„Blues for Mister Charlie''
Italiaanse componist leidde
Festivalconcert in Scheveningen
Wiener Philharmoniker
NEGEN MUZEN
Sterk toneelstuk van James Baldwin
mmmam
DONDERDAG 2 JULI 1964
11
Joh. de Meester artistiek
adviseur van NRU
T oneelschool-examenklas
speelt stuk van Bergman
Geef uw lievelingsvogel het beste: \3lujS verPakt0 vogelvoeder al
nabeschouwingen
De NCRV-avond
Orkestspel van grote klasse
Moskou verkondigt vondst
van Rembrandt-schilderij
Geef uw lievelingsvogel liet beste: 'Sluis verpakte vogelvoeders!
De radio geeft vrijdag
T elevisieprogramma
Kerkelijk nieuws
(Van onze correspondent)
WASHINGTON. De Amerikaanse negerschrijver James
Baldwin is één van de meest intelligente, meest bewogen en
ook begaafde schrijvers, die in de Verenigde Staten publi
ceren. Geboren werd hij in Harlem, de negerwijk van New
York, als zoon van een prediker, en de onthutsende waar
heden van het leven van een negerkind in de zwarte achter
buurten van New York werden hem al jong niet bespaard.
Pas na een langer verblijf in Europa, vooral Parijs, ging
Baldwin over dit leven schrijven. „Pas toen zo heeft hij
zelf gezegd besefte ik ten volle wat er mis was aan de
situatie van de Amerikaanse neger, want toen had ik in
Europa gemerkt dat het mogelijk is dat een neger als mens,
afgezien van zijn huidskleur, beoordeeld wordt". In Amerika
gebeurt dat niet, schrijft Baldwin. Daar is de neger de in
ferieure zwarte, de afstammeling van slaven, een mens
zonder hersens en zonder moraal, oversexed en onderdanig,
in veel opzichten het absolute tegendeel van het goede, dat
in de blanke belichaamd wordt gezien. Baldwin schrijft
tegen deze vooroordelen, die hij bestrijdt met bewogenheid
en verontwaardiging en bovenal met intelligentie.
Johan de Meester, die tevens is ver
bonden aan de Toneelgroep Arena, zal met
ingang van september als artistiek ad
viseur gaan optreden bij de hoorspelkern
van de Nederlandsche Radio Unie. Deze
benoeming houdt verband met het streven
om de artistieke vakbekwaamheid van de
acteurs, die tot dusver vrijwel alleen voor
de microfoon optraden, te ontwikkelen in
de richting van het toneelspelvak.
Het ligt in de bedoeling om, zodra deze
opleiding in werkgroepverband een zeker
artistiek niveau heeft bereikt, de leden de
toneelspelkunst daadwerkelijk te gaan la
ten beoefenen en ook incidentele mede
werking te laten verlenen aan televisie-pro
dukties. De medewerkig van de leden
van de N-R.U.-hoorspelkern aan de fami
lieserie „In de Rommelpot" die onder re
gie van Luc van Gent voor de K.R.O.-tele
visie wordt voorbereid, vormt hiervan een
klein voorproefje.
HIJ ZIET HET NEGERPROBLEEM in Amerika in de eerste plaats als een probleem
voor de blanken. Niet de negers tenslotte moeten veranderen, maar de blanken
moeten ophouden hun frustraties, hun angsten en hun complexen in de schoenen
te schuiven van de neger om hem daarna des te heviger te kunnen haten. Het is een
blanke neurose, waartegen Baldwin ageert met woorden, die steeds scherper en
heviger worden. Zijn laatste essayistische boek „The Fire next Time" is zelfs zonder
meer bitter en gaat sterker uit van het verschil in menselijkheid, in authenticiteit
van beleven tussen blank en zwart dan zijn voorafgaande essays „Nobody Knows my
Name" en „Notes of a Native Son". Baldwin behoudt echter ook in dit boek zijn
intellectuele oprechtheid. Hij blijft weigeren zich in dé armen te werpen van be
wegingen als de Black Muslims, die een omgekeerd racisme bedrijven door volstrekt
anti-blank te zijn. Daaraan wil hij niet meedoen, omdat dat voor hem te zeer een
poging is de blanken na te bootsen, als het ware blank te zijn met zwart voorteken.
VOOR BALDWIN is niets onoprechter
dan de feitelijke aanvaarding door de ne
ger van het beeld, dat de blanken hem
opdringen. De negerassimilant, die zich
Engels kleedt, bij voorkeur met Franse
boeken over straat gaat en zich met een
elegante paraplu wapent, probeert zijn
neger-zijn te ontkennen, omdat hij in feite
de blanke waarden heeft aanvaard en is
daarom een racist, zo betoogt Baldwin,
aan wie de denkbeelden van de Franse fi
losoof Jean-Paul Sartre kennelijk niet zon
der meer voorbij zijn gegaan. Tot voor
kort kende men Baldwin alleen als ontel
bare malen bekroonde essayist en roman
schrijver. Vorige week ging op Broadway
in New York echter de première van zijn
eerste toneelstuk „Blues for Mister Char
lie", een sterk en vaak onthutsend stuk,
dat in een fictieve zuidelijke Amerikaan
se stad speelt. Het hoofdthema is de
verhouding tussen de negers en de blan
ken en in die stad, maar alweer is dit the
ma behandeld met veel nuances en zelfs
met inzicht en een zeker begrip voor de
blanke racisten uit het zuiden.
„GA ACHTERUIT IN uw stoel zitten,
ontspan u zelf en geniet", zegt de man,
die de voor het stuk benodigde geluids
installaties bedient en die als eerste op
komt. Een minder toepasselijke aanma
ning is nauwelijks denkbaar, want Bald
wins stuk raast de zaal in, het dwingt tot
gespannen aandacht, het ontketent emo
ties in bijna elke scène van de drie ak
tes; het is af en toe een klap in het ge
zicht van het publiek, dan weer doet het
een beroep op de zaal. Het vraagt begrip,
medelijden, maar ook haat en woede. Het
is een stuk, waarbij men geen minuut kan
ontspannen, geen ogenblik genieten. Het is
eerder een gevecht met een werkelijkheid,
waarmee men om de oren geslagen wordt.
De „intrige" is simpel. Richard, een
Jonge neger, zoon van de plaatselijke pre
dikant, komt na jaren in het noorden ge
weest te zijn, terug in zijn zuidelijke ge
boortestad. Hij vindt er zijn vrienden te
rug, zijn jeugdvriendinnetje, zijn vader,
die nog steeds via het christendom pro
beert de rassenhaat te bestrijden en de
blanken.
Deze zijn, zoals dat vaak in het zuiden
het geval is, arm. Met moeite houden zij
zich in het leven staande. Veel meer dan
hun blanke huid hebben zij niet om trots
op te zijn. Zij leven midden tussen de ne
gers, zijn zelfs vriendelijk en vertrouwelijk
met hen. Maar alles op basis van de on
derdanigheid van de negers, die hen als me
neren moeten behandelen, die geen oog
mogen opslaan naar de blanke vrouwen
maar zich wel moeten schikken in blanke
gewelddadigheid tegenover negermeisjes.
IN DEZE SAMENLEVING komt Richard
els een wervelstorm. Hij schikt zich niet
in het gelijke patroon. Hij is brutaal, aan
matigend en agressief. Hij is zichzelf en
weigert enige concessie te doen. Tegenover
de blikken vol haat van de blanken ge
draagt hij zich als iemand, die permanent
minachting, kwetsende blikken en woorden
oogst zich eigenlijk wel gedragen moét:
opstandig, compromisloos, hard en vol
maakt cynisch tegenover de fraaie leuzen
waarmee zijn blanke vijanden hun daden
opsieren.
Richard wordt door één van de blan
ken doodgeschoten. Maar zijn optreden en
dood zijn voor de andere negers iets, waar
door de strijd bewust wordt opgevat en
onafwendbaar is. De blanke moordenaar
wordt vrijgesproken door de blanke jury,
die met dit bijltje meer gehakt heeft.
Maar de negers zijn gewekt, hun haat te
gen de maatschappelijke situatie, waarin
zij kunstmatig worden neergedrukt, is on
uitblusbaar.
NA DEZE BESCHRIJVING denkt men
wellicht dat Baldwins stuk uiteindelijk toch
niet meer is dan een zwart-wit-propagan-
dastuk tegen negeronderdrukking en ras-
senjustitie in Amerika's zuiden. Dat is het
echter niet door de figuur van Pamell,
een blanke kranteneigenaar, die temidden
van deze zuidelijke rassenjungle zichzelf
Is gebleven, bevriend is met negers en
blanken en intellectueel en menselijk aan
de kant staat van de negerstrijd voor
menswaardigheid en gelijke rechten.
Hij is niet de phony white liberal", de
onechte blanke progressieverdeling, die in
theorie graag over gelijke mensenrechten
praat maar onmiddellijk al zijn stekels op
zet als een neger zijn rust mocht versto
ren, aan welk type Baldwin zo'n hekel
J. B. BROEKSZ VICE-VOORZITTER
EUROPESE RADIO UNIE
De heer J. B. Broeksz, die als vertegen
woordiger van de VARA zitting heeft in
het bestuur van de Nederlandse Radio
Unie en als commissaris voor de program
ma's optreedt, is tijdens de assemblee van
de Europese Radio Unie gekozen tot vice
voorzitter van de Europese Radio Unie
(U.E.R.). Als voorzitter van de U.E.R. zal
optreden de directeur-generaal van Radio
Italiana (RAI), de heer Marcel Rodinot; de
heer Hugh Carlton Greene directeur-gene
raal van de BBC, zal ook de functie van
vice-voorzitter bekleden.
heeft. Parnell is een echte vriend van de
negerzaak, die oprecht probeert de blan
ken in de stad te overtuigen, te genezen
Maar typerend is dat ook hij Richards
dood niet kan voorkomen, dat hij in de
strijd een randfiguur moet blijven en
hoogstens kan vragen of hij welkom is bij
een betoging van de negers in de stad.
HET ZIJN HARDE waarheden, die Bald
win in de zaal slingert en er zijn dan
ook veel Newyorkers, die wegblijven uit
het Anta Theatre, waar het stuk gespeeld
wordt. De manier, waarop het stuk zijn
waarheden brengt, is bovendien al even
hard. Tussentonen kent de opvoering van
„Blues for Mister Charlie" nauwelijks. Er
is een hevigheid, een dramatiek op de plan
ken, die op een gegeven moment bijna
dreigt te verdoven door een overmaat aan
volume.
Dit wordt nog verhoogd door Baldwins
vermengen van heden en verleden bij het
vertellen van zijn verhaal: de scènes zijn
steeds afwisselend vóór en na de moord
op Richard, wat een ongehoorde leven
digheid aan het stuk geeft. Maar wat de
toch al tot het uiterste gespannen tragi
sche dynamiek bijna ondraaglijk maakte.
Het stuk is gewelddadig in zijn opzet, in
zijn intrige en zijn werking. Het is de ge-
weldadigheid, waarnaar de Amerikaanse
neger in zijn gerechtvaardigde ongeduld
over het nog maar altijd uitblijven van een
menswaardige positie in de samenleving
steeds meer grijpt.
BALDWINS TONEELSTUK geeft meer
een drastische behandeling van het pu
bliek dan ontspanning en genot. Het keert
de mensen binnenstebuite, wat te mer
ken is aan de emotionele kreten, die tij
dens de voorstellingen uit de zaal opklin
ken. Het maakt het theater opnieuw tot
de plaats, waar grote, essentiële proble
men van leven en samenleven ter sprake
worden gebracht. Dat Baldwin dat op ho
ge toon doet zal niemand, die van nabij
ziet hoe Amerika's zwarte minderheid
moet leven, hem kwalijk nemen.
DE ITALIAANSE COMPONIST Bruno Maderna had als dirigent de leiding op
zich genomen van het Holland-Festivalconcert, dat woensdagavond door het Resi
dentie-Orkest en het Nederlands Madrigaalkoor met mede
werking van enige vocale solisten in de Kurzaal te Scheveningen
werd gegeven. Bruno Maderna maakt deel uit van de groep
van Italiaanse experimentele componisten en ontplooit zijn
activiteit eveneens in de experimentele studio van Radio Milaan.
Men zal begrijpen, dat hij zich gaarne beschikbaar heeft gesteld
een uitvoering van de „Variazioni per orchestra" van Kees van
Baaren te dirigeren, want bij deze uitvoering kon hij bezig zijn met een werk van
een muzikale geestverwant en zich in zijn element voelen met variaties, waarvan de
omschrijvende benamingen geen twijfel laten bestaan omtrent het verstandelijke
proces, dat zich hiervoor heeft afgespeeld.
s rféW' ;*r;-
ACHTEREENVOLGENS kregen de toe
hoorders variaties in isometrische toon
hoogtereeksen, in vertikale toongroeperin-
gen, in intervallen, in variabele metra en
in toonlengtegroeperingen. Ik kan niet zeg
gen, dat de uitvoering mij in de hoogste
regionen van een gelukkig makende mu-
ziek-genieting gebracht heeft. Het zou ove
rigens interessant zijn te vernemen, welke
waarderingsmaatstaven gelden in het sec-
tarische kamp van de experimentalisten
zelve voor dergelijke „muziek" en voor dit
geconstrueer met tonen. De exclusieve
waardering voor de constructie als zoda
nig valt uiteraard buiten elke musische er
varing. De schoonheid van een bloem
wordt niet ondergaan op grond van het
kennen van het aantal harer bloembladen
of van haar meeldraden.
Het hoogtepunt van dit festivalconcert
werd de uitvoering van het Tweede con
cert voor viool en orkest, dat Bela Bartók
in 1938 voltooide. De vertolking werd in
hoofdzaak door het geladen, meesterlijk
beheerste spel van de solist Tibor Varga
een gedenkwaardige gebeurtenis, waaraan
een muzikaal verzorgder begeleiding nog
meer waarde had kunnen verlenen.
DE DIRIGENT bleek echter nog te ge
bonden aan de ingewikkelde partituur om
het Residentie-Orkest in staat te stellen de
verrassende facetten van het concert in
vrijheid en met souplesse in de begelei
ding te doen klinken, enkele uitzonderin
gen daargelaten, zoals het sfeerrijke ver
tolkte begin van het wonderbaarlijk scho
ne Andante Tranquillo, dat als een oase
van verstilling en rust ligt tussen de brui
sende, impulsieve en zelfs heftige muziek
van het eerste en het derde deel van het
concert.
Tibor Varga toonde zich in zijn spel een
bewogen kunstenaar, die een grote virtuo
siteit niet als een uiterlijke factor, maar
als een onmisbaar medium wist dienstbaar
te maken aan zijn grandioze vertolking,
waarbij de cadens een groots intermezzo
werd. Tibor Varga heeft met Bartóks viool
concert het festivalconcert gered, want de
„Historia Divitis" van Giacomo Carrissi-
mi (1604-1674), die na de pauze werd uit
gevoerd bleek een antiquiteit te zijn, zowel
Het is een traditie dat de kandidaten die
eindexamen doen aan de Amsterdamse
Toneelschool in de gelegenheid worden ge
steld hun talenten ook op de beeldbuis te
tonen. De kijkers zullen de geslaagden dit
maal zien op woensdag 8 juli in „Paneel"
een stuk van de Zweedse toneel- en film
regisseur Ingmar Bergman, die dit spe
ciaal voor toneelschoolleerlingen heeft ge
schreven. Iedere rol heeft één grote scène.
In „Paneel" beschrijft Bergman een
soort dodendans, waaraan iedereen deel
zal moeten nemen. „Paneel" wordt dan
ook wel eens beschouwd als een voorstudie
voor Bergmans film „Het zevende Zegel".
De regie wordt gevoerd door Kees van
Iersel, die als leraar aan de Amsterdam
se Toneelschool tot taak heeft de jonge
generatie toneelspelers vertrouwd te ma
ken met het medium televisie. De zeven
eindexamenkandidaten die aan dit stuk
hun medewerking verlenen zijn Willeke v.
Ammelrooy, Yolande Bertsch, Christine
Ewert, Reinier Heidemann, Lou Landré,
René Jessurun Lobo en Henk Uterwijk,
door de muziek als door de naïeve ver
schrikkingstekst, alleen nog nuttig om een
indruk te geven van de mentaliteit en de
cultuur van de tijd, waarin het stuk ont
stond. De sappige Nederlandse vertaling
van de tekst heeft de toehoorders vele ge
noeglijke ogenblikken bezorgd, hoewel het
hier ging om een hoogsternstige zaak. Het
„draken"-niveau werd dikwijls benaderd
met zinnen als: „Sterf ongelukkige! blaas
de laatste ademtocht(!) uit!"
HET NEDERLANDS Madrigaal koor
heeft niet de sterkste indrukken van zijn
uitvoeringscapaciteiten kunnen geven. De
solisten: de sopraan Jaenette van Dijck,
de alt Sophia van Santé, invallend voor
de door ziekte verhinderde Wilhelmine
Matthès, de tenor Chris van Woerkom en
de bas Peter van der Bilt hebben hun
aandeel in het werk over het algemeen
naar wens gezongen.
P. Zwaanswijk
Advertentie
„Memo", de actualiteitenrubriek van de
NCRV, maakte duidelijk, hoe een aan
trekkelijk onderwerp goed behandeld en
hoe het verknoeid kan worden. Goed was
de reportage over de straatventers, die
zelf medewerkten, om te tonen, hoe moei
lijk zij het hebben tussen de flats en de
hoogbouw van de moderne buitenwijken.
Bepaald slecht was het onderwerp over
de 75-jarige heer Riener en zijn autovak-
RUIM TWEEDUIZEND Amsterdammers hadden vijftien gulden per zit
plaats neergeteld om een van de beroemdste orkesten ter
wereld, de Wiener Philharmoniker, onder leiding van hun
eerste dirigent, de veelbesproken Herbert von Karajan, in
actie te zien en te horen. Voordat het concert begon werd
op verzoek één minuut stilte in acht genomen ter na
gedachtenis aan de gisteren overleden Pierre Monteux. Het
Weense orkest is een feilloos in de beste zin gepolijst en
semble en de wisselwerking tussen de dirigent en zijn musici is volledig,
geen knelpunten of storingen.
school (Instituut voor de Autohandel) in
Driebergen, dat toch alle mogelijkheden
biedt voor een boeiend filmverslag. De
automobiel en zijn ontwikkeling werden
beter benut door de Fransman Jean Ja-
qi^es Sirkis, de maker van de serie „Cine-
matobile"; dat bewees de tweede afleve
ring van zijn produktie, die gisteravond
op het scherm kwam.
Keurig netjes registreerden de came
ra's het optreden van enige minder be
kende artiesten, die met liedjes uit alle
delen van de wereld het prententieloza
zomeravondprogramma „Prima Vista"
vulden,
vulden.
De Gaulle's toenadering tot communis
tisch China leverde de Franse televisie
de kans op, een blik te werpen achter het
bamboegordijn, of nog beter: een repor
tage te maken van het leven in de volks
republiek van Mao Tse toeng. Of die
blik onder het toeziend oog van toege
voegde rondleiders wat eenzijdig op de
goede dingen van het immense, rode land
gericht was, weten wij niet; maar deze
reportage vestigde wèl de indruk, dat het
leven van de Chinese massa niet alleen
roodkleuriger, maar ook rooskleuriger is
geworden. Dit althans voor zover het de
materiële dingen des levens betreft.
Damshuizer
kent
De Poolse dirigent Otto Klemperer is
gisteren met een KLM-lijntoestel uit
Zurich op Schiphol aangekomen. Van
daag zal hij in Amsterdam het Con
certgebouworkest dirigeren, dat in
het kader van het Holland Festival
de eerste en negende symfonie van
Beethoven speelt. Zaterdag, 11 juli,
zullen beide symfonieën onder zijn
leiding door het orkest worden uit
gevoerd in de Kurzaal te Schevenin
gen. De 79 jaar oude dirigent verliet
steunend op zijn stok moeizaam het
vliegtuig en stapte, door enkele
mensen geholpen, direct in een voor
hem gereedstaande auto.
Het programma vermeldde slechts twee
werken, Mozarts Symfonie KV 550 in g,
en Bruckners Symfonie no. 7 in a, dus
geen muziek van extraverte aard. In bei
de toonde Von Karajan, die de mythe van
de „Pultvirtuose" in moderne vorm beli
chaamt, dat hij in de eerste plaats toch
een waar musicus is, met een subtiel oor
voor de vele details van articulatie en
klankevenwicht die de dode tekens van een
partituur tot een levend gebeuren maken.
Met andere woorden, hij hoeft niet altijd
de leider te zijn waarvoor hij zich graag
uitgeeft, maar weet wel degelijk de ge
leider van het orkestrale geluid te zijn, de
controleur die corrigerend en richtend op
treedt ten opzichte van een gezelschap
hoogwaardige muzikanten die men niet
strak aan de teugel moet houden. In een
interview heeft hij de kunst van de orkest
directie vergeleken met die van het paard
rijden.
i
IEDEREEN IS letterlijk en figuurlijk op
elkaar afgestemd in dit orkest, het is eigen
lijk een vorm van musiceren dat veel ver
wantschap heeft met het ideaal van de
kamermuziek. Hun lezing van Mozarts
symfonie was een zo beheerste „uitleg"
van de partituur dat men werkelijk de vier
delen als de vier etappes van een totaal
ontwerp onderging, iets wat bijna nooit be
reikt wordt. En wat Bruckner betreft, ik
moet bekennen een bepaald tekort aan in
vöëlihgsvermögeri te hebben vóór zijn mu
ziek, maar er werd hier op vele plaatsen
een fijnheid van tekening bereikt waaraan
toch niet te ontkomen viel. De super-mas-
siviteit van de ontelbare climaxen vond te
genwicht in het afzien van iedere opge
schroefde emphase. Het publiek heeft
ademloos geluisterd en na beide symfo
nieën orkest en dirigent langdurig gehul
digd.
Sas Bunge
Radio-Moskou meldt, dat in een klooster
in Kiev een schilderij van Rembrandt is
gevonden, waarop een oude vrouw is af
gebeeld, die waarschijnlijk Rembrandts
moeder is.
Advertentie
HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 9.40
VPRO. 10.00 VARA. 13.00 AVRO.
16.00 VPRO. 21.00-24.00 VARA.
VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Socialistisch strijdlied. 7.23
Lichte grammofoonmuziek (7.30 Van de
voorpagina, praatje). 8.00 Nieuws en socia
listisch strijdlied. 8.18 Lichte grammofoon
muziek. 8.50 Gymnastiek voor de vrouw.
9.00 Te land en te water, een informatief
programma voor weg- en watergebruikers.
9.35 Waterstanden. VPRO: 9.40 Morgenwij
ding. VARA: 10.00 Radiokoor. 10.15 Pia
norecital: moderne muziek. 10.45 Voor
de kleuters. 11.00 Nieuws. 11.02 Babysitten:
lichte grammofoonmuziek. 11.30 Lichte
grammofoonmuziek. 12.20 Regeringsuitzen
ding: Voor de landbouw. 12.30 Mededelin
gen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Orgel
kwartet: stereofonische uitzending. AVRO:
13.00 Nieuws. 13.15 Mededelingen, even
tueel actueel of grammofoonmuziek. 13.25
Beursberichten. 13.30 Licht ensemble.
14.00 Fluit en klavecimbel: moderne mu
ziek. 14.20 Impromptu, toneelspel. 14.50
Koorzang. 15.25 De grote polonaise, klank
beeld over Louis Davids VPRO: 16.00
Nieuws. Aansluitend: Serieus genomen:
Kinderboeken, vroeger en nu, lezing. 16.15
Amusementsmuziek (Gr.). 16.35 Nieuws
van de Vreugdecentrale. 16.40 Cesar Cas-
cabel, hoorspel. 17.00 De persoonlijke noot:
klassiek pianospel met commentaar. 17.30
Licht instrumentaal kwintet. 18.00 Nieuws.
18.15 Lichte muziek. 18.30 Bèta: nieuws uit
de wereld van de natuurwetenschappen.
18.40 Jazz-rondo. 19.00 Kiosk: artikelen uit
zojuist verschenen weekbladen. 19.10 Cello
en piano: klassieke en moderne muziek.
19.30 Orde of structuur?, gesprek. 19.50
Pianorecital (gr.): klassieke muziek. 19.55
Eerste kolom: dagelijkse dingen vrij zin
nig bekeken. 20.00 Nieuws. 20.05 Bespre
king nieuw periodiek van 't' Polemologisch
Instituut van de Rijksuniversiteit te Gro
ningen. 20.30 Klassieke grammofoonmu
ziek. 20.50 Boekbespreking. VARA: 21.00
Promenade-orkestamusementsmuziek.
21.30 Signalementen van het andere IK, do
cumentair klankbeeld, (herhaling van 30
november 1962). 22.10 Balletmuziek (gr.
stereofonische uitzending). 22.30 Nieuws.
22.40 Orgelspel. 23.00 Balans: hoofd- en bij
zaken uit de actualiteit. 23.15 Lichte gram
mofoonmuziek. 23.45 Socialistisch nieuws in
Esperanto. 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00-24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Lichte grammofoonmuziek. 7.55 Over
weging. 8.00 Nieuws. 8.15 Lichte grammo
foonmuziek en berichten. 9.10 En nu
jij!, praatje. 9.40 Schoolradio. 10.05 Mo
zaïek in noten: prijswinnaars van hét In
ternationaal Vocalisten Concours Den
Bosch 1963, met Brabants orkest. 11.00
Voor de zieken. 11.40 Kleine klassieke
werkjes (gr.). 12.00 Angelus. 12.04 Lichte
grammofoonmuziek en vakantietips. 12.30
Mededelingen t.b.v. land- en tuinbouw.
12.33 Platennieuws (gr.). 12.55 Katholiek
nieuws. 13.00 Nieuws. 13.15 Metropole or
kest en zangsoliste. 14.00 Promenade-or
kest en soliste. 15.00 Schoolradio. 15.30 Voor
de zieken. 16.30 Viool en piano (plm. 16.30
Eventueel reportage Tour de France 1964).
16.55 Grammofoonmuziek. 17.00 Voor de
jeugd. 17.30 Grammofoonmuziek. 18.00
Lichte grammofoonmuziek, afgewisseld
door boekentips voor tieners en vakantie-
tips. 19.00 Nieuws. 19.10 Actualiteiten. 19.25
Jeugd en boeken. 19.30 Verz. programma
voor de militairen. 20.15 Tour de France
1964. 20.20 Holland Festival 1964: Bariton
en piano: klassieke liederen. 21.10 Klank
beeld. 21.30 Muziek kent geen grenzen.
22.05 Lichte grammofoonmuziek. 22.20 Ac
tualiteiten of grammofoonmuziek. 22.25
Boekbespreking. 22.30 Nieuws. 22.40 Om
roeporkest: moderne muziek. 22.55 Radio
koor en solisten. 23.30 Klassieke grammo
foonmuziek. 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 De ronde van de der
de man. 12.08 Grammofoonmuziek. 12.15
Amusementsmuziek. (Om 12.25 Weerbe
richt). 12.50 Beursberichten en program
ma-overzicht. 13.00 Nieuws. (Om 13.15
14.05 en 15.05 Reportage van de Tour de
France). 13.20 Amusementsmuziek. 14.00
Nieuws. 14.05 Gevarieerde muziek. 15.00
Nieuws. 15.03 Gevarieerd programma (tus
sen 15.45 en 17.00 Reportage van de Tour
de France). 16.00 Nieuws. 1K.03 Beursbe
richten. 16.09 Lichte muziek. 17.00 Nieuws
en berichten. 17.15 Lichte muziek. 17.45
Grammofoonmuziek. 18.00 Nieuws. 18.03
Voor de soldaten. 18.30 Tips voor de auto
mobilisten. 18.45 Uitslagen van de Tour de
France. 19.00 Nieuws, radiokroniek en
weerpraatje. 19.40 Moderne muziek. 20.00
Boekbespreking. 20.15 Operamuziek. 21.15
Liederen. 21.45 Volkskunde: Israel. 22.00
Nieuws. 22.15 Lichte muziek: Israel. 22.00
23.05 Clavecimbelrecital. 23.40 Liederen,
23.55-24.00 Nieuws.
VOOR DONDERDAG
VARA: 15.00-15.45 Voor de vrouw. 16.00-
16.15 Voor de kleuters. 19.30 Stenen voor
brood? documentair programma over
geestelijke verzorging bij de Nederlandse
strijdkrachten. NTS: 20.00 Journaal
VARA: 20.20 Achter het nieuws. 20.45
Luchtkasteel, klein zomerdroompje. 21.15
Malando 1939-1964, herdenkingsprogram
ma. 21.30 Dick Powell - Pericles was in
de 31ste straat. TV-film. NTS: 22.20 Jour
naal. 22.25-22.35 Filmverslag van de Tour
de France.
VOOR VRIJDAG
NTS: 14.00-ca. 15.15 Directe reportage
van de finale van het heren enkelspel van
het internationaal tennistoernooi te Wim
bledon. KRO: 19.30 Van varen en schip
peren, documentair programma. NTS
20.00 Journaal en weeroverzicht. KRO
20.20 Brandpunt. 20.50 TV-dansant. 21.20
Bonanza, T.V.-film (dl. 7). 22.10 Kentering
documentair programma. NTS: 22.40 Jour
naal. 22.45-22.55 Filmverslag van de Tour
de France.
„Der Snob". De Nederlandse Comedie,
die sedert enige tijd 't stuk „Der Snob"
van Carl Sternheim onder regie van dr.
Ludwig Berger repeteerde, heeft tot haar
spijt de repetities voor onbepaalde tijd
moeten opschorten. Dr. Ludwig Berger,
wiens gezondheid bij het begin der
repetities reeds te wensen overliet, moest
op medisch advies voorlopig van het
voeren van deze regie afzien.
Handschrift van Chopin. Het handschrift
van Frédéric Chopins „Variaties in
d-majeur" voor vier handen en in 1826
gecomponeerd, waarvan men dacht dat
het verloren was gegaan, is terugge
vonden en thans in het bezit van de
Jagellonia-bibliotheek in Krakau.
Haarlemse sopraan. Bij de tien Neder
landers, die deelnemen aan de Inter
nationale Zomercursus voor Vocalisten
in Vught, is ook de Haarlemse sopraan
Rineke Cornelissens. De stichting had
voor deze vocalistencursus één beurs
beschikbaar gesteld en dezer dagen
kreeg Rineke de heuglijke tijding dat
die beurs aan haar was toegekend.
Rineke Cornelissens heeft in september
1963, tijdens het in Den Bosch gehouden
tiende internationale vocalistenconcours,
in haar groep de tweede prijs gewon
nen (de eerste werd niet toegekend).
De thans 21-jarige sopraan is leerlinge
van Corry Bijgtêr.
Potasch en Perleinoer. Het toneelgezel
schap „Centraal" zal op 1 juli in Centraal
Theater beginnen met een serie voor
stellingen van het stuk „Potasch en Per-
lemoer in conserven". De hoofdrollen
worden vervuld door Johan Boskamp
en Jan Blaaser.
Gala du Disque 1964. De staatssecretaris
van O., K. en W., drs. L. J. M. van de
Laar zal op vrijdag 25 september tijdens
het vijfde klassieke „Gala du Disque" in
het Concertgebouw te Amsterdam de
Edisons uitreiken. Voor de uitreiking
zal 't Concertgebouworkest onder leiding
van Bernard Haitink de ouverture „Eg-
mont", het derde pianoconcert van Beet
hoven en operafragmenten van Verdi en
Moessorgski uitvoeren. De sopraan Ré-
gine Crespin, de bas Boris Christoff en
de pianist Claudio Arrau zullen als so
listen optreden.
Arie Maasland, beter bekend alt
tangokoning en orkestleider Malando,
is gisteren in de VARA-studio-
cantine gehuldigd wegens het 25-
jarig bestaan van zijn tango-orkest.
De belangstelling kwam niet alleen
van de uitvoerende muziekaarde; ook
radio, televisie en platenhandel waren
royaal vertegenwoordigd. Namens de
VARA sprak programma-secretaris
Broeksz hartelijke woorden tot de
zilveren Malando en diens stralende
echtgenote. Hij noemde de jubilaris
een even uniek componist als orkest
leider. De zichtbaar geroerde Malan
do (56 jaar, van huis uit bouwkundig
tekenaar, componist van 118 melo
dieën, waaronder de wereldschlager
Ole Guappa) dankte na de lange
reeks speeches voor de overstelpen
de belangstelling, de fraaie cadeaus
en de huldigende woorden.
Geref. Gemeenten
Tweetal te Tholen: A- Bregman, kand-
te Benthuizen en D. Hakkenberg, kand.
te Veenendaal; te Sint-Annaland: D. Hak
kenberg, kand. te Veenendaal en J. C.
Weststrate, kand. te Borssele.
Beroepen te Rijssen (2de predikants-
plaats): A. Bregman, kand. te Benthuizen.
