GEZEGEND IS HET LEVEN
Warschau in de lente: een dartele
jonge hond aan een soepele leiband
PANDA EN DE MEESTER*MEESTER
K
c
PUZZEL NUMMER 28
\ilJ^Zrü!
'er
Stalen rijweg
deed examen
Westerse fleur en allure ondanks
de communistische zwartkijkers
Antieke meubelen houden waarde
Britten willen meer
bijbaantjes
Ons vervolgverhaal
Een oorspronkelijke roman
door Klaas van der Geest
ZATERDAG 11 APRIL 1964
23
Hongkong-,,Showboat"
naar Rotterdam
65 MË ■■66" 67 68 WM~~BBsT
Prijswinnaars van
Paaspuzzel
6)
En wie iets van hen kreeg, had nooit
het gevoel, dat er een aalmoes werd
gegeven. Dat gevoel had Hannie ook
niet, toen de oude Gosse en zijn zoon
haar die avond lieten meeëten uit de
schaal roggepap, die zoals gewoonlijk
midden op de ruwe houten tafel stond
met een zoutvaatje ernaast.
Geen van beiden hadden ze iets ge
vraagd. Niet waar ze vandaan kwam,
wie ze was of waar ze heen wilde. De
jongen werd er door een aangeboren
eerbied voor zijn medemensen, die de
besten onder de Tademas altijd eigen
was geweest, van weerhouden om
daarnaar te vragen. De vader vroeg
het niet omdat het hem niets kon
schelen, maar hij nam het meisje met
zijn sluwe, stekende ogen zo scherp op
alsof hij met zijn blikken haar
lichaam aftastte. Hanne merkte het
wel, maar ze was er aan gewoon om
onbeschaamd opgenomen te worden.
Ze was er zelfs aan gewoon, dat man
nen het deden in het bijzijn van hun
vrouwen en van kinderen, die niet
veel jonger waren dan zij. Ze wist,
dat sommigen bij hun eigen vrouw in
bed niet konden slapen als in hun
schuur of op de hooizolder een meisje
lag, dat er verkommerd, vervuild en
sjofel uitzag, maar toch hun begeer
ten wekte. Ze was gewaarschuwd voor
boeren, die in het holst van de nacht
opstonden, misschien onder het voor
wendsel, dat ze nog even wilden kij
ken of alle deuren wel goed gegren
deld waren, misschien ook zonder
zich maar met een enkel woord te
verontschuldigen, om dan te proberen
haar over te halen hun te lang ver
drongen hartstochten te bevredigen.
Als zoveel vrouwen, die langs de weg
zwierven, had ze gehoord van ande
ren, die het niet waagden om op te
staan maar urenlang lagen te woelen,
zich van de ene zij op de andere
keerden en dan eindelijk insliepen om
die hartstochten in wilde dromen vrij
spel te laten, en daarna wakker te
worden met een bittere wrok tegen
zichzelf, tegen hun vrouwen en vooral
tegen de vrouw, die ze onderdak had
den verleend en die ze bij het krieken
van de nieuwe dag het erf afjaagden.
Om dat alles bekommerde ze zich
heel weinig. Er viel nu eenmaal niet
aan te ontkomen, evenmin als aan
sneeuwjacht, de honger en de uitput
ting, waardoor ze zo dikwijls gekweld
werd. Ze was al tevreden omdat ze
bij de Tademas tenminste wat te eten
kreeg en de jonge Grosse fris stro in
het schuurtje achter de hut bracht,
waar ze mocht slapen. Dat was alles,
wat ze verlangde en heel wat meer
dan ze had durven verwachten.
De volgende morgen werd ze ook
niet weggestuurd, maar vroeg de jon
gen haar of ze die winter bij zijn
vader en hem wilde blijven. Hij mom
pelde, bedeesd, dat ze wel werk voor
haar hadden.
„Er is altijd zovéél te doen
Het viel de oude op, dat de Tademas,
die boer waren geweest in het Old-
ambt het ook zo zouden hebben ge
zegd, op de toon van een yorst, die
een deel van zijn rijk aanbiedt en
zich gelukkig prijst als dat aanvaard
wordt. Op zijn verweerd gezicht
kwam een trek van voldoening. Hij
had het gevoel, dat hem voor de
naaste toekomst een belofte werd ge
daan, die zeker zou worden vervuld.
De nazomer, die nog lang aange
houden had, was verstreken; de
herfst brak aan met regen, wind en
stormen. In de duistere diepten van
Gosse Tadema's verdorven ziel, kwam
steeds vaker de voorstelling op van
een sterk, jong en goed gevormd
vrouwenlichaam, waaraan hij zijn
oude botten zou kunnen warmen. Hij
werd geplaagd door herinneringen
aan nachten van wellust, die hij met
verschillende vrouwen had doorge
bracht. Maar de jongen en het meisje
merkten dat niet aan hem. Op hen
maakte hij eerder de indruk van
iemand, die zich na een bewogen
leven steeds meer in zichzelf terug
trok, zonder oog of oor te hebben voor
alles, wat er om hem heen nog ge
beurde. De jnogen sloeg trouwens
heel weinig acht op hem
Hij had dat nooit gedaan, maar de
oude altijd zijn eigen gang laten gaan,
zonder zich ergens over te verbazen
of aan te ergeren. Hanne besteedde
de eerste weken ook weinig aandacht
aan hem, zeker niet meer dan nodig
was om hem te verzorgen, maar dit
deed ze dan ook zo goed mogelijk,
zelfs met een zekere toewijding. Ze
was nog niet helemaal vertrouwd met
de gedachte, dat ze na jaren van
zwerven zoiets als een tehuis had ge
vonden, maar omdat er werkelijk, zo
als de jongen gezegd had, in de hut,
op het erf en op het stukje land altijd
wel het een of ander voor haar te
doen was, begon ze zich er steeds
meer op haar plaats te voelen.
Intussen brak de winter aan Het
beloofde geen strenge maar wel een
trieste winter te worden. Over de don
kere heide hing vaak dagenlang een
dichte, grauwe mist of loeide een aan
houdende storm met regen en harde
wind, die de balken en binten onder
het strodak van de hut deed kraken
en kreunen. De nachten werden lang,
donker en koud; de dagen kort en
guur. Toch lachte en zong het meisje,
dat bij de oude Gosse achterbleef,
toen de jongen met een vracht heide-
bezems het land in trok om ze in de
dorpen en gehuchten te verkopen.
Zijn vader had er op aan gedrongen,
dat Hanne op die tochten met hem
mee zou gaan, maar daar verzette hij
zich beslist tegen.
„Laat ze maar bij jou thuis blij
ven", zei hij. Hij begreep niet, waar
om de oude er nog een paar maal
op terugkwam. Misschien begreep
Gosse Tadema zelf ook niet, waarom
hij er tegenop zag met het meisje
alleen te blijven. Er was iets, dat
hem verwarde.
Bij al het kwaad, dat hij in zijn
rampzalig leven had bedreven en
dat moest nogal wat zijn was hij
er altijd van uitgegaan, dat de mens
dan al mocht zijn geschapen naar het
beeld van de Schepper-zelf, maar be
zeten was door duivelse machten. Bij
alle verschillen in aard en aanleg, die
hij natuurlijk niet ontkende, meende
hij toch dat in elke man tenminste
dezelfde satanische begeerten woelden
en wroetten. Ook in zijn zoon, Gosse.
En de eerste nachten nadat Hanne bij
hen was gekomen, had hij steeds
wakker gelegen, luisterend of de jon
gen niet opstond om naar buiten te
gaan, naar het schuurtje, waarin het
meisje sliep. Wekenlang had hij zijn
zoon zowel als Hanne heimelijk gade
geslagen, er voortdurend op bedacht
zich geen verstolen blik van verstand
houding, geen onwillekeurig gebaar
van genegenheid, geen vertrouwelijk
glimlachje te laten ontgaan. Het had
hem wat teleurgesteld, toen hij niets
opmerkte, waaruit hij kon opmaken,
dat de jongen en het meisje elkaar
nader kwamen. Dat hinderde hem.
Soms wekte het een zekere minach
ting voor de jongen, die zich blijkbaar
iets liet ontgaan, soms ook wrevel,
afgunst en bitterheid omdat hij het
gevoel kreeg, dat Hanne en Gosse
hem wisten te misleiden. Hij was er
haast zeker van, dat ze in een wereld
je leefden, waar ze hem buiten hiel
den. En hij zon op mogelijkheden en
middelen om dat wereldje te versto
ren, zodat de jonge mensen zich ont
redderd zouden voelen. Even ontred
derd als hijzelf zich eens gevoeld
had.
Er waren jaren in zijn leven ge
weest, dat hij zich hardnekkig verzet
had tegen elke herinnering aan die
tijd, maar er toch telkens weer door
overweldigd werd. Pas nadat hij zich
er machteloos maar bezeten door op
gekropte wrok aan overgegeven had,
was de herinnering schuil gegaan on
der een baaierd van latere ervarin
gen. Om daaruit weer op te duiken,
nu hij zich oud en weerloos voelde.
Het leek een verwrongen beeld van
een stuk leven, waarmee hij zelf,
Gosse Tadema, niets te maken l.ad,
maar dat toch op de een of andere
duistere manier met hem in betrek
king stond. Hij had zich soms ge
drongen gevoeld er over te praten,
maar was nooit verder gekomen dan
een enkele vage, rauwe toespeling,
die hij dan op schampere toon naar
voren bracht.
(Wordt vervolgd!
tfVVVVVIAAnAMMVVWWVVVWVVWVWVVVtftfVVVVWVWWVVVVW
De stalen rijweg een Duits nieuw
tje heeft deze week op de autobaan
nabij Leverkusen examen gedaan ten
overstaan van een groot aantal ver-
keersexperts. Het wegdek, prefabricated
stalen platen, werd door een hijskraan
gelegd, waarna een ploeg arbeiders de
platen in elkaar schroefde. Zo werd
binnen 24 uur een twaalf meter brede
stalen weg ter lengte van een kilometer
gemonteerd volgens het bouwdoos
systeem, hetgeen een wereldrecord in
de wegenbouw is.
Aanvankelijk bedoeld als een uitwijk-
rijbaan langs stukken autobaan-in-
reparatie, voldeed de stalen weg bij
deze eerste praktijkproef zo goed, dat
velen tot de overtuiging kwamen dat hij
ook als permanente snelweg te gebrui
ken is. Daarvoor zijn diverse argumen
ten aan te voeren. Ten eerste is de pre-
fab-staalweg even snel af te breken als
op te bouwen. Is een bepaald wegge
deelte beschadigd dan kan dit dus bin
nen de kortst mogelijk tijd door een
nieuw stuk vervangen worden. Voorts
vergt de stalen autobaan geen bijzon
dere voorzieningen aan de ondergrond:
hij kan op akkers en weilanden gemon
teerd worden zonder verdere voorberei
ding dan een oppervlakkige egalisatie
van de bodem, maar ook bovenop afge
reden beton- en klinkerwegen. Voor rij-
veiligheid en slipvastheid zorgt een
dunne ruwe opperlaag die op schuur
papier lijkt, maar geen grotere banden-
slijtage veroorzaakt dan normale beton-
wegen. Ieder segment is 12 meter breed,
heeft vangrails aan beide zijden en in
het midden, waardoor twee gescheiden
rijbanen van 5,75 meter, elk met twee
rijstroken ontstaan. Ook voor bochten
bestaan geprefabriceerde staalsegmen-
ten in diverse hoeken. Automobilisten
vertelden, dat zij bij nat en droog wegdek
geen noemenswaardige verschillen con
stateerden met de normale autobaan.
Een laatste voordeel: de montage en de
montage van de „staalweg" kan door
ongeschoolde arbeiders verricht worden.
In binnen- en buitenland bestaat grote
belangstelling voor deze vinding en men
meent dan ook dat de „bouwdoos-snel
weg" een grote toekomst tegemoet gaat.
WARSCHAU is in deze jonge lente als een dartele jonge hond aan de lange
lijn", aldus schrijft een speciale AP-correspondent uit Polen. De stad is bijna
helemaal nieuw, met liefde herbouwd op de puinhopen die de oorlog heeft
achtergelaten. Een fleurige, dartele stad ook: er worden meer handen gekust dan
in een Weense operette, men ziet er massa's gelakte teennagels en geverfde haren
en de radio zendt heel veel platen van Count Basie en aan dergelijke verwante
kunstenaars uit. Warschap loopt aan de lijn, geen strakke weliswaar, maar toch
een waar de communistische autoriteiten van tijd tot tijd aan trekken om deze
jonge pup eraan te herinneren, dat er aan de andere kant van de lijn ook nog
iemand zit.
MAAR ONDANKS de regering, de bu
reaucratische warboel van het systeem en
een schrikbarende wederopbouwtaak heb
ben de Polen uit het puin weer een stad
gewrocht en zij zijn er machtig trots op.
Hun grootste trots is, dat deze stad een
veel betere plaats is om te leven dan Mos
kou, de hoofdstad van het communistische
blok.
„Moskou is Azië, Warschau is Europa",
zeggen de Polen. Warschau bezit 'n Euro
pese flair voor stijl en chic, die in de
Sovjet-Unie bijna geheel afwezig is.
De vrouwen die in de lentezon winke
len of flaneren dragen frisse jurken, heb
ben vrolijke gekleurde linten in het ge
verfde haar en wiegen bij het lopen ko
ket met de heupen.
Geen enkele vrouw ziet men hier straat-
makerswerk doen, zoals in Moskou het
geval is.
De mensen babbelen onder het wande
len. Ze glimlachen en helpen elkaar als
er moeilijkheden zijn.
De bevolking van Warschau vertelt el
kaar grappen, soms over de Russen.
De lucht zelf lijkt helderder, zuiverder.
De loomheid die in het communistische
stelsel ingebouwd lijkt te zijn heeft War
schau niet volkomen geïinfecteerd.
De herbouw van Warschau is er het
bewijs van. De Duitsers zijn in 1944 be
gonnen, de stad te verwoesten Zij lieten
Advertentie
Secretaires, chiffonnières, stoelen, ronde ta
fels, ook uitschuifbaar. Alles van mahonie
hout. Ook kleinmeubelen. Canapé's. Voor
restaureren en inkoop antieke meubelen.
Telef. 12223, Groot Heiligland 64, A. Mudde.
Gasthuisvest 45.
139. Mr. Vlijmen was verbaasd, toen hij in het jeugd
huis de Bengelboei werd verwelkomd door brave kna
pen, die hem gedienstig, met schoongewassen handjes,
uit zijn jas hielpen en belangstellend naar zijn gezond
heid informeerden. Joris keek op enige afstand met wel
willende blik toe. „Vooruit," sprak hij tegen Panda, die
niet meedeed. „Wees ook eens hoflijk en aardig jegens de
heer Vlijmen. Neem een voorbeeld aan uw kameraadjes.
Hij is immers uw bloedeigen voogd?" „Nee!" antwoord
de Panda nijdig. „Ik wil niet aardig zijn tegen Mees
ter Vlijmen. Hij is een lelijkerd, die me heeft bedrogen.
Hij heeft m'n huis afgenomen en Jolliepop er uit ge
gooid!" „Foei! Foei!" riep Joris geschokt. „Hoe durft
ge zo te spreken over uw liefhebbende voogd?! Ik
schaam me over u!" Hij wendde zich tot mr. Vlijmen,
die bij Panda's uitbarsting fronsend naderbij was geko
men en hernam: „Helaas, het gedrag van uw eigen
pupil vormt wel een schrille tegenstelling tot dat van
mijn andere leerlingetjes. Maar hij is hier nog slechts
kort, moet ge bedenken. Ook hij zal binnen afzienba
re tijd ongevormd zijn en u bejegenen met alle eer
bied en dankbaarheid, die hij u verschuldigd is."
„Nooit!" riep Panda. „Waarom moet ik dankbaar
zijn?!" „Kom," sprak Joris, de heer Vlijmen bij de
arm nemend. „Laten wij onze tijd niet verdoen met de
ze bengel. Ik neem hem straks nog wel onder handen.
Maar thans roepen ons gewichtiger zaken. Ga mee naar
mijn kantoor, dan zal ik u een interessant voorstel doen."
Panda keek ze dubbend na. „Wat is Joris nu weer van
plan?" vroeg hij zich af. „Gaat hij me helpen of
niet?"
biina elk gebouw in deze stad van een
miljoen inwoners in de lucht vliegen, ruk
ten de elektrische kabels uit de grond
en vernielden zelfs de riolen.
DE POLEN hebben hun stad precies
herbouwd zoals zij geweest is, met een
onregelmatig silhouet van puntdaken en
pastelkleurige gepleisterde huizen.
Het stadsplein is echter mooier dan
ooit tevoren. Het is aangelegd volgens
nooit eerder uitgevoerde plannen van 400
jaar geleden.
De bochtige straten zijn opnieuw gepla
veid, sommige met keien. Aan de huizen
van rode baksteen ziet men smeedijzeren
balkons en ingewikkeld bewerkte portie
ken.
De kerken zijn het eerst herbouwd. War
schau is voor meer dan 50 percent katho
liek.
Zelfs de oude vesting is herrezen en
de muren van de stad zijn steen voor
steen hersteld. Het oude koninklijke paleis
zal nu herbouwd worden.
HET GROOTSTE gedeelte van de troos
teloze, vreselijk gehavende gebouwen is
weg. Andere ruïnes zullen nog verdwijnen.
In de aderen van de stad klopt het le
ven. Maar de lijn is er nog. De kiosken
verkopen het „American Ladies Journal",
maar weinig kranten, behalve gecensureer
de.
In elk bureau zit een communistisch
ambtenaar toe te kijken. Uit het lage,
vierkante betonnen gebouw van het hoofd
kwartier van de partij komt een stroom
van richtlijnen, die aangeven waar ge
werkt moet worden, wanneer gewerkt
moet worden en waar men moet leven.
HET „PALEIS van de cultuur", een
monsterachtig stenen gebouw in suiker
bakkersstijl geschenk van wijlen Sta
lin dat zich somber verheft boven het
herstelde silhouet van de stad, herinnert
de bevolking er voortdurend aan, wie de
baas is.
De meeste Polen lachten erom. Zij rea
geren erop door abstracte voorstellingen
te klodderen en die op straat te verko
pen en door in nachtclubs naar bands te
luisteren, die oude jazzplaten naspelen.
Op 19 april wordt het ms „Ceylon" van
de Svenska Ostasiatiska Kompaniet, met
aan boord 'n tentoonstelling van produkten
uit Hong-Kong, in Rotterdam verwacht.
De tentoonstelling omvat produkten van
zowel kleine als grote ondernemingen. Zo
zullen o.m. te zien zijn houten en rotan
meubelen, koperen en ivoren voorwerpen,
borduurwerk, zijden gordijnen, aardewerk,
houtsnijwerk, plastic speelgoed, zaklan
taarns en balpennen. Voorts zal een deel
van de tentoonstellingsruimte worden in
genomen door precisie-instrumenten, kost
baar snijwerk en tapijten. Bezoekers be
treden het schip door een „pailau", een
aloude, ceremoniële toegangspoort. De
„Ceylon" zal op haar reis ook de havens
van Genua, Antwerpen, Hamburg, Kopen
hagen en Gothenburg aandoen.
Als het vlugge muziek is, springen ze
allemaal op en dansen de twist. Ze twis
ten zelfs op tangomuziek. Het ziet er gek
uit, maar het moe+ hun een prettig ge
voel geven iets van een klein stukje per
soonlijke vriijheidsbeleving, ondanks al
les, ondanks zelfs de dwang van de lei
band.
(Van onze correspondent)
LONDEN In 1960 was een derde van
de Britse bevolking ondervoed, aldus een
rapport van prof. Royston Lambert uit
Cambridge, dat deze week is gepubliceerd.
Er zijn thans meer groepen van de be
volking wier dieet ligt beneden de normen
welke door de Engelse artsenorganisatie,
de British Medical Association zijn ge
steld. Hoewel er geen bewijzen zijn voor
ernstige ondervoeding, is de toestand al
lerminst bevredigend, aldus het rapport.
Bijn vier miljoen Engelsen dat is een
van elke zes van de 24 miljoen Britten die
werken hebben er nog een tweede baan
tje bij.
Nog eens 5 miljoen, één op de vijf van
de arbeidsbevolking, zou er een tweede of
derde baantje bij willen om „wat meer
geld in het laatje te brengen".
Zij zouden bereid zijn, hiervoor gemid
deld 12,5 uur per week extra te werken.
Horizontaal: 1. ij
verig, 6. slaapmatje
(Mal.), 11. bijl, 12.
duinvallei, 14. levens
vocht in organische
lichamen, 16. in het
jaar der wereld (afk.
Lat.), 18. meisjes
naam, 20. inhouds
maat (afk.), 21. haak
met ring om balken
te kantelen, 22. stijl
oefening, 23. voeg
woord, 24. telwoord,
26. pers. voornaamw.
27. voornaamw., 28.
vaartuig, 30. tel
woord, 32. boom, 34.
aardrij kskundige
aanduiding (afk.), 35.
muzieknoot, 37. sint
(afk.), 38. muzieknoot
40. vloeistof, 41. de
O.mond van de
Weichsel, 42. dunne
overjas, 43. scheik.
element (afk.), 44.
maanstand, 45. van
elk evenveel (afk. op
recepten), 47. boom,
49. zelfkant, 51.
groente, 53. bedek
king van een gebouw, 56. na dato (afk.),
58. water in N.Brab., 59. bruto (afk.), 61.
voornaamw., 62. gem. in N.Brab., 64. hoop,
65. meervoud (afk. Lat.), 66. schaker van
Helena, 69. voedsel, 70. afkorting van een
jongensnaam, 72. opening, 73. lidwoord, 75.
myth, figuur, 76. verhindering.
Verticaal: 2. bekende afkorting, 3. vogel,
4. stoomschip (afk.), 5. kleur, 7. vervoeging
van een hulpwerkw., 8. een der Ver. Sta
ten, 9. waterstand (afk.), 10. vlinder, 12.
titel (afk.), 13. lidwoord (Fr.), 15. de ge
zamenlijke hoeveelheid, 17. eiland in de
Ierse Zee, 18. baan voor balspel, 19. korte
kous, 20. kleinigheid, 25. lidwoord (Fr.), 26.
voorzetsel, 28. plaats in België, 29. lengte
maat (afk.), 31. hemelgeest, 32. voegwoord
(Fr.), 33. leerrede, 34. gewicht, 36. opening
ener fuik, 37. gebod, 39. plaats in Duits
land, 44. landbouwwerktuig, 46. in het jaar
onzes Heren (afk Lat.), 48. dwaas, onge
rijmd, 50. gem. in Limb., 51. welaan, 52. de
gouden bul (afk. Lat.), 54. de boze geest in
de woestijn, 55. bloem, 57. duinvallei, 58.
berg, 60. gem. in N.Brab., 61. bijwoord, 63.
jachthond, 67. scheik. element (afk.), 68.
afkorting van item, 70. voornaamw., 71.
scheik. element (afk.). 73. uitroep, 74. voor
zetsel.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit te
zijn.
OPLOSSING PUZZEL NO. 27:
Horizontaal: 1. ondank, 5. mantel, 10.
eer, 12. rei, 13. soes, 15. Sam, 17. Vere, 18.
Kent, 20. Ares, 22. ei, 23. L.O., 25. Ee, 26.
Po, 27. mankement, 31. ho, 32. op, 34. sa-
langaan, 41. of, 42. de, 43. d.c., 44. hé, 45.
Deen, 47. Nahe, 49. toon, 51. not, 53. tent,
55. een, 58. lee, 59 nikkel, 60. Aalten.
Verticaal: 1. oester, 2. neo, 3. drek, 4. nu,
6. af, 7. tres, 8. eer, 9. Lierop, 11. pa, 14.
sela, 15. st, 16. ma, 17. veen, 19. non, 21.
ree, 24. te, 27. mos, 28. kea, 29. mug, 30.
ton, 33. voeten, 35. Aden, 36. Lee, 37. na,
38. Ada, 39. acht, 40. Kelten, 45. donk, 46.
nn, 47. n.t., 48. eelt, 50. oei, 52. os, 54. nee,
56. de, 57. ka.
PRIJSWINNAARS PUZZEL No. 27
7.50: Mevrouw L. Schumacher, J. J. Ha-
melinkstraat 18 II, Haarlem.
5.00: Mevrouw W. A. E. Moquette-
Heeringa, Sparrenstraat no. 20,
IJmuiden-Oost.
ƒ2.50: M. Laadstra, Kweektuinstraat 38,
Haarlem.
Onze poëtische paaspuzzel is kennelijk
in de smaak gevallen. Vele lezeressen en
lezers hebben hun krachten erop gepro
beerd en vrijwel allen kwamen zij met d«
goede oplossing het gedicht hieronder
uit de bus. Het lot wees de volgende prijs
winnaars aan: mej. I. Leschot, Tromp
straat 117, Haarlem; R. Buiskool, Dolfijn
straat 36, IJmuiden; M. Bijlsma, Wester
parkstraat 17, Zandvoort; G. Boelhouwer,
Van Slingelandtlaan 16, Heerpstede en P.
de Boer, Oranjestraat 76, IJmuiden, die
allen twee bioscoopbonnen ontvingen.
Mevrouw W HoogesteynHoorweg,
Tempeliersstraat 15. Haarlem; W. J.
Schouten, Teylingerweg 1, Vogelenzang;
J. H. v. Drongelen Mr. J. Gerritszlaan 9 II,
Haarlem; mej. W. G. Schuitemaker, An-
tillenstraat 16, Santpoort en D. Arnoldus,
Duvenvoordestraa: 48, Haarlem, die hun
moeite beloond zagen met een platenbon.
J. Hoogendijk, Koningstraat 93, Zand
voort; mej. zr. R. Floor, Doodweg 53, Vel-
sen-Noord; mej H. Geyteman, Vrouwen-
hekstraat 19, Haarlem; F. D. Kat, Orion-
weg 33, Haarlem en mej. A van der Sloot,
Raadhuislaan 49, Hoofddorp, die wij een
boekenbon toezonden.
De oplossing van de paaspuzzel luiddt
als volgt:
Ik heb de hele winter niet geweten
dat er van u,
diep in dit dode woud,
ergens wat goud
bedolven lag
Met lege handen
en tot geen offeranden klaar
trad ik in 't bos en vond
uw eerste krokus in de zon.
Hij stond zo schitterend
op het donkergroene mos,
zo enig licht
tussen het koude naakte hout,
en iets
wat ik de ganse winter was vergeten
ging weer aan 't smeulen
met een teed're gloed.
Zo stond ik lang
gelukkig en verenigd
met die kleine krokus in de zon,
en wist opeens
hoe diep de kleinste dingen leven
en zei heel simpel: God, hoe mooi!
PAUL VERBRUGGEN
9
