Negentienjarige Verdonk
maakte een goed debuut
Voorhoede van oranje was onder de maat
Voor het eerst in de geschiedenis van
België-Nederland geen doelpunten
De vierenvan de defensie
te sterk voor de vuurlinies
ORANJE
IN DE CEL
Van Himst:
„niet plesant"
Schwartz: eindelijk weer lachen
Appel: het maakte me doodziek
„Geen rotderby"
HET NOODLOT
Schwartz niet
meer als „clown"
Hans Rombouts
'iiitjj.'JJfÈti.is
<'-"u (Van onze sportreddctëifr)'x
Aanvankelijk dachten we, dat het een har
de krijg voor de Nederlandse voetbalver
tegenwoordigers zou worden, want de Bel
gen met Van Himst als grote strategische
leider zwenkten gevaarlijk vaak in de rich
ting van Pieters Graaflands doel. Schrij
vers maakte echter zijn woorden waar
om er flink tegenaan te gaan hangen en
Van Himst uit zijn spel te halen. Scheids
rechter Howley was er echter snel bij om
de overtredingen te bestraffen.
De Belgen dus het gevaarlijkst. Dat was
het beeld van de eerste periode, maar
oranje zat niet stil. In het centrum im
mers moest debutant Plaskie zich nog in'
werken. Kruiver kreeg daardoor enkele
kansen, maar de lange blonde midvoor
maakte er geen afdoende gebruik van. De
eerste schroeiende kogel kwam niet van
een Nederlandse aanvaller maar van
Schrijvers. Hij mocht een vrije trap ne>
men en stak zoveel tnt in het projectiel
dat Nicolay slechts met een wanhopige
sprong redding kon brengen. De Belgen
hadden kort daarop reden om ach en wee
te klagen. Een fraaie aanval van Van
Himst en Puis bracht Claessen vrij voor
Pieters Graafland, maar de wispelturige
Belg joeg de bal net naast de staander,
De roodblaadjes bleven wel de toon aan
geven, maar de oranjedefensie bleek een
hechte eenheid te zijn. Bovendien werd
Van Himst steeds „op de tenen" gestaan,
zodat hij weinig speelruimte kreeg. Dank
zij o.a. het onbevangen spel van Ver
donk en het prachtige werk van Muller
werd Nederland ook weer gevaarlijk. En
de Belgen mochten van geluk spreken, dat
Kruiver toen zijn tegenstanders voor
vermeend buitenspel bleven staan op de
lat kopte in plaats van enkele centimeters
lager.
Voor een spannende afsluiting van de
eerste helft zorgde ten slotte Van Himst.
Hij maakte zich wat kwaad over de scher
pe dekking en trok des te resoluter op
avontuur uit. Met moeite kon Pieters
Graafland eerst een schot na een fraaie
(Van onze sportredacteur)
Drie robuuste gendarmes stonden er na
afloop van de wedstrijd BelgiëNederland
voor de kleedkamer van de oranje-ploeg;
een kleedkamer, die in feite een cel was
voor Schwartz en zijn mannen. De bonds
coach van de KNVB had tegen een met
een macht gevende witte band voorziene
suppoost gezegd:,, er mag niemand in".
En dus draaide de brave man, nadat al
le spelers in de kleedruimte verdwenen
waren de sleutel resoluut aan de buiten
kant om en kon er geen kip in, maar
ook geen kip uit. Toen de nijvere perslie-
den geen „delegé" naar voren konden
schuiven en begonnen te mokken, schoot
de man in een razende spurt naar de gen
darmerie en drie man van de gewapen
de macht dreven de journalisten plus
KNVB-bestuurslid Noud van der Ven naar
buiten.
Pas toen reserve-doelman Lagarde aan
de binnenkant als klopgeest had gewerkt
draaide de nerveuze suppoost de sleutel
om, kon Van der Ven de ploeg gaan feli
citeren en was het Nederlands elftal uit
zijn isolement verlost.
i .inkshuilèn Verdohk heeft' het de
Belgen niet gemakkelijk gemaakt.
Hier wint hij een duel van Hanon.
dribbel van de Belgische jongleur naast
slaan. Vervolgens priemde Van Himst de
bal net over de lat en als sluitstuk demon
streerde de virtuoos een omhaal met
schroefbeweging, waaruit de hal enorm
hard langs het hout schampte.
Ook het begin van de tweede helft gaf
geen groots, maar toch wel spectaculair
voetbal te zien. Muller was de ontsteker
van het eerste stukje vuurwerk. Hij sprint
te langs een aantal tegenstanders en zag
zijn schot net voorlangs het doel zoeven.
Nederland bleef even aandringen maar de
Belgen kwamen terug. Toen Van Himst
weer eens gepakt was nu door Kraay
kreeg Hanon een indirecte vrije trap
te nemen. Claessen kopte het leer via de
lat over.
Toen dan Van Himst bij een poging om
Muller de bal af te nemen zelf voor de
tweede maal aan een heup werd geraakt
en hij eerst buiten de lijn ging en vervol
gens de vleugelplaats bezette, ebde de
kracht van de Belgische aanvallen weg.
Het spel werd er niet fraaier op, ook al
niet omdat de oranjemannen de tackles
harder gingen doorvoeren. Gelukkig liet
men deze speelwijze later varen. Nadat
Pieters Graafland enkele harde schoten
jMUIIIIIIIIlllllIllllllllllllUIIHUIIIHIIIIIIIIIIIIUIIUllllllUIWIIIIUIIUIIIWUIIIllllllUllllllUIIIIIIIIIUIUIIIIlllllllIUIIlllHIIIUlllllllllllllllHIUIIUIIIlllllllllllUUJI
(Van onze sportredacteur)
Elek Schwartz, een geslagen man na de
wedstrijden tegen Luxemburg, stond weer
breeduit te praten na het duel tegen de
Rode Duivels. „Zeg maar tegen mijnheer
Melchers van Ajax, dat Muller de beste
kanthalf is en dat Ajax dat nu ook maar
eens moet begrijpen en hem op die plaats
neerzetten." Toen we later aan Muller
vroegen of hij dan nog steeds bij zijn club
in de voorhoede speelt zei de Amsterdam
mer: „wel nee, ik sta de laatste wedstrij
den weer kanthalf. Ik vond het trouwens in
de voorhoede ook wel leuk. Kun je lekker
een goaltje maken
Schwartz was natuurlijk tevreden. „Vo
rige week werd het 3-1 voor het UEFA-
elftal tegen de Belgen, gister in Rotter
dam 4-1 voor Jong Oranje en nu dan 0-0.
Spelen we dan zo slecht? Ik ben blij met
dit gelijkspel. Was het voor jullie een ver
rassing? Voor mij niet. We hebben de he
le week op de tactiek gehamerd. We zijn
voor een groot deel geslaagd. We hadden
natuurlijk moeten doelpunten, maar die
0-0 vind ik toch ook wel mooi". En
Schwartz begon zijn ploeg te roemen
„die Verdonk liep Heylens er uit, een pri
ma voetballer".
Debutant Verdonk stond als een routiné
te babbelen: „ik vind zo'n interland net
zo iets als een Europa-cup-wedstrijd. Ik
heb geen last van zenuwen gehad. En het
publiek? Och, daar moeten we ons toch
niets van aantrekken?" De jonge Limbur
ger vorig seizoen speelde hij nog in de
amateur-tweede-klasser Hoensbroek
was wel benieuwd hoe zijn familie op de
tribune het gevonden had. Hij moet 8 april
in dienst, in Maastricht.
Hans Kraay en Daan Schrijvers waren
best te spreken: „We hebben gespeeld zo
als we moesten". Kraay verduidelijkte
nog: „Ik houd niet van het 4-2-4 systeem,
maar als het gespeeld wordt ben ik het
liefst de laatste man. En dat was hier
ook. Dus voelde ik me wel prettig."
In de Belgische kleedkamer concentreer
de alles zich rond Van Himst, die met
een pijnlijk gezicht op de massagebank
lag: „Ik heb vroeger al eens gezegd, dat
ik het niet op België-Nederland heb. Het
gaat zo hard. Het is niet plesant meer"
Van den Stock, de „baas" van de Belgen.
W***0M*0000M*MMM00000000000000000000000000000000m
(Van onze sportredacteur)
Eindelijk kunnen we dan weer la
chen", grinnikte bondscoach Elek
Schwartz, alsof hij net een verfrissend
bad had genomen in de Antwerpse voet-
balkuip. Niet iedereen in het publiek zal
het met de leider van de oranjeploeg
eens geweest zijn. De Belgen natuurlijk
niet. Hun idolen waren op de historische
grond van Deurne door de Nederlandse
vechtjassen op 0-0 gezet. Maar ook niet
iedere supporter uit het land van „Geen
woorden, maar daden" zal met een vol
daan gevoel vertrokken zijn. Natuurlijk
is een gelijkspel in wat vroeger de Hel
heette een goed resultaat. Maar dat sys
teem, die 4-2-4.
Bram Appel, de trainer van PSV, zei
het zo kernachtig na afloop: „dat 4-2-4-
systeem maakt me doodziek. Ik krijg er
wat van. Ze halen de lol uit het voet
ballen. Bij PSV spelen we weer stopper-
spil en de jongens hebben er plezier in".
Hoe men ook over het Braziliaanse spel
systeem denkt, men zal het er met ons
over eens zijn, dat de aanvallende kracht
verzwakt is; dat de plezierige belevenis
van een vol stadion te zien uitbarsten in
een tomeloos gejubel een steeds zeldza
mer gebeuren wordt. Deze keer hebben
we het dus helemaal niet gezien. En dat
is bepaaldelijk om met een bekend
gesnord Nederlands politicus te spreken
spijtig.
Zeker waren er spectaculaire momenten
in deze nabuur-voetbalkrijg. En zeker
werd er gedurende enkele perioden wel
aardig gevoetbald. Maar een totaal be
vredigend geheel werd het toch ook weer
niet. Interessant was het om te zien, hoe
2 ploegen vanuit hun eigen gezichtshoek
en specifieke kwaliteiten het 4-2-4 speel
den: Nederland met open aanvallen, waar
in de lange trap een wapen was; België,
met verfijnd broderiewerk, waarbij de
naald van de techniek werd gebruikt. Om
even op de beeldspraak voort te bordu
ren: aan geen van beide teams gelukte
het om de zege in de wacht te slepen,
omdat Nederland geen bekwame wapen
dragers in de vuurlinie had en omdat
bij de Belgen de naald van de techniek
te bot bleek.
Verdedigend kwam Nederland goed
voor de dag Ongetwijfeld. Schrijvers
bleek defensief een versterking, zodat het
twartet Haak-Kraay-Veldhoen-Schrijvers
een niet te nemen barricade was. Pieters
Graafland heeft dan ook een vrij rustige
middag gehad. Zijn grote voorgangers
Beeuwkes, Göbel, Van der Meulen,
Kraak en De Munck hebben in Holland-
België-duels wel angstiger momenten
meegemaakt. Pieters Graafland redde
overigens enkele malen als het moest
op fraaie manier. Hij speelde een fout
loze wedstrijd.
De as van de ploeg werd dan gevormd
door 't duo Van Wissen-Muller. De PSV-
er kennen we: harde werker met een fel
le, soms te felle tackle. Van Wissen was
nuttig, maar niet zo briljant als we hem
wel eens meer hebben gezien. Bennie
Muller stak hem duidelijk naar de kroon.
De Ajacied speelde voortreffelijk. Hij
stopte de Belgische aanvallen goed af en
zorgde voor goede passes naar de colle
ga's in de voorhoede.
De voorhoede. Daar zijn we dan bij
de zwakke stee van het Nederlands elf
tal gekomen. De voorste „4" heeft in
zijn totaliteit gefaald. Het lag niet aan
debutant Verdonk, want de negentien
jarige PSV-er deed het niet kwaad. Hij
had geen last van schroom en liet zich
niet intimideren. Hij dribbelde alsof
hij in het achtertuintje thuis in Hoens
broek aan het werk was. Verdonk moet
nog wat steviger worden. De volgende
keer zal hij ook wel durven schieten als
er een goede kans voor is.
Bergholtz, Kruiver en Nuninga zijn
onder de maat gebleven. Bergholtz had
het nadeel, dat hij te weinig gelanceerd
werd en dus niet kon „warm lopen".
Nuninga werkte hard een onderdeel
waarin trouwens de gehele ploeg uit
blonk maar hij was toch geen „door
douwer", geen matchwinner. En Krui
ver? Wel, Kruiver is de man die het
moet hebben van „God zegene de
greep". Hij is de rommelaar, de be-
zig-houder, de paniekzaaier. Maar het
zat deze keer niet goed met de greep
'en dus waren er geen doelpunten, die
anders altijd als een mantel der lief
de over zijn spel worden gelegd. Ne
derland beschikt voor het 4-2-4 systeem
over prima verdedigers daar horen
in feite ook Van Wissen en Muller on
der maar de aanvallers met explosie
ve snelheid (een „levenszaak" voor dat
systeem) horen in ons land thuis bij de
categorie nietvervulde wensen.
Bij de Belgen ging het niet volgens het
recept, dat tegen Frankrijk en Spanje
succes opleverde. De Nederlanders speel
den zo fel en met een dermate krachtige
inzet, dat het te verfijnde combinatie
werk ontaardde in gepriegel en gepeuter.
Aanvallend lukte het niet zo best door de
harde tackling enerzijds en het trage
tempo anderzijds. België speelde ongetwij
feld zeker in de eerste helft fraaier
voetbal. Men beschikt nu eenmaal over
een rijke technische schat. Maar het
kwam er niet uit, vooral niet toen de
veel en fel belaagde Polleke van Himst
gekraakt naar de vleugel verhuisde en
van geen waarde meer was voor zijn
team. Hel laatste half uur speelden de
Belgen in feite maar met tien man. De
ploeg daalde sterk in waarde. En daar
door kwam de puntenverdeling eigenlijk
wat Nederland betreft niet meer in ge
vaar.
Het bleef dus 0-0, een juiste uitslag
en zouden we haast zeggen ook een
juiste typering voor het 4-2-4-systeem:
leen doelpunten, geen uitbundig stadion
volk. En dat is natuurlijk niet zoals het
hoort bij een België-Nederland-duel.
Dit lijkt een linkse directe op de kin
van Nuninga door Nicolay, de Bel
gische keeper. Het valt echter
allemaal nogal mee.
die toegaf, dat Van Himst wel een bijzon
der grote plaats in het Belgische elftal in
neemt met alle gevolgen vandien, wa«
wel te spreken over het Nederlandse voet
bal: „het was nu eens geen beton voetbal.
Er zit weer perspectief in. Wie ik de beste
Nederlandse speler vond? Elek Schwartz".
De Belgische voorhoede-spelers, zoals
Puis en Claessen, spraken nog vol ontzag
over Haak en Schrijvers. Debutant Jean
Plaskie, de man die bij toeval door een
blessure van Verbiest in het eerste
team van Anderlecht en daarna in het
Een drietal landen die binnen afzienba
re tijd tegen Nederland zullen spelen had
den spionnen naar Antwerpen gestuurd.
Behalve Bela Guttmann, de oud-trainer
van Benfica die tijdelijk coach van de
nationale Oostenrijkse ploeg is, kwamen
ook de Westduitse bondstrainer Helmuth
Schön en vertegenwoordigers van de Zwit
serse voetbalbond naar Deurne.
Belgische elftal kwam, had plezier: „die
Kruiver viel me reuze mee. Ik dacht dat
het zo'n lastige jongen was, die hoog
springt en goed kopt. Ik heb een prettig
debuut gehad, dacht ik zo". Kruiver zelf
had kort tevoren tegen ons verteld: „ik
speelde niet zo best. Het ging niet naar
mijn zin". Dus dat klopte wel
Dirk Nijs tenslotte de man van de
scheidsrechters in de KNVB was vol
lof over de leiding van de Engelsman How
ley: „Voortreffelijk. En wat een teamwork
met zijn grensrechters". Nijs was zelf ook
English styled, met bolhoed.
„Thans was het geen „rotderby"," aldus
de „Gazet van Antwerpen" maandagoch
tend, „geen gooi-en-smijtpartij, geen wilde
trappen. Het streven naar beter voetbal
was aanwezig. In de „rotderby's" werden
echter altijd doelpunten gemaakt en kreeg
de massa de gelegenheid zich uit te leven
en voor sfeer te zorgen".
Het blad noemt in de Oranje-voorhoede
alleen Verdonk het lichtpunt. „Door wat
hij presteerde in Antwerpen verdrong hij
zelfs Moulijn".
(Van onze sportredacteur)
Het is bepaald niet prettig meer om een
ster-voetballer te zijn. We hebben het nu
weer gezien bij Pol van Himst, de man
met de gouden voeten, zoals hij door onze
Benelux-partners wordt genoemd. Wan
neer men een voetballer van grote klas
se is en daartoe behoort Van Himst on
getwijfeld dan wordt men van alle kan
ten belaagd. De blonde, blozende Belg
moest die spitsroeden ook nu weer lopen.
Schrijvers had men leze onze krant
van zaterdag al aangekondigd er bij
Van Himst hard tegenaan te gaan. Wel,
dat is gebeurd. Van Himst werd het spe
len bijna onmogelijk gemaakt (hoewel hij
toch vaak nog door zijn klasse gevaar
lijk bleef). Dat gebeurde meestal met ge
oorloofde middelen, toegegeven. Maar we
vinden het toch altijd een wat trieste af
faire, als een topvoetballer gekraakt naar
non-activiteit wordt gespeeld. Als dat nu
per se de bedoeling is
Overigens was het laatste tikje, dat de
„aangeslagen" van Himst tot meehinken
dwong geen gevolg van Nederlands geweld.
De Belg verkeek zich bij een charge te
gen Muller. We willen onze bewondering
voor Van Himst niet onder stoelen of ban
ken steken. Hij is een briljant voetballer
en ook dat slaan we hoger aan een
sportieve kerel. Hij laat zich zelf nooit
gaan, ook al is hij keer op keer het doel
wit van massaal destructief geweld.
(Van onze sportredacteur)
Enkele weken geleden stond er in
het bondsblad van de voetbaloefen-
meesters een artikel, waarin men het
feit hekelde, dat bondscoach Elek
Schwartz in „clownspak" een fel
oranje trainingspak langs de lijn
zat, wanneer het Nederlands elftal
speelde. Wel, in Antwerpen liep Elek
Schwartz in het burger rond. Schwartz
dus geen clown meer die aan het
lachen maakte, maar die zelf kon
lachen (om de 0-0).
Gelukkig is het tempo, waarin de volksliederen door de
Koninklijke Liberale Fanfare „De XXXIV" voor de wedstrijd
België-Nederland werden gespeeld, niet een voorproefje
geworden van het tempo van beide ploegen op het veld. Het
Wilhelmus kwam in slow motion uit de cornets en bassen;
de Brabanfonne sprintte als het ware uit de instrumenten
Gelukkig was het zo niet. De Rode Duivels joegen het tempo
met hun kant-werk beslist niet op. Het Nederlands elftal
speelde feller en wierp zich steeds met volle overgave in de
«trijd. Het werd een strijd, die door zijn spectaculaire mo
menten wel boeiend was; geen gevecht, waarin de flonke
ringen van supervoetbal aaneengeregen werden. Het is we
een historisch lage-landen-duel geworden door zijn uitslag.
0—0. Nog nooit is het in de lange geschiedenis van de wed
strijden tussen de oranjeploeg en de Rode Duivels voor
gekomen, dat men het zonder doelpunten moest stellen. En
aangezien doelpunten bij een voetbalwedstrijd zijn als sam
bal in de nasi goreng, begrijpt men, dat de Hellevaart-
gangers niet allen tevreden en voldaan huiswaarts zijn
gekeerd. Maar, wat ons betreft: een gelijkspel in het stadion
van de FC Antwerp is altijd wel het meenemen waard.
van Claessen en Jurion onschadelijk had
gemaakt en de Rotterdammer deed dat
zeer stijlvol en knap kreeg Kruiver zo
waar een beste kans. Bergholtz gaf een
voorzet en Kruiver kopte hard in. Maar
Nicolay bewees nog steeds België's eer
ste doelman te zijn.
Dat maakte hij ook duidelijk bij een
scherp genomen hoekschop van Verdonk.
Hij tipte de bal op tijd over de lat. Krui
ver probeerde het nog een keer met een
daverend schot, maar het was slecht ge
richt, zoals ook vlak voor het einde een
inzet van Van den Berg.
De defensies hielden de zaak potdicht.
De „vieren" van de achterhoedes waren
de „vieren" van de vuurlinies verre de
baas. 0-0, voor het eerst bij de ontmoe
tingen tussen België en Nederland. Daar
om dan zal deze wedstrijd als een bijzon
dere geboekstaafd worden. Voor het ove
rige: wel een boeiend kijkspel, maar zon
der opvallend goed voetbal, waarmee Be-
la Guttmann, de coach van het Oosten
rijkse elftal waartegen Nederland in
april ten strijde trekt het wel eens zal
zijn geweest.
