Billy Wilder, regisseur van „Irma la Douce"
Serie verkeersongevallen
door rechtbank behandeld
STOFFENCOLLECTIE BOUSSAC
r
FEITEN VAN DEZE WEEK
Ambassadeur in
Mexico
Eerstedag-envelop
van 6 mei 1840
voor 3000,-
Voornamelijk geldboeten geëist
Provinciale gezondheids
dag in Haarlem
895
voor RIJLES
i
i
ZATERDAG 8 FEBRUARI 1964
5
TELEVISIE
1
RADIO BECKER
is „SUCCES"
Groeneweg 45 - Telefoon 4333
Bromfietser gedood
bij aanrijding
O
Tegen voorligger gebotst
Aanrijding op zebra
Examens
Kerkelijk nieuws
Met een toestel van RADIO BECKER
bekijkt u het goed.
Een voorbeeld uit onze kollektie
DE BILLY WILDER die de kleurige
operette-zonder-zang „Irma la Douce"
heeft gemaakt (thans in Tuschinski, Am
sterdam), staat wel ver verwijderd van
de jongeman die bijna 35 jaar geleden
via de journalistiek contact kreeg mei
de film en toen de eveneens jeugdige
Robert Siodmak assisteerde bij diens
debuut Menschen am Sonntag". Het
samenbrengen van beide uitersten, in
tijd, zowel als in filmopvatting, vormt
een typische illustratie van een succes
volle carrière in de filmwereld, waarbij
men zich afvraagt in hoeverre de hoog
geprezen en in ieder geval hoog betaalde
regisseur van het ogenblik nog herinnerd
wil worden aan de beginneling van zo
veel jaren terug. En waarbij zich ook de
vraag voordoet welke banden er nog
bestaan tussen de maker van „Irma la
Douce" en de ongetwijfeld met idealen
bezielde jongeling die zijn geboortestad
Wenen verliet om in Berlijn zijn succes
hij de film te zoeken. Dat was in 192.9
en de toen 23-jarige Wilder had het ge
luk in contact te komen met een pro-
duktiegroep die op een schoen en een
slof en met veel idealisme een documen
taire speelfilm wilde maken over de
wijze waarop de gemiddelde Berlijner
zijn weekeinde doorbracht. In de groep
kwamen naast Siodmak latere filmbe
roemdheden als Edgar Ulmer en Fred
7Annemann voor, zodat Menschen am
Sonntag", zoals de film kwam te heten,
voor velen een goede start heeft be
tekend. Het resultaat was een nu nog
altijd acceptabele film. geheel in authen
tieke omgeving (de stad Berlijn en de
Wannsee) en met amateurspelers opge
nomen en is als voorloper te beschouwen
van de „canduF-films van het ogenblik.
Voor zijn tijd bezat Menschen am
Sonntag' een aanzienlijk experimenteel
karakter, hoewel andere films van dat
ogenblik, bijvoorbeeld Ruttmanns „Ber
lin, Sinfonie einer Groszstadt", al wezen
in de richting van veranderde opvat
tingen die een einde wilden maken aan
de extreme studiosfeer van de Duitse
film en een sterker contact met de
werkelijkheid, wilden stimuleren.
BILLY WILDER was als „Autor" be
trokken bij dit experiment en in die hoe
danigheid zien we hem achtereenvolgens
terug bij films als „Emil und die Detec
tive", Siodmak's „Der Mann der seinen
Mörder sucht," „Ein blonder Traum" en
„Scampolo", alle gemaakt in het begin der
dertiger jaren.
In '33 ontvlucht hij, als zoveel filmmen
sen het Derde Rijk en emigreert via
Frankrijk naar Amerika, waar we hem
na enige minder bekende films terugvin
den als scenarioschrijver bij Ernst Lu-
bitsch die al van '23 af zijn vaderland de
rug had toegekeerd. Uit hun samenwer
king komt o.a. „Ninotchka" (met Greta
Garbo) tot stand en enkele jaren later is
Wilder in Hollywood ingeburgerd en tege
lijk gepromoveerd tot regisseur. „Five
graves to Cairo" uit '43 vestigt voor het
eerst de aandacht op hem in zijn nieuwe
functie. Het is een knappe oorlogsfilm,
waarin hij zijn landgenoot Erich von Stro-
heim moest regisseren in de rol van veld
maarschalk Rommel. En daarna is het na
tuurlijk „Lost weekend," waarmee hij zijn
naam definitief maakt. Op voor die tijd
(1945) bijzonder suggestieve wijze heeft
hij hierin enkele angstwekkende dagen uit
het leven van een pathologische drinker
(Ray Milland) in beeld gebracht, maar
welk een verschil al tussen dit dramatisch
opgeschroefde week-end en de zondagse
vrijetijdsbesteding van enige Berlijnse
middenstanders in „Menschen am Sonn
tag". Maar Wilder heeft de smaak van
Hollywood te pakken, hij weet dat hij
zich hier niet op één genre moet vastleg
gen, maar dat hij een veelheid van genres
moet beoefenen om zijn bruikbaarheid in
het systeem van de Droomfabrieken on
omstotelijk te bewijzen. In het jaar voor
afgaand aan „The lost weekend" heeft hij
„Double indemnity" gemaakt, een span
nende film over een verzekeringsfraude,
naar een „harde" roman van James Cain.
Daarna schakelt hij over naar een luch
tiger stijl: „The Emperor waltz", „A fo
reign affair," „A song is born" om ver
volgens opnieuw voor contrasten te zor
gen met „Sunset Boulevard", „Big Carni
val" en „Stalag 17".
VOORAL „SUNSET BOULEVARD"
met Gloria Swanson als de filmster-op-re'
tour wordt als een tijdsbeeld van Holly
wood en zijn onverholen critiek bijzonder
gewaardeerd, evenals „Big Carnival" dat
een niet minder scherpe aanval bevat op
bepaalde Amerikaanse publiciteitsmetho-
des die aan de oppervlakte treden als een
jonge grotonderzoeker door grondver
schuivingen van de buitenwereld wordt af
gesloten en rond de plaats des onheils een
griezelige kermis van sensatiezoekers,
nieuwsjagers en profiteurs ontstaat. Daar
na komt opnieuw de andere kant van Wil-
der's talent aan bod als hij een klucht
maakt als „The seven year itch" met
Marilyn Monroe die hij kort daarop op
nieuw gebruikt in „Some like it hot."
Verwondert het dan nog iemand als hij
tussendoor een lang niet onverdienstelijke
„The Spirit of St. Louis" maakt, zijnde
de eerste vlucht van Charles Lindbergh
van het Amerikaanse continent naar Pa
rijs of een comedie in Lubitsch-stijl „Lo
ve in the afternoon" met Audrey Hepburn
of een amusante rechtzaalfilm „Witness of
the prosecution" met Charles Laughton
als de openbare aanklager en Mariene
Dietrich als een verleidelijke en mislei
dende getuige?
BILLY WILDER is een veelzijdig fil
mer geworden, een vakman die zich ge
makkelijk verplaatst van het ene genre
naar het andere, geen speciale voorkeu
ren heeft, maar alle kansen aangrijpt om
aangenaam bezig te kunnen houden, om te
„entertainen." De laatste jaren heeft hij
dat vooral gedaan door kluchtige satyres
of satyrieke kluchten („The apartment,".
„One, two three") en hij kan zich dan per
mitteren om de beste scenarioschrijver op
dit gebied (I. A. L. Diamond) en voortref
felijke blijspelacteurs als Jack Lemmon
of Shirley MacLaine om zich heen te ver
zamelen en uit een dergelijke samenwer
king ontstaat dan altijd wel een amusant
Super ontvanger met 59 cm beeldbuis
gradatiefilter. UHF en rapidovision-
druktoets.
Keus uit vele andere modellen in de
merken PHILIPS - ARISTONA
ERRES - BLAUPUNKT.
TRAWLERKADE 64 - TELEFOON 6490
Jack Lemmon als Frans aaentje en
Shirley Maclaine als Irma la Douce
in de film van Billy Wilder.
geval. Zoals bijv. met „Irma la Douce"
die aan de bekende Franse „musical" zijn
bestaan te danken heeft, hoewel van het
origineel niet veel meer dan de naam en
een vluchtige gelijkenis met de handeling
overgehouden wordt. Wilder in samenwer
king met Diamond heeft er een dolle
klucht van gemaakt die vooral opvalt door
haar royaal gebruik van de prostitutie als
ongewoon onderwerp voor min of meer ge
waagde grappen. Shirley MacLaine als Ir
ma, de prostituée die haar vak met ple
zier beoefent en Lemmon is haar nieuw
bakken pooier die jaloers wordt op Irma's
klanten en ten einde raad zich vermomd
als rijke, excentrieke Engelsman die tel
kens voldoende afschuift om haar voor
een hele week schadeloos te stellen. Een
oplossing die hem dwingt tot uiterst zware
arbeid. Een gegeven met genuanceerder
mogelijkheden dan Wilder er belieft uit te
halen. Die houdt zich veiligheidshalve aan
de direct-kluchtige kant en speculeert op
de gemakkelijke en brede lach. Het is ook
al weer zo lang geleden dat hij zich sa
men met Zinnemann en Siodmak bezig
hield met de kleine genoegens van door-
snee-burgers op een zondagmiddag.
Charles Boost
T BESTE ADRES
(alle rijbewijzen)
RIJBEWIJS VERNIEUWEN
Mr. S. baron van Heemstra, ambtenaar
van de buitenlandse dienst der derde klas
se, is benoemd tot ambassadeur in de Ver
enigde Staten van Mexico.
De eerste eerstedag-envelop ter wereld,
een zegel van een penny op brief met af
stempeling Dundee 6 mei 1840, is op de
postzegelveiling van de Haagse firma J. K.
Rietdijk n.v. verkocht voor ƒ3000,Er
werden meer hoge prijzen gemaakt. Een
zegel van 10 cent van Luxemburg uit 1852
met kopstaand watermerk bracht 2150,
op; een blok van vijftien zegels van 5 cent
Nederland 1852 (zwarte kartonproef) ging
voor 1800,van de hand, een blok van
vier stuks 10 cent Nederland 1852 bracht
4900,op; een zegel van 15 cent Neder
land 1852, samen met een blok van zes
zegels van 10 cent en een blok van vier
zegels van 15 cent ging voor 16.000,
weg. Een strip van vijf 10 cent Nederland
1852 werd verkocht voor 1025,
VRIJGEZELLENPROGRAMMA
In het VARA tv-programma van 13 fe
bruari a.s. over vrijgezellen zal een der
discussiedeelnemers ii H. v. d. Velde zijn
(niet ds. Van der Velde, zoals de VARA
ons berichtte; red.).
Kustvaart. Op dinsdag 11 februari
zal in het Cultureel Centrum Moerberg-
plantsoen te IJmuiden een lezing worden
gehouden over de Groninger kustvaart
door kapitein J. D. J. Postma (aanvang
19.30 uur), waarbij tevens een film zal wor
den vertoond.
De Haarlemse rechtbank heeft zich don
derdag de hele dag bezig gehouden met
verkeerszaken. Zo stond ondermeer te
recht een 26-jarige chauffeur uit Nieuwer-
Amstel die met zijn wagen op de Schip-
holweg bij de kruising met de Sloterweg
in de Haarlemmermeer in botsing was ge
komen met een bromfietser, die aan de
gevolgen van de aanrijding overleed. De
vrachtwagenchauffeur zei de hem tege
moetkomende bromfietser niet gezien te
hebben Twee getuigen hielpen ter zitting
mee de zaak aan de president, mr. J. P.
Petersen, duidelijk te maken. Aan de
hand van de door de politie vervaardigde
schets en een tekening van een der getui
gen werd het op 22 november 1963 gebeur
de ongeval gereconstrueerd.
De officier van justitie, mr. J. van den
Oever, was van oordeel dat de chauffeur
te weinig aandacht had gehad voor het
overige verkeer. Hij meende dat de ver
dachte toen hij eenmaal twee fietsers had
gezien die hem op verre afstand tegemoet
kwamen gedacht had dat die kant veilig
was en daardoor de bromfietser, die inmid
dels de wielrijders had ingehaald niet had
gezien. Hij eiste een geldboete van 200,-,
een voorwaardelijke hechtenis van twee
maanden en een voorwaardelijke ontzeg-
De stoffencollectie van de Franse fabri
kant Boussac is ieder jaar weer een feest
voor het oog. De collectie werd gisteren
tweemaal in de Hildebrandzaal van Brink-
mann getoond onder auspiciën van de fir
ma Coerant te Haarlem.
De verscheidenheid in kleurstellingen,
kwaliteiten en dessins van deze katoenen
stoffen is ook dit jaar weer zeer groot.
Wat de dessins betreft nemen vooral
bloemmotieven een belangrijke plaats in.
Kleine bloemen of grote, alle mogelijke
soorten hebben voor het stofontwerp mo
del gestaan. Ze zijn gedrukt in prachti
ge kleuren, soms fel: oranje met groen,
soms in pastel, dan weer gewaagd: violet
met groen of in verschillende nuances van
een zelfde kleur. Wie ooit heeft gedacht
geen bloemenstofjes te kunnen dragen,
moet bij het zien van de collectie Bous-
Model „Night and day" uit de collec
tie 1964 van Boussac. Stofontwerp
van de Parijse couturière Madeleine
de Rauch.
sac wel van mening veranderen. Bloe
men werden op deze show gebruikt voor
japonnen, zowel voor overdag als voor
's avonds, voor strandensembles en voor
pakjes, voor deux-pièces, maar ook voor
trois-pièces, waarbij dan het jasje en de
rok effen waren, de bijbehorende bloes ge
bloemd, de voering van het jasje van de
zelfde stof als de bloes. Ook werden effen
mantels met of zonder mouwen gevoerd
met een dessin, gedragen op een japon
met hetzelfde dessin. Het effect is beel
dig.
De modellen die uit de Boussacstoffen
waren vervaardigd zijn alle zeer soepel
van lijn. De decolletés zijn veelal van vo
ren hoog, van achteren vrij laag, met
schouderbanden maar ook dwarse strips
over de rug. De armsgaten zijn vaak tot
ver naar de hals toe uitgeknipt. De taille
wordt vaag aangegeven of iets verhoogd.
Van enkele modellen op deze stoffenshow
zijn knippatronen verkrijgbaar.
Vanmiddag werd de Boussac-show in
het Kennemer Theater gehouden door de
firma Stoutenbeek te Beverwijk. Van
avond om 8 uur volgt de herhaling.
Op en oei het Binnenhof
Dr. Vondeling er naast
Woensdagmiddag, bij het begin van de
vergadering van de Tweede Kamer, stel
de voorzitter Van Thiel de vanwege minis
ter-president Marijnen binnengekomen
brief, die de dinsdagavond door koningin
Juliana gehouden korte radiotoespraak
bevatte, na kennisneming bij de stukken
op te bergen. Hierop verzocht dr. Vonde
ling naar aanleiding van dat document
een vraag aan de minister-president te
mogen stellen. Terecht had de socialisti
sche fractievoorzitter tevoren mr. Van
Thiel omtrent zijn voornemen in kennis
gesteld en was hetzelfde met de bewinds
man gebeurd. Dat was dus allemaal keu
rig in orde. Dr. Vondeling bleek er echter
met zijn vraag glad naast te zijn. Hij had
haar dusdanig slecht geformuleerd, dat
minister Marijnen in volle oprechtheid kon
verklaren, dat de oorzaak van het niet
doorgegaan zijn van de aanvankelijk be
raamde verloving van prinses Irene „niet
in, noch mede in politieke bemoeienis van
het kabinet was gelegen."
Het stond vast dat het kabinet inzake
het eventueel wel of niet bevorderen van
indiening van een wetsontwerp ter goed
keuring van een op de verloving te vol
gen huwelijk geen enkel besluit had geno
men. Onomwonden had minister Marijnen
dit op de nachtelijke persconferentie ver
klaard. En het Kamerlid Vondeling had
zulks toch zeker kunnen en moeten weten.
Zo hij het niet vernomen had in de dins
dagavond nog vóór die persconferentie ge
houden samenkomst van het seniorencon
vent waarvan de heer Vondeling met
de aanvoerders van de vier andere grote
fracties deel uitmaakt dan zou hij toch
zeker nog ruimschoots gelegenheid hebben
gehad om vóór woensdagmiddag één uur
op de hoogte te zijn van de door de mi
nister-president ten overstaan van de pers
afgelegde verklaringen.
Die kwamen in grote trekken op het vol
gende neer. De minister-president had
dinsdagmiddag op Soestdijk een uitvoerig
onderhoud gehad met de koningin en
prins Bernhard. Voordien, voordat kwam
vast te staan dat de verwachte verloving
niet doorging, was in de kring van de
ministers onder meer ook aandacht gewijd
aan de vraag, die ingeval van een verlo
ving aan de orde zou kunnen komen, na
melijk of de regering al dan niet een
wetsontwerp zou gaan indienen ter goed
keuring van een door de verloofden te
sluiten huwelijk. Daaromtrent was echter
niets besloten. Het kan al twijfelachtig zijn
of een dergelijke beslissing onder het be
grip „politieke bemoeienis" zou kunnen
vallen en of het niet juister geweest zou
zijn te spreken van „staatsrechtelijke" be
moeienis. Het achterwege blijven van een
dergelijk ontwerp toch zou tot het staats
rechtelijk gevolg leiden, dat op grond
van art. 17 van de grondwet zowel degene
die aldus zou trouwen, het eigen eventuele
troonopvolgingsrecht alsook dat van mo
gelijk kroost uit zulk een echtverbinte
nis zou verspelen. Doch bovendien en bo
venal ging het in het onderhavige geval
niet aan, te gewagen van een bemoeienis
van het kabinet.
Denkbaar is, dat de minister-president
op een vraag van het staatshoofd, of te
rekenen viel op de bereidheid van de Raad
van Ministers om mettertijd aan de ko
ningin voor te stellen een dergelijk ont-
persoonlijk inzicht, zelfs op een persoon
lijk gevoelen.
Overigens zij opgemerkt, dat het juister
zou zijn in de toekomst ervoor te zorgen
dat de regering, dus staatshoofd èn minis
ters, reeds in beginsel beslist hebben om
trent de bereidheid tot indiening van een
goedkeuringsontwerp overeenkomstig art.
17 van de grondwet, vóórdat er van be
kendmaking van een verloving sprake zal
zijn.
Eén van de vele lessen, die de Kroon
uit de jongste gebeurtenissen kan putten
de Kroon is het staatshoofd tezamen
met de verantwoordelijke ministers is,
dat de verloving van een prinses, dochter
van het staatshoofd, in zoverre een staats-
aangelegenheid is, dat het beoogde ge
volg van een verloving neerkomt op een
huwelijk en dat te dien opzichte nu een
maal het reeds vermelde vereiste van de
grondwet geldt.
Ik ga echter nog verder. Ook los daar-
werp aanhangig te maken, geantwoord
zou hebben dat zulks nog niet vaststond.
Misschien zelfs, dat een dergelijke gang
van zaken enigermate in twijfel te trek
ken viel. Doch dan zou hij bepaald niet ge
sproken hebben als woordvoerder van een
college dat in die aangelegenheid nog
niets had beslist.
Leringen voor regeringen
In 't voorgaande meen ik voldoende dui
delijk te hebben aangetoond dat de veel
al zo scherpzinnige dr. Vondeling er dit
keer met zijn vraag naast is geweest,
's Ministers antwoord, dat de motieven
van 't niet doorgaan van de verloving van
louter persoonlijke aard geweest waren,
zou trouwens ook geenszins in strijd met
de waarheid zijn, indien één van de twee
of beide bij een verloving betrokken perso
nen van het blijkbaar eerst gekoesterde
voornemen althans voorlopig hadden
afgezien in verband met het feit dat de
zekerheid ontbrak, dat een te sluiten hu
welijk de goedkeuring van de wetgever zou
verkrijgen. Het nemen van zulk een nega
tieve beslissing op de hier aangegeven
grond berust immers uitsluitend op een
van is de verloving van een prinses in die
zin een kwestie, die de staat kan raken,
dat het aanzien en daarmee de positie
van de draagster of drager van de Kroon
schade zou kunnen lijden als een schoon
zoon zijn intree zou doen, wiens politiek
of ander verleden bij het volk aanstoot
zou geven. Het zou van een ontstellend
gebrek aan werkelijkheidszin getuigen, in
dien men mede voor die kant van de zaak
geen oog zou hebben en in de waan zou
verkeren, dat de verloving van een prin
ses of prins gewoonweg een privé-aange-
legenheid is.
Goede voorlichting staatsbelang
Tot de andere lessen, die men op meer
dan één vooraanstaande plaats in den lan
de in de afgelopen weken kan hebben op
gedaan, behoort deze, dat goede voorlich
ting een staatsbelang van de allergroot
ste betekenis is.
Daarom is het zeker gelukkig geweest,
dat de minister-president bij zijn dinsdag
met het koninklijk paar gevoerde onder
houd, dankbaar van de gelegenheid ge
bruik heeft gemaakt om aandacht aan dit
onderwerp te wijden en gewijd te krijgen,
Daarin was, naar hij op zijn persconfe
rentie in de nacht van dinsdag op woens
dag heeft meegedeeld, een van de oorza
ken gelegen van de vrij lange duur van
het dinsdagmiddag ten paleize gevoerde
gesprek en van de die avond, tot omstreeks
half één in de nacht, gehouden bespreking
van de ministers Marijnen, Toxopeus,
Biesheuvel en Scholten met het door de
Kamervoorzitter gepresideerde senioren
convent.
Herstel van een fout
De minister-president heeft zelf moeten
ervaren, van welk een waarde deugdelijke
voorlichting kan zijn en hoe een in dat
opzicht in gebreke blijven een gevaarlijke
uitwerking kan hebben.
Hij heeft namelijk, na overleg met zijn
mede-ministers, eerst de fout begaan, niet
zelf de pers met betrekking tot de even
belangrijke als tere kwesties, welke in het
geding waren geweest, te komen voorlich
ten. Dat liet hij aanvankelijk aan het
hoofd van de Rijks Voorlichtingsdienst
over.
Het valt buiten mijn kennis van zaken
of deze, dan wel zijn hoogste chef te we
ten de minister-president, te kort is ge
schoten in het tezamen gepleegde overleg,
dat voorafging aan datgene, waarop het
hoofd van de Rijksvoorlichtingsdienst in
de vroege ochtend van woensdag 5 februa
ri het was toen omstreeks halfeen
een zeer talrijk gezelschap van Neder
landse en buitenlandse journalisten kwam
„onthalen". Op deze plaats wil ik er niet
meer van zeggen dan dat hetgeen de pers
bij die gelegenheid te horen kreeg derma
te beneden de maat was, dat uit wat er
wel en wat er niet aan „mededelingen'
aan de pers werd verstrekt, de grootste
ongelukken dreigden te ontstaan.
Die werden alleen voorkomen doordat
de minister-president gelukkig bereid
bleek aan de journalistieke roepstem, zelf
de voorlichting op zich te komen nemen,
onverwijld gevolg heeft gegeven. Hij
deed dat rustig, evenwichtig, zo openhar
tig als het maar kon, beheerst en door
zijn optreden uitermate vertrouwenwek
kend. Het getuigde van een verblijdend in
zicht met betrekking tot hetgeen op dat
ogenblik dringend noodzakelijk was in
's lands belang.
Dr. E. van Raalte
ging van een jaar beide met een proef
tijd van drie jaar.
Drie maanden gevangenisstraf en dria
jaar ontzegging uit de rijbevoegdheid luid
de de eis tegen een 27-jarige consulent uit
Amsterdam Deze was op 20 mei op Rijks
weg 4 zonder enige aanwijsbare oorzaak
of reden tegen een voor- hem rijdende auto
gebotst. Tengevolge van de aanrijding wa
ren zowel de wagen van de verdachte als
de aangereden auto enkele malen gekanteld
De beide inzittenden van de andere wagen
werden nogal ernstig gewond en zijn zelfs
nu nog niet geheel genezen.
De consulent kon geen verklaring geven
voor de aanrijding. De invloed van enkele
glazen bier, die hij genuttigd had, achtte
hij niet merkbaar. Ook de officier achtte
het drankgebruik niet doorslaggevend en
had dit niet ten laste gelegd. Wel meende
de officier dat de man zeer roekeloos en
onvoorzichtig gereden had.
De raadsman van de consulent, mr. K.
Heimig, meende dat zijn cliënt in het ge
heel niet roekeloos had gereden; wel acht
te hij hem schuldig aan de aanrijding. Hij
meende dat de drie weken hechtenis die
zijn cliënt had ondergaan en de negen
maanden dat de man zijn rijbewijs nu al
kwijt was, meer dan voldoende straf was.
Tegen een 66-jarige inwoner van IJmui
den eiste de officier van justitie mr. J.
Wiarda in de ochtenduren een geldboete
van 250,-, een voorwaardelijke hechtenis
van een maand met een proeftijd van twee
jaar en een ontzegging uit de rijbevoegd
heid voor zes maanden. Deze man had op
3 oktober op de Zeeweg in Velsen een hem
tegemoetkomende bromfietser aangereden.
Deze bleek tijdens de zitting zijn verwon
dingen nog niet geheel te boven te zijn,
want hij liep nog met behulp van krukken.
Verdachte had gemeend er nog best voor
langs te kunnen, hetgeen de officier er
toe bracht op te merken dat men in het
verkeer geen enkel risico mag nemen.
Een 29-jarige koopman uit Haarlem ten
slotte moest zich verantwoorden omdat hij
op 25 september van verleden jaar op
de Rijksstraatweg in Haarlem ter hoog
te van de Vergierdeweg een overstekende
schooljongen op een zebra had aangere
den. De automobilist verweerde zich met
de opmerking dat de jongen tijd genoeg
had gehad om over te steken en maar
wat stond te spelen op het trottoir.
Uit een getuigenverklaring bleek echter
dat de knaap in het geheel niet op het
trottoir stond, maar al op de vluchtheuvel
was en duidelijk zijn voornemen om over
te steken liet blfjken. De getuige meende
dat de koopman veel te hard gereden had.
Met deze opvatting kon de officier van
justitie zich wel verenigen. Hij wees er
op, dat men zebra's met overstekende
mensen steeds behoedzaam en voorzichtig
moet naderen. Hij eiste een geldboete van
150.- een maand hechtenis voorwaarde
lijk met een proeftijd van twee jaór
en een ontzegging uit de rijbevoegdheid
voor zes maanden.
In al deze zaken zal de rechtbank op
donderdag 20 februari uitspraak doen.
„Kamperen en volksgezondheid"
Onder auspiciën van de Provincial®
Raad voor de Volksgezondheid in Noord-
Holland zal op woensdag 11 maart een
provinciale gezondheidsdag worden gehou
den in het Concertgebouw in Haarlem.
De dag heeft als onderwerp „Kamperen
en volksgezondheid". De Koninklijke Ne-
derlandsche Toeristenbond A.N.W.B. en
de Stichting Nederlandse Kampeerraad
verlenen medewerking aan deze dag.
Na de ontvangst om kwart voor tien
zal de voorzitter van de provinciale raad,
de heer J. de Jong Czn„ lid van Gedepu
teerde Staten van Noord-Holland, de ope
ning verrichten. Vervolgens verzorgt dr.
A. J. Schilstra, directeur-arts van de pro
vinciale raad, de algemene inleiding. Om
elf uur spreekt de vice-voorzitter van de
Nederlandse Federatie van Kamperen en
Caravanning, de heer H. van Wilsen, over
„Wat zoekt de kampeerder?" Voor de
lunchpauze, die om twaalf uur begint,
sluit dr. P. Spaander, hoofd van het la
boratorium bodem, water, lucht van het
Rijksinstituut voor de Volksgezondheid in
Utrecht, de ochtend af met een lezing
over „Sociaal-hygiënische aspecten van
het kamperen".
Om twee uur 's middags wordt het pro
gramma voortgezet met een lezing door
mr. L. G. van Rei jen, directeur van de
Vereniging van Nederlandse Gemeenten
over „Hoe kan de overheid een goede
kampeeraccommodatie bevorderen?". De
„Realisatiemogelijkheden voor de exploi
tant" worden daarna door de heer Th.
de Haas, algemeen beheerder der kam
peerterreinen van Staatsbosbeheer, toege
licht. Na een theepauze volgt om half
vier een discussie. De gezondheidsdag
eindigt omstreeks half vijf.
AMSTERDAM (Gem. Un.) Geslaagd
voor het doctoraal examen rechten me
juffrouw M. C. Klitsie, mejuffrouw Ch.
E. Lang en J. H. van der Horst en H.
Meijer (Amsterdam).
AMSTERDAM (Gem. Un.) Gepromo
veerd tot doctor in de geneeskunde op
proefschrift „Het elektronisch tellen van
bloedcellen" J. G H. M. Herben te Am
sterdam. De promotor was prof. dr. P.
Formijne.
NIJMEGEN Drs. N. C. H. M. Ver
meulen, augustijn, is gepromoveerd tot
doctor in de Nederlandse taal- en letter
kunde op proefschrift: „Jan de Leenheer
O.E.S.A., moralisator en humanist, een in
leiding tot zijn leven en zijn werken".
Promotor was prof. dr. W. J. M. A. Assel-
bergs.
ROTTERDAM Doctoraal economische
wetenschappen: A. J. J. Nieuwschepen
(Rotterdam).
Geref. Kerken
Beroepen te Bierum (Gr.) D. de Heer ta
Drachtstercompagnie.
