Rusland en Duitsland verdeelden het roei-goud
Carel Godin de Beaufort
na spannende jacht
op Konstantinova
Televisie in het vaarwater
van de Europese roeititels
was een rustig coureur
MEIKE DE VLAS
veroverde het zilver
Surtees bezorgde Ferrari
triomf op Nuerburgring
John
grote
Brons voor dubbel
vier van Nereus
Geen striptease
bij de Bosbaan
Honda hield
het lang uit
Pon tweede in
Duitsland
Roeiploeg gaat
met vakantie
MAANDAG 3 AUGUSTUS 1964
9
De Oostduitse roeisters kenden hun vreugde niet. Na
tuurlijk, Rusland won tijdens de Europese roeikampioen-
schappen voor dames in Amsterdam voor de elfde maal in
successie de Hollandse Windmolen, de eeuwigdurende
wisselprijs voor teams van de Europese titelwedstrijden.
Natuurlijk, de gestuurde vier, het skiffnummer en de dubbel
twee waren voor het land dat vorig jaar op alle fronten
ongenaakbaar bleek. Twee maal moest echter op de winde
rige Bosbaan het wat sombere Russische volkslied plaats
maken voor het „O, Freude schönste Götterfunken" uit Beet-
hovens negende symfonie, de „nationale hymne" van de
gezamenlijke Duitse ploeg. Niet alleen triomfeerden de
Nereus verraste
Waterskititel springen voor
de Oostenrijker Raifner
Schoenen van de Duitse
acht gaan van vreugde
overboord op Bosbaan
Oostduitse leden van de gezamenlijke equipe in de dubbel
vier, ook de acht het hoofdnummer van de titelstrijd
was voor Oost-Duitsland.
De Nederlandse successen waren, hoe kon het anders, van
bescheidener aard. Het zilver van Meike de Vlas werd echter
nauwelijks minder geestdriftig ontvangen dan het goud van
de Russinnen en de Oostduitse roeisters, evenals de bronzen
medaille waarvoor de quadruple van Nereus zorgde. Jammer,
dubbel jammer, dat een vuile klap van Elsbeth Sprangers
in de sprint om de derde plaats van de dubbel tweeën een
tweede bronzen medaille juist aan Nederland deed ontgaan.
Vijf kanovaarders zijn
voor Tokio aangewezen
Het was, ondanks de kille temperatuur,
een mooie dag voor Nederland. Voor het
eerst in de dertien-jarige geschiedenis van
de Europese dameskampioenschappen
hadden leden van de nationale ploeg zich
immers geplaatst in alle vijf finales, een
prestatie die slechts roeiwereldmachten
Rusland en Duitsland evenaarden. Winst
voor Nederland in de herkansingen van
de skiffs en de dubbel tweeën, alsmede
een derde plaats van de vier van Willem
III in de vier met stuurvrouw waren daar
zaterdag oorzaak van.
Vooral Elsbeth Sprangers en Ineke
Brans zorgden er voor dat de vaderland
se roeikolonie de finaledag met groot op
timisme tegemoet zag. Nadat Rusland het
internationale record op de openingsdag
op 3 min 32.50 had gebracht zag de zwart-
blonde combinatie in de repechages kans
die snelste tijd met 4,45 seconde te ver
beteren. Een Elsbeth Sprangers en Ineke
Brans in deze glanzende vorm hadden
zondag waarschijnlijk zelfs een zilveren
plak veroverd. Helaas, in de eindstrijd
lukte het niet. De ploeg roeide minder re
gelmatig en moest, zoals gezegd, zelfs het
brons nog afstaan.
„Heldin" Meike de Vlas heeft haar sup
porters lange tijd in bange onzekerheid
gelaten. De Hunze-skiffeuze lag zelfs na
200 meter in zesde en laatste positie. De
Russische Galina Konstantinova en de
oud-kampioene uit Praag Alena Postlova
schenen de strijd te gaan beheersen. Vijf
volle seconden lag Meike toen de 500 me-
terlijn werd gepasseerd, op de Russische
achter. Op dat moment was de Neder
landse kampioene Frankrijk en Duitsland
al voorbijgegaan. Nog was het niet ge
noeg, het tempo ging omhoog. Ook Pen
ny Chuter, de Engelse kampioene, moest
er 300 meter voor de finish aan geloven.
Galina Konstantinova zag haar concurren
te Meike was in de laatste 500 meter
maar liefst vier seconden sneller dan
haar tegenstandster steeds dichter na
deren. Een Nederlands tempo van 38 sla
gen bracht Galina's titel steeds meer in
gevaar, te meer daar de tribune en de
toeschouwers langs de baan zich met het
heroïek gevecht gingen bemoeien. Op
150 meter van de finish lagen de beide
boten vrijwel boord aan boord. Een bijna
uitgeputte Galina perste het laatste beet
je kracht uit haar spieren. Een klein taf-
je kwam de Russische skiff naar voren.
Het zilver was echter ruimschoots voor
Nederland.
Groot was ook de spanning in het duel
van de double sculls. Tsjechoslowakije,
Rusland en Ineke Brans Elsbeths Spran
gers voerden direct al het veld aan. Veel
heeft de PoseidomWillem Ill-combinatie
in die eerste fase van zichzelf gevergd.
Enkele honderden meters voor de finish
werd dat al duidelijk. Het duo dat za
terdag zo'n grootse indruk maakte roei
de nu ineens minder regelmatig. De cli
max van het drama kwam op amper hon
derd meter voor de aankomstlijn. In een
boord-aan-boord-gevecht met de Hongaar
se dubbel-twee maakte Elsbeth Sprangers
de fout van haar leven. Bij de herstelhaal
raakte het blad van haar roeiriem het
water, de „Christina" kwam bijna stil te
liggen. Zonder moeite greep Hongarije
daardoor toch nog het brons. Een ont
goochelde Elsbeth verborg het hoofd even
later in de handen. Dapper maakte de
blonde slag-roeister even later achter Rus
land, Tsjecho-Slovakije en Hongarije de
ere-ronde. Tranen en een nerveuze glim
lach vochten bij haar om de voorrang.
Een strijd Nederland—Hongarije gaf ook
de wedstrijd van de dubbel vieren te zien.
De Nereus-quadruple, gecoached door oud-
„Willen de Nederlandse dames op
het secretariaat hun kleding inleveren?"
Dit luid door de microfoons schallende
verzoek aan de leden van de oranje
equipe bij de Europese roeikampioen-
schappen ontlokte heel wat gegrinnik
aan de toeschouwers, die nog over de
finales en de verrassende tweede plaats
voor Meike de Vlas zaten na te praten.
Werd dit een door het bestuur van
de roeibond afgedwongen striptease?
De Nederlandse meisjes lieten lang op
zich wachten maar kwamen uiteinde
lijk de enkele nieuwsgierigen, die ver
baasd weliswaar maar overigens niet
afkerig van een extraatje waren blijven
staan, teleurstellen, want de striptease
ging niet door. De oproep gold name
lijk de oranje-baadjes en de trainings
pakken, die de roeibond in reserve wil
hebben voor de heren, die nu bezit
hebben genomen van de Bosbaan.
De vier met stuurvrouw van Neder
land, welke de bronzen medaille ver
overde: Marjo Bennink, Marianne
van Beinum, Alied Blom, Ruth de
Kanter en Dittie Simons (stuurvrouw).
Op de Nuerburgring werden zaterdag bij
een snijdende en verraderlijke wind op een
kletsnat circuit races gehouden in de
groot toerisme klassen tot 2500, tot 1600
en tot 1300 cc. Bij de grootste wagens
zegevierde de Duitser Gerhard Koch met
een Porsche voor de beide Nederlanders
Ben Pon en Rob Slotemakers, die even
eens met Porsche reden.
Een ronde na de start nam Koch de lei
ding gevolgd door Pon, de Duitser Selbach
en diens landgenoot Schuetz. Koch bleef
de leiding behouden, terwijl Pon en Slote-
maker steeds weer van positie verwissel
den. Twee ronden voor het einde, van de
159.670 meter lange rit, werd de wagen
van de Duitser steeds langzamer en of
schoon Pon steeds dichterbij kwam, kon
hij Koch net niet meer bedreigen. Met
3 seconden verschil werd Ben Pon versla
gen.
John Surtees, de winnaar van de
Nürburgring kijkt lachend toe hoe
Graham Hill, die tweede werd,
champagne drinkt uit de trofee van
de Grand Prix. Rechts de Italiaan
Bandini.
Dit weekeinde hebben de toeschouwers
bij de Europese roeikampioenschappen
voor dames op de Bosbaan een voorproef
je gekregen van reclame in de televisie.
Tijdens de directe uitzendingen van de
N.T.S. werden gelijktijdig op het gesloten
circuit op de Bosbaan ook reclamebood
schappen geprojecteerd, vaak op de on
gelukkigste ogenblikken. Zo misten de toe
schouwers de start van de dubbeltwee om
dat juist op dat belangrijke moment de
kwam.
Ook de N.T.S. zelf had enkele missers.
Toen de eerste finale, de vier met stuur
vrouw, werd gestart toonde het scherm
spot van een genotmiddel op het scherm
nog het Eurovisietestbeeld en later, bij het
vertrek van de dubbelvieren, liet de re
gisseur ons genieten van enkele verveeld
op een hekje leunende bezoekers.
Tijdens een vergadering van de gedele
geerden der deelnemende landen werd za
terdagavond geklaagd dat de roeisters op
de zesde en laatste baan nauwelijks de
starter kunnen horen, omdat de motor
van de rijdende tribune en die van de
t.v,-wagen diens stemgeluid soms over
stemmen. Thomas Keiler, de president
van de internationale roeifederatie, zei
daarop dat hij onmiddellijk maatregelen
zou nemen en hij stelde voor de motoren
van de wagens pas te laten starten als
de roeisters al vertrokken zijn. Voor de
t.v.-wagen bleek dat op technische bezwa
ren te stuiten. Dan maar verder van de
start opstellen, stelde een resolute Keiler
heel nuchter vast. Ten slotte zijn de roei
kampioenschappen op de eerste plaats toch
voor de roeiers.
Carel Godin de Beaufort begon zijn
sportloopbaan in 1955. Toen startte hij
met een Porsche in de Tulpenrallye.
Erg succesvol was dat begin niet, want
in het zicht van de haven moest hij de
strijd staken. Datzelfde jaar kwam hij
in Zandvoort voor het eerst in sport
wagenraces uit. Ook daarin had hij niet
al te veel geluk.
Maar een jaar later kwamen dan de
eerste internationale successen: een
tweede plaats bij de klassieke 1000 km.
van de Nürburgring. Hij debuteerde
voorts in 1956 in de 24 uursrace van
Le Mans. Zes uren hield zijn Porsche
de strijd vol, toen moest de wagen door
motorpech het circuit verlaten. In 1957
treffen we in het eindklassement van Le
Mans de naam Godin de Beaufort op
de 6e plaats aan. „Careltje" werd dat
jaar winnaar in zijn klasse.
Nadat hij in Caracas bij een wedstrijd
voor sportwagens 7e was geworden,
ging de Nederlandse top-coureur naar
Italië om zijn geluk te beproeven in
de zware Mille Miglia. Met een be
scheiden maar stellig eervolle
vierde plaats in zijn klasse moest „Ca
reltje" genoegen nemen.
Niet alleen de Nederlandse autosport
kenners hadden inmiddels begrepen,
dat „Careltje" klasse had, ook de lei
ders van de Porsche-renstal hadden dat
ingezien. En sinds begin 1957 reed Go
din de Beaufort dan ook met steun van
het Duitse merk. In Le Mans werd hij
vijfde in het algemene eindklassement;
bij de training voor de Grote Prijs van
Nederland 1958 op Zandvoort draaide hij
met zijn Porsche RS de snelste ronde
met een gemiddelde van 142 km. per
uur, een snelheid die met een sportwa
gen nog nimmer op dat circuit was be
reikt.
Een voorlopig hoogtepunt in zijn car
rière was zijn overwinning op zondag 3
mei 1959 in de Grote Prijs van Francor-
champs voor sportwagens, wederom in
een Porsche.
In de jaren waarin vrijwel alle fa-
brieks-rijders van de orthodoxe 1500 cc
viercilinder motor naar de V 8-motor
overgingen, moest de coureur uit
Maarsbergen zich tevreden blijven stel
len met een aanzienlijk minder snelle
vier cilinder. Toch slaagde Careltje er
in met zijn langzamerhand bijna antie
ke Porsche geschiedenis te maken in
de autosport. Op de 20e mei van 1962,
rijdend voor eigen publiek op Zand
voort, gebeurde wat niemand voor mo
gelijk had gehouden. In de Grote Prijs
van Nederland, waarmee in dat jaar de
competitie om de wereldtitel der cou
reurs werd begonnen, legde de zilver
grijze Porsche beslag op de zesde
plaats. Voor het eerst in de geschiede
nis had een Nederlander een punt in de
strijd om het wereldkampioenschap ver
overd. Daar bleef het dat seizoen niet
bij. Zes weken later, in de Franse
Grand Prix, evenaarde de Porsche-rij-
der zijn prestatie van Zandvoort.
Toen in het voorjaar van 1963 de In
ternationale Sportcommissie van de Fé-
dération Internationale de l'Automobile
de lijst van z.g. A-coureurs moest sa
menstellen werd Godin de Beaufort's
naam dan ook met die van zestien an
dere prominente rijders erin opgeno
men.
Careltje heeft zich, door de aanzien
lijk minder snelle wagen waarover hij
de beschikking had, nooit kunnen men
gen in de strijd om de ere-plaatsen.
Hij moest rijden op zekerheid en hopen
dat zijn achterstand op het snellere deel
van het veld niet te groot zou worden.
Toch zou het onjuist zijn te beweren
dat Careltje zijn zesde plaatsen louter
en alleen verdiend heeft door het uit
vallen van zijn tegenstanders. Opval
lend is immers dat de man die de snel
ste vier-cilinder die overigens heel
vaak wagens met V 8-motoren achter
zich liet bestuurde altijd Carel Godin
de Beaufort heette.
In 1963 toonde de hotelier-coureur dat
zijn resultaten van 1962 geen toevel wa
ren geweest. In de Belgische Grand
Prix viel hem opnieuw een zesde plaats
en een punt voor de wereldtitel ten deel.
Dat hij zijn score van 1962 zou evena
ren stond vast na de Grote Prijs van
Amerika, die op 6 oktober te Watkins
Glen werd verreden. Achter de B.R.M.'s
van wereldkampioen Graham Hill en
Richie Gintherm, de Lotus van Jimmy
Clark de man die in 1963 de titel
zou veroveren de Brabham Formule
I-wagen van Jack Brabham en de Fer
rari van Lorenzo Bandini werd Careltje
zesde, zodat ook in 1964 de naam van
een Nederlander op de lijst van Inter
nationale A-coureurs voorkomt.
skiffkampioene Marian Luderus, lag hal
verwege de race in de vierde positie. Bijna
een volle lengte voorsprong hadden de
Hongaren. Met een tempo dat in de eind
fase de 40 zelfs overschreed werd dat ver
schil toch nog overbrugd zodat opnieuw
een Nederlandse vertegenwoordigster aan
het erevlot mocht meren.
Dat de vier van Willem III, Nederlands
minst-sterke ploeg, bij de vier met stuur
vrouw slechts in de achterhoede van het
veld kon eindigen stond eigenlijk al bij
voorbaat vast. De zesde en laatste plaats
van de Amsterdamse équipe in de matige
tijd van 3.56.83 was echter een teleurstel
ling.
Voor de Argo-acht was er in het sterke
veld een alleszins aanvaardbare vierde
plaats. Tsjechoslowakije en Engeland liet
de équipe uit Wageningen nog ruimschoots
achter zich.
De uitslagen luiden: Vier met stuurvrouw:
1. en kampioen van Europa Rusland 3.35.19;
2. Duitsland 3.39.91; 3. Roemenië 3.40.20; 4.
Hongarije 3.41.58. 5. Tsjecho Slowakije 3.46.00;
6. Nederland (Willem 3) 3.56 83
Skiff; 1. en kampioen van Europa Galina
Konstantinova (Rusland) 3.44.70, nieuw inter
nationaal baanrecord, oude record 1964 Karen
Ulrich Wolf (W.-Dld.) in 3.47.2; 2. Meike de
Vlas (Nederland) 3.45.17 nieuw nationaal
baanrecord, oude record 1954 Agnes Reuter v.
Nautilus in 3.50.6; 3. Alena Postlova (Tsj. SI.)
3 47. 08; 4 Penny Chuter (G.B.) 3.49.48; 5.
Karen Ulrich Wolf (W.-Dld.) 3.53.30; 6 Renee
Camu (Fr.) 3.53.74.
Dubbel vier: 1. en kampioen van Europa:
Duitsland 3.22.11 (nieuw internationaal baan
record; oude record: 3.27.0. Rusland in 1954);
2 Rusland 3.23.61; 3. Nederland (Nereus)
3.28.54 (nieuw nationaal baanrecord, oude
record 5.29.1, De Vliet in 1958); 4. Hongarije
3.29.45; 5. Roemenië 3.37.07; 6. Frankrijk
3.44.91.
Dubbel twee: 1. en kampioen van Europa:
Rusland 3.32.43; 2. Tsjechoslowakije 3.34.70; 3.
Hongarije 3.38.23 4. Nederland (Elsbeth
SprangersIneke Brans) 3.39.61; 5. Bulgarije
3.41.70; 5. Duitsland 3.44.47.
Achten: 1. en kampioen van Europa: Duits
land 3.10.63 (nieuw internationaal record,
oude record: 3.14.5, Rusland in 1954); 2. Rus
land 3.13.77; 3. Roemenië 3.19.96; 4. Neder
land (Argo) 3.23.47; 5 Tsjechoslowakije
3,26.39; 6. Groot Brittannië 3.31.21.
De Russische ploeg heeft, voor de elfde
De 29-jarige Brit John Surtees, ex-we
reldkampioen motorrennen, zegevierde
zondagmiddag voor de ogen van 310.000
laaiend enthousiaste toeschouwers die het
Nuerburgcircuit omzoomden. Natuurlijk
ligt dit bochtenrijke en prachtige circuit
de Italiaanse Ferrari's bij uitstek en kent
John Surtees, die hier op snelle motoren
vele malen grote successen boekte het
parkoers op zijn duimpje, maar dat hij in
een dergelijke recordrit zou zegevieren
dat had hij en de gehele Ferrari-renstal
zeker niet gedacht. Want had Ferrari niet,
evenals een jaar geleden met enorme
pech te kampen? Immers in dit seizoen
vielen de Italiaanse wagens in de starts
maar liefst zeven maal uit en men kan
zich dan ook indenken hoe de van geluk
stralende John Surtees werd ingehaald.
Een vreugde, die alleen overschaduwd
werd door het ongeluk van onze landge
noot Carel Godin de Beaufort, die zater
dags tijdens de training uit de Adenau-
bocht werd geslingerd en zwaar gewond
uit zijn totaal vernielde wagen naar een
ziekenhuis werd overgebracht.
Voor Surtees werd het een geluksdag.
Alles lukte, het weer werkte mee en ter
wijl de ene concurrent na de andere te
rugviel en wereldkampioen Jim Clark
zelfs na zeven ronden moest opgeven,
draaide Surtees de ene recordronde na de
andere en bereikte met een snelste ronde
van 158,2 km per uur een hoogste gemid
delde van 155,4 km nieuwe, niet voor mo
gelijk gehouden verrichtingen.
Het wereldkampioenschap staat nu
weer open, want de sympathieke Brit ligt
met 19 punten op de derde plaats achter
Graham Hill (32), die nu tweede werd,
en Jim Clark (30 pnt).
Buiten verwachting goed hield zich de
Japanse Honda-formuleracewagen die
voor de eerste maal in een race van een
dergelijk kaliber uitkwam. Ofschoon de
mecaniciens in de nacht van zaterdag op
zondag liefst driemaal nieuwe motoren
hadden gemonteerd, bleef de 12-cylinder
tot twee ronden voor het einde in de
strijd. Daarna raakte de Amerikaanse
coureur Bucknum van de baan en moest
opgeven.
Weliswaar nam Bandini met een blik-
semstart de leiding, maar Clark (Lotus),
gevolgd door Gurney (Brabham), Surtees
(Ferrari), Graham Hill (BRM) gingen als
een schicht de noordelijke bocht in, ter
wijl Honda zich van de laatste plaats op
de 13e nestelde.
Leverden Clark en Surtees een moor
dend duel met een wiellengte daarachter
Gurney, en Hill, Bonnier en Hailwood wa
ren in de eerste ronde reeds uitgescha
keld door motorpech. Een ronde later ver
dwenen Phill Hill en Baghetti, terwijl
Surtees door prachtig bochtenwerk 200
meter voorsprong had genomen op de
rest van het veld, aangevoerd door Jim
Clark.
Deze positie bleef gehandhaafd tot de
vierde ronde, toen ging Gurney, die Clark
had ingelopen, Surtees voorbij. McLaren
en Edgar Barth moesten naar de pitch
wegens machinestoring, terwijl ook An
derson even later moest opgeven.
John Surtees kwam echter weer terug,
nam twintig meter op Clark en liep in re
cordtijden rondsuizend steeds verder weg.
Voor Clark kwam al spoedig het einde
toen hij met een rokende motor, veroor
zaakt door de ventilatorriemen, moest
stoppen. In de tiende ronde kwam Gur
ney dichter bij Surtees met een gemid
delde van 157.1 km per uur, maar zijn
oververhitte motor begaf het. Voor Sur
tees was er toen niets meer aan de hand
en won gemakkelijk zijn laatste ronde met
een gemiddelde van 159 km per uur rij
dend.
maal in successie, de „Hollandse windmolen",
de teamprijs van de dames gewonnen.
De eindstand luidt: 1. Rusland 38Vi pnt.;
2. Duitsland 30'/» pnt.; 3. Nederland 20 pnt.;
4. Roemenië 17 pnt.; 5. Tsjechoslowakije 16
pnt.
De Oostenrijker Gerhard Raifner heeft
zondag het onderdeel springen gewonnen
tijdens de wedstrijden om het Europees
en Afrikaans kampioenschap waterski te
Gastelgandolfo. Onze landgenoot Bernard
Woltering eindigde op de negentiende
plaats. In het eindklassement van de com
binatie was de eerste plaats voor Mario
Pozzini (Italië).
Bij de dames werd het springen gewon
nen door de charmante Francaise Dany
Duflot. Dany Duflot werd tevens eerste in
de combinatie.
De Britse Jeanette Stewardwood behaal
de zaterdag de titel slalom dames. De sla
lom voor heren leverde een zege op voor
de Italiaan Tommy Bernocchi. Onze land
genoot Bernard Woltering werd 31e en
laatste.
De Nederlandse Olympische roeiploeg
zal onmiddellijk na de Europese kam
pioenschappen met vakantie naar Oosten
rijk vertrekken. De chef d'équipe van
de roeiers, de Amsterdamse arts A. Dok-
kum, vertelde, dat het de bedoeling is de
ploeg voor een tijdje het roeien te doen
vergeten na dit inspannende seizoen. Maar
die vakantie betekent niet, dat de oranje
hemden louter voor hun plezier naar Oos
tenrijk zullen gaan. Zij zullen onder lei
ding staan van Dick Schmull, die ook de
afgelopen winter de Nederlandse roeiers
heeft voorbereid op het Olympische sei
zoen. Twéémaal per dag zal Schmull da
conditie van de roeiers op peil houden en
voorts staan wandelingen in het hoogge
bergte op het programma. De Nederland
se roeibond hoopt door deze tiendaagss
vakantie de roeiers weer „gretig" te ma
ken.
Na de Oostenrijkse reis zal dan de ploeg
op de bosbaan weer normaal met de
roeitraining doorgaan, echter in vreemde
boten want de eigen schepen worden al
op 13 augustus aan boord van het Ne
derlands schip Ceres gebracht, dat ook d«
boten van een groot aantal andere lan
den naar Japan zal vervoeren.
Het bestuur van het Nederlands Olym
pisch Comité heeft de volgende kano
vaarders aangewezen voor de Olympische
Spelen in Tokio:
K-l 1000 meter: Anton Geurts (Beatrix,
Eindhoven); K-2 1000 meter: Anton Geurts
en Paul Hoekstra (PWV, Hengelo); K-4
1000 meter: Chick Weyzen (Treeg, Maas
tricht), Paul Hoekstra, Jan Wittenberg en
Theo van Halteren (beiden DKV, Deven
ter). Over de chef d'équipe en een reserve
is nog geen besluit genomen.
