Nerveuze Calmat schonk rivaal
Schnelldorfer rust en... „goud"
Open harde eindstrijd verwacht
in Olympisch ijshockey toernooi
Oostenrijkse skisters namen in
de afdaling revanche voor
nederlagen bij slaloms
Verkerk bleef ijskoud onder het tumult
Ploegleiders vervielen in een
ergerlijke gewichtigdoenerij
Voortreffelijk kür
van jonge Duitser
Polen leidt nog
in poule B
Olympisch metaal
Canadese kwartet
staat voor zege
bij bobbers
Gelukstelegram
Skoblikova mag
lid worden
OLYMPISCH ALLERLEI
VRIJDAG 7 FEBRUARI 1964
15
Zaterdag S februari
Sjoukje Dijkstra juichte. Onder de 10.000
opeengepakte toeschouwers in het Olym
pisch Ijsstadion van Innsbruck was zij
zonder twijfel een der meest enthousiaste
bewonderaars van Manfred Schnelldorfers
kür. Het was
Hl dent uit München
op de witte vloer
die hem het Olym-
S®f- rag pisch goud bracht.
gal' Als laatste was hij
hartveroverende
kür van de flitsende Amerikaan Scotty
Alen, die zijn vijftiende verjaardag zater
dag zal vieren met een bronzen plak. Man
fred had het grote voordeel te mogen
rijden na Alain Calmat, Europees kam
pioen en favoriet ook voor de Olympische
titel, die op deze avond echter volkomen
faalde.
Zoals Schnelldorfer verlede, jaar tij
dens de wereldkampioenschappen in Cor
tina d'Ampezzo zijn kans verspeelde door
enkele totaal gemiste sprongen, zo vielen
alle Olympische illusies van de Parijse
Alain nu op het ijs van Innsbruck in stuk
ken toen hij bij zijn eerste twee dubbel-
sprongen languit op de baan kwam te lig
gen.
Spierwit ging de Fransman door. Hij
herstelde zich in het langzame deel, waar-
In bovendien zijn grote muzikaliteit weer
tot uiting kwam. Ondanks nog 2 kleine
onzekerheidjes bij dubelsprongen werk
te Calmat zijn kür verder goed af, maar
de titel was niet meer te redden. Als een
blok, bijna in een zenuwtoeval, trekkend
en schokkend met het hoofd als een bok
ser, die „punchdrunk" is, viel hij op de
bank van de deelnemers neer. Het was
een klein drama, dat zich daar aan de
overkant van de eretribune afspeelde.
De cijfers vielen, behalve die van het
Canadese jurylid Lewis, die tweemaal
5,3 gaf,nog mee, hoewel alle hoop ver
loren was. De lange Manfred kon dus
heel wat van zijn zenuwen in de kleed
kamer achterlaten. Nagenoeg onbevan
gen begon hij in hoog tempo aan de
inzet van zijn eerste machtige sprongen.
Hij schroefde zijn dubbele axels de lucht
In dat het een lieve lust was.
Elke landing was perfect en toen het
allemaal zo goed ging, dorst de Duitser
meer. Dan zou hij ook zijn drievoudige
axel eens laten zien. Het werd de meest
perfecte „triple" van de avond en het ijs
stadion bezweek bijkans onder het tumult
van de duizenden met extra treinen aan
gevoerde Duitse supporters.
Met viermaal 5.9 als hoogste cijfers
werd Manfred, minder hoog beloond dan
Sjoukje Dijkstra vijf dagen geleden, maar
Manfred Schnelldorfer is ook niet de gro
te Olympische kampioen, die Sjoukje is,
hoe verdiend de zege van de sympathieke
Duitser, die door zijn vader wordt ge
traind, ook is.
11.1514.45: skiën, slalom heren in
Lizum.
17.4519.00: ijshockey wedstrijd Cana
da—U.S.S.R.
19.3020.00: Nederlands commentaar
op feiten en gebeurtenissen van de
afgelopen dag, om kwart voor acht
gevolgd door een door de Oostenrijkse
tv vervaardigde samenvatting van de
heden gehouden wedstrijden.
22.4523.30: ijshockey wedstrijd Tsje
choslowakijeZweden en cérémonie
protocolaire in het Ijsstadion in Inns
bruck.
13.1813.30 (Hilversum I): ijshockey-
wedstrijd vanuit Innsbruck.
22.15—22.25 (Hilversum I): viermaal 10
km ski-cross-country voor heren.
De Duitser Manfred Schnelldorfer,
de Olympisch kampioen kunstrijden
bij de heren, tijdens zijn kür. Hij
toonde zich veruit de sterkste en
verdiende het Olympisch goud en de
toejuichingen van zijn duizenden
landgenoten tenvolle.
In de donderdag gespeelde ijshockey-
wedstrijden in poule B heeft Oostenrijk
Italië met 53 verslagen. De tussenstanden
waren: 11, 11, 31. In dezelfde poule
heeft Joegoslavië van Hongarije gewonnen
met 42, met als tussenscores: 22, 10,
10. In de derde wedstrijd won Japan met
43 van Polen: 00, 11 en 32. Noor
wegen won van Roemenië (42). Tussen
scores: 10, 21, 11. De stand in poule B
luidt na donderdag als volgt:
1. Polen 5 4 0 1 8 26— 9
2. Oostenrijk5 3 1 1 7 2115
3. Japan 5 3 1 1 7 23—21
4. Joegoslavië 5 3 1 1 7 2220
5. Noorwegen 5 3 0 2 6 2413
6. Roemenië 5 1 1 3 3 17—23
7. Italië 5 1 0 4 2 14—30
-8. Hongarije 5 0 0 5 0 925
De ware Olympische kampioen had Alain
Calmat kunnen zijn, als zijn omgeving
niet een brok zenuwen van hem had ge
maakt. Zo nam Manfred Schnelldorfer re
vanche voor de dramatische nederlaag
van Marika Kilius en Hans Jürgen Baum-
ler tijdens het paarrijden.
De verdeling van de medailles na de
negende dag van de Olympische Winter-
•pelen luidt:
goud zilver brons
Rusland 9 8 5
Oostenrijk3 4 3
Frankrijk 3 3 0
Finland 3 2 2
Noorwegen2 5
Duitsland 2 3 3
Verenigde Staten 1 1
Zweden 1 1 1
Nederland 1 1 0
Engeland 1 0 0
Italië 0 1 2
Noord-Korea0 1 0
Canada 0 0 2
pl.cijfer
pnt.
1.
Schnelldorfer (Did.)
13
1916,9
2.
Calmat (Fr.)
22
1876,5
3.
Allen (V.S.)
26
1873,6
4.
Divin (Tsj.sl.)
32
1862,8
5.
Danzer (Oost.)
42
1824,0
6.
Litz (V.S.)
77
1764,7
7.
Jonas (Oost.)
79
1752,0
8.
Saoo (Japan)
88
1746,2
9.
Knight (Canada)
85
1746,6
10.
Hoyt (V.S.)
81
1755,5
11.
Borghard (Did.)
90
1742,2
12.
Schönmetzler (Did.)
92
1743,1
Twintig van de achtentwintig ontmoetin
gen in het Olympisch ijshockeytoernooi
zijn er tot nu toe gespeeld en de grote
beslissingen zullen op vrijdag en zaterdag
vallen. Op de tribunes van het altijd over
volle ijsstadion en bij de experts is men
ervan overtuigd dat Rusland Olympisch
kampioen zal worden. Maar in het pers
centrum wordt toch menige weddenschap
afgesloten dat het toch wel eens het eigen
aardige Canadese team zou kunnen zijn,
dat in de finale verrassend te voorschijn
kan treden en nog iets in petto heeft waar
van de Russen niet hebben gedroomd.
Degenen die alle wedstrijden hebben bij
gewoond en gelet hebben op de tactische
instelling van de verschillende teams, moet
het opgevallen zijn, dat de Russen nauwe-
lijk van hun reeds sedert jaren bekende
tactiek zijn afgeweken. Zij buiten onder
alle omstandigheden elke kans om een
doelpunt te scoren uit en een bewijs is
wel de 41 doelpunten die zij scoorden, te
genover Zweden (28) en Tsjechoslowakije
met 22 doelpunten. Overigens moet in ver
band met de scoringsdrift der Russen wor
den herinnerd aan het laatste wereldkam
pioenschap in Stockholm, waar zij met
slechts één doelpunt verschil de wereld
titel behaalden.
De Canadezen grepen niet iedere kans
die zich voordeed en lachten om goede
verrichtingen van hun tegenstanders. Wan
neer zij vrijdag de laatste horde, Tsjecho
slowakije, zullen kunnen nemen, dan zul
len zij zeker in de strijd om het Olym
pisch goud alles inzetten, hetgeen daar
vóór nog niet nodig was.
Zweden, het land dat in Stockholm als
tweede eindigde, heeft een team dat eigen
lijk te oud is geworden. En of zij vrijdag
de Russen kunnen verslaan blijft de
vraag, toch bezit het Zweedse team ze
ker kansen op een medaille, hoewel de ont
moeting tegen Tsjechoslowakije een kei
harde strijd te zien zal geven.
De in 1963 in eigen land zo hoog gehe
ven £weedse ploeg heeft dit jaar een pe
riode acHter de rug, waarbij men tot een
zekere „"starcultus" is gekomen. Sterner,
Oeberg, Stoltz en een klein beetje nog de
34-jarige „Tumba" Johanssen die enorm
veel geld aan het ijshockey heeft ver
diend zijn de sterren die met hoog ge
heven kin zo'n beetje verachtelijk neer
kijken op 't „voetvolk". Zweden-Rusland
en Canada-Tsjechoslowakije, is 't begrijpe
lijk dat iedereen in Innsbruck deze „tita
nenwedstrijden" met belangstelling tege
moet ziet?
Achter Rusland, Canada, Zweden en Tsje
choslowakije gaapt een groot gat. Zelfs de
Amerikanen, die in 1960 Olympisch kam
pioen werden, zullen toch nog winst moe
ten boeken op Finland en Zwitserland wil
len zij de vijfde plaats behouden, terwijl
Finland, Zwitserland en Duitsland onder el
kaar de zesde, zevende en achtste plaats
moeten uitmaken.
Het Canadese kwartet, met Victor Eme
ry aan het stuur, zijn broer John op
plaats drie, Douglas Anakin op twee en
Peter Kirby als remmer, staat voor de
overwinning in de vierpersoonsbobwed-
strijden.
In de derde manche verbeterden dat zij
hun positie en liggen nu met bijna een
seconde voorsprong ver voor alle andere
concurrenten. Wel kwam wereldkampioen
Sergio Zardini met 1 min. 03.59 donderdag
als snelste over de streep, waardoor zijn
equipe zich naar de vierde plaats opwerk
te. De Canadezen, die tot 1 min. 03.64 kwa
men hebben nu 0,90 sec. voorsprong op
Oostenrijk (Thaler), 1.07 op Monti (Italië)
en 1.19 op Zardini. Overigens bestaat de
mogelijkheid, dat de vierde race, die van
daag zal plaats vinden, geen doorgang kan
vinden. Valt de vierde manche uit dan
geldt voor de Olympische klassering de
stand na twee manches en telt de derde
race niet mee. Dan zou de situatie er als
volgt uit zien 1. Canada, 2. Italië en 3.
Oostenrijk.
De prestaties van de Canadezen is voor
al te danken aan de stuurmanskunst van
Victor Emery, die acht jaar nodig heeft
gehad om tot de topklasse te behoren.
De Italianen, die in het verleden over
winning op overwinning boekten, schud
den teleurgesteld 't hoofd want na de over
winning van de Britten Nash en Dixon
staat zij nu wederom voor een nederlaag.
Ook prinses Beatrix voegde zich
gisteren bij de enthousiaste Neder
landers die Verkerk kwamen geluk
wensen met zijn onverwachte presta
tie op de 1500 meter.
Verkerk's ouders zijn getuige geweest
van de triomf van hun-zoon. Toen de
zilveren meactille zeker was. kreeg
Cees zijn verdiende beloning.
„Hartelijk gefeliciteerd met uw prachti
ge prestatie op de 1500 meter". Dit staat
in een telegram dat staatssecretaris van
O., K. en W„ drs. L. J. M. van de Laar,
aan de Nederlandse schaatsenrijder Cees
Verkerk heeft gestuurd, die in Innsbruck
een zilveren medaille heeft gewonnen.
Verkerk is een taaie vechter, die zich
nog slechts een jaar geleden bij de na
tionale kampioenschappen in Groningen
op het eerste plan plaatste. Echter nog
maar op vaderlands niveau, maar toen
al bleek de jolige Cees, wiens opge
ruimde karakter in de ploeg van on
schatbare waarde is, het in zich te heb
ben te kunnen uitgroeien tot een „gro
te". Hij werd opgenomen in de kern
ploeg. In Noorwegen bleef hij evenwel
nog op de achtergrond. Nu, twaalf
maanden later, staat hij in de schijn
werpers. waarvan de stralenbundels
slechts kampioenen plegen te vangen.
Liebrechts nam gisteren zijn neder
laag in alle sportiviteit, rende het ijs op
en was één der eersten, die zijn ploeg-
makker een veelzeggende klap op de
schouder gaf.
Wie aan de top staat, verkeert in een
wankele positie. Het is onvermijdelijk:
eens komt de dag, dat men van zijn
voetstuk tuimelt. Tot hen behoort ook
Evgeny Grishin, de Russische super
sprinter, heerser op de korte afstan
den gedurende tien jaar. Miste hij dins
dag reeds zijn (derde) gouden medaille
op de 500 meter, waarop hij tot voor
kort nog onverslaanbaar was, donder
dag kon hij op de 1500 meter, op welke
afstand hij in '56 en '60 Olympisch kam
pioen werd, zich zelfs niet onder de
eerste tien plaatsen. Het was een roem
loos afscheid van een groot kampioen,
die beter had verdiend.
Innsbruck heeft ook zijn wereldher
vormer. De man heet Jacob Weinmer
en is geboren in Augsburg. Weinmer,
die in Beieren geen redevoeringen mag
houden, heeft de Spelen van Innsbruck
aangegrepen om de verstandhoudingen
tussen Oost en West te verbeteren.
Door middel van een brief heeft hij de
president van de Verenigde Staten en
de Russische premier uitgenodigd naar
de Spelen te komen om de jeugd van
de wereld te zien strijden om Olympi
sche medailles. Tot dusver hebben de
beide staatslieden geen gehoor gegeven
aan zijn oproep
Het handboek van het Engels Olym
pisch team is buitengewoon leerrijk. De
door een sigarettenfirma gefinancier
de brochure geeft naast het beeld van
het Oostenrijkse leven, tevens „hints"
hoe verschillende Duitse woorden moe
ten worden uitgesproken. De afdaling
bij het skiën werd „ahpfahrt", een stei
le heuvel „shtylen heegel" en een voet
ganger „foohsgenger".
Een automobilist in Innsbruck bewees
een goed mensenkenner te zijn. Toen
hij al die beschilderde auto's in zijn
stad zag rondrijden schilderde hij op
zijn eigen wagen de vijf Olympische
ringen met daaronder in grote duidelij
ke letters „official". Het gevolg was dat
alle ordebewakers salueerden en hem
door lieten bij de officiële parkeerplaat
sen.
Het hield niet op. „Bestzeit für Traudl
Hecher, Oesterreich"„Bestzeit für
Edith Zimmermann, Oesterreich"
„Bestzeit für Christel Haas, Oesterreich"
en 20.000 Oostenrijkse toeschouwers,
die in Lizum de snijdende en koude
wind het was vijf graden onder nul
hadden getrotseerd om de Olympische af
daling te gaan zien schenen een revolutie
te gaan ontketenen. Goud, zilver en brons
voor de Oostenrijkse skisters. De periode
Goitschel scheen vergeten. Niemand dacht
meer aan de dramatische val van Egon
Zimmermann in de reuzeslalom. Het Oos
tenrijkse ski-prestige danig in moei
lijkheden gebracht was op slag her
steld.
Met grote overmacht nam Oostenrijk
revanche. Dat Christel Haas, de 20-jarige
wereldkampioene uit Kitzbühel, voor goud
zou zorgen stond eigenlijk al bij voorbaat
vast. De afdaling in Bad Gastein, de enige
die in dit bijna sneeuwloze seizoen is ge
houden, had dat al aangetoond. Maar dat
Edith Zimmermann, het knappe meisje uit
Sankt Anton, het zilver zou winnen was
een volkomen verrassing.
Wat wezenloos zat Cees Ver
kerk in de radiocabine van Bob
Spaak naar de opgewonden, zin
gende en schreeuwende menigte
Nederlanders beneden hem op
de tribune te kijken. Bleek, licht
huiverend in zijn blauwe trai-
ningsldel, uiterlijk onbewogen.
Het feest, dat door de honder
den Nederlanders op de Olym
pische baan van Innsbruck na
afloop van de 1500 meter werd
versierd was zo spontaan en zo
uitbundig omdat het een vol
komen onverwacht succes van
een outsider gold: een zilveren
medaille voor een rijder, wiens
kracht en vechtlust men kende,
maar die toch kansloos werd ge
acht. Bovendien gaf het feit, dat
de Nederlandse favoriet Lie
brechts weer zo teleurstelde iets
explosiefs aan de blijheid om
de verichtingen van Verkerk.
Men zong van „de leeuw die
niet in zijn hempie moest blijven
staan" (natuurlijk) van „geen
woorden maar daden", men
lachte en in menig oog blonk
een traan. Met goud had men
nauwelijks gelukkiger kunnen
zijn.
De enige, die ijskoud onder
het tumult bleef, was Verkerk
zelf. Hij draaide zich eens om
naar Lamberts en Jan Chari-
sius, die achter hem stonden en
hun geluk niet opkonden: „Man,
man, wist jij dat er zoveel lui
uit Holland hier waren?" „Hoe
vind je het nou Cees, ben je
blij," leek een nogal overbodige
vraag naar de bekende weg.
Maar Cees had er toch een ver
rassend antwoord op: „Ik weet
het allemaal niet, ik besef nog
niet goed wat er eigenlijk aan
de hand is. Het is natuurlijk
fantastisch, maar ik voel er nog
niets van. Straks, als ik op bed
ligt, dan zal het wel weer alle
maal terug komen."
Ook de Zweedse radioreporter
moest alles weten. En met Lam
berts als tolk vertelde de 21-
jarige Puttershoeker aan de
schaatsenthousiasten van Mal-
mö in het zuiden tot ver binnen
de poolcirkel, dat hij „ergens
onder Rotterdam", vandaan
komt, dat hij bij zijn vader in
het café werkt en dat hij dit
seizoen voor het eerst in echte
internationale wedstrijden is
uitgekomen.
Na de massale stormloop van
verslaggevers, fotografen, film
mensen en handtekening en-
jagers, moest „zilveren Cees" als
het ware langs een sluipweg
naar de kleedkamers worden
gesmokkeld. Maar nog voor hij
die bereikte was in een der gan
gen weer een barricade van
Nederlandse enthousiasten op
geworpen. Nu waren het de
officials van KNSB en NOC, die
de „surprise van Innsbruck" in
hun armen sloten. Klaas Schenk,
ook al verheugd over het voor
treffelijke rijden van zijn zoon
Ard, Henny Roos, voorzitter
Wesselo, vice-voorzitter Quar-
les van Ufford, chef de mission
Kerdel, zij allen straalden. Na
de onverkwikkelijke affaire van
enkele weken geleden was er
voor de hardrijofficials einde
lijk weer reden tot vreugde.
Wat op de achtergrond, nuch
ter en kalm als altijd, stond
masseur Ben Holleboom. „Het is
ongelofelijk wat die knaap in
de laatste twee ronden heeft ge
daan. Ik kan je vertellen dat
Liebrechts wat pure lichame
lijke conditie betreft, met kop
en schouders boven de anderen
uitsteekt, ook boven Verkerk.
En dat bewijst toch wel dat je
met een sterke mentaliteit en
met veel vechtlust verschrikke
lijk veel kunt bereiken."
Aan Jan Charisius werd de
vraag gesteld of Verkerk met
iets meer internationale erva
ring niet het goud had kunnen
grijpen." Als je in je eerste sei
zoen 2.10.6 rijdt, heb je natuur
lijk ook 2.10 of minder in je
benen. Maar we mochten hem in
deze wedstrijd toch echt niet in
de eerste ronde op 27 seconden
af laten gaan."
„Heren", kwam chef de mission
Cees Kerdel ertussen, „vanmid
dag om vijf uur komen de prin
sessen Beatrix en Margriet in
het Olympisch dorp een bezoek
brengen." Dat bezoek heeft in
derdaad plaats gevonden (zie
foto), maar geen van de in Inns
bruck aanwezige journalisten
zal er iets van kunnen vertellen.
De pers kreeg de mededeling dat
op hun aanwezigheid geen prijs
werd gesteld. Niet vanwege de
prinsessen, maar omdat Cees
moest rusten en zich moest con
centreren op de 10.000 meter
van vrijdag
Overal ter wereld, bij elk
sporttoernooi, kan men bij elke
sportman, of het een Ameri
kaan, een Rus of een Japanner
betreft, even terecht voor een
gesprek, desnoods gezeten aan
het bed, waarop hij rust en zich
instelt op de wedstrijd van een
volgende dag. Met Cees Ver
kerk, de laconieke Hollander die
alle geheimzinnigheid en over
dreven zorgzaamheid zelf ver
foeit, mocht niemand komen
praten. We beleven niet vaak
een internationaal sportief suc
ces van een Nederlander, maar
als het eens gebeurt, vervallen
de ploegleiders onmiddellijk in
een ergerlijke gewichtigdoenerij.
De dag begon, ondanks de bijna verlam
mende kou goed voor Oostenrijk. Als
vierde ging Traudl Hecher, het dappere
meisje dat bij de slalom een pijnlijke en
kelblessure opliep, aan de 2450 meter lan
ge afdaling van de Hoadl beginnen. Heide
Biebl, de Duitse kampioene, voerde toen
met 1.57.87 het klassement aan. Een voor
treffelijk tussentijd van 30.4 seconde kon
digde al aan dat Traudl haar Oostenrijkse
supporters, die de shawls bijna voor de
ogen hadden geknoopt om tenminste
enigszins warm te blijven, niet zou teleur
stellen. Een kleine seconde sneller dan
Heidi, de wervelwind uit Oberstaufen, be
reikte de Oostenrijkse de finish.
Nauwelijks vijf minuten later onttroonde
Edith Zimmermann haar landgenote ech
ter. De Oostenrijkse vreugde maakte
plaats voor opgewondenheid. Twee me
dailles schenen binnen bereik. Maar zou
er, aangezien Marielle Goitschel en Jean
Saubert nog moesten starten, ook de gou
den bij zijn?
Christel Haas vaagde, ondanks haar
startnummer 13, die twijfel echter door
een grootse afdaling meteen weer weg.
„Tussentijd: 29.4 seconden," liet de spea
ker weten. De tussentijd van de dag voor
Oostenrijks sterkste afdaalster. De beslis
sing was gevallen. Door twee hagen van
toejuichingen schoot de fotografe uit Kitz
bühel door. Diep in de Hockestellung, het
hoofd bijna tussen de knieën om de felle
tegenwind zo veel mogelijk te ontgaan,
kwam zij op de finish af: 1.55.39
De soldaten die voor de afzetting zorg
den vergaten hun militaire instructies, da
Oostenrijkse journalisten omhelsden hun
gouden landgenote bijna. De medailles wa
ren verdeeld. Daar zouden zelfs Jean Sau
bert en Marielle Goitschel niets aan kun
nen veranderen. Voor Marielle die tien
de werd in 2.00.77 was er tenminste nog
de troost van een titel in de alpinecombi
natie, voor de charmante Jean echter
maar een heel bescheiden 26ste plaats in
het veld van amper 40 deelneemsters.
Lydia Skoblikova, de Russische hardrijd-
ster op de schaats die op de Olympisch#
Winterspelen in Innsbruck vier gouden me
dailles heeft gewonnen, heeft een brief
gekregen van premier Kroesjtsjev, waarin
deze meedeelt, dat zij is aangenomen als
lid van de communistische partij, zo meld
de het Russische persbureau Tass donder
dag.
Zij had volgens het persbureau in een
brief aan de Russische premier het lid
maatschap aangevraagd. De premier had
geantwoord, dat haar gouden medailles
„een waarlijk grootse overwinning bete
kenen, ongekend in de geschiedenis van
de Olympische Spelen."
