FEITEN VAN DEZE WEEK
Beatles werden in Amsterdam
en Hillegom groots ontvangen
0
0
0
0
SCHRIJVENDELEZERSSCHRIJVENDELEZERSSCHRIJVEN
Televisie-programma als ingestudeerd toneelstuk
4
ZATERDAG 6 JUNI 1964
Beatle-programma
Zes nummers
„Fluor" 1
Dr. E. van Raalte
„Fluor" II
Grove taal
MEER DAN 1000 BANKEN EN BIJKANTOREN AANGESLOTEN BIJ DE COÖPERATIEVE CENTRALE RAIFFEISEN-BANK TE UTRECHT
Omringd door horden politiemannen en
persvertegenwoordigers, die beroepshalve
op het appèl waren, en niet te vergeten
fans en nieuwsgierigen, vertrokken The
Beatles naar „Treslong" in Hillegom. Een
klein uur achter op het tijdsschema arri
veerden ze vanuit noordelijke richting in
de bollenstreek. Toegejuicht door honder
den jongelui die langs de uit veiligheids
overwegingen opgestelde hekken stonden.
Zij die op de hoofdweg waren misten de
aankomst; de chauffeur van The Beatles
koos de straat achter Treslong.
De mensen, vooral jonge mensen, die
daar stonden vingen een glimp op van het
lachende en wuivende viertal. Met grote
stappen holden ze de trap van de televisie
studio op, naar de kleedkamers, waar na
een glas melk of een kop thee, model
werd gestaan voor de persfotografen. Een
plotselinge maatregel van manager D.
Taylor besliste dat er niemand bij de
repetitie mocht blijven waarvoor de
Vara uitnodigingen had verstuurd. Mana
ger Taylor had het laatste en onverbidde
lijke woord hierin en er hielp geen lieve
Vara meer aan. Onder veel protest wer
den pers, wat artiesten en belangstellen
den de uitgang gewezen.
De opnamen van het Beatle-program
ma dat maandag wordt uigezonden, be
gonnen even na achten. Een publiek dat
leek op figuranten, was te voren verteld
hoe ze zich als „fans" moesten gedragen.
Er mocht worden gegild en er konden
vragen aan The Beatles worden gesteld.
Herman Stok liet zich tussen de teen
agers zakken en praatte de teksten aan
een; Berend Boudewijn vertaalde de vra
gen voor The Beatles, die in de andere
studio in onzichtbaar maar wel hoorbaar
contact met de zaal stonden.
Na het vragen-stel-programmaatje was
het tijd om op te treden. Een grammo
foonplaat liet knalhard Beatle-muziek ho
ren en daarop „zongen" (acteerden) de
vier. Invallende drummer Jimmy Nicholl
knikte clownachtig met zijn hoofd. Hij
„drumde" op muziek van zieke Ringo
Starr.Het was playback en daarom een
desillusie voor vele aanwezigen. Ze voel
den zich in het ootje genomen; ze had
den de Beatles écht willen horen zingen.
De muziek werkte toch op twist-instinc-
ten en daar maakten wat knapen met
valse pruiken (natuurlijk: Beatle-pruiken)
en twistgenoten gebruik van. Ze waren
overigens uitgenodigd om een twist-solo
weg te geven in deze „live"-opname.
den in een auto. Voorafgegaan door mo
torpolitie reden ze weg.
Wat jongelui moesten toen nog even een
relletje maken, zodat de politie een ste
vige hand in een paar nekken moest leg
gen. „Het is vrij rustig geweest", zegt I
de politie van Hillegom, die versterkt metl
rijkspolitie uit omliggende plaatsen in het
district Leiden, met zo'n zestig man op
de been was.
Beatle-show in Treslong: teleur
stelling voor echte fans.
Zes nummers werden afgewerkt: She
loves you, I want to hold your hand,
Twist and shout, Roll over Beethoven,
Long tall Sally, Can't buy me love. Tot
slot nog een op de Beatles neerstormen-
de massa. Ook daarom was, voor de op
name begon, verzocht. En toen doofde
het Beatle-vuur. Buiten wachten nog hon
derden Hillegommers en -tjes. Schreeu
wend om The Beatles yeah yeah! Zij
stapten een klein half uur na hun optre-
Vooropgesteld, dat ik uitzonderlijk traag
van begrip ben, zou ik redactie en des
kundigen beleefd willen vragen, wat toch
de geheimzinnige reden is waarom de ge
meente Haarlem zo gebrand is op het
fluorideren van leidingwater, dat slechts
bij uitzondering en dan nog met mate
wordt genuttigd, en in hoofdzaak dient
voor:
a. Wassen, bij voorkeur op maandag
b. Ramen wassen; c. Auto wassen; d.
Tuinsproeien; e. Straatschrobben; f.
Voeten wassen (en nog een kleinigheid
daarboven, voor zover dringend noodzake
lijk); g. Douchen, (met mate); h. Baden
(éénmaal per week, 's winters niet)of
doodgewoon maar een beetje knoeien.
Indien fluorideren zou worden toegepast
op of toegevoegd aan bier, wijn, jenever,
melk en „frisdranken", kan ik het nog
volgen, maar wat is het verband tussen
in fluorhoudend water gewassen luiers en
de klandizie van de tandarts? Wordt de was
er witter door, roest de auto minder of
blijven we langer schoon? Vooral dit laat
ste interesseert me: stel u voor, welke on
gehoorde perspectieven, indien toevoeging
van een simpel ingredient aan het lei
dingwater er toe zou leiden, dat we ons
maar één maal per maand behoeven te
wassen! Welk een besparing aan water,
zeep, handdoeken en tijd! Welk een ideale
oplossing voor de spanningen op de ar
beidsmarkt! Nooit meer verkouden of zie
ke werknemers; iedereen steeds ruim op
tijd aan zijn werk en barstend van de
arbeidsvreugde. Alle verouderde en over
bodig geworden badkamers worden woon
ruimte en minister Bogaers blijft met zijn
huizen zitten! Nooit meer loonronden,
want met een paar jaar zijn we een volk
van louter rijke stinkers!
Helaas, helaas, de wetenschappelijke
Op en om het Binnenhof
„Kadavergehorsam"
De anti-revolutionaire senator Algra
heeft in de Eerste Kamer een en ander
verkondigd, dat helaas de indruk kon ma
ken, dat hij van de legerpredikanten ver
eist, wat de herinnering oproept aan het
aan de taal van onze Oostelijke buren al
te lang eigen geweest zijnde bijvoeglijke
naamwoord „Kadavergehorsam".
Kort samengevat kwam zijn betoog bij
de behandeling van de begroting van De
fensie er op neer, dat hij niet alleen te
velde trok tegen de uitspraak van de Ne
derlands Hervormde Kerk, waarin eerlijk
het bedenkelijke in het licht was gesteld
van aanwending van atoomwapenen, maar
tegelijkertijd tevens tegen die legerpredi
kanten, welke zich achter het rapport van
de synode plaatsen.
Dat laatste mocht zijns inziens de over
heid niet dulden, want dat zou volgens de
ze afgevaardigde neerkomen op het maken
van propaganda tegen het gebruik van
atoomwapens onder de militairen.
Viel dus de heer Algra aldus de hoofd-
legerpredikant ds. Bos bij, die in dit op
zicht meer de houding van een bevelend
militair dan van een geestelijke voorgan
ger had aangenomen, gelukkig kreeg men
in 's lands vergaderzaal toch ook van de
zijde van een der tot de christelijke par
tijen behorende Kamerleden woorden te
horen, die van een geheel andere en, laat ik
het maar onomwonden uitdrukken, van
een hoger staande geestesgesteldheid blijk
geven.
Ik heb hier het oog op de heer Beere-
kamp (C.H.). Terecht merkte hij op, dat
de hoofdlegerpredikant meer gelet had op
de sterren dan op 't kruis op zijn uniform
kraag!
Minister de Jong zeilde bij zijn beant
woording van de verschillende sprekers
met zo groot mogelijke behendigheid tus
sen de klippen door. Het was wel duide
lijk, dat hij het extreme standpunt van de
woordvoerder van de anti-revolutionaire
fractie niet deelde. Toch had hij m.i. juis
ter gedaan, indien hij wat krachtiger wa
re opgekomen voor de te eerbiedigen gees
telijke vrijheid, waarover de legerpredi
kanten horen te kunnen beschikken, zo
lang zij niet tot woorden of daden over
gaan, welke in strijd met de in acht
te nemen militaire tucht zouden zijn. De
grote, ja de grove fout van ds. Bos is
geweest, dat hij zich voor die kant van de
zaak helemaal blind heeft getoond en het
zou stellig op de weg van de minister van
Defensie gelegen hebben te dien opzichte
openlijk op de houding van de hoofdleger
predikant kritiek te laten horen.
Bereikte overeenstemming
Voorlopig zit het kabinet-Marijnen op ro
zen. Het gevaar voor ernstige tweespalt
tussen hen, die een niet onbelangrijke ver
hoging van de uitkering op grond van de
Algemene Ouderdomswet wilden en wel
tot een bedrag, dat als het sociaal mini-
heel haar beslag zal krijgen, nadat al eer
der ongeveer de helft hiervan bereikt zal
zijn. Het spreekt trouwens vanzelf, dat
ook velen buiten de gelederen van de
V.V.D. de thans, tenminste in beginsel,
gevallen beslissing zullen toejuichen.
„Spreken is zilver, zwijgen is goud"
Nu ik het toch over belastingen heb,
meen ik toch nog wel enige kanttekenin
gen te moeten maken in verband met de
ook nog begin volgende week door de Twee
de Kamer voort te zetten behandeling van
de regeringsvoorstellen inzake technische
herziening van ons gehele belastingstel
sel.
mum te beschouwen zou zijn en ander
zijds, degenen, die nu al geruime tijd
een aanmerkelijke verlichting van de be
lastingdruk op hun verlanglijstje hebben
staan, schijnt voorshands geheel van de
baan te zijn.
Minister Veldkamp, welke een der be
langrijkste voorvechters van het eerste is
en het vorige jaar bij de kabinetsforma
tie op een gegeven ogenblik derwege zelfs
de indruk maakte moeilijkheden van be
tekenis te zullen veroorzaken, heeft bin
nen de ministersploeg weten te bereiken,
dat in beginsel besloten is in 1965 de
A.O.W. (voor gehuwden) op 3540 per
jaar te brengen. Ook al moge men hier
en daar nog een beetje twisten over de
vraag of genoemde bewindsman zijn
eisen nog niet wat hoger had dienen te
stellen, toch ziet het er naar uit, dat, ze
ker in de Kamer, een grote meerderheid
zal kunnen instemmen met het Veldkam-
piaanse plan en dus tevens met de ter
verwezenlijking daarvan uit de algemene
middelen hiertoe ter beschikking te stel
len bijdrage.
Op hun beurt moet het de naaste poli
tieke vrienden van minister Witteveen, dus
de liberalen, voldoening schenken, dat
het voornemen bestaat tot een belasting
vermindering van liefst een miljard gul
den over te gaan, die in 1966 in haar ge-
Jarenlang heeft staatssecretaris mr. Van
den Berge aan de voorbereiding der voor
stellen gewerkt. Nu hij zich voor de taak
geplaatst ziet om een en ander tegenover
de volksvertegenwoordiging te verdedigen,
moest hij natuurlijk ondervinden, dat toch
nog getracht werd met behulp van een
zee van amendementen allerlei van wat
hij, uit een fiscaal-technisch oogpunt be
keken, zo keurig netjes in elkaar gezet
meende te hebben, ten dele weer te veran
deren.
Niet wonderbaarlijk was ook, dat tal
van de voorgestelde wijzigingen weer ten
gevolge zouden hebben, dat er minder in
het laatje zou komen.
Heel begrijpelijk was het, dat men van
regeringszijde te dien aanzien zekere
grenzen in acht genomen wenste te heb
ben.
Maar toen de Kamer, nadat minister
Witteveen was komen verklaren, dat de
stemmingen over de amendementen liefst
pas aan het eind van de rit zouden die
nen plaats te vinden, omdat dan van de
kant van de ministerstafel gezegd zou kun
nen worden, tot welk bedrag de Kamer,
wat vermindering van de inkomsten van
de schatkist betreft, zou mogen gaan, ont
stond er enige deining.
De Kamer verlangde van de minister
te vernemen, waar de grens van de toe
laatbare vermindering zou liggen. Even
als dé staatssecretaris tevoren al had
gedaan, wenste de minister eerst geen
uitsluitsel te geven. Kennelijk dachten zij
alle twee „spreken is zilver, zwijgen is
goud". Op zichzelf laat zich een derge
lijke gedachtengang wel verklaren. Toch
had de Kamer in feite gelijk door van
haar zijde reeds nu opening van zaken
te verlangen.
Tenslotte kreeg zij dit gedaan en pas
daarna toonde zij zich bereid om een groot
aantal stemmingen over amendementen
dan maar tot het eind van de behandeling
te verschuiven.
Een verrassing
Intussen deed er zich donderdagmiddag
toch nog een merkwaardige verrassing
voor. Tot twee keer toe liet de Staatsse
cretaris ten opzichte van een amende
ment het „onaanvaardbaar" horen. Dit
ofschoon zijn bezwaar niet gelegen was in
de kosten, die aanneming daarvan voor
de schatkist met zich zou meebrengen.
Neen, technisch paste het amendement
van kwestie niet in het stelsel van de
wet. De vraag kan rijzen, of de Staats
secretaris, die voor zover viel na te gaan
zelfs minister Witteveen over de door hem
uitgesproken „banvloek" niet had geraad
pleegd, zijn mond niet een beetje voorbij
had gepraat. Hoe het zij, ook de libera
len, welke het amendement in kwestie had
den voorgesteld, kozen fluks het hazen
pad. Oud-minister Cals, die onlangs in een
rede over al te grote parlementaire slaafs
heid had geklaagd, kan natuurlijk voor de
in dit geval aan de dag gelegde servili
teit geen onbegrensde bewondering ge
koesterd hebben. En dit te minder, nu de
minister van Financiën zich bij deze ge
legenheid tot een zwijgende rol had be
paald. Met het gevolg, dat deze niet eens
was komen uitleggen, dat ook al het feit,
dat zowel de minister van Sociale Zaken
als de minister van Maatschappelijk werk
niets moeten hebben van het amendement
in kwestie, waarbij nl. mede de Algeme
ne Bijstandswet in het geding was, vol
doende reden voor de „onaanvaardbaar
heid" opleverde.
wereld laat mij in het ongewisse. Ner
gens heb ik iets kunnen vinden of lezen,
dat mij met hoop vervult. Staatsgeheim?
Wie verschaft ons voorlichting? Of wor
den wij alleen maar opgelicht?
Met spanning:
VAN BORSELEN, Haarlem
Naschrift: Inderdaad, er wordt wei
nig „klaar water" gedronken en des te
meer wordt het aangewend voor doelein
den, waarbij tanden krijgen en houden
niet van belang is. In veel gevallen be
sluiten gemeenteraden tot fluodering, om
dat ze zich verplicht voelen, te doen wat
anderen doen. Een overtuigend argument
pro of contra is er niet. Men zou in zo'n
geval toch maar liever „neen" zeggen,
aangezien de voorzichtigheid altijd nog de
moeder van de gezondheid is. Redactie.
Ik las in uw blad, dat er fluor in het
drinkwater zal komen en i. hetzelfde blad
las ik een artikeltje, dat fluoridering ver
kalking veroorzaakt. Dat is ontzettend!
Kunnen de mensen niet beter het snoepen
wat verminderen? Dan zal er geen fluor
nodig zijn. Zou het nu niet mogelijk zijn,
dat u hier eens een artikeltje in uw blad
aan waagt? Dat maakt altijd veel indruk
en het zou voor iedereen, maar voor oude
ren vooral, heel erg zijn iets te gebruiken
dat verkalking veroorzaakt. Ik begrijp
burgemeester en wethouders niet.
MEJ. J. C. v. Vliet, Haarlem.
Naschrift: De wetenschap laat ons
in de steek ten aanzien van de verhouding
tussen nut en gevaren van fluoridering
van het drinkwater. Er is geen bindende
conclusie te trekken, die onvoorwaardelijk
steunt op bewijzen. Het blijft een experi
menteel risico. Het is een kwestie van pro
en contra, die in de gemeenteraden wordt
opgelost door de pro- en contra-neuzen te
tellen. Daardoor wordt de gezondheids
zorg een zaak van politiek gokken, met
alle goede bedoelingen van dien. De be
kende voortvarendheid van de Haarlemse
gemeentebestuurderen heeft ons nu met
fluor opgescheept. Moge het een juiste
beslissing blijken. En moge de voortva
rendheid er niet onder lijden ten aanzien
van andere urgente zaken. Redactie.
Men vertelde mij dat een beschonken
Hongaar twee maanden cel voor beledi
ging van de koningin gekregen had, en
dat dit volgens de politierechter een zwa
re maar een juiste straf was. Ik dacht
toen dat hij dus zeker het maximum had
gekregen. Edoch later het bericht zelf le
zende bleek mij dat hierop een gevange
nisstraf van maximaal vijf jaar staat.
Ik vraag mij af hoe groot de beledi
gingen wel had moeten zijn om hem het
maximum te geven. Want waarom stelt
men een straf van vijf jaar als er maar
1/30 van wordt gegeven??
Overigens ben ik het met de politierech
ter eens, dat dit individu reeds lang over
de grens had gezet moeten worden.
J. VAN DITMARS, Haarlem.
Naschrift: Bij rechtszaken komen
vaak verzachtende omstandigheden tot
uiting, die invloed op de strafmaat hebben.
Die zullen er ook in deze kwestie geweest
zijn. Het oordeel daarover kunnen we vei
lig aan ons justitieel apparaat overlaten.
Redactie.
Eenmaal in hun hotelkamer gekomen
poseerden de Beatles voor de foto
graaf. Rechtsboven John, George en
Paul, de echte Beatles. Links onder:
Jimmy, invaller voor Ringo.
Een zeer grote menigte jongelui heeft
vrijdagavond vanaf half negen in de om
geving van de Kloveniersburgwal
's-Gravelandseveer, tegenover de achter
zijde van het Doelenhotel ongeduldig ge
wacht op de terugkeer van de Beatles uit
Hillegom. De politie had het niet gemak
kelijk. Herhaaldelijk golfde het rumoer
door de steeds groeiende schare Beatle-
fans. Tijdens zo'n vlaag, werd een der
tientallen agenten onverwacht een klap
met een ijzeren staaf op het hoofd toe
gebracht. Hij moest een flinke hoofdwond
in het Binnengasthuis laten behandelen,
doch kon daarna zijn dienst voortzetten.
Overigens hebben zich geen ernstige inci
denten voorgedaan.
(Van een onzer verslaggeefsters)
De eerste Beatles-dag is een vermoeiende dag geworden. Een dag vol inspanning,
zenuwachtig gehol en veel slikken. Dat begon al op Schiphol waar de overdadig
vertegenwoordigde pers moest dringen om een plaatsje in de perskamer om het
viertal een vraag te stellen. Zeker twintig man moest buiten de deur blijven omdat
er geen plaats meer was. Is dit ooit in de geschiedenis van populaire sterren voor
gekomen? Van Schiphol vertrokken The Beatles naar Amsterdam. De gehele rechter
vleugel op de eerste etage van het Doelenhotel wachtte uitnodigend op hen, een van
hun managers en de secretaris. In de Empire-suite werd iets gegeten; koninklijk,
want deze suite is normaal alleen toegankelijk voor zeer aristocratische gasten. Deze
doodgewone jongens, in korte tijd miljonair (-jardair?) geworden, kunnen zich nu
de weelde permitteren in deze weelderige omgeving te toeven en er nog voor te
betalen ook.
Op Schiphol werden al te enthou
siaste bewonderaars van het luid
ruchtige viertal uit Liverpool zonder
pardon door de politie over de afzet
ting teruggezet.
Een bewonderaarster van de Beatles
werd het te machtig toen zij haar
idolen bij het Amsterdamse Doelen
hotel zag aankomen.
Advertentie
