Slecht-gebraden vredesduif
Roussin's „LA MAMMA" gepeperd blijspel
CKefariite „4"
jagraag!
TONEEL IN HAARLEM
Het pinksterweekeinde
4beroemde middelen
doen wonderen!
Brand in kathedraal
van Pozzuoli
11
DINSDAG 19 MEI 1964
Voortijdig opgediend door Toneelgroep Theater
Magnifieke rol van Elly van Stekelenburg bij N.R.T.
Damshuizer
Vier geneesmiddelen in één tablet
verenigd ondersteunen eikaars wer
king en doen wonderen. Chefarine
„4" werkt daardoor niet alleen
beter bij bestrijding van pijn en
griep, maar bovendien veiliger,
want één der bestanddelen dient
om de maag te beschermen.
Lawrence Wright t
Juist a/s man
kun je dat zo
waarderen
Een lekkere
Amerikaanse sigaret
De radio geeft woensdag
T elevisieprogramma
hoofdrol. Laten we hopen dat enig inspe
len de voorstelling juist in de bijrollen
ten goede zal komen. In ieder geval gaan
als U boven de 18 bent!
Hans van den Bergh
In het midden Elly van Stekelen
burg. Voorts van links naar rechts
Henk van Efferen, Ida Bons, Louis
Borel en Hans Pauwels.
DAT DE GEBRADEN DUIVEN ons maar zelden in de mond vliegen is
gisteravond weer eens duidelijk gebleken bij de voorstelling van de Toneelgroep
Theater in de Haarlemse Stadsschouwburg. De vijftig of zestig verstokte toneel
liefhebbers, die zich naar het Wilsonsplein hadden laten lokken om kennis te
maken met het eerste stuk van de jonge Vlaming Jan Christiaens, „Een vredesduif
braden", hebben althans kunnen constateren dat deze duif zich niet gemakkelijk
naar binnen liet werken en, eenmaal binnen, nog veel minder gemakkelijk verteer
baar was. Aan de duiveboutjes, die hier geserveerd werden, bleek bijzonder
weinig mals vlees te zitten, en ze waren ook niet helemaal gaar uit de keuken
van Christiaens gekomen.
Advertentie
ANDRé ROUSSIN, de schrijver van succesblijspelen als
„De Man, de Vrouw en de Moord", „Als 't Kindje binnen
komt", „De Grote Liefde", verstaat als geen ander de kunst
om thema's te bedenken, zo ongewoon of paradoxaal dat
men van de eerste tot de laatste claus gespannen meeleeft
en bovendien weet hij die opmerkelijke stof altijd onder
te brengen in uiterst knap gebouwde intriges waarmee hij
zijn afstamming uit de Franse toneeltraditie van het „pièce
bien faite" telkens weer bevestigt. In „La Mamma" nu, zijn
beide kanten van zijn talent weer overduidelijk aanwezig.
IN VERSCHILLENDE opzichten nu heeft
deze voorstelling niet aan de (hoogge
spannen) verwachtingen beantwoord. Het
leek aanvankelijk alsof Elly van Stekelen
burg zich als het ware gedrukt voelde
door het besef dat zij een hoogtepunt in
haar carrière waar moest maken. Daar
bij kreeg men de indruk dat regisseur Luc
Lutz zich te uitsluitend had beziggehouden
met het oproepen vim de vereiste Sicili-
aanse atmosfeer in kleuren en achter
grondgeluiden, zodat vooral in het eerste
bedrijf de profilering van de bijrollen
daaronder geleden had. Ten derde bleven
een aantal van die tweede plansrollen zo
volledig onder de maat dat de gecom
bineerde talenten van Roussin en mevrouw
Van Stekelenburg soms in een vacuum
werkten, dat pas tegen het eind van de
avond door het onverwoestbare elan van
het stuk werd weggespeeld.
Alleen is zijn centrale gedachte dit keer wel zo precair, dat
het lang geduurd heeft voor enig toneelgezelschap in ons
land zich eraan heeft gewaagd en dat terwijl het stuk in
Parijs met Elvira Popescu in de hoofdrol jarenlang een treffer
van de eerste orde is geweest, en wij in Elly van Stekelenburg
over een actrice beschikten voor wie deze titelrol een kolfje
naar de hand moest zijn. Maar het Nieuw Rotterdams Toneel
heeft de sprong in dit land van lange kwetsbare tenen nu
toch gewaagd en zaterdagavond heeft men in de Rotter
damse Schouwburg de lang verbeide première beleefd.
DE TELEVISIE ZORGDE er geduren
de de pinksterdagen voor, dat de kijker,
wat vermoeid van de verkeersdrukte en
de ontspanning in de vrije natuur, 's
avonds in het algemeen kon genieten van
goede ontspanningsprogramma's. Televi
sie-uitzendingen zijn uiteraard eendagsvlie
gen, al komt een enkele wel eens in aan
merking voor een herhaling. Tot die ca
tegorie zouden wij ook de muzikale ko
medie „Vadertje Aarde" willen rekenen,
die zaterdagavond door de NCRV onder
de NTS-vlag uitgebracht werd. De schrij
ver, tevens regisseur, Willy van Hemert
had gezorgd voor een zeer aardig ver
haal met grappige liedjes, die door Cor
Lemaire van muziek werden voorzien.
Hij benutte op zijn wijze de relativiteits
theorie door de hoofdpersonen met hun
raket te doen landen op een andere, be
woonde planeet, die in zijn ontwikkeling
50 jaar ten achter was op onze „bescha
ving". Onder het daar heersende, vrede
lievende vrouwenbewind was een lid van
het zwakke geslacht, Thomas Alva Edi
son, juist toe aan het knutselen van de
eerste schrijfmachine. De mannelijke
hoofdpersonen, Coen Flink en Jacco van
Renesse, hadden slechts in het begin wat
moeite met hun rollen van stoere ruim
tevaarders; later benutte vooral de eerst
genoemde ten volle de kans de komische
verwikkelingen, gevolgen van zijn kennis
making met een vrouwenmaatschappij,
uit te spelen. Als verstekelinge, die het op
„Vadertje Aarde" tot presidente bracht,
was Jenny Arean weer een kostelijke mu
sical-ster; hetzelfde kan geschreven wor
den van Mieke Bos, die haar succes in
„Sound of Music" nu voortzette met de
rol van Esther, het meisje dat ver
liefd graag naar Moeder Aarde ging
en dus de verstekelinge op de terugreis
was. Lex Goudsmit was op die andere
planeet een koddige, zorgzame huisva
der; Bert van der Linden de excentrieke
ouwe jongeheer Edison, die dapper de
illegale suffrageursbeweging leidde en El
len de Thouars was een imponerende pre
sidente, die mooi zwoel haar verliefdheid
op zo'n mannetje van de andere planeet
speelde. Met zijn leuke ballètjes en zijn
goede decors mag deze puur Nederland
se musical, wat ons betreft, gerust nog
eens op de beeldbuis komen.
DE FRANSE BIJDRAGE aan de Euro
visie-serie „Gouden Klanken" werd op
eerste pinksterdag door de NTS uitgezon
den. In de sfeervolle entourage van het
Parijse hotel de Cluny weerklonken zang
en muziek uit de tijd van Lodewijk XII;
die vocale en instrumentale prestaties wa
ren van zulk een goed gehalte, dat zij
zowel de minder goede kwaliteit van het
beeld als de anachronistisch werkende
kleding van de uitvoerenden (alleen de
dansers waren in het tenue van die tijd)
goeddeels deden vergeten.
DE VARA zorgde voor een fel contrast
met de show rond Rob de Nijs, idool van
vele tieners, die erin slaagde ons ervan
te overtuigen, dat hij een zeer knappe mo
derne show-man is. Het werd een zeer vlot
amusementsprogramma, waarin verrassend
leuk gezongen, gedanst en ook geacteerd
werd. Opvallend goed was daarbij Marij
ke Merckens; Liesbeth List liet zich ken
nen als een zangeresje, dat als het moet
ook een mysterieuze film-vamp kan neer
zetten en Ria Valk maakte een opmerke
lijke goede rentrée met een Franse tie
nersong. Het élan en de frisheid van al
deze jonge artiesten hadden zich ook meege
deeld aan Lex Goudsmit, die vreemd ge
noeg als een Arabische sjeik menig jid—
disch woord bezigde. Het aantrekkelijks
balletgroepje van Jan Amtz gaf nog meer
vaart aan deze blijmoedige, zeer goed
verzorgde uitzending.
Het Haags Studentencabaret bleek in de
nieuwe aflevering van „K-wartaal" in een
vakantiestemming te verkeren, die zeer
wel paste bij dit zonnige pinksterweek
end. Ferdinandusse en zijn team namen
een heerlijk loopje met de legioenen gemo
toriseerde zondagsruiters en met vele an
dere actuele en niet zo politieke zaken. Of
schoon niet altijd even sterk, kon de per
siflage het deze keer van de bijtende spot
met het hakkelend gebrachte commentaar
van Ferdinandusse op allerlei nieuwsbe
richten werd het weer een onderhoudend
programma-onderdeel.
Henk de By wijdde de gehele aflevering
van zijn rubriek „Signalement" aan een
film over de beroemde Canadese Bach-
vertolker Glenn Gould. In zijn inleiding
merkte hij terloops op, dat het zowel een
candid- ais een quasifilm kon zijn. Wat
wij daarna te zien en te horen kregen,
deed ons geloven in het laatste: de sfeer
in de studio van de grammofoonplaten
maatschappij, de monologen van de opna
meleider, de alledaagse babbeltjes van de
technici en de professionele losheid van
het geheel waren te echt, om waar te
kunnen zijn.
WIE GISTEREN VOOR het eerst de
Zilveren Roos-show van Rudi Carrell op
het scherm zag, zal zeker willen beamen
dat sommige t.v.-uitzendingen een reprise
verdienen. Nog beter dan de eerste keer
trof ons Carrell's vermogen, humor te pro
duceren, die bij iedereen aanslaat. De
Mike Moltoshow, die later op de avond
door de AVRO gebracht werd, had een
voorbeeld kunnen zijn van de zouteloze,
knap gefilmde, kostbare t.v.-produkties,
waartegen o.m. voornoemde Rudi in Mon-
treux zoveel bezwaren uitte (overigens
praten voor- en tegenstanders van die
amusementsfilms nogal langs elkaar
heen).
Georges Feydeau, de schrijver van bou
levard-toneel, die een halve eeuw geleden
zo populair was, is zoetjesaan op weg de
meest gespeelde auteur van de Nederland
se televisie te worden. Na de VARA, die
enige van zijn eenakters op het scherm
bracht, besteedt deze week zowel de AVRO
als de KRO aandacht aan zijn werk. Wij
nemen maar aan, dat hier geen sprake
is van een algemeen misverstand, maar
dat de drie genoemde omroepen met de
ze zogenaamd pikante stukken een deel
van de bejaarde kijkers wat plezier wil
len verschaffen. Al behoren wij niet meer
tot de jongeren, ook ons namelijk hebben
deze toneelgeschiedenissen, met hun na-
ieve intriges, hun doorzichtige ontknopin
gen en hun langgerektheid niets meer te
zeggen. Dat gold dus ook voor Feydeau's
produkt „Hotel het Paradijs", dat gister
avond uitgezonden werd. Walter van der
Kamp, de regisseur, had al het mogelijke
gedaan om het stuk voor televisie geschikt
te maken; zo maakte hij b.v. de „ter
zijdes" zichtbaar in wolkjes, of liet hij ze
slechts weerklinken. Tot zijn beschikking
stond een aantal acteurs, die met de kluch
tige komedie wel raad weten, zoals Pieter
Lutz en Willy Ruys, die voortreffelijk
steun vonden in de vertolkingen van Ina
van Faassen, Cor van Rijn en Fritz But-
zelaar. Maar de humor bleef dezelfde als
die, welke zo'n 50 jaar geleden misschien
populair was in bepaalde betere kringen.
Ontdaan van het stof, bleek die humor
wederom beslist niet van alle tijden te
zijn; zo kon het, alle goede bedoelingen
ten spijt, voor ons niets anders worden dan
een zeer langdradige uitzending.
HET WAS DAN ook pas na de pauze
dat het nuchtere Rotterdamse publiek
zich over zijn terughoudendheid ten aan
zien van het penibele onderwerp heenzette
en zich aan de vrolijkheid gewonnen gaf.
Wat is namelijk de kwestie? Een uiterst
knappe Siciliaanse jongen, de „verleider"
van het eiland blijkt twee jaar na zijn
huwelijk zijn vrouw nog niet aangeraakt
te hebben. De vader van het meisje wil
dan in samenwerking met de kerkelijke
overheid het huwelijk ontbonden laten ver
klaren, waarna de moeder van de jongen
die deze schande over de mannelijkheid
van haar kroost niet onder ogen wil zien,
het heft in handen neemt. In een hartver
warmend samenspel van hemelse won
derdadigheid, moederlijke sluwheid en ont
wapenende menselijkheid komt alles via
een aantal krankzinnige complicaties op
zijn pootjes terecht.
De moeilijkheid is echter dat gedurende
een groot deel van de avond de vleselijke
aspecten van deze zaak met grote vrij
moedigheid door de gezinsleden bespro
ken worden, wat zich in het Frans altijd
iets gemakkelijker beluisteren laat, dan in
de onverbloemde eigen taal. Vooral op het
punt van vanzelfsprekende lichtvoetigheid
en milde karikatuurtekening nu schoot de
voorstelling tekort. Er werd teveel lomp
getypeerd, onduidelijk gesproken en on-
verdragelijk nadrukkelijk gedaan.
DE ENIGEN DIE de juiste toon van
kinderlijke oprechtheid jen Italiaans pri
mair sentiment wisten te vinden waren
Elly van Stekelenburg als de in haar rol
groeiende, handig complotterende, fel rea
gerende en toch oprecht gelovige „mam
ma" en Hans Pauwels als haar slome
tweede zoon die een „sleutelpositie in de
intrige inneemt.
Voor de uiterlijke verzorging verdient
regisseur Luc Lutz, zoals gezegd, niets dan
lof, maar voor zover hij de spelers op el
kaar en op het stuk had moeten afstem
men is hij toch wel te kort geschoten. Dra
gelijk was uiteindelijk het platonische paar
van Ida Bons en Henk van Efferen, zon
der meer afschuwelijk waren Robert So-
bels als de notaris, Pieter Lutz als de pas
toor en Louis Borel die als oom zo eento
nig sprak en speelde dat men na tien woor
den al niet meer kon blijven luisteren.
Jammer van dit tintelende blijspel en
van de prachtig gespeelde, intens beleefde
Advertentie
Eén der middelen zorgt dal ook
de maag niet van streek raaktl
De koepel van de vijf eeuwen oude ka
thedraal van Pbzzuoli is ingestort na een
brand, waarbij onder meer een twaalftal
schilderwerken uit de 16de, 17de, 18de en
19de eeuw van Massimo Stanzione, Fran
cesco Solimen, Savertio Altamura en an
dere grote Napolitaanse en Zuid-Italiaan
se kunstenaars en waardevolle glas-in-
lood werken verloren zijn gegaan.
Volgens de gemeente-autoriteiten heeft 't
graf van de grote Napolitaanse compo
nist Pergolesi, die in 1736 is overleden en
in de kathedraal begraven ligt, echter
geen ernstige schade opgelopen. De koepel
stortte in nadat de vlammen van de brand,
die langer dan twee uur woedde, de hou
ten steunbalken en een houten plafond
hadden weggebroken.
De „vader van de Londense Tin Pan
Alley", de muziekuitgever en liedjesschrij
ver Lawrence Wright, is zaterdag in een
ziekenhuis te Blackpool (Engeland) overle
den in de leeftijd van 76 jaar. Wright is
meer dan vijftig jaar geleden begonnen
muziek uit te geven in Denmarkstreet in
de Londense wijk Soho, die de bijnaam Tin
Pan Alley kreeg. Onder de naam Horatio
Nicholls schreef hij een duizendtal liedjes.
UIT DE RECENSIE van verleden week
dinsdag, na de Arnhemse première, weet
men dat het stuk gaat over een kleine
individualist, die in de harde maatschappij
dreigt te worden doodgedrukt. De moei
lijkheid is, dat de „kleine individualist"
nergens ook maar een ogenblik een ge
loofwaardige figuur wordt die wij als een
levend medemens kunnen accepteren; en
dat ook de „harde maatschappij" te stun
telig is geschilderd om door de toe
schouwer ernstig te worden genomen. Het
driedelige „spel" van Christiaens kan men
dan ook nauwelijks een toneelstuk noe
men; het bestaat voornamelijk uit einde
loos lange monologen, die af en toe
tot verademing van de luisteraar wor
den onderbroken door gesprekken, welke
echter ook nauwelijks tot enige drama
tische handeling leiden. Vooral die mono
logen bevatten wel enkele aardige dich
terlijke beelden, maar voor het overige
zijn zij slechts een vermoeiende aaneen
schakeling van „woorden, woorden, woor
den vele duizenden woorden waar
mee de schrijver toch eigenlijk maar bitter
weinig zegt. Het is allemaal heel mooi
symbolisch bedoeld, maar het kleine
beetje inhoud van het stuk verdrinkt in
die symbolen. Daar waar de symboliek
in het groteske is getrokken wordt het
duidélijk dat Christiaens een groot be
wonderaar van Ionesco is; maar helaas
mist hij (althans nu nog) de felle drama
tische kracht die aan Ionesco's symbo
lische grotesken juist hun obsederend
effect geeft. Enige humor bezit Chris-
tioens wel, maar wat dat betreft had hij
gisteravond de omstandigheden tegen zich:
in de bijna lege schouwburg vielen zijn
grapjes, bij gebrek aan een reagerend
publiek, stuk voor stuk in het water.
HET WAS, ALLES BIJEEN, een trooste
loze avond, die ook door de spelers niet
kon worden gered. Wim Kouwenhoven,
in zijn eerste grote rol, deed bewonderens
waardige pogingen om van het papieren
mannetje Andreas Muller een levend mens
te maken, maar dat was een onbereikbaar
doel. De drie andere vertolkers gaven
in 't geheel niets interessants te zien. Het
„gevecht", dat de regisseur Jurg Molenaar,
blijkens zijn eigen woorden in het pro
gramma, had geleverd met de klaarblijke
lijke en te waarderen bedoeling om een
goede voorstelling tot stand te brengen,
was een kansloos gevecht tegen de wind
molens van Christiaens' brijige symbolen
geweest.
MISSCHIEN heeft de debuterende
schrijver veel geleerd van deze opvoering,
zodat hij in 't vervolg beter weet wat
het toneel eist en wat het toneel kan
verdragen. Dan- heeft de Toneelgroep
Theater daarmee nuttig werk gedaan.
Maar het zou toch beter zijn als zoiets
dan in besloten kring gebeurde en het
betalende schouwburgpubliek niet met
dergelijke onvoldragen produkten werd
geconfronteerd.
Simon Koster
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 9.40
VPRO. 10.00-24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Socialistisch strijdlied. 7.23
Lichte grammofoonmuziek. (7.30 Van de
voorpagina, praatje) 8.00 Nieuws en socia
listisch strijdlied. 8.18 Lichte grammofoon
muziek. 8.50 Gymnastiek voor de vrouw.
9.00 Kookpraatje. 9.05 Klassieke grammo
foonmuziek. 9.35 Waterstanden. VPRO:
9.40 Morgenwijding. VARA: 10.00 Lichte
grammofoonmuziek. 11.00 Voor de vrouw.
11.40 Pianorecital: moderne en klassieke
muziek. 12.00 Tango-rumba orkest en zang
solisten. 12.30 Mededelingen t.b.v. land- en
tuinbouw. 12.33 Voor het platteland. 12.38
Musette-orkest. 13.00 Nieuws. 13.15 Lichte
grammofoonmuziek. 13.25 Licht instrumen
taal kwartet. 13.45 Geheimen onder de gol
ven, lezing (1). 14.00 Grepen uit de mu
ziekgeschiedenis, muzikale lezing. 14.50
Meisjesstudenten, toespraak. 15.00 Voor de
jeugd. 16.50 Voor de zieken. 17.20 Tentoon
stellingsagenda. 17.25 Licht orkest met vo
cale ensembles en zangsolisten. 17.50 Re
geringsuitzending: Geven en nemen Tips
voor en van weggebruikers. 18.00 Nieuws.
18.15 Lichte grammofoonmuziek. 18.20 uit
zending van de Anti Revolutionaire Partij.
Tot u spreekt mr. W. R. van der Sluis,
Sekretaris van de Anti Revolutionaire Par
tij. 18.30 Radio Volks-Universiteit: Leven
de Letteren: Formentor, door Jacques den
Haan. 19.00 Voor de kinderen. 19.10 Ar
tistieke staalkaart. 19.40 Chassidische lie
deren. 20.00 Nieuws. 20.05 Dansorkest en
solisten. 20.40 Café, het Paradijs, hoorspel.
21.50 Viool en piano: klassieke en moder
ne muziek. (stereofonische uitzending).
22.20 Sport halverwege. 22.30 Nieuws. 22.40
Balans: actuele kroniek. 22.55 Lichte gram
mofoonmuziek. 23.10 Jazzmagazine. 23.55-
24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00-24.00 NCRV.
NCRV: 7.00 Nieuws. 7.10 Dagopening.
7.20 Klassieke grammofoonmuziek. 7.45
Radiokrant. 8.00 Nieuws. 8.15 Lichte gram
mofoonmuziek. 8.30 Elektronen Parade
(gr.) 8.45 Internationale volksliederen en
-dansen (gr.) 9.00 Voor de zieken 9.35 Gos
pel songs (gr.) 9.40 Voor de huisvrouw.
10.10 Oude kamermuziek (gr.) 10.30 Mor
gendienst. 11.00 Klassieke pianomuziek
12.30 Mededeling, t.b.v. land- en tuinbouw.
12.33 Triptiek: wekelijks vakantieprogram
ma. 12.50 Grammofoonmuziek, eventueel
actualiteiten. 13.00 Nieuws. 13.15 Licht en
semble. 13.45 Zigeunermelodieën, (gr.)
14.00 Residentieorkest en zangsoliste: klas
sieke en moderne muziek. 15.20 Samen
zang Geestelijke liederen (herhaling van
zondag 17 mei j.l.) 15.50 Bijbelvertelling
voor de jeugd. 16.00 Voor de jeugd. 17.15
lichte muziek. 18.05 Koorzang. 18.30 Het
spektrum: nieuws uit de Protestants Chris
telijke organisaties. 18.45 Lichte grammo
foonmuziek. 19.00 Nieuws en weerpraatje.
19.10 Op de man af, praatje. 19.15 Leger
des Heilskwartier (gr.) 19.30 Radiokrant.
19.50 Pianospel: lichte muziek. 20.10 Om
roeporkest en solist: klassieke muziek.
20.55 Gesprek over de noodzaak van het
Lager Economisch en Administratief On
derwijs. 21.15 Mezzo-sopr. en piano: klas
sieke en moderne liederen. 21.45 Kantteke
ningen. 21.55 Licht ensemble. 22.15 Licht
strijkorkest (gr. 22.30 Nieuws en herha
ling SOS-berichten. 22.40 Avondoverden
king. 22.55 Lichte grammofoonmuziek.
23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Lichte muziek. 12.15
Lichte muziek. 12.25 Weerbericht. 12.30
Lichte muziek. 12.50 Beursberichten. 13.00
Nieuws. 13.20 Kamermuziek. 14.00 Nieuws.
14.30 Schoolradio. (Om 15.00 Nieuws) 15.30
Actualiteiten. 15.45 Koorzang. 16.00 Nieuws
16.03 Beursberichten. 16.09 Engelse les.
16.24 Lichte muziek. 17.00 Nieuws. 17.15
Kamermuziek. 17.55 Pianospel. 18.00 Nws.
18.03 Voor de soldaten. 18.30 Lekenmoraal
en -filosofie. 18.50 Instrumentale muziek.
19.00 Nieuws en weerbericht. 19.40 Klank
beeld. 20.00 Openbaar kunstbezit. 20.15
Licht programma. 20.45 Lichte muziek.
21.00 Jazzmuziek. 21.30 Licht programma.
22.00 Nieuws. 22.15 Volksmuziek. 22.35 De
zeven kunsten. 22.50 Nocturne. 23.00 Nws.
23.05 Chansons. 23.55 Nieuws. 24.00-0.45
Voor de zeelieden.
VOOR DINSDAG
NTS: 19.30 De mijnwerker, film. 19.45
Openbaar Kunstbezit: Gebeeldhouwde por
tretten. 20.00 Journaal. 20.20 Uitzending
van de Partij van de Arbeid. 20.30 Ma
rietta en de danseres, speelfilm. 22.05 Ta
hiti: Smeltkroes van de Stille Zuidzee, film.
22.55-23.00 Journaal.
VOOR WOENSDAG
NTS: 17.00 De Verrekijker, internatio
naal jeugdjournaal. KRO: 17.10-17.45 Voor
de kinderen. 19.30 Sport. NTS: 20.00 Jour
naal en weeroverzicht. KRO: 20.20 Brand
punt. 20.45 Piste, gevarieerd programma.
21.25 Wijlen Mevrouw Uw moeder, eenak
ter. 21.55 Het land van onze kinderen, do
cumentair programma (dl. 5). 22.25 Epi
loog. NTS: 22.35-22.40 Journaal.
Experimentele uitzendingen op het tweede
net (kanaal 27).
NTS: 20.15 12 x 5, een dozijn schlagers
uit 60 jaar. 21.15-22.15 Iedere donderdag.
speelfilm.
