VAN DAG TOT DAG
Franse troepen
brengen orde
terug in Gabon
en zuiver
Nog geen jury-lid in het proces-Ruby
Stinkende
schoonheid
Wereldnieuws
Papandreou vormt
Griekse regering
Griekse koning moet
geopereerd worden
aatJtoel
Electronische orgels
DONDERDAG 20 FEBRUARI 1964
3
mj
Op de
Schietlustig
M. Mok
Dankzij de 74-jarige Georges Papan-
dreou heeft zijn partij bij de verkiezingen
een stevige parlementaire meerderheid
verkregen, 173 van de driehonderd zetels.
Hierdoor is er een einde gekomen aan
een politieke crisis in Griekenland die
vorig jaar juni begon.
Het succes van Papandreou is onge
twijfeld voor een deel een gevolg van
het persoonlijk aanzien dat de bejaarde
politicus geniet. Het is echter nauwelijks
aan twijfel onderhevig, dat een deel van
de kiezers hem in het regeringszadel
bracht, omdat het een radicaal andere
politieke koers wenste-
Papandreou's Unie Centrum Partij kreeg
52 percent van de stemmen. Dat is een
meerderheid die hem een mandaat geeft
een aantal binnenlandse hervormingen
door te voeren. Het feit dat hij zelf de
portefeuille van onderwijs gaat beheren,
duidt er op dat Papandreou juist op het
gebied van de vorming van de jeugd wenst
te werken aan de toekomstige ontwikke
ling van zijn land.
Bovendien zal hij proberen de felle
partijstrijd in wat gematigder banen te
leiden. Toen hij november vorig jaar aan
het hoofd kwam te staan van een regering
die geen meerderheid in het parlement
had, was een van zijn eerste daden het
vrijlaten van politieke gevangenen. Zijn
huidige meerderheid geeft hem volop de
gelegenheid die verstandige politiek voort
te zetten.
Hij kan dat des te gemakkelijker doen,
omdat hij nu niet meer aangewezen is
op de steun van de uiterst linkse parle
mentaire groeperingen. Hij kan zijn eigen
politiek voeren, onafhankelijk van de
druk die extremisten van rechts en van
links op hem uitoefenen.
Het is duidelijk dat Griekenland door
de verkiezingsuitslag van zondag de mo
gelijkheid van een stabiele regerings
periode van vier jaar heeft gekregen.
Maar, zodra Papandreou buitengaats
komt, slaan de golven huizenhoog over
zijn regeringsschip. Of het de kracht van
die elementen zal kunnen weerstaan, valt
te bezien. In de verkiezingsactie is
merkwaardig genoeg door geen van de
Griekse partijen veel aandacht aan de
kwestie-Cyprus besteed. Ook Papandreou
liet er zich nauwelijks over uit.
Dat kan betekenen, dat hij voor dit
hete hangijzer naar een nieuwe oplossing
wil zoeken die Griekenland binnen het
raam van zijn verdragsverplichtingen kan
aanvaarden Het kan echter ook betekenen
dat Papandreou weet dat zijn schip vrij
wel stuurloos wordt op de golven van
het nationalistisch extremisme op het
moment dat hij aanstuurt op een op
lossing die niet geheel en al in de lijn
ligt van het Griekse nationalisme dat
zich bedient van de leuze Enosis en dat
niets meer of minder wenst dan een
Cyprische unie met Griekenland.
De Griekse extremisten willen de unie
met Griekenland, de Turken willen een
verdeling van het eiland tussen de Griekse
en Turkse bevolkingsgroepen. Makarios
heeft nooit verzwegen dat hij eigenlijk
op het standpunt van de unie met Grieken
land staat. Hij heeft nu laten weten dat
hij van Cyprus een Grieks eiland wil
maken met een Turkse minderheid.
Het zal de taak van Papandreou zijn
de gematigde elementen in eigen land en
op Cyprus aan het woord te laten komen.
Als hij dat doet, is de weg open voor
redelijk overleg. Als de Griekse extremis
ten op het eiland geen steun meer ont
vangen van het Griekse moederland, zul
len zij een gematigde oplossing moeten
aanvaarden, omdat geen andere weg open
blijft.
Het is moedgevend, dat er hier en daar
reeds sprake is van een door Papandreou
gewenst overleg met zijn Turkse ambt
genoot, Inonu. Dat kan duiden op het feit
dat het Griekse regeringsschip wordt be
stuurd door een man die in staat is vele
klippen te omzeilen om tenslotte in rus
tiger vaarwater terecht te komen.
Het is uiterst beschamend dat de ouders
van schoolgaande kinderen in Mariaheide
nog steeds geen drastische maatregelen
hebben kunnen bewerkstelligen die de le
vens van hun kinderen zouden kunnen be
veiligen. Gedeputeerde Staten van Noord-
Brabant en het ministerie van Verkeer en
Waterstaat laden hierdoor een zware ver
antwoordelijkheid op zich. De levensge
vaarlijke situatie ter plaatse is voldoende
gebleken door het hoge aantal dodelijke
ongelukken.
Nu heeft Defensie de helpende hand uit
gestoken om door middel van een Bailey-
luchtbrug een veilige oversteekmogelijk-
heid te scheppen voor de schoolkinderen.
Een van ondernemingslust en fantasie ge
tuigend idee, maar men moet nog af
wachten of zo'n afdoende oplossing niet op
tal van conventionele bezwaren zal stui
ten. Misschien zelfs gaan schoonheidscom
missies zich ermee bemoeien.Derge
lijke dingen zijn in ons land mogelijk en
dat is een reden tot grondige bezinning
voor allen, die in hun functie te maken
hebben met de snel toenemende levensge
varen op de weg.
Dezer dagen hoorden we nog een wet
houder van Mariaheide voor de t.v. ver
klaren, dat „een tunnel of een luchtbrug
natuurlijk waanzin zijn. want ons dorp is
een gewoon Nederlands dorp.Deze no
tabele zong braafjes mee in het conser
vatieve koor, dat vaak ook elders in den
lande zijn galmen doet horen. Oplossingen
die enige fantasie vergen, zijn „waanzin!
Laat die maar aan het buitenland over.
Wij zijn maar gewoon Nederlandje.En
eeuwenlange Noordzeestormen hebben de
muffe kortzichtigheid nog steeds niet kun
nen wegblazen.
De procureur-generaal van de Duitse
deelstaat Hessen heeft zonder omwegen
verklaard, dat een machtige organisatie
voorbereidingen had getroffen de onlangs
uit het leven gestapte nazi-massamoorde
naar Werner Heyde naar het buitenland
te laten ontsnappen. Deze mededeling is
geen verrassing aangezien zij de logische
gedachtengang bevestigt die uit het recen
te verleden is te trekken; het zou méér
verrassing wekken wanneer het nazidom
in twintig jaar onder de milde voogdij van
de westelijke bondgenoten en de opportu
nistische politiek van Adenauer c.s. wél
uitgestorven zou blijken te zijn.
Bemoedigend is intussen de verklaring
van de procureur-generaal wel. Zij bewijst
dat er nog hoge Duitse autoriteiten zijn
die de strijd tegen het wroetende nazisme
aandurven en niet terugschrikken voor
strenge ingrepen. Stilte zou in deze situatie
dreigender zijn
LIBREVILLE (Reuter-AFP) Franse
troepen hebben president Mba van Gabon
weer aan de macht geholpen. De presi
dent was dinsdag na een staatsgreep van
het leger afgetreden.
Franse militairen, die uit Brazzaville en
Dakar naar Libreville waren overgevlogen
bezetten woensdag strategische punten in
de stad waaronder het vliegveld, het ra
diostation en het postkantoor.
Tijdens de gevechten vielen aan beide
zijden slachtoffers, werd gemeld. Er zou
den 27 mensen zijn gedood en 44 gewond
Radio-Libreville riep later om, dat alle
Gabonese militairen, die aan de staats
greep hadden deelgenomen, zich hebben
overgegeven. In Libreville zou het thans
rustig zijn.
Het ingrijpen van de Franse troepen ge
schiedde volgens het Frans-Gabonese ver
drag voor handhaving van de orde van
zeventien mei 1961. Dit verdrag wettigt
een eenzijdig ingrijpen, zoals in het hui
dige geval, daar president Leon Mba door
de ministers was gearresteerd en gedwon
gen was zijn ontslag te nemen.
ATHENE (AFP) Het nieuwe Griek
se kabinet dat de 76-jarige George Papan-
dreoe na de overwinning van zijn „Unie
van het Centrum" heeft gevormd, telt
achttien ministers en elf staatssecretaris
sen. De premier treedt ook op als minis
ter van Ónderwijs.
Vice-premies is Stephan Stephanopoelos,
terwijl de Buitenlandse Zaken zullen wor
den behartigd door Stavros Costopoelos
Andere belangrijke leden van het kabinet
zijn: André Papandreoe Algemene Za
ken, Konstantin Mitsotakis Financiën
en Garoefalias Defensie.
ATHENE (Reuter) Koning Paul van
Griekenland moet worden geopereerd aan
een maagzweer. Dat is woensdagavond in
Athene bekendgemaakt. Na de ingreep zal
de vorst enige tijd rust moeten houden
Men vermoedt dat hij zijn 23-jarige zoon,
kroonprins Constantijn, tot regent zal be
noemen.
DALLES (Texas) (Reu ter/AP) In
het proces tegen Jack Ruby die ervan
wordt verdacht Lee Harvey Oswald
de vermoedelijke moordenaar van presi
dent Kennedy te hebben vermoord, zijn
gisteren nog vier kandidaat-juryleden af
gewezen. Er zijn nog geen juryleden be
noemd. De vier kandidaten van dinsdag
meegerekend, zijn er thans acht afgewe
zen.
Drie kandidaten werden vrijgesteld om
dat zij gewetensbezwaren hebben tegen
de doodstraf. Drie anderen verklaarden
zich reeds een mening te hebben ge
vormd over de zaak Ruby.
De verdedigers, van Ruby vroegen on-
geldigverklaring van het proces, omdat
de aanklager tegen kandidaat-juryleden
had gezegd dat Ruby schuldig is aan
moord op Oswald. Dit verzoek werd door
de rechter afgewezen. De advocaten heb
ben ook verzocht het proces elders te hou
den omdat Ruby in Dallas geen eerlijke
berechting kan verwachten. Zij maken ver
der bezwaar tegen de afwijzing van kan
didaat-juryleden omdat zij de doodstraf
niet zouden willen eisen. „Hierdoor zou
een jury worden samengesteld bestaande
uitsluitend uit personen, die voor de
doodstraf zijn".
Volgende week zal een nieuwe groep
kandidaat-juryleden worden opgeroepen,
indien men er niet in slaagt uit de hui
dige groep van 750 kandidaten, plus 150
die speciaal voor het proces Ruby wer
den opgeroepen, een jury te vormen.
Gisteren loste een vrouw in Dallas een
pistoolschot op iemand die zij van com
munistische sympathieën verdacht. De
kogel miste zijn doel.
Een 47-jarige weduwe zag in de wacht'
kamer op het vliegveld een man zitten
die zij hield voor de eigenaar van ver
scheidene radiostations en mededinger naar
de kandidatuur van senator van de De
mocratische partij in Texas. De vrouw
grabbelde het pistool, dat zij een week
tevoren in Dallas had gekocht, uit haar
tasje en vuurde op de man „Omdat hij
een communist is", zei ze later op het
politiebureau. De man was echter niet de
bedoelde. Het schot miste en de vrouw
probeerde nogmaals te vuren. Het wapen
ketste toen. De politie heeft de weduwe
op beschuldiging van moord opgesloten
Het siert onze regering dat zij, wanneer
tij meent de verantwoordelijkheid daar
voor te kunnen aanvaarden, haar ambte
naren zoveel mogelijk de hand boven het
hoofd houdt. Maar siert dat haar nog al
tijd als zij in een bepaald geval over een
van Harer Majesteits ambassadeurs in
den vreemde tot diens verdediging niets
beters weet te zeggen dan dat ze zijn
handhaving „niet riskant" vindt? Dat
klinkt ongeveer zo als „Och, laat hem
maar; hij kan geen kwaad."
Wij hebben altijd in de mening ver
keerd dat het tot de taken van een am
bassadeur behoort, voor de belangen van
zijn land op te komen. Maar dat schijnt
een vergissing te zijn geweest; blijkbaar
behoort het juist tot de taken van een
regering, voor de belangen van de am
bassadeurs op te komen. Zolang ze maar
geen kwaad kunnen
De leefbaarheid van een
stadcentrum: zo wordt in mo
derne, gewichtige termen dat
gene omschreven wat de een
voudige poorter verstaat on
der een binnenstad, die hem
gelegenheid geeft op zo pret
tig en gezond mogelijke ma
nier te leven en te wonen.
Deze „leefbaarheid" is on
langs in een of ander rapport
over verkeers- en parkeerpro
blemen vastgeknoopt aan een
merkwaardig verschijnsel,
dat men op het eerste gezicht
en de eerste reuk voor
zijn eigen tegendeel zou ver
slijten: de grachten.
„De grachten zijn nauw ver
bonden met de leefbaarheid
van de binnenstad en vormen
daar zelfs de voorwaarde
van." Vrij vertaald zou dat
kunnen betekenen: „Zonder
grachten kunnen wij, bewo
ners en gebruikers van een
binnenstad, eenvoudig niet
meer leven."
Het is natuurlijk mogelijk
dat deze vertaling foutief is.
Maar ingeval deze uitleg de
juiste is, zou ik er toch graag
ten stelligste tegen willen
protesteren.
Ik ben geboren en getogen
in een stad, die geen enkele
gracht kent en ik kan naar
eer en geweten getuigen dat
nooit één enkele bewoner of
gebruiker van die stad gestor
ven is van verdriet over de
afwezigheid van dergelijke
lijnrechte modderreservoirs.
Wel weet ik met zekerheid,
dat ieder jaar een aantal
stadsbewoners in steden als
Amsterdam, Alkmaar en
Haarlem omkomt door de aan
wezigheid ervan. Niet alleen
omdat ze er bij duisternis en
ontij insukkelen, maar ook
doordat giftige gassen, opstij
gend uit de inktzwarte grach
tenmoerassen, hun gezondheid
ondermijnen.
De leefbaarheid van een
door grachten verpest stads
centrum in het onzekere mid
den latend, moeten we dus
vaststellen dat de leefmoge-
lijkheden van omwonenden en
voorbijgangers er in ieder ge
val belangrijk door worden
gereduceerd.
Dezer dagen is uit persbe
richten weer gebleken, dat in
Haarlem met name binnen en
kele jaren de grachten voort
aan geen open riolen meer zul
len zijn, aangezien 't gemeente
bestuur op de aardige gedach
te is gekomen het vuil der
stadsbewoners op andere wijze
af te voeren. Wie zou willen
beweren dat in steden zonder
grachten dat vuil reeds enke
le decennia lang op andere,
hygiënischer wijze wordt weg
gewerkt, moet bedenken dat
nood vindingrijk maakt en dat
een stad mét grachten niet
door de omstandigheden tot
hygiënischer ideeën is ge
dwongen. Het valt echter wel
te betreuren dat het jaar 1964
moest arriveren vooraleer die
hypermoderne rioleringsge
dachte in Haarlem tot rijpheid
is gekomen, althans, tot prak
tische resultaten belooft te lei
den.
Reeds Victor Hugo schreef
zijn beroemde tragedie „Les
Misérables" tegen het décor
van de ondergrondse Parijse
riolen. Het valt natuurlijk te
betwisten of „Les Misérables"
zich niet sneller en minder mi
serabel zouden hebben kunnen
bewegen wanneer het Parijse
stadsbestuur de open riolen in
ere zou hebben gehouden, zo
als men te Haarlem heeft ge
daan, maar aan die trouvaille
mag men toch de volksgezond
heid niet opofferen.
De open riolen van onze
grachtensteden „schragen de
leefbaarheid" van hun centra,
maar deze onbewezen bewe
ring is waarschijnlijk het ge
volg van gebrek aan moed om
de dingen bij hun naam te
noemen. Men weet namelijk
heel goed, dat het onderwerp
„grachtendempen" er een van
dodelijke gevaren is Er zijn
al heel wat kopstukken van
hun voetstukken gerold, door
dat zij openlijk blijk gaven van
gebrek aan liefde voor de open
riolen. Ook in Haarlem is dat
zo. Er is een categorie Haar
lemmers die als het ware met
het zwaard in de koene vuist
voor behoud van de grachten
in de bres staat. Ze staan dan
natuurlijk niet al te dicht bij
die grachten, omdat hun vecht
lust door de gifgassen zou wor
den getemperd, maar het is
ook maar figuurlijk gezegd.
Waarlijk, de grachten zijn
heiligdommen. Het zijn reli
kwieën, die men met een ach
teloos gebaar of een gebrek
aan eerbied kan schennen.
Volgens sommigen zijn grach
ten het summum van steden
schoon. Ze kunnen stinken zo
hard ze willen en ze kunnen
stijf staan van oververzadiging
aan fecaliën, schoon zijn ze en
schoon blijven ze, want ze
maken de leefbaarheid van
het stadscentrum uit en daar
mee basta.
Ze zijn omzoomd met scha
duwrijke bomen, die zich spie
gelen in het dromende water.
Water? Die bomen spiegelen
zich in de afval van de buurt
bewoners, wat iets heel anders
is. De bladeren krullen in het
warme seizoen om van ellen
de, omdat ze geen zuurstof
maar zwavelwaterstof te ade
men krijgen. De ratten, mo
derne en uiterst hygiënische
bevorderaars van de leefbaar
heid, tieren welig tussen de
vermolmde palen van de
schoeiing. Uiterst smalle stra
ten langs het walmend moeras
verwerken dagelijks de was
sende stromen verkeer en
proppen zich vol met gepar
keerde voertuigen, maar het
brede, rimpelloze water ligt
als een volgevreten luiaard
belletjes te laten zonder ge
stoord te worden.
Nu en dan rolt een auto te
ver en plompt in het water.
Dat is niet de schuld van hen,
die de leefbaarheid van een
stad aflezen uit het aantal on
gebruikte vierkante kilometers
open riool, maar de schuld
van de automobilist, die zijn
handrem niet heeft aangezet.
De auto blijft rechtop staan in
de brij en wordt er door een
kraanwagen uitgetrokken. En
de grachten, zij stinken voort.
Een stad kan zich sieren
met zuivere schoonheid van
plantsoenen, bloemen en bo
men. Zij kan zich verfraaien
met de juwelen van moderne
stratenaanleg, gecombineerd
met de moderne kunst der
tuinarchitectuur. Maar dat zij
zich kan tooien met de stank
van rotte eieren, met de teelt
van smerige ratten, met de
walm van huisvuil en de gas
sen van bedorven modder, is
een idee dat verrassend apart
is.
Als straks een stad als
Haarlem zich de nieuwste vin
ding van stedelijke samenle
vingen, het ondergrondse rio-
lennet, zal hebben eigen ge
maakt, zal in de grachten
geen nieuwe toevoer van huis
vuil en afval meer plaatsheb
ben. Na eeuwen in het water
te zijn neergezonken, zal het
dan worden afgevoerd naar on
bekende oorden en worden om
gezet in nuttige compost. De
grachten zullen het dan met
het verzamelde vuil van de
voorbije jaren moeten doen.
Is het niet een gewaagd opti
misme, te hopen dat het
grachtenwater eens helder als
kristal zal zijn? Ziet eens hoe
grachten elders in het land,
al sinds jaar en dag geen rio
len meer, vervuilen door an
dere oorzaken. Men stort er
de vuilnisbak in leeg, men de
poneert er oude meubelen en
matrassen in, men verdrinkt
er jonge poesjes en smijt er
alles in wat men kwijt wil. De
leefbaarheid in de binnenstad
zal binnen enkele jaren niet
meer worden afgemeten naar
de wens van 'n enkele roman
tische dagdromer, maar naar
de eisen van de tijd.
En wat eist die tijd dan wel,
mensen van deze tijd?
In algemene termen uitge
drukt: die tijd eist gezondheid,
licht, bewegingsvrijheid, maar
vooral ruimte, ruimte en nog
eens ruimte. De ergernissen
der mensen in de metropolen
en wooncentra worden voor
driekwart veroorzaakt door
het feit ze elkander in de weg
lopen. Ze trappen op elkanders
tenen, verdringen elkaar, ade
men in elkanders gezicht, krij
gen het benauwd van elkander.
Ze willen ruimte voor zich
zelf, maar als men ruimte eist
voor allen schreeuwen zij
moord en brand, omdat de
„schoonheid" teloor gaat. Met
schreeuwende mensen kan
men geen huis houden. Er
zijn mensen die altijd schreeu
wen. Ze roepen even luid: Le
ve Mies! als: weg met me
vrouw Timp! al naargelang
hun voorman aangeeft. De
„grachtendempers" schreeu
wen al jaren op tegen de
„grachtenverdedigers", maar
men kan de richtlijnen voor
het samenleven niet uitstippe
len naar de mate van ge
schreeuw. In vroeger jaren
zijn grachten gedempt omdat
iemand vooruitzag. Thans wil
men ze bewaren omdat men
terugkijkt. Men denkt dat oude
schoonheid beter is dan nieu
we. Maar men beseft niet al
tijd, dat schoonheid échte
schoonheid moet zijn, wil ze
recht op behoud verwerven.
„Echt" hangt niet af van
„oud" of „nieuw". Wel hangt
het af van functie en pasvorm
in de levende gemeenschap.
De functie van de stadswa-
terweg is voorbij. De functie
van het open riool is altijd
misbruik geweest. De stads
mens eist de vele vierkante
meters leefruimte op, die het
water nutteloos verspilt.
En een optimistischer ver
trouwen in de kunde en kunst
van de moderne stedenbou
wers moge de plaats innemen
van die valse trouw aan het
verleden, die de betekenis van
dat verleden vereenzelvigt
met vergiftigd en verstikkend
moer.
Held en burgerman
Het feit dat men zich de nicht van een
modekoning mag noemen, blijkt nog geen
waarborg te bieden voor modieusheid van
de nicht in kwestie. Zo mochten wij ver
nemen dat Frangoise Dior, die zich erop
kan beroemen een heuse modekoning tot
oom te hebben gehad, nu als echtgenote
fungeert van een man die enige modes
achterloopt. Deze man is namelijk de lei
der van een Brits hakenkruisgroepje en
dus zeker hoogst ouderwets. Niet dat het
geen er eertijds in hakenkruisbreinen ge
spookt heeft, geen enkele actualiteit meer
bezit. Integendeel, de warhoofdige en sa
distische ideeën van toen bestaan ook nu
nog, maar ze dienen zich onder andere
emblemen aan of zelfs zonder enig etiket.
Wie het hakenkruis trouw blijft, stelt zich
aan de kaak als een onoorspronkelijk na-
loper en mag niet als .gevaarlijk gelden.
Om dit laatste, om gevaarlijkheden, is
het de nicht van de modekoning echter
juist begonnen. De bombastische klanken
van de nazi-huwelijksplechtigheid waren
nog maar juist weggestorven, toen ze tot
de ontdekking kwam dat haar nieuwbak
ken echtgenoot, zijn hakenkruis ten spijt,
maar een burgerman was en geen held.
Dit zijn twee begrippen die men blijkbaar,
wil men een goede nazi zijn, als absolute
tegenstellingen moet beschouwen.
Laten we even proberen na te gaan wat
een burgerman is. Dat is een onopvallen
de meneer, een braaf huisvader met een
vaste betrekking en vaste gewoonten. Hij
eet, werkt en slaapt op gezette tijden. Hij
trekt 's morgens als hij de deur uitgaat
zijn overjas aan en 's avonds als hij thuis
komt zijn pantoffels. Hij tracht zijn kin
deren tot nuttige leden van de maatschap
pij op te kweken en geniet na een werk
zaam bestaan de rustige levensavond van
een gepensioneerde.
Stel daartegenover nu eens de held. Dat
is een man, bedreven in de wapenhandel,
goed in de spieren, met hechte denkbeel
den over eer, bereid ter verdediging van
die denkbeelden erop los te slaan en ook
het eigen leven niet te tellen. Men ziet:
het gevaar ligt er dik bovenop. Sterft de
burgerman vóór zijn tijd, dan komt dit
misschien doordat hij in de archiefkamer
van zijn firma van een trapje is gevallen;
de held daarentegen valt op het veld van
eer, een val van heel wat indrukwekken
der kwaliteit dus.
Frangoise Dior heeft dit alles begrepen,
maar is niettemin teruggekeerd naar.haar
held die geen held is De diepere roerselen
van haar naziziel zijn mij niet onthuld. Ik
meen echter te mogen zeggen dat ze zich
niet weer bij haar gehakenkruiste echtge
noot heeft gevoegd, omdat ze iets genuan
ceerder heeft leren denken en kijken. Was
dit wel het geval geweest, dan had zij,
met haar modieuze achtergrond, zijn
ouderwetsheid onmogelijk meer kunnen
pruimen. Ze had dan waarschijnlijk nog
meer ontdekt. Onder andere dat haar we
derhelft niet alleen geen held is, maar
ook geen burgerman, alleen maar een er
barmelijke dwaas.
Dat er onder burgermannen helden voor
komen en onder helden burgermannen, is
zoiets ingewikkelds dat ik zelfs niet durf
veronderstellen dat Frangoise ooit aan de
ze gedachte is toegekomen.
EMINENT 40 vanaf f 1995.-
Sneeuw. De staten aan de Amerikaanse
oostkust hebben woensdag te lijden ge
had van sneeuwval, stormen en zware
regens. Op sommige plaatsen viel 75 cen
timeter sneeuw.
Kerstkaarten. Een tehuis voor invaliden
te East Preston in Engeland is bedolven
onder een lawine van tien miljoen kerst
kaarten uit de gehele wereld. Een tijd
schrift had geschreven dat het een aar
dig idee zou zijn, als de mensen hun
oude kerstkaarten naar het tehuis zou
den sturen. Daar zou men de kaarten
dan weer kunnen verkopen.
Lening Engeland heeft Joegoslavië een
tweede lening van 500-000 pond vijf
miljoen gulden aangeboden voor de
wederopbouw van Skoplje, de hoofdstad
van Macedonië, die in juli van het vori
ge jaar bij een aardbeving werd ver
woest.
Hulpkassier. In New York is een hulpkas
sier aangehouden die ervan wordt be
schuldigd 1.248.958 dollar verduisterd te
hebben. De verdachte, de 53-jarige Wil
liam Scora, zou het geld in de afgelopen
acht jaar hebben gestolen ten nadele
van de Britse Chartered Bank waar hij
al 39 jaar werkt.
Documenten. Russische, Franse, Joego
slavische en Britse krijgsgevangenen
werden aan het einde van de oorlog ge
dwongen, kuilen te graven waarin na
zidocumenten werden verborgen. Daarna
werden de gevangenen gedood. Dat
meldt een Tsjechisch dagblad. Dit ge
beurde an een plaats in de Soemava-
bergen in de buurt van de grens met
Beieren.
