Martha Flowers aarzelt
om weer Bess te worden
PANDA EN DE
MEESTER-MEESTER
Stuur nieuwe stembiljetten,
de oude zijn opgerookt"
DE SMARAGDEN RINC
Ons vervotgverhaai
PUZZEL
NO. 26
Heel oude sjeik
25
NECERZANCERES ERVAART DAT ZELFS WERELD
FAAM NIET VRIJWAART VOOR DISCRIMINATIE
ZATERDAG 21 MAART 1964
(A princess for Port Royal)
door Frederick du Quesnay
Ovaties in de kerk
Ook minder gage
ft'
J9
pyHIHyifKHWWWlflHIIAA^
v*£&> -
-v?-.
22) Het feit dat hij een
glas teveel op had, maakte het er niet
gemakkelijker op. De orkaan had zijn
hoogtepunt nog niet bereikt. Bladeren
vlogen om hem heen alsof het herfst
was. Ze striemden tegen zijn natte ge
zicht en handen ;een tak, die langs
het paard vloog, maakte het dier
schichtig, zodat het Tom dreigde af
te werpen. Het was pikdonker: hij
kon nauwelijks de huizen zien aan
beide kanten van de straat, maar hij
had de herberg nu bijna bereikt.
Toen hij naderbij kwam zag hij dat,
wat op het eerste gezicht een witte
vlag scheen, die boven de ingang heen
en weer zwaaide, het uithangbord
was met „de Witte Zwaan", dat wild
op en neer zwiepte in de razende
storm.
Hij sprong vlug van het paard en
toen hij het dier achterom leidde naar
de stal, leek hij op de verschijning
van het spookschip „De Vliegende
Hollander", dat een haven binnen zeil
de. Zijn mantel, die om zijn schouders
zwierde, deed het lijken, alsof hij zich
voortbewoog zonder de hulp van een
paar benen. Inderdaad moest hij zich
vastklemmen aan het paard om
overeind te blijven. De orkaan werd
hoe langer hoe heviger.
Hij moest zich haasten om bij
Mary te komen, hij dacht dat ze wel
dodelijk ongerust zou zijn. Hij zou
nooit zijn huis verlaten hebben in dit
noodweer als het niet om haar was.
De balk van de staldeur verwijderend,
gaf hij de hengst een klinkende klap
op zijn achterste om hem naar bin
nen te jagen en daarna had hij al
zijn kracht nodig om de deur weer
te sluiten. Daarop haastte hij zich
naar de achterdeur, die hij met beide
vuisten begon te bewerken. Er kwam
geen antwoord, maar hij ging door
met op de deur bonzen en te schreeu
wen dat men hem open zou doen.
Eindelijk hoorde hij de grendels terug
schuiven en plotseling vloog de deur
open. Hij kwam letterlijk de gelag
kamer binnen waaien en keek Pearly
boos aan. „Waarom deed je de deur
niet eerder open,kwajongen?" Pearly
stond te trillen op zijn benen. „Ik
ik U niet horen, Mister Tom, door het
lawaai van de storm". Hij scheen
nauwelijks op zijn benen te kunnen
blijven staan tegen de storm, die door
de open deur binnenwoei. Tom hielp
hem de deur sluiten, .smeet zijn hoed
neer en vroeg: „Waar is Mistress Car-
leton?". „Meesteres zijn boven met de
Captain sah (sir) ik haar zal laten
weten dat U zijn hier". Hij maakte
aanstalte om te gaan, maar de ander
hield hem terug.
„Nee", zei hij, „ik zoek haar zelf
wel op".
Boven in Mary's kamer had Harry
zijn wambuis uitgetrokken, zijn hals
bevrijd van de knellende das en zijn
zwaard afgegespt. Binnen in de geslo
ten kamer was het benauwd warm.
Mary zat op zijn schoot, haar armen
om zijn hals en zo zaten ze in een
tedere omhelzing, toen Tom de ka
mer binnenviel. Door het lawaai bui
ten hadden ze hem niet horen aanko
men en hij had zich niet bekommerd
om de formaliteit van het kloppen.
Hij stond daar geruime tijd, het wa
ter, dat uit zijn kleren stroomde,
maakte kleine plassen op de vloer,
zijn gezicht was vertrokken van razer
nij, een ader op zijn slaap klopte zicht
baar. Mary verroerde zich niet, ze
scheen verstard.
Na een paar seconden stond Harry
langzaam op en zette haar op haar
voeten. Tom bewoog nog steeds niet,
hij bleef daar maar staan. „Tom -",
begon Mary. Hij sneed haar woorden
af. „Schiet op jij sloerie." Dreigend
de%d hij een stap in haar richting.
Ze bewoog zich in de richting van
Harry en toen Tom zijn hand uit
schoot om haar te grijpen, voelde hij
Morgans greep om zijn pols. „Laat
dat, Tom", snauwde hij met vlammen
de ogen. „Ik had van jou niet anders
verwacht, smerige rat die je bent. Ik
kende je gemene bedoeling al de eer
ste keer toen ik je zag rondhangen
in deze kroeg". Harry's woede bereikte
nu het hoogtepunt, al zijn vroegere
wrok kwam naar boven. Met zijn vrije
hand gaf Tom Harry een klap die
een gloeiende plek achterliet op zijn
gezicht.
Morgan liet hem los, lichtelijk wan
kelend van de slag. Automatisch voel
de hij naar het zwaard aan zijn zijde;
het was er niet, hij was vergeten dat
hij het afgedaan had. Tom trok het
zijne en wees met het glimmende lem
met naar dat van Morgen. „Pak het
schurk, gromde hij, ik zou je nu kun
nen doden en koning Karei de kosten
besparen van je te onthoofden. Ver
dedig je!" Harry pakte het wapen
op. „Het zijn de zatte varkens zoals
jij, Tom, die ik rijk gemaakt heb
op mijn risico en kosten, die zich te
gen me keren, nu ik in moeilijkheden
zit. Je doet precies zoals te voorzien
was van hen, die ik geholpen heb,
verwacht ik geen hulp. Als mijn hoofd
valt, stellen jij en je soort zich vei
lig, zodat jullie geen last krijgen. Dat
is altijd zo geweest." De zwaarden
kletterden en Tom, nuchter nu in de
hitte van het gevecht, scheen een goe
de partij voor de ander. Mary stond
bij het venster, haar hele lichaam
beefde. Ze hoorde ternauwernood de
orkaan, die in al haar woede was uit
gebarsten. Het duel, dat zij eens ge
hoopt tot stand te brengen, was be
gonnen nu zij het niet in het minst
verwacht had.
De mannen vochten als razenden,
stoelen en tafels omschoppend. Tom
maakte een aanvallende bweging en
Morgan sprong opzij, terwijl het
zwaard door een zware portière bij
de deur flitste. Het gebouw schudde
op zijn grondvesten door het nood
weer er was het geluid van splinters
en het water gutste naar binnen. In
een ogenblik was Mary kletsnat." De
kaarsen flakkerden en gingen uit. Al
les was nu in duisternis gehuld. Vaag
kon ze de mannen zien, die bleven
doorvechten; ze hoorde het kletteren
van staal op staal. Plotseling vloog de
deur van de veranda weg, de wind
raasde door de kamer.
Morgan bestookte zijn vijand mee
dogenloos. Tom werd teruggedreven
op de smalle strook van de veranda,
Morgan ging hem achterna. Ze kon
den nauwelijks op de been blijven.
Tom was nu vlak bij de leuning,
Morgan viel aan, Tom slipte op de
gladde natte vloer en tuimelde rugge
lings over de veranda.
Een schreeuw en toen was er pjets. ft
-dan het huilen van de orkaan. Mary
voelde zich duizelig worden, alles werd
zwart voor de ogen en ze zakte ineen.
De bewusteloze gedaante in zijn ar
men nemend, schopte Morgan de deur
open en ging naar beneden. Het hele
dak was weggeslagen. Hij legde Mary
zachtjes op een van de lange tafels
in de gelagkamer en riep Pearly om
bij haar te blijven. Het water stroom
de de trap gf. Harry riep de andere
slaven om hem te helpen met de bui
tendeur hij wilde naar Tom toe. Ze
sleepten een grote mahonie plank aan
en brachten die bij de deur. Hij was
van plan, de deur op een kier te
zetten om naar buiten te komen. Door
een opening van twee voet wrong hij
zich naar buiten; hij viel, maar op
handen en voeten bereikte hij toch
de straat. Daar zag hij Tom liggen
in de goot, zijn gezicht naar de he
mel gericht de ogen glazig. Hij lag
heel stil Harry trachtte hem op
te tillen maar tevergeefs. Hij wierp
het slappe lichaam over zijn schou
der en op handen en knieën krui
pend, bereikte hij tenslotte de deur
van de herberg, waardoor hij zichzelf
met zijn last haar binnen schoof. Mor
gan legde Tom behoedzaam op de
vloer, zijn nek was gebroken. Hij was
morsdood.
Hoofdstuk XV
Kolonel Colbeck en Stella brachten
met vrienden het weekeinde door in
St. Jago de la Vega. Het was in het
laatst van december 1671. Stella was
blij omdat dit haar de gelegenheid
bood dicht bij Max te zijn. Ze waren
nu officieel verloofd en hoopten in het
begin van het komende jaar te trou
wen.
(Wordt vervolgd)
(Van een medewerker)
„Zingen", antwoordt ze met een lieve, maar vermoeide glimlach als we haar
schijnbaar naar de bekende weg vragen: wat ze in Denemarken heeft gedaan?
„Allicht", is onze reactie, „maar wat?" Die vraag was gerechtvaardigd aan
Martha Flowers; wij spraken haar dezer dagen in hotel Bouwes in Zandvoort,
waar de oosterstorm de kleine, tengere, diep in haar bontmantel gedoken
zangeres naar binnen leek te blazen.
De wereldberoemde sopraan, overgetelijk als Bess in Gershwins opera „Porgy
and Bess", heeft in het weekend-cabaret van dit badhotel-in-de-winter met „Tne
Ambassadors" gezongen. Móchten wij dan vragen, wat ze wel in Denemarken
had gedaan, vanwaar zij vorige week vrijdag was vertrokken? We vertrouwden
het niet helemaal: zou deze sopraan, die zowel in blues en spirituals als in
Gershwin en Bach uitmunt, zich om welke reden dan ook in de „entertainment"
hebben moeten storten?
HAAR ANTWOORD omtrent Denemar
ken hielp ons snel uit de wat boze droom:
nog donderdagavond tevoren zong Martha
Flowers met het strijkkwartet van de Ko
ninklijke Deense Philharmonie in de Ros-
kild Domkerk: Bach én spirituals. In de
provincie had zij op orkestconcerten uit
sluitend „serieuze muziek" gebracht. En
nu is ze alweer in Zwitserland, waar ze
een serie recitals geeft met onder meer
Mozart. Martha Flowers is dus niet ver
loren voor de grote kunst. Maar ze be
kende ons, dat er problemen te over zijn.
Vooral in haar eigen land: de Verenigde
Staten.
Martha Flowers is een negerzanigeres. En
zelfs al is zij van wereldformaat alleen
al in „Porgy and Bess" vierde zij triomfen
van Parijs tot Leningrad, van Amsterdam
tot Rio de Janeiro de rassendiscrimi
natie in haar eigen land laat ook haar
niet onberoerd.
„Vaak", vertelt ze ons, en weer lacht zij
wat vermoeid, „zeggen ze je openlijk op
een auditie: „We are just looking for ty
pes, not for negroes". Oftewel: de heren
concertagenten in de States waren op zoek
naar een „type" dat het bij het publiek
zou doen; een negerin was dat naar hun
mening niet.
Onwillekeurig moesten wij denken aan
hetgeen Peter van Anrooy ons lang geleden
eens vertelde over de aanwerving van
vrouwelijke zangsolisten bij zijn Residen
tie-Orkest nóg véél langer geleden: „Voor
het bestuur waren de bedkwaliteiten van
de dames belangrijker dan de stemkwali-
teiten.
Akkoord: dat was dan weer een heel
andere soort van kunst-selectie. Maar
„types" spelen in het commerciële kunst
klimaat, hoe dan nok, nog altijd een zeer
belangrijke rol.
MARTHA FLOWERS heeft vaak voor
de keuze tussen commercie en kunst ge-
staan. Ook nu moet zij een beslissing
nemen: zij is benaderd door een New Yorks
theateragent, die in de zomer in de U.S.A.
een nieuwe produktie van „Porgy and
Bess" wil brengen. En welke impresario
zou Bess-Flowers daarbij niet in zijn
cast begeren?
„Maar ik aarzel, al trekt mijn hart naar
die rol en al weet ik dat ik er waarschijn
lijk mee zal kunnen verdienen, wat een
kunstenaar helaas nooit kan verwaar
lozen. Ik weet niet, of ik het doe; het zou
mij helemaal uit mijn werk halen".
En dat werk is: de klassieken. Bijna
devoot vertelt Martha Flowers over haar
optreden in de Kopenhaagse kathedraal,
waar 3.000 mensen na haar „Deep River",
als intermezzo tussen Bach, de traditionele
stilte-van-de-kerk niet meer konden be
waren en in een ovatie losbarstten.
„IK HEB dat nooit eerder in een kerk
beleefd", zegt ze. „En ik heb veel in kerken
gezongen. Toen ik daar in Kopenhagen in
de Roskild-Dom stond, gingen mijn ge
dachten met een glimlach terug naar al
die zondagmorgens, acht jaar lang, die ik
in kerken moest doorbrengen om het geld
voor mijn studie te verdienen. Voor tien
dollar per morgen. O. ik heb zoveel moeten
doen voor dat ellendige geld".
En toch had zij ouders, die haar naar
college konden sturen om zich te ontwik
kelen; toch kreeg zij in 1950 de Marian
Andersonprijs als beurs, het John H. Whit
ney Fellowship in 1952 en een beurs voor
de befaamde Juilliard-School of Music in
diezelfde jaren. „Dat was alleen genoeg
voor de studie. Niet om ook van te leven.
Vandaar al mijn bijbanen".
„JA. ZEER BESLIST", antwoordt ze met
nadruk, wanneer we haar wat aarzelend
vragen, of zij ook op andere wijze de ras
sendiscriminatie in haar werk moet er
varen. „Niet alleen, dat je vaak niet het
„type" bent dat de heren agenten wensen,
1-
ze betalen je ook minder". En ze vervolgt,
wanneer we haar blijkbaar wat ongelovig
wel omdat zelfs een Flowers er door wordt
getroffen:
aanzien niet omdat zoiets bestaat, maar
„Wat kunnen we er aan doen? Ons aan
eensluiten, ja, en en bloc weigeren, tegen
te lage gages op te treden. Maar dat valt
niet mee: er is eens een poging onder
nomen. Maar de impresario's zoeken net zo
lang tot ze in Californië, desnoods in Mexi
co, krachten vinden die bereid zijn, te
onderkruipen. En omdat we dat weten,
slikken we veel bij voorbaat; teveel mis
schien. Het is niet eenvoudig; weest u maar
blij, dat dit bij u niet bestaat".
MARTHA FLOWERS treedt dan ook
graag en veel in Europa op. Na Zwitser-
Horizontaal
1. Gespt U uw buis, uw is niet netjes.
5. Bij deze wintersport bereikt men zijn
doel langs een omweg.
10. Hij verwerft zijn kennis door een
lichaamsdeel om te keren.
11. Dien ik een vlo als ik me laat gelden?
12. Va en een bij roven zonder schroom.
13. Lekker weer, maar als w'er bij zijn
deugt de stemming niet.
15. Als een non deze noot zingt komt er
ruzie.
16. Ik houd van zoet zei Trijn, maar het
klonk dwaas.
19. Als je in je auto zo'n troep tegenkomt
moet je al remmen.
21. Moeder heeft plezier in de kas.
25. Als ik achteruit ga kom ik in de kou
te staan.
26. Vader en Rie schommelen aan een
slang heen en weer.
28. Vroeger op de muur, nu kun je er iets
mee binnenhalen.
29. Als je dit kryptogram oplost kun je dit
doen.
30. Ter verwijdering van het overbodige.
31. Als dit kleinvee morst kan men er
poorten mee verbrijzelen.
Vertikaal
1. Eb aan de pool, laat het maar op zijn.
2. Raakt in de war uw streven, dan gaat
het om uw leven.
3. De slogan van de dienst der stadsont
wikkeling.
4. Deze praatjes vullen geen gaatjes.
6. Wij hopen dat de Koningin dit doet.
7. Hooft noemt haar „lieve lichte
8. Dit vereist onbewegelijkheid (twee
woorden)
CC?. MARTIN TOOnDe*
123. „Jullie zijn in overtreding," stelde de agent on
omwonden vast. „Het is streng verboden om verkeers
agenten aan hun stopborden te binden. Ik ga jullie op
schrijven." „We deden het niet met opzet, agent," zei
Jolliepop. „Het is een droeve samenloop van omstandig
heden." „Uitvluchten!" riep de heer Ambrosius, die
xich hijgend bij het groepje voegde. „Geloof hem niet,
agent! Hij heeft alles met voorbedachte rade gedaan!"
Jolliepop wilde deze beschuldiging met verontwaardiging
van de hand wijzen, maar de agent legde hem met een
kort gebaar het zwijgen op. „Met voorbedachte rade,"
herhaalde Ambrosius. „Met list en opzet heeft hij een
leerling uit mijn tehuis ontvoerd en hij schroomde daar
bij blijkbaar niet om de politiemacht lam te leggen."
„We zullen hèm lam leggen," gromde de wetsdienaar,
terwijl hij Jolliepop grimmig in de kraag greep. „Neemt
u dat kleine boefje voor uw rekening?" „Dat zal ik,"
antwoordde de opvoeder met dunne lippen. „Ik zal dit
ondankbaar stukje verdriet wel eens onderhanden ne
men!" En, terwijl Jolliepop door de sterke arm werd
meegevoerd, moest Panda weer terug naar het Tehuis
de Bengelboei.
9. Als een worm en een insect kunt ge op
het Carnaval verschijnen.
14. Hun aantal is een maat voor de wel
vaart.
17. Is dit applaus in de schouwburg of een
aanleiding tot smullen.
18. Als U het bal kent kunt U in uw zaak
tevreden zijn.
20. Dit paard kan ook als consumptie
dienen.
22. De maat van een reu nemen is werk
voor een liefhebber.
23. Als je dit met de eindjes kunt doen ben
je gelukkig.
24. De dokter heeft belangstelling hiervoor
maar ieder ander trekt er de neus
voor op.
27. Je kunt er beter niet onder zitten.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit te
zijn.
OPLOSSING PUZZEL no. 25
Horizontaal: 1. harp, 5. Cato, 9. aloë, 11.
emoe, 12. mot, 13. Leo, 15. Ier, 16. desem,
20. met, 22. tabel, 26. ader, 27. Leo, 29. lev,
31. lege, 32. nek, 33. Pallieter, 35. sen, 36.
kl, 37. soms, 38. slot, 39. Ls, 40. stel, 41. de,
43. Lea, 44. dos, 45. en, 46. open, 48. ja, 50.
rede, 52. Avon, 53. p.e., 55. arm, 57. Riet
hoven, 60. pan, 61. Nias, 63. glu, 64. ten, 65.
ixiid, 66. salon, 68. tin, 70. larie, 71. log, 73.
nop, 74. dor, 75. Oder, 77. page, 78. nein,
79. Aken.
Verticaal: 1. hamer, 2. alom, 3. rot, 4. p.e.,
5. Ce, 6. ami, 7. toet, 8. Oeral, 10. dem, 14.
oele, 16. dank, 17. edel, 18. sek, 19. pels,
21. tets, 23. bes, 24. egel, 25. lens, 27. lam
lendig, 28. o.l., 30. Veldhoven, 33. poe, 34.
roe, 37. sta, 40. sek, 42. zon, 44. den, 45. eer,
47. pon, 48. Jans, 49. aria, 51. eelt, 52. aver,
53. pali, 54. ende, 56. mal, 58. tuin, 59. Ot, 60.
per, 62. Solon, 65. Haren, 67. node, 69. nog,
70. loge, 72. gei, 74. dak, 76. R.N., 77. pa.
PRIJSWINNAARS PUZZEL No. 25
7.50: A. Vogelenzang, Barbarossastraat
19, Haarlem.
ƒ5.00: M. Boersma-Goris, Leeuwerijc-
laan 16, IJmuiden-Oost.
2.50: B. Gooijer, Const. Huygensstraat
50, Haarlem.
Martha Flowers in de musical
„Free and easy".
land zal Griekenland volgen; in mei waar
schijnlijk weer Denemarken en wellicht
ook ons land: recitals. Bij Bouwes zong zij
uit „Porgy and Bess" en uit „Free and
Easy", dat ze hier te lande ook heeft ge
maakt. Maar haar repertoire omvat alle
grote liederencomponisten. En zij droomt
ook van opera werk op de planken; rollen
waaruit ze tot nu toe alleen op concerten
aria's zong: Puccini.
BEZWAAR tegen de combinatie jazz-
commercial-klassiek heeft Martha Flowers
niet, wanneer dat de mensen, en vooral de
jeugd, naar de concertzaal trekt. Maar zij
zingt toch het liefst óf het een óf het ander
per concert.
In afwachting van haar terugkeer op
onze podi*a: Martha Flowers heeft zowel
voor de radio als voor de t.v. een opname
gemaakt. Kijkt u ernaar uit: zij is in alle
opzichten uitzonderlijk!
Sjeik Kazem Joessef Khalil, een Ira
kees die beweert minstens 165 jaar te
zijn, heeft verteld van zijn belevenissen
in de 19de eeuw. Geflankeerd door 12
van zijn reeds bejaarde kleinkinderen,
heeft de sjeik zaterdagavond voor de
televisie in Damascus verklaard, dat
hij niet meer wilde trouwen. Hij heeft
al vier vrouwen door de dood verloren.
Sjeik Kazem, die vermoedelijk de oud
ste mens op aarde is, vertelde van zijn
herinneringen die het bewind van drie
sultans uit het Ottomaanse rijk in de
19de eeuw omspannen. Hij zei zich te
herinneren al „een volwassen boer" te
zijn geweest toen sultan Selim in Con-
stantinopel aan de macht was. Hij kon
zich het jaar niet herinneren, maar wel
wist hij dat hij in die tijd voor de
eerste maal in het huwelijk trad. Ka
zem heeft sultan Selim en zijn twee op
volgers de sultans Aziz en Abdel Ha-
mid, de laatste van de Ottomaanse
heersers overleefd. Sjeik Kazem ver
telde de kijkers, dat hij zich nog steeds
energiek voelt en dat zijn gehoor en
gezicht nog uitstekend zijn. „Maar dat
wil nog niet zeggen, dat ik van plan
ben een vijfde vrouw te nemen," voeg
de hij hieraan toe. Op de vraag hoe
oud hij nu precies was, zei sjeik Ka
zem dat hij „ergens tussen de 165 en
180 jaar oud" is. In een van de Irake
se departementen moeten papieren lig
gen, waaruit blijkt, dat Sjeik Kazem in
derdaad die leeftijd bereikt heeft.
DE ALGEMENE verkie
zingen in Papoea (Austra
lisch Nieuw-Guinea) zijn
achter de rug, alle stem
bussen zijn deugdelijk ver
zegeld, in Port Moresby
bijeengebracht en 't tellen
van de 2 miljoen uitge
brachte stemmen kan be
ginnen. Alle verkiezings
functionarissen slaken
zuchten van verlichting,
want het ergste is achter
de rug. „Het waren de
vreemdste verkiezingen uit
de historie der democratie",
was hun algemene indruk.
Niet alleen moesten de
papoea's in de jungle opge
zocht worden een karwei
van in vele gevallen een
dagenlange reis door
oerwouden, gevaarlijke
stroomversnellingen en over
ongebaande berghellingen,
maar bovendien waren nog
lang niet alle kiezers op de
hoogte van hun rechten en
plichten. Met het stemmen
is op 15 februari gestart
en toen begonnen ook de
moeilijkheden.
OM TE BEGINNEN
oefenden de stalen staken,
waaraan de stembussen
waren opgehangen, grote
aantrekkingskracht uit op
de mannen van de Tsjimbo-
stam in de oostelijke hoog
landen. Die waren namelijk
goed te gebruiken als land
bouwgereedschap en spe
ren. Daarna werden te
Keremy in de Golf van
Papoea dringend extra
stembiljetten gevraagd,
omdat de plaatselijke be
volking de hele voorraad
had gebruikt als sigaretten
papier. Hierop volgde een
incident in Nieuw Enge
land, waar een der kandi
daten, het stamhoofd Lima
Larebo, de kiezers injecties
voor een blanke huid be
loofd had mits zij op hem
zouden stemmen. Een an
dere Papoea-politicus be
loofde, dat als hij gekozen
werd, de akkers van de
kiezers geld zouden voort
brengen.
VAN HET eiland Nieuw
Hannover, op 256 km af
stand van Rabaul, kwam
het bericht dat de inwoners
hadden geweigerd van hun
stemrecht gebruik te ma
ken, omdat zij niet op pre
sident Johnson konden
stemmen. En zo ging het
door. Er waren 299 kandi
daten voor 54 kiesdistricten.
In 44 daarvan konden kan
didaten van alle rassen
worden gekozen. Het waren
de eerste algemene ver
kiezingen in het land, en zij
worden beschouwd als de
eerste stap naar de onaf
hankelijkheid der Papoea's,
die over tien jaar gereali
seerd moet zijn. De eind
resultaten worden begin
april verwacht.
