Na vier jaar zenden steeds meer muziek
in de populaire „Radio Veronica"
Postume uitgave van „A moveable Feast"
5
Prentenkabinet Amsterdam
Van Claude Lorrai
tot Cézanne
Staf Bruggen overleden
Pipo met vakantie
in
WOENSDAG 20 MEI 1964
9
Melancholieke
herinneringen
aan de jaren
twintig
Hedenavond film van de
Olympische Spelen '28
Nieuwe directeur van
de Marinierskapel
De radio geeft donderdag
T elevisieprogramma
ERNEST HEMINGWAY
WASHINGTON. Mary, de vierde en laatste vrouw van
Ernest Hemingway, heeft een postume uitgave verzorgd van
een opmerkelijk boek, waarin men de herinneringen aan die
unieke periode der twintiger jaren, toen Amerika's „lost
generation" in Parijs (Montparnasse) woonde en werkte, kan
vinden, die de schrijver kort voor zijn dood op schrift stelde.
In deze herinneringen geeft Hemingway de grote man van
het éénlettergrepige woord in de Amerikaanse litteratuur,
niet alleen portretten van vrienden uit die tijd: Ezra Pound,
Gertrude Stein, Scott Fitzgerald, maar ook herdenkt hij met
(Van onze correspondent)
HET ZIJN, ondanks de melancholie, geen zoetige schetsen en iedereen die Heming
way's werk kent zal dat ook niet verwachten. Maar wel besteedt hij de meeste aan
dacht aan die mensen, die hem sympathiek waren. Zo zijn er mooie bladzijden over
Scott Fitzgerald, die ondanks zijn vele drinken en onberekenbaarheid door Hemingway
als een echte vriend werd beschouwd. Onverbloemde antipathie laat hij echter blijken
tegen diens vrouw Zelda, die jaloers is op het schrijven van haar man en geen ge
legenheid voorbij laat gaan hem te veel te laten drinken opdat hij niet schrijven kan.
Het duurde jaren voordat Scott zelf begreep dat Zelda zenuwziek was. Hemingway
begon al aan haar verstand te twijfelen, zo schrijft hij, toen zij hem in dodelijke ernst
vroeg: „Geloof jij ook niet dat Al Jolson groter is dan Jezus?"
INTERESSANT,
MAAR niet zo recht
lijnig is wat Heming
way schrijft over
Gertrude Stein, de
vorstin van het litte
raire en schilderkun
stige leven van die
tijd, zeker in haar
eigen gedachten. Dat
zij op het schrijven
van Ernest grote in
vloed zou hebben ge
had, ontkent hij. Eer
der toont hij zich
dankbaar voor de
raad en de vriend
schap van Ezra
Pound, die beschre
ven wordt als volko
men onbaatzuchtig en
oprecht vriendschap
pelijk. Gertrude en
haar vriendin Alice
Toklas boeien hem
meer dan dat hij hen
sympathiek vindt.
Gertrudes litteraire
smaak trekt hij ove
rigens in twijfel en
hij zegt in dit ver
band dat zij alleen
positief oordeelde
over mensen, die
gunstig over haar
werk geschreven
hadden. Een komisch
verhaal is dat zij
Ezra Pound niet uit
kon staan omdat hij
een fragiel stoeltje
kapot zou hebben
gezeten (Hemingway
acht het echter niet
uitgesloten dat met
opzet aan de forse
Pound zo'n breekbaar
meubel was aange
boden).
DAT DE TERM „lost generation" een
eigen vondst van Gertrude Stein zou zijn
geweest betwist Hemingway ook. Het zou
de uitdrukking geweest zijn, die Gertrude
Stein's garagehouder had gebruikt tegen
zijn jonge monteur, die de auto van de
fameuze cliënte niet meteen had gerepa
reerd. Opvallend is dat Hemingway, wiens
boeken niet altijd het toonbeeld lijken van
een Victoriaanse moraal, in zijn verhou
ding tot vrienden als nogal conventioneel
tevoorschijn komt. Hij is er op uit altijd
beleefd te zijn en weigert critiek te oefe
nen op kunstenaars, die door zijn vrienden
bewonderd worden. Homosexualiteit blijkt
hem danig te schokken en Gertrude Stein
onderhoudt hem erover dat hij bitter slecht
op de hoogte is. Als Scott Fitzgerald hem
vraagt of hij met zijn vrouw Hadley al
een verhouding had voordat hij met haar
getrouwd was vindt hij die vraag schaam
teloos. Tegen oudere gevestigde schrijvers
ziet hij op kortom, Papa Hemingway blijkt
een flinke dosis schuwheid gehad te heb
ben voor al te directe contacten, ook met
zijn vrienden, en lijkt graag zijn toevlucht
genomen te hebben tot algemeen aanvaard
fatsoen.
EEN EREPLAATS in het boek neemt
Sylvia Beach in, de beroemde eigenares
van de boekwinkel, uitleenbibliotheek en
uitgeverij Shakespeare and Company in
de Rue de l'Odéon, die zich een plaats
ii
Van 26 juni tot 16 augustus zal in de
tentoonstellingszalen van het Prenten
kabinet in het Rijksmuseum te Amster
dam een tentoonstelling worden gehou
den van Franse tekeningen in Neder
lands bezit. De collectie, die thans is ge-
exposeerd in het Nederlands Instituut te
Parijs, omvat ruim tweehonderd bladen,
van de 17de tot de 20ste eeuw en is
samengesteld uit inzendingen van de
Prentenkabinetten der Nederlandse mu
sea en van particuliere verzamelingen.
Voor het eerst zal een beeld worden ge
geven van de rijkdom en de hoge kwali
teit van wat Nederland op dit gebied
bijeenbracht.
Hoogtepunten vormen de groep land
schappen van Claude Lorrain, dertig teke
ningen van Watteau, studies van Frago-
nard en Boucher en Rubert Robert. Bij de
19de eeuw treden op de voorgrond Ingres,
Gericault, Delacroix, Daumier en Degas.
De tentoonstelling wordt afgesloten met
tekeningen van Seurat, Toulouse Lautrec
en met een serie aquarellen en studies van
Cézanne. Omdat de kostbare tekeningen
niet te lang aan het licht mogen worden
blootgesteld zal de tentoonstelling slechts
seven weken duren.
Sylvia Beach, over wie Hemingway
in zijn Parijse memoires zo roerend
schrijft, voor haar boekhandel en
bibliotheek in Parijs „Shakespeare
and Cy".
in de litteratuurgeschiedenis veroverde door
het enige boek dat zij ooit uitgaf: James
Joyce's „Ulysses" in februari 1922. Syl
via Beach vormde een ander en minder
bizar middelpunt van de „lost generation"
dan Gertrude Stein. Zij leende geld uit
en zorgde er voor dat jonge, arme schrij
vers als Hemingway konden lezen door
dat zij hun Engelse boeken uit haar bi
bliotheek verschafte. Bovendien fungeer
de zij als contactpunt voor op de bonne
fooi naar Parijs gekomen Amerikaanse
artiesten, die de weg naar haar winkel
wisten te vinden.
Nog meer dan een boek over vrienden
is „A moveable Feast" een melancholiek
en vaak ook bittere herinnering aan het
geluk van Hemingway met zijn eerste
vrouw Hadley. Zij blijkt ook na bijna veer
tig jaar nog een grote plaats in zijn le
ven in te nemen. Bitter is hij tegen de
„rijken", die hem op een gegeven mo
ment hebben weggelokt uit het ware ge
luk in armoede met Hadley en Bumby.
melancholieke ontroering zijn eigen geluk als onbekend, arm
schrijver, levend in schamele kleine appartementen samen
met zijn eerste vrouw Hadley en zoontje Bumby. Het boek
heet „A moveable Feast, Sketches of the Author's Life in
Paris in the Twenties" (uitgave van Charles Scribner's Sons,
New York).
Bitter is hij tegen de vrouw, die hem in
haar netten strikte en hem deed scheiden
van Hadley. Hemingway noemt hier geen
namen, hij duidt aan met termen als
„een andere rijkaard" en „een loodsman
netje" en alleen diegenen, die de „ins en
outs" van zijn leven kennen zullen weten
wie hij bedoelt. Maar het is een bitter
slothoofdstuk, waarmee hij zijn terugblik
op de meer dan eens „gelukkig" genoem
de Parijse jaren besluit. Een hoofdstuk
overigens, waarbij men de opmerking niet
kan onderdrukken dat het niet het boze
noodlot was, dat Hemingway uit zijn ar
moedige paradijs verdreef, maar onge
twijfeld zijn eigen verliefdheid op zijn la
tere tweede vrouw.
„A MOVEABLE FEAST" is een echte
Hemingway, voor een groot deel geschre
ven als was het een roman. Het is vaak
geestig met een ondertoon van hilariteit,
die men niet zo van hem kent. Schitte
rend is de beschrijving van Pound's geld
inzameling om de veelbelovende jonge
dichter T. S. Eliot te bevrijden uit de
bank, waar hij moet zwoegen om zijn da
gelijks brood te verdienen. Ronduit onzin
nig de belevenis met Scott Fitzgerald, die
er na het drinken van een paar glazen wijn
plotseling van overtuigd is dat hij elk mo
ment kan sterven aan een long-embolie.
Typerend voor Hemingway's instelling
als schrijver is tenslotte wat hij vertelt
over zijn manier van werken. „Als je niet
weet wat te schrijven zet dan de waarste
zin, die je kent op papier," zo luidt zijn
methode. Waarachtigheid, authenticiteit,
vooral in de gesprekken, dat blijft de lei
dende idee van zijn werk, waaraan hij ook
trouw blijft in „A moveable Feast."
HEMMINGWAY'S BOEK over de jaren
twintig staat niet alleen. Het is een scha
kel in een serie biografieën, autobiogra
fieën en dergelijke, die de laatste tijd
over Amerikaanse schrijvers uit die ja
ren verschenen zijn. Zo heeft Vincent
Shean kort geleden „Dorothy and Red"
gepubliceerd, een boek over Sinclair Le
wis, Amerika's eerste Nobelprijswinnaar,
en de beroemde journaliste Dorothy
Thompson, die jarenlang met elkaar ge
trouwd zijn geweest.
Andrew Turnbull heeft voorts een bio
grafie over Scott Fitzgerald geschreven;
ook diens brieven zijn onlangs verschenen.
Dit laatste boek is hoogst interessant en
vormt een boeiende tegenmelodie tegen
Hemingway's boek. De brieven zijn gro
tendeels van Europa uit geschreven naar
Amerikaanse vrienden (o.a. vele aap
„Bunny": Edmund Wilson) en tonen de
ongeschminkte meningen van de schrijver
over mensen en dingen.
De twintiger jaren, het roerige decen
nium kort na de eerste wereldoorlog, zal
zeker nog in vele andere boeken tot le
ven worden gewekt. Hemingway heeft
zijn deel daaraan bijgedragen. Het is een
positief beeld geworden van de hand van
een man die van het leven hield en kon
genieten van de liefde, het voorjaar en
de jacht, van vissen in bergstromen en
stierengevechten en van de stad, „waar
over het laatste woord nooit gezegd zal
zijn": Parijs.
André Spoor
Vanavond zal de KRO-tv van half acht
tot acht uur de enige film uitzenden, die
van de in 1928 te Amsterdam gehouden
Olympische Spelen is gemaakt. Deze des
tijds door een Italiaan gemaakte reporta
ge is uniek in de wereld. De Italiaanse
maker van deze nog stomme rolprent had
toen de alleenrechten verworven. De
KRO heeft in de film verschillende inter
views ingelast met ruiter Pahud de Mor-
tanges, Denis (voetbal), die in 1928 de eed
aflegde, Rein de Waal (hockey-aanvoer-
der), De Jong (schermen), mevr. Veen-
damGisolf (hoogspringster, die toen de
tweede prijs behaalde) en de sportjourna
list de heer Geudeker.
GRONINGEN Binnenkort is de benoe
ming te verwachten van de kapitein-direc-
eur J. P. Laro van de Jan Willem Friso
lapel tot directeur van de Marinierskapel
e Rotterdam, in welke kapel hij geruime
ijd geleden muzikant was. De kapitein
-al eerstdaags de Drentse hoofdstad ver
laten, waar hij in 1953 benoemd werd tot
eerste luitenant-directeur van „Jan Wil
lem Friso," die toen nog stafmuziek werd
genoemd. Hij was toen de jongste dirigent
van de militaire muziekkorpsen in Neder
land.
Kapitein Laro, die in 1927 in Breda werd
geboren, werd in 1943 als leerling inge
schreven aan 't Koninklijk Conservatorium
te Den Haag, waar hij piano en klarinet
studeerde. Inmiddels was hij tevens mu
zikant bij de Marinierskapel. In 1950 ont
ving hij het onderwijsdiploma Cl en in ju
li 1952 het directiediploma. Zijn studie
werd bekroond met de benoeming tot di
recteur van de Johan Willem Friso KapeL
De drie gebroeders Verwey
(Van onze radio- en t.v.-medewerker)
RADIO VERONICA, „liet station waar muziek in zit", heeft zich sinds 19 april
196.0 dan nog wel geen plaats veroverd op vaderlandse bodem, maar stellig en
onmiskenbaar wèl in de belangstelling van honderdduizenden Nederlandse
luisteraars. Veronica is Nederlands zesde volwaardige radiostation geworden (naast
AVRO, KRO, VARA, NCRV, VPRO en Wereldomroep) met zeventien zenduren
per dag en met een constante luisterdichtheid, die geen der omroepen waar
schijnlijk meer voor enig radioprogramma heeft. Wij noemen Veronica met opzet
niet een piratenzender. Niet alleen omdat de directie van Veronica's exploitatie
maatschappij (de gebroeders Dirk, Hendrik en Jacob Verwey) een hekel hebben
aan de term piraterijof omdat alle handelingen van Veronica (dat slechts een
illegaal bestaan leidt) met pijnlijke nauwgezetheid binnen het kader van de
wettelijke voorschriften blijven, maar omdat men een zender, die openlijk en
straffeloos door vele duizenden vrije Nederlanders met sympathie beluisterd
wordt, moeilijk onder de onvriendelijke noemer „piraterij" kan rangschikken.
Hoe komen drie
Hilversumse textiel-
groothandelaren ertoe
hun handelswaar uit
te breiden met radio-
vermaak? „Het is
eigenlijk vrij simpel
gegaan", zegt Hendrik
Verwey, door ver
wanten en kennissen
Bill genoemd en door
het voltallige perso
neel „oom Bill". „Wij
hebben ook een zaak
in radio- en televisie
apparaten en toen er
destijds op een ver
gadering van mensen
in deze branche ge
vraagd werd wie er
belangstelling had
voor de oprichting
van een commercieel
radiostation, zeiden
wij meteen: „Dat is
wel iets voor ons!" Zo
werd er in de toch al
beperkte kantoor- en
opslagruimte van de
gebroeders Verwey
aan de Hilversumse
Herenstraat een hoek
je vrijgemaakt voor
het nevenbedrijfje in
radio-amusement. Het
vierjarig bestaan van
radio Veronica heeft
wel wat expansie ge
vergd, maar het is
toch altijd nog zo, dat
men de piepkleine
radiostudiootjes al
leen kan bereiken via
het magazijn van de
kousen en het tricot. En zelfs in de werk
kamer van de directie staan de dozen met
geluidsbandjes hoog opgetast naast rekken
mantels en japonnen.
Daar in het onooglijke pandje in oud-
Hilversum werken dertig enthousiaste
jonge mensen (administratief, geluidstech
nisch en programmatisch personeel) in een
knusse pioniersfeer aan het voortbestaan
van Radio Veronica. Beneden achter het
kousenatelier zijn de kantoren en de
discotheek. Een vlijtig jongmens rubriceert
in de laatstgenoemde afdeling alle (gratis)
binnenkomende grammofoonplaten (tot nu
toe 3.900 langspeelplaten en 14.500 singles
en EP'tjes) en registreert alle uitzendingen.
Van ieder gebruikt muziekje wordt netjes
HILVERSUM I 402 m. 7.00 AVRO. 7.50
VPRO. 8.00-24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Lichte grammofoonmuziek.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Lichte grammofoonmuziek. 9.00 Och
tendgymnastiek. 9.10 De groenteman. 9.15
Oude kamermuziek (gr.). 9.35 Waterstan
den. 9.40 Morgenwijding. 10.00 Arbeidsvi
taminen. 10.50 Voor de kleuters. 11.00
Nieuws, kort bulletin. 11.02 Huishoudelij
ke zaken, lezing. 11.15 Omroeporkest: Rus
sische volksmelodieën. 12.00 Licht instru
mentaal ensemble. 12.30 Mededelingen
t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Licht in
strumentaal ensemble en zangsolist. 13.00
Nieuws. 13.15 Mededelingen, eventueel ac
tueel of grammofoonmuziek. 13.25 Beurs
berichten. 13.30 Dansorkest en zangsolis
ten. 14.00 Klarinet en piano: moderne mu
ziek. 14.45 Voordracht. 15.00 Lichte gram
mofoonmuziek. 16.00 Nieuws, kort bulle
tin. 16.02 Van vier tot vijf, radioprogram
ma in een Notedop. 17.00 Voor de jeugd.
18.00 Nieuws. 18.15 Eventueel actueel.
18.20 Uitzending van de Christelijke His
torische Unie. Onderwijs in en buiten het
parlement. Tot u spreekt Dr. H. A. Schu
ring, lid van de Tweede Kamer. 18.30
Combo-klanken. 19.00 Gesproken brief.
19.05 Sportparade. 19.30 Voor de jeugd.
19.55 Olympia's Tour door Nederland, re
portage. 20.00 Nieuws. 20.05 Noordelijk
Filharmonisch orkest en solisten: Klassie
ke en moderne muziek. In de pauze: 20.55-
21.10 Kunstnotities. 21.45 Lichte orkestmu
ziek en zangsolisten. 22.30 Nieuws. 22.40
Actualiteiten. 23.05 Discotaria: nieuwe
grammofoonplaten. 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II 298 m. 7.00 KRO. 11.45
VPRO. 14.15-24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Lichte grammofoonmuziek. 7.55 Over
weging. 8.00 Nieuws. 8.15 Strip voor de
jeugd. 8.20 Lichte grammofoonmuziek.
8.50 Voor de huisvrouw. 9.40 Lichte gram
mofoonmuziek. 10.00 Voor de kleuters.
10.10 Grammofoonmuziek. 10.40 Klassie
ke kamermuziek (gr.). 11.00 Voor de zie
ken. VPRO: 11.45 Lichte orkestmuziek.
12.15 Leven op het land, gesprek. 12.30
Mededelingen t.b.v. land- en tuinbouw.
12,33 Deze week. 13.00 Nieuws. 13.15 Klas
sieke kamermuziek (gr.). 13.45 Voor de
vrouw. NCRV: 14.45 Lichte grammofoon
muziek. 16.00 Bijbeloverdenking. 16.30 Oud
Engelse muziek (gr.). 16.50 Moderne piano
muziek (gr.). 17.00 Voor de jeugd. 17.20
Hawaiian ensemble (gr.). 17.30 School-
zang. 17.45 Metropole orkest. 18.15 Sport-
rubriek. 18.30 Koorzang: lichte muziek.
18.50 Sociaal perspektief, lezing. 19.00 Nws
en weerpraatje. 19.10 Op de man af, praat
je. 19.15 Gewijde muziek (gr.). 19.30 Ra
diokrant. 19.50 Muziek uit Amerikaanse
en Engelse musicals (gr.). 20.30 Licht in
strumentaal trio. 21.00 Klassieke piano
muziek (gr.). 21.30 Nabeschouwing en kor
te reportage over de voetbalwedstrijd Ne
derlandSaarland. 22.00 Kerkorgelcon
cert: klassieke muziek. 22.30 Nieuws en
herhaling SOS-berichten. 22.40 Avondover
denking. 22.50 De dooddoener in de lift,
hoorspel. 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Gevarieerde muziek.
12.15 Lichte muziek. 12.25 Weerbericht.
12.30 Lichte muziek. 12.50 Beursberichten.
13.00 Nieuws. 13.20 Kamermuziek. 14.00
Nieuws. 14.03 Schoolradio. (Om 15.00 Nws)
15.45 Lichte muziek. 16.00 Nieuws. 16.03
Beursberichten. 16.09 Franse les. 16.24
Zang en pianospel. 16.35 Moderne muziek.
17.00 Nieuws. 17.15 Voor de kinderen. 17.50
Grammofoonmuziek. 18.00 Nieuws. 18.03
Voor de soldaten. 18.28 Paardesportbe-
richten. 18.30 Kamermuziek. 19.00 Berich
ten en nieuws. 19.40 Lichte muziek. 19.50
Vrije politieke tribune. 20.00 Probleem
voor de vrouw en haar gezin. 20.25 Sym
fonisch concert. 22.00 Nieuws. 22.15 Jazz
muziek. 22.35 De zeven kunsten. 22.30
Volksmuziek. 23 00 Nieuws. 23.05 Opera-
en Bel Cantoconcert. 23.55-24.00 Nieuws.
VOOR WOENSDAG
NTS: 17.00 De Verrekijker, internatio
naal jeugdjournaal. KRO: 17.10-17.45 Voor
de kinderen. 19.30 Sport. NTS: 20.00 Jour
naal en weeroverzicht. KRO: 20.20 Brand
punt. 20.45 Piste; gevarieerd programma.
21.25 Wijlen Mevrouw Uw moeder, eenak
ter. 21.55 Het land van onze kinderen, do
cumentair programma (dl. 5). 22.25 Epi
loog. NTS: 22.35-22.40 Journaal.
Experimentele uitzendingen op het tweede
net (kanaal 27).
NTS: 20.15 12 x 5, een dozijn schlagers
uit 60 jaar. 21.15-22.15 Iedere donderdag.
speelfilm.
VOOR DONDERDAG
AVRO: 15.00 Voor de vrouw. 15.45 Pau
ze. 16.00-16.15 Voor de kinderen. 19.30
Dierbaar dier, documentaire t.g.v. hon
derd jaar georganiseerde dierenbescher
ming in Nederland. NTS: 20.00 Journaal.
AVRO: 20.20 Filmt U ook?, documentair
programma. 20.50 AVRO's Televizier. 21.00
Woyzeck, toneelstuk. 22.20 Reportage in
een grote aardewerkfabriek. NTS: 22.45-
22.50 Journaal.
Het schip Veronica
opgave gedaan aan de BUMA die er rech
ten voor heft.
BOVEN ZIJN DE DRIE studio-celletjes,
primitief maar afdoend geluiddicht ge
maakt en onderverdeeld in een technische
ruimte en een spreekhokje. Terwijl de
technicus de platen overschrijft op de
band, spreekt Veronica-Tineke (bijzonder
populair blijkens de binnenkomende post)
en een naamloze mannelijke collega de
reclame-slogans „in". Het gaat allemaal
met een vanzelfsprekend gemak en een
primitieve gemoedelijkheid, die tegelijker
tijd verbazen en weldadig aandoen. Wie
ooit in één der „echte" Hilversumse ra
diostudio's is geweest, kan ternauwernood
geloven, dat hier heuse radioprogramma's
gemaakt worden, maar het gebeurt.
Voorlopig redt Bill Verwey het nog met
zijn dertig mensen, al moeten die wel
harder werken dan hun collega's in de
omroepbedrijven. Ze maken herhaaldelijk
overuren, maar ze doen het graag, want
ze zijn stuk voor stuk een beetje „Veroni-
ca-ziek". Ze houden van hun station en
ze gaan ervoor door het vuur. Vandaar
zeven dagen per week zeventien uur mu
ziek op 109 meter met radiocommercie
voor zeventig Nederlandse bedrijven, mo
gelijk gemaakt door dertig thuisfrontwer-
kers.
JA, EN DAN IS ER nog het schip. Wie
bij helder weer op het Scheveningse
noorderstrand de hand boven de ogen
brengt en de zee aftuurt, kan het duide
lijk zien liggen maar je moet toch altijd
nog een klein uur varen om er te komen
en die tocht is voor landrotten maar heel
zelden alleen bij windstilte een ge
noegen. Twee soms drie maal per week
vaart een kottèr van een Scheveningse
rederij naar Veronica om proviand, drink
water en nieuwe geluidsbanden te bren
gen en dat bevoorradingsschip wordt door
elf bemanningsleden van het schommelen
de „radio-eiland" steeds weer met ge
juich verwelkomd. Als de weersomstan
digheden erg slecht zijn en golven schui
mend rondspringen, is het aanleggen van
de kotter onmogelijk en het overladen van
voedsel en muziekvoer te riskant. De ka
pitein kan de elf eenzamen dan niet méér
brengen dan een moeizaam ten gehore
gebrachte groet en de belofte, dat hij het
spoedig opnieuw zal proberen. Op derge
lijke momenten (die gelukkig niet vaak
voorkomen) is het lot van de Veronica-
mannen niet benijdenswaardig. Hun werk
schema is gunstig, al moet je er wel voor
geboren zijn om er een gelukkig bestaan
in te zien.
DE ELF MANNEN (vrouwen zijn er
niet aan boord, alleen in de vorm van
pin-ups aan de hutwanden) bestaan uit «en
kapitein, een stuurman, twee banden
draaiers, een geluidstechnicus, een kok en
vijf matrozen. Ze verblijven een volle
week aan boord en worden dan afgelost
door de tweede ploeg. Tegenover een week
boordeenzaamheid staat dus steeds een
week vrijheid aan de wal. Zoals gezegd:
niet iedereen is er voor geschikt, maar da
mannen die op het schip in grote blauwe
truien met het opschrift Veronica dienst
doen, voelen zich de koning te rijk. De dis
cipline aan boord is deugdelijk, maar niet
ijzerhard. Iedereen heeft zijn taak en als
er niet gewerkt hoeft te worden, zijn er in
de kleine maar gereiflijke kajuit pokerste
nen, speelkaarten, tijdschriften en andere
tijdverdrijvers voorhanden. Ook staan
overal, ook in de hutten, radiotoestellen,
allemaal afgestemd op Hilversum I en
II. Dat is geen collegialiteit, maar pure
noodzaak. Er is geen telefoonverbinding
met het vasteland (PTT wil daar niet
aan!) en de bemanning van Veronica
moet op de hoogte blijven van het wel en
wee thuis. Zo is er een hoeveelheid ban
den-materiaal met „ernstige muziek" aan
boord waarop bij tragische gebeurtenissen
onmiddellijk overgeschakeld kan worden.
Toén prinses Wilhelmina was overleden,
had Veronica eerder een „aangepast" pro
gramma in de lucht dan de beide Hil-
versums.
DAT GEBREK AAN EEN telefoonver
binding met de vaste wal is voor de be
manning van Veronica wel degelijk een ge
mis al zien zij het zelf als „het risico
van het vak". De mannen hebben geen
mogelijkheden rechtstreeks uit te zenden,
omdat de Veronica-apparatuur alleen be
rekend is op het afdraaien van geluidsban
den. In noodgevallen kunnen zij dan ook
alleen snel een bandje voorzien "an een
boodschap en dat afdraaien. In de vier
jaar van het Veronica-bestaan is dat
één keer nodig geweest. De stuurman was
uit zijn kooi gevallen en had enkele rib
ben gebroken en er moest dus snel hulp
komen. Ook aan boord van het schip is
de sfeer van het Veronica-team voortref
felijk. De mensen kunnen het uitstekend
met elkaar vinden en zijn al evenzeer
als hun collega's aan de wal met hart en
ziel aan hun station verknocht. Eén van
de bemanningsleden zei: „Mijn vrienden
zeggen wel eens: „man, hoe houd je het
uit? Maar ik heb het best naar mijn zin.
Ik zou het liefst nooit iets anders doen".
OF ZIJ OOIT NAAR een andere werk
kring moeten uitzien, ligt in de handen
van de minister van O. K. en W. en diens
collega van Justitie. Maar zelfs als die ex
cellente handen op een grijze dag ineen
geslagen worden om Veronica de mond te
snoeren, zal het station waar muziek in
zit zich niet zonder meer gewonnen ge
ven. Bill Verwey zei hiervan: „We doen
niets onrechtmatigs. Alles wat naar en van
boord gaat (zelfs het drinkwater) passeert
de douane; ik betaal voor al mijn mensen
de voorgeschreven toeslagen. Alle mu-
ziekrechten worden uitgekeerd. Nee, we
gaan onherroepelijk door. En ze zullen
ons schip moeten enteren om ons het zwij
gen op te leggen". Hij lachte. „Dat ente
ren zal trouwens zo'n vaart niet lopen en
ik ben er hoegenaamd niet bang voor. Als
ze dat ooit doen, is dat immers je rein
ste piraterij en piraterij is strafbaar. O
zo!"
Gerard Michon
(Van onze correspondent)
BRUSSEL De Vlaamse acteur en re
gisseur Staf Bruggen is na een operatie in
het ziekenhuis.te Gent op 71-jarige leef
tijd overleden. In Vlaamse kringen wordt
hij als een van de belangrijkste vernieu
wers van het Nederlands-talige toneel in
België beschouwd.
In de Eerste Wereldoorlog werd hij snel
krijgsgevangen gemaakt en te Göttingen
stichtte hij toen met enige medegevange
nen een toneelgroep, „De Vossen". In die
zelfde tijd speelde in België achter het
front het Vlaams-fronttoneel van dr. Os
car de Gruyter. In 1920 ontstond uit het
samengaan van beide het Vlaams Volks
toneel dat tien jaar lang grote faam heeft
genoten in Vlaanderen en ook wel daarbui
ten. Na 1930 ontstond er verwijdering tus
sen De Gruyter en Bruggen; laatstge
noemde heeft toen Het Nieuwe Volkstoneel
opgericht. Ook daarmee heeft hij tot aan
de Tweede Wereldoorlog door het gehele
Vlaamse land gereisd en de boodschap van
het eigentijdse toneel tot in alle uithoeken
gebracht. Verleden jaar is hij ter gelegen
heid van zijn zeventigste verjaardag t»
Gent op grootscheepse wijze gehuldigd.
Nu de tap van de omroepengeldkist toe
is, heeft de VARA zich beraden op de be
schikbare financiële middelen voor het
nieuwe seizoen. In verband hiermee is on
der andere besloten de Pipo-avonturen ge
durende de zomermaanden te onderbreken
en in plaats van deze populaire t.v.-figuur
een filmserie op het scherm te brengen.
Leddy Wessel naar Juan les Pins. Leddy
Wessel zal met het trio Jack van Poll
aan het jazz-festival in Juan les Pins
aan de Franse Rivièra deelnemen. Het
festival wordt er op 25 en 26 juli ge
houden.
