„Het donker is licht genoeg"
Negen mannenkoren gaven een
indrukwekkend concert
Thelonious Monk kwam pas
na de pauze op dreef
Gevarieerd weekeinde
Tekening van
Rubens gestolen
Visser-Neerlandiaprijzen uitgereikt
BOEKENHOEK
NEGEN MUZEN
HOOFDPIJNPOEDERS
Nachtconcert in Amsterdam
MAANDAG 17 FEBRUARI 1964
Ida Wasserman in Fry's anti-oorlogsstuk
Componisten Van Westering en Du Bois
bij de bekroonden
Staalkaart van programmavernieuwing
Film met Audrey Hepburn
op het tweede net
nabeschouwingen
De radio geeft dinsdag
T elevisieprogramma
ACHT JAAR GELEDEN heeft de Haagse Comedie de eerste opvoeringen
in Nederland gegeven van Christopher Fry's „Het donker is licht genoeg" („The
dark is light enough"). Dit seizoen heeft het gezelschap dat oude paardje weer
van stal gehaald, waarschijnlijk omdat de directie in de (destijds door Fie Carel-
«en gespeelde) rol van de oude gravin Ostenburg, die het stuk beheerst, een
dankbare opgave voor Ida Wasserman zag. De voorstelling van zaterdagavond
in de Haarlemse Stadsschouwburg deed echter wel de vraag rijzen of dit oude
werk van Fry ook zonder die overweging nog wel heropgevoerd zou zijn, want
ondanks de bijzonder toegewijde regie van Paul Steenbergen (die er duidelijk
op gericht was, het clair-obscur van de tekst zo gevoelig mogelijk tot uitdrukking
te laten komen) bleek er aan het stuk al een tamelijk oudbakken smaakje
te zitten.
DE TONEELPOEZIE van Christopher
Fry weerspiegelt gewoonlijk een innerlij
ke strijd van de auteur tussen een sterk
dramatisch instinct enerzijds en een flin
ke dosis „Schöngeisterei" anderzijds en
juist in dit stuk heeft de „Schöngeisterei"
in grote delen van de dialogen op irritan
te wijze gezegevierd. Het resultaat is een
irreëel, bloemrijk en overdadig taalge
bruik, dat anno 1964 eerder aanstellerig
dan dichterlijk aandoet en met zijn vloed
van onnodige fraaiigheden het geduld van
het publiek nogal eens op de proef stelt.
De ideeënwereld en de handeling van het
stuk zijn op zichzelf boeiend genoeg, maar
onderwerpen als oorlog en opstand, natio
nalisme en pacifisme kunnen nauwelijks
tot hun recht komen in de sierlijke ter
men van een salonestheet. En dat is de
figuur die Fry in dit stuk toch wel heel
dicht benadert.
WIJ HEBBEN HIER DUS te maken met
het fascinerende thema van de volstrekte
afwijzing van oorlog en geweld, benaderd
vanuit twee heel verschillende standpun
ten: de gravin wijst ze af om strict prin-
cipieel-menselijke redenen, terwijl de de
serteur Gettner ze (na een korte opwel
ling van geestdrift voor de opstand) af
wijst uit de meer opportunistische maar
evenzeer menselijke overweging dat hij
zijn hachje wil redden. Tot hij aan het
slot, geïnspireerd door de vrouw die tot
haar dood trouw blijft aan haar humanis
tische principes, zelf ook de kracht vindt
om boven zijn bekrompen opportunisme
uit te rijzen. Fry heeft met dit thema on
getwijfeld een zeer hoge ethische waarde
aan zijn stuk gegeven en de dramatische
vormgeving doet daar niet voor onder.
Het is alleen jammer dat hij zijn intel
lectualistische taaiwellust niet wat meer
heeft kunnen bedwingen.
OM DEZE LAATSTE reden was Ida
Wasserman ook bepaald niet een vanzelf
sprekende keuze voor de rol van de gra
vin, want zij is een warmbloedige actri
ce met een sterk spontane gevoels-expres-
sie. Haar grootste kracht ligt danook
stellig niet in het vertolken van Fry's ce-
rebraal-uitgewerkte karakters en het
over 't voetlicht brengen van zijn Jugend
stilachtige formuleringen. Maar dat
schrikt een actrice van het formaat van
Ida Wasserman natuurlijk niet af en me
de dankzij haar grote persoonlijkheid en
haar fabelachtige techniek slaagde zij er
danook volkomen in, de sterk geïdealiseer
de figuur van gravin Ostenburg geloof
waardig te maken, al werd het dan een
zachtere en brozere gravin dan de door
felle innerlijke kracht gedreven vrouw, die
Fry bedoeld heeft. Vooral in het derde
bedrijf rees het spel van Ida Wasserman,
ver boven haar techniek uit, tot de grote
hoogte die wij van haar gewend zijn;
haar reacties op de „liefdesverklaring
van Gettner, terwijl de dood over haar
komt, waren diep ontroerend.
Deze Gettner werd prachtig, met aan
grijpende intensiteit, gespeeld door Frans
van der Lingen. Weinigen van onze toneel
kunstenaars hebben de laatste jaren een
zo gestadige en indrukwekkende groei van
hun creatief vermogen te zien gegeven als
Van der Lingen, wiens vertolkingen hem
langzamerhand recht geven op een plaats
In de voorste rij van de Nederlandse ac
teurs. Ook deze rol van de deserteur die
krampachtig probeert met zichzelf in het
reine te komen, bouwde hij weer op tot
een zeer sterke creatie.
DAT HOGE NIVEAU werd niet bereikt
door de andere spelers, van wie de meesten
daar ook geen gelegenheid toe kregen.
Wel gaf Anne-Marie Heyligers, als Gelda,
gevoelig en intelligent spel te zien en was
Pim Dikkers zeer aanvaardbaar als de
Hongaarse kolonel, een door Fry nogal
onwaarschijnlijk getekende figuur. Gijs-
bert Tersteeg was fijn-ironisch als de
lijfarts (aan wie de schrijver ook al wei
nig karaktertekening verspild heeft), Joris
Diels was een fraaie opgeblazen huis
vriend en Guido de Moor gaf een goede
uitbeelding van de opgewonden Stefan-
Weinig overtuigend waren Carl van der
Plas als graaf Zichy en John Koch als
een tweede huisvriend. Manfred de Graaf
en Jan Veelo kregen een open-doekje voor
hun „komisch nummer" als Hongaars sol
daten-duo, dat overigens wel wat uit de
toon viel. Annie Leenders was een toege
wijde huishoudster van de oude stempel.
Er was vrij veel belangstelling voor
deze voorstelling, die door Hep van Delft
in imposante decors was gestoken. Het
hartelijke applaus aan het einde mondde
tenslotte uit in een ovatie voor Ida Was-
De voorzitter van het Algemeen I Koote, met twee bekroonde compo-
Nederlands Verbond, de heer F. I nisten: Gerard Hengeveld (links) en
Hans Henkemans (midden).
ONDER AUSPICIëN van het gewest Noord-Holland van het Koninklijk
Nederlands Zangersverbond werd zaterdagavond in de gemeentelijke Concert
zaal door negen bij het verbond aangesloten mannenkoren een indrukwekkend
concert gegeven. Er was hier sprake van een koorzangmanifestatie, die een beeld
kon geven van het programmabeleid, dat voor de mannenkoorzang thans in ons
land wordt gevoerd en dat, zoals op dit concert duidelijk kon blijken, nog geen
eensgezind streven naar een zelfde artistiek ideaal weerspiegelt. De liedertafel-
stijl heeft men vaarwel gezegd, maar het zoeken naar een nieuwe stijl is nog in
volle gang en aan het experiment lijkt nog geen einde te zijn gekomen.
In de eerste uitzending van de N.T.S. op
het tweede net woensdagavond 4 maart
a.s., zal men Audrey Hepburn in een klei
ne rol kunnen zien. Dan wordt namelijk
een filmkomedie uit de roemruchte
Ealing-studio's op de beeldbuis gebracht,
„The Lavender Hill Mob", in 1951 in onze
bioscopen vertoond onder de titel „Morgen
ben ik rijk", waarin Alec Guinness en
Stanley Holloway gestolen goudstaven als
eiffeltorensouvenirs naar Frankrijk smok
kelen. Het was in deze film van Charles
Crichton, dat Audrey Hepburn naar
Engelse debuut op het witte doek maakte
in het rolletje van het Spaanse meisje
Chiquita.
„MALMEDY EN DE GALGEN VAN
LANDSBERG" door Will Berthold (Er
ven J. J. Tijl).
Een boek om te lezen en te herlezen,
omdat de strijd om recht en gerechtig
heid er op waarlijk voortreffelijke wij
ze, beeldend en in sobere taal, is ge
tekend. Een Amerikaanse jurist, een
kolonel, moet een groep van gruwelijke
oorlogsmisdaden verdachte SS-ers ver
dedigen. Hij ontdekt dat velen onschul
dig zijn. Landgenoten van hem hebben
hen met onmenselijke middelen beken
tenissen afgedwongen. Hij vecht jaren
voor«zijn cliënten, niet omdat deze hem
sympathiek zijn, maar omdat hij niet
wenst dat zijn land de smet van een
soort schijnrecht op zich zal krijgen.
De begaafde auteur slaagt er volkomen
in een zeer moeilijk en voor een
Duitser delicaat onderwerp op waar
lijk sublieme manier te behandelen. Hij
verbloemt niets, praat niets ;oed, doch
schept juist daardoor de sfeer die deze
„geromantiseerde" werkelijkheid hij
verwerkte veel authentiek materiaal
adembenemend maakt.
Simon Koster
DE VOORZITTER van het Algemeen
Nederlands Verbond, de heer F. Koote,
heeft zaterdag in de stampvolle Rolzaal
op het Binnenhof de Visser-Neerlandia
prijzen uitgereikt. Door vijf commissies
waren voorstellen ingediend; aan zeven
entwintig personen en tien instellingen
werd in totaal 65.750 uitgereikt. Daar
onder waren vijf personen en vijf instel
lingen uit Vlaanderen, die gezamenlijk
26.000.kregen. Alle prijswinnaars ont
vingen een oorkonde en een chèque.
Voor bijzonder werk of voor hun goed
karakter en/of doorzettingsvermogen wer
den onderscheiden Doba Silbiger (Den
Haag), Hélène Wilkes (Rotterdam), mej. J.
W. Muller (Enschede), K. Andrea (Den
Haag), mej. A. de Bruyn (Den Haag), mej.
M. van Gunsteren (Wassenaar), dr. C.
Wouters (Australië), wiens prijs in ont-
HET KONINKLIJK mannenkoor „Caeci-
lia" uit Haarlem begon onder leiding van
zijn dirigent Anton de Beer het concert
met een romantische uitvoering van het
„Wilhelmus". Met ingetogen klank werd
voor Debussy's „Invocation" de juiste
sfeer getroffen en een waarlijk geestige in
druk bereikte de dirigent met het veel
eisende, riskante koorwerk „Drie schuin-
tamboers" van Sem Dresden. Het man
nenkoor „Zang en Vriendschap" uit Hoofd
dorp stond voor de zware eigenlijk bijzon
der veel zangtechniek vergende taak het
ontroerende „Bist du bei mir" van Jo-
hann Sebastian Bach te vertolken. De uit
voering verliep moeilijk met stijgend toon-
peil. Goed werden de voordrachten van
Twee contrasten van Van Hemel en te lo
ven viel de vertolking van „Het lied van
de hamer" van Otto Heder. Het koninklijk
mannenkoor „Apollo" uit Amsterdam, ge
leid door gastdirigent Thijs Kramer, gaf
een nogal neutrale uitvoering van Diepen
brocks „Tibur". De voordracht van drie
negro-spirituals bracht het goede stemmen-
materiaal van het koor onder de aan
dacht, maar representatief kon zij voor het
befaamde koor met zijn grote traditie niet
genoemd worden.
Een vertrouwde mannenkoorklank liet
het Enkhuizer Mannenkoor horen met de
door Piet Halsema geleide uitvoering van
een „O sacrum convivium" en van de ge
liefde „Hymnus de Spiritus Sancto" van
Alphons Diepenbrock, welk laatste werk
met de orgelbegeleiding van Jan Schouten
fraai klonk (baritons!).
IN VERFIJNDE vertolkingen, op en
kele ritmische ongelijkheid na, wijdde de
koninklijke liedertafel „Zang en Vriend
schap" uit Haarlem haar beproefde krach
ten aan drie innemende koorcomposities
van Franz Schubert. De dirigent Jan Laar
veld had zijn koor hiertoe een doeltreffen
de uitvoeringstechniek bijgebracht, die de
zangers eveneens in staat stelde de negro
spiritual „I got a robe" met schone klank
te zingen.
De dirigent Bram Keereweer bleek ten
aanzien van drie andere koorcomposities
van Schubert voor de uitvoering door het
mannenkoor „Orpheus" uit Alkmaar een
zelfde interpretatie-principe te hebben.
Ook voor de zang van dit koor kon men
daarom veel waardering krijgen. Door een
eigen uitvoeringsstijl, veelal op het klank
effect gericht kwam het koninklijk man
nenkoor „Kunst na Arbeid" uit Amster
dam op dit concert geïsoleerd te staan.
De dirigent Willem Wiesehahn benaderde
met zijn vertolkingstrant, waarvoor de he
terogeniteit van de stemgroepen afzonder
lijk blijkbaar geen bezwaar betekende, be
denkelijk dicht het amusementskarakter.
MET HET stemmenmateriaal, waarover
hij in het mannenkoor „Gewa" uit Amster
dam de beschikking had, deed de dirigent
Joep Schreurs wat hij kon om met werk
jes van Wilbye, Ame, een onbekende com
ponist en van Kees Kef een zo goed mo
gelijke indruk te maken en hierin slaagde
hij met het aantrekkelijke, geestige „Fa-
randole" van Kef wel bijzonder goed, niet
het minst door een uitnemende dynamiek
Het koninklijk mannenkoor „Kromme
nie" besloot onder leiding van Jan Laar
veld het concert met uitstekende uitvoe
ringen van fraaie composities van Janne
quin, Le Jeune en van Milhaud. De ver
tolking van Psalm 121 van Milhaud vooral
was een bewonderenswaardige prestatie
van intonatie- en klankbeheersing, die door
het talrijke auditorium geestdriftig werd
gewaardeerd.
Aan het concert werkten nog mede de
alt Lini Henning, de tenor Han le Fèvre,
Clara Keereweer-Dooijewaard, Piet Halse
ma en twee niet genoemde pianisten voor
begeleidingen.
Onder het grote aantal toehoorders wa
ren ook burgemeester Cremers van Haar
lem en zijn echtgenote.
P. Zwaanswijk
vangst werd genomen door zijn zuster en
het echtpaar Hendrickx (St. Kathelijne-
Waver bij Mechelen).
Financiële steun voor hun werk ontvin
gen de stichting Schoolfonds voor Schip
perskinderen (Amsterdam), Stichting
Sportfondsenbad (Amersfoort), Stichting
Groot-Kempische Cultuurdagen (Hilvaren-
beek) Kon. Instituut van de Broeders van
Liefde St. Gregorius (Gent Brugge), Ver.
Licht en Liefde voor onze Blinden (Gent),
Komitee voor Frans-Vlaanderen (Kortrijk),
Ver. voor Jeugdzorg (Wijnegem), Ver.
Jongenstehuis Pieter Simeon (Donk in
Belgisch Limburg), Ver. Boddaert Tehui
zen (Amsterdam) en de Kessler Stichting
(Den Haag).
Na de pauze speelde de Haagse pianist
René Rakier het bekroonde werk van J
F. M. Geraedts „Zeven Essays voor
piano".
HIERNA NAMEN zes schrijvers van
televisiespelen hun prijzen in ontvangst
A. J. Jelsma (Dordrecht), B. Langestraat
(Amsterdam), mej. J. Visser (Amstel
veen), J. Ceulemans (Brussel), J. van
Hoeck (Brussel), en A. Speekaert (Essen
aan de Belgische grens).
Dertien componisten volgden: R. Bos-
Zoetmulder (Den Haag), P. Chr. van
Westering (Bloemendaal), mej. T. de
Marez Oyens (Hilversum), K. Trouw
(Amsterdam) C. T. Brons (Hilversum), W
Eisma (Hilversum), mr. R. L. du Bois
(Haarlem), B. Hijmans (Bilthoven), B
Renooij (Den Haag), H. Henkemans (Ber
gen), A. Meulemans (Brussel), G. Henge
veld (Amsterdam) en J. F. M. Geraedts
(Den Haag).
Tekeningen van Spaanse gevangene.
In Galerie d'Eendt te Amsterdam wordt
van 22 februari3 maart een expositie
gehouden van tweeënveertig tekeningen,
welke de Spaanse kunstschilder Agostin
Ibarrola in de gevangenis te Burgos heeft
gemaakt, waar hij als politieke gevangene
een straf van negen jaar uitzit. De teke
ningen, reeds eerder in Londen geëxpo
seerd, zijn 'er beschikking gesteld door de
Westeuropese Conferentie voor Amnestie
voor de Spaanse politieke Gevangenen en
Bannelingen. Tijdens de grote mijnwer
kersstaking in de lente van 1962 maakte
Ibarrola een aantal tekeningen naar dit
onderwerp en stelde ze ten toon. Voor het
einde der expositie werd hij door de poli
tieke politie gearresteerd.
THELONIOUS MONK, hard-bopper,
voorvechter van de moderne jazz in de
tijd van Parker en Gillespi en hyperin
dividualist, is nog steeds een van de
grootste en meest originele jazzpianisten.
Mogelijk nog grotere verdienste van hem
is het feit dat hij de jazzwereid van su
blieme composities voorziet. Zonder de bij
dragen van Monk zou de jazz-muziek een
stuk armer zijn; elke jazzmusicus van
naam en klasse heeft werken van de baar
dige componist op zijn repertoire.
Het spreekt vanzelf dat de meester za
terdagnacht een groot aantal eigen wer
ken speelde; maar ook vertolkte hij enke
le andere composities waaraan hij de
,Monktouch" wist te geven.
HET THELONIOUS Monkkwartet (Monk
piano; Charlie Rouse-tenor; Butch War
ren-bas; Ben Riley-slagwerk) begon het
concert met een eenvoudig bluesschema,
een werkje uit het nagenoeg onbeperkte
PER ETUI VAN 6 EN 12
HET THELONIOUS MONKKWARTET, de formatie van een van Amerika's
beroemdste jazzpianisten, heeft ons zaterdagnacht in het Amsterdamse Concert
gebouw niet constant kunnen boeien. Vooral tijdens het gedeelte vóór de pauze
liet. het kwartet menige steek vallen en het overigens matige applaus was
meer het gevolg van het enthousiasme van critiekloze volgelingen die de schokke
rige maniertjes van Monk adoreren, dan het loon voor geïnspireerd concerteren.
Slechts in enkele composities steeg het Thelonious Monkkwartet uit boven de
middelmatigheid en pas in het concertgedeelte na de pauze wisten pionier Monk
en zijn gevolg het oude niveau te halen.
'9
Thelonious Monk
twaalfmatige arsenaal, waarin het moei
lijk op gang kwam. Drummer Ben Riley
ex Rollins accentueerde wel, maar
het ritme was stug en af en toe trekkend.
De bassolo van Warren was zelfs onzui
ver. Wellicht was het daarom dat Monk
zijn pianokruk verliet om mank twistend
voor zijn trio te gaan staan om maat te
zwaaien. Ook in de daaropvolgende stuk
ken bracht het kwartet niet wat van Ame
rikaanse musici van deze klasse verwacht
mag worden.
BIJZONDER KNAP was het derde stuk,
een drumsolo van Ben Riley, met de vin
gers ingezet en met sticks geëindigd. De
ingeborduurde driekwartsmaat in dit in
vierkwartsmaat gespeelde stuk, een tech
niek die vooral Desmonds slagwerker Mo-
rello veelvuldig toepast, verdient lof. Ook
het voorlaatste nummer voor de pauze,
een twaalfmatige blues met een verbluf
fend knappe intro, was af.
Het was alsof Monk de verrassingen tot
het tweede deel van het concert had be
waard. Grandioos was de interpretatie van
de eigen compositie „Blue Monk" Tenorist
Charlie Rouse, gedragen door Monks schit
terende harmonieën, solieerde prachtig.
Zijn gave toon, zijn briljante techniek en
zijn geïnspireerde voordracht maakte dit
stuk tot een van het hoogtepunten van het
concert. Thelonious Monks meesterschap
op het lyrische vlak kenmerkte zich in
het langzame „Sweet and lovely". Ook de
bassolo van Butch Warren in dit stuk was
zeer goed.
Niet slechts individueel, ook als forma
tie was het Thelonious Monk kwartet na
de pauze beter. Dat heeft ervoor gezorgd
dat Monks kwartet, voor het eerst na drie
jaren weer in Nederland, zijn reputatie
van een der beste Amerikaanse jazzforma
ties heeft weten te handhaven.
Berry Zand Scholten
Herdenkingstentoonstelling. De grote
herdenkingstentoonstelling „Leven en wer
ken in Nederland 1813-1963", die op 2 de
cember in liet Rijksmuseum te Amsterdam
werd geopend en zondagmiddag sloot,
heeft totaal 24.982 bezoekers getrokken.
Glad en zonder problemen was weer de
Zaterdagavond, die de AVRO overeen
komstig zijn opzet de t.v.-kijkers bood,
enige bezienswaardigheden, door het echt
paar Denis getoond in een van de dui
zend mootjes van de beslist niet onrenda
bele reis- en breifilm „Luipaard op
Schoot". Na het journaal, met lichtelijk
verontrustend nieuws over Cyprus, de ge
moedelijke heren Pinky en Perky, die on
der aanvoering van de onvervalste Anglo-
Italiaan Papa Luigi het hunne bijdroegen
tot het vermaak van de kleintjes die op die
avond van de week mogen opblijven. Pre
tentieloos, maar heel knap vulden Dick van
Dyke en zijn team het volgend half uur,
waarin duidelijk werd dat een „practical
joke" wel eens huwelijkse moeilijkheden
kan geven. Geen tijd voor „Zwarte pie
ten", Monopoly" of „Mens, erger je
niet", want nu kwam het grote quiz uur,
het gezelschapsspel der kijkgeld-betalers,
dat extra gewicht kreeg door de mede
werking van een Franse lerares, een ar
tiesten-aalmoezenier en de schakers Fen
ny Heemskerk en Jan-Hein Donner. Bij
het spel „Wie van de drie?" constateer
den wij niet zonder enige verbazing, dat
Een tekening van de zeventiende-eeuwse
Vlaamse schilder Petrus-Paulus Rubens is
uit het Museum voor Oude Kunst in
Brussel gestolen. Dit is door de politie
meegedeeld. „Negerkoppen" heet de teke
ning.
De dief drong het museum binnen via
het dak en verliet het weer langs dezelfde
weg. De politie heeft verder nog bekend
gemaakt dat de dief de lijst van de teke
ning, die de kop van een neger voorstelt,
op het dak had achtergelaten. De diefstal
werd vanochtend om 6 uur ontdekt,
HILVERSUM I. 402 m. 746 kc.s. 7.00-24.00
KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Lichte grammofoonmuziek. 7.55 Over
weging. 8.00 Nieuws. 8.15 Voor de jeugd.
8.20 Lichte grammofoonmuziek. 8.50 Voor
de huisvrouw. 9.35 Waterstanden. 9.40
Schoolradio. 10.00 Voor de kleuters. 10.15
Lichtbaken, lezing. 10.25 Klassieke gram
mofoonmuziek. 11.00 Voor de vrouw. 11.30
Lichte grammofoonmuziek. 11.50 Volaan.
vooruit, lezing. 12.00 Angelus. 12.04 Draai
orgelklanken (gr.). 12.20 Bloemen voor...
12.30 Mededelingen t.b.v. land- en tuin
bouw. 12.33 Voor de boeren. 12.45 Platen-
nieuws. 12.55 Actualiteiten of katholiek
nieuws. 13.00 Nieuws. 13.15 Lichte gram
mofoonmuziek. 14.00 Voor de plattelands
vrouwen. 14.10 Rieleksen: amusementspro
gramma (herhaling van zaterdag jl.). 15.10
Voordracht. 15.30 Als de dag van gisteren,
klankbeeld. 16.00 Voir de zieken. 16.30 U
hebt voorrang: godsdienstig programma,
17.00 Voor de jeugd. 17.35 Voor de padvin
ders. 17.50 Regeringsuitzending: De econo
mie van Curagao in de. 17de en 18de eeuw,
door W. Meijer. 18.00 Geheim van de SUS-
krant. 18.05 Voor de tieners. 18.20 Uitzen
ding van de Pacifistisch Socialistische Par
tij: Sport en politiek. Tot U spreekt de
heer P. A. Burggraaf, lid van de 2e Ka
merfractie van de Pacifistisch Socialist!
sche Partij. 18.30 Strijkorkest: amuse
mentsmuziek. 18.50 En nu mijn geval:
vragenbeantwoording. 19.00 Nieuws. 19.10
Actualitieten. 19.25 Op leven en dood, Vas
tenmeditatie. 20.00 Pianorecital: klassieke
muziek. 20.20 Hongaars strijkkwartet:
klassieke muziek. 21.05 Reisoogst: Zwerf-
tcoht door gedroomde en werkelijke werel
den. 21.35 Radiophilharmonisch orkest en
solisten: klassieke muziek. 22.00 De zin
gende kerk: bespreking over kerkmuziek
uit verschillende stijlperioden. 22.20?
22.25 Boekbespreking. 22.30 Nieuws. 22.40
Vreemdeen keuze uit woord, zang
en dans van elders en anders. 23.10
Licht orkest en solisten. 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc.s. 7.00
AVRO. 7.50 VPRO. 8.00-24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Lichte grammofoonmuziek.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Lichte grammofoonmuziek. (Vooraf:
programma-overzicht). 9.00 Gymnastiek.
9.10 De groenteman. 9.15 Oud-Engelse lie
deren (gr.) 9.40 Morgenwijding. 9.55 Boek
bespreking. 10.00 Arbeidsvitaminen. 10.50
Voor de kleuters. 11.00 Voor de zieken.
12.00 Licht instrumentaal ensemble en
zangsoliste. 12.20 Regeringsuitzending:
voor de landbouw. 12.30 Mededelingen t.
b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Dansorkest
en zangsolisten. 13.00 Nieuws. 13.15 Mede
delingen, eventueel actueel of grammo
foonmuziek. 13.25 Beursberichten. 13.30
Lichte orkestmuziek en solist. 14.00 Voor
de vrouw. 14.40 Schoolradio. 15.00 Lichte
grammofoonmuziek. 15.30 Pianowerken a
quatre mains: klassieke en moderne mu
ziek. 16.00 Het Joodse volk op weg van
ballingschap naar verlossing. 16.30 Voor de
jeugd. 17.30 New York calling. 17.35 Lich
te grammofoonmuziek voor de teenagers.
18.00 Nieuws. 18.15 Eventueel actueel.
18.20 Militaire kapel. 18.45 Licht instru
mentaal ensemble. 19.00 Voor de kinde
ren. 19.05 Paris vous parle: gesproken
brief uit Parijs. 19.10 Bel Canto: fragmen
ten uit de opera Falstaff (gr.) 20.00 Nws.
20.05 Hou je aan je woord, een program
ma vol speelse invallen en litteraire spits
vondigheden 20.45 Huwelijksverkeersre
gels: amusementsprogram. 21.15 Pianoreci
tal: klassieke en moderne muziek. 21.45
Klankbeeld. 22.15 Lichte orkestmuziek.
22.30 Nieuws en mededelingen. 22.40 Ac
tualiteiten en beursberichten. 23.00 Venster
op de hedendaagse muziek: muzikale dis
cussie. 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m
12.00 Nieuws. 12.03 Grammofoonmuziek.
12.15 Lichte muziek. 12.50 Beursberichten
en programma-overzicht. 13.00 Nieuws en
scheepvaartberichten. 13.20 Kamermuziek.
14.00 Nieuws. 14.03 Schoolradio (Om 15.00
Nieuws). 15.45 Lichte muziek. 16.00
Nieuws. 16.03 Beursberichten. 16.09 Duitse
les. 16.24 Klassieke muziek. 17.00 Nieuws.
17.15 Lichte muziek. 17.45 Volksmuziek.
18.00 Nieuws. 18.03 Voor de soldaten. 18.28
Paardesportberichten. 18.30 Amusements
muziek. 19.00 Nieuws en radiokroniek.
19.40 Grammofoonmuziek. 19.50 Praatje.
20.00 Klassieke en moderne muziek. 21.30
Jazzmuziek. 22.00 Nieuws en berichten.
22.15 Amerikaanse muziek. 22.35 De zeven
kunsten. 22.50 (On)zinnetjes over ons we
reldje. 23.00 Nieuws. 23.05 Werken van
Belgische componisten. 23.55 Nieuws.
24.00-0.10 Berichten voor de scheepvaart.
VOOR MAANDAG
CVK-IKOR-RKK19.30 Jeugdprogram
ma over de Bijbel. 19.45 Kenmerk: het
veertiendaagse magazine van de kerken.
NTS: 20.00 Journaal en weeroverzicht.
20.20 Uitzending van de Boerenpartij.
VARA: 20.30 Jazz in aanbouw: moderne
jazz. 20.55 Televisierechtbank. NTS. 22.35-
22.40 Journaal.
VOOR DINSDAG
KRO: 19.30 De Flintstones, tekenfilm.
NTS: 20.00 Journaal. KRO: 20.20 Brand
punt. 20.45 Jan en Alleman, licht program
ma. 21.10 Schatten op zolder. 21.40 De
elektrische stoel, documentaire. 22.40 Epi
loog. NTS: 22.50-22.55 Journaal.
zelfs geestelijken zich een niet altoo*
even fijn verhoor lieten welgevallen, om
toch maar op dat verleidelijke scherm te
komen.
Tekstschrijver Eli Asser, die zich belast
heeft met de verre van gemakkelijke taak,
een reeks s'how-programma's rond Rijk de
Gooyer te schrijven, werd deze keer ge
ïnspireerd door een ander t.v.-program-
ma, de Dr. Kildare-serie. Was het
maar een parodie of persiflage op deze
nogal brave, zoetige doktersbelevenissen
geworden; dan hadden wij ons geamu
seerd.
Het werd echter een nogal langdradige
vertoning, die ons vermoeden rechtvaar
digde, dat de fantasie van de heer Asser
ook conjunctuurgevoelig is. Een enkel leuk
moment een tweetal geestige liedjes, het
élan van Rijk, Adèle Bloemendaal en Bert
v. d. Linden; dat alles kon niet ons ge
voel wegcijferen, dat aan een nogal goed
koop gegeven veel te veel geld werd ge
spendeerd. En toen.toen kwam de ge
woonlijk zo gemoedelijke, nogal oppervlak
kige AVRO in zijn rubriek „Televizier"
met een Franse reportage van een razzia
in een Congolees dorp, gevolgd door een
„verhoor" van de daarbij gevangen geno
men verdachten. Dat verhoor, een aaneen-
schakelijk van mishandelingen en folterin
gen, was ontzettend, weerzinwekkend,
mensonterend, walgelijk. Wij moeten wel
aannemen, dat de redactie van deze rubriek
met de vertoning van deze onmenselijke
reportage niet beoogd heeft, door een kei
hard filmverslag op te vallen.
Tien minuten monterheid van de ritmi
sche zanggroep „Sweet Sixteen" was de
enige ontspanning, die de NCRV ons op
zondagavond toestond. Het verdere verloop
van de ernstiggestggneerde Tellem-expe-
ditie leverde Kees van Langeraad wel
een avontuurlijk baardje, maar niet ge
noeg film voor een doorlopend beeldver-
slag op. Het werden nu wat losse film-
flitsen, die door genoemde regisseur en
door Jan van Hillo „verkocht" moesten
worden.
Op een uitzonderlijk knappe en beklem
mende wijze bracht de Westduitse regis
seur Rolf Hadrich, geholpen door een
schare van opmerkelijk goede acteurs,
een gegeven van de dichter en novellist
Albrecht Goes in beeld, getiteld „De slaap
der rechtvaardigen". Zeer expressief
en overtuigend speelde Hilde Krahl in dit
stuk de hoofdrol: de slagersvrouw, echt
genote van een nazi, wier ogen geopend
worden voor het verschrikkelijke lot van
de joden en de misdadigheid van het hit-
lerdom, nadat zij gedwongen wordt in haar
vrije uren de laatste joden van haar stad
je van hun zeer schamele vleesrantsoenen
te voorzien. De moed, die zij vervolgens
opbracht bij de hulp aan haar joodse stad
genoten, kreeg extra afmetingen door de
lafheid, het gekruip en het sadisme van
de andere figuren, die in dit spel voor
kwamen. Dit stuk, dat mede door de
NCRV uitgezonden werd, om de herin
nering aan de Februari-staking levendig
te houden, zal wat dat betreft zijn
doel niet hebben gemist. Griezelig realis
tisch herleefde de tijd van de jodenver
volging, de Ausweise, het verraad en de
angst.
Wij hadden na dit verschrikkelijke uur
geen behoefte meer aan de goed bedoelde,
maar wat obligate nabeschouwing' van
ds. Okke Jager.
J. Damshuizer
