VAN DAG TOT DAG
Breuk Indische
communisten
definitief
ja graag!
Zwitserse rekening van Khider geblokkeerd
Ruimte
Wereldnieuws
3
(Dp de
^Praatótoel
DONDERDAG 9 JULI 1964
N.
IS
-
Juist ais man
kun je dat zo
waarderen
Een lekkere
Amerikaanse sigaret
Nationalistisch China
stopt U-2 vluchten
Angolese revolutionairen naar Moskou en Peking
In het laatste nummer van „Nieuw
Europa", het tijdschrift van de Europese
Beweging, heeft Paul-Henri Spaak een ar
tikel geschreven dat in kernachtige be
woordingen de huidige Europese situatie
analiseert. In verband met de tamelijk
eenzijdige pogingen van Frankrijk om de
Europese politieke eenwording te stimu
leren, waarbij vooral de injecties die De
Gaulle aan de Westduitse regering toedient
van belang zijn, is het goed om de mening
van Spaak nog eens zo ondubbelzinnig om
schreven te zien. Wij citeren uit „Nieuw
Europa":
„Ik geloof niet dat enige politieke orga
nisatie kan bestaan zonder een bepaalde
vorm van gezag. Zolang er landen zijn
die de normale grondslagen van de
democratie niet willen aanvaarden zo
lang zij niet willen buigen voor de wil
van de meerderheid zullen de licha
men waartoe zij behoren, of deze nu uni
verseel zijn zoals de Verenigde Naties,
internationaal zoals de NATO, of Euro
pees zoals de Gemeenschap, niet doel
treffend kunnen functioneren.
Bovendien, in een Europa der Vader
landen, dat niet meer zou zijn dan een
Europees verbond, zouden de kleine lan
den in een buitengewoon moeilijke posi
tie komen te verkeren bij gebrek aan
instellingen en bijgevolg bij gebrek aan
regelingen en garanties, zouden zij in
oppositie komen tegenover de grotere
landen. Indien de kleine landen enige in
vloed willen behouden voor wat betreft
hun speciale gezichtspunten, hebben zij
organisaties nodig, waarin alle leden als
gelijken worden behandeld en alleen
organisaties met instellingen kunnen
deze gelijkheid verzekeren. Zolang deze
voorwaarde ontbreekt zal het Europese
ideaal niet bereikt worden. Zelfs als wij
voorbij zouden gaan aan de problemen
met betrekking tot de mogelijke aanslui
ting van Groot-Brittannië bij de Gemeen
schap en de steeds ernstiger wordende
belangrijke kwestie van onze verhouding
tot de Verenigde Staten, moeten wij toch
het feit aanvaarden dat er slechts een
geringe kans is op verdere vooruitgang
naar een politieke eenwording van Euro'
pa. Het verschil in benadering is zo
groot en zo diepgaand dat het moeilijk
is van iemand een voorstel tot een com
promis te verwachten, laat staan van
een aanvaarding daarvan. Dit is gewoon
niet de tijd daarvoor."
Aldus Paul-Henri Spaak, wiens mening
over dit onderwerp zonder twijfel de meest
gezaghebbende mag worden genoemd. Het
is, volgens Spaak, „gewoon niet de tijd"
voor een compromis tussen de principieel
uiteenlopende zienswijzen van aan de ene
kant het Frans-Duitse, aan de andere kant
het Benelux-Britse-Scandinavische bloc.
Wanneer wij hier van „bloc" spreken, dan
is dat enkel om een bepaalde soort hoofd
zakelijk spiritueel gerichte denkwijze aan
te duiden, die noch aan de ene, noch aan
de andere kant tot een werkelijke „bloc-
yorming" heeft geleid.
Het komt ons voor dat Spaak hier uiting
heeft gegeven aan zijn vrees, dat de con
troverse tussen de „bloes" tot een diepe
splijting tussen Europese landen zou kun
nen leiden, indien de politici niet inzien
dat „de tijd er nog niet is."
Als De Gaulle zijn zin zou willen door
drijven en niets wijst erop dat Bonn
hem tastbare hindernissen in de weg wil
leggen zal een nieuwe, wellicht ramp
zalige deling zich voltrekken in het toch al
zo weinig cohesie vertonend Europa.
Spaak is nooit een voorvechter van her
stel der Duitse eenheid geweest. Integen
deel, hij heeft meermalen laten door
schemeren dat een strenge vergrendeling
van de Duitse politieke aspiraties nodig
zal zijn, om Europa de begeerde politieke
eendracht te schenken. In dit licht bezien
zou de Europese situatie nodig moeten
worden opgehelderd, wil zij tot stabieler
omstandigheden leiden: de kool en de geit
sparen het groot-Duitse nationalisme en
tegelijk Europa's toekomst sparen is
langzamerhand uit de tijd geraakt.
lOOOOOOGOOOOGOOOOOOOGGOOOOGOG
MADRAS (India) (AP) De Indische
communistische partij die al lang te lijden
heeft gehad van ernstige onderlinge twis
ten is definitief in tweeën gesplitst. Er is
een nieuwe partij gevormd die is ingesteld
op Peking. De partij zal gevormd worden
op een congres dat vijf dagen zal duren.
Er nemen ongeveer 135 afgevaardigden
deel aan de conferentie, afkomstig uit
west-Bengalen, Karela, Madras en Andhra.
De oprichter van de Indische communis
tische partij, de tachtigjarige Muzafar
Ahmed is een van de oprichters van de
nieuwe partij.
Hiermee is het hoogtepunt bereikt van
de strijd tussen de twee groepen in de
communistische partij. De afgelopen twee
weken heeft dit geleid tot incidenten waar
bij 2000 huizen zijn afgebrand en 82 perso
nen werden gearresteerd wegens brand
stichting.
Bij de over een half jaar van kracht
wordende nieuwe verkeersregels, die aan
Europese standaardisatie zijn aangepast,
is er één die bezonnen en voorzichtige
weggebruikers met angst moet vervullen:
de regel die het rechts passeren toestaat
op autowegen „ingeval de situatie dit
noodzakelijk maakt."
Het kan in sommige Europese landen
zijn nut hebben dat deze regel geldt, in
Nederlandse omstandigheden kan hij in
geen enkel opzicht tot verhoging der veilig
heid dienen. Integendeel, bij de meren
deels beperkte breedte onzer wegen en de
nog pas sporadisch toegepaste bouw van
de vierbaans-indeling is een dergelijke
regel niet alleen nutteloos, maar bovendien
zeer gevaarlijk. Hij zal slechts de vorming
van opstoppingen bevorderen en de ma
niakken straffeloos in de gelegenheid stel
len, een betrekkelijke verkeersorde te
chaotiseren.
De meeste ongelukken op onze snelwe
gen zijn een gevolg van inhaalmanoeuvres.
Gewaagde, verkeerde, roekeloze manoeu
vres meestal. Dit toenemende euvel kan
slechts worden vergroot door een uitbrei
ding van de gelegenheid om „er de sokken
in te zetten" en de voorrijder „te lappen".
In dit jargon zitten de factoren besloten,
die nu al driekwart van onze doden op
snelwegen veroorzaken. En nu wordt het
nóg erger. Het cijfer der verkeersdoden
behoeft toch niet aan de Europese (hogere)
getallen te worden aangepast? Het is te
hopen dat onze verkeersdeskundigen erin
slagen, hun bezinning tot gelding te bren
gen voordat het (opnieuw) te laat is.
(OOOOOOOGOOGOOOGOOOOGOOOOOGGG
Defensienota. De defensienota zal pas dit
najaar door de Tweede Kamer worden
behandeld. De Kamer heeft gistermiddag
besloten dit stuk niet meer voor het
reces te behandelen, maar het samen met
de begroting 1965 van Defensie te be
spreken.
Advertentie
1P-P-
GENèVE (AP) De Geneefse autoritei
ten hebben gisteren alle Zwitserse rekenin
gen van Mohammed Khider, de voorma
lige penningmeester van het Algerijnse be
vrijdingsfront (F.L.N.), geblokkeerd. Khi
der heeft openlijk bekend dat hij 6 miljoen
Franse francs van de partij had meege
nomen toen hij Algerije verliet.
De voormalige secretaris-generaal van
de F.L.N. heeft twee dagen geleden tij
dens een persconferentie meegedeeld, dat
hij met het geld verdween na het F.L.N.-
congres in april 1963. Hij zei toen dat hij
de gelden niet zou teruggeven „zolang de
vervalser en woekeraar Ben Bella aan de
macht blijft." De rechter-commissaris van
Genève, die handelt naar aanleiding van
een klacht van de Algerijnse regering en
de F.L.N., heeft de banken in geheel Zwit
serland bevel gegeven alle rekeningen te
blokkeren, ook de rekeningen op nummer,
die Khider geopend heeft op zijn eigen
naam, of uit naam van de F.L.N. of een
andere partij onder zijn signatuur.
De Algerijnse regering is een juridische
actie begonnen om de 6 miljoen francs
terug te krijgen.
TAIPEH (Reuter) De Chinese natio
nalistische luchtmacht heeft de spiona-
gevluchten boven het Chinese vasteland
met ingang van woensdag tijdelijk stop
gezet, nadat de dag tevoren een U-2 vlieg
tuig was neergeschoten. Radio Peking
meldde dinsdag dat het boven Oost-China
was neergeschoten. De nationalistische
luchtmacht zei dat het vliegtuig „een on
geluk had gekregen" op de terugweg
van een verkenningsvlucht. Sinds septem
ber is het de derde U-2 die boven commu
nistisch China is neergehaald.
Mohand lat el Hocine, lid van het po
litiebureau van de F.L.N., heeft gisteren
tijdens een persconferentie verklaard, dat
hij reeds een eerste aanklacht tegen Khi
der heeft ingediend bij de openbare aan
klager in Genève. Hij zei hier gekomen
te zijn met de uitdrukkelijke opdracht van
de Algerijnse president, Ben Bella, alles
in het werk te stellen om het geld terug
te krijgen.
Hocine had in Zwitserland contact ge
had met Khider. Deze herhaalde zijn ver
klaring van maandag, dat hij het geld al
leen zal overdragen „aan de revolutionaire
machten die zich verzetten tegen Ben Bel
la".
Vernomen wordt nog dat de Zwitserse po
litie op zoek is naar Khider. Onder de
Zwitserse neutraliteitswetten mag een bui
tenlander geen persconferentie op Zwitser
se bodem geven, die gericht is tegen eni
ge regering.
ALGIERS (AP) Holden Roberto, lei
der van de anti-Portugese regering in bal
lingschap voor Angola, zal dit jaar nog
bezoeken aan Rusland en communistisch
China brengen.
Roberto, die te Algiers verblijft, zal de
ze maand de Afrikaanse topconferentie in
Cairo bijwonen en vervolgens een delega
tie van Angolaanse nationalisten naar Mos
kou leiden. Deze reis wordt gemaakt op
uitnodiging van de Russische regering. La
ter zal de delegatie bezoeken brengen aan
Peking en andere Aziatische en Europese
hoofdsteden.
Holden Roberto wordt door de meeste
Afrikaanse staten erkend als het hoofd
van de Angolaanse revolutionaire regering
in ballingschap.
Wie de laatste oorlog niet
bewust of helemaal niet heeft
meegemaakt, kan er zich moei
lijk een voorstelling van vor
men hoezeer een mens in nood
een beest of een engel kan
zijn. Men behoeft daarbij nog
niet aan front of slagveld te
denken, waar de beesten en
engelen hand in hand plegen
te gaan, maar aan het dage
lijkse leventje van de burger,
die in een langzaam leeg-
vloeiende samenleving gecon
fronteerd wordt met de on
heilspellende angst, iets te
moeten missen dat hij moei
lijk ontberen kan.
In het Nederland van de
vorige oorlog was de distri
butie-organisatie van de over
heid een .algemeen geldende
waarborg tegen die angst. Zij
garandeerde niet, dat de bur
ger alles zou kunnen krijgen
wat hij verlangde, maar wel
en dat bleek dan ook veel
belangrijker! dat hij alles
zou kunnen krijgen wat zijn
medemens óók ontving.
Afgezien van alle ontdui
kingen, corruptie, oplichtingen
en vervalsingen was de dis
tributie een symbool van ab
solute gelijkheid. De slinkende
voorraden van alles, wat het
leven materieel de moeite
waard maakte, werd gelijke
lijk en zonder aanzien des
persoons verdeeld, tot het op
was. Dat de „zwarte handel"
een groot deel van die voor
raden afknabbelde en langs
sluikwegen bracht bij de man
die er goud voor neertelde,
was een publiek geheim. Maar
eveneens een publiek geheim
was het, dat de bezettings
autoriteiten een nog veel gro
ter deel aan de Nederlandse
samenleving onttrokken en
daarom had men met die
eigen zwarte handel betrek
kelijk vrede.
Een onvermijdelijk ver
schijnsel was het echter, dat
de mens met de kleine beurs
het slachtoffer werd. Wie geen
geld had, moest genoegen
V gel
nemen met het officieel ver
strekte partje en dat was op
den duur te klein om te leven.
Vandaar, dat velen stierven.
Velen stierven van gebrek,
terwijl elders onmetelijke
voorraden in kelders en pro
visiekasten lagen opgestapeld.
De Duitse politie haalde nu
en dan dergelijke opslag
plaatsen leeg, stelde de daders
aan de kaak als „verraders en
moordenaars van hun eigen
volk", stuurde hen naar con
centratiekampen en pikte
zelf de voorraden in.
„De verraders en moorde
naars", die op deze wijze wer
den beroo'fd van een gemak
kelijke rijkdom en 'een ellen
dig einde vonden achter prik
keldraad, waren vaak geëer
de, zachtmoedige, aardige Ne
derlandse mensen, die in de
ban van het goud waren ge
raakt. Vriendelijke midden
standers, die het beest in zich
de leiding hadden gegeven,
fabrikanten die goede en eer
lijke huisvaders waren, maar
intussen hun landgenoten lie
ten omkomen om er rijker
van te worden.
Dat alles is met de mantel
der jaren bedekt. Het distri
butie-apparaat is uit elkaar
genomen, de welvaart heeft
het vacuum van gebrek en
nood opgevuld, de beesten zijn
doodgegaan of weer mensen
en zelfs engelen geworden. Er
is niets meer, dat herinpert
aan die doodsnood van de
oorlog, toen de angst om iets
te moeten derven dat bij de
levensbehoeften behoorde, de
gezichten tekende.
Er is slechts één ding over
gebleven, dat uit die tijd da
teert. Bij alles wat we hebben,
in overvloed kunnen kopen
en op medemensen veroveren
is er één ding, dat ziender
ogen slinkt en waarop de
groeiende Nederlandse samen
leving zich stort als uitge
hongerde wolven op een kar
kas: dat is Ruimte.
Ruimte is een begrip, dat
nooit eerder honger heeft ver
wekt. We leven nu echter in
een situatie, waarin Ruimte
zoiets is als Brood. Ruimte
om te wonen, om te leven,
om te bewegen. En de zwarte
handel in Ruimte is in volle
gang.
Wat vroeger argeloos „wo
ningnood" werd genoemd, is
nu Ruimtenood. Het gebrek
aan huizen is uitgegroeid tot
een wezenlijk ademgebrek:
een massaal gevoel van be
nauwdheid maakt de mensen
in Nederland langzamerhand
angstig en redeloos. Geleid
door een legertje van zeer
commercieel aangelegde lie
den storten zij zich in de
zwarte handel in Ruimte. De
Ruimte wordt verkocht aan
de meestbiedende, in alle vor
men die de Ruimte aanneemt
in een samenleving. De hui
zen, de gronden, het water:
alles wat het ademen moge
lijk maakt, wordt hongerig
opgeslokt door de mensen die
geld hebben. En wie géén geld
heeft, krijgt géén ruimte.
Men zal hierbij dienen op
te merken, dat in deze tijd
van zalige vrijheid en barre
nood één ding ontbreekt,
waarin de onzalige tijd van
onvrijheid en barre nood wél
voorzag: het distributie-appa
raat der overheid. De officiële
gelijkheid der mensen in de
oorlogstijd is verdwenen. Het
gelijke recht der mensen op
een part van het karige voor
raadje is er niet. Het zijn nu
de lapjes van duizend, die de
plaats der distributiebonnen
hebben ingenomen. Het rijk-
worden is geen kunst meer,
als men het al is. Het arm-
blijven is onvermijdelijk, als
men arm geboren wordt. Ter
wijl de ommuurde en vrije
ruimten van onze Nederlandse
sfeer in grotere en kleinere
delen bij opbod worden ver
kocht, terwijl de prijzen stij
gen tot hoogten waar slechts
enkelen nog bij kunnen, wor
den de karig bedeelde en op
de rand van fatsoenlijke ar
moede levende gezinnen en
gezinnetjes samengedrongen in
de steeds benauwder worden
de hokken van flats, steeds
hoger, steeds enger, steeds
minder bewegingsvrijheid bie
dend.
Een zwakke poging van de
overheid om althans enige
rechtvaardigheid te betrach
ten bij het opdelen der ruim-
të, de woningwetwoningbouw,
is hevig doorkruist door de
moeilijkheden van het bouw
vak. De aanbouw van wo
ningen door de gemeenten is
ver ten achter gebleven bij
de normale behoefte, maar
bovendien heeft de wilde
prijzenontwikkeling in de
ruimte-handel de huren dezer
woningen onevenredig opge
stuwd. Een roofbouw op ruim
te heeft zich gedemonstreerd,
die herinneringen wekt aan
de zinneloze windhandel in
tulpen. Bouwvallen en krot
ten worden voor goud ver
handeld, miljonairs schieten
als paddestoelen uit de grond.
De Ruimte raakt op, wie een
stukje voor zichzelf wil heb
ben zal ervoor moeten bloe
den!
Wie een duidelijk beeld wil
hebben van de schromelijkste
fout onzer na-oorlogse rege
ringen, behoeft niets anders
te doen dan te informeren
hoeveel geld hij heden ten
dage zou moeten neertellen
voor een bescheiden stukje
woonruimte in de Randstad
Holland. Wie wil beseffen hoe
zeer alle vruchten der wel
vaart van onze na-oorlogse
maatschappij zijn gesmeten
op de brandstapel van de
ruimte-oorlog, moet eens be
rekenen wat een man met een
gemiddeld inkomen eigenlijk
zou moeten verdienen om zich
een eigen stukje ruimte te
kunnen kopen uit de Neder
landse voorraad.
De Nederlandse ruimte is
opgekocht en verkwanseld.
Men kan dat betreuren, maar
niet ongedaan maken. Tot in
afgelegen provincies reizen de
handelaren in het meest
schaarse artikel onzer samen
leving, de Ruimte, en zij ko
pen lucht voor goud. Ge kunt
die lucht terugkopen voor
méér goud.
Of stikken.
Hel is duidelijk genoeg dat
deze situatie niet op te lossen
is, welke beloften of voor
zeggingen het optimisme ook
in leven willen houden. Men
behoeft slechts de cijfers van
bevolkingsgroei en gezins
vorming na te gaan, om te
kunnen vaststellen dat in geen
enkele oorlog der geschiede
nis een levensmiddel zo
schaars geweest is als de Ne
derlandse ruimte thans, en
straks.
Dat een schaars artikel ge
distribueerd moet worden om
bevoorrechting te vermijden,
is echter een levensles die
blijkbaar juist in dit ene geval
niet is verstaan Wordt er
schuchter over gewaagd, dan
klaagt men hevig over aan
tasting van het privé bezit.
Alsof de verplichte levering
van granen, melk, vlees en
andere voedingsmiddelen in
oorlogstijd geen aantasting
van het privé bezit was
En ofschoon het nu geen oor
log is, leven we met betrek
king tot de Ruimte in volle
oorlogstijd. De overheid ziet
toe, de burger klaagt, de kapi
taalsconcentraties weren zich
ijverig. En de Ruimte slinkt
met de dag, versnipperd .en
versneden wordt zij bij het
ons verkocht aan de hoogste
bieder. Het is alsof men brood
verkoopt aan een koelhuis
houder, die er rijk van zal
worden als de hongersnood is
uitgebroken.
Ruimte is Brood geworden.
De honger tekent de gezich
ten. In ons benauwde Neder
landse hok worden de makke
schapen kriegel. Maar zij zul
len geduld moeten hebben.
Want de welvaart duurt nog
tot 1975, zegt men
Passanten
Hoe 't nu eigenlijk is om een grote en
nog steeds groter wordende dochter te
hebben? Wonderlijk. Makkelijk. En moei
lijk. Het jarenoude „Zo, nu gaan wij dat
en dat kopen, doen" is me zoetjesaan wel
(en voorgoed) van de lippen geveegd en
heeft evoluerend plaats gemaakt voor haar:
ik ga dat en dat kopen, doen," niet zel
den gevolgd door een vriendelijk: „Ga je
mee?" De dame-mevrouw figuur die ik
eens geweest moet zijn uitsluitend dankzij
mijn voorsprong in lengte, leeftijd, uitdruk-
kings- en handelingsmogelijkheden, is op
een dag in een recent verleden zacht en
kalm overleden. Aan het graf waren geen
nabestaanden, geen bloemen noch toespra
ken. De dame-mevrouw is geruisloos en
snel opgevolgd door een goedwillend maar
hopeloos falend vrouwtje dat vaak en veel
vergeven moet worden, en ook wórdt, al
leen al omdat zij zo'n aandoenlijk bewijs
is van 's mensen opkomst en neergang.
Dit laatste ziet er trouwens in zwart op
wit aanmerkelijk triester uit dan het in
werkelijkheid is want de dame-mevrouw
was niet meer dan een holle boom in een
overtrokken kinderwerkelijkheid, terwijl
het goedwillende maar hopeloos falende
wijfje 't bloedwarme gewasje is dat ik per
soonlijk veel liever wil zijn, eenvoudig om
dat ik het bén.
Gezag. Wie durft nog spreken over ge
zag? En grote, groter wordende dochter
wil best nog eens een order opvolgen of
luisteren naar een bevel, o zeker wel, ze
is echt de beroerdste niet en heel tolerant
af en toe, maar orders gaan tegenwoor
dig als vanzelf meer en meer in verzoek-
vorm gekleed en bevelen worden meer en
meer in de vragende wijs gesteld. Ook
daardoor vervagen weer wat jarenoude en
klakkeloos gerespecteerde grenzen.
Eens was het privilege van beredderen
en bedillen het mijne en ik maakte er dap
per gebruik van. Ik denk graag aan dis
tijd terug. Dat is nu Verleden, Herinnering
op z'n best: toen het er was als gewoon
aanvaard en zelfs nu en dan als lastig
ondervonden, toen het weg en voorbij was
met vertedering herdacht, in de orde van:
ziedat was nog es mooi.Het
privilege is dus door haar overgenomen,
zoals sieraden en het geheim recept voor
de bereiding van varkenspootjes in 't zuur
overgaan van Moeder op dochter. Soms
staat ze het me nog wel eens een ogen
blikje af, maar het blijft in bruikleen.
Ook mijn taak als vraagbaak, als wegwij
zer, moet als beëindigd worden beschouwd.
Goed, ze komt nog wel eens aan mijn voet
staan en kijkt dan aandachtig welke rich
ting ik wijs maar dat wil geenszins zeggen
dat ze die dan in zal slaan. Geenszins,
't Is meer een geïnteresseerd kennis ne
men van mijn wijscapaciteit, maar tevo
ren heeft ze zelf al lang en breed richting
bepaald en blijkt bij vergelijking dat die
twee haaks op elkaar staan, dan lijdt het
geen enkele twijfel welke ze volgen zal.
Haar eigen allicht. En terecht.
Dag aan dag, van uur tot uur, wikkelt
ze zich verder los uit het door ons stevig
gewonden kluwen van 't gezinsmaatschap
pijtje. Meer en meer maakt ze zich daar
uit vrij, er nog altijd wel bij horend maar
niet meer zo vanzelfsprekend en onontwar
baar er deel van uitmakend. Ze streeft
naar een in vrijheid gebonden zijn aan ons,
tot ze de tijd. rijp acht ook de laatste
draad, die van de dagelijkse omgang, los
te knopen en als compleet en onafhanke
lijk mens ons te verlaten.
Zo is dat dus om een grote, groter wor
dende dochter te hebben:
Makkelijkwaar het gaat om de
verminderde eisen voor voortdurende ver
zorging.
Moeilijkomdat ik soms twijfel en
het toch te laat is om opnieuw te begin
nen of nog grondige veranderingen aan te
brengen.
Wonderlijk om zo aan den lijve te onder
vinden dat het allemaal waar is, dat kin
deren passanten zijn in je leven.
Cri Stellwe%
Advertentie
IN TOMATENSAUS
MAKREEL NATUREL
Oost-West. In Oost-Berlijn is een Chinese
delegatie aangekomen voor besprekin
gen over een protocol voor wetenschap
pelijke en technische samenwerking tus
sen communistisch China en Oost-Duits-
land.
Franco. De markiezin van Villaverde, de
dochter van generaal Franco, heeft
woensdag in een Madrileense kliniek het
leven geschonken aan haar zevende kind,
een zoon.
Seminarium. In enkele Braziliaanse staten
volgen de seminaristen tegenwoordig
cursussen voor volksdansen. Het is de
bedoeling dat de geestelijken zich bij de
vernieuwing van de kerkmuziek laten in
spireren door de ritmen van de volks
muziek. t
Vasten. In Pietermaritzburg zijn woens
dag tweehonderd studenten vierentwintig
uur gaan vasten uit protest tegen de wet
die het mogelijk maakt verdachten zon
der nader onderzoek negentig dagen in
arrest te houden. De studenten protes
teerden ook tegen het vasthouden van
vijf medestudenten die onlangs bij raz
zia's zijn gearresteerd.
Scheepvaartmalaise. Het Griekse ministe
rie voor de Koopvaardij heeft bekendge
maakt, dat op 31 mei 1964 6.546 Griekse
zeelieden werkeloos waren.
Onderzoek. De subcommissie uit de Ame
rikaanse Senaat die zich bezig houdt met
de strijd tegen trustvorming, is een on
derzoek begonnen naar misstanden die
in de V.S. op het gebied van de lijkbe
zorging zouden bestaan.
