GEZEGEND IS HET LEVEN
Maanvlucht9" voer f 47.50
PANDA EN DE PETTENJACHT
Radijsjes prefereren The
Beatles boven Dvorak
Ï6
TSnt
a
Een oorspronkelijke roman
door Klaas van der Geest
Excursie per vliegtuig boven
Den Haag, in de nacht van 24
op 25 juni, om op 6000 meter
hoogte de maaneclips te zien
after
shave
lotion
Experiment van hoogleraarsdochter
DINSDAG 16 JUNI 1964
LEUK INITIATIEF VAN
ZEISS PLANETARIUM -
fijn voor vader!
Veroverend fris
I
ohne sprudel
non gazeuze
m. non carbona
ted. koel ge
yfi== serveerd 'n
delicatesse!
vraag Green Spot,jp
de Amerikaanse Jy
sinaasappeldrank. Mf**
mmmmuwinniimwm
59)
„Haar mag je niet alleen laten
ook als ik er eens niet meer ben,
Oele!" En dat was heel iets anders
dan de Oele verwachtte. Hij werd er
verlegen van en zocht naar woorden.
„Je kunt toch niet verlangen, tante
Hanne
„Ik wil, dat jullie gaan trouwen,
Oele! Het hoeft niet meteen jullie
zijn allebei nog jong genoeg, Liesje
en jij. Maar later over een paar
jaar moet je haar trouwen. Beloof je
me dat?" Hij zou het wel willen,
maar kón het niet beloven. Er was
te veel, dat hem daarvan weerhield.
Te veel, dat hij Hanne niet durfde ver
tellen. Hanne niet en geen mens. Hij
zou het zelfs uit zijn herinnering wil
len verdringen, maar was daar nooit
in geslaagd. Soms vervaagde het al
leen maar, werden de scherpste lij
nen enigszins verdoezeld en kon hij
bijna geloven, dat het alleen in zijn
verbeelding bestond, maar gewoonlijk
zorgde Liesje dan zelf wel, dat het in
alle schrilheid voor hem opdoemde
als niet te miskennen brokstukken
van het verleden en even zoveel be
dreigingen van de toekomst.
„Ik kan je alleen beloven, tante
Hanne, dat Liesje altijd op mij zal
kunnen rekenen!" zei hij bedacht
zaam, zoals dat in zijn aard lag. Maar
dat vond Hanne Tadema niet vol
doende. Zijn bedachtzaamheid, die ze
aanzag voor koppigheid, prikkelde
haar. Bijna nijdig vroeg ze:
,Is ze je misschien niet goed ge
voor eten en drinken omdat Hanne
dat dan ook zei. Nadat ze thee ge
dronken hadden en de koekjes in
stukjes gebroken, opgegeten waren,
had ze zelfs gezegd, dat ze naar bed
moesten, omdat het al laat was. Dat
kon natuurlijk niet. want Gosse en
Hanne gingen ook na de thee niet
meteen naar bed.
Toch kreeg Liesje haar zin. Net als
altijd. Ze sliepen boven. Boven, dat
was op het hooizoldertje, waar ze
langs de trap dat was een ladder
naar toe gingen. Toen ze in bed
in het hooi lagen, had ze gezegd:
„Ik weet niet of je de deur wel op
het nachtslot hebt gedaan ga eens
even kijken!" En hij moest wel naar
beneden, net als Gosse soms omdat
Hanne niet zeker wist of ze de klok
wel opgedraaid of de kachel afgeslo
ten had. Toen hij weer boven kwam,
zei Liesje.
„Je hebt zeker wel koude voeten
gekregen kom hier, dan zal ik ze
warmen "Ze sloeg een arm om
hem heen en trok hem tegen zich
aan. De Oele vond dat vervelend,
maar durfde er niets van te zeggen.
Omdat ze half over hem heen ging
liggen, mompelde hij, dat het al gauw
weer dag werd en hij vroeg op moest
staan.
„Ooooch nog lang niet," zei ze.
Het was heel stil op het zoldertje;
de gewone geluiden uit het huis, het
gerinkel van pannen, die Hanne op
het fornuis zette, het tikken van de
staartklok, drongen vaag tot hen
door. Om hen heen hing de goede
noeg?" Ze werd zelfs onredelijk. geur van vers hooi, die deed denken
T\ rri. nnn w-1 Ol PIO VioK- J1 1
„Moet jij misschien een meisje heb
ben, dat wat geld heeft?"
Even gleed er een verlegen glim
lachje over zijn gezicht, waarop een
der schrammen een litteken had na
gelaten, dat nog heel lang zou zijn
te zien.
„Dat weet je wel beter, tante Han
ne." En omdat hij niets anders wist
te zeggen, voegde hij er aan toe:
„Liesje zou het immers zelf niet wil
len!"
„O, niet?" vroeg Hanne. Ze meen
de, dat zij dit beter kon beoordelen
dan hij omdat ze een vrouw was.
„Nee," hield hij vol. „Want als zij
het wilde, zouden we misschien al
lang getrouwd zijn."
„Dan zouden jullie misschien al
lang Hanne's gezicht klaarde op.
„O, maar dan komt het immers wel
goed, Oele," meende ze.
De Oele was er zeker van, dat ze
zich vergiste. Ze had hem niet goed
begrepen. Maar hij probeerde niet
haar uit te leggen, wat hij bedoelde.
Alleen bij zichzelf zei hij:
„Nee het komt niet goed, tante
Hanne ik zou het graag willen,
maar het kan niet Hij was daar
diep van overtuigd. Allang. Al jaren.
Al toen Liesje en hij nog samen naar
school gingen en samen speelden
Ze hadden in de schuur gespeeld,
hoewel het mooi weer was en ze
evengoed naar buiten konden zijn ge
gaan. Een hoekje van de schuur was
voor hen afgeschut met oude zakken,
die over stokken hingen. Daar ston
den een paar houten stoeltjes en een
tafeltje, die Gosse voor hen had ge
maakt toen Gosse al een paar jaar
dood was en Liesje en de Oele allebei
volwassen waren stonden die stoeltjes
en dat tafeltje nog altijd in de hoek
van de schuur, half vermolmd. Twee
stoven, die ze op elkaar zette, ge
bruikte Liesje als kastje voor een
blikken theeservies, dat ze had gekre
gen, toen ze nog maar pas bij Hanne
en Gosse was. Ze moesten er wel
vaak zo hebben gespeeld, maar de
Oele herinnerde zich alleen nog die
ene keer, toen Hanne echte thee in
het theepotje had gedaan en ze echte
koekjes hadden gekregen. Ze speel
den, dat Liesje jarig was. Misschien
was het ook werkelijk wel een van
haar verjaardagen geweest dat
wist hij niet zeker meer. Hij had ge
zegd, dat hij niet te lang bleef thee
drinken, omdat hij gauw weer aan
het werk moest net zoals Gosse
dat ook wel eens zei, als hij het druk
had, omdat er hooi binnengehaald
moest worden, voor het begon te
regenen, of een akker omgeploegd
voor de vorst inviel. En Liesje had
gezegd, dat hij de tijd moest nemen
aan de voorbije zomer. De jongen
had het warm. Liesje pakte een
droog grassprietje en kriebelde hem
daarmee in de neus.
„Schei uit Het prikte en hij
kreeg er tranen van in de ogen.
„Schei uit herhaalde ze. „En
als ik het nu toch doe?"
Haar gezicht was vlak boven het
zijne. De geur van haar blonde haren
vermengden zich met die van het
droge hooi.
„Dan ga ik weg weer aan mijn
werk," dreigde hij. Ze scheen er ze
ker van te zijn, dat hij dat toch niet
zou doen.
„Je gaat niet weg, hè Neee.."
Ze sloeg een been over hem heen en
toen hij het weg wilde duwen, voelde
hij haar zachte, warme huid.
„Choj." Hij was ervan geschrok
ken. „Je hebt je kleren uitgetrok
ken "Ze had alleen haar kousen
nog aan en haar jurkje. „Dat heeft
ze gauw gedaan, toen ik naar be
neden moest om te kijken of ik de
deur wel in het slot had gedraaid
dacht hij.
Buiten hoorde hij het klossen van
klompen. Gosse liep om het huis
heen. In de boswal langs de weg ka
kelde een kip. De bruine kip moest
het zijn, die altijd haar eieren weg
legde. Als hij nu kon gaan kijken, zou
hij haar nest misschien vinden. Maar
hij ging niet. Zijn hand streelde Lies-
jes been. Haar gezichtje met de blo
zende wangen en de flikkerende ogen
kwam nog dichterbij het zijne.
„Zal ik je eens bijten hoorde
hij haar vragen. Voor hij iets kon
zeggen voelde hij haar warme, voch
tige lippen op zijn mond, haar tonge
tje, dat langs zijn tanden gleed. En
hij verzette zich niet Hij sloeg een
arm om haar heen. Zijn hand bewoog
zich, schoof omhoog, langs haar
lichaam.
„Liesje
„Oele jongen
Een tinteling van genot ging door
hem heen. Hij dacht:
„Als tante Hanne ons nu maar niet
roept of boven komt
Ze zoende hem op zijn mond, op
zijn ogen.
„Liesje
„Oele toe nu?"
Zijn bevende handen zochten, tas
tend. Heel haar lichaam drong zich
tegen hem aan, steeds dichter tegen
hem aan en over hem heen.
„Toe nou!"
„Ja wat? Wat dan?" stamelde
hij, hulpeloos, verward. En toen was
het allemaal voorbij.
(Wordt vervolgd)
DIT JAAR kunnen er in ons land twee totale maans
verduisteringen waargenomen worden, de eerste in de nacht
van 24 op 25 juni, de tweede van 18 op 19 december. Van
deze twee zal die van 24 op 25 juni waarschijnlijk het best
waarneembaar zijn. Gezien echter het feit, dat ook in de
zomermaanden in ons land vaak een dichte bewolking het
waarnemen van een dergelijk natuurverschijnsel onmogelijk
maakt, zal het Zeiss-Planetarium in Den Haag belangstellen
den in de gelegenheid stellen de maansverduistering van
24 op 25 juni gade te slaan vanuit een vliegtuig, dat van het
vliegveld Zestienhoven tot 6000 meter hoogte stijgt en aldus
een maximale kans op goed zicht biedt.
AAN DEZE „maanvlucht" zal te 22.30
uur een inleidende demonstratie in het
Planetarium voorafgaan, waarna tijdens
de vlucht (van 00.4501.45 uur) een des
kundige explicatie wordt gegeven. Na af
loop wordt aan de deelnemers op het
vliegveld een eenvoudige koffietafel aan
geboden, zodat men omstreeks 03.00 uur
weer in het centrum van Den Haag zal
terugkeren.
De kosten van dit programma (inclusief
busvervoer Den Haagvliegveld Zestien
hoven v.v.) bedragen 47,50. Een vliegtuig,
een Fokker Friendship, is inmiddels reeds
volgeboekt. Ook de twee daarna gechar
terde Vickers Viscounts zijn bijna uit
verkocht; er waren vanmorgen nog slechts
enkele plaatsen vrij. Wie wil mee, moet zich
echter wel snel opgeven bij het Zeiss Pla
netarium, Wagenstraat 37, Den Haag, tel.
070184466, want de animo is groot en wie
het eerst komt, het eerst maalt. Overigens:
na de luchtexcursie en koffietafel staat
men om drie uur 's nachts weer in Den
Haag, zodat deze trip voor niet-Hagenaars
impliceert: het komen en terugkeren per
eigen vervoermiddel.
DE MAANSVERDUISTERING in de
nacht van 24 op 25 juni begint even na
middernacht. Om 00.10 schuift de ooste
lijke (linker-) maanrand de schaduw bin
nen. Gedurende ruim een uur raakt de
maan meer en meer beschaduwd, tot hij
om 01.16 volledig verduisterd is. Tegen
drie uur (02.57) eindigt de totale verduis
tering, waarna geleidelijk het licht op onze
nachtvorstin zal terugkeren. Tegen vier
uur 's ochtends bevindt zich alleen nog
het meest westelijke (rechter) deel van de
maan in de aardschaduw. Van het einde
van de verduistering (04.03) zullen we in
Nederland echter niet veel meer kunnen
waarnemen omdat hier om 04.20 reeds de
zon opkomt en even later (04.30) de maan
ondergaat.
Geen toeval
HET IS natuurlijk geen toeval dat deze
laatste twee tijdstippen (zonsopkomst en
maansondergang) vrijwel samenvallen
wil de maan zich in de schaduw van de
aarde bevinden, dan zal hij van ons uit
gezien pal tegenover de zon moeten staan,
d.w.z. ondergaan als de zon opkomt. An
ders gezegd: maansverduisteringen (ook
wel „eclipsen" genoemd) treden slechts op
bij volle maan. Immers alleen wanneer de
maan, die zelf geen licht geeft, recht te
genover de zon aan de hemel staat, zien
wij hem vol verlicht. Dat er niet bij iedere
volle maan een maansverduistering op
treedt, wordt veroorzaakt door het feit, dat
de baan van de maan om de aarde en
die van de aarde om de zon niet precies
in hetzelfde vlak liggen. De maan gaat
daarom meestal boven- of onderlangs de
aardschaduw en slechts zelden erdoor.
HET IS wel bijzonder, dat we in ons
land dit jaar twee totale maansverduiste
ringen voorgeschoteld krijgen: voorbij
gaande aan de eclips tijdens maanson
dergang van zaterdagochtend 13 april 1968
en aan die van vrijdag 6 augustus 1971,
waarbij de maan in de avondschemering
totaal verduisterd opkomt, moeten we nog
tot dinsdag 18 november 1975 wachten
voordat we opnieuw een totale maansver
duistering (ditmaal hoog aan de hemel,
kort voor middernacht) kunnen gade
slaan.
De komende 20 jaar zijn trouwens niet
rijk bedeeld met in ons land goed waar
te nemen totale maansverduisteringen
naast de reeds genoemde eclipsen zijn in
die periode in ons land alleen nog die
van zaterdag 16 september 1978 en zater
dag 9 januari 1982 te zien. Pas in 1985
krijgen we weer twee totale maansver
duisteringen, op zaterdag 4 mei en op
maandag 28 oktober.
Wetenschappelijk nut
WETENSCHAPPELIJK gezien is het be
lang van een maaneclips niet zo groot
als dat. van een zonsverduistering. Maar
toch is er bij een maansverduistering een
unieke gelegenheid iets meer te weten te
komen van de gesteldheid van de maan-
bodem, wat van groot belang kan zijn voor
het welslagen van het project-Apollo (de
tocht van drie mensen naar de maan om
streeks 1970).
Het blijkt nl. uit metingen, voor het
eerst in 1927 verricht door Pettit en sinds
dien voortdurend bevestigd, dat tijdens
een eclips de temperatuur van het maan
oppervlak in korte tijd honderden graden
Celsius daalt. Natuurlijk volgt hieruit, dat
de maan geen atmosfeer heeft dit was
overigens al veel eerder en langs andere
wegen vastgesteld maar belangrijker is,
dat hiermee het grote warmte-isolerend
vermogen van de maanbodem is aange
toond. Zou die isolatie nl. niet zo perfect
zijn, dan zou er vanuit de dieper gelegen
lagen van de maan een warmtetoevoer
naar het oppervlak plaats vinden, waar
door de daling van de temperatuur aldaar
veel langzamer zou geschieden.
^VVVIItfWIWVWWWWWWWWWWIWWWWWWIWIWWWWWWIWIWlWWWIWIWWWWWWWVWWWWWWWiniWWWiywW*
COP. MAS
192. „Oei, wat was die hoge soldaat boos," zei Panda,
toen het geknal van het geweer in de verte was ver
storven. „Ik zou hem niet graag nog eens tegenkomen!"
„Ja, een ontmoeting moeten we vermijden," beaamde
professor Kalker. „Het is daarom raadzaam om bij
onze terugkeer voorzichtig te werk te gaan." „Terug
keer?" herhaalde Panda verschrikt. „U wilt toch niet
nóg eens bij hem inbreken?" „Dat wil ik wèl," zei
de geleerde. „Hij staat bovenaan de lijst, nietwaar?"
U-maar als hij ons betrapt??' zei Panda bevend. „Hij
is niet m-mis met zijn g-geweer!" „Als we het weten
schappelijk aanpakken, zal hij ons niet betrappen," ver
zekerde Kalker vol zelfvertrouwen. „Vergeet niet, dat
ik een aantal apparaatjes heb gemaakt, die ons het werk
zullen verlichten." „Dat heb ik gemerkt!" zei Panda
bitter. „Die rare dingen waren meer last dan hulp!"
„Foei," zei de professor verwijtend. „Je moest wat
meer vertrouwen hebben in de wetenschap. Let maar
op. We gaan nu een volmaakte inbraak plegen." En
met deze woordsn keerde hij het wagentje.
Wat moeten wij ons voorstellen van de
isolerende „deken", die over de gehele
maanbodem ligt uitgespreid? Er wordt ge
dacht aan een laag vulkanische as of me
teoor-stof, een poederachtige substantie
dus. Maar de schattingen van de dikte van
deze laag lopen nogal uiteen. Sommigen
tnenen dat de dikte slechts enkele milli
meters kan bedragen, andere spreken
daarentegen van een laag van enkele me
ters dikte. In verband met de mogelijkheid
van het laatste heeft men besloten, het
ruimteschip Apollo uil te rusten met me
terslange uitschuifbare sprieten (een soort
insectenpoten"), zodat de ruimtevaar
ders, die over een jaar of vijf op de
maan zullen landen, niet onder het stof
bedolven zullen worden.
Bloedrode maan
TIJDENS een totale maansverduistering
wordt de maan meestal niet volkomen on
zichtbaar; hij krijgt daarentegen een don
kere „bloedrode" kleur, die wordt veroor
zaakt door een weinig licht, dat (in de
aardatmosfeer afgebogen) de maan „om
een hoekje" weet te bereiken. Hoewel de
helderheid van de maan dan afneemt tot
reeds ondergegane zon terugkaatste.
MEESTAL, want het stofgehalte van on
ze dampkring bepaalt hoeveel licht er pre
cies op de maan valt. Zo gebeurde het
bij de laatste totale maansverduistering op
30 december 1963 (die in Nederland helaas
onwaarneembaar was), dat de maan vrij
wel geheel onzichtbaar werd. De kleur van
de maan was toen niet donkerrood maar
donkergrijs. Ongetwijfeld hing dit samen
met de uitbarsting van vulkaan Goenoeng
Agoeng op Bali in het voorjaar van 1963,
waarbij een grote hoeveelheid stof in on
ze atmosfeer werd geslingerd.
Stof en kleur
Dat dit stof in enkele maanden door
luchtstromen de gehele aarde was rondge
voerd, blijkt wel uit het feit, dat wij hier
in Nederland evenals overal ter wereld in
de afgelopen herfst konden genieten van
buitengewoon fraaie, zeer kleurrijke
avond- en ochtendschemeringen. Vooral in
oktober 1963 was de hemel elke avond een
half uur na zonsondergang opvallend hel
der getint, doordat een stoflaag op ruim
20 km. hoogte het licht van de voor ons
ong. 0.01 percent van de normale waarde
tijdens volle maan, blijft er meestal toch
duidelijk een donkerrode schijf zichtbaar.
INMIDDELS zijn de avond- en ochtend
schemeringen weer vrijwel normaal ge
worden en we mogen dan ook veronder
stellen, dat nu ruim een jaar na de
vulkaanuitbarsting het stofgehalte van
onze dampkring aanzienlijk is verminderd.
Met andere woorden: bij de verduistering
van 24-25 juni zal de maan vermoedelijk
weer als een donkerrode schijf te zien
zijn.
De vliegtocht
IN HET Zeiss-Planetarium in Den Haag
is het o.m. mogelijk, de verschijnselen
die zich bij de komende eclips zullen
voordoen, in versneld tempo zeer nauw
keurig te demonstreren. Het Planetarium
wil echter ook zijn bezoekers de ogen ope
nen voor de schoonheid van de sterren
hemel en doet dit op de volgende wijze.
Om het risico van bewolking, die te dik
wijls reeds het aanschouwen van een ver
duistering onmogelijk heeft gemaakt,
uit te sluiten, zal er dus nu gevlogen wor
den op 6000 meter hoogte. Tijdens de
vlucht zal deskundige uitleg worden ge
geven. Ook bij heldere hemel zal dit in
verband met de lage stand van de maan
Advertentie
Exclusief verkrijgbaar bij de kapper
een groot voordeel opleveren: op deze
hoogte bevindt zich nl. reeds de helft van
de atmosfeer onder ons, die helft die
meestal zeer ondoorzichtig is door rook,
stof, waterdamp en industriegassen.
Unieke kans
Van 00.45 tot 01.45 zal het toestel in de
lucht zijn, zodat de deelnemers aan deze
„maanvlucht" het laatste half uur van
de gedeeltelijke verduistering en het eer
ste half uur van de totaliteit kunnen ga
deslaan.
Een dergelijke vlucht zou bij de ver
duistering van 18/19 december op grote
bezwaren stuiten: er is in die tijd grote
kans op mist en d<? maan staat zeer hoog
aan de hemel, zodat waarneming van
uit een vliegtuig bijzonder moeilijk wordt.
Verder zou de tocht op een zeer ongunstig
tijdstip (omstreeks drie uur 's nachts)
moeten plaatsvinden. Bij de komende ver
duistering zal ons daarom tot 1975 de laat
ste gelegenheid worden geboden om een
volledige maansverduistering te aanschou
wen „op hoog niveau".
Deze serie foto's geeft een beeld van de
gedeeltelijk verduisterde maan, zoals
deze te zien zal zijn in de nacht
van 24 op 25 juni.
'ï/j
'4. V'.-/y.
NEW YORK (AP). Radijsjes houden
van muziek, zelfs van bepaalde soorten
muziek meer dan van de andere. Ze
groeien voorspoediger als ze naar mu
ziek „luisteren", ze „houden" erg veel
van de coloratuurzangeres Lily Pons,
symfonische werken zeggen hun minder,
maar ze zijn eenvoudig wild van de
Beatles.
Advertentie
UJJUU
DEZE ONTDEKKING is gedaan door
Lynn Bosjkov, de vijftienjarige dochter
van Stefan Bosjkov, buitengewoon hoog
leraar in de mijnbouwkunde aan de
Columbia-universiteit in Amerika. Ge
durende 'n experiment voor haar biologie
leraar op de middelbare school in de stad
White Plains. Prof. Bosjkov was aanvan
kelijk geneigd wat om het experiment te
lachen, maar het lachen verging hem toen
hij thuis dag in daig uit naar Beatlemuziek
moest luisteren. Maar hij gaf tenslotte toch
toe, dat zijn dochter iets had bewezen met
haar experiment. Wat zij deed was het
volgende: Zij plaatste in december j.l. vier
grote bakken met radijszaad bij een zonnig
raam binnenhuis. Al de zaden waren
geplant in dezelfde soort aarde en kregen
evenveel water en zon. Maar toen de plan
ten ongeveer 1,9 cm boven de grond uit
staken, begon Lynn bij drie van de bakken
grammofoonplaten af te draaien. Elke bak
werd op zijn beurt op de grond van de
woonkamer bij de grammofoon gezet en
kreeg drie kwartier -Beatles, Lily Pons of
Dvorak's symfonie „Uit de Nieuwe Wereld"
voorgespeeld. De vierde bak kreeg in het
gehe-1 geen muziek toegediend. Een paar
dagen geleden, toen de radijsjes volgroeid
waren, heeft Lynn haar experiment be
ëindigd. Zij nam nu nauwkeurig de maat
van de groei van wortels en bladeren als
mede van de grootte en het gewicht der
eetbare knolletjes op. Ze maakte verge
lijkingen tussen de planten van de vier
bakken en drukte die uit in percentages,
waarbij zij de radijzen die het zonder mu
ziek hadden moeten doen, als indexbases
op 100 percent stelde.
De resultaten luidden als volgt:
Gewicht van de bladeren boven de grond:
1. De radijzen, die hadden geluisterd
naar „The Beatles": 247 percent;
2. de radijzen, die op Lily Pons waren
onthaald: 224 percent;
3. de radijzen, die naar Dvorak hadden
moeten luisteren: 168 percent.
Gewicht van radijs en wortels:
1. De Beatle-fans: 322 percent;
2. de Ponsgroep: 128 percent, en
3. de Dvorak-afdeling: 100 percent.
Het aantal bladeren boven de grond:
1. Beatles: 142,5 percent;
2. Pons: 118 percent;
3. Dvorak 105 percent.
Prof. Bosjkov zei: „Ik had op Lily Pons
gewed en hoopte dat de Beatelradijzen
pietepeuterige blaadjes en kromme wortels
zouden hebben".
Lynn zei: „Ik heb op de Beatles gegokt
en gewonnen?"
Lynn's moeder merkte op: „Het heeft me
heel wat tijd gekost, de modderspatten van
de wand en het kleed in de woonkamer af
te krijgen. Soms leek het wel of het huis
overstroomd was geweest. En dan die
lawaai-liedjes nog.
Lynn's biologie-leraar op de middelbare
school beklaagde prof. Bosjkov uit het
diepst van zijn hart, omdat hij naar al die
Beatlemuziek had moeten luisteren.
