r
VAN DAG TOT DAG
PAK
i
Parijs dwarsboomt fusie Paris Match-VExpress
De herder
VS*»*
evsir
fiets
Wereldnieuws
blijfjong, blijf fit...
r
r
raatótoel
Op de
rozebotteljam
is zo
"gezond
DONDERDAG 16 APRIL 1964
En geen wonder:niemand wil gekreu
keld achterblijven bij correcte collega's.
Terlenka kostuums staan borg voor
góed-staan heel de dag. Sterk, kreuk-
herstellend en plooihoudend. Dat eist
u. Dat gééft u:
M. Mok
POLIO-INENTING IN FRANKRIJK
van Zwaardemaker
NEEMT VAKER
ZWAARDEMAKER
Onvervaard gaat het staatshoofd van
Cambodja door zijn land los te weken van
bet Westen. Hij heeft nu de Zuidoostazia-
tische verdragsorganisatie „niet thuis" ge
geven. Sihanoek heeft zwart-op-wit gezet
dat hij helemaal niet is gesteld op de be
scherming die deze organisatie Cambodja
min of meer probeert op te dringen.
Hij noemt die beschermingsdrang „in fei
te een poging tot bedrog". Dat lijkt nogal
onvriendelijk. Maar prins Sihanoek weet
dat hij met diplomatieke hoffelijkheid zijn
land en zijn volk èn zichzelf niet meer
dient.
Zodra Cambodja zich op de een of an
dere manier aan het Westen bindt, zijn de
dagen van zijn betrekkelijke rust geteld.
Sihanoek heeft het trieste voorbeeld van
Zuid-Vietnam voor ogen. Hij begint daar
om zo langzamerhand de taal te spreken
die men in Peking uitstekend verstaat en
beslist niet ongaarne hoort.
Hij doet dat niet, omdat hij zich tot het
communisme heeft bekeerd. Maar hij weet
uit de praktijk dat in het deel van de we
reld waar hij leeft een goede buur beter
ls dan een verre vriend.
De verkeerstechnische studiedagen on
der auspiciën van de ANWB in Utrecht
hebben enkele zeer belangwekkende punten
van overweging opgeleverd, die vooral
voor hen, die zich op een of andere wij
ze belast zien met verkeerstechnische
vraagstukken, uitermate belangrijk zijn.
Wij leven in Nederland onder de druk
van een verkeerstoekomst, die in alle op
zichten onheilspellend is. Niet alleen wat
de zich vermenigvuldigende aantallen ver
keersmiddelen betreft, maar ook wat de
thans nog heersende opvattingen der ver-
keerskenners aangaat. Die opvattingen
zijn namelijk merendeels verouderd, ge
brekkig en gespeend van verbeeldings
kracht. Wij willen niet ingaan op de oor
zaak ervan, die verankerd ligt in 'n verle
den dat tekortgeschoten is in de opleiding
en delegatiekeuze en 'n versplinterende in-
plaats van coördinerende uitwerking heeft
gehad.
Wel is het belangrijk, dat nü haast ge
maakt wordt met het tot gelding brengen
van andere, betere opvattingen en rege
lingen. Deze plicht rust niet uitsluitend
op de landelijke overheden, maar ook
zeer duidelijk op de gewestelijke
en plaatselijke. Er bestaat een grote
fantasie toe, om op dit moment inzichten
te verkrijgen in de dreigende gevaren van-
chaos en nood, die aan de horizon op
doemen. Als men in een bepaalde stad
op dit moment dingen kan doen die de
ze chaos verminderen en wellicht voor
komen, mag men die niet nalaten. Dat
„mag" is zowel een morele als een func
tionele verantwoordelijkheid, die onmoge
lijk meer kan worden afgeschoven.
De gemeentebesturen, de politie, de
hoofden van dienst, de mensen die op een
bepaald punt „ja" of „neen" kunnen zeg
gen ten aanzien van voorzieningen op het
gebied van het verkeer, dienen zich te rea
liseren dat zij niet veel tijd meer hebben
om te bewijzen dat zij hun taak aankun
nen en hun plicht verstaan. De tijd van
lapmiddelen en witte streepjes trekken is
voorbij. Het moment van enorme ver-
keerswerken, drastische doorbraken, in
drukwekkende besluiten op het gebied van
de verkeerssanering is aangebroken. De
miljoenen guldens van vandaag, die wel
licht nog niet beschikbaar kunnen wor
den gesteld voor afdoende verbeteringen,
zullen binnen 'n niet al te verre toekomst
miljarden worden. De kosten van wat van
daag kan gebeuren, zijn over drie, vijf
jaar verdubbeld of nog erger. De aarze
ling van vandaag brengt de catastrofe
van morgen. Dat die aarzeling vastzit
aan niet meegegroeide denkbeelden van
mensen op sleutelposten is vaak genoeg ge
bleken. Maar de hoop dat dit niet als een
algemeen verschijnsel mag gelden en dat
er voldoende tegenwicht aan geschikte
mensen op die posten bestaat, willen we
graag behouden. En daarom geldt: haas
tig aan de slag!
Tien jaar geleden werd de Zuidoostazia
tische verdragsorganisatie geboren. Aan
de wieg van het veelbelovende kind ston
den de Verenigde Staten, Groot-Brittannië,
Frankrijk, Australië, Nieuw-Zeeland, Pa
kistan, Thailand en de Philippijnen. Men
meende dat die organisatie zeer snel zou
uitgroeien tot een sterke vesting tegen het
opdringende communisme in dat deel van
de wereld.
Hoe bedrogen is men uitgekomen. De or
ganisatie is vrijwel ter ziele. Ze zal haar
bestaan waarschijnlijk nog wel een aantal
jaren rekken, maar zij wordt dan met
kunst- en vliegwerk in het leven gehou
den. De leden van de ZOAVO hebben zo
juist in Manilla vergaderd. Het communi
qué dat zij na afloop van de besprekin
gen uitgaven, onderstreept de impasse
waarin de organisatie verkeert.
Men spreekt ernstige bezorgdheid uit
over de „voortdurende communistische
agressie in Zuid-Vietnam" en conclu
deert dan dat het wenselijk is zonodig ver
dere stappen daartegen te nemen. Dat is
alles!
Het is duidelijk dat de ZOAVO niet aan
haar doel heeft beantwoord. De verdrags
partners zijn het niet met elkaar eens
over de politieke weg die moet worden
bewandeld. Frankrijk heeft communistisch
China erkend. Het wil heel Zuidoost-Azië
neutraliseren. Pakistan heeft goede be
trekkingen aangeknoopt met Peking onder
drang van het conflict met India. Thai
land ziet de dreigende opmars van het
communisme steeds dichter zijn grenzen
naderen, 't Moet wel bijzonder sterk wor
den aangetrokken door het neutraliteits
streven van Cambodja's staatshoofd Si
hanoek.
Tussen de wieg en het graf van de
ZOAVO liggen tien jaar. Tien jaar, waar
in het toekomstperspectief voor Zuidoost
Azië totaal is gewijzigd. In dat nieuwe
perspectief past de ZOAVO niet, maar wel
een steeds verder schrijdende invloed van
linkse denkbeelden in het sociale en poli
tieke vlak.
Verdronken Duitser. De rivierpolitie in
Rotterdam heeft, drijvend in de Nieuwe
Maas ter hoogte van de Willemskade,
het stoffelijk overschot aangetroffen van
de 22-jarige Dieter Karl Schrebb uit
Hannover. De man was opvarende van
het Duitse s.s. „Martha Peter", dat op
10 maart in de Rijnhaven lag. Hij ver
liet op die dag zijn schip om te gaan
passagieren en is 's avonds niet op het
schip teruggekeerd.
Advertentie
IN VELE PRIJSKLASSEN
Het is alléén Terlenka met het Terlenka etiket,
want alléén de artikelen die A.K.U. goedkeurt
verkrijgen het merk Terlenka. Artikelen die niet
aan de A.K.U.-eisen voldoen zullen veelal onder
een soortnaam zoals polyester in de handel
komen.
GEKONTROLEERD
PUBLIKATIE VAN A.K.U., ARNHEM
A ptn r cr V- I -rnth',eU'3''fT A sr' tnrpvB negouv "Toov iRsm isttoH-rcudnenrnA J
Triomf van het leven
De dichter J. C. Bloem heeft eens een
I gedicht geschreven, dat begint met de
I woorden „Een naamloze in de drom der
namelozen". Verreweg de meeste men
I sen zijn zulke naamlozen. Ze hebben wel
iswaar een naam, maar de klank daar
van dringt niet tot buiten hun naaste om-
J geving door. Wie in het openbaar over zo
iemand iets zeggen wil, heeft het moei
lijker dan wie over een erkende beroemd
heid spreekt. Met de beroemdheid kan
men altijd voor de dag komen, zonder
zich te hoeven verontschuldigen. De naam
loze kan men niet zonder een excuus on
der de algemene aandacht brengen. Wat
heeft de wereld met hem te maken? Ze
heeft al zoveel beroemdheden aan haar
hoofd, dat ze mag eisen, niet met onop
gemerkte figuren te worden lastig geval
len.
I Ik geef dit alles toe en toch ga ik iets
zeggen over zo'n onberoemd mens, een
I vrouw die nog geen halve eeuw op aarde
geleefd heeft en van die nog geen halve
eeuw bijna de helft als patiënte heeft
doorgebracht. Ze is dezer dagen weggeno
men uit het midden van hen die haar
liefhadden. Ik zeg „uit het midden" en
ik bedoel dit letterlijk, want tijdens een
ziekte van tientallen jaren, die haar ach-
1 tereenvolgens naar diverse inrichtingen
verbande, wist ze geheel en al te blijven
behoren tot de kring van haar familie
en vrienden. En wanneer zij zelf niet van
openbaar belang was en dus niet nader
hoeft te worden aangeduid, dan is toch
het verschijnsel van de levende, actieve
aanwezigheid ener zieke temidden van
gezonden iets dat een ogenblik de aan-
dacht verdient.
Er is over het fenomeen ziekte al heel
I wat gefilosofeerd. Ook ik heb soms over
geheld tot de hier en daar gehuldigde op
vatting dat ziekte niet louter een van bui
lt en op de mens afkomende toevalligheid
is. Bepaalde eigenschappen en neigingen
zouden de ziekte ontwikkelen en als 't wa
re naar de mens toehalen. Anders gezegd:
het lichaam zou ziek worden doordat de
I geest zieke plekken bezit.
Indien ik deze mening niet reeds eer
der had laten varen, zou zij over wie ik
hier spreek mij er radicaal van af heb-
ben kunnen brengen. Hier was sprake van
een geest die tot het einde toe gaaf is
I gebleven, terwijl het lichaam traag, maar
onverbiddelijk werd gesloopt. En dezs
geest bleef niet alleen gaaf, hij bleef een
1 warmte behouden, een belangstellend me
deleven met de omgeving, een aandacht
voor wezenlijke waarden, zoals men zelfs
bij hen die gezond door het leven gaan
maar weinig aantreft.
Deze bron van kracht, deze levens
stroom die uitgang van een ziekbed, heeft
nu opgehouden te vloeien. Zij die door de
ze stroom geraakt zijn, zullen er be
droefd, maar dankbaar aan terug blijven
denken. Verwonderd ook, dat dit alles van
een opgebrand lichaam heeft kunnen uit
stralen. Dat dit mogelijk is geweest, leek
mij iets zo verheugends, ja verhevens,
dat ik niet heb kunnen nalaten, buiten
staanders iets ervan te lateit zien. Indien
ergens, dan heeft hier het leven getriom
feerd.
(Van onze correspondent)
PARIJS Er is in Franse perskringen
al enige weken sprake van een belangrij
ke politiek-financiële operatie tussen de
twee voornaamste weekbladen Paris
Match en l'Express. Paris Match
maakt deel uit van de machtige
groep van Prouvost, die voor de oorlog Pa
ris Soir bezat en die ook de belangrijkste
wolmagnaat van Frankrijk is. De geïllus
treerde Paris Match, die typografisch en
journalistiek op hoog niveau staat, heeft
politiek gesproken tot voor kort zelden
zeer geprononceerde meningen geuit. Se
dert enkele maanden heeft het blad echter
een campagne geopend tegen de miljar
denuitgaven waarmee De Gaulle jaarlijks
de voormalige koloniën in Afrika steunt en
die volgens Raymond Cartier, de politie
ke directeur van het blad, veel beter zou
den kunnen worden besteed om de achter
gebleven provincies van Frankrijk zelf
op de been te helpen.
Deze denkbeelden, die als het „Cartier-
isme" worden aangeduid, hebben onder
dat deel van de Fransen voor wie het
hemd nu eenmaal nader dan de rok is
gezeten, diepe indruk gemaakt zodat de
regering zich zelfs tot een zwaar georkes
treerde tegencampagne verplicht zag. De
invloed die Paris Match op miljoenen
Fransen blijkt uit te oefenen, heeft de re
gering nu nog schichtiger gemaakt met
betrekking tot de geruchten omtrent die
samenwerking met l'Express.
L'Express is veruit 't boeiendste en in
telligentste opinieblad waarover Frankrijk
beschikt. Zijn politieke oriëntatie is (zeer)
links liberaal en de directeur van
l'Express, de jonge en voortreffelijke jour
nalist Jean-Jacques Servan-Schreiber
heeft vorig jaar de socialistische burge
meester van Marseille, Gaston Defferre,
aanvankelijk als monsieur X, in zijn kwa
liteit van tegenkandidaat voor het Elysee
gelanceerd.
Beide weekbladen zouden, volgens de
oorspronkelijke piannen, zonder te fuse
ren toch wel onder een en dezelfde com
merciële leiding worden geplaatst. Terwijl
Paris Match op het Amerikaanse Life is
afgestemd, zou l'Express een Franse neef
moeten worden van Time of de Westduit-
se Spiegel. De politieke lijn- zou echter on
gewijzigd blijven en zich vooral inspan
nen voor de overwinning van Defferre op
De Gaulle. Naar men verzekert moeten
premier Pompidou en de minister van
Voorlichting Peyrefitte de laatste weken
hemel en aarde hebben bewogen om het
plan, waarvan zij een nieuwe versterking
van de positie van Defferre vreesden, te
torpederen. Men weet nog niet met zeker
heid of die tegenaanval van de regering
definitief is afgeslagen. Als een kwalijk
teken voor de fusieplannen werd gisteren
in Parijs echter het onverwachte vertrek
van de tachtigjarige Prouvost beschouwd,
waardoor de ondernandelingen die juist
een beslissend stadium hadden bereikt,
althans voorlopig moesten worden onder
broken
Advertentie
PARIJS De Franse Nationale Ver
gadering heeft een wetsontwerp goedge
keurd, waarbij inenting tegen kinderver
lamming voor de meeste Fransen ver
plicht zal worden. Het ontwerp moet nu
naar de Senaat, waar men een snelle
aanvaarding verwacht.
Volgens 'de Franse minister van Volks
gezondheid, Raymond Marcellin, zijn elf
miljoen van de 48 miljoen inwoners van
Frankrijk reeds tegen de ziekte ingeënt
en hebben zich nog geen ernstige moei
lijkheden voorgedaan.
De leeftijdsgroepen, die zich moeten la
ten inenten, zullen bij regerinsdecreet wor
den vastgesteld. Men meent dat de leef
tijdsgrens 45 jar zal worden.
Voordat het ontwerp werd aanvaard,
heeft de vergadering een clausule eraan
toegevoegd, waarbij wordt bepaald, dat
een ieder die tegen de Verplichte inen
ting ageert, schuldig zal zijn aan onwet
tige activiteiten.
Advertentie
ZWAA
Eén van de merkwaardigste
en frappantste cirkelgangen
in de toch al zo ingewikkelde
machinerie der economie is
terug te vinden in een tafe
reeltje, dat op het eerste ge
zicht slechts folkloristische
romantiek ten toon spreidt:
de herder met zijn schapen.
Hebt ge eigenlijk wel ooit
een herder met schapen ge
zien? Ze moeten er nog wel
zijn ergens op de onafzien
bare heidevlakten van Sterk-
sel of Oirschot of Holland-
scheveld, vergeten mens met
vergeten dieren, als museum
stukken uit een opslagplaats
van kerstgroepen. Soms maakt
een V.V.V. reclame met een
kudde en haar herder bij wijze
van curiositeit, maar in de
economie kan men deze ma
nier van wolverbouw nauwe
lijks meer van belang noemen.
En toch levert de scheper
met zijn kudde en hond een
zó voortreffelijke figuratie van
wat zich in de staatshuis
houdingen op de wereld af
speelt, dat het lijkt alsof hij
is uitgevonden om de mens
een les te leren. Dat zou
trouwens allerminst verwon
derlijk zijn. De schaapherder
staat immers ook beroeps
halve ergens vlak na het be
gin van de menselijke samen
leving: de zoon van Adam,
Abel, was de eerste schaap
sherder en men zou dus kun
nen zeggen dat het fokken en
hoeden van schapen het oud
ste beroep ter wereld is, al
thans voor mannen. Over het
oudste ambacht der vrouwen
doen veronderstellingen de
ronde die meer met slapen
dan met schapen te maken
hebben.
Abel, de schaapherder, staat
aan het begin van de econo
mie. Hij hoedde zijn schapen
ongetwijfeld niet alleen om
de tijd te doden. Men moet
aannemen dat hij op een of
andere manier het inzicht had
verkregen dat in onze dagen
door het Internationale Wol
secretariaat nog steeds in ex
ploitatie wordt gebracht.
Wat Abel deed met de wol
van zijn kudde, is moeilijk
tot in details te reconstrueren,
maar het is waarschijnlijk dat
hij in het zeer kleine en zeer
beperkte kringetje van zijn
leven een volledige wolver-
werkende industrie heeft ge
vormd. De weg die in onze
tijd door de wol wordt afge
legd, is nauwelijks meer te
volgen: daar hebben zulke in
gewikkelde fabricage- en ver
werkingsprocedures mee te
maken, dat het een trilogie
zou vergen om er een enigs
zins volledig beeld van te ge
ven. Maar het typische is, dat
tenslotte die wol toch weer
keert naar de plek, waar hij
groeit.
Want iedere herder van alle
tijden heeft, terwijl zijn wa
kend oog over zijn weidende
kudde weidde, ijverig de brei
pennen gehanteerd en wollen
werkstukken gebreid.
Wanneer men zich het beeld
voorstelt van een schaapher
der in de eenzame stilte van
de hei, gezeten op een heuvel
tje en gedachtenloos in de
weer met zijn breipennen, dan
krijgt men de neiging die hele,
verre buitenwereld te laten
voor wat zij is en iedere ge
dachte aan machines en weef
getouwen te verbannen, om
als het ware de draad van
het breiwerk direct te ver
binden met het schaap. Men
zou zich kunnen voorstellen
dat de herder zijn wollen
draad aan de weelderige vacht
van zijn schapen verbindt en
de makke dieren één voor één
kaalbreit.
Dat is de verhevigde een
voud van de industriële cy
clus, of van de hele economie,
als men wil. Men ziet de her
der naarstig steek voor steek
zijn breiwerk voltooien, ter
wijl het schaap in nette cir
keltjes ontdaan wordt van zijn
haren. Het is alsof in dit beeld
de dienstbaarheid en het nut
van schapen en de toepassing
van de wol met één enkel
woord verklaard worden.
Men kan dan tussen herder
en schaap natuurlijk die in
gewikkelde samenleving der
mensen plaatsen, met haar
fabrieken, scholen, vakvereni
gingen, transportparken, vlo
ten, politieke partijen, com-
.municatiemiddelen, religies,
kunsten, sporten, revoluties,
oorlogen, ziekenhuizen, modes,
balansen, beursapparatuur,
winkels, laboratoria en par
lementen, maar als men dat
alles samenbalt tot een prop
van verwikkelingen, blijft het
tafereel van de breiende her
der zich handhaven als de
directe verklaring van samen
hang tussen doel en middelen.
Er is sinds Abel niets ver
anderd, er is slechts iets moei
lijks bijgekomen tussen hem
en zijn breiwerk.
Er is nog iets toe te voegen
aan dit oerbeeld der economie,
dat het goede begrip vervol
maakt. De vraagt dringt zich
namelijk op: wat breit die
herder zo ijverig ten koste van
de voortschrijdende naaktheid
zijner dieren?
Dat is heel eenvoudig: hij
breit truitjes, om de naakt
heid van zijn schapen te be
dekken.
Nu is de cyclus gesloten.
Wij weten nu precies, hoe een
staatshuishouding in elkaar
zit en waarom we met ons
allen zo onvermoeid van och
tend tot avond bezig zijn. Wij
zijn pionnen in het spel van
de economie. Boven ons diri
geert de staat het mechanis
me, waarin wij raderen zijn.
Wij zijn de schapen, de staat
is de herder. Hij breit ons
kaal, om ons te kunnen kle
den. Hij ontdoet ons van onze
natuurlijke middelen, werpt
ze in zijn machine en zie: hij
kleedt ons en beschermt ons
met de produkten van zijn
gemechaniseerde handen. Hij
neemt ons alles af, om ons
alles te kunnen geven wat hij
nodig vindt.
Zo kan men zelfs de meest
verwikkelde bestaansproces-
sen van ons moeilijke leven
terugbrengen tot zeer een
voudige analyses, die te vin
den zijn in de simpele beelden
van het begin der menselijke
avonturen op aarde. Mis
schien huivert men wel eens
voor de trouvaille, de beleve
nissen en ervaringen van zijn
eigentijds bestaan terug te
zoeken in de verleden verten.
Het dient ook eigenlijk ner
gens toe. Maar het is soms
toch ook wel prettig, te ont
dekken dat heel moeilijke
dingen in hun aanleg zeer een
voudig zijn. En dat er, als het
erop aankomt, betrekkelijk
weinig gegevens behoeven te
worden begrepen om de fun
damenten van gecompliceerde
bouwsels bloot te leggen en te
ontdekken hoe het maatschap
pelijk bestaan steunt op enkele
hoekstenen, die er in de grijze
nevelen van de eerste dag met
allesomvattende wijsheid zijn
neergelegd.
Ook u kunt een
fiets cadeau krijgen!
Lees de advertenties
'in de damesbladen.
Kernproef. De Verenigde Staten hebben
woensdag voor de tweede maal in twee
dagen in de woestijn van Nevada een
ondergrondse kernproef genomen, waar
van de kracht gering was. Dat heeft de
Amerikaanse commissie voor kernener
gie bekendgemaakt.
Vrijhandel. Het Amerikaanse departement
van Buitenlandse Zaken zal de levering
van dieselmotoren aan een Britse fir
ma verbieden als deze firma kranen aan
Cuba gaat leveren waarin motoren zijn
gemonteerd. De Britten zijn met Cuba
in onderhandeling.
Treinroof. De rechtbank in Aylesbury heeft
woensdag een twaalfde verdachte schul
dig bevonden aan deelneming aan de
treinroof van vorig jaar augustus. Zijn
strafmaat moet nog worden vastgesteld.
Zeven mensen, onder wie drie vrouwen,
wachten op berechting.
Cycloon-gevolgen. Het aantal doden en ge
wonden van de wervelstorm, die het af
gelopen weekeinde Oost-Pakistan heeft
geteisterd, is gestegen tot tweeduizend
Er zijn zevenhonderd giewonden en nog
duizend vermisten. Vier dagen nadat de
cycloon in drie uur tijd vijfentwintig
dorpjes voor een groot deel weggevaagd
had, hangen er nog lijken in de bomen.
Doodgeschoten. De tweeëndertig-jarige
hoogleraar in de kernfysica Charles Gal
lagher van de Amerikaanse Columbia-
universiteit is woensdag doodgeschoten
in een park te New York aangetroffen.
Hij werkte ook voor de Amerikaanse
Commissie voor Atoomenergie. Maar, zo
heeft deze commissie meegedeeld, zijn
werk was niet geheim en had geen mili
tair aspect.
Vlieglessen. Aan Britse schoolkinderen van
zestien tot achttien jaar zal deze zomer
bij wijze van proef vliegles worden ge
geven.
Gesprek. Een delegatie uit Kenya gaat in
Cairo besprekingen voeren over verster
king van de economische b etrekkingen
met Egypte. De delegatie zal ook Mos
kou en Peking bezoeken.
