„FRANSE REVOLUTIE" (MET STEUN VAN HET
BEDRIJFSLEVEN!) IN HET TALEN-ONDERWIJS
PANDA EN DE PETTENJACHT
Het Vale Paard
VAN DUIVENBODEN N.V.
SUPER WOLKENKRABBER - 200 METER HOOG - VOOR MILAAN
UITBREIDING
MEUBELTOONKAMERS SPAARNE 11 en Teylermuseum
Voor schade in
Winterswijk
1500 bijeen
„Bandrecorder en filmprojector moeten
thema- en grammaticaboeken vervangen"
Opleidingsschip
in Amsterdam
Een detectiveroman
door Agatha Christie
Frans leren
in 4 weken..
1400 woorden
Steun van werkgevers
Experiment
Weg met de boeken
Vijftig etages
Naast onze volledige collectie KEURKLASSE MEUBELEN, waaronder
Formule - Artifort - Pastoe - Leolux - Fristho en vele andere, thans ook
grootse uitbreiding van onze INTERNATIONALE TOPCOLLECTIE
MEUBELEN, waaronder Lauser - Breiz met de nieuwste modellen.
Voor mensen met een verwende smaak biedt de INTERNATIONALE
MEUBELSHOW, Spaarne 11 een unieke gelegenheid tot slagen.
INTERIEUR-ADVISEURS
GED. OUDEGRACHT 108 -110 - Tel. 16657 - KRUISSTRAAT 22
0WVWVWmfWVW%
15)
Er volgde in onze kring niet half
de reactie die ik had verwacht. De
gezichten die mij aankeken, stonden
nietszeggend en niet-belangstellend.
„Het Vale Paard" is geen herberg"
antwoordde Rhoda. „Tenminste op het
ogenblik niet meer."
„Het is een oude herberg geweest",
legde Despard uit, „die vooral in de
zestiende eeuw bekendheid genoten
heeft. Maar tegenwoordig is het een
gewoon huis. Ik heb altijd al gevon
den dat zij de naam hadden behoren
te veranderen."
„O, neen!" riep Roodje. „Het zou
zo enorm conventioneel zijn geweest
het huis té herdopen in „Schoonzicht"
of „Ons Plekje". „Het Vale Paard"
klinkt véél aardiger. En ze hebben ook
nog zo'n enig uithangbord. Het staat
ingelijst bij ze in de hal."
„Wie zijn die „ze"?" vroeg ik.
„Het huis is nu van Thyrza Grey,"
antwoordde Rhoda. „Ik weet niet of
je haar vandaag hebt gezien? Een lan
ge dame met kort grijs haar."
„Ze doet erg veel aan occultisme,"
vulde Despard aan. ,Aan spiritisme,
trances en magie! niet zo erg als
„zwarte missen".maar toch wel
zoiets."
Roodje begon opeens te giechelen.
„Neem me niet kwalijk," zei ze ver
ontschuldigend. „Ik dacht even aan
juffrouw Grey als madame de Monte-
span op een altaar van zwart flu
weel."
„Niet waar dominee bij is."
„Het spijt me, meneer Dane Cal-
throp."
„O, trek het u vooral niet aan,"
glunderde de dominee. „Zoals de an
tieke wereld al wist.Toen ging hij
een tijdje in het Grieks verder.
Na een eerbiedige stilte van bewon
dering, zette ik de aanval voort. „Ik
zou nog graag willen horen wie die
„ze" zijn.juffrouw Grey dus.en
wie nog meer?"
„O, zij heeft een vriendin bij zich
inwonen. Sybil Stamford. Die fun
geert als medium, geloof ik. Die moet
je hier vandaag toch ook hebben ge
zien. vol met kralen en scarabee-
en.soms kleedt zij zich ook wel in
een sari.Ik snap heus niet waar
om. Als je 't mij vraagt is ze nog
nooit in India geweest.
„En dan heb je Bella nog," vulde
mevrouw Dane Calthrop aan. „Dat is
hun keukenmeisje. Maar die is ook
zoiets als 'n heks. Zij is afkomstig uit
Little Dunning, een heel klein dorpje.
Daar genoot ze bepaald bekendheid
door haar toverkunsten. Dat zat in
de familie. Haar moeder is ook een
bekende heks geweest." Dat vertelde
zij als heel gewone concrete feiten.
„Dat klinkt alsof u zelf in tover
kunsten gelooft, mevrouw Dane Cal
throp," zei ik.
„Dat spreekt toch vanzelf! Er is
niets mysterieus of geheimzinnigs aan.
Het zijn allemaal concrete feiten. Het
zijn bepaalde erfelijke eigenschappen.
Ze waarschuwen kleine kinderen er al
voor vooral je poes niet te plagen en
de boeren geven je een eigengemaak
te kaas of pot met jam van tijd tot
tijd."
Half in twijfel keek ik haar aan.
Maar zij bleek volkomen in ernst te
spreken.
„Sybil heeft ons vandaag geholpen
met de toekomst te voorspellen," zei
Rhoda. „Zij zat in dat groene ten
tje. Ze moet er heel knap in zijn, heb
ik altijd gehoord."
„Mij heeft ze een pracht van een
toekomst voorspeld," deelde Roodje
mee. „Geld in het laatje.en een
knappe, donkere vreemdeling van
overzee, twee echtgenoten en zes kin
deren. Dat is werkelijk niet zuinig!"
„Ik zag dat meisje Curtis proestend
van het lachen naar buiten komen,"
vertelde Rhoda. „En ze deed daarna
erg koket tegen haar vriendje. Zei
tegen hem, dat hij vooral niet moest
denken dat hij haar enige kans was."
„Die arme Tom," zei haar man.
„Wist hij haar goed van repliek te
dienen?"
„O ja. ,Wat ze mij beloofd heeft,
zeg ik je niet, liefje", zei hij tegen
haar. ,Dat zou je misschien helemaal
niet zo leuk vinden, meisjelief!"
„Flink van Tom!"
„De oude mevrouw Parker was
weer erg zuur," zei Roodje lachend.
„Het is allemaal dwaasheid", riep
ze „Geloof er toch niks van, jullie".
Maar toen schoot mevrouw Cripps uit
de hoek: „Lizzie, jij weet net zo goed
als ik dat juffrouw Stamfordis dingen
ziet die andere mensen niet zien.
en juffrouw Grey weet op de dag af
wanneer d'r een sterfgeval zal zijn.
Dat mankeert nooit! Je kunt me nog
veel méér vertellen, maar soms word
ik er koud vna!" Maar toen hield me
vrouw Parker vol: „De dood voorspel
len is héél wat anders. Dat is een
gave!" Waarop mevrouw Cripps zei:
„In ieder geval zou ik ze geen van
drieën de voet dwars willen zetten,
voor geen geld van de wereld!"
„Dat klinkt allemaal verbazend op
windend. Ik zou ze dolgraag eens
ontmoeten," gaf mevrouw Oliver in
alle ernst te kennen.
„Nou, dan nemen we je morgen
eens mee," beloofde kolonel Despard.
„Dat oude huis is werkelijk de moei
te waard. Dat moet je beslist eens
gaan zien. Ze hebben het heel com
fortabel ingericht, zonder iets van het
oorspronkelijke karakter te beder
ven."
„Ik bel Thyrza morgenochtend da
delijk even op," voegde Rhoda eraan
toe.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik
met een gevoel van opluchting naar
bed ging, die avond. „Het Vale
Paard" had ik in mijn gedachten ge
associeerd met iets huiveringwek
kends, iets onheilspellends. Maar het
bleek nu niets van dien aard te
zijn.
Tenzijer misschien ergens an
ders nog een „Vaal Paard" te vin
den was. Met die gedachte irj mijn
hoofd ben ik toen in slaap gevallen.
De volgende dag was alle spanning
voorbij, en wij voelden de zondag echt
als een rustdag. Zo'n gevoel als na
een feestje. Op het grasveld ston
den de grote tent en de kleine tent
jes nog zo'n beetje te flapperen in
de vochtige bries in afwachting dat
ze maandagochtend door de verhuur
dersbaas zouden worden weggehaald.
Maandag zouden we ook de balans
opmaken van baten en lasten en al
les opruimen. Rhoda had terecht be
sloten vandaag maar zoveel mogelijk
„de boel de boel" te laten en ertus
senuit te gaan.
We gingen allemaal ter kerke, en
luisterden eerbieding naar een geleer
de preek van ds. Dane Calthrop over
een tekst van Jesaia, die minder met
godsdienst dan wel met de geschiede
nis van Perzië te maken had.
„Wij gaan lunchen bij meneer
Venables", vertelde Rhoda na afloop.
„Je zult hem wel mogen, Mark. Hij
is werkelijk een belangwekkend man.
Is letterlijk overal geweest en heeft
van alles bij de hand gehad. Hij is op
de hoogte van allerlei buitenissige din
gen. Hij heeft drie jaar geleden
„Priors Hof" gekocht. En wat hij
er allemaal in heeft aangebracht moet
hem een fortuin hebben gekost. Hij
heeft kinderverlamming gehad en is
daardoor gedeeltelijk verlamd geble
ven. Hij kan zich alleen in een rol
stoel voortbewegen. Dat is wel droe
vig, vooral voor een man als hij, die
de hele wereld bereisd heeft, geloof
ik. Hij is schat- en schatrijk natuur
lijk. En zoals ik al zei, dat huis heeft
hij gewoon schitterend laten opknap
pen. toen hij het kocht was het haast
een ruïne die op inzakken stond. Maar
nu zit het boordevol met de kostelijk
ste zaken. Grote veilingen zijn de eni
ge dingen die hem tegenwoordig nog
ineresseren".
„Priors Hof" lag maar enkele ki
lometers van Rhoda's huis. Wij reden
er heen en zagen onze gastheer al in
zijn rolstoel, die hij zelf voortbewoog,
door de hal naar ons toekomen om
ons te verwelkomen.
„Aardig dat u allemaal gekomen
bent!" klonk het hartelijk. „U zult
na die dag van gisteren wel doodop
zijn. Het geheel is een geweldig suc
ces geweest, Rhoda!"
De heer Venables was een vijftiger,
met een mager vogelgezicht, waaruit
een snavelachtige neus vrij arrogant
naar voren stak. Hij droeg een hemd
met omgeslagen boord, waardoor hij
er bepaald ouderwets uitzag.
(Wordt vervolgd)
(Van een medewerkster)
„Men kan een vreemde taal in enkele weken accentloos
leren spreken en dat niet door uren gebogen te zitten over
grammatica- en idioomboeken, maar door te kijken naar
filmbeelden en te luisteren naar de alledaagse taal, die
daarbij gesproken wordtHet was de heer J. Janecek, van
het „Centre de recherche et d'étude pour la diffusion du
fran?ais", dat men in Parijs kortweg het „CrediP' noemt,
één van de uitvinders van de nieuwe audio-visuele methode
om Frans te leren. De cursus Frans volgens die methode,
ontwikkeld door het op staatskosten draaiende Credif, wordt
nu in filmdozen en op recorderbandjes naar het buitenland
verkocht. In Nederland gaan het Centraal Sociaal Werk
geversverbond en het Verbond van Werkgevers volgens die
methode les geven aan mensen uit het bedrijfsleven. Dezen
zullen er in vier weken vloeiend Frans leren spreken, Frans
voor aan de vergadertafel, bij het telefoongesprek en in de
correspondentie.
IN FRANKRIJK is al zes jaren doel
bewust gewerkt aan een vernieuwing
van het audio-visuele onderwijs. De heer
Janecek heeft daar van het begin af aan
meegewerkt. Veertienhonderd woorden
moet men kennen om een normaal ge
sprek in het Frans te voeren", vertelde
hij ons in Parijs. „Daar zijn wij achter
gekomen door een leger van 1.600 men-
Mevrouw Van Westreenen:
revolutie!"
een
dellen ten slotte tot in de perfectie uitge
werkt.
IN PARIJS en op de universiteit van Be-
sangon leidt het Credif nu buitenlanders
op om volgens de audio-visuele methode
de Franse taal in hun landen te gaan on
derwijzen. Na een cursus van zes weken
gaan de cursisten, over het algemeen le
raren en leraressen Frans, met methode-
boeken, filmdozen en bandjes naar hun
land terug. Een van hen was dit jaar de
Nederlandse mevrouw S. J. van Westree-
nen-Meijer, die gezonden was door de werk
geversorganisaties.
Bij die organisaties was het plan ont
staan om de kennis van de moderne talen
in het Nederlandse bedrijfsleven door doel
treffende cursussen op een hoger niveau
te brengen. Zo'n doeltreffende cursus had
men in Parijs al ontworpen voor de Fran
se taal. Men kan hier gerust verband
leggen tussen de groei van de E.E.G.,
waar Frans de voertaal is, en de ontwik
keling van deze methode, die met kracht
Leraar en pupillen in de „labora
torium-taalles".
door de Franse overheid gestimuleerd is.
Dat verband ontkent men bij het Credif
niet. De Nederlandse bedrijfsorganisaties
hebben besloten, te beginnen met een cur
sus Frans, omdat door de E.E.G. ook in
Nederland het Frans weer een belangrijke
taal is geworden in het zakenleven.
De leerlingen van de cursus die in
Noord wijk zal worden gehouden, zullen dan
ook geen jongelui van middelbare school
leeftijd zijn, maar mensen met leidingge
vende posities in grote Nederlandse bedrij-
corders. Het is onmogelijk om volgens
een boek te leren spreken en iedereen weet
dan ook uit ondervinding dat men met zijn
middelbare school-Frans niet ver komt in
Frankrijk.
Wij moeten eindelijk eens ophouden, ge
wichtig te doen en eerst een gemakkelijk
Frans leren, de gewone omgangstaal, door
ritme, mimiek, gewoonten en taalgebruik
rechtstreeks over te nemen".
„IK BEN ERVAN overtuigd dat dit de
vernieuwing zal worden", zegt mevrouw
Van Westreenen. Voor haar ligt een bloc
note met een margriet er op. Een geel
hart en witte bloembladen. „Als ik de
naam van zo'n bloem niet weet, dan moet
ik hem kunnen omschrijven", zegt zij.
„Iemand anders zal dan gauw genoeg de
naam laten vallen, zonder gemerkt te heb
ben dat ik die niet wist". „Die margriet
zou ook het symbool kunnen zijn van de
ze methode: het gele hart is de parate
kennis aan gemakkelijke woorden en zin
nen, waarmee wij overal mee terecht kun
nen. Pas als men die kent, kan men ver
der naar gespecialiseerde onderwerpen:
op medisch, technisch, wetenschappelijk,
literair, artistiek terrein. Dat zijn de wit
te bloembladen, die uit het hart van de
bloem groeien. Ieder kiest zijn eigen
bloemblad, zijn eigen onderwerp. Zulke
specialisatiecursussen (die men bij het
Credif nog aan het voorbereiden is) zul
len wij in de toekomst ook ongetwijfeld
kunnen geven. Voorlopig bepalen wij ons
echter tot het fundamentele Frans, het
gele hart van de bloem!"
„Wij gaan hier baanbrekend werken",
zegt mevrouw Van Westreenen. „Wij kun
nen het omdat het C.S.W.V. de middelen
beschikbaar stelt. Het schoolonderwijs zal
helaas nog lange tijd op ouderwetse voet
doorgaan, tot bewezen is, dat dit de ma
nier is en men andere eisen gaat stellen".
MAANDAG 14 september zal de Fran
se ambassadeur in het conferentiecentrum
De Baak te Noordwijk aan Zee de eer
ste volledige audiovisuele cursus Frans
ven. Een van de eersten, die zich voor de
nieuwe cursus opgaf, was een 63-jarige
heer.
Mevrouw Van Westreenen is de eerste
die in Nederland volgens deze revolutio
naire methode Frans gaat onderwijzen in
een officiële cursus. Dat is een experiment
in de onderwijswereld en zo voelt zij het
ook. Zij kent het lesgeven-met-boekjes
door en door. Zeventien jaar heeft zij op
het Frans-sprekende Madagascar gewoond
en daar, in het Frans, Engels en Duits
onderwezen. In 1956 teruggekeerd in Ne
derland heeft zij sindsdien steeds Frans
onderwezen, onder meer vier jaren aan de
Volksuniversiteit te Haarlem. Zij is vol van
deze „Franse revolutie" in het talenonder
wijs, die ook, of juist, in Nederland waar
men zoveel talen moet leren, hevig woedt.
En die zich straks zeker zal uitbreiden,
zo gauw de lessen volgens de audio-visuele
methode vruchten gaan afwerpen.
„Een levende taal moet men automatisch
leren en op reflex gaan gebruiken," zo
verdedigt zij haar stelling, ten aanzien
van de nieuwe leermethode. „Hier durft
men op de middelbare scholen nog boeken
te gebruiken, die al dertig jaar oud zijn.
In het voorwoord schrijft men dan iets
over een spoetnik, maar binnenin gebruikt
de auteur nog „ge" en „gij"
MEN ZOU de middelbare-schoolleraar
nu eindelijk eens de thema- en gramma
ticaboeken uit handen moeten nemen en
deze vervangen door projectors en tapere-
in. Nederland te doop houden. De ochtend
daarna begint de eerste les in het „Ta
lenpracticum", dat voorlopig onderge
bracht wordt in hotel Zeezicht. Daar ko
men de cabines waarin men nu eens met
koptelefoon op en een taperecorder voor
zich, dan weer kijkend naar de filmbeel
den op het projectiedoek, individueel Frans
leert. Daar zullen de deelnemers in de
gehuurde conversatiezaal, na de „labora-
toriumlessen", de verworven kennis on
middellijk mobiliseren tijdens gesprekken
in het Frans.
Omdat mevrouw Van Westreenen de
greep op haar leerlingen niet wil laten
verslappen, zal zij de uren van de dag,
waarop men niet actief bezig kan zijn,
vullen met Franse muziek en litteratuur.
En ook in de resterende vrije tijd, aan
tafel, in de hotelkamers, tijdens een wan
deling langs het strand, vraagt zij de cur
sisten alleen in het Frans de gesprekken
te voeren.
„Het worden vier weken van ge
concentreerd werken" zegt zij. „Laat
niemand denken, dat men door filmpjes
kijken en woorden nazeggen vanzelf
Frans leert. Iedereen moet enthousiast
meedoen, ik van mijn kant zal zorgen
dat het zo plezierig mogelijk opgediend
wordt. Er hangt veel van af voor het
vreemde-talenonderwijs in Nederland,
dat nu nog belangrijker is dan ooit in
het verleden".
sen een jaar lang in de straat, bij de
kruidenier in de stad, en in het dorp,
bij de dokter, de bakker, de slager, in
de trein, kortom overal neer te zetten
en te laten noteren wat er gezegd werd.
Er zijn computers aan te pas gekomen
om tenslotte te weten, dat men met de
1.400 meest gebruikte woorden in
Frankrijk een heel eind komt
„Om te weten hoe men een taal op de
meest natuurlijke wijze leert, hebben wij
gewoon naar kinderen gekeken. Die luis
teren naar wat hun moeder zegt. Zij zien
tegelijkertijd de wereld om zich heen en
bootsen de klanken van de namen, die men
de voorwerpen geeft, na. Op klank en beeld
op luisteren, zien en imiteren is ons sys-
teem gebaseerd. De taperecorder en de
projector zijn daartoe in de plaats geko
men van het boek en het schrift van de
klassieke methoden." Psychologen, peda
gogen en fonetici hebben de nieuwe mo-
218. Ontevreden keek Joris naar de apparaatjes, die
over de vloer zwermden. „Waarom nu weer van die
kappertjes, pakkertjes en dingetjes?" vroeg hij veronge
lijkt. „Waren mijn diensten als inbraakdeskundige dan
niet naar genoegen?" „Naar je eigen genoegen, bedoel
je", zei Panda. Hij wees beschuldigend op het stapeltje
bankbiljetten dat Joris in de hand had en vervolgde
streng: „Dat was helemaal de bedoeling niet, hoor! En
tegen mij stond je nog wel te zeuren, dat ik vooral geen
geld mocht wegpakken. Huichelaar!" „Tut, tut", sprak
Joris gegriefd, dat is niet de juiste toon tegenover uw
oudere vriend en beschermer, manneke! Ik moest dit
geld wel aannemen, om ons allen te redden. We moesten
immers generaal Tuffy wijsmaken, dat we van de con
traspionage waren?" „Ik luister niet meer naar je", zei
Panda. „Je brengt me altijd in de war, zodat ik niet
meer weet, wat goed of slecht is. In elk geval ben ik
blij, dat die apparaatjes het nu verder opknappen. Die
redden zich zonder geld!" „Zonder geld"mompelde
Joris bitter, terwijl hij de uitzwermende techniekjes
somber nakeek. „Bah! Overal wordt de ambachtsman
verdrongen door automatisering!"
EEUWENLANG heeft er een onge
schreven wet in Milaan gegolden dat
geen enkel gebouw hoger mocht zijn
dan de hoogste torenspitsen van de
reusachtige gotische Dom.
De stad gonsde van de discussies toen
in 1954 een 29 verdiepingen hoge
wolkenkrabber van gewapend beton
verrees op het Plein van de Republiek.
Het gebouw had een hoogte van
114 meter zes meter hoger dan de
hoogste spits van de kathedraal.
Nu echter is de Milanees aan hoge
gebouwen gewend geraakt en er lieten
zich nauwelijks tegenstemmen horen
toen er onlangs plannen bekend werden
gemaakt voor een 200 meter hoog ge
bouw van 50 verdiepingen dat het
,Afro-Aziatisch Centrum zal gaan
heten.
SEDERT de bouw van de wolkenkrabber
op het Plein van de Republiek verrezen
er nog 20 slanke reuzen die het silhouet
van Milaan hebben veranderd.
Het hoogst is nu het 32 verdiepingen tel
lende gebouw van het Pirelli-banden-
concern met 127 meter.
Het „Afro-Aziatisch Centrum" is ge
pland als een tehuis van staal en glas voor
Europese firma's en vertegenwoordigingen
die in Azië en Afrika belangen hebben,
en voor de consulaten en handelskantoren
van Aziatische en Afrikaanse landen. Er is
voorzien in ruimte voor een hotel, diverse
restaurants, winkels, reisbureaus, banken,
een postkantoor en een bibliotheek met
studie- en documentatiemateriaal over
Afrika en Azië.
DE OPZET IS, dat zakenmensen en per
sonen die belang stellen in contacten tussen
Europa en Afrika en Azië, in één gebouw
kunnen samenkomen en werken. Hoewel
de consulaten aangezocht zullen worden
om ruimte in het gebouw te huren, is het
geen regeringsaffaire maar een zuiver
particuliere onderneming.
De promotors van het centrum zijn te
vinden bij de „Afro-Aziatische Internatio
nale Bank" van Milaan, het idee is van ir.
Nino Cugnasca die tevens ontwerper van
de wolkenkrabber is.
„Ik heb veel in Azië en Afrika gereisd",
vertelde hij. „Ik heb daar vriendschappe
lijke gevoelens jegens mijzelf en de Ita
lianen in het algemeen gevonden. Ik vond
het een mooi idee om al deze vrienden uit
te nodigen naar Italië te komen, met hen
over onze problemen te praten en zo mo
gelijk na te gaan hoe wij elkaar bij de op
lossing ervan wederzijds kunnen helpen.
Wat er moest komen was om zo te zeggen
een grote salon, vandaar het idee van een
groot gebouw".
Behalve vijftig bovengrondse verdie
pingen krijgt het nieuwe gebouw vijf
ondergrondse etages. Hierin zullen onder
meer de bankkluizen, de elektrische instal
latie, een bioscoop, een zwembad, een gym
nastiekzaal, een vergaderzaal en een ga
rage worden ondergebracht. Het dakterras
van het Centrum zal een luchthaven voor
helikopters worden.
Advertentie
De collecte, die in Winterswijk is gehou
den om de joodse gemeente behulpzaam
te zijn bij het herstel van de op het jood
se kerkhof aangerichte grafschennis heeft
een bedrag van bijna 1000 opgebracht.
Bovendien is een bedrag van 500 toe
gezegd door de Nettie van Zwanenberg
stichting. Inmiddels heeft het personeel
van het natuursteenbedrijf Lamers aan
geboden in zijn vrije tijd geheel belange
loos de schade op het kerkhof te herstel
len.
Het opleidingsschip s.s. „Empire State
4" van de hogere zeevaartschool aan
de universiteit van de staat New York
zal morgen in de haven van Amsterdam
aankomen voor een vierdaags bezoek. Zon
dagmiddag zal de Empire State voor het
publiek te bezichtigen zijn van 1 tot 4 uur
aan het Steenen Hoofd. Het schip vertrekt
dinsdag weer naar zee.
Afscheidsgehoor. De koningin heeft op pa
leis Soestdijk de ambassadeur van Af
ghanistan in ons land en mevrouw Ludin
in afscheidsgehoor ontvangen.
