iw
IN DE KOMENDE WEEK
DE
Nieuws uit de televisie*'wereld
Uitstekende platen van New Orleans-
en oude Revival-jazz
ZATERDAG 28 MAART 1964
Erbij
PAGINA ACHT
Berry Zand Scholten
Niemand behoeft zich te vervelen
tijdens de paasdagen. De mannen uit
Bussum en Hilversum hebben zich
uitgesloofd om niet alleen een zo
lang mogelijk, maar ook een zo ge
varieerd mogelijk paasprogramma op
de huiskamerschermen te brengen. Er
is vrolijkheid en klassieke muziek, er
is film en toneel en niet te vergeten
sport. Want op tweede paasdag zendt
de NTS de complete voetbalwedstrijd
uit, die de Nederlandse jeugd speelt
tegen de winnaar van de ontmoeting
West-Duitsland—Zwec^en. Er is geen
concurrentiefactor in het spel, want
als de bal in Apeldoorn gaat rollen
om half vijf zijn de gewone compe
titiewedstrijden achter de rug. Feest
dus voor de voetballiefhebbers. Na
de wedstrijd zo snel mogelijk naar
huis, niet om de uitslagen te horen,
maar om rustig in de stoel nog
eens tweemaal drie kwartier naar het
balletjestrappen te kijken.
Praten met Jan de Cler
ZONDAG. De eerste paasdag begint
voor de televisie 's morgens om half
tien in stijl en wel met de uitzending
van een paasdienst rechtstreeks uit de
Oude Kerk de Orbe in het Zwitserse
kanton Vaud. Ds. C. M. de Vries licht
deze eurovisiedienst, waaraan een
jeugdkoor meewerkt, toe. Nadat om
vijf over elf een hoogmis is uitgezon
den uit de kerk van O.L. Vrouw Visita
tie te Schiedam, volgt om kwart over
twaalf de jaarlijkse overname van de
eurovisiereportage uit Rome: op het St.
Pietersplein geeft paus Paulus zijn ze
gen Urbi et Orbi. Om drie uur begint
een NTS filmprogramma met een Co
medy Caper, getiteld de Jacht (met het
duo Oliver Hardy en Stan Laurel). Ver
volgens een vrolijk tekenfilmpje met
Donald Duck en een natuurfilm Dan
sende Orpheus, gewijd aan de liervogel
in Australië. Tenslotte een interessante
documentaire een verfilmd verslag van
de ballonvaart, die een Engelse, een
Duitse, en een Zwitserse ballonequipe
maakten in augustus jl. De vaart ging
van Mürren in Zwitserland over de Al
pen naar het dal van Livigno in Italië.
Indrukwekkende opnamen uit de bal
lons zelf en uit eromheen vliegende he
licopters en sportvliegtuigen. Het avond
programma begint met het weekjour-
naal, waarna Erik Sikkes (Willy Wal
den) zijn vierde avontuur beleeft. Erik
Sikkes en de Kraan is de titel van deze
aflevering, waaraan behalve Mieke
Verstraete ook meewerken Fritz Butze-
laar. Lex Goudsmit, Wim van Kou-
wenhoven, Kees Brusse (die dus achter
zijn regielessenaar vandaan komt), Jan
Hundling en Babs Wijsman, Omer Cra-
wet ontmoet op deze paasavond Jan de
Cler, de liedjesschrijver, die dokter
werd. Jan de Cler die een ongeloof
lijk talent voor het cabaret heeft
kwam in 1945 bij de KRO en verzorgde
daar honderden programma's. Negen
heit de Klok, de Wadders, Krootje Half
om, Wegwijs, het zijn maar enkele ti
tels van uitzendingen, die de radioluis
teraars zich ongetwijfeld zullen herin
neren. Behalve tekstschrijver is Jan de
Cler ook nog een knap schilder en een
verwoed knutselaar, een goed zanger en
een uitstekend acteur. Hij heeft zijn ra
diowerk met een bewonderenswaardig
doorzettingsvermogen weten te combi
neren met een medische studie. Acht
jaar lang boog hij zich over de weten
schappelijke werken om dit onlangs be
kroond te zien met zijn bevordering tot
arts. Een praatgrage partner deze keer
voor Omer Crawet, die zich wellicht kan
revancheren voor zijn interview met
Carel Godin de Beaufort, die hij im
mers niet op de praatstoel kreeg. Het
hoogtepunt van de avond wordt onge
twijfeld de uitzending van het Tsjechi
sche amusementsprogramma „Stilte
a.u.b.", dat in Montreux de Zilveren
Roos won. Hoofdpersoon is een meneer
N, die thuis zit, verdiept in het boek
van de diepzeeduiker Cousteau „De
zwijgende wereld." Hij heeft maar een
wens: rustig te kunnen lezen. Maar zijn
vrouw wil muziek horen. Daarom ont
vlucht hij z'n huis... om achtervolgd te
worden door het lawaai. Nergens vindt
hij rust, overal is muziek. Hij komt
thuis, ploft neer op z'n bed, maar kan
de slaap niet vatten... Totdat hij ten
einde raad naar de knop van de radio
grijpt en zachte muziek hem in slaap
wiegt. Meneer Kiekeboe is de volgen
de paasverrassing, waarna Daniël Wa-
yenburg concerteert met het Kunst-
maandorkest. Uitgevoerd worden de Bo
lero van Maurice Ravel en het Concert
voor de Linkerhand, eveneens van Ra-
vel, een stuk, waarvoor Wayenburg
eenmaal een hoge onderscheiding in
Frankrijk verwierf. De nog maar 34-ja-
rige pianist is de zoon van een Neder
landse journalist en een Russische vio
liste. Hij heeft belangrijke successen
geboekt. Eenmaal leek zijn carrière
ten einde, toen hij zwaar gewond raak
te bij een vliegtuigongeluk, maar hij
herstelde volledig.
De jonge Indische Nederlander
MAANDAG. Ook tweede paasdag een
filmprogramma van de NTS. Van drie
tot half vijf achtereenvolgens een Co
medy Caper (een Treinritje), een afle
vering van Broadway goes Latin met
Edmundo Ross (muziek uit de musical
Guys and Dolls) en een vrolijk
filmpje met Lucille Ball (als zij een
liedje gaat zingen, wint een bokser,
waardoor de promotors van diens te
genstanders haar ontvoeren. Natuurlijk
komt ze precies op tijd terug om op
nieuw een zege te bewerkstelligen). Om
half vijf dus de voetbalwedstrijd van
de UEFA-jeugd. Aad van Leeuwen geeft
commentaar in Apeldoorn. Om zeven
uur sport in beeld, dat paaszondag
kwam te vervallen, omdat er geen sport
was en er dus ook geen beeld kon zijn.
Succes voor Caroline
Caroline Kaart deze week weer te
zien in haar liedjesprogramma voor de
N.C.R.V. krijgt het steeds drukker.
Zij geeft thans met begeleiding van Cor
Lemaire een aantal concerten in ver
schillende plaatsen van het land. Boven
dien zal zij medewerking verlenen aan
de door het comité kerkconcerten te or
ganiseren serie orgelconcerten op het
vermaarde orgel van de Oude Kerk in
Amsterdam. Samen met de organist
Feike Asma zal zij ook elders in het
land concerteren.
TT-sterren op de plaat
De grammofoonplaat is overal goed
voor. Dat blijkt uit het verschijnen van
een reeks 45-toerenplaatjes, waarop de
stemmen en motoren te horen zijn van
een aantal bekende motorrijders, zoals
Geoffrey Duke, Bob Maclntyre, Derek
Minter, Gary Rocking en John Surtess.
Gezien de telkenjare nog stijgende be
langstelling voor de TT in Assen, zullen
de plaatjes wel in een behoefte voor
zien.
Swingle singers voor T.V.
Een merkwaardige carrière hebben
de Swingle Singers gemaakt. De leiding
van de groep is Ward Swingle, een
Amerikaan, die studeerde aan het con
servatorium in Cincinnati. Een van zijn
leraren was Walter Gieseking. Hij werk
te als pianoleraar in Amerika, maar
kwam naar Parijs om op te treden als
begeleider van de Roland Petit ballet
ten. In 1960 werd hij lid van de door
Mimi Perrin opgerichte vocale groep
Les double Six en twee jaar later for
meerde hij samen met Mimi Perrin de
Swingle Singers. Deze uit vijf zangers
en vijf zangeressen bestaande zang
persoonsverwisselingen met als gevolg
malle situaties. Na afloop „Een voet
bal als eendenmoeder", een documen
taire die een beeld geeft van de kunst
moeder voor jonge eendjes. Dat kan
zelfs een doodgewone voetbal zijn, want
kleine eendjes laten zich gemakkelijk
bedotten.
Ontmoeting met
Adriaan van der Veen
WOENSDAG. De echtgenote van dc
heer Dick van Dyke heeft haar haren
laten verven. Het is geen succes ge
worden. Dat kunnen we zien in de Dick
van Dyke show, waarmee de AVRO
het woensdagprogramma opent. Na het
Journaal en Televizier de tweede afle
vering van de documentaires over de
export. C. Meijer en Fred Hagenaar
belichten de betekenis van onze export
voor de nationale economie en de pro
blemen, die samenhangen met de pro-
duktie van artikelen voor het buiten
land. Er zit heel wat vast aan het fa
cet van onze economie. De inkomsten-
post van ons gezamenlijk huishoudboek
wordt er goeddeels door bepaald. In
Scala presenteert Jo Leemans weer ver
schillende artiesten van het populaire
vlak. Met liedjes van vroeger, de prijs
vraag en wat er allemaal meer aan
te pas komt. De avond wordt wat de
AVRO betreft besloten met een litte
raire ontmoeting van H. A. Gomperts
en Hans Keiler. Het „slachtoffer" van
deze keer is de dichter Adriaan van der
Veen. Tenslotte vijf minuten met Bob
Bremer naar het UEFA-jeugdtoumooi.
Vlucht van een
Oost-Duitse jongen
DONDERDAG. Barend de Beer en
dr. Van Blankestijn verzorgen het voor
avondprogramma van de N.C.R.V. Het
televisiespel dat volgt op een documen
taire in de rubriek „Special Reports"
heet „Nachttrein naar Hannover". Het
is een spel van Herbert Reinecke, dat
in Hollywood werd bekroond met de
Gouden Globe als het beste buitenland
se scenario van 1963. Reinecke behan
delt de ontsnapping van een Oost-
Duitse jongen naar West-Duitsland. De
knaap reist per trein. Zijn medereizi
gers ontdekken hem, komen achter zijn
plannen en komen voor 'n gewetenscon
flict te staan: moeten ze hem helpen
of hem overleveren aan de Vopo's? Me
despelenden aan dit bijzonder sterke
TV spel, dat onder regie van Gerard
Reekers op de beeldbuis komt, zijn o.m.
Elisabeth Andersen, Hetty Beck, Lise-
lot Beekmeyer, Wim de Haas, Huub
Broos, Alex van Rooien, Henk Rig-
ters, Gerard Hartkamp, Maxim Ha
mel, Hans Boswinkel, Huub Rooymans
en Ton van Otterloo. Caroline Kaart
met haar avondlijke liedjes en overpein
zingen is ook van de partij op deze
donderdag, die door ds. Langestraat
wordt afgesloten.
„Voorstelling" in Wenen
VRIJDAG. Om half acht een half uur
tje met het Humanistisch Verbond,
dat antwoord probeert te geven op de
vraag wat practisch humanisme is en
doet. Het werk van de geestelijke raads
lieden sedert kort ook in het leger
opgenomen wordt aan een beschou
wing onderworpen. „Voorstelling" is de
ze keer gewijd aan Wenen. Het Wenen
van Mozart tot musical wel te ver
staan. Denise de Weerd doet er iets in,
de sopraan Nel Duval stelt Karin Os-
tar voor, Ton van Duinhoven introdu
ceert Annabet Tausk en Jack Bow
verantwoordelijk voor zoveel TV ballet
ten en voor de opleiding van legio
doet. 't Werk van de geestelijke raads-
nieuw showballet-ensemble. Tenslotte
wordt medewerking verleend door de
tenor Willy Caron. Hij is 28 jaar,
maar heeft reeds een bewogen leven
achter de rug. Na zijn schooljaren
kreeg hij een baantje bij een eiervei-
ling en later bij de marechaussee. De
muziek had zijn grote belangstelling en
daarom probeerde hij bij verschillen
de orkestjes te spelen. Via Johnny Hoes
trok hij de aandacht en belandde in
de grammofoonplatenwereld. Die ont
dekking kwam evenwel ogenschijnlijk
te laat, want Willy Caron was ge
trouwd en had twee kinderen en het
was hem dus onmogelijk aan het con
servatorium te gaan studeren, zoals
groep kwam plotseling in de publici
teit, toen hun plaat Jazz Sebastian Bach
in een ruk naar de top van de hitparade
doorstoomde. Tegenwoordig hoort men
de opname met de gezongen en ver-
jazzte versie van tal van Bach-stuk-
ken regelmatig voor de radio. Bin
nenkort kunnen ook de kijkers met de
groep kennis maken, want vorige week
zijn voor de Nederlandse televisie ver
schillende opnamen gemaakt, die voor
latere uitzending op Ampex werden
vastgelegd.
stelling; de N.T.S. zorgde voor intro
ducties.
Televisie-regisseuse op wereldreis
Maandagavond 30 maart een herhaling
van het optreden van Surinaamse gita
rist Julian B. Coco.
hem werd aangeboden. De marechaus
see werkte evenwel mee, plaatste hem
over naar Amsterdam en stelde hem
zo in de gelegenheid zangles te nemen.
Het resultaat bleef niet uit. De jonge
zanger won het Verdi concours van de
NRU en trok de aandacht tijdens het
onlangs gehouden Verdi concours in Ve
netië. Behalve de eerste prijs kreeg hij
ook een aanbod om daar zijn studie
te vervolgen. Zijn Nederlandse lera
res acht hem echter nog niet voldoen
de theoretisch onderlegd. Waarschijn
lijk krijgt Caron nu een jaar de gele
genheid zich verder te bekwamen in
de muziektheorie alvorens hij de beurs
in Italië mag gaan gebruiken. Hij is
een natuurtalent, dat (met voldoende
scholing) tot de allergrootsten van de
wereld kan gaan behoren. „Zo is het
toevallig ook nog eens een keer" volgt
op Voorstelling, waarna we nu met
Herman Kuiphof weer naar de voet-
baljeugd gaan kijken.
ZATERDAG. Het kinderprogramma
van de KRO wordt 's middags voor
af gegaan door „Huis, thuis en wo
nen" en Christobal. Veel belangstelling
zal ongetwijfeld de directe reportage
uit Hengelo trekken, waar de Neder
landse volleyballers zullen moeten
trachten hun Europese titel te prolon
geren. Pas dan mogen ze naar de Olym
pische Spelen in Tokio. De voorwaar
de van het NOC geeft een pikant tintje
aan deze toch reeds interessante wed
strijden. Een directe reportage van de
ontmoeting Nederland-Frankrijk van
half vier tot kwart over vier. In het
avondprogramma I vanhoe, Journaal,
Brandpunt, de Midavondserenade met
de George Mitchellzangers en dansers
en als solisten Aart Brouwer en Syl
via de Leur, veelzijdige cabaretmen
sen. Aart Brouwer specialiseert zich
tegenwoordig in het zingen van moder
ne tienerliedjes. Als zodanig zal hij
ook te zien zijn in het intermezzo van
de uitstekende show van Mitchell, die
een van de beste van de Nederlandse
amusementsprogramma's is. Na een
toeristisch filmpje een amusementspro
gramma van de Waalse televisie, ge
titeld Suite en seize: orkest, ballet en
solisten. Tenslotte dr. Trimbos met zijn
discussieprogramma Gehuwd en Onge
huwd, dat deze keer als onderwerp
heeft „de ongehuwde moeder".
De enige vrouw in het programma: „Zo
is het toevallig ook nog eens 'n keer",
is nu nog Joka Beretty. Het programma
wordt uitgezonden vrijdag 3 april.
Nan Wamelink sinds enkele jaren
regisseuse bij de AVRO (vooral voor
kinderprogramma's) is vertrokken
voor een wereldreis van een jaar. Ze
heeft zolang ontslag genomen bij de
AVRO, hetgeen overigens niet bete
kent, dat de banden helemaal verbro
ken worden, want de 26-jarige Nan zit
boordevol plannen om van haar reis
filmopnamen te maken, die dan door
de AVRO zullen worden uitgezonden.
Ook zal zij vele artikelen schrijven. Met
gezel van de ondernemende dame
die een zware Landrover heeft gekocht
voor de lange reis is de bassist van
het Radio Filharmonisch Orkest, Wim
de Vries. In België voegt de socioloog
Jean Schaer zich bij het tweetal. Ze
trekken eerst naar het midden Oosten
om dan over te steken naar Indonesië
en Ceylon. Het is niet de bedoeling
van Nan Wamelink die regelmatig
van haar ervaringen zal vertellen in
het programma Avrodite van Ageeth
Scherphuis om reisverhalen te ver
tellen. Ze wil proberen zoveel moge
lijk de actualiteit te volgen en bijzon
dere verhalen op te doen. Ook de bui
tenlandse televisie heeft haar belang-
Een archiefopname van Caroline Kaart
uit de tijd dat zij nog geen eigen tv-
programma had.
Het avondprogramma is in handen van
de VPRO die om half acht een oud pro
grammaatje herhaalt, nl. „wie is Ju
lian B. Coco?" Antwoord: een Suri
naamse gitarist, die met Thom Keiling
en met Max Woiski speelde, die een
klassieke opleiding kreeg en nu leraar
is o.m. van Ton Hazebos, die het pro
gramma ook produceerde. Gezellige mu
ziek met naast Julian zelf Ko van der
Zee (fluit), Evert Overweg (slagwerk),
Jaap Schols (bas) en Ohtmar en Lind-
ley Fraay (zang en ritmische begelei
ding). Na het journaal tekent Simon van
Collem een portret van de Engelse ac
teur met de vele gezichten, Peter Sel
lers. Een rusteloze geest deze Peter.
Hij werd geboren toen zijn ouders op
tournee waren, hij bezocht zeventien
scholen en kocht zeventig auto's. Hij is
tegenwoordig een van de groten van de
filmwereld, een verrassend veelzijdig
man.
Johan van der Keuken maakte de
film „Een Indische jongen" naar
een scenario van Remco Campert, met
alleen maar amateurspelers die een
beeld geeft van de problemen, waar
voor een doorsnee Indonesische knaap
komt te staan: eerst de Japanse be
zetting, toen de strijd tegen de Neder
landers en nu de moeilijkheden om
een plaats te bepalen in een blanke
gemeenschap. De V.P.R.O. verzorgt ver
volgens een tv-spel en wel een bewer
king van het bekende verhaal van Guy
de Maupassant, Boule de suif. Een
licht meisje maakt een reis mee in
een rijtuig, waarin ook een adellijk
echtpaar zit. De adellijke meneer heeft
meer dan gewone belangstelling voor
haar, maar de andere reizigers ver
achten haar. Toch is Bolletje hun red
ding als de diligence wordt vastgehou
den door een Pruisische officier, want
het is oorlog. De huichelachtige dames
willen wel profiteren van het beroep
van dat vrolijke meiske.maar ver
der. Ria Vroemen is „Bolletje", ver
der werken o.m. mee Rie Gilhuys,
John Soer, Karin Haage en Johan Bos
kamp. Huib de Vries heeft de regie
en verzorgt hiermee zijn eerste dra
matische produktie voor de V.P.R.O.
Prof. Van Holk sluit het paasprogram
ma af.
Doris Day in komische rol
DINSDAG. In verband met Pasen is
het N.T.S. filmprogramma verschoven
naar de dinsdag. In de middag eerst
een rechtstreekse uitzending van de
discussie-bijeenkomst van de Neder
landse jeugd, die ter gelegenheid van
de nationale herdenking honderdvijftig
jaar koninkrijk in de Mauritszaal van
het Rijnhotel in Rotterdam wordt ge
houden. Ter afsluiting van de overi
gens allerminst geslaagde nationale
herdenking spreekt prinses Beatrix een
rede uit. Zij was voorzitster van het
nationale comité, dat de herdenking or
ganiseerde. Jan de Visser verzorgt de
commentaar van deze reportage. In
het avondprogramma na Logboek en
Kenmerk het Journaal en de uitzen
ding van de politieke partijen, als hoofd
film Calamity Jane, een vrolijke film
met in de hoofdrollen Doris Day als
Jane en Howard Keel. Veel muziek en
Dinsdagavond 31 maart is Doris Day
te zien in de komische film
„Calamity Jane".
Grandioos zijn de revivalopnamen
van Watters als „At a georgia camp
meeting", „Irish Black Bottom", „Smoky
Mokes", Handy's „Memphis Blues" en
Ory's „Muskrat Ramble".
De andere kant van de plaat telt op
namen van Watters' band met de oude
New Orleans trompettist Bunk John
son. Niet altijd even gaaf, maar vol
komen ongecompliceerd en goudeerlijk
zijn de „traditionals" als „Careless
love", „Ace in the hole" (gezongen door
Watters' vocalist Clancey Hayes, „Ory's
Creole trombone", „Nobody's fault but
mine" en de spiritual „Down by the
riverside". Een revivalplaat die, zoals
jazzcriticus Ralph J. Gleason zegt „ons
dankbaar moet stemmen voor al het
kostelijke materiaal dat erop verzameld
werd."
Uitgave Phonogram (LAC 12121).
Waardering: Goed tot zeer goed!
DE TWEEDE PLAAT in de categorie
oude stijl is die van vier nog steeds
musicerende New Orleans-bands name
lijk die van Sharhey Bonano Paul Bar-
barin, Bill Matthews en George Girard.
Sharkey Bonano and his King of Dixie
land, verreweg het bekendste ensemble
van dit viertal, speelt stukken als „Look
what you missed" met een vocale bij
drage van Sharkey en het aloude Pana
ma. Pete Fountain is op deze plaat de
klarinettist.
Paul Barbarin speelt stukken all,
„Too Late" en „Dooky's Doing his
dance". Enorm zijn de Bugle call rag
en „Maryland my Maryland" van Bill
Matthews.
George Girard tenslotte komt met
Olivers' „Dr. Jazz, het bekende „San"
en helaas met Franz Liszt's Liebes-
traum.
Nogmaals, op de gaafheid van musi
ceren en aan de afwerking van de col
lectieven, breaks en soli mag veel wor
den aangemerkt; ondanks dit alles be
waren deze onvervalste New Orleans
opnamen uit 1956 hun charme.
Uitgave: Phonogram (LAG 12083).
Waardering: goed.
OVER NAAR HET moderne idioom;
van slagwerker Shelly Manne verscheen
een langspeelplaat onder de titel „My
son the jazzdrummer". Dit album telt
een groot aantal zeer goede jazzarran-
gementen van Israëlische volksliedjes
als „Tzena, tzena" en „Zamar Nodad",
„Di Grine Kuzine" en tenslotte het be
kende „Exodus".
Een zeer goede jazzvertolking van
deze Israëlische liederen.
Shelly Manne excelleert als slag
werker. Hij wordt bijgestaan door
Shorty Rogers (flugelhorn), Teddy Ed
wards (tenor sax), Victor Veldman
(piano), Al Voala (gitaar) en Monty
Budwig (bas).
Uitgave Phonogram (LAC 550). Waar
dering: Goed.
TENSLOTTE EEN langspeler getiteld:
„Roots", van altist Cannonball Adder-
ley met het orkest van pianist Gil
Evans. Deze plaat, al enige tijd uit, telt
aan de ene zijde oude stukken als „St.
Louis Blues" van Handy, „King Porter
Stomp" van Jelly Roll Morton, „Struttin'
with" some barbecue" van Armstrong
en aan de andere kant nieuwere als
„Lester leaps in" van Lester Young,
„Round Midnight" van Thelonious
Monk en „Bird Feathers" van Charley
Parker.
Het is een langspeler met opnamen
van de talentvolle Cannonball die door
het orkest van Evans (waarin sterren
als Paul Chambers, Art Blakey, en Joe
Bennett) wordt begeleid. „Roots" telt
een verzameling van oude stukken in
een modem en moderne stukken in een
zo mogelijk nog moderner arrangement
gebracht door een uitstekend orkest
met zo mogelijk nog betere solisten.
Uitgave Phonogram (Fontana 688 003
ZL). Waardering: Goed tot zeer goed.
Thelonious Monk
ER IS GOED NIEUWS voor de lief
hebbers van de oude-stijl-jazz: op de
platenmarkt zijn enkele weken geleden
twee langspeelplaten verschenen die
elke „purist" weer verlicht zullen doen
ademhalen, namelijk een Good Time
Jazz uitgave met vrij recente opnamen
van vier New Orleansbands en een
plaat met onvervalste New Orleans
Revival uit de jaren veertig. Wordt niet
de klacht van vele „oude-stijl-mensen",
dat er zo weinig „ouds" bij de nieuwe
platen verschijnt vaak gehoord? Het is
ten dele waar, de moderne jazz heeft
een groter verspreidingsgebied gekre
gen, een gebied dat slechts uiterst lang
zaam op de oude jazz veroverd kon
worden. Tot de jaren 1955-1956 bestond
er in ons lo.nd, evenals bij voorbeeld in
Frankrijk een duidelijke meerderheid
van „oude stijl"-liefhebbers. In Enge
land is dat thans nóg het geval. Tegen
woordig zijn de concertzalen in Neder
land vol bij concerten van Thelonious
Monk, Max Roach, Ornette Coleman,
Miles Davis en andere modernen. Die
van Ellington, Basie en Armstrong
trekken nog maar nauwelijks publiek.
Natuurlijk houden de platenmaatschap
pijen rekening met dit gewijzigde afzet
gebied. Daarby komt dat de jazzmuziek
gelukkigeen nog steeds evoluerende
muziekvorm is. Altijd nog komen er
nieuwe stijlen en worden tijdperken af
gesloten. Dit is het bewijs dat de jazz
muziek springlevend is en het moet
zowel de aanhanger van de „oude-stijl"-
jazz als de modernist deugd doen.
GELUKKIG VOOR de oude-stijl-lief-
hebbers manifesteert zich 't verschijn
sel, dat zich óók in de jazzmuziek
evenals in de andere kunstuitingen
herhalingen en oplevingen voordoen.
Zo ontstond in Amerika en in Europa
direct na de tweede wereldoorlog een
renaissance-periode, die in ons land ge
leid heeft tot de oprichting van ettelijke
wat men noemt dixielandorkesten,
waarvan thans nog enkele zoals de
Dixieland Pipers en de Dutch Swing
College zich hebben kunnen hand
haven.
In ons land is de belangstelling voor
jde jazz steeds schommelend geweest.
Thans kan men stellen dat de „oude-
stijl"-jazz, zich weer in een toenemende
belangstelling mag verheugen. Het on
verwoestbare enthousiasme van de
twee genoemde Nederlandse orkesten
is hieraan zeker niet vreemd.
IN IEDER GEVAL brengt Phonogram,
de grammofoonplatenmaatschappij van
Philips, nu twee langspeelplaten op de
markt die zeker het hart van de „oude-
stijl"-man zullen stelen. De eerste is een
samengaan van Lu Watters Revival
Band met de trompettist Bunk Johnson.
De eerste kant van de plaat is een heer
lijke opname van Lu Watters' San
Francisco Band uit 1941. Bezetting: Bob
Scobey trompet, Turk Murphy trom
bone, Ellis Home klarinet, Wally Rose
piano, Clancy Hayes en Russ Bennett
banjo, Dick Lammi tuba en Billy Dart
slagwerk.
