voor de vrouw
De visagist; Ton v. d. Heuvel
r
n.,~
Het gestolen prinsesje
Lakens van papier
Mode voor de zesde en
zevende dag
Allemaal beateltjes
r
Die domme,
ijdele bloempjes
ZATERDAG 15 FEBRUARI 1964
Erbij
PAGINA ZEVEN
Schoonheid
Deskundig advies
Ook kappers
w
Jan Nelissen
i i i n'i" i "i
ALS JE DE NAAM „visagist" leest
begrijp je, dat het iets met gezicht te
maken heeft. Maar om te weten wat
een visagist nu precies is, moet een
bezoek aan de man-in-kwestie worden
gebracht: Ton van den Heuvel. De
enige Nederlander die dit beroep uit
oefent en een van de tien voor zo
ver bekend visagisten in de wereld.
„Een zeer exclusieve professie" is
eigenlijk een overbodige constatering.
We kwamen bij de Hollandse visa
gist om wat over zijn beroep te horen.
Dus moet het toneeltje naar een flat
op het Overtoomseveld in Amsterdam
worden verplaatst, waar Ton van den
Heuvel (38) zijn „praktijk" heeft. In
„het heilige der heiligen", zoals hij
het noemt, een van de kamers van de
etagewoning die hij met vrouw en vijf
artistiek-begaafde kinderen deelt.
Het kamertje wijst erop dat er iets
„in schoonheid" wordt gedaan. Er
staan potjes, doosjes, spuitbussen, na
gellakken en wat er zoal bijhoort. Eén
wand wordt bijna geheel bedekt door
een grote spiegel, een belangrijk ele
ment, vooral voor degene die zich on
der behandeling stelt, een cursus
volgt bij de visagist om daarin de
gelaatsverandering te zien vorderen.
AAN DE MUUR hangen krantenknip
sels en foto's van modellen („De ogen
van m'n dochter" op verschillende
manieren opgemaakt) en ontwerpen.
Een definitie van de visagist volgens
Ton van den Heuvel: een man die ex
pert is in make-up en adviezen geeft
op het gebied van haardracht en kle
ding. Samengevat: alles wat met uiter
lijke schoonheid te maken heeft. Het
totaalbeeld dus, de buitenkant, waar
aan nogal eens wat mankeert. We
schakelen even de doorsnee vrouw uit
(„Zij valt erg mee. Alhoewel Neder
land niet erg make-up-minded is en er
te stijf voor is"), en bepalen ons tot
de vrouwen die dagelijks met make-up
moeten werken: de mannequins en foto
modellen.
„Zij gebruiken hun make-up zo ver
keerd. Kijk maar eens in de Nederland
se mode- en damesbladen. Veel te veel
en te grof. Als je in de buitenlandse
bladen kijkt, zie je hoeveel beter resul
taat is bereikt met minder make-up.
Het gezicht is veel beschaafder en ge
distingeerder".
Als een van-zichzelf verzekerde man
nequin met een beslist overdreven hoe
veelheid make-up en dan nog verkeerd
aangebracht, bij Ton van den Heuvel
Niet alleen de muziek van de Beat
les, het jeugdige zingende viertal, dat
overal ter wereld triomfen viert, maakt
de tieners wild van enthousiasme, ook
hun kleding en kapsel is ingeslagen.
Omdat de jongelui zelfs het geduld niet
kunnen opbrengen hun haar op de
beatlelengte te laten groeien, is het
Het dichteresje Minou Drouet is een
jongedame geworden van 16 jaar. Zij
it een liefhebster van de twist en ver
eert als echte tiener de Beatles. Te hun
ner ere heeft zij haar haar voor de
première van de Beatles in h'et Parijse
Olympia d la Beatles laten kappen.
Parijse modehuis La Fayette ertoe
overgegaan toupetjes aan te schaffen,
die voor 20 franks kunnen worden ge
kocht en onzichtbaar en gemakkelijk in
het eigen haar gestoken kunnen wor
den. Ze zijn geknipt in de beatle-pony,
een verkoopster kamt ze desgevraagd
in de ogen van de klant. De vrouwe
lijke tieners laten hun haar door een
kapper in het beatle-model leggen.
Ook de beatle-jasjes winnen veld. Ze
onderscheiden zich van burgermansj as
jes vooral door het rugpand, waarover
in de lengte in het midden een smalle
satijnen band loopt, die uitkomt in een
rond kort split.
Voor meisjes schrijft Parijs voor
zich te kleden in rood-blauw gestreepte
poloshirts met lange mouwen, een rok
erbij met twee plooien aan de voorkant,
sokken met de strepen van het shirt
en schoenen met ronde neuzen en brede
hakken.
een cursus komt volgen (met de voor
oordelen omdat ze jarenlang haar eigen
methode heeft toegepast) vraagt ze om
„een flinke morele dreun. Ik geef
scherpe kritiek want ik houd niet van
cliché-types. Ze maken zich niet origi
neel op, ze doen hun collega's na, al
jaren. Ik vecht tegen nadoen".
DIE MANNEQUINS (We kunnen geen
namen noemen, omdat ze voor elkaar
niet willen mogen? weten, advies
van een deskundige gehad te hebben,)
zijn leerlingen van Ton van den Heu
vels' Eerste Nederlandse Opleidings
centrum voor Make-up, dat hij vorig
jaar juni oprichtte. Het doel: de cursis
ten te adviseren met weinig middelen
een groot effect te bereiken door de
make-up op de juiste manier aan te
brengen".
Die start was niet zo makkelijk. Zo'n
centrum is nieuw en moet nog in de
publiciteit komen. „Als ik alleen was
kon het me niet schelen risico's te
nemen. Nu heb ik een gezin waar dus
voor gezorgd moet worden". Maar ze
druppelden binnen: de mannequins en
fotomodellen, vrouwen met een leiden
de functie, secretaresses en vrouwen die
wel een centje aan uiterlijke verfraai
ing konden besteden.
Ton van den Heuvel begon zijn op
leidingscentrum nadat hij de deuren
van werkgevers achter zich had dicht
gedaan. Op zijn negentiende kreeg hij
zijn eerste werkgever bij wie hij als
etaleur werd aangesteld, maar tot een
grimeur uitgroeide. „Ik wist daarvoor
niet eens wat het was". Hij eindigde
bij Max Factor als make-up-advïseur.
Ton van den Heuvel met het fotomodel
Giséhla Springer uit Bremen in zijn
cursusruimte.
De Amerikaanse hardheid in het advi
seren, dat op zaken-doen neerkwam,
stootte hem af en hij sloeg via de
Amerikaanse straat zijn eigen Neder
landse straat in. Met zijn langdurige
schoonheidservaring zag hij perspectief
in „de visagist".
DIE KEUZE is bij hem in verant
woorde handen. „Teveel mensen geven
make-up lessen die er niet toe bevoegd
zijn. Er zijn schoonheidsinstituten die
de pretentie hebben er vanaf te weten.
Het tegendeel is waar. Net zomin als ik
me schoonheidsspecialist kan noemen,
kan een schoonheidsspecialist zich visa
gist noemen. Voor visagist is een veel
uitgebreidere opleiding (doorkneed) no
dig". Je moet jaren lange praktijkerva
ring hebben voor je je visagist kunt
noemen".
De lessen die de cursisten krijgen
zien er zo uit: reiniging, activeren, al
gemene huidverzorging; het aanbren
gen van make-up; correcties in het ge
zicht; het aanbrengen van accenten
door make-up: ogen, lippen, wenkbrau
wen; adviezen voor de haardracht. Een
visuele voorstelling voor de adspirant:
een metamorfose (het bewijs zagen we
op foto's).
DE CATEGORIE cursisten die Ton
van den Heuvel nog mist zijn de kap
pers (hij gaf onder andere les aan leer
lingen van de Rotterdamse kappers-
akademie). Vooral voor hen vindt hij
een cursus belangrijk om hun klanten
OOK NEDERLANDSE ziekenhuizen
zullen kennis kunnen maken met een
nieuwe uitvinding op het gebied van de
papierindustrie: de eerste werkelijk
volkomen absorberende en toch water
dichte papieren lakens ter wereld.
DEZE PAPIEREN LAKENS, die in
Amerikaanse en Engelse ziekenhuizen
reeds enige tijd een ongekende reputa
tie genieten onder de naam „Kleenex
surgical sheets", hebben hun speciale
eigenschappen te danken aan het feit,
dat er een laag polythene tussen twee
lagen celstof werd gevoegd. Zij beteke
nen voor vele doeleinden op medisch en
aanverwant gebied een ware uitkomst.
UITGEBREIDE PROEFNEMINGEN
in diverse academische ziekenhuizen
leverden het bewijs, dat deze papieren
lakens inderdaad een grote vooruitgang
betekenden vergeleken bij elk ander
geweven of synthetisch materiaal, dat
tot dusver voor soortgelijke doeleinden
is gebruikt. De komst van deze papie
ren lakens beantwoordt aan de dringen
de vraag naar materiaal, dat na een
malig gebruik vernietigd kan worden
in de plaats van de zogenaamde onder
leggers. Zij betekenen een ware uit
komst voor een drietal hoofddoeleinden:
in operatiezalen, voor het steriliseren
van medische instrumenten en als wa
terdichte lakens in de verpleging.
HET KLINISCHE papieren laken kan
op de als vanouds gebruikelijke manier
gesteriliseerd worden, waardoor het
materiaal in feite zelfs nog functioneel
verbeterd wordt. Hoewel waterdicht,
maakt het papieren laken toch een door
laten van stoom bij normale sterilisatie-
temperaturen mogelijk.
OP DE OPERATIE-afdeling kan het
papieren laken gebruikt worden om bij
voorbeeld onder de patiënt uitgespreid
te worden, als bekleding van rolwagens
en operatietafels, ter bescherming van
instrumenten-tafels en om verbandmid
delen en instrumenten steriel in weg te
bergen.
VAN GROOT MEDISCH belang is
voorts het feit, dat de chirurg dwars
door dit papieren laken heen zijn inci
sies kan maken zonder vrees voor ver
ontreiniging van de wond door vezel
tjes of andere stofdeeltjes.
een bepaalde haardracht te adviseren
met de daarbij te gebruiken make-up-
soorten en de wijze van aanbrengen,
wat vaak op algemene correctie neer
komt. „Maar de kappers hebben drem
pelvrees. De visagist is in Nederland
nog heel onbekend. Ze durven niet
een nieuwe materie in te duiken".
Op de vraag of zijn opleidingscen
trum levensvatbaar zal blijken, moet
de toekomst een antwoord geven. Ton
van den Heuvel vult voorlopig zijn in
komsten aan met zijn oude beroep: het
grimeurschap bij een bekende Amster
damse kapper-grimeur waardoor hij
veel werk in de televisie-studio's heeft.
Wie ook met zijn instituut zijn inge
nomen zijn de modefotografen. Hun
mening: ,,'t Is zo ongelooflijk belang
rijk voor onze modellen". Ton van den
Heuvel zegt nadat de cursisten leerling-
af zijn: „Ik heb bereikt dat ik er mijn
eigen werk in terug vind: de buiten
landse top-allure".
Henny G. C. Schonte
Tijdens de in Rot
terdam gehouden
Sportvakbeurs heb
ben de inkopers van
Nederlandse sport-
mode hun winkel
collecties voor het
komende seizoen
„rond" gemaakt. De
zomerse vrijetijds-
kleding heeft een
dermate grote plaats
verworven, dat zelfs
in haute-couture-re
gionen speciale se
ries worden samen
gesteld voor het zo
genoemde „derde
seizoen".
BIJ DE NIEUWE
sportmode zijn twee
belangrijke stro
mingen waarneem
baar. In de eer
ste plaats is daar de
zuiver functionele
sportkleding. Deze
is geheel afgestemd
op het beoefenen
van de verschillende
takken van sport.
De tweede tak in de
sportmode is de
sportieve vrijetijds-
kleding, die eigen
lijk pas sinds de in
voering van de vijf
daagse werkweek
onder het motto
„mode voor de zesde
en zevende dag" in
opkomst is ge
komen.
OVER GEBREK aan inspiratie heeft
de sportconfectie niet te klagen. Sinds
enige jaren is er praktisch geen coutu
rier, zowel in binnen- als buitenland,
die geen collectie samenstelt speciaal
voor het „derde seizoen". In Nederland
geeft Max Heimans 'zijn naam aan
modellen van Perry-v. d. Kar. Dick
Holthaus ontwerpt voor de Bijenkorf
De Nederlandse sportmode staat op een
zeer representatief peil, ook in het bui
tenland.
WAT ONS LAND aan sportkleding en
sportieve mode brengt is actueel en
vooruitstrevend. Zo zal de komende
zomer het vrijetijdspak annex strand-
ensemble, bestaande uit lange pantalon
met bijpassende overhemdblouse of
jack, in prachtige kleuren, dessins en
materialen in ruime verscheidenheid
worden gebracht.
VOORTS BELOOFT de zogenoemde
„Co-ordinatie" een grote schlager te
worden. Vier- tot zes-delige ensembles,
bestaande uit losse kledingstukken in
op elkaar afgestemde dessins en kleu
ren, kunnen tot talloze sportieve vrije-
tijds-ensembles worden gecombineerd.
De functionele én de sportieve kle
ding breidt zich met het seizoen uit. Er
komen speciale regenpakken, rever
sibel sport-tailleurs, tuinoveralls, weer-
en-wind-uitrustingen, flaneer- en bou
levard-tenues, camping-pyjama's en
bowlingdresses.
BIJ DEZE ONTWIKKELING in de
sportmode treedt de kunstvezel steeds
meer naar voren. Dit is verklaarbaar,
want sportieve kleding moet niet alleen
makkelijk zitten en doelmatig zijn
maar ook zorgeloos wat onderhoud en
gebruik aangaat.
Practisch alle toonaangevende sport-
confectionnairs hebben een flink deel
van hun collectie in terlenka uitgevoerd.
De Nederlandse vrouw zal daarvan vol
op kunnen profiteren.
Een vierdelig strand- en vrijetijds co
ordinate, bestaande uit plastron, short,
slacks en jack en uitgevoerd in groene
elastische terlenka. Model Wimac-
Tilburg.
boutique en voor de Caspar Roos sport
serie. Amould Diepenveen en Peter
Jongmans brengen in hun eigen collecti#
ook sportmode-ideeën voor de confectie.
Heel lang geleden
woonde er in een
groot, donker woud
een lelijke heks.
Nog nooit had er
zo'n lelijkerd ge
leefd en zelfs de
heksengrootmoeder
moest niets van
heks Knierekne lia
hebben, zo gemeen
was ze. De mensen
rilden als ze haar
op haar stalbezem
door de lucht zagen
vliegen en de dieren
verborgen zich bib
berend van angst in
hun holen en binnen
in de dichte strui
ken. Maar hoe de
mensen en dieren
ook probeerden zich
te verbergen, toch
wist Kniereknélia
steeds weer zo'n
arme stakkerd te
grijpen en mee te
nemen naar haar
hut.
Eens op een dag
vloog de heks \ver
het paleis van de
koning van het land en in de paleistuin
zag ze daar een lieve, kleine prinses
spelen met een grote, witte zwaan. Zo
gauw de heks de kleine prinses Aman
da zag, begon ze op een akelige manier
te grinniken en mompelde in zichzelf:
„Hóóóhóhó, wat een kans, wat een
kans! Daar speelt me de prinses hele
maal alleen in de tuin en er is geen
kinderjuffrouw, geen lakei en geen sol
daat te zien. Die zwaan zal ik wel even
weglokken!"
Meteen haalde de naarling uit de zak
van haar schort een paar stukken
toverbrood en liet die vanuit de lucht
op het gras vallen, een eindje bij de
zwaan vandaan
Snel rende de zwaan naar het tover
brood en begon er van te smullen en
dat was nu juist wat de heks ook wilde.
Zo snel ze maar kon daalde ze met
haar bezem naast de prinses, greep het
kind en vloog weer pijlsnel met haar
de lucht in.
Hoog over wouden en weiden vloog
ze terug naar haar hut. Natuurlijk merk
te de zwaan dat de kleine prinses
Amanda gestolen was en hij maakte
zo'n verschrikkelijk lawaai, dat er uit
het paleis meteen een paar lakeien en
soldaten kwamen rennen die verschrikt
keken toen ze de prinses niet meer
zagen.
Een van de soldaten keek in de lucht
en zag de heks nog juist vliegen. Hij
rende het paleis weer in en waarschuw
de de koning.
Ondertussen was de zwaan wegge
vlogen achter de heks aan. Met grote
vleugelslagen dreef hij door de lucht
en al gauw haalde hij de heks op haar
toverbezem in. Maar de slimme vogel
zorgde wel dat Kniereknelia hem niet
zag. Wel een uur bleef de heks vliegen,
maar eindelijk waren ze bij haar hut
en akelig krijsend daalde ze daar mid
den in het woud. De zwaan bleef boven
de hut vliegen en zag hoe de heks het
prinsesje mee naar binnen nam.
Toen daalde ook de zwaan en hij
verborg zich achter een hoge struik
dicht bij de hut. Hij luisterde of hij
Amanda niet hoorde, maar het bleef
doodstil in de hut. Eindelijk ging de
scheefgezakte deur open en de heks
joeg schreeuwend een klein lief hertje
naar buiten
Het diertje begon klagelijk te huilen
en meteen hoorde de zwaan dat het
prinses Amanda was, die door Kniere
knelia betoverd was.
De lelijke heks gooide de deur van
haar huisje weer dicht en nu durfde
de trouwe zwaan naar het arme hertje
te lopen. Hij begon in de taal van de
dieren tegen haar te praten en geluk
kig huilde het prinsesje niet lang meer.
„Wacht maar lieve Amanda", fluis
terde de zwaan, „ik zal een lekker warm
plekje voor je maken in de struiken en
ga maar rustig slapen. Ik zal je vader
zoeken en hem dan hier brengen."
De zwaan vond al gauw een goed
plaatsje voor de betoverde prinses en
toen Amanda sliep, vloog het lieve dier
snel de lucht in en keerde terug naar
het paleis. Maar onderweg hoorde hij
geluid van veel stemmen in het bos en
het gehinnik van paarden en beneden
zich zag de zwaan de vader van prinses
Amanda rijden met een heleboel sol
daten. Ze waren de prinses aan het
zoeken, en natuurlijk vonden ze niets.
Maar de zwaan daalde vlak voor de
koning op de grond en begon luid te
roepen. Geschrokken liet de koning zijn
paard halt houden en riep verbaasd:
„Dat is de speelzwaan van Amanda!",
en de soldaat die de heks nog even had
gezien riep: „De zwaan is de heks ach
terna gegaan, hij weet waar Amanda
is!"
Nu vloog de zwaan weer weg, maar
heel langzaam en vlak boven de koning.
1Ö& Lj\
Die begreep meteen wat het dier wil
de en hij riep:
„Soldaten, we gaan de zwaan ach
terna!"
De hoeven van de paarden daverden
over de harde bosgrond en zo snel
mogelijk gingen ze nu naar 'de hut
van de heks!
Kniereknelia lag rustig te slapen en
snurkte luid. Maar opeens werd de deur
van de hut opengegooid en stormden
de soldaten bij haar binnen. Ze grepen
de valse heks vast en brachten haar
bij de koning. Een paar soldaten zoch
ten in de hut en vonden de bezem en
het toverboek van de heks en een pan
netje toverkruiden. Ook dat alles brach
ten ze bij de koning.
„Maak een groot vuur en gooi daar
al die toverdingen in," beval de koning
en de soldaten deden het meteen. De
heks begon heel hard te gillen en toen
het toverboek, de bezem en de kruiden
in de vlammen werden gegooid en op
eens veranderde ze in een dikke, vieze,
vette walm en was ze voorgoed ver
dwenen.
Maar op hetzelfde ogenblik veran
derde de zwaan in een koning en uit
het bos kwamen allemaal ridders en
prinsessen te voorschijn die allen door
de heks veranderd waren in bosdieren.
De koning die zwaan geweest was,
nam de vader van Amanda mee naar
het plaatsje waar hij 1 et diertje had
achtergelaten en daarlag nu Aman
da te slapen. Terwijl ze sliep was ze
weer een gewoon prinsesje geworden.
Tranen van vreugde rolden de koning
over zijn wangen toen hij het prinsesje
in zijn armen nam.
„Komt allen mee naar mijn paleis",
riep hij blij, „dan gaan we groot feest
vieren."
En het gebeurde zoals de koning wilde
en het feest duurde zeven weken
lang
Er stonden bloemen in een wei
Er stonden er heel veel.
Er waren grote en kleine bij
In kleuren rood en geel.
Ja, iedere bloem die had zijn geur
En was óf groot óf klein.
En iedre bloem zijn eigen kleur
Zoals het hóórt te zijn.
Maar al die bloemen in de wei
Die waren ontevree.
Zij waren met hun kleur niet blij,
Zij deden het er mee.
Toen kwam er uit een heel ver land
Een echte tovenaar.
Die toverde met lucht en zand
Snel alles voor elkaar.
De paardebloem werd donkerrood
De madelief werd blauw.
Het leeuwenbekje vrééslijk groot,
Maar dat verveelde gauw.
De pinksterbloem in zwart en rood
Die voelde zich vrééslijk sjiek.
De paarse dotter bij de sloot
Die vond zichzelf uniek!
Die domme bloempjes uit de wei
Die trokken nu aandacht voor tien.
De mensen, die stonden er voor in de
(rij
Zij hadden zoiets nooit gezien.
De ijdele bloempjes, zij waren verrukt
En wachtten vol ongeduld.
Maar ach, toen werden ze afgeplukt
En dat was hun eigen schuld.
Marjon Koch Ketelaar
WIE HEEFT EEN NIEUW HUIS
GEKOCHT?
Trek een lijn van 1 naar 2 en zo
verder tot 29 en je weet het.
