Frankrijk gaat een periode van
grote arbeidsonrust tegemoet
Arbeiders zijn ontevreden,
regering is besluiteloos
I
Vikingschip
is terecht
ORDE
fartt
J
Wereldnieuws
Van dag tot dagj
Pakistan opent
luchtlijn op China
Russen lanceren
weer kunstmaan
Spaanse studenten
nu geschorst
f ^^raatótoel j
0p de
after
shave
lotion
DONDERDAG 19 MAART 1964
3
Nederland als voorbeeld
Communisten tegen
uit de zuiverste tabakken
Veroverend fris.„
1
In Abidjan, de hoofdstad van Afrika's
Ivoorkust, wordt op het ogenblik een con
ferentie gehouden, waarvan de uitkomst
de toekomstige ontwikkeling van het we
relddeel aan de zuidflank van Europa
voor decennia kan bepalen. Vertegenwoor
digers van meer dan veertig Afrikaanse
landen beraden er zich over onderwijs
vraagstukken.
Ze wisselen ervaringen uit, maken de
balans op van wat in een luttel aantal ja
ren in hun landen is gedaan aan de ele
mentaire vorming van miljoenen jonge
Afrikanen en verdiepen zich in de metho
den die het snelst kunnen leiden tot het
primair gestelde doel: de uitbanning van
het analfabetisme en de opleiding van zo
veel mogelijk enigermate geschoolde
krachten.
Wij behoeven onszelf niet wijs te maken,
dat de conferentie veel woorden van dank
baarheid en waardering zal wijden aan de
vroegere koloniale meesters. Als er één
zaak is die men in de nieuwe landen hoog
opneemt en die daar onnoemelijk veel ver
bittering heeft veroorzaakt, is het wel. dat
het verdwenen koloniale bewind vrijwel
overal het onderwijs schromelijk heeft ver
waarloosd. Heel veel incompetentie in die
landen, waaraan men zich in het Westen
nu zo ergert, is veelal een gevolg van de
onderwij serf enis die de oude meesters na
lieten.
Er was geen behoorlijk opgeleid Afri
kaans ambtenarenkorps. Het aantal goed
opgeleide Afrikaanse vaklieden kon men op
de vingers van één hand tellen. Scholen
waren er schaars. Middelbare opleidingen
ontbraken meestal geheel. Toen de Bel
gen uit de Kongo vertrokken, telde dat
enorme land nauwelijks tien academisch
gevormde Afrikanen. Dat was geen uitzon
derlijke situatie. Dat was regel in Afrika.
In Abidjan zal men er verstandig aan
doen bij dat trieste verleden niet al te
lang stil te staan. Daarmee komt men
immers geen stap verder. In de handen
van de mannen en vrouwen die aan het
onderwijs van Afrika vorm en inhoud moe
ten geven, rust voor een niet gering deel
de toekomst van dat werelddeel. Men
hoeft hen niet te benijden. Zij kunnen bij
voorbaat weten, dat zij herhaaldelijk,
soms ernstig, zullen falen. De vraagstuk
ken die zij moeten oplossen zijn zo inge
wikkeld en de middelen waarover zij be
schikken zijn ondanks veel internatio
nale hulp in verhouding tot de gigan
tische omvang van hun taak zo gering,
dat het eigenlijk al een wonder is, dat
er nog mensen gevonden worden die het
aandurven de handen aan de Afrikaanse
onderwijsploeg te slaan.
Die mensen hebben veel tegen. Zij heb
ben echter één voordeel. Zij kunnen
ja, zij moeten onorthodoxe wegen be
wandelen. Zij worstelen niet met de pro
blematiek van een sinds jaar en dag be
staand onderwijsstelsel dat moeilijk han
teerbaar is en bijna niet bereid is gebruik
te maken van moderne inzichten en metho
dieken en dat leermiddelen die geboren
zijn uit de voortschrijding van de tech
niek maar zeer schoorvoetend wenst te
accepteren.
Juist die openheid en ongebondenheid
van het Afrikaanse onderwijs biedt mis
schien mogelijkheden die even gigantisch
zijn, als de taak die moet worden vol
bracht.
Er komen steeds meer aanwijzingen, dat
xich in Zuid-Vietnam een nieuwe crisis
ontwikkelt. Het lijkt niet onwaarschijnlijk,
dat in het ongelukkige land een nieuwe
staatsgreep voor de deur staat.
De Vietnamezen zijn de oorlog tegen de
communisten meer dan moe. In de ver
sterkte dorpen wordt tegen de aanvallen
van de rebellen uit Noord-Vietnam nog
nauwelijks weerstand geboden. Als die re
bellen zich aandienen, gaan de poorten
open. De Amerikaanse wapens en munitie
worden dan zonder hartzeer afgegeven.
Zuid-Vietnam kan kiezen. Het kan be
sluiten „neutraal" te worden, evenals
Cambodja. Het is die keuze die De Gaulle
warm aanbeveelt. Het kan op de huidige
weg voortgaan en die bewandelen tot de
chaos is bereikt. Het zijn de Amerikanen
die door hun aanwezigheid de beslissing
nog wat ophouden. De neutraliteit van
Zuid-Vietnam is voor hen onverteerbaar,
ook op het binnenlandse front. Zij wordt
ondraaglijker, naarmate de datum van
de presidentiële verkiezing naderbij komt.
Maar als de Amerikanen Zuid-Vietnam
In de frontlijn tegen de communisten wil
len houden, zullen zij bereid moeten zijn
zelf een oorlog in dit gebied te gaan voe
ren. Wat daaruit kan voortkomen, is niet
te zeggen. Het gevaar is niet denkbeel
dig dat zij zich tot zo'n ongewis avontuur
zullen laten verleiden als de hartstochten
In de strijd om de zetel van het Witte
Huis worden opgezweept.
KARATSJI (Reuter) De Pakistaanse
luchtvaartmaatschappij PIA gaat twee
mei een wekelijkse dienst op communis
tisch China openen. De dienst wordt on
derhouden met een Boeing-straalvliegtuig.
Later zal mogelijk twee maal per week
een vlucht worden gemaakt
MOSKOU (Reuter) De Sovjet-Unie is
woensdag een onbemande kunstmaan, de
„Kosmos 26", gelanceerd.
(Van onze correspondent)
PARIJS Naar gelang ze uit de bron
nen van de regering of van de vakver
enigingen komen, variëren de cijfers over
het aantal stakers van gisteren tussen de
30 en de 85 percent van het totaal der
ongeveer zeven miljoen ambtenaren en
werknemers uit de overheidsbedrijven. Ze
ker is wel dat het in Parijs en in de
rest van Frankrijk weer eens een bemin
nelijke janboel is geweest. Doordat de re
gering de toegang tot de elektrische cen
trales onder politiebescherming had ge
plaatst, konden werkwillenden hun arbeid
gemakkelijker voortzetten dan bij vorige
stakingen. De animo leek echter beperkt
en in ieder geval zat een groot deel van
Parijs bijna de gehele dag zonder elektri
citeit. Het treinverkeer voltrok zich even
eens op uiterst bescheiden voet terwijl
militaire vrachtauto's in Parijs, zo goed
en zo kwaad als het ging, de functie van
de bussen en metro's poogden over te ne
men.
De staking van het radio- en televisie-
personeel, die op het programma stond
werd echter afgelast. Die staking was
vooral wel bedoeld als protest tegen maat
regelen, die de radiodirectie op bevel
van de regering om politieke redenen te
gen een aantal technici overwoog. Nadat
de directie echter had laten doorscheme
ren dat de disciplinaire straf wel zou mee
vallen, besloten de leiders van drie der
vier radio- en televisie-vakverenigingen
hun staking ook maar op de lange baan
te schuiven.
Niettemin zijn er verschillende redenen
die doen verwachten dat het bij de staking
van gisteren niet zal blijven. Naast de on
tevredenheid onder de arbeiders over hun
lonen en over de regering die ze beschul
digen haar woord niet te hebben gehouden,
zijn er nu bovendien de twee recente rap
porten over de sociale politiek van de di
recteur van het planbureau Pierre Massé
en van de staatsraad Toutée die in ver
schillende richtingen tweedracht hebben
gezaaid.
Het rapport-Toutée stelt de Franse re
gering Nederland ten voorbeeld om door
permanent onderling overleg tussen de
staat, de werkgevers en de werknemers
de verhoudingen tussen prijzen en lonen
te controleren, zo niet te bedwingen. Voor
al de rechtse elementen in de regering,
onder wie de jonge conservatieve minis
ter van Financiën Giscard d'Estaing, vre
zen dat een dergelijk systeem niettemin
op een verhoging vamde salarissen zal uit
draaien waardoor het stabilisatieplan in
nog groter en directer gevaar zal worden
gebracht. Weliswaar had de rëgering vori
ge week, in de hoop de stakingen nog
te kunnen afwenden, de conclusies van het
rapport in beginsel voor haar rekening ge
nomen. Daarbij blijkt het echter wel te
blijven.
Toch heerst ook binnen de vakverenigin
gen geen eenstemmigheid over de ver
diensten van het rapport-Toutée. Terwijl
de socialistische en de christelijke syndi
caten wel wat voelen voor een herhaling
van het Nederlandse experiment op Fran
se bodem, heeft de communistische C.G.T.
zich als een felle tegenstandster van dit
soort overleg getoond. De communisten
willen het wapen van de staking ook voor
een eventuele politieke strijd niet voortij
dig uit handen geven. Daarom hebben zij
de laatste dagen dan ook alles gedaan om
de tegenstellingen met de regering op de
spits te drijven. Bij vorige stakingen wa
ren het daarentegen eerder de christelijke
vakbonden die de initiatieven plachten te
nemen. En ofschoon de communisten, als
gezegd, op de rechter vleugel van de re
gering in de persoon van Giscard d'Es
taing die evenmin van het plan-Toutée wil
weten, een krachtige bondgenoot hebben
gevonden, lijkt het toch niet onwaarschijn
lijk dat ze er de komende weken naar
zullen streven de sociale onrust op te voe
ren om langs die weg hun greep op de
massa te kunnen versterken; een streven
dat zich met name in een nieuwe reeks
van stakingen dreigt te openbaren.
Vele Parijzenaars gingen gisteren
met militaire wagens naar hun werk.
MADRID (AFP) De 102 studenten die
vrijdag in de universiteit van Madrid de
monstreerden tot zij zaterdag door de po
litie werden verwijderd, zijn geschorst.
Maandag was door het bestuur van de
universiteit reeds meegedeeld dat „ener
gieke disciplinaire maatregelen zouden
worden getroffen om de normale acade
mische gang van zaken te verzekeren".
De linke organisatie „Fude" protesteer
de in een nota tegen „de brutale agres
sie van de politie" en zei dat de Spaan
se regering slechts voorwendt een liberale
politiek te volgen.
De afgelopen dagen zijn negen studenten
gearresteed. Officieel werd bekendge
maakt, dat zij na het betalen van een
boete in vrijheid zouden worden gesteld.
De faculteit van de politieke wetenschap
pen was woensdag nog gesloten.
LONDEN (Reuter) Een vikingschip
dat in de Adriatische Zee werd vermist,
is behouden in de Italiaanse haven Mono
polis bij Bari aangekomen
Het 24 meter lange vaartuig, dat des
tijds voor de film „The long ships" werd
gebouwd, zal Lissabon aandoen en van
daar oversteken naar New York om via
Groenland, IJsland en Noorwegen naar
Lissabon terug te keren.
Men wil bewijzen, dat de vikings reeds
lang voor Columbus naar Amerika reis
den. De archeoloog Robert Marks voert
het bevel. Het schip was tien maart uit
een haven in Joegoslavië vertrokken.
Toen het in slecht weer niet op de plaats
van bestemming het eiland Visi in de
Adriatische Zee was aangekomen, wa
ren vliegtuigen en schepen in het gebied
gaan zoeken.
Op de grenzen der seizoenen
wordt het meer dan anders
duidelijk, hoe moeilijk bepaal
de belangrijke dingen des le
vens met elkander te rijmen
zijn in het tot rijmelarij ge
neigde gemoed des mensen.
Oecumene, kernbomverkla
ring der Synode, humanisti
sche verzorging in het leger,
huurverhoging, apartheid, Don
Carlos, Cyprus en bollenex-
port zijn niet in harmonie te
brengen met een rillende ree,
die in het prille lentelicht aan
een kale boomtak knabbelt.
Waarmee ik alleen maar wil
betogen dat men in deze tijd
van weerkerende zonnewarm
te tijdens een stevige wande
ling door het nog winterkou
de bos niet moet proberen,
maatschapppelijke problemen
op te lossen, zelfs niet voor
zichzelf apart. Er is geen spoor
van gelijkmatigheid of ver
wantschap te signaleren tus
sen de maatschappelijke pion
en de levende mens, zelfs niet
wanneer die pion van het
schaakbord wegwandelt en
naar de herten gaat kijken.
Wat is dat voor vreemds en
onbegrijpelijks een mens
die zich door enkele snelle
stappen kan onttrekken aan
de beslommeringen en voor
zieningen van zijn dagelijkse
tredmolen en plotseling, alsof
hij een brede grens is overge
stoken, het leven naakt en
raakbaar ontmoet tussen bo
men en dieren?
Er is geen brede grens, geen
diepe kloof, geen streep van
krijt zelfs tussen het sociale
circus en het stomme bos, dat
geluidloos maar onweerstaan
baar is opgestaan uit de aard
bodem. Buiten de drukke piste
met zijn clownsdialogen en
zijn dressuur, zijn hooggeacht
publiek en zijn kunstenmakers
op het maatschappelijke koord
ligt een deel van het leven
zich vrijbuiterig uit te vieren
in ongeorganiseerde vormen.
Wie heeft de eikeboom, wie
heeft het ree jong bedacht en
gevormd? Wie heeft het malle
idee van de kalkoense haan
voortgebracht en verwezen
lijkt? Wie heeft het drijvende
eendje geconstrueerd en er
water bij gefantaseerd om het
te laten drijven?
Ik weet wie de zebrapaden
heeft uitgevonden en laten
maken, en wie het stadhuis
heeft getekend en gebouwd.
Ik weet ook wie het burge
meestersambt heeft uitgevon
den en op het idee is gekomen
om ambtenaren om hem heen
te rangschikken achter bu
reaus en loketten. Ik kan
zelfs nagaan wie de drukkunst
heeft toegepast in een dage
lijkse hoeveelheid pagina's
waarop tekst en uitleg wordt
gegeven over alles wat de
mens gemaakt, bedacht en
toegepast heeft.
Maar enkele stappen verder
schieten tastbare gestalten uit
de grond omhoog en worden
levende wezens geboren,
waarvan niemand de initia
tiefnemer is geweest. Een
varken waggelt op vier poten
als vleeskolommen rond
vier? Waarom geen twee? Dat
zou niet kunnen. Maar ver
derop waggelt een andere per
soonlijkheid even gemakkelijk
op twéé poten voort: de gans
is even willekeurig van figuur
als het varken of de stoere
spar, die maar één been heeft.
Het is een onmaatschappelijk,
doelloos en spilziek gedoe,
daarbuiten in het vrije leven,
maar het is niettemin een on
miskenbare verzameling fei
telijkheden. En tussen dat al
les dwaalt een even onmisken
bare feitelijkheid, een mens,
wiens oren nog tuiten van de
verzekeringen dat hij een doel
heeft en een functie moet ver
vullen en in een orde past,
maar die desondanks plotse
ling voelt dat hij thuisbehoort
in een dwaze, onberedeneerde
ordeloosheid van vorm en rit
me. Hij bekijkt de bomen en
de dieren en daarna zichzelf,
zijn armen, zijn benen, zijn
vingers en in het spiegelend
water zijn gezicht. Hij is geen
varken, geen gans, geen ree,
hij is wat anders maar niets
aan hem wijst op een doelbe
wuster, duidelijker gebruiks-
bestemming. Het zou practi-
scher zijn, wanneer hij vier of
zes benen zou hebben en even-
zovele of nog meer armen aan
weerszijden en aan alle kan
ten, en niet twee maar twintig
ogen en oren over zijn hele
lichaam, en aan iedere hand
niet alleen vingers maar ook
schep-, graaf- en breekinstru-
menten. En die neus. Een
wanstaltiger, infantieler uit
was op die plaats is moeilijk
denkbaar. De haren zijn in
geplant op plaatsen waar men
er geen enkel nut van heeft
en ontbreken daar, waar men
ze wensen zou. Het hoofd ba
lanceert op een kwetsbaar ko
lommetje boven op het onbe-
schermde geheel, dat wankel
rechtop gaat. Als het geheel
valt, plompt het hoofd tegen
de vlakte en zijn kostbare la
ding aan hersens en ideeën
vloeit over straat.
Niettemin, deze technische
en maatschappelijke misluk
king, bijeengehouden door een
onbeholpen skelet en een cos-
tuum, slaat naast het varken
en de gans geen slecht figuur.
Hij vraagt er door zijn gestal
te althans niet om, te worden
geslacht en opgegeten. Hij kan
zich met kleding, bril en pa
raplu een zeker gewicht ver
schaffen, waardoor gans en
varken zijn meerderheid er
kennen en vluchten als hij na
dert. Maar de bomen vluchten
niet. Niet alles in de natuur
vlucht, als hij naderbij komt.
Het gras buigt zich taktisch
onder zijn voeten inplaats van
weg te lopen en richt zich
spottend op, als hij weg is. De
bomen blijven hem brutaal in
de weg staan en het water
lokt hem zelfs, om hem te om
sluiten en te smoren onder de
oppervlakte.
Toch is er geen vijandschap
tussen bomen en mensen, of
water en mensen. Het is een
kwestie van elkander begrij
pen of vermijden en de orde
der wanorde aanvaarden,
waarin men samen leven kan.
Hier, buiten de stad, bruist
geluidloos het carnaval van
het leven voort zonder démas
qué. Het host er doorheen en
het botst er lachend tegen el
kander op, maar er vallen
geen doden door geweld en er
dreigt geen celstraf. Men kent
er slechts één wet: leven en
dat betekent tegelijk ook ster
ven, als men geleefd heeft. En
verder mag men doen wat
men wil. Men mag zijn wie
men wil en de vormen zijn
vrij. Ook alles wat geen enkel
doel heeft, is welkom in het
leven.
En na dit alles te hebben
overdacht, valt het moeilijk
te peinzen over de problemen
van de oecumene en de kwes
tie van het humanisme tegen
over het christendom. Het
wordt plotseling zinloos, maat
schappelijke raadsels binnen
te voeren in deze volstrekte
probleemloosheid en willekeu
rig levende organismen, waar
toe men zelf behoort. Waartoe
iedereen en allen behoren, ook
de christenen, de veldpredi
kers, de soldaten, de kernbom
fysici, de leden der synode, de
politici, de politieagenten, de
ambtenaren, de verslaggevers,
de directeuren van alles wat
directeuren nodig heeft, de
carlisten, de katholieken, de
protestanten, de huiseigenaren
en de jonggehuwden. Leven
de organismen van enigszins
potsierlijke vorm, willekeurig
opgeschoten uit de aardbodem,
leven puttend uit de grond
en de zon, zich bewegend zon
der doel, intelligent of minder
intelligent, niet nadenkend
over zichzelf of wél; dier of
Er is een tijd geweest dat
er geen christenen waren. Er
is een tijd geweest dat er al
léén maar christenen en geen
oecumenische problemen wa
ren. De eerste' christenen
in onze tijd voorgesteld als
goedbedoelende maar schutte
rige begifiners, die nog moes
ten leren zich te verdelen en
tegenstellingen te scheppen op
Gods heilige rug wisten
niets van humanisme. Of mis
schien waren zij volmaakte
humanisten, die waren uitver
koren om hun Godsbegrip te
vermenselijken tot een con
creet gegeven, dat waard was
om ervoor te sterven? Thans
zijn er wellicht geen twee
christenen meer op de wereld,
die het volmaakt eens zijn
over alle dingen. Dat komt,
omdat de mensheid de een
heidsfactor uit het oog verlo
ren heeft, waarover zij geen
enkel misverstand zou kun
nen hebben: de overtuiging,
mens te zijn en te leven voor
een korte spanne tijds op deze
aarde zonder te weten waar
vandaan en waarheen, maar
de taal van het leven zelf
verstaande als een belofte van
eeuwigheid.
Over alle andere dingen
kan men het oneens zijn. Alle
andere dingen doen er dan
ook volstrekt niets toe. Zij be
horen tot de willekeur der
maatschappelijke orde, die in
feite bandelozer en wanorde
lijker is dan de volstrekte af
wezigheid van orde in de na
tuur. De maatschappelijke or
de waaronder alles valt wat
niet ontsproten is aan de wil
lekeur van het spontane leven
is een nu al eeuwen duren
de slag in de blauwe lucht
van een mensheid die niets
weet en alles wil. De gans en
het varken worden door haar
opgegeten, maar zij passen
zich daar niet uit natuurlijke
doelmatigheid bij aan. Zij ko
men niet uitgebeend en ge
braden ter wereld.
De mens echter is verplicht
zich te kleden, te gedragen en
te vormen zodra hij zijn wieg
verlaat volgens de voorschrif
ten van de absurde orde ener
ongeargumenteerde onvrij
heid. Hij komt eigenlijk uitge
beend en gebraden ter wereld,
om te worden geserveerd op
de tafel der maatschappij en
op het bord van het gezag, om
te worden vermaald door de
tanden van het vaderland,
door de kaken van het beroep,
en te worden doorgeslikt door
de slokdarm van het geregle
menteerde sociale apparaat
om na een kort verblijf in de
maag van de economie te wor
den uitgeworpen in een be
jaardentehuis.
Men kan de proef op de
som nemen door in die bejaar
dentehuizen aan de oudste be
woners een aantal maatschap
pelijke vragen voor te leggen
zoals:
Wat denkt u van de oecu
menische gedachte?
Moeten humanisten een ei
gen geestelijke verzorging in
het leger hebben?
Wenst u een katholiek of 'n
protestants vorstenhuis?
Hoe ziet u de uitslag van
het concilie?
Waarom draagt u kleren,
uit overwegingen van warmte
of van fatsoen?
Er is alle kans, dat op al
deze vragen één eensluidend
antwoord komt een sma
lend „Huh", dat lijkt op het
geluid van een boze gans, of
een humeurig varken, of een
geïrriteerde hertebok.
En dat is ook het enige
waardige antwoord, want het
bejaardentehuis is de maat
schappelijke dodencel met één
uitgang, waar alle problemen
zijn samengesmolten tot het
ene vraagstuk van deze we
reld: de dood. En terwijl de
bomen vrij groeien, de dieren
rondscharrelen op hun eigen
aantal poten en ordeloos le
ven tot hun dood toe, heeft de
maatschappelijke orde de
mensen al dood verklaard
voordat zij gèstorven zijn. Hoe
pijnlijk netjes!
Gesprekstof
Voor sommige mensen is het leven bij
zonder moeilijk. Ze hebben dan ook zor
gen. Ach, neen, lezer, niet van die domi
nerende, wallen onder de ogen vormen
de, vroege vergrijzing tweegbrengende
zorgen, maar van die zorgen die er toe
bij dragen, dat het leven geen vier- en
ook geen driebaansweg meer is, maar een
kronkelige eenbaans. Pseudozorgen, als u
begrijpt wat ik bedoel.
Zo ken ik een echtpaar u kent het
niet dat er al' jaren van de vroege
morgen tot de late avond, vrije zaterdag
en zondag inbegrepen, over meiert, wat
hun zoon (zes jaar) later wel worden
moet. Hun gezichten staan daardoor altijd
op een lage barometerstand want zy wil,
dat-ie dokter, en hij wil, dat-ie advocaat
wordt. Als ze mij als Salomo zouden la
ten optreden, dan zou ik ze onder het oog
brengen dat het kind alleraardigst knut
selt en dat-ie dus later wel uitvinder of
loodgieter zal worden. Maar ja, ze vra
gen het mij niet.
Verder ken ik een ander echtpaar
u kent het ook niet dat, hoewel aan
een heel ander probleem frutselend, voort
durend op dezelfde lage barometerstand
stónd. Ik zeg dus stond, omdat ze niet
meer staan. Ze zijn er letterlijk bij gaan
zitten en dat komt zo:
Nadat de kinderen getrouwd en dus uit
huis waren, zaten Piet en Loes elke
avond tegenover elkaar aan tafel en ver
orberden zwijgend het zo wel verdiende
avondbrood. De maaltijd duurde een half
uur zwijgen en dat is lang. En na de maal
tijd greep Piet de krant en Loes haar brei
werkje en ze zwegen lang verder. Totdat
het televisieklokje luidde, ping, ping, ping,
ping, en dan kónden ze alleen nog maar
zwijgen. Dat ging zo een half jaar, een
jaar, en toen, op een avond vond Piet een
keurig beschreven papier naast zijn bord.
Op dat papier stond: Menu, Kalfssoep,
aardappeltjes, doperwtjes, niertjes, room-
vla, het weer.
Wa's dat? vroeg Piet en hij wees op
het weer.
Da's het tafelgesprek, antwoordde
Loes droogjes.
Die avond duurde de maaltijd een kwar
tier langer. Piet en Loes spraken over het
weer en de barometer steeg zichtbaar.
Zelfs, ja, zelfs onder krant en breiwerkje
viel nog een drupje regen en kwam zo nu
en dan de zon door. De volgende dag stond
er naast de rode kool, de varkenslapjes,
en de rijstpudding: de rookgewoonten, en
de daaropvolgende dag stond er naast het
omeletje de verzuiling. Die avond werd
zelfs de avondsluiting onderbroken.
Ach, lieve, zwijgzame, lagebarometer-
standlezer, is de menukaart-met-tafelge
sprek niet dé oplossing voor een gezel
lige, onderhoudende vierbaansweg voor
twee? Goed, met het risico van een kib-
belpartijtje zo nu en dan. Maar is verzoe-
ninfrniet verrukkelijk?
Lizzy Sara May
Exclusief verkrijgbaar bij de kapper
Baby. Een elfjarig Afrikaans meisje in
Johannesburg heeft het leven geschon
ken aan een zoon van vijf pond en een
ons. Moeder en kind maken het goed
na de normaal verlopen geboorte.
Helicopters. De Britse regering heeft be
kendgemaakt, dat zij bij de Italiaanse
maatschappij Agusta-Bell een order
heeft geplaatst voor vijftig lichte heli
copters van het type Agusta-Bell 47-G.
De helicopters zijn voor het Britse leger.
Juwelen. Enkele bandieten hebben woens
dagochtend een overval gepleegd op een
bekende juwelierswinkel in het hartje
van Londen. Prinses Margarethe van
Zweden had in deze winkel vorige week
haar verlovingsring gekocht. De rovers
gingen er met ongeveer twintigduizend
pond sterling f 200.000 aan juwelen
vandoor.
Ontploffing. Bij een ontploffing en een
brand in een fabriek voor raketbrand
stof bij de Amerikaanse stad Baltimore
verloor een persoon het leven. Enkele
anderen werden gewond. De brand was
tot vijftien kilometer in de omtrek te
zien.
Verdwijning. Een Indonesische diplomaat,
Latif Sjahrial, is het afgelopen weekein
de met zijn gezin uit Wenen verdwenen.
Sjahrial, verbonden aan de Indone
sische legatie in Wenen, heeft geen ver
klaring achtergelaten voor zijn plotselin
ge vertrek.
PTT-staking. De Engelse postambtenaren
hebben voor vijftien april 'n 24-uursta-
king uitgeroepen ter ondersteuning van
hun looneisen. Ook hebben de bonden
hun leden opdracht gegeven twee weken
geen overwerk te doen en niet op zon
dag te werken.
Infiltranten. Bij een treffen tussen Paki
staanse infiltranten en een Indische pa
trouille ten noordoosten van Jammoe
zijn woensdag drie Pakistani gedood.
Aan Indische zijde vielen geen slacht
offers.
Uitwijzing. De Hongaarse regering heeft
de Albanese handelsattaché Vasil Tasel-
lari uitgewezen wegens „onwettige in
menging in de binnenlandse aangelegen
heden van de Hongaarse volksrepu
bliek."
Overval. Gemaskerde bandieten hebben
woensdag een roofoverval gepleegd op een
bank in een van de Londense voorste
den. Na de deuren van het bankgebouw
te hebben gesloten en het personeel te
hebben samengedreven renden zij de ka
mer van de directeur binnen. Toen deze
op een alarmschei wilde drukken, scho
ten zij hem neer, waardoor hij zwaar
gewond werd. De bandieten ontsnapten
zonder buit.
