Vandaag doet jury uitspraak
tegen moeder verdronken baby
Erhard gaat
naar Amerika
sHsSHESsl
Schoolstrijd in
tot vele acties
Amerika leidt
wrijvingen
en
Humanisten en atheïsten
staan buiten samenleving
Parijs in spanning over nieuw
dreigement kindermoordenaar
Wereldnieuws
Van dag tot dag
Spanje nodigt
Schroder uit
Arias bij aanslag
ernstig gewond
Misschien stemming
over burgerrechtten
Jongensmarkt
SPORTSHIRTS
425
raatótoel
3
IN PIKAHTE SASSEN
DINSDAG 9 JUNI 1964
elke woensdag
van 4 tot 13 jaar
Vlot en sterk, in prachtkwa- 1
liteit poplin. Het zijn shirts,
die uw jongen „lekker ruim"
zitten! Sportief ruitdessin in j
leuke kleuren.
Speciaal verlaagde
J.M. prijs
leeftijd 4-6 jaar HN
kleine stijging per maat, b.v.
leeftijd 13 jaar 5.25
Qp de
thuis en m de caravan
Politie heeft van hem nog geen spoor gevonden
De communistische Roemeense regering
weigert om langer aan de handelshand
van Moskou te lopen. Zij eist de vrijheid
om met het Westen in relatie te treden.
Er zijn zelfs geruchten dat premier
Kroesjtsjev van de Sovjet-Unie enkele
malen in het geheim in Boekarest is ge
weest om te proberen de Roemeense par
tijgenoten weer in het Russische ga
reel te brengen.
De felle afwijzing van de Russische pre
tenties ten aanzien van de Roemeense
handel duidt erop dat de Roemeense lei
ders de tijd rijp achten voor een stap die
zij enige jaren geleden niet ongestraft
hadden kunnen nemen. Zij willen een han
delsvenster openen naar het Westen.
Daarbij hopen zij de kans te krijgen de
eigen industrialisatie op te voeren en op
die manier de welvaart van het eigen volk
te verhogen. Op het ogenblik schijnt de
wens in meer Oosteuropese landen steeds
sterker te worden. De situatie in de com
munistische wereld verhindert de Sovjet-
Unie kennelijk aan de druk weerstand te
bieden met andere middelen dan die van
de overredingskracht.
Washington blijkt zeer goed op de hoog
te te zijn van die ontwikkeling in het
communistische blok. Het probeert sinds
enige tijd de handel met de satellietlan-
den uit te breiden zonder daaraan poli
tieke voorwaarden te verbinden. Het heeft
er alle schijn van dat die tactiek niet
zonder uitwerking is gebleven. Het wordt
roerig in de hoofdsteden achter het voor
malige ijzeren gordijn.
Helemaal zonder gevaar voor de wes
terse eensgezindheid is die ontwikkeling
inmiddels niet. Een Britse particuliere
missie probeert op het ogenblik Roemenië
een complete kerncentrale te verkopen.
Met die transactie is zeker zeshonderd
miljoen gulden gemoeid. De Britse rege
ring heeft zich van het begin af tegen zo'n
transactie verzet. Het wenst de verhou
ding met Washington, dat fel gekant is
tegen de verkoop van zulk een strate
gische installatie, niet te vertroebelen.
Over de levering van bussen aan Cuba is,
zo meent zij, reeds genoeg te doen ge
weest.
Maar de strijd om de markten in Oost-
Europa is in volle gang. Het is zeer de
vraag, of de machtige concerns die hier
bij zijn betrokken zich zullen laten leiden
door overwegingen die de strategie van
het Westen stellen boven het behalen van
grote winsten.
De herdenking van D-Day, de dag waar
op twintig jaar geleden geallieerde
troepen storm liepen op de stranden van
Normandië en de basis legden voor de be
vrijding van Europa, is dit keer ontsierd
door enkele zeer onverkwikkelijke inciden
ten.
Generaal De Gaulle heeft de hele her
denking genegeerd. Hij is er niet in ge
slaagd zijn rancuneuze gevoelens ten aan
zien van Amerika en Engeland onderge
schikt te maken aan de eerbied die zeker
een man van zijn positie verschuldigd is
aan de nagedachtenis van de vele duizen
den die hun leven lieten op de Atlantische
kust van zijn land, ook voor de vrijheid
van Frankrijk.
Veldmaarschalk Montgomery heeft aan
de vooravond van de twintigste verjaar
dag van de invasie via de BBC opnieuw
gepoogd een smet te werpen op het blazoen
van zijn opperbevelhebber op die gedenk
waardige dag, generaal Eisenhower. De
venijnige en grove opmerkingen van de
Brit getuigden van een bekrompenheid
die de vraag wettigt of het destijds wel
verantwoord is geweest hem de levens
van honderdduizenden jongemannen toe te
vertrouwen.
Het gaullistische weekblad „Candide"
wijdde zes pagina's aan de invasie zonder
ergens de namen van Engeland en Ameri
ka te noemeft. Het presenteerde zijn le
zers een foto die laat zien hoe enkele
Franse soldaten aan land gingen. Over de
duizenden Amerikanen en Engelsen die op
de Franse stranden hun leven lieten, ook
voor de bevrijding van Frankrijk, geen
woord.
En overal in Europa markeren onafzien
bare rijen witte kruisen de graven van de
mannen die hun leven gaven opdat wij
in vrijheid kunnen leven. Hun nagedach
tenis is besmeurd door enkele van hun aan
voerders van destijds die zich niet hebben
kunnen plaatsen boven het kleinzielige ge
krakeel van alle dag.
BONN (AP). De Westduitse minister
van Buitenlandse Zaken Gerhard Schrö
der heeft een Spaanse uitnodiging voor
een bezoek aan Madrid aangenomen. De
datum zal later bekendgemaakt worden,
Op een persconferentie zei Günther von
Hase, de Westduitse perschef: „Wij juichen
deze gelegenheid toe om onze overtuiging
te tonen hoe zeer Spanje tot Europa be
hoort". Hij voegde hieraan toe dat West-
Duitsland overigens niet van plan is een
speciale rol te spelen bij de bevordering
van de associatie van Spanje met de
E.E.G.
(Van onze correspondent)
BRUSSEL Vanmiddag zal waar
schijnlijk het vonnis worden geveld in het
proces te Namen. Mevrouw Longpré, die
ervan wordt beschuldigd haar veertien
maanden oude zoon Pierre ongeveer een
jaar geleden in de Sambre te hebben ver
dronken zal dan horen of de jury het eens
is met de advocaat-generaal die gisteren
zijn requisitoir heeft gehouden.
Eigenlijk heeft mr. Gruslin, een nog vrij
jonge en nerveus-beweeglijke man, het
niet zo moeilijk gehad. Hij heeft een bij
zonder knappe samenvatting gegeven van
hetgeen de getuigen hebben verklaard. Zo
als de meeste toeschouwers bij het proces
voor zichzelf reeds hadden uitgemaakt re
sulteert daaruit het „schuldig" voor me
vrouw Longpré.
Haarfijn, bij wijze van spreken, seconde
na seconde heeft de openbare aanklager
de gebeurtenissen van de fatale dag opge
somd en geanalyseerd. Hij heeft een be-
(Van onze correspondent)
BONN Vandaag vertrekt Bondskanse
lier Erhard in gezelschap van minister
van Buitenlandse Zaken Schroder voor een
vijfdaagse reis naar de Verenigde Staten
en Canada. De belangrijkste besprekingen
worden donderdag en vrijdag met presi
dent Johnson gevoerd.
Donderdag heeft Erhard een onderhoud
met de secretaris-generaal van de Ver
enigde Naties, Oe Thant. De Bondsrepu
bliek is geen lid van de organisatie.
PANAMA (AP) Dr. Arias, de echt
genoot van de Engelse ballerina dame
Margot Fonteyn, is dinsdag bij een aan
slag ernstig gewond. Een dokter beschreef
de toestand van de Panamese politicus
als „zeer slecht". Later werd meegedeeld
dat hij buiten levensgevaar is.
Arias was gekozen als afgevaardigde
naar de Panamese Nationale Vergadering,
waarvoor hij de vorige week zijn geloofs
brieven ontvangen had. Daarvoor is hij
ambassadeur van Panama in Londen ge
weest.
WASHINGTON (AP) De democra
tische senator Mansfield heeft maandag
met de steun van 38 senatoren 27 demo
craten en 11 republikeinen een verzoek
ingediend voor sluiting van het debat over
het wetsontwerp op de burgerrechten.
Dit verzoek voorziet er automatisch in
dat er een uur na de opening van de zit
ting van de senaat woensdag zal worden
gestemd over toepassing van de antifil-
libusterwet.
Deze stemming zal uitwijzen of de de
mocratische en republikeinse leiders erin
zijn geslaagd de benodigde tweederde
meerderheid te krijgen om de sluiting van
het debat te bewerkstelligen. Mocht de
poging van woensdag mislukken, dan zal
er over enkele weken weer een verzoek
worden gedaan.
Wereldkampioen boksen in het
zwaargewicht Cassius Clay, als lid
van de zwarte moslims Mohammed
Ali" geheten, zoent in Cairo in aan
wezigheid van een legertje pers
mensen een bronzen borstbeeld van
president Nasser van Egypte. Op uit
nodiging van de Egyptische boksunie
brengt Clay een bezoek aan de
Verenigde Arabische Republiek.
schouwing gewijd aan het karakter van
mevrouw Longpré en heeft waarschijnlijk
toch wel enige twijfel gezaaid in het hart
van de gezworenen door te zeggen dat er
naast mevrouw Longpré misschien nog
iemand anders in de beklaagdenbank zou
moeten zitten. Daarmee doelde hij kenne
lijk op haar echtgenoot wiens rol geduren
de het gehele proces nogal vaag is geble
ven doch die misschien meer weet dan
hij heeft laten blijken.
Tot slot heeft hij de jury gewaarschuwd
voor de gevoelselementen welke de verde
diging ongetwijfeld op het tapijt zal bren
gen. Hoewel hij, zoals hij zei, een van de
eersten zou zijn om te erkennen dat de
feiten toch meelijwekkend kunnen worden
genoemd.
De eerste van de drie advocaten van me
vrouw Longpré, mr. Dassonville, heeft
's middags zijn pleidooi gehouden. Hij
ging daarbij uitvoerig in op de technische
details van het onderzoek. Het was slechts
een voorspel voor de twee collega's die
vandaag zullen optreden, mr. Henry en de
deken van de Namense orde van advoca
ten.
Reeds gisteren verdrongen zich de be
langstellenden op de publieke tribune.
Vandaag zal het nog wel voller zijn. Me
vrouw Longpré heeft enige malen discreet
geweend. Dat schijnt niemand in de zaal
meer te ontroeren. Zij veegde dan ook vrij
snel haar tranen weg en luisterde uiter
lijk te zien met beleefde belangstelling
naar requisitoir en pleidooi.
Advertentie
Ook op maandagmiddag geopendi
(Van onze correspondent)
WASHINGTON In Amerikaanse
conservatieve kringen heeft men zelden
een goed woord over het U.S. Supreme
Court, het Opperste Gerechtshof, dat in
laatste instantie moet beslissen over de
wettigheid van een zaak. Het Hof heeft
zich sinds vorig jaar nieuwe woede van
conservatieve kant op de hals gehaald
door te beslissen dat het zeggen van een
gebed en het lezen van de bijbel in open
bare scholen niet verplicht mogen worden
gesteld.
Het Hof beriep zich bij die uitspraak op
het uit 1791 stammende eerste amende
ment op de Amerikaanse grondwet, waar
in uitdrukkelijk wordt gesteld dat het par
lement geen wet mag maken over het of
ficieel instellen van een godsdienst of over
een verbod tot. vrije.uitoefening, van gods
dienst.
Voor iedereen, dieaan ,^irikt^; schei
ding van kerk en staat gewend is, lijkt
het Hof een open deur ingetrapt te heb
ben. Dat was ook voor vele Amerikanen
zo. In meer dan één staat geldt een
wet, die verplicht gebed en lezen van de
bijbel in openbare scholen verbiedt en in
vele staten, waar een dergelijke wet niet
bestaat, is het toch geen gebruik.
Woede verwekte de uitspraak van het
Hof echter in de meeste zuidelijke Ame
rikaanse staten, die zich behalve door
rassendiscriminatie vaak ook door een
drastische vermenging van geloofs- en
staatszaken kenmerken. Voor hen bete
kende het vonnis dat de godsdienst ge
trapt werd. Alabama's gouverneur Wal
lace riep dan ook meteen met zijn door
rassenhaat geschoolde stemgeluid „Wij
zullen pal staan voor God. Wij zullen pal
staan voor Amerika".
Wallace's opwinding bleef niet geiso-
leerd. Overal in Amerika vormden mili
tante gelovigen comités om te bewerkstel
ligen dat God en de bijbel niet uit de
scholen zouden worden verdreven. Leden
van het Huis van Afgevaardigden produ
ceerden maar liefst 170 voorstellen om
de Amerikaanse grondwet zo te amende
ren dat de uitspraak van het Opperste
Gerechtshof elke basis zou verliezen. Met
andere woorden: een kleine volksbewe
ging werd ontketend door een kwestie, die
in vele landen van de wereld en het Wes
ten al sinds tientallen jaren opgelost is.
De sterk emotionele reactie, vooral in
Amerika's zuiden, op deze kwestie vindt
haar oorzaak ongetwijfeld in de frappant
christelijke signatuur van de Amerikaanse
samenleving. Hoewel 70 van de 190 mil
joen inwoners der Verenigde Staten of
ficieel niet bij een kerk zijn aangesloten
wordt het als normaal beschouwd dat
iemand een christen is of tenminste ge
looft in het Opperwezen, waarvan ook in
Amerika's grote historische documenten
gewaagd wordt.
Een atheist zien de Amerikanen als een
verdachte figuur, die zich willens en we
tens afwendt van de algemeen aanvaarde
Amerikaanse waarden en dan ook wel met
één been in het communisme zal staan.
Typerend voor deze opvatting is bijvoor
beeld de tekst van de wet op de burger
rechten, zoals die door het Huis van Af
gevaardigden aanvaard is.
In deze wet wordt discriminatie van
werkzoekenden door werkgevers toege
staan tegenover communisten en atheïs
ten. Deze verbluffende paragraaf lijkt nu
wel gewijzigd te worden door de Senaat,
maar het is onthullend voor de houding
van velen tegenover ongelovigen dat het
Huis van Afgevaardigden haar aanvaard
de.
Hoe weinig atheïsme in de Verenigde
Staten, waar op zichzelf volledige vrijheid
van godsdienst heerst, getolereerd wordt
heeft voorts de 43-jarige Madalyn Murray
ervaren, die over de kwestie van het bid
den en bijbellezen op openbare scholen tot
aan het Opperste Gerechtshof toe heeft ge
procedeerd. Zij is presidente van een
atheïstische vereniging genaamd „Other
Americans", die ten doel heeft ongeloof
in Amerika aanvaard te maken en allerlei
vermengingen van geloofs- en staatsza
ken te bestrijden.
Haar nieuwste actie bij voorbeeld beoogt
een einde te maken aan de vrijstelling
van belasting, die alle kerkelijke onroeren
de goederen in Amerika genieten. Samen
met geestverwanten heeft zij als eigenares
van onroerend goed een zaak aangespan
nen tegen de belastingautoriteiten, die vol
gens haar alle bezitters van onroerend
goed hoger aanslaan, omdat de bezittingen
van de kerk vrijgesteld zijn van betaling.
Als atheïste wordt zij op die manier ge
dwongen indirect mede bij te dragen aan
de welvaart van de kerk, aldus Madalyn
Murray, die dit uiteraard grondwettelijk
onjuist acht.
Het pijnlijke voor de kerken is dat ju
risten de atheïste gelijk geven en zeggen
dat de zaak jaren kan lopen, maar in
een overwinning van Madalyn moet ein
digen. De Amerikaanse kerken zou dit wel
eens miljarden dollars kunnen gaan kos
ten.
Door dit alles is Madalyn Murray, die
gescheiden is en met haar twee zoontjes
van 9 en 17 in een van Baltimores bui
tenwijken woont, berucht geworden. Haar
brievenbus wordt overstroomd met dreig
brieven van gelovigen van alle kerken,
die haar voor communiste uitmaken en
schrijven dat zij doodgeschoten, opgehan
gen, vergast of gewurgd zou moeten won
den en geregeld aankondigen dat actie
niet uit zal blijven.
En die blijft ook niet uit, want de ra
men van haar huis worden regelmatig
ingegooid, haar zoontjes worden door
groepen kinderen van bij kerken aange
sloten ouders afgetuigd en zij zelf zowel
als haar secretaresse, een negermeisje,
kunnen niet over straat gaan zonder kwa
lijk bejegend te worden. Dat dergelijk op
treden niet bepaald overeenkomt met de
moraal van het christelijke geloof, dat
deze agressieve lieden zeggen te moeten
verdedigen, lijkt de meesten te ontgaan.
Vele prominente figuren uit de ver
schillende kerken daarentegen ontgaat dit
niet. Zij hebben uiteraard weinig sympa
thie voor de doeleinden van de potige
Madalyn, maar zij zien in dat scheiding
van kerk en staat, ondanks alle afwijken
de praktijken, bij de Amerikaanse sa
menleving hoort. Opmerkelijk is het dan
ook dat leider van bijna alle kerken zich
tegenover een parlementaire commissie
hebben uitgesproken tegen een amende
ment op de grondwet, die verplicht bidden
en bijbellezen op school mogelijk zou
maken. Zij zeggen dat godsdienst in de
gezinnen thuishoort of eventueel op par
ticuliere scholen met een christelijk sig
natuur maar niet in staatsscholen.
Dat neemt niet weg dat er veel voor
standers zijn van een systeem, dat het mo
gelijk maakt de bijbel te lezen en de dag
met gebed te openen op basis van vrij
willigheid. In 't Huis van Afgevaardigden
wordt druk gewerkt aan een soort ver
klaring, waarin deze mogelijkheid naar vo
ren wordt gebracht en waarin nog eens
duidelijk gesteld wordt dat het Opperste
Gerechtshof de godsdienst niet uit de scho
len heeft willen verdrijven, maar dat het
alleen maar heeft bepaald dat het ongrond
wettig is kinderen te verplichten aan spe
ciale religieuze zaken deel te nemen.
Door dit laatste hoopt men allerlei mis
verstanden op te heffen en te bewerkstel
ligen dat boze gelovigen de zaken in pro
portie zien en ophouden te ageren voor
een grondwetswijziging, die in zou houden
dat elk Amerikaanse kind verplicht wordt
een religieuze opvoeding op school te
krijgen.
Mocht dit lukken dan zal deze school
strijd wellicht met een sisser aflopen.wat
voort zal gaan is daarentegen de strijd
van de ongelovigen in Amerika voor er
kenning van hun recht een niet-religieus
standpunt in te nemen. Madalyn Murray
staat daarin niet alleen. Er zijn over het
hele land organisaties van humanisten en
vrijdenkers, die atheïst zijn. Hoe talrijk
hun leden zijn is niet bekend en evenmin
hoeveel geestverwanten zij hebben. Voor
lopig is het in Amerika nl. verstandiger
niet al te luid van de daken te roepen dat
men atheïst is, want het kan iemand met
een zijn baantje kosten, het kan leiden tot
sociaal isolement en tot afschuwelijke
moeilijkheden voor kinderen op school.
De ongelovige Amerikaan hoort met de
communist en de neger tot dat deel van
de bevolking in de nieuwe wereld, dat
maar zeer ten dele kan genieten van de
gelijkheid en individuele vrijheid, die offi
cieel de basis vormen van de Amerikaan
se samenleving.
Reis per trein
Waarom zou u niet eens per trein rei
zen? U hoeft alleen maar dat speelgoed-
ding een keer in zijn hokje te laten. De
trein heeft zoveel voordelen, daar hebt u
geen idee van! B.v. het luizittenlezen. Het
rustignaarbuitenkijken. En het geweldig
ste: het contact met soortgenoten. Boven
dien overschrijd je in eigen land onnoe
melijk veel grenzen, die je alleen per
trein ontdekt.
Ga je naar het zuiden, dan kom je bene
den de lijn Lobith-Rottedam onmiddel
lijk in China. Leuk hoor, je voelt je met
een in den vreemde, zonder dat je een
slaapwagen hoeft te betalen. O ja, u als
autorijder weet natuurlijk niet waarom?
De verklaring is anders eenvoudig ge
noeg: om het taaltje, meneer, om het taal
tje! Of verstaat u Eindhovens. Maas
trichts, Heerlens, Roermonds, of Kerk-
raads? Noordwaarts zal het wel niet ander
zijn, alleen, ik ben er nooit geweest. Ik
vertrouw het klimaat er niet. Maar ik
ben er vast van overtuigd, dat je boven
Kampen in Mongolië terecht komt.
Dit is dus een kant van het contact met
soortgenoten. Hoewel, echt contact is het
natuurlijk niet. Meer individueel zwemmen
tussen andere zwemmers. Een stapje ver
der gaat eigenlijk het observeren: soort
en andere genoten.
Jan, doen het raampje 's dicht! Maar ik
heb het zo benauwd, Mies! De rest is dan
stilte. Want ze zitten in de trein. Maar
welk een stilte broedt daar! In een half
uur maak je er een toneelstuk van.
En om met dominee te spreken: Laatst
zit ik in de trein en tegenover mij zit
een moeder met naast zich een dochtertje
van een jaar of vijf. Moeder wijst naar
buiten op koeien en pinksterblommen.
Koeien geven lekkere melk, zegt zij, en
de pinksterblommen zijn roze. Ik houdt
mijn lippen stijf op elkaar geklemd, want
pinksterblommen zijn niet roze, maar li
la. Ik wil mij vanwege het kind niet in
debat begeven met de moeder, want dat
is pedagogisch onjuist. Het kind gaat
overigens aan de roze pinksterblommen
voorbij, maar wil wel weten, waar die
lekkere melk dan toch vandaan komt. De
moeder vindt dè trein niet de geijkte plaat»
voor sexuele voorlichting en zwijgt. Dan
stoppen wij op een klein station. Onze cou
pé staat vlak voor een waterkraan.
-Waar is dat voor? vraagt het kind.
Moeder: -Dat is een kraan.
Kind: Loopt de trein op water?
Moeder: -Nee, op elektriciteit.
Kind; -Waar is dat water dan voor? Om
te drinken?
Moeder: -Nee, dat is vies water.
Kind: -Maar een auto loopt op benzine.
Moeder: -Ja, maar een trein niet.
Stilte. De trein zet zich weer in bewe
ging. Het kind staart tien minuten lang
naar buiten, diep in gedachten. Dan kijkt
het de moeder opeens triomfantelijk aan.
-Ik weet het al, zegt het, de trein loopt
op elektrisch water! Mensen, reis toch
per trein!
Lizzy Sara May
Advertentie
(Van onze correspondent)
PARIJS De man die zijn brieven aan
de Franse kranten, radiostations en pers
agentschappen met „de Wurger" onderte
kent om zichzelf te presenteren als de
moordenaar van het elfjarige knaapje Luc
Taron, wiens lijk in een Parijse voorstad
werd gevonden, heeft gisteren opnieuw
heel Frankrijk in opschudding gebracht.
In een brief, die weer met verwrongen
hanepoten geschreven was en die hij richt
te aan het boulevardblad „France Soir",
eiste „de Wurger" gisteren een bedrag van
vijftig miljoen franc ongeveer vier ton
onder het dreigement dat hij anders
de komende dagen de hand aan andere
kinderen zou slaan.
Bijna gelijktijdig leverde hij een nieuw
bewijs van zijn schuld aan de moord op
Luc Taron door aan een metro-ambtena
res een pakketje te geven, waarin zich het
stripkrantje bevond dat zijn slachtoffer
's middags, even voor de moord, had ge
kocht en gelezen.
De even mysterieuze als lugubere sadist,
die met zijn bijna dagelijkse boodschap
pen het Franse publiek in ademloze span
ning houdt, heeft afgelopen dagen in een
communiqué ook nog een direct antwoord
ontvangen van Lues vader, die zich publie
kelijk wenste te verdedigen tegen de „be
schuldiging" dat hij enkele uren voor de
moord geweigerd zou hebben het geëiste
losgeld voor zijn zoon te betalen.
De vreemde aantijgingen die de psycho
paat tegen de heer Taron geuit heeft,
hebben ook nog tot gevolg gehad dat deze
na de moord gedurende enkele dagen en
zelfs nachten door de politie werd ver
hoord. Verhoren die voor het publiek uiter
aard hebben bijgedragen om de geheim
zinnigheid rond deze kindermoord nog gro
ter te maken.
Om alle gruwelijke verdenkingen tegen
zichzelf uit de wereld te helpen, heeft de
vader van Luc gisteren bovendien een brief
aan de minister van Binnenlandse Zaken
gericht om hem in het openbaar alle me
dewerking toe te zeggen bij de ophelde
ring van deze afschrikwekkende misdaad.
Hoe spectaculair de sadist ook op mag
treden, toch schijnt de Franse politie nog
altijd geen enkel houvast gevonden te heb
ben bij haar pogingen de moordenaar ta
achterhalen. De psychiatrische dienst van
de recherche blijft echter de vaste over
tuiging toegedaan dat de psychopaat vroeg
of laat en vermoedelijk eerder dan men
durft verwachten door de mand zal vallen.
Maar de bangste vraag die vanmorgen
alle Parijse ouders zich wel weer stelden
was, of „de Wurger", alvorens gegrepen
te worden, nog gelegenheid zal vinden zijn
laatste dreigement ten uitvoer te brengen
en een nieuwe kindermoord te plegen, in
dien hem de vijftig miljoen niet wordt uit
betaald. Van wie hij die som verwacht en
voor welke datum ze gestort zal moeten
worden, heeft „de Wurger" tot dusver on
dertussen echter verzuimd te vermelden.
Registratie. Het Amerikaanse hoogge
rechtshof heeft de uitspraak gehand
haafd van een lagere rechtbank, die de
Amerikaanse communistische partij niet
had willen veroordelen voor een weige
ring van deze partij, zich krachtens de
wet op de binnenlandse veiligheid te la
ten registeren.
Staking. Ongeveer 3.700 Spaanse mijnwer
kers en metaalbewerkers hebben in Ovie-
do het werk hervat, waarmee een einde
is gekomen aan een staking van tien we
ken.
NAVO-top. De Canadees James A. Roberts
is benoemd tot adjunct secretaris-gene
raal van de NAVO. Hij zal per 1 sept.
de Italiaan prins Colonna di Paliano op
volgen.
Archeologie. De resten van een 2000 jaar
oude kopermijn zijn in de Negevwoestijn
ten noorden van de Israëlische Rode Zee
haven Eilat gevonden. Drie ovens, maga
zijnen, arbeiderswoningen en een soort
bedehuis worden blootgelegd.
Immigranten. Van 1949 tot 1963 zijn er
251.817 immigranten Zuid-Afrika binnen
gekomen. In 1963 vestigden zich onge
veer 30.000 immigranten in dit land, on
der meer 705 Nederlanders.
J
j
