„Jan Gijzen" trekt per jaar meer
dan twaalfduizend gasten
Bezoeker van thans meer
gesteld op comfort
dan de „ras-trekker"
Europese Werkgroep
onder leiding van
heroriënteert zich
prinses Beatrix
Een Luidspreker
aandacht!
1
trekt wel de
KINDERPETTICOATS
NYLON MEISJESSLIPS
DAMESPETTICOATS
f3.10
f 1.70
f8.95
Wanbegrip omtrent sfeer in Haarlemse jeugdherberg
Nationale en internationale hulp
aan vrijwillig werk door jongeren
Onderwijsdagen in
Velsen op
nieuwe leest
Politiereservisten
schoten goed
Cultureel Centrum
verhoogt huur
boekhouder
DINSDAG 12 MEI 1964
12
Frisse winden
Smalle beurs
100.000
,Jan Gijzen
in cijfers
Kroon
Kerkelijk nieuws
Ondernomen projecten
Financieel onafhankelijk
In het buitenland
Geschoolde krachten
Diefstal uit kraanwagen
wit
WÊSÊSM^itimÊLMiÊÊMèÉdkdÊ^
99
(Van een onzer verslaggevers)
Achter de oprit van Delftlaan en Westelijke Randweg naar de Jan Gijzenbrug
in Haarlem-Noord ligt, gedeeltelijk aan het oog onttrokken, een wit gepleisterd
gebouw, waarvan de rode dakpannen kleurig afsteken bij het groene geboomte
van het Noorder Sportpark. De meeste Haarlemmers zullen waarschijnlijk wel
weten dat het de enige jeugdherberg in hun stad is, die is aangesloten bij de
Nederlandse Jeugdherberg Centrale.
Maar daar stokt hun wetenschap, want zij zullen doorgaans onkundig zijn
van het feit, dat hier jaarlijks méér overnachtingen geboekt worden dan in welk
ander toeristisch etablissement in de Spaarnestad dan ook. Meer dan twaalf
duizend globetrotters, ook uit de verste uithoeken dezer aardbol, strekken zich
ieder jaar op de grauwe dekens van de etagebedden uit en genieten, ongestoord
door het zware verkeer, dat dag en nacht over de Randweg dendert, van een
welverdiende nachtrust.
Dat ook instellingen als de Haarlemse
V.V.V., die toch eigenlijk met de gang
van zaken in de jeugdherberg bekend
moet zijn, in dit opzicht een steek kunnen
laten vallen, bleek toen, vroeg in het
voorjaar, een van de dames van dit bu
reau herberg-„vader" Niemeijer om een
Informatie belde en verrast opmerkte
„Gut, is u al open!" En dan te weten
dat „Jan Gijzen" het hele jaar haast geen
dag sluit en er in de wintermaanden van
1963-'64 zo'n 2500 overnachtingen werden
geboekt.
De heer Niemeijer vertelde ons dat het
gebrek aan belangstelling bij de burgerij
hoofdzakelijk te wijten is aan een vastge
roest wanbegrip omtrent alle zaken, die
met het jeugdherbergwezen van doen heb
ben.
Men houdt vaak halsstarrig vast aan
vooroorlogse denkbeelden en men negeert
de frisse winden, die de muffe lucht uit
de slaapzalen van vroeger vaagden.
In veler gedachten is de jeugdherberg
een oase voor de torsende trekkers, die
bij het aanschouwen van het rustpunt aan
de Jan Gijzenkade hun gekromde ruggen
rechten, hun zwetend voorhoofd betten
zich zuchtend op het stoepje neerzetten,
hun rijgschoenen uitrukken om zich dan
met een superieur gebaar de blaren door
te prikken.
Maar in 1964 is dat anders. De jongelui
arriveren per fiets, bromfiets of motor,
vaak zelfs per auto of bus. Daartoe heeft
men naast de jeugdherberg een parkeer
terrein aangelegd, dat aan vele voertuigen
plaats biedt. De gasten torsen geen rug
zakken, maar koffers. Daarin bevinden
zich-geen primitieve primussen, maar uit-
gaansjurken voor de dames en gesteven
pantalons voor de heren.
De opmerking in ons blad van elf jaar
geleden: „Jeugdherberg Jan Gijzen, tehuis
voor jongeren met smalle beurs", berust
inmiddels op een verouderde veronderstel
ling dat trekkers het behoeftige uitschot
van het vakantievolkje vormen.
Tegenwoordig sturen ouders hun kinde
ren liever naar een jeugdherberg op va
kantie met het oogmerk dat zij daar meer
„geborgen" zijn en in het vertrouwen dat
de leiding een oogje in het zeil houdt. Zij
zien het soms meer als tegenwicht voor het
„vrijere" kampeerleven.
Er zijn zo nu en dan gasten, die geen
„vader" of „moeder" tegen het echtpaar
Niemeijer willen zeggen. „Maar dat hoe
ven ze dan ook helemaal niet," verzeker
den de jeugdherbergouders. „We nemen
het niemand kwalijk, wanneer ze ons ge
woon met mevrouw en meneer aanspre
ken."
Ook verhaaltjes als zouden de jeugdher
bergouders 's avonds controlerend door de
slaapzaal* sohu-ifelen en als zouden de gas
ten hartje zomer nog boerenkool en brui
ne bonen krijgen opgediend, moeten naar
het rijk der fantasie worden verwezen. De
familie Niemeijer vormt een gewoon ge
zin, voor wie het jeugdherbergouderschap
een wijze van broodwinning is.
Er is de laatste jaren voor f 60.000 aan
dit voormalige schoolgebouw vertimmerd.
Brede, heldere gangen met ijzersterke
vloerbedekking verbinden de verschillende
„Jan Gjjzen" is een van de 58 door de
N.J.H.C. erkende jeugdherbergen en
wordt geleid door twee „ouders" met
assistentie van enige hulpen. De top
capaciteit bedraagt 110 gasten per
nacht, maar kan in noodgevallen wor
den uitgebreid met geïmproviseerde
slaapplaatsen.
Twaalf- tot dertienduizend trekkers
van 14-36 jaar uit binnen- en buiten
land vinden hier jaarlijks een gastvrij
onderdak. In 1963 waren dit er 12-250,
waarbij het feit in acht moet worden
genomen, dat de jeugdherberg van 1
jan. tot half april wegens verbouwing
gesloten was.
In het voor- en naseizoen nemen
scholen en andere groepen het leeuwe-
deel van de overnachtingen voor hun
rekening. Topmaanden zijn juli en aug.
met 5642 overnachtingen. Van de bui
tenlanders is het Duitse contingent met
4743 overnachtingen het grootste. Ver
daarachter komen de Engelsen en
Schotten met 837 overnachtingen. Aus
traliërs en Nieuw Zeelanders komen
met iets meer dan 300 bijzonder goed
uit de bus.
„Jan Gijzen" geniet een (geringe)
rijkssubsidie en krjjkt van de gemeente
een indirecte subsidie middels de lage
huur van het gebouw.
afdelingen met elkaar. In de grote eet-
en recreatiezaal vinden maximaal 110 gas
ten ruim een plaats. Een breed toneel,
waarop een piano, biedt de bezoeker tal
van ontspanningsmogelijkheden.
Zo kon de leiding van een christelijke
ulo-school in Ulrum (Gr.) onlangs nog
voor hun 120 leerlingen-op-schoolreisje
(voor het surplus van tien bedden was
een noodmaatregel getroffen) een aan
trekkelijk avondprogramma verzorgen.
„Jan Gijzen" is verder nog uitgerust met
een serie blinkend nieuwe toiletten en
douches.
Maar een groot deel van de ideaal ge
legen „Jan G(jzen" wacht nog op ver
nieuwing. De slaapgelegenheden voldoen
weliswaar aan de minimumeisen, maar
bieden voor de steeds luxueuzer geörien-
teerde trekker toch geen overdadig com
fort. Het is allemaal wat grauw en ver
sleten. Het spijtige is echter, dat men
hier onmogelijk kan afstappen van het
stapelbed-principe, hoe gaarne mevrouw
Niemeijer dit ook zou zien. „We willen
zeker twee stappen vóór zijn op de storm
achtige ontwikkelingen in dit werk". Het
zou echter ten koste van de overnach
tingscapaciteit geschieden, hetgeen, ge
zien de steeds toenemende vraag naar
dit soort vakantieverblijven, onverant
woord is.
Ook de keuken is aan een grondige ver
nieuwing toe. Met deze restauraties, waar
naast nog enkele andere herstel- en ver
nieuwingswerkzaamheden (bagageruimte,
wasgelegenheid en fietsenstalling), is een
bedrag van globaal honderdduizend gul
den gemoeid.
Als alle wensen in vervulling zullen zijn
gegaan, zal daarmee ook de kroon op
Jan Gijzen" gezet zijn. Sedert 1931, toen
het gebouw voor het jeugdherbergwezen
van de gemeente kon worden gehuurd,
heeft men geregeld pogingen in het werk
gesteld om tot verbeteringen te komen.
De tweede wereldoorlog gooide roet in
het eten: de bezetter gebruikte het gebouw
als hospitaal en het had daardoor zeer te
lijden. Na de bevrijding was dit leed weer
spoedig geleden, want reeds in 1946 kon
„Jan Gijzen", zij het dan met een sim
pele inventaris, weer in gebruik worden
genomen.
De slaapzalen steken ongunstig af bij
de moderne interieurverzorging van
de rest van het gebouw.
Tweetal te Opperdoes J. P. Geels te
Haarlem-C. en K. J. Velema te Hoogeveen
(Van een onzer verslaggeefsters)
De Europese Werkgroep (E.W.G.), waarvan prinses Beatrix presidente is, heeft het
afgelopen weekeinde een conferentie gehouden in het internationaal studentencentrum
„De Drommedaris" in Enkhuizen om zich onder andere te beraden op wat de werk
groep in de nabije toekomst en eventueel op langere termjjn zal ondernemen. De
conferentie was min of meer het slot van een experimentele periode die na de actie
Dousadj (vorig jaar november beëindigd) volgde. Men heeft zich enkele maanden
bezig gehouden met gesprekken met jongeren, organisaties, verenigingen enzovoorts
om een idee te krjjgen wat er voor de jeugd kan worden gedaan. De E.W.G., zo zegt
men, wil open staan voor iedere jongere die iets wil ondernemen ten gunste van
anderen die minder bedeeld zjjn, en gaat daarbjj uit van de gedachte: Europa als
eenheid voor vrijwillig werk door jongeren. „Het is", aldus prinses Beatrix, „experi
menteel werk, dat realistisch onder ogen moet worden gezien en waar we met de volle
honderd percent achter moeten staan".
De E.W.G. werd op haar initiatief opge
richt; het werk heeft haar volle belang
stelling en samen met de medewerkenden
in Nederland en Engeland, Noorwegen,
Zweden en van het internationaal secreta
riaat dat in Amsterdam gevestigd is, hoopt
zij tot een verwerkelijking van de plan
nen, idealistisch maar met een realisti
sche basis en doel, te komen.
In de anderhalf jaar dat de werkgroep
bestaat heeft zij al diverse projecten on
dernomen. Er werden vitaminen, melk
poeder en, dekens naar Algerijnse vluchte
lingen gestuurd; zij heeft meegeholpen
aan de opzet van een werkkamp in Corsica
waar Europese vrijwilligers een weg aan
legden; de groep hielp Algerijnse kinde
ren bij Belgische families onderbrengen,
waar zij vakanties doorbrachten. Het laat
ste project was de Actie Dousadj: de her
bouw van het in 1962 door een aardbeving
getroffen Perzische dorpje. Hiervoor heeft
de E.W.G. geld ingezameld door middel
van acties en vrijwilligers gestuurd die
het dorp onder leiding van de jonge Is
raëlische socioloog David Mitchnik (nu in
ternationaal secretaris van de werkgroep)
herbouwden. In maart vertrokken twee
landbouwingenieurs naar Dousadj voor de
tweede fase van het project: het landbouw
ontwikkelingsprogramma.
In de experimentele periode heeft het
Nederlandse secretariaat van de E.W.G.
al een nieuw project aangepakt. „De
Drommedaris," heeft dringend hulp no
dig; het gaat om een bedrag van
20.000. Het secretariaat zoekt naar mo
gelijkheden om het centrum aan dit be
drag te helpen, met de voorwaarde dat de
studenten die het exploiteren, hun „self-
supporting"-plannen verwezenlijken. Er
zijn in ons land privégroepen die zich be-
zich houden met vrijwillige hulp op aller
lei gebied. Deze groepen zitten vaak met
moeilijkheden van publiciteit, geld en pro
jecten. Hieromtrent oriënteert het secreta
riaat zich om hulp te geven voor concrete
ideeën.
Het dienstverlenen aan groepen, organi
saties en individuelen, die zich bezig hou
den op het gebied van vrijwillig werk in
de ruimste zin van het woord, is geen ge
ringe taak voor een particuliere instantie.
Natuurlijk krijgt men door het contact
met velen bekendheid een soort sneeuw
balsysteem; financieel is men helemaal
afhankelijk van particulieren en bedrijven.
Aan de medewerkenden stelt men hoge
eisen. Een goede staf, zo redeneert het be
stuur, kan veel doen slagen. De taak van
de werkgroep-Nederland kan ais interme
diair worden gezien. Het is niet zo dat
men een project opzocht en dit dan ook
uitvoert; men zoekt naar een project, be
middelt, terwijl de betreffende organisatie
of vereniging het verwerkelijkt door de ad
viezen van de werkgroep.
De werkgroep is dus geen organisatie
van vrijwilligers, zoals er al 300 tot 400 in
Europa bestaan. Bij het „research-werk"
in de afgelopen maanden is de werkgroep
duidelijk geworden dat er door die organi
saties wel veel goed werk wordt gedaan,
maar dat er, vooral in Nederland, een ge
brek aan communicatie met andere groe
pen is. Besprekingen met medewerkers
uit deze organisaties hebben geleid tot de
conclusie dat de E.W.G. beter als een
soort informatie en servicecentrum voor
vrijwilligerswerk kan functioneren. Men
ziet namelijk geen heil in het bestaan van
een E.W.G. als alweer een vrijwilligersor
ganisatie. De komende activiteiten van de
E.W.G.-Nederland hebben uiteraard een
experimenteel karakter, die gezien de
constructie van de hele werkgroep in
een internationaal licht moeten worden ge
zien.
Voor het Nederlandse secretariaat zijn
Berty Korvinus en Pieter Kersten verant
woordelijk. Aan de E.W.G.-Engeland wer
ken Pamela Cox, Robert Eddison en Kon
rad Schiemann mee. Eddison bracht bij
voorbeeld in februari een bezoek aan het
secretariaat aan de N.Z. Voorburgwal 298
in Amsterdam om van gedachten te wis
selen. Uit zijn gesprekken is gebleken dat
er in Engeland diverse groepen bezig zijn
met zelfstandige projecten, waarvoor de
E.W.G. haar diensten kan verlenen. En
geland, zo kwam tijdens de conferentie
vast te staan, wil goed beslagen ten ijs
komen en ook aan het begin geen half
werk doen. Hun voornaamste zorg is nu
de „fund-raising".
Van Noorwegen waren er Karl Sanne
en Anders Gaarder In hun comité zitten
de secretaris-generaal van de Noorse WAY
(alle jeugdorganisaties van Noorwegen zijn
hierin vertegenwoordigd), de secretaris
van de Europese Beweging en een verte
genwoordiger van de Federatie voor de
werkende jeugd. Een van hun eerste ac
tiviteiten is het ondernemen van een pro
ject (bouw clubhuis, aanleg weg en sport
terrein) in Noord-Noorwegen in de komen
de zomer. Hiervoor zullen veertig vrijwil
ligers nodig zijn. Tijdens de vergadering
is ook aan de orde gekomen of men voor
taan geschoolde krachten zal sturen. Dou
sadj bijvoorbeeld is een leerschool ge
weest waarbij allerlei fouten aan het licht
kwamen. Maar, aldus de conclusie, van
alles leert men. Door fouten komen we
aan de weet hoe we het een volgende
keer zullen aanpakken.
De vrijwilligers die de E.W.G. voortaan
zal uitzenden, zullen goede krachten zijn,
die tevoren door de secretariaten streng
worden gekeurd. In dit verband ook wil
het internationaal secretariaat de vrijwil
ligers eerst een cursus aan een trainings
instituut in Israel laten volgen om ten
minste tot goede prestaties en verantwoor
de resultaten te komen. Maar ook voor
dat gegadigden naar Israel gaan moet
er een mate van „qualification" aanwezig
zijn.
Zweden, vertegenwoordigd door de uit
Nederland afkomstige mevrouw Elisabeth
Halasz, werkt nauw samen met de vrij
willigers organisatie de „lnternat.ionella
Arbetslag". Deze heeft zich gespecialiseerd
op het werven en selecteren van vrijwil
ligers voor in en buiten Europa.
Om nog even op de E.W.G.-Nederland
terug te komen: er zijn nog diverse idee-
en waarover men zich beraadt, maar die
zijn nog niet publikabel. Eerst als wer
kelijk blijkt dat iets kan worden aange
pakt dat zin heeft, zal de E.W.G.-Neder
land haar plannen bekendmaken.
Tot voor enkele jaren werden door het
gemeentebestuur van Velsen zogenoemde
„onderwijsdagen" georganiseerd, met de
bedoeling het onderwijzend personeel in
de gélegenheid te stellen hun diverse vak
problemen te bespreken en daarbij een
ongedwongen onderling contact te bevor
deren.
Inmiddels heeft het gemeentebestuur
zich van de organisatie teruggetrokken en
het aan de betrokken onderwijzers zelf
overgelaten zich met een en ander bezig
te houden. Vandaar dat een commissie
werd samengesteld, waarvan de leden af
komstig zijn uit openbare, katholieke en
protestants-christelijke onderwijskringen.
De namen van de leden zijn de dames
J. R. Beijer, A. C. Lagendijk en A. M.
Mol en de heren J. C. Bart (voorzitter),
L. R. Lambeck (secretaris), G. P. Ma-
thijssen (penningmeester), A. Brunekreef,
P. L. Wapenaar en J. de Weert. Besloten
werd dat deze functies zullen rouleren.
Het eerste besluit van deze commissie
is geweest voortaan om de twee jaar een
onderwijsdag te houden, waarvan de een
zal bestaan uit de gebruikelijke vergade
ring en de ander uit een leerzame excur
sie.
Dank zij de medewerking van het ge
meentebestuur en de inspecties van het
kleuter-, lager en buitengewoon lager on
derwijs zal deze excursie reeds donder
dag 21 mei kunnen plaatsvinden. Het
wordt een reisje naar de Delta-werken
met het traditionele programma van een
bootreisje met film en expositiebezoek. De
tocht wordt met twaalf autobussen ge
maakt en men verwacht dat ongeveer 450
onderwijzers aan deze excursie zullen
deelnemen.
Op initiatief van de reservepolitie in
Zandvoort zijn afgelopen zaterdag aldaar
schietwedstrijden gehouden waaraan ook
reservisten uit Velsen hebben deelgeno
men.
Er werd met vijftallen geschoten op de
pistool- en de buksbaan. De reservepolitie
van Zandvoort bleek de beste schutters te
hebben. Met 409 punten legde zij beslag
op de eerste prijs. De Velsense reservisten
bleven slechts één punt achter en kwamen
met 408 punten op de tweede plaats. Derde
werd Bloemendaal met 401 punt en vier
de Heemstede met 340 punten.
In de personele wedstrijd won de heer
P. Kooger uit Velsen met 87 punten de
tweede prijs. De Velsense reservepolitie
kwam verder uit met de heren Visser, De
Witte, Kruize en Hoekstra.
De stichting voor sociaal-cultureel werk
Velsen gaat de huur verhogen voor de
lokalen en ruimten, die van gemeentewe
ge zijn gehuurd in het gebouw cultureel
centrum. De gemeente Velsen heeft daar
namelijk gehuisvest de bureaus voor cul
turele zaken en sport- en jeugdzaken. De
huurverhoging bedraagt 25 percent en
gaat in per 1 januari 1964.
B. en W. van Velsen vinden deze huur
verhoging redelijk.
Uit een kraanwagen op het terrein van
het P.E.N. in Velsen-noord zijn een jerry
can en een zogenaamde viersprongketting
met vier haken ontvreemd.
N.V. Meubel Industrie „FRACO"
KROMHOUTSTRAAT 56 - IJMUIDEN
vraagt:
Leeftijd plm. 30 jaar. 5-daagse werkweek.
Schriftelijke sollicitaties aan bovengenoemd adres.
'met lijfje - maten 45 tot en met 70 - vanaf
maten 35 - 40 - 45
CROCUS:
Nylontrico meisjesonder-
i'urk met plooirokje. Laat
ste mode! Saffierbleu.
Speciaalzaak foundations, lingeries, bad- en strandkleding
PLEIN 1945 TELEFOON 7323
Wij kunnen nog plaatsen:
een VERKOOPSTER, een LEERLING-VERKOOPSTER
en een HULPVERKOOPSTER
