I
GEHEIM VAN ROMEINSE
TERRA NIGRA ONTDEKT
Kinderen van 12 zijn gemiddeld
intelligenter dan 66-jarigen"
Het Vale Paard
m
Verbluffende resultaten van een
psychotechnisch massa-onderzoek
PUZZEL NUMMER 41
PANDA EN
DE PETTENJACHT
Ons vervolgverhaal
B. J. VAN LIEMT
V
ZATERDAG 11 JULI 1964
19
Een detectiveroman
door Agatha Christie
id
mmM
Zwart pOrSetein |||||||||||!||||||||||||||||||||||!llllllllllllllllllllll
Vrouwen dommer
Stedeling wint
Omvangrijk karwei
iUVWWWVWWWWVI
VVWVUVWVWVVM
„Dus jouw opvatting van die heksen,"
zei ik, „komt zowat overeen met drie
gewone Schotse vrouwtjes, die je de
toekomst kunnen voorspellen hun
kunsten in 't geheim uitoefenen, to
verformules prevelen rondom een gro
te heksenketel en geesten bezwerem
maar overigens een gewoon stel
oude dametjes blijven. Zeker zo
iets zou indruk maken."
„Als je tenminste ooit actrices be
reid zou vinden op die manier voor
heks te spelen," merkte Hermia nuch
ter op.
„Daar zeg je een waar woord,"
moest David toegeven. „De kleinstq,
aanwijzing van geestelijke stoornis is
voor 'n acteur al voldoende om het er
duimen dik op te leggen. Net als met
sterfscènes. Er is geen enkele acteur
bereid zomaar een coma te krijgen en
onbeweeglijk te blijven liggen. Hij
moet en zal kreunen en kermen, wan
kelen, met zijn ogen rollen, naar adem
snakken, zijn hart vasthouden, in wan
hoop naar zijn hoofd grijpen, kort
om: er een verschrikkelijk misbaar
bij maken. Maar van scènes gespro
ken, hoe hebben jullie de Macbeth
van Fielding gevonden? De kritiek is
zeer verschillend uitgevallen."
„Ik vond hem geweldig!" prees Her
mia. „Die scène met de arts na de
slaapwandeling-scène. „Vermoogt ge
niet een krank gemoed te helen, door
vergetelheids zoet tegengif het hart
te ontheffen van wat drukt?" Hij
heeft me voor het eerst duidelijk ge
maakt, waaraan ik nooit tevoren
had gedacht.dat hij in werkelijk
heid aan de geneesheer de opdracht
geeft haar te doden
Toch hield hij van zijn vrouw. Maar
hij heeft me zo duidelijk zijn strijd
tussen zijn vrees en zijn liefde laten
zien. Dat „Haar dood had later moe
ten zijn"het aangrijpendste wat
ik ooit gehoord heb."
„Shakespeare zou stellig verstomd
staan, wanneer hij kon zien hoe zijn
stukken tegenwoordig worden ge
speeld," merkte ik langs rhijn neus
weg op.
„Heeft een zekere Bacon eigenlijk
niet te werken van Shakespeare ge
schreven?" vroeg Poppy.
„Die theorie is alweer verouderd,"
gaf David vriendelijk ten antwoord.
„Zeg eens op, wat weet jij van die
Bacon af?"
„Hij heeft het buskruit uitgevon
den!" klonk het triomfantelijk uit
Poppy's mond.
David keek ons eens aan. „Snap
je nou waarom ik van dit meisje
wèg ben?" „Wat zij weet is altijd op
nieuw weer een verrassing."
„Ik vond het uiterst belangwek
kend, dat Fielding ook de rol van de
derde moordenaar vervulde", ging
Hermia voort. „Is dat ooit eerder ge
beurd?"
„Ik geloof van wel," antwoordde
David. „Wat moet dat in die goeie
ouwe tijd eenvoudig zijn toegegaan."
vervolgde hij. „Je liet even een han
dige schavuit komen om een moord-
zaakje voor je op te knappen. Dat
zou me tegenwoordig wat wezen!"
„O, maar, dat komt nóg voor!" be
weerde Hermia. „Gangstersin
Chicago bijvoorbeeld."
„Nee, zo bedoel ik het niet," zei Da
vid. „Geen gangsters, bandieten of ko
ningen van de misdaad. Nee, ik be
doel zo maar de eerste de beste ge
wone man, die bijvoorbeeld een con
current uit de weg wil laten ruimen....
of een oude tante, die maar niet dood
wil gaan en die zo ontzettend veel
geld heeftof die lastige echtge
noot, die je het leven zuur maakt.
Hoe gemakkelijk, als je dan een
telefoonnummer zou kunnen draaien
en vragen: „Och, stuurt u me even
een handige moordenaar, wilt u?"
Wij schoten allemaal in de lach.
„Maar die mogelijkheid bestaat
toch nog, in zekere vorm," merkte
Poppy op.
„Wat bedoel je, popje?" vroeg Da
vid.
„Nou, ik bedoelje kunt dat
toch doen, als je wilt? Gewone men
sen, zoals jij ze noemde. Alleen ge
loof ik dat het een heleboel geld kost.
Poppy's ogen stonden daarbij groot
en kinderlijk onschuldig, haar lippen
kwamen niet op elkaar.
„Wat bedoel je in 's hemelsnaam?"
vroeg David uitermate nieuwsgierig.
Nu geraakte Poppy totaal in de
war. „O, ik geloofik haal de
boel weer door elkaar. Ik dacht aan
„Het Vale Paard". En zulk soort din
gen."
„Een vaal paard? Wat is dat voor
een paard?"
Poppy kreeg er een kleur van en
sloeg haar ogen in verlegenheid neer.
„Ik heb, geloof ik, iets heel doms
gezegd. Het is alleen iets dat ik wei
eens heb horen zeggen.maar ik
heb het zeker verkeerd begrepen."
„Neem dan maar eens zo'n heerlij
ke Coupe Nesselrode!" trooste Da
vid.
Het hoort nu eenmaal tot de vreem
de dingen in het leven, zoals iedereen
weet, dat wanneer je eenmaal iets
hebt horen noemen, je binnen vieren
twintig uur bijna altijd hetzelfde nog
maals tegenkomt. Ik ondervond dat
de volgende morgen op treffende wij
ze.
De telefoon belde. Ik nam de hoorn
op en zei: „Hier Flaxman 73841."
Er klonk een gehijg aan de andere
kant. Toen zei een stem, buiten adem,
maar toch uitdagend: „Ik heb er nog
eens over nagedacht: ik kom toch
maar!"
Ik tastte als een gek mijn geheu
gen af. „Schitterend!" begon ik, in
een poging om even tijd te winnen.
„Apropos, ben je.
„Per slot van rekening," ging de
stem voort, „slaat de bliksem nooit
tweemaal in hetzelfde huis!"
„Weet u wel zeker dat u het goede
nummer hebt?"
„Natuurlijk! Jij bent toch immers
Mark Easterbrook?"
„Ha, nu ben ik er riep ik ver
heugd. „Mevrouw Oliver!"
„Hé zei de stem verrast. „Wist
je heus niet wie ik was? Dat had ik
nooit verwacht. Ik heb het natuurlijk
over die bazaar van Rhoda. Ik kom
mijn handtekening in mijn boeken
zetten, als ze dat zo graag wil!"
Dat vind ik verschrikkelijk lief van
je. Je kunt natuurlijk bij haar blij
ven logeren!"
„Maar het wordt toch verder geen
fuif, hoop ik?" informeerde mevrouw
Oliver ongerust. „Je kent die grap
pen," ging ze voort. „Dan komen de
lui op me af om te vragen wat
voor boek ik op 't ogenblik onderhan
den heb.al kunnen ze dan op dat
moment met eigen ogen zien dat ik
gemberbier of tomatensap sta te drin
ken. En dan vertellen ze dat ze zo op
mijn boeken gesteld zijn.Wat na
tuurlijk bijzonder vleiend is, alleen
weet ik dan nooit een behoorlijk ant
woord te verzinnen. Wanneer je zegt:
„Dat doet me genoegen!", dan lijkt
dat zoveel als „Aangenaam kennis te
maken!" Zo'n cliché-term. Och, maar
dat is het ook tenslotte. Maar je
denkt toch niet dat ze me meeslepen
naar „Het Kale Paard" om daar te
gaan borrelen?"
„Wat zeg je.Het Kale Paard?"
„Ja, of Het Vale Paard, een her
berg, bedoel ik, die zo heet. Maar ik
weet nooit precies hoe die dingen al
lemaal heten.Ik kan best bier drin
ken, alleen ga ik er zo van rochelen".
„Maar vertel me eerst eens wat
je precies bedoelde met dat „Vale
Paard?"
„Is er niet zo'n herberg in de buurt
die zo heet? Of misschien bedoel ik
toch wel „Het Kale Paard".of
misschien is dat wel heel ergens an
ders. Er valt me zo maar iets in. Ik
haal soms van alles in m'n hoofd".
„Ben je al aardig opgeschoten met
je kakatoe?" informeerde ik.
„Mijn kakatoe Mevrouw Oliver
tastte nu blijkbaar volkomen in het
duister.
„En met die cricketbal
„Heus," klonk het nu verontwaar
digd, „het lijkt wel of je niet goed
snik bent of een kater hebt of iets
dergelijks.Kale paard, kakatoe,
cricketbal.Zij verbrak de verbin
ding.
(Wordt vervolgd)
a
FRANZ KUKOWETZ, een
41-jarige Oostenrijkse pot
tenbakker, heeft het ge
heim van het maken van
Terra-Nigra, het „zwarte
porselein" van de oude
Romeinen ontdekt. Hij is,
zegt men, de enige mens
op aarde, die weet hoe hij
vazen van aardewerk moet
maken, die gelijk zijn aan
de glanzende kannen en
kruiken welke 2.000 jaar
geleden aan de voet van
de Vesuvius werden ge
maakt door de Romeinen.
Evenals die Romeinen, is
hij van plan zijn geheim
te bewaren.
Volgens een legende werd
de Romeinse fabriek van
het Terra-Nigra door sol
daten bewaakt om spionage
te voorkomen.
Geleerden hebben, sinds
de eerste fragmenten van
Terra-Nigra werden ge
vonden bij opgravingen in
Pompei, geprobeerd het
raadsel te ontsluieren. Zij
ontdekten de samenstelling
van het materiaal en stel
den tal van theorieën op
over de produktie, maar
alle pogingen om Terra-
Nigra te maken faalden.
Kukowetz hoorde voor
het eerst van het geheim
zinnige materiaal in een
geschiedenisles op school.
Tegen de wens van zijn
vader, die wilde dat hij
boer zou worden, werd hij
pottenbakker. Hij las alle
boeken over de oude pot
tenbakkerij, die hij mach
tig kon worden en deed
duizenden proeven, die ge
regeld mislukten. Weldra
was hij bekend als „de
gekke pottenbakker" en
kunstenaars en geleerden
lachten hem uit.
Van een tocht naar alle
kleigroeven van Oostenrijk
bracht hij honderden mon
sters mee. Enkele vermeng
de hij en tenslotte vond
hij de toverformule.
Na nog zeven jaar van
experimenteren en onge
veer 4.000 proeven toonde
Kukowetz zijn ontdekking
aan een commissie van ge
leerden, die bevestigden
dat zijn kruiken identiek
waren aan het Terra-Nigra
werk van de Romeinen.
Kukowetz produceert
thans kruiken van Terra-
Nigra in een kleine fabriek
in Wenen. Hij heeft onge
veer 20 arbeiders in dienst,
maar alleen hijzelf kent de
formule. Persoonlijk mengt
hij het materiaal achter
gesloten deuren.
Het Terra-Nigra-aarde-
werk van Kukowetz gaat
hoofdzakelijk naar de V.S.,
Scandinavië en Frankrijk.
Hij heeft alle verzoeken
om zijn patent te verkopen
afgewezen.
„Ik weet niet, of ik het
geheim ooit zal prijsgeven",
zegt hij. „Ik heb het zelfi
niet aan mijn naaste fami
lieleden verteld".
Een beroemde poppenmaakster was
deze week, op doorreis naar Amerika,
korte tijd op Schiphol. Het is de Indiase
Nalini Mehta, hier afgebeeld met een
van de fraaiste poppen uit de keur-
collectie die zij bij zich heeft en waar
mee ze op de wereldtentoonstelling in
New York propaganda voor haar land
gaat maken. Nalini heeft zich in India
grote vermaardheid verworven met
haar z.g. Khrisnapoppen, die geheel met
de hand vervaardigd worden en die,
mede door de minutieus afgewerkte
kleding, hoofdtoon en versiering, uiter
mate kostbaar zijn. Dit pronkstuk,
eigenlijk te groot als handbagage, mocht
als speciale gunst van de luchtvaart
maatschappij, de reis op mej. Mehta's
schoot maken.
Advertentie
?.9taiqv
GROTE HOUTSTRAAT 67
Telefoon 12839
(Van onze correspondent)
„Na het 65ste levensjaar ligt het gemiddelde intelligentieniveau van de mens
beneden dat van een twaalfjarig kind", zo heeft dr. F. Verhage uit Groningen
geconstateerd. „Zie je nou wel", zo hebben velen min of meer spottend tegen
elkaar gezegt, „dat heb ik altijd wel gedacht: onze Henkie heeft meer verstand
dan De Gaulle. Reken maar na: De Gaulle is al 73 en Henkie is precies 12. Die
^ouwe kerelds moeten niet regéren, die horen in een bejaardenhuis. Adenauer
en Macmillan zijn al weg, nu Kroesjtsjev en De Gaulle nog. En dan onze hl en-
kies en Pietjes aan de regering! Zul je zien, dan krijgen we nooit meer oorlog.
„HET IS natuurlijk onzin zo te redene
ren", zegt de in Harderwijk geboren, en
in Groningen gepromoveerde psycholoog
dr. S. Verhage, wiens proefschrift pas
als een belangrijk stuk vakliteratuur is uit
gegeven onder de titel: „Intelligentie en
Horizontaal: 1. werk
tuig; 6. stumper; 13.
plant; 15. dienstkarretje;
17. platte gebakken
steen; 19. dauwachtige
bedekking; 20. gewicht
(afk.)22. wezenlijk;
24. vervoersonderneming
(afk.); 26. arbeidseen-
heid; 28. onbekende; 29.
voorvoegsel; 31. muziek
noot; 32. ijverig; 34.
hoofddeksel; 35. zoon
van Jacob; 36. kraam;
37. kolenemmer; 38.
meisjesnaam; 39. dorpje
onder Dr. gem. Vries;
40. produkt van var
kensvlees; 41. vrucht;
42. water in Friesland;
43. bosgod; 44. muziek
noot; 45. ontkenning
(spreekt.); 46. bijwoord;
47. drietal; 50. Pause
lijke encycliek (afk.); 51.
steenklomp; 53. zuiver
gewicht; 55. schilder
stuk op hout; 57. rij; 59.
talrijkheid; 60. oude
munt.
H H
214. Panda en professor Kalker hadden de hele voor
raad hoofddeksels onderzocht, maar ze hadden de uit
vinding niet gevonden. „Jammer", zei Panda. „Echt
zonde van al die mooie petten. Laten we gaan, Joris.
We zijn klaar hier". „Maar ik nog niet", mompelde
Joris, die nog steeds rondsnuffelde naar losliggend geld.
„Hm ...ik bedoel: hebt ge wel alles grondig onder
zocht? Geen petje overgeslagen? Geen half werk, man
neke.' Pro patria ad libitum, zoals wij latinisten zeggen,
om uit te drukken, dat men nooit genoeg kan doen voor
zijn land". „Maar we hebben hier toch heus genoeg
gedaan", zei Panda ongeduldig. „Ik wil weg. Als straks
de generaal komt Op dat ogenblik vloog de deur
open en stormde generaal O. K. Tuffy binnen. „Hopping
hellsbells!" riep hij. „Wat moet dat hier, eh? Wat is
dat hier voor bloemig stuf?!" „We onderzoeken uw pet
ten", legde professor Kalker uit. „Goed dat u komt.
Want u hebt daar nog eentje, die we bijna hadden ver
geten". Met deze woorden trok hij de generaal de pet
van het hoofd en begon deze te onderzoeken.
Verticaal: 2. meisjesnaam; 3. voorzetsel;
4. gast; 5. bestuurder; 7. soort verlichting;
8. sociale uitkering (afk.); 9. dagblad; 10.
schrap; 11. vordering; 12. muzieknoot; 14.
jongensnaam; 16. volkomen hetzelfde; 18.
lidwoord (Fr.); 21 plaats in Zeeland; 23.
ovenkrabber; 25. pluksel; 27. gindse; 30.
deel van de Bijbel (afk.); 31. wijze van
doen; 33. heilige (afk.); 34. jongensnaam;
35. straatwijsje; 37. rand; 38. ledger (afk.);
40. uitroep; 41. Ned. schilder; 43. verdwe
nen (bargoens); 44. beest; 46. aardgordel;
48. als 50 horizontaal: 49. Zeeuwse hoeve;
51. knaagdier; 52. zware zoete wijn; 54.
rivier in Rusland; 55. naschrift (afk. Lat.);
56. militaire rang (afk.); 58. welaan.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor donderdag a.s. in ons bezit
te zijn.
OPLOSSING PUZZEL no. 40
1. gondel; 2. lering; 3. België; 4. scherp;
5. ravage; 6. emotie; 7. talent; 8. pochen; 9
knevel; 10. simpel; 11.' donker; 12. gekerm;
13. terras; 14. staart; 15. sukkel; 16. stelen;
17. dapper; 18. eerlijk; 19. nadeel; 20.
paling; 21. bestek; 22. tarief.
De zegswijze luidt: GELEGENHEID
MAAKT DE DIEF.
PRIJSWINNAARS PUZZEL No. 40:
7.50: A. Korff, Westerhoutpark 36
Haarlem; 5.—: mej. A. de Vries, Schulp
weg 618, Velsen-N.; 2.50: H. Hopman,
Wilhelminalaan 30, Bennebroek.
leeftijd onderzoek bij Nederlanders van
12 tot 77 jaar."
„Intellectueel kunnen deze kinderen een
moeilijk probleem misschien wel aan, maar
inhoudelijk niet. Scholieren kunnen bij
voorbeeld heel knap iets organiseren, dat
qua inhoud voor ons nauwelijks de moei
te waard is." „De intelligentie neemt al
vroeg in de volwassenheid1 af, net als alle
biologische functies. Maar aan de andere
kant is er sprake van een toenemende
levenservaring. Iemand kan bijzonder in
telligent zijn, maar zeer domme dingen
doen doordat hij weinig levenservaring
heeft. Het optimale maatschappelijke ef
fect ligt uiteraard bij een zo groot mo
gelijke intelligentie gepaard aan een zo
groot mogelijke levenservaring."
DE OPVALLENDE „jeugdigheid" van
het huidige Nederlandse kabinet (prof.
Andriessen is 36, de meeste ministers zijn
even in de 40) brengt dr. Verhage in ver
band met de eisen des tijds, evenals de
„verjonging" in topfuncties bij het be
drijfsleven.
„Bij vroegere bestuursfuncties was er
meer sprake van bestuursvorming, maar
tegenwoordig wordt er meer geëist van
het bevattingsvermogen. Het komt nu meer
op intelligentie dan op levenservaring aan
De Amerikaanse defensie heeft b.v.
de oude generaals vervangen door elek
tronische rekenmachines. De minister van
Defensie daar moet jong zijn want hij
moet zich steeds weer vlug op de hoog
te kunnen stellen van de nieuwste tech
nische ontwikkelingen."
In dit verband wijst dr. Verhage ook
op het feit, dat de „leiders" van tegen
woordig snel moeten kunnen omschakelen
en dat dit jongeren beter lukt dan oude
ren. Vroeger had men een bestuurspro
gramma voor jaren, nu voor maanden.
„Dat neemt niet weg, dat vaak op
hoge leeftijd de hoogste prestaties
worden geleverd op zuiver bestuurlijk
staatkundig en bestuurlijk religieus ter
rein," zo meent de Groninger psycho
loog. „Onderschat het kinder echter
niet." Tegenover het kind, dat allerlei
dingen tegelijk kan doen, plaatst dr.
Verhage twee oude mannetjes, die op
straat met elkaar staan te praten,
omdat ze niet meer tegelijkertijd kun
nen lopen en praten
HET IS MOEILIJK te geloven dat een
twaalfjarige over meer intelligentie be
schikt dan een 65-jarige. „Dat komt om
dat we een twaalfjarige als een kind be
schouwen. „Wij hebben de kinderen ge
leerd hun mond te houden, zij hebben de
houding niet. Maar de eerste de beste
goochelaar kan u heel iets anders vertel
len. Het is voor een goochelaar veel moei
lijker, voor scholieren te werken dan voor
ouderen! De jeugd heeft hem veel eerder
„door".
DR. VERHAGE die 36 jaar is is ver
trouwd met de idee dat hij zelf ook al „in
de hoek van de dalende intelligentie" zit.
In zijn studie wordt geconcludeerd, dat
het gemiddelde niveau van de intelligen
tie na het twaalfde levensjaar stijgt tot
ongeveer het twintigste en dat er daarna
weinig of geen stijging meer is. Het ni
veau blijft gehandhaafd tot rond het 32ste
jaar, dan begint langzaam de „aftakeling".
Ruim genomen kan gesteld worden dat de
meeste topprestaties geleverd worden tus
sen 18 en 33 jaar.
DE UITKOMST van zijn onderzoek (het
eerste van deze aard in Nederland) heeft
de heer Verhage overigens niet erg ver
baasd, want die stemt overeen met wat
er in het buitenland op dit gebied is aan
getoond. Het meest opvallende vindt hij dat
de Nederlandse vrouw minder intelligent
is gebleken dan de Nederlandse man. Bij
de vrouw houdt de stijging van het in
telligentieniveau al bij het 19de jaar op.
En in andere landen? In Amerika is de
intelligentie van de vrouw gemiddeld even
groot als die van de man. Van andere lan
den is geen materiaal beschikbaar. Dr.
Verhage spreekt over een oud Japans on
derzoek, (van 1934) dat ook „een minde
re" intelligentie van de vrouw te zien
geeft, terwijl Italiaanse collega's hem ver
zekerd hebben dat het in hun land nog
„erger" moet zijn.
Hoe is te verklaren dat de gemiddelde
Nederlandse vrouw minder intelligent is
dan de gemiddelde Nederlandse man? Dr.
Verhage gaat buiten zijn (wetenschappe
lijke) boekje als hij de mogelijke oorzaak
aanwijst: „Men moet dit waarschijnlijk
zien vanuit de vorm van energieverdeling,
de gerichtheid van de vrouw, die een heel
specifieke kant op gaat. De gemiddelde
Nederlandse vrouw gaat trouwen, krijgt
kinderen en houdt zich met het huishou
den bezig, zonder verdere intellectuele ge
richtheid.
Op het platteland ziet men een derge
lijke gerichtheid (in het boerenbedrijf)
bij de hele bevolking, dus ook bij de man
nen. Vandaar waarschijnlijk ook, dat het
intelligentieniveau bij de plattelander ge
middeld lager ligt dan bij de stedeling.
„Het is te vergelijken met sportbeoefe
ning. Je wordt houterig en stram als je
je lichaam niet oefent. Intelligentie ver
start ook als die niet regelmatig wordt
gebruikt. De invloed van het milieu is in
dit opzicht zeer groot".
WAT VERSTAAT de psycholoog onder
intelligentie? Dr. Verhage wil ons niet af
schepen met een „definitie via de test",
die zo abstract klinkt dat de leek er geen
touw aan vast kan knopen. Populair ge
zegd is het zo: „intelligentie is het door
zien en oplossen van een uit de situatie
gegeven, onbekend probleem".
Om de intelligentie te meten zijn er
tests. In het Psychologisch Instituut Hey-
mans te Groningen, waar dr. Verhage we
tenschappelijk medewerker is, zijn diver
se tests ontwikkeld die het instituut een
grote naam hebben gegeven. Het maken
van zo'n test werd ook gecombineerd met
het onderzoek inzake intelligentie en leef
tijd.
Voor rekening van de Gezondheidsorga
nisatie T.N.O. (totale kosten enkele ton
nen) ging dr. Verhage reeds in 1957 aan
het werk. Het belangrijkste was het con
strueren van een intelligentietest voor vol
wassenen, met speciale aandacht voor de
bejaarden. Na drie jaren was deze „Gro
ninger intelligentietest" (G.I.T.) gereed,
maar het onderzoek zelf vergde zes jaar
en het bewerken van de resultaten nog
eens twee jaren. Vanzelfsprekend had dr.
Verhage de nodige assistentie bij het be
naderen en testen van zijn circa 2.000
proefpersonen. Zeventig a tachtig mensen
(voornamelijk kandidaten in de psycholo
gie) werden ingezet voor het testen, dat
dr. Verhage omschrijft als „het opgeven
van allerlei puzzeltjes". Iedere persoon
werd ongeveer 2V2 uur getest.
Wat de Groninger psycholoog in de toe
komst gaat doen? Op 1 september ver
trekt hij naar Amsterdam, waar hij is be
noemd tot hoofd van de research-afdeling
van de psychiatrische-neurologische kli
niek in het Wilhelminagasthuis.
