Geen triomftocht wachtte
deze Noordpoolhedwinger
iPANBA EN BE MEESTER*
IB
MEESTER
PUZZEL NUMMER 27
DE SMARAGDEN RING
Ij
ROOK NIET.
In Venetië dreigt
watertekort...
Ex-KLM-vliegers op
F 27 bij Schreiner
Anita's- kamelen
SK0DA-TRABANT
ZATERDAG 4 APRIL 1964
23
(A princess for Port Royal)
door Frederick du Quesnay
VIJFENVIJFTIG JAAR GELEDEN
PLANTTE PEARY DE VLAG DER
V.S. OP HET „DAK DER WERELD"
Y**
Neger redde zijn leven
Triomf van het systeem
TV-reclame
door openlucht-reclame
dagelijks overtroefd
Gedood door Eskimo
Het doel bereikt
Ook in Den Haag een
kampeertentoonstelling
wMEENK PELLETS
GARAGE BAKKER
i i
32)
Direct na de lunch was ze naar bo
ven gegaan om wat te gaan slapen.
Dat was twee volle uren geleden,
maar ze kon de slaap niet vatten.
Haar geest was volkomen in de war
door een brief, die ze nu nerveus
zat te verfrommelen. Men zegt altijd
dat slecht nieuws snel reist, maar de
ze brief had er maanden over gedaan
om haar te bereiken en toch bevat
te ze het meest onverwachte en ver
schrikkelijke nieuws, dat men zich
denken kon. Eerst was ze dolgelukkig,
toen ze het handschrift herkende,
maar na lezing wilde ze, dat deze
brief maar nooit gekomen was. Hij
was geschreven in een duidelijk hand
schrift en verried niets van de ont
roering, die ongetwijfeld de afzendster
bij het schrijven moest hebben be
zield. Hij was gedateerd januari 1673
en het adres van de afzendster was
Newgate Londen, Engeland. Hij luid
de:
„Liefste Rebecca,
„Ik geloof, dat jij de enige ware
vriendin bent, die ik ooit heb gehad.
Als je mijn vriendin bent, zal, wat
nu volgt, je niets doen. Ik wil je har
telijk danken voor je vriendschap en
voor je goede raad, die je me lang
geleden in Jamaica gaf hoewel je on
getwijfeld overtuigd was, dat ik er
toch niet naar zou luisteren. Misschien
drong destijds je advies niet tot me
door, maar raadgevingen blijven soms
in de geest hangen lang nadat ze ge
geven zijn, en op de meest vreemde
momenten vinden ze hun weg naar
het bewustzijn. Sind ik in Londen ben
zijn je woorden dikwijls in me terug
gekomen en ik heb ontdekt toen
het te laat was dat er in jouw raad
en voorbeeld iets was, dat ik wijzer
had gedaan op te volgen. Je rotsvast
geloof was een grote kracht voor je.
Ik bid dat ik in God een machtige
hulp moge vinden in het oordeel, dat
ik morgen tegemoet ga.
Het lijkt nogal vreemd voor mij om
te spreken over God en godsdienst,
maar misschien wil God zelfs mij
vergeven, waar mensen slechts ver
achten en veroordelen. Voor dat klei
ne beetje zielevrede dat ik nu onder
vind, heb ik jou ook dank te zeggen.
Zoals je ziet liefste Rebecca, ik ben
je veel schuldig. Dat moest ik je
schrijven. Ik ken je en ik weet,
dat als geen andere sterveling mij
vergeeft, jij het zult doen. Niet dat
het er overigens veel toe doet wat de
mensen nu nog zeggen, want als je de
ze brief ontvangt, zal ik ver verwij
derd zijn van de woonplaatsen der
mensen. Ik denk, dat al wat ik tot
nog toe gezegd heb, weinig indruk op
je zal maken, maar mijn ellende is zo
overweldigend dat ik je smeek mij
nog een ogenblik te verdragen. Ik ge
loof, dat ik beter bij het begin be
ginnen kan, niets verbergend, maar
je details besparend. Toen ik in no
vember in Londen kwam, ondervond
ik een koude ontvangst van Morgan.
Hij had zich rijke vrienden gemaakt
met grote invloed waarvan hij, naar
ik veronderstel, hoopte, dat ze hem op
een of andere manier een voorspraak
aan het hof konden verzekeren om
zich veilig te stellen. Hij was erg
boos, dat ik naar Londen gekomen
was en vertelde me zonder omwegen,
dat hij onder de gegeven omstandighe
den niet met mij gezien kon worden.
Hij maakte duidelijk, dat dit voor
mijn eigen welzijn even goed was als
voor het zijne, daar ook op mijn
hoofd een prijs stond. Ik kon dat toen
niet in het ware licht zien, maar
voelde alleen een vreselijke ontgooche
ling en vernedering. Nooit in mijn le
ven was ik nog zo diep vernederd en
gekwetst. Als ik er aan dacht welke
zorgen en angsten ik had doorstaan en
hoezeer ik hem liefhad, was dit alles
heel moeilijk te dragen. Ik besloot
hem los te laten en veranderde van
adres, zodat hij, zelfs al zou hij het
willen, mij niet zou vinden. In dat be
sluit heb ik volhard en ik heb hem
dan ook niet vrijwillig teruggezien.
Ik was dus voor niets naar Londen
gekomen, maar ik wilde niet direct
naar Jamaica terugkeren. Ik dacht,
dat ik Lady Preston wel eens kon
gaan vragen of ze mij Roms ring
wilde verkopen. Je zult je herinneren,
dat ik Lady Preston wel eens kon
gaan vragen of ze mij Toms ring
wilde verkopen. Je zult je herinne
ren, dat ik je daarvan verteld heb
en je weet ook, dat ik haar van Ja
maica uit twee brieven geschreven
had, waarop ik geen antwoord kreeg.
Toen ik haar opzocht, weigerde ze hem
aan mij te verkopen, maar ik ver
langde er zo erg naar hem te be
zitten, dat ik besloot hem te stelen.
O, waarom heb ik dat toch gedaan.
Daardoor ben ik nu in deze toestand
geraakt! Er zou de volgende avond
een bal zijn; ik ging er heen en
werd betrapt toen ik de ring uit de
kleerkast van Lady Preston roofde.
Ik werd aan de justitie overgegeven.
Het was allemaal vreselijk. Wat me
nog het diepst van alles trof, was
dat Harry ook op het bal was en
mijn schande zag. Hij keek mij aan
alsof hij me nooit eerder gezien had!
Zo, lieve Becky, heb ik het recht
vaardige loon voor mijn daden ge
kregen?
Had ik naar jouw raad geluisterd,
dan zou ik nu rustig bij jou in Port
Royal zitten in plaats van in deze ge
vangenis, mijn proces, als je dat zo
kunt noemen, verliep slecht. Het von
nis was de strop.
Morgen bij het aanbreken van de
dag zal mijn vonnis voltrokken wor
den ik ben bijna zeven weken in
de gevangenis geweest, maar kon
niet eerder de moed vinden je te
schrijven. Nadat ik gegrepen was,
was ik verschrikkelijk eenzaam en
terneergeslagen; niemand zal ooit we
ten hoe alleen ik was. Enkele dagen
later zag ik een monnik, die de ge
vangenen elke dag placht te bezoeken.
We zijn vrienden geworden en ik zal
hem altijd dankbaar blijven, omdat
hij mij midden in mijn wanhoop weer
hoop gaf zoals ik jou altijd dank
baar zal zijn, liefste Becky, omdat je
lang geleden een klein zaadje van
geloof in mijn hart geplant hebt, Nu
zijn we tenminste zusters in hetzelf
de geloof. Het zal je blij maken, dat te
weten. Ik heb mijn notaris in Port
Royal gevraagd het zo in te rich
ten dat de meeste van mijn bezittin
gen aan jou vermaakt worden. Wat
er aan contant geld over is, en dal
zal nog wel heel wat zijn, is voor
Morgan bestemd. Hij heeft mij vele
geschenken gegeven, ik zou willen dat
die naar hem terugkeerden. Als zijn
zaak slecht mocht aflopen want
voor zover ik weet is hij nog niet
voor het gerecht geweest. Aan Pear
ly, mijn slaaf en de andere jongen
geef ik de vrijheid met ieder vijfhon
derd pond sterling. Ik hoop, lieve Bec
ky, dat mijn huis en meubilair je
wat comfort zullen geven. Als je het
zou willen verkopen, moet je er een
goede prijs voor maken en dan hoop
ik, dat het geld je voldoening mag
geven. Het is heel laat, liefste. Ik ga
nu eindigen en de rest van de nacht
doorbrengen met bidden. Als ik mor
gen naar Tyburn ga, zal er sneeuw
op het land liggen. Ik zal vergezeld
worden door Father Paul. Ik zal niet
bang zijn en rustig naar het schavot
gaan. Ik sterf tenminste in Engeland
ik was er altijd bang voor om in
Jamaica te sterven, Waarom, zou ik
je niet kunnen zeggen. Er zijn slech
tere oorden en ik heb daar de enige
persoon ontmoet, die zich ooit bezorgd
gemaakt heeft over mij, namelijk jij.
God zegen je, liefste Becky. Bid voor
je vriendin.
MARY CARLETON
EINDE
IW\SWV/WV\A/\/\#WWVtAAAA/WWWWl#lAAAA/WWWWlUV\AA4WWW%AA#WW\M\A/V\A^A*IAA/W\AAMAAAAAAAAAAAA#lA#%AA#\*
„EINDELIJK: DE POOL! Een oude droom, die ik twintig jaar gekoesterd heb, -
is werkelijkheid geworden. Eindelijk!" Geen wonder, dat Robert Peary glom van
trots toen hij deze vreugdevolle woorden in zijn dagboek kon schrijven op 6 april
1909 nu 55 jaar geleden!
De 52-jarige oud-kapitein-ter-zee van de Amerikaanse marine had voordien
al expedities geleid met een soortgelijk doel, maar steeds was het hem weer
mislukt soms in de steek gelaten door zijn manschappen dan weer terug
gedreven door kou en honger of door verwondingen. Acht van zijn tenen waren
afgevroren, de twee overige had hij maar laten wegnemen om zich beter in
evenwicht te kunnen houden.
Nu stond hij met vier Eskimo's en zijn hondendrijver Matthew Henson op het
uiterste topje van de wereld. Was de poging om de Noordpool het eerst te be
reiken voor Peary het grote doel, bij Henson lag dit enigszins anders. Henson
was namelijk een neger en in de Verenigde Staten was de gedachte, dat een of
andere neger ontdekkingsreiziger kon zijn in die jaren gewoonweg absurd.
HENSON had Paery reeds vergezeld op
een expeditie door de jungle van Midden-
Amerika in 1887 en hij had het er uitste
kend afgebracht. Maar toen Peary zijn
aandacht ging richten op de Poolzee, had
hij er aan getwijfeld of een neger het
verblijf op die onafzienbare vlakten zou
kunnen overleven Van het eerste ogen
blik af echter bewees Henson, dat de ne
ger in dit opzicht beslist niet voor een
blanke onderdoet. Hij doorstond de lage
pooltemperaturen namelijk uitstekend,
sprak „eskimoos" als een eskimo (nie
mand beheerste die taal zo goed als hij),
kon een slee maken en een koppel pool-
honden leiden. De Eskimo's noemden hem
„miy Paluk", wat zoveel betekent als
„broeder"! Eens redde Henson Peary's
leven. Beiden verkeerden in levensgevaar
toen ze op een keer midden in een troep
wilde muskusossen terechtkwamen. Peary
schoot maar verwondde slechts één van
de dieren. Toen het aangeschoten dier
daarna woedend op de ontdekkingsreiziger
aanstormde, schoot Henson de os dood,
vlak voor Peary's voeten, met de laatste
kogel in zijn geweerZo was de man,
die Peary had uitgekozen om hem te ver
gezellen en de eer te delen, als eerste
Amerikaan een vlag te hebben geplant op
de Noordpool!
DE EXPEDITIE bestond uit zes blanke
Amerikanen: Bob Bartlett, Ross Marvin,
Geonge Borup, Donald MacMillan, dr. J.
H. Goodsell en Peary. Dan waren er nog
de neger Matt Henson en een stuk of wat
eskimo's. Zij vertrokken in 1908 met het
schip „Roosevelt" uit New York en pik
ten onderweg de eskimo's en 246 honden
op. Juist toen de vijf maanden durende
poolnacht begon, kwamen ze aan op Cape
Sheridan, Ellesmare Island, in het uiter
ste noorden van Canada. Henson onder
wees in die langdurige poolnacht de blan
ke „nieuwelingen" de kunst van het over
winteren. Daarna, in februari 1909, wa
ren ze klaar om te vertrekken.
Alle voorgaande expedities van Pea*
ry waren gestrand op onvoldoende
hardheid van zijn mensen en op het
voedselprobleem. Dit keer had hij ech
ter de juiste mensen uitgezocht en een
geheel nieuw bevoorradingssysteem
uitgedacht. De expeditie werd gesplitst
in zes teams, elk met twee of drie
eskimo's, acht honden en 500 kg voed
sel. Elke groep had niet slechts vol
doende voedsel voor zichzelf maar kon
- - vi I-.. 4
Advertentie
Over het nut en de wenselijkheid van
reclame op de beeldbuis lopen de menin
gen uiteen. Wij willen ons hier dan ook
niet in deze discussie mengen. Zonder
ook maar één woord ten nadele van re
clame op de TV te willen zeggen, kunnen
wij echter wél vaststellen dat er in Neder
land honderden plaatsen bestaan waar
reclame in de meest daadwerkelijke en
beste betekenis bedreven wordt, die
TV-reclame in vele opzichten de baas is:
de markt.
Nergens immers vindt het publiek zo een
grote hoeveelheid artikelen tegen zulke
lage prijzen als déér, nergens bestaat een
dergelijke mogelijkheid tot kiezen, keu
ren en vergelijken. Marktkoopman en
straathandelaar staan borg voor uitste
kende kwaliteit (zij hebben niet voor
niets zo veel vaste klanten) en nergens is
het zo gezellig en voordelig als op de
markt, want
OP DE MARKT IS UW
GULDEN EEN DAALDER
WAARD
133. Onverschrokken stapte Joris de rumoerige klas
binnen en sloot de deur achter zich. De heer Ambrosius
bleef ontdaan op de gang achter. „Dit gaat verkeerd",
kreunde de opvoeder. „De onverbeterlijke, ondankbare
bengels zullen vast een slechte indruk maken op de
hoofdinspecteur-generaal. En wie krijgt dan de schuld?
Ik natuurlijk! Hij zal zeggen, dat mijn opvoedsysteem
niet deugt!" Hij wrong de handen en hernam: „Maar
voor deze bengels helpt geen enkel systeem. Zij kennen
geen dankbaarheid jegens hun opvoeders. Het enige,
waar zij aan denken, is streken uithalen, lawaai schop
pen en.Hij brak af, getroffen door de stilte, die er
plotseling heerste. Geen geluid kwam er uit de klas en
dat was iets ongewoons in het Tehuis voor Moeilijke
Knapen. Het maakte de opvoeder nog ongeruster dan het
lawaai van zoéven. Hij stak de hand uit naar de deur
knop, maar herinnerde zich bijtijds, dat de inspecteur-
generaal hem op het hart had gedrukt; om buiten te
blijven. Voorzichtig gluurde hij toen maar door het
sleutelgat en wat hij daar zag, deed zijn adem stokken.
Daar zaten de moeilijke knaapjes, onherkenbaar van
braafheid, als model-leerlingen in hun banken!
bovendien ook nog de hele groep enke
le dagen lang van eten voorzien. Ze
moesten 600 kilometer reizen.
ZODRA de voedselvoorraden van een
slee waren verbruikt, moest die groep te
rug. Bartlett en Borup gingen voorop als
verkenners, de anderen volgden de dag
daarna. Ze trokken over bevroren stro
men tot het weer plotseling omsloeg en
de temperaturen hoger werden. Het ijs
brak en er ontstonden grote stukken open
water. Een van deze stukken open water
„Big Lead" noemden ze het hield
hen zo'n tijd op, dat de eskimo's de moed
begonnen te verliezen. Peary monterde
hen een beetje op door wedstrijden te or
ganiseren in hardlopen, springen en wor
stelen, wat de eskimo's geweldig vonden.
Dr. Goodsell, wiens medische hulp no
dig was op de basis, werd het eerst te
ruggezonden. Daarna MacMillan, die be
vroren voeten had opgelopen. Vervolgens
Borup en toen Marvin, die niemand ooit
terug heeft gezien. Lange tijd heeft men
verondersteld; dat hij door het ijs was ge
zakt en verdronken. Maar in 1926 deed
een van de eskimo's van dat team op zijn
doodsbed een bekentenis. Hij had Marvin
neergeschoten na een twist over voedsel.
Tenslotte waren er op 2 april alleen nog
Peary en zijn groep, bestaande uit Hen
son en vier eskimo's, over. Voor hen lag
de Noordpool. Op 3 april vorderden ze 45
kilometer met de 52-jarige Peary aan het
.-i.-L <v.y
hoofd. De dag daarop moesten ze zich
met pikhouwelen een weg banen door de
ijsafzettingen. Zij schoten toen slechts
dertig kilometer op.
INTUSSEN was „opschieten" het mot
to geworden. Het ging allemaal nog zon
der gevaar maar als de wind van rich
ting veranderde kon het best zijn, dat ze
op de terugweg voor open water zouden
komen te staan. In zijn haast vergat Hen
son, ongeveer dertig kilometer van de
NoordMol, zijn „overwinteringservaring",
gleed hit op dun ijs, dat onder het ge
wicht van zijn val brak. Het ijskoude wa
ter trok hem in zijn zware kleding snel
naar beneden en telkens wanneer hij pro
beerde zich aan het ijs op te trekken,
brokkelde de rand af. Hij zou zijn ver
dronken indien niet een van de eskimo's
er na veel moeite eindelijk in geslaagd
was hem uit het wak te trekken.
Die middag deed Peary lialf-sneeuw-
blind en met pijnlijke ogen een zorg
vuldige meting met zijn sextant. Hij mat
Horizontaal: 1. vergelding van goed met
kwaad; 5. kledingstuk; 10. achting; 12.
koor van zangers; 13. soort gebakje; 15.
jongensnaam; 17. gem. in Zeeland; 18.
graafschap in Engeland; 20. oorlogsgod;
22. voedsel; 23. soort onderwijs (afk.); 25.
Waarover de Venetianen zich ook
zorgen mochten maken, de waterstand
in hun stad was voor hen nimmer een
probleem. Water was er altijd in over
vloed, is dat nog en zal er wel tot in
lengte van dagen zijn, zo dachten zij in
hun onwetendheid.
Als een donderslag bij heldere hemel
kwam voor hen dan ook het bericht,
dat het gemeentebestuur daar niet zo
zeker van is. Een deskundig onder
zoek heeft namelijk uitgemaakt dat er
te veel water wordt gepompt uit de
onderste bodemlagen van de lagunen-
stad. In die rotsachtige lagen, op 100
meter diepte, is het grondwaterpeil
sinds 1943 met niet minder dan vier
meter gezakt met als gevolg dat de
rotslagen zelf beginnen in te klinken,
aldus de experts die verder vaststelden
dat Venetië zelf ook aan het verzakken
is, namelijk 30 centimeter in de afge
lopen honderd jaar. Scheef zakkende
fundamenten en scheurende muren in
diverse delen van de Dogenstad bewij
zen dat dit een bijzonder ernstige zaak
is en de gemeentelijke autoriteiten
hebben dan ook thans een aantal stren
ge maatregelen genomen om het water
verbruik in de stad zoveel mogelijk te
beperken. Zo mogen de fonteinen nog
slechts een paar uur per dag werken,
evenals de watersproeiers en tuinslan
gen in particuliere tuinen, terwijl het
oppompen van water uit particuliere
putten helemaal verboden is. Helpt dat
nog niet, dan zal men eventueel moeten
overgaan tot het instellen van een rant
soeneringssysteem voor hotels, kantoren
en privé-woningen in de stad. Dit alles
dringt temeer daar een te grote ont
trekking van water aan de bodem tot
steeds verdere verzilting van de onder
grond zal leiden, met alle gevolgen van
dien.
water in Friesland; 26. rivier in Italië;
27. letsel; 31. uitroep; 32. voorzetsel; 34.
klipzwaluw; 41. nevenschikkend voeg
woord; 42. lidwoord; 43. da capo (afk);
44. uitroep; 45. Europeaan; 47. rivier in
Duitsland (zijtak Rijn); 49. klank; 51.
ontkenning (Eng.); 53. kraam; 55. telwoord;
58 scharnier (Z.-N.); 59. metaalsoort; 60.
gemeente in Gelderland.
Verticaal: 1. schaaldier; 2. nieuw (Gr.);
3. slijk; 4. heden; 6. bijwoord; 7. haar
vlecht; 8. achting; 9. dorp in Noord-Brab.;
11. familielid; 14. teken dat in de psalmen
voorkomt; 15. sint (afk.); 16. echtgenote
van 11 vert.; 17. turfland; 19. zuster; 21.
buitenhaven; 24. voorzetsel; 27. spore-
plant; 28. papegaai in N.-Zeeland; 29. in-
sekt; 30. denkbeeldige inhoudsmaat; 33.
lichaamsdelen; 35. stad in Arabië; 36.
water in Z.-H.; 37. voorzetsel; 38. meisjes
naam; 39. telwoord; 40. Indogermaanse
stam; 45. hoogte nabij een moeras; 46.
onbekende; 47. deel van de bijbel (afk.);
48. verdikking der opperhuid; 50. uitroep;
52. rund; 54. ontkenning (spreekt.); 56. lid
woord; 57. dam langs een water.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit
te z(jn.
De Haagse wethouder mr. M. Vrolijk
heeft in de Houtrusthallen de kampeer
tentoonstelling „Kamp Houtrust 1964" ge
opend. De wethouder vroeg zich op grond
van de enorme omvang van het kamperen
af, of het houden van een centrale ten
toonstelling als „Hiswa - Goed Kamp" in
Amsterdam nog wel voldoende voor Ne
derland is. Hij meende van niet, omdat
daar door het enorme bezoek „het rustige
voorpret hebben van kamperen" onm
gelijk is.
„Kamp Houtrust" (van 38 april) toont
een grote variëteit in tenten, caravans en
kampeerartikelen. Het instituut voor
volksontwikkeling en natuurvrienden
„Nivon" geeft er in brede zin voorlich
ting. Aanwezig zijn voorts de Ned. Jeugd
herberg Centrale, de Ned. Chr. Reisver-
eniging en kamptechnische instructeurs.
Tijdens de tentoonstelling worden shows
.van kamp- en strandkleding gehouden.
een positie van 89 graden en 57 minuten
drie minuten van de Noordpool. Een
volgende waarneming toonde aan dat ze
hun doel hadden bereikt.Maar de
volgende dertig uur „schoot" Peary da
zon nog eens dertien keer om de juiste
plaats van de Pool te bepalen want hij
was heel precies op dit punt!
HET WAS een ceremonie zonder enig
vertoon. De eskimo's stonden paf. Hadden
ze zich daar nu zo druk voor gemaak?
Ze bouwden een sneeuwzuil, Peary haal
de de Amerikaanse vlag onder zijn kleren
te voorschijn en zette deze op de zuil. Ze
namen een foto en vertrokken toen in zui
delijke richting.
De terugweg was ongeveer zevenhon
derd kilometer. Het ijs begon te breken,
het voedsel raakte langzamerhand op en
Peary, die na het bereiken van zijn doel
zijn laatste krachten verspeeld scheen te
hebben, moest op een slee worden ver
voerd. Ze gingen voort in geforceerde
marsen, soms achttien uur in één ruk!
Onderweg verdronk een van de eskimo's
maar verder ging alles goed. In septem
ber nog kwamen ze terug in New York.
Maar.geen uitbundig welkom was hun
beschoren. Integendeel want dr. Frederick
A. Cook, een vroegere collega van Pea
ry, had juist voor Peary's terugkomst be
kendgemaakt, dat hij een jaar tevoren de
Pool had bereikt met twee eskimo's. Cooks
dagboek werd door experts onderzocht
maar niet „toereikend" verklaard, zodat
Peary tenslotte toch nog in de annalen
van de geschiedenis terechtkwam als de
eerste ontdekkingsreiziger, die de Pool had
bereikt. Hij werd toen alsnog gehuldigd
en gefêteerd maar het nieuwtje was er
voor het grote publiek toen al lang af en
daardoor verloor de huldiging voor de
dappere Poolreiziger veel van de glans en
glorie die hij er zich ongetwijfeld van
had voorgesteld.
lekker'en verfrissend (.0.65
Verkrijgbaar b\j de betere drogist
Op 10 april zullen de Fokkerfabrieken
een nieuwe Friendship F 27 aan Schreiner
Aerocontractors n.v. overdragen. De
machine is bestemd voor een Zweedse
maatschappij, maar Schreiner krijgt er
tijdelijk de beschikking over.
Voor het eerst zal nu een F 27 Friend
ship onder Nederlandse vlag gebruikt wor
den voor Nederlandse passagiers door een
Nederlandse maatschappij.
Schreiner belast zich in het komende
seizoen met het groepsvervoer van toe
risten naar het Middellandse Zeegebied
met de aan 48 passagiers plaats biedende
F 27. Met toestemming van de Zweedse
maatschappij is de machine voorzien van
Schreiner's kleuren. Zij heeft de Neder
landse registratie PH-SAF gekregen. Vol
gend jaar maart zal de door Schreiner bij
de Fokkerfabrieken bestelde F 27 gereed
zijn.
Drie van de zes vliegers die in het
komende seizoen de F 27 zullen besturen
heeft Schreiner overgenomen van de
KLM. Zij hebben reeds een training gehad
bij de Zweedse maatschappij, die over
zes Friendships beschikt.
Schreiners nieuwste aanwinst zal op
11 april 40 bedevaartgangers naar Lourdes
brengen.
In mei verwacht Schreiner de grote
DC-7 machine, die hij van een Deense
maatschappij voor een jaar gaat huren.
Met dit toestel zal hij ook toeristen naar
de Nederlandse Antillen brengen.
ROZENSTRAAT 49-55
b(j station Haarlem - Tel. 21275 - 12979
ROME (AP) De dierentuin van Rome
heeft er in toegestemd, de filmactrice
Anita Ekberg van twee kamelen af te
helpen. De een of andere bewonderaar
van de blonde sexbom in Tunesië, blijk
baar volkomen ondersteboven van haar
charmes, stuurde haar kortgeleden alg
(symbolisch?) geschenk een paar jonge
kamelen.
Anita en haar Amerikaanse echtgenoot,
Rick von Nutter, hebben echter in hun
woning te Rome geen plaats voor de ka
melen. Zij hebben de dieren daarom tij
delijk overgedragen aan de dierentuin.
Volgens de directie van de dierentuin zal
de Zweedse filmactrice de jeugdige woe
stijnschepen vandaag persoonlijk brengen
om zich ervan te overtuigen dat ze goed
worden ondergebracht.
