Jules Roy aards over zijn toneel
ervaringen in de Verenigde Staten
In Aix kan men zich laven aan de
eeuwig-nieuwe kunst van Mozart
TRIUMPH DEALER
In Djakarta draait na jaren
weer een Nederlandse film
„Opleiding is veel
stimulerender
dan bij ons"
NEGEN MUZEN
IJmond-documentaire
Ondanks anti-westerse cultuurpolitiek
WOENSDAG 5 AUGUSTUS 1964
7
V
Tekeningen van J.H. Kuiper
in Jn Goede Uur"
Pi
HARRY OOMEN
nabMchotiwIiigMi
Champagnole
Documentaire over
opleiding Rijkspolitie
Toneelstuk van jeugdige
Griek in Athene verboden
Pierre Salinger senator
De radio geeft donderdag
HILVERSUM I 402 m. 7.00 AVRO. 7.50
VPRO. 8.00-24.00 AVRO.
T elevisieprogramma
(Van onze correspondent)
NEW YORK. Greenwich Village is de kunstenaarswijk van New York, waar
men artiesten van alle nationaliteiten ter wereld treffen kan. Ook Nederlandse.
Zo ontmoette ik er dezer dagen de jonge, begaafde acteur van de Haagsche
Comedie Jules Royaards, die met vrouw Nelleke Knegtmans en vriend Wilbert
Bank (volgend seizoen dramaturg bij „Studio") vijf weken lang New Yorks
toneel kwam bestuderen. De Vereniging van Vrienden van de Haagsche Comedie
had deze reis financieel mogelijk gemaakt. Jules Royaards' brandende belang
stelling voor alles wat toneel is maakte dat deze vijf weken wél besteed werden.
„Wat heb je zo gezien?"vroeg ik wat naïef, om al gauw te merken dat bijna
niets was overgeslagen. Zowel de openluchtvoorstelling van Shakespeare's
„Othello" in het Central Park, als de musicals „Funny Girl" en „Hello Dolly",
als natuurlijk ook het alom hooggeprezen „The subject was roses" van Gilroy
had Jules gezien.
- "i" 'i~
i/È" w
„WEET JE," zei 'hij, „het niveau is
hoog en vooral de sterren zijn eerste klas,
maar ik geloof niet, dat het bij ons in
Holland veel minder is. Bijvoorbeeld Paul
Steenbergen zou in New York op hetzelf
de topniveau staan als nu in Nederland,
daar ben ik van overtuigd. Wat me hier
alleen geweldig opvalt is de gevarieerd
heid van sommige talenten. Neem bijvoor
beeld een meisje als Barbara Streisand in
„Funny girl." Zij kan zingen, dansen, to
neelspelen. Dat kind kan alles. Zo
iets hebben wij niet. Maar dat ligt na
tuurlijk ook aan het ontbreken van een
musical-traditie in Holland en aan de op
leiding bij ons."
MET HET WOORD opleiding waren we
meteen midden in een onderwerp dat Ju
les Royaards warm maakt. „Ik vind dat
op de Amerikaanse toneelscholen het on
derwijs veel gevarieerder en stimuleren
der is. Je leert er ten eerste meer verschil
lende technieken, maar je wordt ook veel
positiever aangepakt dan in Holland. Als
je op een Newyorkse toneelschool een scè
ne doet en er deugt bijna niets van, dan
kraken ze niet alles af, maar halen juist
naar voren wat er goed was en proberen
je dan in die richting verder te laten
gaan. Dat werkt veel prettiger en houdt
in dat er enorm enthousiasme bestaat op
de lessen."
Voor die geestdrift bestaat overigens
nog een reden: men betaalt de lessen aan
de toneelscholen meestal per les, waar
door iedereen uit elk uur wil halen wat
er in zit. Van dat systeem was Jules
Royaards enigszins onder de indruk,
maar toch prees hij zichzelf gelukkig een
Nederlands acteur te zijn als hij zich ver
geleek met afgestudeerde jonge toneel
spelers in New York. Die hebben name
lijk nauwelijks kans op werk de eerste
jaren na de toneelschool en moeten meest
al als kelner of hulp in een winkel de
bost verdienen.
DAT KOMT DOOR het niet-bestaan van
vaste toneelgezelschappen in Amerika,
door het systeem per opvoering toneelspe
lers aan te trekken waardoor zij, indien
het stuk succes heeft, soms een jaar, soms
twee jaar dezelfde rol blijven spelen, maar
als het stuk valt binnen een maand weer
op straat staan.
„Nee, wat dat betreft zijn wij goed
af in Nederland. Mijn Amerikaanse colle
ga's geloven bijna niet wat ik in één jaar
voor rollen speel. En dat allemaal binnen
de veilige omheining van één gezelschap
en niet via de in Amerika zo geprezen
vrije markt, die voor jonge acteurs zon
der naam een ramp is".
WIJ PRAATTEN nog wat over de stuk
ken die hij gezien heeft; over Alec Gui-
ness die een sublieme rol speelt als de dich
ter Dylan Thomas in een op zichzelf
smakeloos stuk van Sidney Michaels, en
over „The subject was roses", dat door
de hele Amerikaanse pers de gebeurtenis
van het afgelopen seizoen werd genoemd.
Jules Royaards begreep dat niet. „Ik
vond het ouderwets en vervelend en was
bijna weggelopen. Het thema van de zoon,
die terugkomt uit de oorlog en het ka
potte huwelijk van zijn ouders ziet, is al
niets geweldigs. En het stuk .madkt het
niet tot iets geweldigs. Nee, het reper
toire is ons wel tegengevallen. Er lopen
bijna geen nieuwe Amerikaanse stukken
die de moeite waard zijn om mee naar
huis te nemen."
MAAR WAT JULES Royaards wél mee
neemt naar Holland is een idee, namelijk
over de invoering van het Amerikaanse
systeem van goedkope en dure avonden
in de schouwburg. „Waarom zou je niet
hogere prijzen vragen voor zaterdag- en
zondagavondvoorstellingen, die toch bijna
altijd uitverkocht zijn en die een speciaal
publiek trekken? Dan kun je op andere
dagen goedkoper zijn en een publiek
krijgen, dat nu schichtig om de schouw
burg heen loopt. Wist jij dat in Holland
maar vijftien percent van de bevolking
toneel gaat zien? Dat is toch te gek. Daar
aan moet wat gedaan worden!"
„WAT ZOU JE zelf denken van een jaar
•pelen in het buitenland?" vroeg ik hem,
er aan herinnerend dat zijn beroem
de grootvader Willem Royaards zowel in
Duitsland (bij Reinhardt), als in Engeland
opgetreden is in zijn jongere jaren. Klein
zoon Jules stond er sceptisch tegenover.
„Als de toneelgezelschappen je een jaar
lieten gaan met de garantie dat ze je
daarna weer terugnamen, dan zou ik wel
willen. Maar zoals het nu is, is het een
te groot risico een jaar te verdwijnen.
Jammer, want je zou veel kunnen leren
in zo'n jaar en misschien wat mee terug
kunnen brengen".
Jules Royaards
IK NAM AFSCHEID, want Jules moest
rennen om nog een matinee te halen.
„Treurig dat die tijd in New York zo om
gevlogen is", zei hij nog op de valreep.
„Ik ben reuze blij dat ik heb kunnen gaan,
maar nu we weer bijna terug moeten, zou
ik weer langer willen blijven. New York
is een geweldige stad, niet alleen het
toneel, maaralles".
NA REIN DOOL exposeert thans de te
kenaar J. H. Kuiper in „In 't Goede Uur".
Dit op raad van Dool. Kuiper komt me
voor als vooral een illustrator. En verre
van een kwade. Hij exposeert tekeningen
en grafiek. Zijn pasteltekeningen zouden
kleurenlitho's kunnen worden of wel in lijn
cliché kunnen worden gereproduceerd. Kui
per gebruikt een pastelsoort, dat zich niet
mengt bij het over elkaar heen zetten van
de verschillende kleuren. Hij gebruikt die
pastel zeer positief en laat vaak veel wit
van het papier staan. Zijn kleurgeving
heeft meer sierende dan plastische of psy
chologische betekenis, maar is mij wel
een plezierige.
KUIPERS verbeeldingen doen soms even
aan die van Chagall denken. Zij hebben
door hun vormgeving iets van een oude
volkskunst. Zij werden met geest gemaakt.
Met zijn enkel-kleurige prenten en tekenin
gen weet Kuiper onze sentimenten wel te
bespelen, al zullen we niet diep ontroerd
worden.
Mooi is zo'n meisje met de hand aan
haar mond; een zwanger vrouwtje pakt wel
even; alleraardigst is een klein gevalletje
van Driekoningen-spelende kinderen; leuk
zo'n jongetje met korf, waarin twee hond
jes; lief-geestig een veldmuisje en treuren
moeten we even om een dood muisje. Kui
per verstaat zijn vak wel en doet het mooi.
Bob Buys
htdheidbunde. Hongaarse oudheidkundi
gen hebben een 6,5 kilometer lange
strook langs de Nijl toegewezen ge
kregen om de daar aanwezige oudheid
kundige schatten te inventariseren al
vorens het gebied door het water achter
de Aswandam onderloopt. De Hongaren
hebben voor deze taak, die hun door
de Unesco is toegewezen, slechts zes
weken tot hun beschikking. Andere lan
den werken reeds sinds 1961 in dit ge
bied. Het gebied dat de Hongaren is
toe3ewezen, bevat de ruïnes van vier
nederzettingen uit de late periode
onder meer een versterkte stad en drie
V:rA t
AIX-EN-PROVENCE. Wat ook de attracties en de
kwaliteiten van andere operavoorstellingen en concerten
mogen zijn: naar Aix blijft men in de eerste plaats gaan om,
in de Provengaalse omgeving van het openluchttheater in
het aartsbisschoppelijk paleis het jaarlijks contact met Mo
zart te herstellen en zich aan de heldere bronnen van zijn
eeuwig-nieuwe kunst te laven. Met dat doel trekken de toe
risten uit vijftig landen in steeds omvangrijkere kolonnen
op naar Aix; dit jaar zelfs vijftigduizend. Om die menigte
Men mag echter
zeggen dat Aix de
postume diensten van
de Oostenrijkse com
ponist wel met in
terest vergoedt. Want
wanneer men van een
vernieuwde en veel-
zijdiger twintigste-
eeuwse visie op Mo
zart kan spreken
in wie men nu toch
wel heel wat meer
ziet dan enkel het
angelieke wonder
kind met de onver-
slijtbare glimlach
rond de lippen dan
komt die verrijking
vooral op de rekening
van Aix èn van
wijlen dirigent Hans
Rosbaud. Mozart is
dus nog altijd een su
blieme rechtvaardi
ging èn het plecht
anker van het festi
val, dat ditkeer diens
opera's „Don Giovan
ni" en „Le Nozze di
Figaro" op zijn pro
gramma had. De oude
rot en de habitué on
der de festivaliers
kent zo langzamer
hand niet alleen de
partituren, maar ook
de bezettingen op zijn
duim, die voor beide
werken dit jaar maar weinig wijzigingen
hadden ondergaan. Ook de solisten plegen
hun aanhankelijkheid aan Aix en aan
Mozart met een roerende trouw te be
tuigen en de betrekkingen die het publiek
op straat of op de caféterrassen van „Les
Deux Gargons" of „Chez Dédé" met zijn
„vedettes" onderhoudt, zijn over het al
gemeen vervuld van hartelijke genegen
heid en bewondering. Nochtans ontbreekt
elk spoor van opdringerige heldenver
ering.
OP DE PLANKEN van het openlucht
theater ziet men die sterren, vaak in ver
schillende rollen, elk jaar met nog wat
meer vreugde als oude bekenden en vrien
den terug, als de actieve deelgenoten in een
gemeenschappelijke liefde, passie, cultus
bijna, die op Mozart is gericht. Onder die
Mozart-apostelen liepen dit jaar de beide
Teresa's, Berganza en Stich-Randall, Ga
briel Bacquier, Luigi Alva en de nieu
we verschijning in Aix, Wladimir Ganzo-
rolli, voorop. Er zijn er, als Berganza of
Alva, wie de unanieme verering deelachtig
is geworden. Er zijn er ook, als Stich-
Randall of Bacquier, die om diverse re
denen object van zeer felle discussies vor
men. Teresa Stich-Randall, de Oostenrijk
se sopraan die zich tot Amerikaanse liet
naturaliseren, behoort tot de oudste gar
de van Aix en ettelijk zijn de Mozart-rol-
len die men in de loop der jaren van haar
heeft gezien. In die jaren is haar fabel
achtige techniek nóg perfecter en stra
lender geworden. Maar die groei.van haar
talent en haar kunnen ging helaas ge
paard met een coquetterie en een zelf-
adoratie die van Stich-Randall nu wel de
Callas van Aix hebben gemaakt. Ze
brengt" zo haar aria's steeds nadrukke
lijker als „solonummers", die door geac
centueerd effectbejag en een soms onver
draaglijk traag tempo haast uitsluitend
ten haren bate en glorie worden uitgebuit,
en op zulke momenten betreurt men dan
dat op de bok geen dirigent als Rosbaud
staat, die zo'n vertekening, om niet te zeg
gen karikatuur, van het oorspronkelijke
partituurbeeld zeker nimmer getolereerd
zou hebben. Daarentegen kan ze de zon
van de roem in andermans en vooral
-vrouws water maar steeds moeilijker
zien schijnen. Toen Stich-Randall, na Che-
rubin's aria in het derde bedrijf van de
Figaro, die door Berganza hartveroverend
werd gezongen, volgens het libretto haar
.Bravo, che bella Voce" moest slaken,
klonken in die obligate uitroep een accent
en een trilling mee die haar subjectieve
oprechtheid ernstig in twijfel deden trek
ken.
DAARENTEGEN IS DE ster van de jon
ge Spaanse Teresa Berganza dit jaar weer
Twee sterren van Aix. Gabriel
Bacquier en Teresa Berganza als
Figaro en Cherubin.
van melomanen op te vangen en ordentelijk onder dak te
brengen zijn drie moderne hotels gebouwd. Mozart, die in
1791, 34 jaar oud stierf en „voor de armen" op een onbekende
plaats in Wenen begraven werd, zou wel verrast hebben op
gekeken als hem was voorspeld dat hij nog eens op moest
treden als voortrekker van net toerisme in de Franse Pro
vence, waar hij tijdens zijn korte leven nimmer een voet
heeft geplaatst.
blesse droeg, en als een pikante en hupse
Cherubin in de „Figaro", hoewel haar uit
de kluiten gewassen fysiek zich voor die
travestierol nu toch maar nauwelijks
meer leende.
ONDER DE MANNEN hebben Gabriel
Bacquier en Ganzarolli de hoogste erepal
men weggedragen. Ganzarolli als een on
weerstaanbare Sir John Falstaff in Ver
di's gelijknamige opera èn als een tactvol
le en ongechargeerde Leporello in „Don
Giovanni", welks titelrol zijn medetriom
fator Gabriel Bacquier voor zijn rekening
had genomen. In de reeds indrukwekkende
rij van Aixoise Don Juans hgeft Gabriel
Bacquier, die deze zwaarste rol van het
Mozartrepertoire twee jaar geleden ook
al vertolkte, nu een geheel nieuwe visie
en opvatting geïncarneerd.
Volgens de librettist Da Ponte telde Don
Giovanni in de glorietijd zijner vele ver
overingen 23 jaar en Bacquier, die zeker
vijftig is, had dus gemakkelijk zijn vader
kunnen zijn. Die „ouderdom" legde on
betwist een zekere hypotheek op de evolu
tie der dramatische gebeurtenissen en zijn
uiteindelijke ondergang lag in het begin
zo al veel duidelijker dan bij een „jonge
held" in de onontboombare feiten beslo
ten. Maar bij gebrek aan het onweer
staanbare wapen ener jeugdige verschij
ning en onbezonnenheid, dat voor Bac
quier dus niet was weggelegd, bediende
hij zich van een geblaseerd scepticisme,
een door de jaren gerijpte autoriteit en
een weergaloze flair, waardoor hij zich
even onoverwinnelijk als zijn zo veel jon
gere broeders in de verleidingskunst wist
te tonen. Een zeer grote Don Juan, bege
nadigd met een rijke en prachtige stem.
Frank Onnen
hoger gestegen en viel haar ook dit keer
de eer tebeurt met oude en moderne Ita
liaanse, Spaanse, Franse en Duitse liede
ren het enige zangrecital van het festival
te mogen geven, dat opnieuw een hoogte
punt is geworden. Haar veelzijdigheid in
het operarepertoire is niet minder ecla
tant en zo heeft men Teresa Berganza
dit jaar even diep bewonderd als de Ota-
via, die in Monteverdi's „Poppea" haar
lot van verstoten gemalin met edele no-
Advertentie
voor Haarlem en Omstreken
AUTOBEDRIJF
LANGE MOLENSTRAAT 12 - TEL. 19000
HET WERKTERREIN en noodzakelijke
veiligheidsmaatregelen maakten het de ca
meraploeg van de Franse televisie onmo
gelijk, een reportage van de redding in
Champagnole te maken, die het Duitse
beeldverslag van Lengede min of meer
evenaarde. De gebrekkige beelden ten
spijt, werd deze uitzending, waarin met be
hulp van de enige heilzame „bom" negen
mensenlevens gered werden, een ontroe
rende gebeurtenis; en dat niet het minst
door de gesprekken die met de mannen,
83 meter onder de grond, gevoerd werden.
De Nederlandse commentator, Frits v. d.
Poel, bleek de gesprekken en mededelin
gen der Fransen moeilijk te kunnen vol
gen; wellicht had hij of een andere ver
slaggever beter op de plaats van de red
ding kunnen zijn dan in de Bussumse stu
dio, waar het reddingswerk ook op het
scherm gevolgd moest worden. Een En
gels sprekende reporter was wel ter plaat
se; goeddeels overstemd door zijn voor
noemde Nederlandse collega, kon hij mi
nutenlang zijn kijkers voorlichten via de
microfoon, die de Franse commentator
hem zeer hoffelijk had afgestaan.
„Brandpunt" moest het deze keer heb
ben van een buitenlandse reportage over
de strenge voetbal-kweekschool van A. C.
Milano. Voor de rest was deze aflevering
gewijd aan het onderwerp de vermogens-
aanwasverdeling, dat zo ongeveer dood ge
praat werd; dit thema slaat bij de grote
massa kennelijk zo Weinig aan, dat een
academische vakbondsfunctionaris het no
dig achtte, zijn betoog nu maar eens met
de zozeer geliefde blokken te illustreren.
Een gebrek aan vaart en afwisseling, ont
staan door het feit, dat de medewerkers
hun nummers achter elkaar moesten af
werken, kenmerkte de tweede Zomercar-
rousel, verzorgd door de Waalse televisie.
Het geheel had veel weg van een pro
gramma, dat men vroeger, toen er nog
geen t.v. was, in een populair restaurant
bij de koffie en de poffertjes kreeg.
Terecht zette de KRO de grote Hitch
cock met zijn gebruikelijke uur van span-
Naar aanleiding van de regelmatig ver
schijnende advertenties, waarin jonge Ne
derlanders „een prachtpositie" bij de
Rijkspolitie in het vooruitzicht wordt ge
steld, presenteert de AVRO-televisie de
kijkers op woensdag 19 augustus van 22.10
tot 22.35 uur een documentaire over wat
men ervoor moet leren en onder welke
omstandigheden dit gebeurt. Het pro
gramma, dat is geregisseerd door Roelof
Kiers, zal worden gepresenteerd door Pim
Elfferich.
ning in de wachtkamer, om een lange re
portage uit te zenden, die verleden week
door de CBS in en rondom de 117de straat
van de Newyorkse negerwijk Harlem ge
maakt werd. Het was weer zo'n sterke en
indringende Amerikaanse documentaire,
waarin zo mogelijk alles werd getoond
over de woningnood, de mistoestanden, de
vertwijfeling en de begrijpelijke agressie
van deze met zwarte medemensen volge
propte buurt.
J. Damshuizer
In een twintig minuten durend program
ma wijdt de KRO-radio vrijdagavond 14
augustus aandacht aan de steeds verder
gaande bevolkingsgroei. Deze stelt de over
heid voor niet geringe problemen. De
IJmond, omvattende de gemeenten Velsen,
Heemskerk en Beverwijk, kent de moei
lijkheden die „overbevolking" met zich
meebrengt, wel zeer goed. Deze drie ge
meenten telden in 1880, enkele jaren na de
opstelling van het Noordzeekanaal, 12.000
inwoners. In 1963 was dit aantal verdrie
voudigd. Het eigen karakter van elk van
deze drie gemeenten staat echter voorlo
pig de realisering van één belangenge
meenschap in de weg. Otto Burm stelde
een documentaire samen, die over deze
problematiek handelt.
De Griekse regering heeft dinsdag de
uitvoering van een toneelstuk verboden uit
vrees voor wanordelijkheden als gevolg
van een mogelijke anti-royalistische uit
leg van het drama.
Het uit drie akten bestaande stuk
„Wanneer de Atreides" van Evangelos
Katsanis, zou uitgevoerd worden in het
kader van het door de staat gesubsidieer
de Festival van Athene in het 2.000 jaar
oude theater vein Herodes Atticus aan de
voet van de Acropolis. „Wanneer de
Atreides" is een tragedie gebaseerd op de
mythe van de Atreides-dynastie van My-
cene. De 30 jaar oude Katanis had het
volgende commentaar op het besluit van
de regering: „De annulering van de op
voering is de slechtst mogelijke dienst van
diegenen, die voor de kroon kruipen. Het
is volkomen onrechtvaardig".
SACRAMENTO (AFP) Pierre Salin
ger, perschef van het Witte Huis onder
president Kennedy, is dinsdag door gou
verneur Edmund Brown van Califomië be
noemd tot vertegenwoordiger van die
staat in de Amerikaanse Senaat. Salinger
neemt voorlopig de plaats in, die is vrij
gekomen door het overlijden van senator
Clair Engle. Het mandaat van Engle zou
in januari eindigen.
(Van onze speciale verslaggever)
DJAKARTA. Midden in een natio
nale campagne tegen de import van
buitenlandse films, is in Djakarta voor
het eerst sinds jaren weer een Neder
landse film op het witte doek verschenen.
Al een paar dagen lang vermelden de
uithangborden van vier bioscopen (Ca-
ria, Kramat, Mentang en Krekot) in
grote letters „Penjerbuan the silent
raid" en daaronder in kleinere letters
„De Overval met Rob de Vries, Kees
Brusse, Yoka Berretty en Hans D. Cule-
man".
Een vreemd gezicht, deze goed Hol
landse namen boven het verkeersgewoel
van Djakarta. We zijn de bloedhitte van
bioscop Caria ingetrokken om te kijken
hoe het filmverhaal van de overval op
de Leeuwardense strafgevangenis in de
oorlog het hier, achttienduizend kilo
meter van huis, deed. In de ongeventi-
leerde, rokerige zaal met achttienhon-
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Lichte grammofoonmuziek.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Lichte grammofoonmuziek. 9.00 Och
tendgymnastiek. 9.10 De groenteman. 9.15
Klassieke grammofoonmuziek. 9.35 Water
standen. 9.40 Morgenwijding. 10.00 Lichte
grammofoonmuziek. 10.50 Voor de kleu
ters. 11.00 Nieuws. 11.02 Huishoudelijke za
ken, lezing. 11.15 Radiophilharmonisch or
kest: klassieke muziek. 12.00 Licht ensem
ble met zangsoliste. 12.30 Mededelingen
t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Promenade
orkest: concertmarsen. 13.00 Nieuws. 13.15
Reportage van de Europese roeikampioen-
schappen voor heren te Amsterdam. 13.20
Mededelingen, eventueel actueel of gram
mofoonmuziek. 13.25 Beursberichten. 13.30
Militair orkest. 14.00 Klassieke kamermu
ziek. 14.45 En passant, cabaretprogramma.
15.15 Lichte grammofoonmuziek. 16.00 Nws.
16.02 Sopraan en piano: moderne liederen.
16.30 Churchill als parlementslid, lezing.
16.45 Licht instrumentaal kwartet. 17.00
Voor de jeugd. 18.00 Nieuws. 18.15 Repor
tage van de Europese roeikampioenschap-
pen voor heren te Amsterdam. 18.20 Lich
te muziek. 20.00 Nieuws. 20.05 Stereofoni-
sche uitzending: Sopraan en piano: klas
sieke liederen. 20.50 Bondig Bulletin: we
kelijkse kunstnotities. 21.00 Omroeporkest
en solist: Moderne en klassieke muziek.
21.45 Licht ensemble met zangsolisten.
22.30 Nieuws. 22.40 Actualiteiten. 23.05 Piz
zicato: nieuwsflitsen en actualiteiten uit
de lichte muziekwereld. 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II 298 m. 7.00 KRO. 11.45
VPRO. 14.15-24.00 NCRV.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Lichte grammofoonmuziek. 7.55 Over
weging. 8.00 Nieuws. 8.15 Lichte grammo
foonmuziek, praatje voor de vrouw, toe
ristische tips en programma voor de kin
deren. 10.00 Klassieke grammofoonmu
ziek, operettefragmenten en praatje voor
de vrouw. 11.00 Voor de zieken. VPRO:
11.45 Lichte grammofoonmuziek. 12.15 Le
ven op het land, gesprek. 12.30 Medede
lingen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 De
ze Week, praatje en ber. 13.00 Nieuws.
13.15 Klassieke grammofoonmuziek. 13.45
Voor de vrouw. NCRV: 14.15 Metropole
orkest. 14.45 Geestelijke liederen. 16.00 Al
le den volcke, klankbeeld. 16.45 Klassieke
cellosonates (gr.). 17.00 Voor de jeugd.
17.30 Lichte grammofoonmuziek voor de
teenagers. 18.15 Sportagenda. 18.20 Prome
nade orkest en soliste. 19.00 Nieuws en
weerpraatje. 19.10 Vocaal ensemble met
zangsolist (gr.): klassieke muziek. 19.30
Radiokrant. 19.50 Pianospel: lichte mu
ziek. 20.10 Lichte grammofoonmuziek. 21.40
Zet Pé, licht programma. 22.00 Kerk
orgelconcert. 22.30 Nieuws en herhaling
SOS-berichten. 22.40 Avondoverdenking.
22.55 Boekbespreking. 23.00 Platennieuws.
23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Interludium. 12.15
Festivaria. 12.50 Beursberichten. 13.00
Nieuws. 13.20 Kamermuziek. 14.00 Nieuws.
14.03 Roemeense volksdansen. 14.09 Klas
sieke muziek. (15.00 Nieuws). 15.43 Klas
sieke muziek 16.00 Nieuws. 16.03 Beurs
berichten. 16.09 Lichte muziek. 16.30 Lie
deren. 17.00 Nieuws. 17.15 Voor de kin
deren. 17.50 Lichte orkestmuziek. 18.00
Nieuws. 18.03 Voor de soldaten. 18.28 Paar-
desportberichten. 18.30 Amusementsmu
ziek. 19.00 Nieuws en radiokroniek. 19.40
Evergreens. 20.00 Klassieke en moderne
muziek. 22.00 Nieuws. 22.15 Noordzeefesti-
val: Dans met de zeemeermin. 22.35 De
zeven kunsten. 22.50 Volksmuziek. 23.00
Nieuws. 23.05 Opera- en Bel Cantoconcert.
23.55-24.00 Nieuws.
VOOR WOENSDAG
NTS: 17.00 De Verrekijker, internatio
naal jeugdjournaal. VARA: 17.10-17.45
Voor de kinderen. 19.30 Top of Flop. NTS:
20.00 Journaal. VARA: 20.20 Achter het
nieuws. 20.45 Happy Het kan verkeren,
TV-film. 21.i0 Lichte muziek. 21.25 Film
venster. 21.55 Mooney's jongen huilt niet,
toneelstuk. NTS: 22.25-22.30 Journaal.
VOOR DONDERDAG
KRO: 15.00-15.45 Voor de vrouw. 16.00-
16.15 Voor de kinderen. 19.30 De Flint-
stones, tekenfilm, (dl. 31). NTS: 20.00
Journaal. KRO: 20.20 Brandpunt. 20.40 Zo
merwedstrijd. NTS: 20.50 Niet op z'n bur
gers, gefilmd programma over kleder
drachten. KRO: 21.20 Als het je tijd is...
toneelstuk. 22.45 Epiloog. NTS: 22.55-23.00
Journaal.
EXPERIMENTELE UITZENDINGEN OP
HET TWEEDE NET (KANAAL 27).
NCRV: 20.40 Herrie om Harrie, TV-spel.
21.20 Documentair programma over het
politie-apparaat. 21.45 Drie maal negen,
TV-film. 22.10-22.35 Dierenleven, documen
taire film (II).
derd kijkers was de koelte van het Hol
landse landschap met Yoka's wapperen
de haren en Robs dikke duffel de sterk
ste impressie. Het verzetsheldendom
kwam eerlijk gezegd niet erg over naar
dit broeierige, rumoerige, revolutionaire
Djakarta, dat zo verschrikkelijk met zich
zelf bezig is en elke bezoeker overspoelt.
DAT DE OVERVAL de ware weergave
is van een stuk Nederlandse onafhanke
lijkheidsstrijd, scheen niet tot de kijkers
door te dringen. Maar de kwaliteit was
helaas ook niet zo erg best. De projectie
was niet in zwart-wit, maar in een onbe
stemd licht- en donkerbruin door een te
geringe lichtsterkte van de projector. Het
Nederlands kwam wat schor uit de luid
sprekers en de ondertiteling in het Indo
nesisch zakte af en toe tot beneden het
beeldscherm. Maar misschien zijn dit
soort tekortkomingen normaal in Djakar-
taanse bioscopen, zodat het eigen publiek
er niet meer over valt.
Dan is „De Overval" wellicht een heel
goed begin geweest voor de opening van
een contact op filmgebied. Indonesië maakt
tegenwoordig heel wat eigen films, waar
van er wellicht eens een naar Holland kan
komen. We zullen hem zeker gaan zien
en dan denken aan de smelthitte in Caria.
DE BOYCOT VAN buitenlandse films
past in het streven naar bevordering van
de nationale identiteit. De minister van
Onderwijs, dr. Prijond, is de grote man
van dit beleid. Onlangs heeft hij de woeste
tienerkapsels en -kleding op de korrel ge
nomen. Vooral van de Beatles-stijl moet
de minister niets hebben. Beatles-muziek
en twisten is hier trouwens verboden.
Maar ook tegen bijnamen als Fransje,
Mientje, Wimpie die hier blijkbaar nog
al populair zijn richtte de bewindsman
zich. We vragen ons af waar de minister
zich zorgen over maakt: we hebben op
onze lange omzwervingen door de hoofd
stad nog geen enkele Beatles-persoon ge
zien. Misschien is het met de Wimpies en
de Fransjes erger dat kun je niet zo een
twee drie zien maar erg gevaarlijk voor
de eigen identiteit kunnen deze bijnamen
toch moeilijk zijn.
OVERIGENS ZIT ER een flink stuk po
litiek achter dit beleid: aan de andere kant
van de Java Zee ligt de gehate metropool
Singapore, in vele dingen lijkend op Dja
karta, maar veel sterker met een Westers
sausje overgoten. En Westerse invloed
cultureel, commercieel en politiek
geldt hier als neo-kolonialisme. Om de
strijd tegen dit verderfelijk verschijnsel
zo goed mogelijk te kunnen voeren, moet
men de eigen zuiverheid zo hoog mogelijk
opvoeren.
Het zal mij benieuwen of Anneke Grön-
loh, de Blue Diamonds en de Jumping
Jewels begin volgend jaar in Djakarta
mogen optreden, zoals een ondernemende
Nederlandse zakenman, werkzaam voor
een electronische industrie annex platen
firma „in het zuiden des lands", hoopt.
Succes zullen onze tiener-sterren zeker
hebben, maar dr. Prijond zal de wenk
brauwen fronsen.
