Voor de Laotiaanse vluchtelingen
komt rijst uit de lucht vallen
„Je kunt ze daar beneden toch
met laten kreperen"
ZUIDOOST-AZIE II
Fatale lucifer
veroorzaakte
grote mijnramp
KENT
Associatieraad EEG en landen
van Afrika begint nogal stroef
Verwarde discussies door
ontbreken van vooroverleg
Schandaal over nazi-verleden
van Beierse cultuurminister
stofjassen
Grote vraag naar
diamanten onder
Londense boeven
Afscheidsbezoeken
van ambassadeurs
Turken krijgen
rijles in
Hengelo
Vlakte der Kruiken
Vluchtelingen
Rijst uit Thailand
Zonder parachute
Een per jaar
Niet eens
Aanval van socialisten en vrije democraten
DONDERDAG 9 JULI 1964
4
KENT met het nieu
we MICRONITE filter
verzekert u van het
beste evenwicht tus
sen filterwerking en
zuivere, zachte smaak
Hoe beter het filter...
hoe zachter de smaak
vanaf 14.65
korte werkjasjes
en colberts
vanaf 14.25
t/<?7 een <-
y halve eeuw t
KENT
UT*"1"*
**CtuSlVt
(Van onze reisredacteur H. L. Leffelaar)
VIENTIANE. „Vroeg of Iaat worden we allemaal beschoten", zegt Tom
Nowling, het afgeroste tweemotorige transportvliegtuig iets omhoog halend,
„maar over het algemeen valt het mee". Drieduizend meter beneden ons golft
het bergachtige landschap van Laos: ruig, mooi en onherbergzaam. Wij zijn op
weg naar Sop Khao, een klein gehucht ten noorden van de Vlakte der Kruiken
en ongeveeer 200 kilometer ten zuidoosten van de Chinees-Laotiaanse grens.
De strategisch belangrijke vlakte wordt thans geheel door de communistische
Pathet Lao beheerst. Sop Khao is één van de 115 „drop zones" bevoorradings
zones die iedere week door een handjevol vliegtuigen van rijst worden voor
zien en soms van kleren, medicijnen, kookgerei en andere levensbehoeften.
De „rode mieren" van-de communistische-prins Soevanoevong hebben, sinds
het offensief van de Pathet Lao in mei bègon, de bevolking op de vlucht ge
dreven. Hun nederige dorpen soms brandend achterlatend en met niet veel
meer dan wat kleren, trokken mannen, vrouwen en kinderen de bergen in om
elders opnieuw te beginnen.
Soms werd ook deze nieuwe nederzetting
door de rode mieren geteisterd. Dan trok
men nog dieper het woeste landschap in en
begon voor een tweede keer, zonder de net
geplante rijst te kunnen oogsten en met
nog minder kleren. Er zijn in Laos op het
ogenblik 23.000 vluchtelingen.
TOM NOWLING laat de stuurknuppel
even los, steekt een pijp op en wijst rechts
uit de kleine cockpit naar het begin van
een uitgestrekt vlak en groen stuk tussen
de heuvelruggen. „Dat is de Vlakte der
kruiken. De Pathet Lao-jongens hebben net
dat punt bezet. We moeten er iets omheen
vliegen, want we weten nog niet of ze er
afweergeschut hebben. Trek voor de ze
kerheid je parachute aan".
„Daar links, bij dat kleine landingsbaan
tje, zit Kong Le gewoonlijk". Kong Le is
de jongensachtige, 33-jaar oude generaal
van het drieduizend man sterke legertje
van de neutralisten, dat door de Pathet Lao
na een eindeloze reeks gevechten en scher
mutselingen uit de Vlakte der Kruiken
werd verdreven. Een kletterende regenbui
slaat tegen het vliegtuig. Het klinkt alsof
de aluminium platen er worden afgerukt.
Tow Nowling tuurt door de dikke wolken-
brei. Hij heeft zijn pijp uit laten gaan.
In de romp van het toestel waaruit alle
stoelen en beide deuren verwijderd zijn,
staan zakken rijst achter elkaar op triplex
sleeën, die straks het vliegtuig uitgerold
zullen worden. De vier jonge Laotianen die
de zakken naar buiten zullen gooien, kijken
onrustig uit de deuropeningen naar het
landschap met steile pieken en diepe klo
ven.
zich. De rijst wordt in Thailand aange
kocht (veertig ton per dag tegen 400 gul
den per ton) en met zeven sterk verander
de toestellen van geconcentreerde particu
liere maatschappijen wordt de dagelijkse
pendeldienst onderhouden. De opzet is de
vluchtelingen te blijven bevoorraden totdat
zij opnieuw een oogst hebben kunnen bin
nenhalen. De administratie van de lucht
brug is in handen van Phil Gullion, een
wat zwaarlijvige maar energieke Ameri
kaan, die in zijn rommelige kantoortje in
een houten barak een grote kaart heeft
hangen, waarop alle bevoorradingspunten
staan aangegeven. Ze hebben namen als
foxtrot, whiskey, echo, oscar en tango.
Gullion dirigeert de bevoorrading aan de
hand van rapporten van twee Amerikanen,
die met kleine makkelijk manoeuvreerbare
vliegtuigjes het gebied doorkruisen.
„Ons grootste probleem", zegt hij, „is
dat de bevoorradingsvluchten gevaarlijk en
duur zijn. Aan het transport alleen beste
den wij een miljoen dollar (3,5 miljoen
gulden) per jaar. Het zou ideaal zijn wan
neer wij het per auto konden aanvoeren,
maar er zijn geen wegen. In sommige ge
vallen hebben we het met pakezels ge
daan, maar deze manier van bevoorraden
is als een druppel water op een gloeiende
plaat".
Tom Nowling roept vanuit de cockpit dat
de bevoorradingszone in zicht is. De vier
Laotiaanse jongens staan op en gespen zich
De piloot heeft het „drop"-signaal
gegeven. De lading rijst wordt uit het
vliegtuig geschoven.
ALLEEN IN juni al werden 27.000 zak
ken met bijna 2.000 ton rijst door de lucht
naar de bevoorradingszones aangevoerd
een gemiddelde van zes „drops" per et
maal. Tom Nowling en zijn tweede piloot,
Monte Baker, allebei Amerikanen, maken
veertig vluchten per maand. Ze doen het
al ruim een jaar. „Soms vraag je je wel
eens af of het de moeite waard is", zegt
Baker op een sigaar kauwend. „Maar je
kunt ze daar beneden toch niet laten kre
peren".
Het hulpverleningsprogramma voor de
vluchtelingen in Laos begon in 1959. Bij
ieder offensief van de Pathet Lao werd het
probleem meer dringend. Aan het zich
steeds verplaatsende front ging men ertoe
over de vrouwen en kinderen van generaal
Kong Le's neutralistische soldaten naar
Vientiane te evacueren, waar zij werden
ondergebracht in drie grote loodsen en een
aantal Franse legertenten. De meesten zit
ten er nog.
Er zijn geen latrines. Water moet drie
keer per dag met tankwagens worden aan
gevoerd. De vuilnis stapelt zich aan de
rand van de loodsen op. In de grootste
loods, vlak bij de gouden That Luang pa
gode, kijkt een serene boeddha vanaf een
hoog voetstuk neer op de vrouwen die hun
baby's voeden, op de kinderen die naakt
tussen de rokende vuurtjes spelen, op de
oude mannen die zich nauwelijks bewegen
en tussen wat geknoopte doeken met wat
hebben en houden tegen een paal leunen.
In de beste gevallen worden zij door in
de buurt van Vientiane wonende familie
leden in huis genomen. De overigen wach
ten op de bouw van twee geprojecteerde
vluchtelingendorpen, die met Japanse,
Engelse en Amerikaanse financiële steun
buiten Vientiane worden opgetrokken.
Behalve deze évacuees, zijn er de vluch
telingen in de bergen meest Meo-stam-
men, die onder normale omstandigheden
een soort roofbouw bedrijven: stukken bos
worden platgebrand, de grond wordt be
werkt totdat hij uitgeput is, dan trekt men
naar de volgende berg. Wanneer de rode
mieren van de Pathet Lao de berg bezet
ten, de te velde staande rijst verbranden
of in beslag nemen, dreigt de Meo-kolonie
van honger om te komen.
„JE KUNT ZE DAAR beneden toch niet
laten kreperen", had Baker gezegd. Maar
de regering van prins Soevanna Phoema
had er de middelen niet voor de vluchte
lingen te hulp te komen. De Amerikanen
namen middels het Amerikaanse Hulppro
gramma deze verantwoordelijkheid op
vast aan riemen die vastgehaakt zitten
aan een kabel om te voorkomen dat ze
bij het uitduwen van de zakken uit het
toestel zullen vallen. Ze snijden de touwen
van de eerste slee los en schuiven de la
ding haar de deuropening.
HET VLIEGTUIG maakt een langzame
bocht en vliegt nu op een paar honderd
meter boven de boomtoppen. Beneden zijn
wat hutten te zien en een veld waarop de
letters „n.t." zijn aangebracht neutralis
ten. Nowling schreeuwt weer uit de cock
pit, maar bij de deuropening waar de wind
doorheen raast, is het niet te verstaan. De
Laotiaanse jongens hebben echter geen
aanwijzing nodig. Ze houden zich met één
hand aan de riem vast.
Dan gaat een bel en de eerste lading
wordt het vliegtuig uitgeschoven. Er zit
geen parachute aan de zakken zijn niet
vol en barsten daarom bij het neerkomen
niet gauw. Opnieuw draait het vliegtuig
rond, opnieuw gaat de bel, en de volgende
lading zeilt als een vlot naar de aarde.
Na iedere „drop" staat de romp van het
toestel vol met opwaaiend stof.
Een van de ladingen is gaan schuiven
en de losse zakken worden opzij geschoven,
tot het laatst bewaard. Dan gaan ze zon
der slee tegelijk de lucht in. De vluchte
lingen in Sop Khao kunnen weer een tijdje
voort.
Nowling draait het toestel om en laat
Monte Baker de stuurknuppel overnemen.
De Laotiaanse jongens zitten op de grond
tegen de wand van de romp. Eén van hen
leest een Laotiaanse krant, de anderen ro
ken met hun ogen dicht een sigaret. In de
cockpit ruikt het naar Nowlings pijptabak,
die dun en blauw in de late middagzon
kringelt.
Buiten plenst het zonlicht in het water
van een rivier die als een opgetrokken rups
in het land ligt.
„Daar gaat een T-28", zegt Baker en hij
wijst op een klein, snel toestel, dat ons
rechts laag passeert. Het is een bombar
dementsvliegtuig van de kleine (slechts
tien T-28's) Laotiaanse luchtmacht. „Die is
ook op weg naar zijn dagelijkse dropping",
grijnst Baker. Maar het is geen rijst dat
de rode mieren krijgen.
LONDEN De Londense politie krijgt
het steeds moeilijker omdat praktisch dag
in dag uit roversbenden met succes hun
slag slaan. Voor hen is het de moeite
waard, omdat in de Britse hoofdstad
slechts twintig percent van de roofoverval
len en inbraken wordt achterhaald.
Vier benden speelden het klaar voor
meer dan honderdduizend pond (een mil
joen gulden) diamanten te kapen. Een dia
mant-handelaar die juist diamanten van
de bank had gehaald, werd nabij Hat-
ton Garden door vier bandieten in een
bestelauto ontvoerd, van zijn waardevol
le vracht beroofd en kort daarop uit de
snelrijdende auto gegooid. Hij bleef
bloedend op straat liggen.
Ergens anders werden diamanten rin
gen en horloges buitgemaakt. Een derde
bende koos het museum voor nationale
historie in zuid-Kensington als doel en
ging er met industriële diamanten ter
waarde van 30.000 pond 300.000) van
door. Vier mannen gewapend met ijzeren
staven tenslotte beroofden in oost-Londen
een reiziger in juwelen. De buit bestond
uit diamanten en leverde 700.000 gulden
SAARBRÜCKEN Een lucifer, ge
bruikt om een sigaret aan te steken, is
hoogstwaarschijnlijk de oorzaak geweest
van een van Westduitslands gorotste mijn
rampen. Dat is woensdag te Saarbrücken
voor de rechtbank verklaard.
Tengevolge van deze ramp zijn zeven fe
bruari 1962 door een explosie in de Lui-
senthalmijn 299 mijnwerkers om het le
ven gekomen.
Dertien mijnwerkers moeten zich in ver
band met deze ramp voor de rechtbank
verantwoorden. Hun werd dood door
schuld ten laste gelegd. De openbare aan
klager voerde aan dat zij de veiligheids
voorschriften genegeerd hebben. Het pro
ces, dat 21 mei is begonnen, zal ver
moedelijk tegen het midden van de vol
gende week gesloten worden.
De mijndeskundige dr. Walter von
Köningslöw heeft woensdag verklaard, dat
het onderzoek slechts tot één conclusie ge
leid heeft: dat het mengsel van methaan-
en mijngas in de mijn door het aansteken
van een sigaret tot ontploffing is geko
men. De Luisenthalmijn ligt in Völklingen,
een dorp bij Saarbrücken.
Advertentie
KING Sl^-E-
P. LORILLARD COMPANY U.S.A. N
FIRST WITH THE FINEST CIGARETTES-THROUGH LORILLARD RESEARCH
(Van onze correspondent)
BRUSSEL De Associatieraad van de
Europese Economische Gemeenschap met
'de onafhankelijk geworden Afrikaanse lan
den en Madagascar, opgericht volgens de
bepalingen van het verdrag van Yaoenda,
dat 1 juni van dit jaar van kracht is ge
worden, heeft gisteren te Brussel zijn eer
ste bijeenkomst gehouden.
76 man sterk waren de Afrikanen naar
de Belgische hoofdstad gekomen; zij von
den veel minder Europese bewindslieden
tegenover zich. Italië, Luxemburg en Ne
derland hadden zelfs niet eens een minis
ter gezonden. Ons land was, bij afwezig
heid van minister Luns, door staatssecre
taris De Block vertegenwoordigd en door
onze permanente vertegenwoordiger bij de
E.E.G., mr. D. Spierenburg.
De Associatieraad, die zowel ministers
van de raad van de E.E.G. als leden van
de Europese Uitvoerende Commissie en
leden van de regeringen van de achttien
Afrikaanse landen en van Madagascar om
vat, komt één keer per jaar bijeen.
De raad van E.E.G.-ministers heeft één
stem, die van de Afrikaanse landen ook
één. Een van de belangrijkste taken van
de raad is het nemen van beslissingen die
moeten bevorderen, dat de associatie goed
functioneert.
Het probleem waarover men gisteren
het langst heeft gesproken, is dat van het
secretariaat geweest. Tegenover elkander
stonden de opvattingen van de Afrikaan
se landen en die van de- EiE.G. Het kwam
erop neer dat de eerstgenoemden de kos
ten op fifty-fifty basis wilden omslaan en
dat er een afzonderlijk gebouw zou ko
men voor dat secretariaat.
De E.E.G. wilde daar wel aan, maar
voelde niet voor het Afrikaanse voorstel
ook het personeel op die half-om-half basis
te benoemen en te honoreren. Opvallend
was het, dat de Afrikaanse ministers het
onderling blijkbaar niet eens waren ge
worden, zodat de beraadslagingen nogal
verward waren, omdat steeds nieuwe Afri
kaanse vingers werden opgestoken wan
neer een Afrikaanse minister had gespro
ken en de Europese vertegenwoordigers
dachten dat hij het standpunt van de 18+1
had weergegeven.
Eén van de Afrikaanse landen die deel
neemt aan de associatie, is Ghana. Dezer
dagen heeft de „Tribune d'Allemagne",
een door de Duitse ambassade te Brus
sel verspreide keuze uit artikelen in Duit
se kranten, een foto gereproduceerd. Vol
gens het onderschrift geeft de pilote van
wijlen de führer, Hanna Reitsch, tegen
woordig binnen het kader van de Europe
se ontwikkelingshulp les aan Ghanese as
pirant-vliegers.
BONN Vlak voordat in München de
C.S.U., de Beierse zuster van de C.D.U.,
haar jaarlijkse congres houdt, wordt de
partij van de oud-minister van Verdedi
ging, Franz Joseph Strauss in een schan
daal betrokken. Dit congres begint vrij
dag. De aanval is een gecombineerde ac
tie van de socialisten en vrije democraten
in Beieren. Het doelwit is de minister van
Culturele zaken in het Beierse Kabinet,
Theodor Maunz.
Hoewel Maunz al vele jaren de minis
terspost bezet, is hij van het begin af
gehinderd geweest door zijn naziverleden.
Maunz was namelijk hoogleraar in het
staatsrecht aan de universiteit van Frei
burg, waar hij de nazi-theorieën over dit
onderwerp op zijn studenten overbracht.
Hoewel tot nu toe geen gronden konden
worden aangevoerd om de destijds uitge
sproken nationaal-socialistische professor
van zijn ministersstoel te wippen, komen
de socialisten en de vrije democraten nu
met de mededeling dat zij de hand hebben
gelegd op pas ontdekte geschriften van
Maunz, die maken dat zijn aftreden niet
langer kan worden uitgesteld.
De opponenten hadden meteen succes:
de Beierse minister van Cultuur was zo
geschokt door de aanval, dat hij meteen
om gezondheidsredenen vakantie moest
nemen. Het is zeer de vraag of hij op de
partijbijeenkomst nog het door hem aange
kondigde referaat zal houden.
In de geschriften die zijn teruggevonden
staat onder andere te lezen: „In het Duit
se rijk geldt de gelijkheid van alle volks
genoten; de uitsluiting van uit de aard
volksvreemde groepen van een gelijkelijk
gebruik van de inrichtingen van het rijk
of gemeenten, zoals gemeentelijke zwem
baden, is geen vergrijp tegen dit gelijk
heidsprincipe, maar juist in overeenstem
ming ermee".
Ook over de concentratiekampen laat
Maunz zich lovend uit als hij opmerkt hoe
het de vrede binnen de gemeenschap dient
als gemeenschapsvijandige volksgenoten
uit „de politieke en sociale Umwelt waarin
zij leven worden weggenomen." De gevan
genneming wordt door hem als „positief"
beoordeeld, ook in die gevallen waarin het
nationaal-socialistische bouwwerk zou
kunnen worden verstoord.
De woordvoerder van de C.S.U. verde
digde zijn minister met de argumentatie
dat ook de vice-president van de socialis
ten, Herbert Wehner, eens had gedwaald
en dat ook hij van die dwalingen was
teruggekomen, terwijl niemand hem meer
over zijn verleden lastig viel. Hij voegde
er nog bij: „Men zou dankbaar moeten
zijn dat tegenwoordig in ons land mensen
meewerken die zich vroeger eens vergist
hebben en zich nu openlijk voor de demo
cratie hebben uitgesproken",
De koningin en de prins der Neder
landen hebben gistermiddag de ambassa
deur van Griekenland en mevrouw Very-
kios en de ambassadeur van Zuid-Afrika
en mevrouw Rust voor een afscheidslunch
op paiéis Söestdijk ontvahgen.
Vandaag heeft de koningin de ambassa
deur van Joego-Slavië en mevrouw Stam-
buk voor een afscheidsbezoek op het pa
leis ontvangen.
Advertentie
een klassieke 2-rij knoopmodel of
een vlotte korte magazijnjas. Bij ons
vindt u een grote sortering in model
en kleur.-
SANFOR - NO-IRON - NYLON
khaki - blauw - grijs
SANFOR
raf - blauw - bleu
NO-IRON
HENSEN
kls een heel Jaar feest faf
Paarlaarsteeg 1
HAARLEM
Op initiatief van Hazemeijer is hoofd
agent Duiker van de verkeerspolitie in
Hengelo deze week begonnen met behulp
van een tolk rijlessen te geven aan de lief
hebbers hiervoor onder de inmiddels tot
zestig man uitgegroeide groep Turkse per
soneelsleden. Binnenkort zullen ook een
aantal bij Stork werkende Turken rijlessen
krijgen. Bovendien is het de bedoeling dat
ook de Turken, die bij Dikkers werken, in
het najaar rijlessen zullen ontvangen.
De politie heeft in overleg met de be
drijven hiertoe besloten nadat auto's in be
slag moesten worden genomen omdat er
Turken in rond reden zonder papieren of
enige kennis van de Nederlandse verkeers
regels.
