De wereldtentoonstelling is geopend
maar het is geen echt feest geworden
I
Ook het Engelse Birmingham
heeft rassenvooroordelen
FEITEN VAN DEZE WEEK
KI
Na arrestaties bleef eeti handjevol bezoekers over
Gratie voor
rokende mijn
werkers in lagere
functies
Mevrouw Marijnen op
Alkmaarse kaasmarkt
Vader, die op zoon
inreed voor
rechtbank
N.S.R. zendt telegram
aan minister Bot
Ron draagt
haarnet
Kleine oversterfte door
luchtverontreiniging
Sisoeloe acht tijd
niet rijp voor
een revolutie
Verloofden bij
opening
Floralies 1964
Pracht handen
ZATERDAG 25 APRIL 1964
„Jim Crow must go"
Tactvolle agentten
,C oncentratiekamp'
Over studievrijheid
W
Als je eeti neger naast je deur wil
hebben moet je Labour stemmen"
Snelle, comfortabele en laaggeprijsde familie
wagen met enorme kofferruimte voor bagage
van 5 personen. Felle motor met laag benzine
verbruik. Veilige voorwielaandrijving. Inspectie-
beurten om de 10.000 km. Veel ruimte voor 5
personen. Airconditioning, verwarming en
defrosters. Gesynchroniseerde 4-versnellings-
bak. Stuurschakeling. Sublieme wegligging.
MAAK EEN ONTDEKKINGSRIT BIJ:
VAN LOON's AUTOMOBIELBEDRIJF
Drie groepen
en nimmer ruw of schraal
Tl"",60',5ct Hamea-Gelei
Dr. E. van Raalte
Slapen in ploegen
(Van onze speciale verslaggever)
NEW YORK New York heeft een
cucht van verlichting geslaakt: de opening
van de wereldtentoonstelling mag dan
geen bijzonder feest zijn geworden, het is
ook niet uitgelopen op de enorme chaos,
die de dag tevoren nog werd verwacht,
Wel kan men stellen, dat de openingsdag
van de world's fair in het teken van de
C.O.R.E. stond Congres of Racial
Equality en dat de meeste bezoekers
van de tentoonstelling óf betogers tegen de
rassendiscriminatie óf sympathisanten met
deze actie waren.
Het enorme tentoonstellingsterrein, waar
de helft van het aantal paviljoens nog in
opbouw is, bood een trieste indruk. Pre
sident Johnson arriveerde in de stromen
de regen per helikopter op het dak van
het gebouw van de havenautoriteiten. Op
het terrein zelf waren op dat ogenblik
meer politieagenten dan bezoekers: behal
ve tweeduizend New Yorkse en duizend
man fair-politie waren nog tienduizend
ageten en rechercheurs van diverse korp
sen gemobiliseerd om de veiligheid van
de president te waarborgen en de betogin
gen binnen de perken te houden.
De afstand, die de president van de he
likopter moest afleggen naar de plaats,
waar de openingsplechtigheid plaatshad,
is minder dan een kilometer. De weg was
niet alleen omzoomd door politiemannen,
ook op de daken van de paviljoens wa
ren met behulp van kraanwagens en
ladders agenten geposteerd. Tenslotte
ging president Johnson schuil achter een
haag van breedgeschouderde F.B.I.-man-
nen, voor wie aan de auto speciale tree
planken waren gemonteerd. Terwijl de
president zich in de Singer Bowl bevond
stonden achthonderd politiefunctionarissen
op wacht. Wij hadden bij ons bezoek aan
de wereldtentoonstelling het gevoel, dat er
voortdurend naar ons werd gekeken.
Erg geslaagd was het openingsfeest op
deze trieste dag niet. En een van de
plechtigste momenten, waarop tenor Ri
chard Tucker van de Metropolitan opera
met orkestbegeleiding het volkslied zong,
werd letterlijk ontluisterd, toen na de eer
ste strofe de microfoon uitviel en verder
alleen het orkest was te horen.
Buiten het gebouw was de demonstratie
van de nationale C.O.R.E.-organisatie in
middels in volle gang. De leiders Farmer
en Rustin hadden hun actie goed voorbe
reid. Zij waren zeer mobiel en stonden te
lefonisch in verbinding met leden, die in
bepaalde delen van het enorme tentoon
stellingsterrein de leiding van de diverse
demonstraties hadden. Op hun beurt wa
ren zij weer voorzien van assistenten metj
draagbare zendertjes, die de groepen de
monstranten elk eveneens voorzien van
zend- en ontvangapparaten naar de
verschillende paviljoens dirigeerden en de|
verspreiders van pamfletten naar bepaal
de punten stuurden.
De demonstraties bestonden voornamelijk
uit „pickets", groepen mannen en vrou
wen (blanken en kleurlingen), die met
borden, al zingend en roepend in een
kring liepen. De wet verbiedt, dat de poli
tie tegen pickets optreedt. Als plaatsen
van actie waren gekozen de paviljoens van
zuidelijke staten, het United States pavil
ion, het paviljoen van New York en een
aantal paviljoens van grote industrieën,
waar in het personeelsbeleid van rassen
discriminatie sprake zou zijn.
Een van de grootste groepen bevond
zich voor het paviljoen van de Verenigde
Staten, waar borden werden meegevoerd
met opschriften als „Core vraagt werk",
„vrijheid" en „discriminatie is een muur,
aan welke kant staat u?" spreekkoren
riepen de bekende kreet „Jim Crow must
go", waarmee Jim Crow de blanke ras-
senhater wordt bedoeld. Soortgelijke kre
ten hoorde men op de andere plaatsen ter
wijl hier en daar spirituals werden gezon
gen.
voor een werden de demonstranten door
twee of drie sterke agenten opgetild en
in overvalwagens gedragen.
Het ging allemaal snel, efficiënt en cor
rect. De politie weet bovendien, dat zij
zich aan gerechtelijke vervolging bloot
stelt als een weerloze arrestant een haar
op het hoofd wordt gekrenkt. En terwijl
in Nederland persfotografen het toestel
uit handen wordt geslagen, is er geen
New Yorkse agent, die het ook maar
waagt een persman terug te dringen. Hij
wil immers het publiek juist duidelijk to
nen, dat zijn optreden het daglicht kan
velen.
Bij het gebouw van New York werden
ongeveer dertig personen, onder meer de
leiders van de actie, Farmer en Rustin
gearresteerd. Op hetzelfde ogenblik wer
den er op grotere schaal arrestaties ver
richt bij het paviljoen van de bierbrou
werij Schafer, een van de bedrijven, waar
op de Core het heeft gemunt. Ook hier is
geen klap gevallen, al bleven de arrestan
ten hun strijdkreet „Nu vrijheid" schreeu-
Op verzoek van de katholieke federatie
en na overleg met het staatstoezicht op
de mijnen heeft de directie van de doma-
niale mijn te Kerkrade besloten de van
haar kant wegens overtreding van het
rookverbod genomen maatregelen te ver
zachten.
De ontslagen personeelsleden in een la
gere functie zullen weer in dienst kunnen
treden. Disciplinaire maatregelen, geno
men ten aanzien van een aantal arbeiders
zullen worden opgeheven.
De eerste Alkmaarse kaasmarkt van dit
seizoen de 650ste na de bevrijding
werd gisteren opgeluisterd door het bezoek
van mevrouw W. G. M. Marijnen-Segreurs,
echtgenote van de minister-president, en
mevrouw mr. M. Kranenburg-Lycklama
A. Nijeholt. Zij werden ten stadhuize ont
vangen, boorden kaas, dronken kaasdra-
gersbier en zaten aan een zuivellunch.
Burgemeester Wytema bood de beide
dames de zilveren kaasboor aan, een on
derscheiding voor diegenen, die zich voor
de Alkmaarse kaasmarkt verdienstelijk
hebben gemaakt.
wen tot in de overvalauto's. Het aantal
betogers was hier zo groot, dat de politie
zich genoodzaakt zag vrachtauto's voor
het vervoeren van betogers te huren.
Om twee uur 's middags waren er op
het tentoonstellingsterrein alleen nog een
handjevol bezoekers, ontelbare politieagen
ten, een honderdtal demonstranten met
borden en pamfletten en de regen.
De meeste betogers waren zonder par
don buiten de poort van de wereldtentoon
stelling op straat gezet. Bijna honderd
tien mannen en vrouwen zaten opgesloten
in een enorme kooi, die de politie als een
concentratiekamp voor 300 personen in
een hoekje van het terrein speciaal voor
deze dag had gebouwd.
De Wereldtentoonstelling is geopend,
maar het is geen echt feest geworden.
De officier van justitie bij de rechtbank
te Assen heeft twee jaar geëist tegen een
43-jarige inwoner van Nieuw-Dordrecht,
die poging tot moord, subsidair poging tot
het toebrengen van zwaar lichamelijk let
sel aan zijn twintigjarige zoon ter laste
is gelegd.
Hij is op 10 november van het vorige
jaar met zijn auto op zijn zoon, die hem
op een bromfiets tegemoet kwam, ingere
den. De zoon deed daarvan aangifte omdat
hij van mening was dat zijn vader gepro
beerd had hem dood te rijden. Voor de
rechtbank wilde hij evenwel geen verkla
ring af leggen.
De vader zei dat hij niet van plan was
geweest zijn zoon te vermoorden of zwaar
te mishandelen.
In kringen van de Nederlandse studen
tenraad is de vrees toegenomen rond het
voortbestaan van de wezenlijke studievrij
heid, het recht, waar, wat en wanneer
men wil studeren, nu evenals vroeger in
de faculteiten der tandheelkunde „distribu
tiemaatregelen" zijn afgekondigd voor de
aankomende medicijnenstudenten.
De raad heeft minister Bot (O.K. en W.)
een telegram gezonden waarin, met begrip
voor de noodzakelijjkheid van de „distri
butiemaatregelen", bepleit wordt dat het
eigen initiatief van de student zoveel mo
gelijk de spreiding zal bepalen en dat de
voorlichting aan eindexaminandi de maat
regel voldoende zal aankondigen en toe
lichten.
De loopbaan en de coiffure van de
zestienjarige Ron Treherne zijn door
een haarnet gered.
Zijn haar reikt tot aan zijn schouders.
„Laat 't knippen anders gooi ik je
eruit", zei zijn baas.
„Nooit van mijn leven", antwoordde
Don.
Treherne beklaagde zich bij zijn vak
bond over de opmerkingen van zijn
baas. Hij sprak van een schandelijke
inbreuk op zijn burgerlijke vrijheden.
De vakbond van transport- en
fabrieksarbeiders was het echter eens
met de fabrieksdirecteur David Golton
dat Ron het risico loopt gescalpeerd te
worden wanneer hij te dicht bij een
machine komt. In de fabriek, waar Ron
werkt, worden garagedeuren gemaakt.
Na een half uur overleg kwam de
werkgever met de vakbond overeen
Treherne in dienst te houden, mits hij
onder zijn werk een haarnet draagt.
„Fijn", zei Ron, „nu ga ik een baard
laten staan."
Een Rotterdamse commissie van drie,
te weten de directeur van de gemeente
lijke geneeskundige en gezondheidsdienst
dr. L. Burema, een wetenschappelijk me
dewerker van deze dienst, de arts K. Bier
steker, en de hoofdscheikundige van de
keuringsdienst van waren, dr. H. de Graaf,
is na een onderzoek tot de conclusie ge
komen dat de gevolgen van accuut optre
dende sterke verontreiniging wat betreft
sterfte, ziekenhuisopname en ziektever
zuim, min of meer geruststellend genoemd
mogen worden.
De „oversterfte" is slechts klein, maar
zij bestaat. Ook is gebleken dat het aantal
opnemingen in ziekenhuizen van personen
boven de vijftig jaar, die lijden aan hart
en luchtwegaandoeningen, tijdens de pie
ken boven normaal is. Het ziekteverzuim
neemt toe, maar niet in ernstige mate.
BIRMINGHAM (AP) De burgers van
de grote Engelse industriestad in de Mid
lands Birmingham plachten zich te beroe
men op hun reputatie van verdraagzaam
heid ten aanzien van niet-blanke rassen.
Zij sloegen zich op de borst en zeiden,
dat zij niet aan rassenwaan leden, zoals
de inwoners van Birmingham in de Ame
rikaanse staat Alabama. Het Birmingham
in het oude Engeland wist wat verdraag
zaamheid betekende. Het was een kwestie
van leven en laten leven. Deze zelfgenoeg
zame mening van tien jaar geleden begint
langzaamaan te veranderen.
Tien jaar geleden woonden in Birming
ham 3.000 Indiërs, Pakistani en negers uit
West-Indië. Nu zijn het er 70.000. Een tien-
Advertentie
DKWF11
Korte Kleverlaan 30-42 - Bloemendaal
Telefoon 59311 (3 lijnen)
de van het totaal in Engeland. Hun kin
deren stromen de toch al overbevolkte
scholen binnen. Pas aangekomen gezinnen
hebben geen' andere keus dan zich op te
hopen in achterbuurtkrotten.
Geestelijken, onderwijzend personeel en
maatschappelijke werkers verhalen over
een atmosfeer van loerend geweld in vele
vervallen Victoriaanse straten van Bir
mingham, In 4.e. arposte buurten, .worden
op de muren, die de kleur van beschim
melde room hebben, beledigingen geschre
ven als: „Zwarte duvels",' „Schoppenaas'^
en „Chocoladetoet". Kleine kinderen met
bruine gezichtjes draaien het hoofd om als
ze er langs lopen. En het rassenverschil
is zelfs een wapen in de politieke strijd
geworden. In de hele stad wordt de leuze
gefluisterd „Als je een neger naast je deur
wil hebben moet je Labour stemmen".
Vooraanstaande politieke figuren van al
le partijen hebben ontkend, de uitvinders
van deze leuze te zijn. Zij geeft uiting
aan een houding, die door velen in Bir
mingham wordt veroordeeld. Toch kent
heel Engeland die leuze thans en zij kan
politiek dynamiet worden. Sommige profe
ten menen, dat het gevoel, dat eruit
spreekt, de partij van Harold Wilson de
overwinning in de aanstaande verkiezin
gen kan kosten.
In Engeland zijn de rassenproblemen
gekoppeld aan de oude, lusteloze strijd te
gen de armoede. Er zijn niet genoeg hui
zen, niet genoeg scholen, niet genoeg zie
kenhuisbedden voor deze mensen, die uit
de tropische-hoeken van het Gemenebest
Voor het gebouw van de stad New York,
waren wij tegen het middaguur getuige
van het eerste treffen met de politie. Hier
ging een groep, onder wie James Far
mer en Bayard Rustin, over tot een „sit
in"-actie. Zij gingen voor de toegangsdeu
ren zitten om te verhinderen, dat iemand
het paviljoen zou betreden.
De politie loste het probleem op met
een takt, waaraan de Nederlandse politie
bij dergelijke vreedzame demonstraties
een voorbeeld zou kunnen nemen. Een
Op en om het Binnenhof™
Alsof boodschappen doen dagelijks
werk voor hem is, bewoog prins
Bernhard zich met het gemak van de
ervaren huisvrouw door de zelfbe
dieningswinkel in het winkelcentrum
„Crabbehof" te Dordrecht. Hij vulde
een wagentje met boodschappen, ging
er mee naar de kassa liet een ov-
telling maken en toen de bel rinkelde
werd het nieuwe centrum officieel
als geopend beschouwd. Vijftig door
andere handen gevulde manden wer
den later aan liefdadige instellingen
geschonken.
Advertentie
PRETORIA (AP) De Afrikaanse na
tionalistische leider Walter Sisoeloe heeft
in het grote sabotageproces in Pretoria
gezegd, dat hij de tijd niet rijp acht voor
een gewelddadige revolutie in Zuid-Afrika.
De voormalige secretaris-generaal van
het Afrikaanse Nationale Congres werd
door de openbare aanklager, Lercs Yoe-
tar, gevraagd naar een belangrijk docu
ment plan voor de operatie Mayiboeye
waarin gepleit wordt voor de aanne
men van een tactiek van guerrillaoorlog-
voering door Afrikaanse nationalisten.
Toen Yoetar Sisoeloe vroeg, of hij de
omstandigheden rijp achtte voor het aan
vaarden van dit plan zei hij„nee, volgens
mij bestaan die voorwaarden niet."
Met Sisoeloe staan terecht Nelson Man
dela, en vier andere Afrikanen, twee blan
ken en een Indiër. Allen worden ervan be
schuldigd te werken voor de omverwer
ping van de Zuidafrikaanse regering en
•en gewapende invasie.
Winst voor minister Witteveen
Minister Biesheuvel heeft het deze week
in de Eerste Kamer niet moeilijk gehad.
Noch bij de behandeling van de begro
ting van Landbouw noch bij die van het
vice-minister-presidentschap, waaronder
Koninkrij ksaangelegenheden vallen,
maakten de senatoren het hem lastig.
Hij kon dus, nadat die agendapunten
achter de rug waren, welgemoed naar zijn
departement terugkeren.
Zijn ambtgenoot van Financiën, minister
Witteveen, zal ongetwijfeld niet minder
voldoening hebben. Met name naar aan
leiding van de nota, die hij zojuist aan de
Staten-Generaal heeft kunnen aanbieden
in welk stuk hij in staat was een aanmer
kelijk gunstiger beeld van de Rijksbegro
ting te schetsen dan in september van het
vorige jaar mogelijk was.
Zeker, het totaal van de in de miljoenen
nota geraamde uitgaven zal nog vierhon-
derdenzeventachtig miljoen gulden meer
bedragen dan in september te verwachten
scheen en daardoor op 13564 miljoen ko
men. Maar hiertegenover staat de hoogst
belangrijke toeneming van de inkomsten,
welke de schatkist zal beuren uit loon-in-
komsten-omzet-vennootschapsbelastingen
enzovoorts. De niet geringe verhoging van
lonen en salarissen, welke in de afgelo
pen maanden haar beslag heeft gekregen,
vormt in dit opzicht een aan de schatkist
ten goede komende factor van betekenis.
Alles tezamen genomen kon minister Wit
teveen thans aannemen, dat tengevolge
van 1061 miljoen hogere belastingopbreng
sten, het waarschijnlijke begrotingstekort
van 1628 miljoen tot 1054 miljoen zal dalen.
Met andere woorden, een niet te veron
achtzamen meevaller van omstreeks vijf
honderdzeventig miljoen gulden.
Pot verteren
Natuurlijk zal deze meevaller menigeen
in de verleiding brengen om de vraag
te stellen, of en hoe hiervan te profite
ren valt. Enerzijds zal het vermoedelijk
niet ontbreken aan een groeiend verlan
gen om van de zoëven geschetste gang
van zaken gebruik te maken tot opvoe
ring van de algemene ouderdomsuitkering
met behulp van rijksgelden. Aan de ande
re kant zullen er waarschijnlijk wel zijn,
die nu meer dan ooit het ogenblikrijp
beginnen te vinden om de in het akkoord
van Wassenaar in vooruitzicht gestelde
Hoogst merkwaardig was op de partij-
vergadering van de liberalen te moeten
ontdekken hoe het binnen de V.V.D. al
lerminst ontbreekt aan lieden, die menen
op een of andere manier een „christelijk"
tintje aan het liberale beginselprogram
ma te moeten gaan geven.
Nieuw en oud
Goed beschouwd is dat in het liberale
kamp toch wel iets nieuws. Intussen was
belastingverlaging eerder te laten intreden
dan nog tot voor kort het voornemen
van de regering scheen te zijn.
De V.V.D. en de overige regerinspartijen
Slechts luttele dagen voordat de libera
le minister van Financiën met zijn nota
voor de dag kwam, heeft hij op de alge
mene vergadering van zijn partij in Eind
hoven, kunnen bespeuren, dat de aan
voerder van de liberale Tweede Kamer
fractie, mr. Geertsema, een vrij fors ge
luid liet horen, toen hij de mogelijkheid
in het vooruitzicht stelde, dat de liberalen
uit het kabinet zouden treden. Althans in
dien de overige regeringspartners zich in
hun ogen te lang zouden blijven verzetten
tegen invoering van de belastingverlaging.
Deze kreeg hoge voorrang op het ter
gelegenheid van het akkoord van Wasse
naar vastgestelde verlanglijstje, dat de
zakelijke grondslag voor de tegenwoordi
ge kabinetssamenstelling vormde. Of mr.
Geertsema met hen, die binnen zijn partij
het in dit opzicht helemaal met hem
eens zijn, de thans herziene begrotings
cijfers zal aangrijpen om het straks op
een ultimatum te laten aankomen, valt
overigens nog niet met zekerheid te voor
spellen,
het heel begrijpelijk, dat zulk een ver
nieuwing voor heel wat V.V.D.-ers weinig
aantrekkelijks bleek te hebben. Toen im
mers de ere-voorzitter prof. mr. Oud ge
harnast en wel tegen iets dergelijks ten
strijde trok, oogstte hij zoveel bijval, dat
de commissie, die iets in die richting had
voorgestaan, zich wel genoodzaakt zag, een
en ander nog eens nader in ogenschouw
te gaan nemen.
Opvallend was, dat ook nog in andere
opzichten prof. Oud voorshands succes
boekte met zijn pleidooi tegen dusdanige
herziening van het beginselprogramma,
dat de werkelijk liberale principes te veel
in het gedrang zouden kunnen komen.
Dat kennelijk geen jongere kracht uit
de liberale gelederen bij machte was om
met zoveel succes als de heer Oud de par
tij te behoeden tegen het betreden van pa
den, die haar bepaald niet goed zouden
liggen, geeft wel even te denken. Maar
hoe dit zij, in elk geval mag de V.V.D.
in haar geheel de grote voorman van wel
eer voor zijn optreden bijzonder dankbaar
zijn.
Spreken is zilver, zwijgen is goud
De Eerste Kamer heeft van wijs beleid
blijk gegeven door indachtig te zijn aan
de in deze woorden liggende waarheid. Dat
deed zij, toen zij de brief van de minister
president over de aangelegenheden inzake
het aanstaande huwelijk van prinses Irene,
waarover onlangs de Tweede Kamer al
voldoende duidelijk was geweest, voor ken
nisgeving aannam. Aan wat er aan de
overzijde van het Binnenhof over het zeer
juiste regeringsbeleid ten opzichte van het
geval in kwestie in het midden was ge
bracht, behoefde geen woord meer te wor
den toegevoegd.
Te minder bestond hiertoe natuurlijk nei
ging, sinds de werkelijk uitzonderlijk on
verkwikkelijke persconferentie, welke het
jonge paar onlangs gemeend heeft te Pa
rijs te moeten weggeven. Opnieuw kwam
toen tot uiting, hoezeer de drijverijen van
papa Xavier, en diens naaste familie al
even grenzenloos zijn als de fantasie is,
waaraan de prinselijke personen, welke
bij dit alles betrokken zijn, menen zich te
buiten te kunnen gaan.
Staatshoofd en ministers
Die fantasie een minder hoffelijk
woord behoef ik in dit geval niet eens te
gebruiken en al het gedrijf moet men
misschien nog als verzachtende omstan
digheid aannemen voor het feit, dat be
doelde familie de Bourbon-Parma met aan
hang, zich ziende blind en horende döof
wenst te houden. Vandaar onder meer de
met de nuchtere werkelijkheid in flagrante
strijd zijnde voorstelling van zaken, dat
er tussen het staatshoofd en de ministers
hier te lande inzake het beleid met be
trekking tot al wat het te sluiten huwe
lijk betreft, enig verschil van mening zou
bestaan. Precies het tegenovergestelde is
het geval: Koningin en ministers zijn het,
dat staat onomstotelijk vast, in heel deze
overigens trieste affaire volkomen eens.
zijn gekomen. Maar er zijn wel genoeg be
trekkingen voor hen. Zij werken op bussen,
bouwwerken en fabrieken in alle Britse
steden. Niemand weet hoeveel antagonis
me zou ontstaan, als de baantjes eens
schaars zouden worden.
Naar de kleur moet men hier drie groe
pen onderscheiden: de blanken, de Indiërs
en Pakistani en de Westindiërs. Tussen al
deze groepen kunnen spanningen ontstaan.
Maatschappelijke werkers schatten dat
97 percent van de immigranten hard wer
kende, nuttige burgers zijn, maar veel
wordt bedorven door de wandaden van de
overige drie percent.
De gore Varna Road is een paradijs
voor deze „drie percentgroep". Daar heb
ben bordelen hun werkzaamheden vlak
naast de woningen van arme gezinnen,
die worstelen om een behoorlijk leven te
leiden. Blanke meisjes leunen er tegen
deurposten of gluren door vuile kanten gor
dijntjes. Haar klanten behoren tot alle ras
sen maar volgens de politie komt het geld
dat zij verdienen bijnaallemaal terecht
in zakken van immigranten.
Blanke tieners, gewapend met fietsket-
tingen, vormen ook een probleem. De poli
tie probeert te voorkomen, dat zulke jonge
lieden zich verzamelen op hoeken van
straten om immigranten te intimideren.
Vele autoriteiten zijn het erover eens,
dat de niet-blanke immigranten, die op het
ogenblik in Engeland wonen, slechts een
fractie vormen van de naar werk snakken
de mensen, die naar Engeland willen ko
men om in hun levensonderhoud te voor
zien.
Engeland mag dan koud en regenachtig
zijn, deze mensen zijn altijd nog beter af
in een stad als Birmingham. Zelfs als
ze met zijn zessen in één kamer moeten
wonen en in ploegen moeten slapen.
Birmingham heeft nooit maatregelen ge
nomen met het oog op deze toevloed van
mensen. De kraaminrichtingen zijn gevuld
met bruine en zwarte baby's en elk school
jaar worden de klassen voller.
Vele Indische en Pakistaanse studenten
komen zonder enige kennis van de Engel
se taal. Zij vormen een speciaal probleem
zolang zij de taal niet kennen. Het onder
wijzend personeel zegt van hen, dat zij
de studie ernstiger opvatten dan de West-
Indiërs, die vaak worden belemmerd door
weinig stabiele toestanden in hun vader
land.
Het blijkt dat mannen van verschillende
huidskleur goed samenwerken maar hun
vrouwen gaan zelden met elkaar om. Elke
groep heeft zijn eigen winkels, kroegen en
bioscopen. Maar in een gemengde school
is de atmosfeer anders. Een schoolhoofd
zei onlangs: „Kleine kinderen kunnen zon
der verlegenheid met elkaar spelen. Hoe
jonger een kind is, des te minder aandacht
schenkt het aan een andere huidskleur."
Een maatschappelijk werker vorderde
echter weinig met zijn pogingen om een
jongensclub voor alle rassen open te stel
len. „Niet-blanke jongens durven slecht te
komen. Maar wij moeten in geen geval
proberen hun culturele achtergrond aan te
tasten. Het is onzin, van een Sikh een En
gelsman proberen te maken", zei hij.
Prinses Irene en don Carlos hebben gis
teren de opening bijgewoond van de inter
nationale bloemen- en plantententoonstel-
ling „Floralies 1964", die van 24 april tot
3 mei in Parijs wordt gehouden.
