Voor de passagiersvaart op Amsterdam
heeft het einde nu geslagen
Oranje" is maandag terug
van laatste SMN-cruise
ELEZERSSC
Kodak
van duivenboden n.v.
Onderonsjes
in Asten
Brief voor koning
Lodewijk Napoleon
Hoogleraren in de
collegebanken
N.S.-tentoonsteliing
Van stroom tot stroom
VRIJDAG 28 AUGUSTUS 1964
20
Nak o niertje
HET GROOTSTE RACEPROGRAMMA VAN HET JAAR
NU ZONDAG
OP ZANDVOORT
EUROPESE KAMPIOE1SSCHA PPETS
AUTOCOUREURS
Amersfoorts meisje
al meer dan een
maand spoorloos
Erbij-horen
KENNERS
KOPEN
FILMS
Verkeer
Stuif-stuif
Hulde
Randweg
Onafhankelijk
Overweg
merkkarpetten
Advertentie
(Van onze speciale verslaggever)
SOUTHAMPTON. - Dag „Oranje":
in deze sfeer stappen wij hier morgei
aan boord het vlaggeschip van Amster
dam. om het laatste traject van zijn
rond-de-wereld-trip mee te varen. Het
wordt tevens de laatste etappe van de
laatste reis onder Nederlandse vlag.
Maandagmorgen zal het schip nog een
maal het Noordzeekanaal opvaren en
afmeren aan de kade van de stoomvaart
maatschappij „Nederland". Over enkele
dagen zal de bemanning zijn afgemon
sterd. De volgende stap is het wijzigen
van de naam „Oranje" in „Angelino
Lauro en het hijsen van de Italiaanse
vlag.
Nooit was een afscheid van een schip zo
triest als thans. Het is namelijk een drie
dubbel afscheid: de „Oranje" is verkocht
aan een Italiaanse rederij, de Amsterdam
se haven verliest zijn vlaegeschip en
het meest triest er wordt een defini
tieve streep gezet onder de passagiers
vaart op Amsterdam, die eens zo'n gou
den tijd heeft gekend.
Als Nederland zondagavond rond de t.v.
toestellen zit geschaard en zich amuseert
met „Alles draait om moeder" zullen er
gens in de Noordzee directieleden van de
maatschappij Nederland en een aantal van
hun relaties zich verzamelen in de equa-
torbar op het lounge-dek en zal kapitein
W. F. J. Moerzer Bruyns het glas ophef
fen op de toekomst van zijn schip, waarop
hijzelf geen invloed meer kan uitoefenen.
Een toekomst, die hopelijk voorspoediger
zal zijn dan die, waarmee de „Johan
van Oldenbarnevelt" twee jaar geleden de
„Nederland" verliet. Onder de naam „La-
konia" is deze oud-Indiëvaarder verleden
jaar vergaan in de buurt van de Azoren.
Reeds kort na de oprichting van S.M.N.
in 1870 werd duidelijk, dat „de verdienste
uit het grootluik moet komen". Met ande
re woorden: passagiersvaart alleen is geen
zeer lucratieve zaak. Er kwamen vracht
schepen in de vaart, die een zeer belang
rijke rol in de exploitatie gingen spelen. Het
groeiende belang van het vrachtvervoer
heeft nu zijn hoogtepunt bereikt: de „Ne
derland" is afgezien van de zeer com
fortabele passagiersaccommodatie op de
meeste van haar vrachtschepen geen
passagiersrederij meer. Op die toekomst
van vrachtrederij, stevig verankerd in een
hechte samenwerking met de Koninklijke
Rotterdamsche Lloyd (beide maatschap-
8 ij en hebben de helft van hun vloot on-
ergebracht in de n.v. Nedlloyd-lijnen)
zdl ongetwijfeld eveneens het glas worden
geheven.
Prins Hendrik
De Stoomvaart Maatschappij „Neder
land" is overigens in mei 1870 opgericht
met het uitsluitende doel om passagiers
te vervoeren. Daarmee werden de plannen
verwezenlijkt van Jan Boissevain, die door
de opening van het Suezkanaal (1869) gro
te mogelijkheden zag in een stoomvaart
verbinding tussen Amsterdam en Batavia.
Handel en publiek reageerden aanvanke
lijk zeer lauw op de plannen van koop- I
man Boissevain. Het was prins Hendrik,
de broer van koning Willem III, die met I
het intekenen van een aanzienlijk bedrag
het voorbeeld gaf.
De start van de mij. „Nederland" ver-
liep niet vlot. In de eerste jaren volgde te-
genslag op tegenslag: brand aan boord. I
stranding, gebroken schroefas, verloren
schroef. Bij het 25-jarig bestaan echter
kon worden vastgesteld, dat het bedrijf
een stevige basis had gekregen.
De maildienst op Nederlands Indië (pas
sagiers en post) was 'toen nog de belang
rijkste pijler van de S.M.N. De frequentie
was allengs opgevoerd tot een tiendaagse
dienst. In 1892 had een inkrimping plaats
tot een veertiendaagse dienst, die daar
door met de veertiendaagse passagiers-
dienst van de Rotterdamse Lloyd een we
kelijkse scheepvaartlijn tussen Nederland
en Indië mogelijk maakte.
In 1895 bestond de S.M.N.-vloot uit niet
minder dan zestien mailschepen en geen
enkel vrachtschip. Een kwart eeuw later
waren er negen mailschepen (zij het van
veel grotere afmeting), maar er waren in
middels 43 vrachtschepen.
De grote malaise van 1929, die de we
reldscheepvaart ernstig schokte, heeft ook
de S.MN. niet onberoerd gelaten. Het pas
sagiersvervoer tussen Europa en Indië
liep tot bijna de helft terug, de diensten
werden ingekrompen en vele schepen wer
den opgelegd. Zonder crisis zou er om de
twee a drie jaren een passagiersschip zijn
gebouwd ter vernieuwing van de vloot.
In 1934, toen er sinds 1927 geen nieuw
bouw had plaatsgevonden, klopte de „Ne
derland" bij de regering aan. De directie
meende dat er zonder overheidssteun geen
nieuw passagiersschip op stapel kon wor
den gezet, te meer daar de luchtvaart als
een concurrerende macht begon op te tre
den. De regering legde het verzoek naast
zich neer.
Toch werd enkele jaren later de „Oran
je" geboren. In 1937 werd de Nederland-
sche Scheepsbouw Maatschappij opdracht
gegeven tot de bouw van een drieschroefs
motorschip van tweehonderd meter leng
te, een tonnage van twintigduizend brt.,
een passagiersaccommodatie van duizend
personen en een bemanning van 450 kop
pen.
De tewaterlating in 1939 verliep niet
vlot. Van vele zijden werd ook kritiek ge
uit vanwege de bolle buik, die het schok
ken op zee tot een vloeiende beweging
moest maken. Maar toch verscheen de
komst van de „Oranje" in alle kranten
van de wereld.
Gelukkig gevaren
De „Oranje" heeft altijd gelukkig ge
varen. Jawel, ook al is er van de toe
komstdromen van de mij. „Nederland"
weinig terechtgekomen.
Het schip begon vrijwel onmiddellijk aan
een bewogen loopbaan. De eerste Indiëreis
in 1939 werd met het oog op de oorlog
tussen Duitsland en Engeland via Kaap
de Goede Hoop gemaakt. Als eindhaven
moest Lissabon worden gekozen, vanwaar
kleinere schepen een pendeldienst naar
Amsterdam onderhielden. Eind 1939 moest
het trotse schip echter in Soerabaja wor
den opgelegd. Twee jaar later kwam het
opnieuw in de vaart, nu als hospitaalschip
in welke hoedanigheid het door de Neder
landse regering aan Australië en Nieuw-
Zeeland werd overgedragen. Het interieur,
nog gloednieuw, werd uitgebroken en in
een ziekenhuis veranderd.
Tijdens de oorlog zijn 32.461 zieken en
gewonden met de „Oranje" vervoerd. Het
schip legde in dienst van de geallieerden
een afstand af, die gelijk is aan achttien
maal de omtrek van de aarde. Ook na
de oorlog heeft de „Oranje" nog als hos
pitaalschip gevaren. Het maakte een aan
tal reizen tussen Indonesië en Europa om
zieke en zwakke repatrianten naar hun
vaderland te brengen.
Tenslotte kwam de tijd, dat het weer in
de oude staat van passagiersschip moest
worden teruggebracht. Het werd tevens 'n
modernisering, want de indeling van 1939
was alweer verouderd. De grootste ver
bouwing had plaats in 1958. toen hoofddek,
loungedek en bovendek naar achteren
werden verlengd en de vroegere midden
veranda in een airconditioned bioscoop
zaal werd veranderd. Ook is toen een twee
de zwembad gebouwd. De „Oranje" was
weer gereed om de taak op te nemen,
waarvoor het schip in 1939 werd bestemd.
Rond de wereld
Maar nauwelijks was de „Oranje" weer
in de vaart op de vertrouwde route tus
sen Amsterdam en Tandjong-Priok of de
politieke verwikkelingen in Indonesië
maakten het duidelijk, dat de bakens
moesten worden verzet. Het eindpunt werd
nu Australië, waarbij zolang mogelijk
Priok en Belawan werden aangelopen om
repatriërende Nederlanders op te pikken.
In 1960 begint de S.M.N. met rond-de-
wereld-reizen en korte cruises. De bezet
tingsgraad was bevredigend, maar er kwa-
De „Oranje", Amsterdams laatste
passagiersschip, was in 1939 met
22 mijl per uur het snelste motor
passagiersschip ter wereld. Het schip
heeft dit record tot op de dag van
vandaag weten te behouden, al liep
de snelheid terug tot 21'lt mijl. Het
maakte een heen-en-weer reis naar
Indonesië in 63 dagen tegenover
84 dagen bij andere mailschepen.
men steeds meer factoren, die de exploita
tie bedreigden: het steeds grotere aan
deel, dat de luchtvaart door tariefsverla
ging in het emigrantenverkeer heeft ge
kregen de revaluatie van de gulden, de
stijgende lonen en de steeds hogere an
dere uitgaven. Van grote invloed op de be
slissing de „Oranje" te verkopen is ook
de concurrentie van de Britse en vooral de
Griekse en Italiaanse rederijen geweest.
De Italiaanse reder Lauro is nu eige
naar geworden van de „Oranje" en de
„Willem Ru.vs", die straks „Angelina Lau
ro" en „Achille Lauro" komen te heten.
De schepen zullen drastisch worden ver
bouwd en zullen daarna op vrijwel de
zelfde rond-de-wereld-diensten worden
ingezet als voorheen. Alleen zullen door
het opvoeren van het aantal passagiers
service en comfort worden verlaagd. De
passagiers zullen trouwens voornamelijk
Italiaanse emigranten zijn. die bereid zijn
met minder service genoegen te nemen.
Zeven grote passagiersschepen van de
Stoomvaart Maatschappij „Nederland"
hebben sinds 1930 ondanks crisis en oor
log aan de glorie van de Amsterdamse
passagiersvaart bijgedragen. Het waren:
M.S. „J. P. Coen", 11.140 ton, 412 passa
giers; S.S. „Johan de Witt", 10.474 ton,
353 passagiers: M.S. „P. C. Hooft", 14.728
ton, 580 passagiers; M.S. „Chr. Huygens",
16.286 ton. 572 passagiers; M.S. „Johan'
van Oldenbarnevelt'19.428 ton, 701 pas
sagiers- M.S. „Marnix van St. Aldegonde"
19.355 ton. 699 passagiers; MS. „Oranje",
20.016, 687 passagiers.
De „J. P. Coen" is op 14 mei 1940 tus
sen de pieren van IJmuiden tot zinken ge
bracht. De „Johan de Wit" werd in 1948
verkocht en is gesloopt. De „P. C. Hooft"
ging in november 1932 ten onder tijdens
een spectaculaire brand in de Amsterdam
se haven. De „Chr. Huygens" liep in au
gustus 1945 nabij Vlissingen op een mijn
en zonk en ook de „Marnix van St. Alde
gonde" ging als gevolg van de oorlog ver
loren (gebombardeerd in november 1943).
De „Johan van Oldenbarnevelt" werd in
1963 aan een Griekse rederij verkocht en
verging als gevolg van een scheepsbrand
in de Atlantische Oceaan. De „Oranje" is
tenslotte verkocht aan de Italiaanse reder
Lauro.
Met spectaculaire toerwagen-wedstrijden, een spannend Gran Tourismo
duel en een adembenemend startveld van FORMULE renwagens.
120 auto's: van Ford Cortina tot Cooper F-III, 5 races, dus 5 daverende starts.
Internationale cracks
Ben Pon (NL)
Warwick Banks (GB)
Jackie Stewart (GB)
David van Lennep (NL)
Eric Offenstadt (FR)
Gusta Karlsson (S)
Allan Forster (GB)
Björn Rothstein (S)
Rob Slotemaker (NL)
Hubert Hahne (D)
Jackie Ickx (B)
Hans Koster (NL)
Pat Ferguson (GB)
Horst Eiteneuer (D)
Freek Dudok van Heel (NL)
Hans Maasland (NL)
AANVANG RACES 1 UUR
Henk van Zalinge (NL)
Sir John Whitmore (GB)
Boo Johansson (S)
Pico Troberg (S)
Ed Swart (NL)
Dick Protheroe (GB)
Graham Warner (GB)
Elisabeth Jones (GB)
Prijzen 2.50 (binnenterrein) tot 10. - (eretribune)
Minister Toxopeus van Binnenlandse Za
ken heeft thans geantwoord op vragen van
het Tweede Kamerlid de heer J. H.
Scheps (P.v.d.A.) over de gemeentelijke
verhoudingen in Asten (N.B.). De minis
ter zegt dat het in die gemeente wel voor
komt. dat een zevental raadsleden over
een of meer punten van de agenda vóór de
raadsvergadering onderling een bespreking
houden. De wethouders zijn een enkele
keer daarbij aanwezig geweest. Er kan
echter niet worden geezgd dat de raad van
de gemeente Asten de openbare beraadsla
ging tot een onderlinge bespreking buiten
de raadszaal heeft later verworden. Het is
de minister ook niet gebleken, dat bij de
benoeming van de gemeentesecretaris of
bij de voorbereiding daarvan onregelma
tigheden zijn voorgekomen. De verwikke
lingen in de gemeente Asten vinden voor
namelijk hun oorzaak in de politieke ver
houdingen in de gemeenteraad.
De politie in Amersfoort heeft de opspo
ring verzocht van de 17-jarige Josephina
Johanna Sybilla Maria Bernards, die
sinds 22 juli spoorloos is verdwenen. Zij
is ongeveer 1.70 m. lang, heeft een flink
postuur, een bleke gelaatskleur en opval
lend lichtblond hoog opgekamd haar. Zij
droeg een lichtblauw vest, een blauwrood
geruite rok en een driekwart imitatie-le
ren jas.
De laatste kapitein van de „Oranje",
W. F. J Moerzer Bruyns. Ook zijn
vader en grootvader hebben als ge
zagvoerder op passagiersschepen van
de Stoomvaart Maatschappij „Neder
land" gevaren. Kapitein Moerzer
Bruyns is een kenner van zeevogels
en walvissen.
Advertentie
De PTT ontving dezer dagen via Enge
land een brief, waarvan het (in het Engels
gestelde) adres luidde: Paleis van Lodewijk
Bonaparte, Utrecht, Holland.
Dat adres leverde geen moeilijkheden op,
want in Utrecht weet men wel, dat koning
Lodewijk Napoleon tot 1808 in het „paleis"
Wittevrouwenstraat 11 heeft gewoond, het
pand waarin nu de universiteitsbibliotheek
is gehuisvest. Dus werd de brief daar be
zorgd. De afzender bleek te zijn een zekere
heer C. Henderson in Taipeh op het Chi
nese eiland Formosa, voor wie de tijd blijk
baar anderhalve eeuw is blijven stilstaan.
Hij biedt namelijk in zijn brief koning
Lodewijk Napoleon thee, citroenolie, bam
boegordijnen, zijde en andere Chinese ar
tikelen te koop aan. Omdat de geadres
seerde inmiddels is overleden heeft men
bij de universiteitsbibliotheek de brief een
plaatsje gegeven in de afdeling curiosa.
Helemaal vertrouwen doet men de zaak
niet, want het is nog onduidelijk hoe het
komt dat de brief in het Engelse plaatsje
Guilford (Surrey) is afgestempeld
Bij de viering van „125 Jaar spoorwegen
in Nederland" denken we onwillekeurig
terug aan de achter ons liggende tijd van
trekschuit en diligence, welke zo treffend
wordt weergegeven op de foto in het
pocketboekje op blz. 30—31. Dit boekje
werd aan alle personeelsleden en gepen
sioneerde medewerkers gegeven, met een
voor deze oude medewerkers ingesloten
briefje, met een verzekering van de
tegenwoordige directie, welke luidde: „Het
zij een hernieuwde verzekering onzerzijds
dat u er bij hoort!" De gepensioneerden
hebben deze geste van de tegenwoordige
directie op hoge prijs gesteld. Doch nadien
wisten de vakorganisaties middels de per
soneelraad, de directie te bewegen, aan de
actief dienenden een gratificatie toe te
kennen Dat de vakorganisaties hierbij
niet voor de gepensioneerden zijn opge
komen is begrijpelijk, hoewel ook zij nog
gepensioneerden als leden hebben. Maar
dat de directie zo spoedig haar boven
geciteerde toezegging aan de gepensio
neerden is vergeten, valt niet te begrijpen!
Deze mensen, die onder veel moeilijker
omstandigheden en vooral zwaardere
lichamelijke arbeid het hunne hebben bij-
gedragen tot wat nu de trots van iedere
Nederlander is, mogen alsnog verwachten,
dat zij er ook nü bij horen.
L. A. v. d. MEULEN,
voorzitter afd. Haarlem
B. v. Gep. Sp. en Tr.pers.
Als IJmuidenaar, vaak in Haarlem
rijdend,, verwondert het mij steeds dat het
viadukt Verspronckweg als druk knoop
punt niet wordt gesaneerd door het water
in het midden te dempen en de rijbanen te
verbreden, vooral ook voor het gemak en
de veiligheid van fietsers aldaar. Het stuk
stinkend water onder dit viadukt dient
nergens toe. Met een korte duiker is men
klaar. Als men ziet hoe het verkeer zich
daar nu doorwringt, komt men tot de con
clusie dat Haarlem hard een verkeers-
ingenieur nodig heeft, die de „rotte plek
ken" snel uitsnijdt.
H. SPRUIJT, Veisen.
Naschrift: Haarlem heeft, behalve
veel rotte plekken op verkeersgebied, ook
een verkeersingenieur. Red.
Veel kinderen in Haarlem zijn naar de
„Stuif" geweest. Zo ook de mijne. Ze waren
laaiend enthousiast. Als ze de keus kregen
gingen ze iedere dag en ze werden heus
niet gestuurd. Hulde aan iedereen die dit
mogelijk maakte. Uit de berichten in de
pers hebben we wel kunnen opmaken dat
dit werk veel voorbereiding en veel geld
vraagt. Toevallig ben ik achter het giro
nummer van de Stuif gekomen. U snapt
het al, laten wij ons ook van de goede kant
zien en stort een bijdrage op giro 556661
t.n.v. „Jeugdvakantie Haarlem".
mevr. E. DE VRIES-HOEDEMAEKER
Tot voor kort wist ik dat er ergens een
Ned. Rode Kruis is, het was mij ook be
kend dat er van jaar tot jaar voor werd
gecollecteerd om geld bij elkaar te krijgen,
zodat het Rode Kruis zijn werk kan voort
zetten.
En zoals misschien vele Nederlanders
heb ik echt niet geweten wat het Rode
Kruis nu allemaal doet, buiten het „hulp
bieden bij rampen en ongelukken".
Tot voor enkele weken wist ik van het
Rode Kruis weinig af, maar nu heb ik aan
den lijve ondervonden, wat een verrukke
lijk werk het doet met het prachtige schip
.Henri Dunant", namelijk zieken een va
kantieweek geven.
Ik ben heel heel dankbaar dat ik als ja
renlang zieke een week met de „Henri
Dunant" heb mogen meemaken, 't was in
één woord geweldig.
Hartelijk dank aan dokters, verplegers
en verpleegsters, de koks, de kapitein en
allen die aan deze zieken op zo toegewijde
wijze een onvergetelijke week hebben ge
geven.
Graag wil ik twee namen noemen, waar
mee ik zeker niet alle anderen te kort wil
doen.
In het bijzonder hartelijk dank aan de
organisatoren en mej. Bonen die op on
opvallende wijze zo'n heerlijk stukje
diefist aan de naasten volbrengen. Ook een
woord van dank aan kapitein Drost van
het Leger des Heils, voor zijn hartelijke
en ernstige woorden, waarbij de humor
niet ontbrak.
Het geld, dat u die dit leest aan het
Rode Kruis geeft, is goed besteed.
MEVR. VAN AMERSFOORT, Haarlem.
In deze rubriek worden eenmaal per
week brieven opgenomen, die met uit
drukkelijk verzoek tot publikatie aan de
redactie worden toegezonden; voorwaar
den tot publikatie zijn:
Het onderwerp dient van genoegzaam
algemeen belang te zijn en uit het oog
punt van dat algemeen belang te zijn
beschouwd.
De inzender moet de brief met zijn
volle naam en adres ondertekenen en
instemmen met de vermelding van zijn
naam en woonplaats. (Dus geen pseudo
niem of initialen).
De brief moet gesteld zijn in behoorlijk
Nederlands en in begrijpelijke, beknopte
vorm.
De redactie behoudt zich het recht vooi
de brief ter publikatie te bekorten op
niet essentiële punten, of opneming te
weigeren.
Opneming van een bepaalde brief be
tekent allerminst, dat de redactie het
eens is met daarin vervatte meningen of
argumenten.
Het geknoei aan de Randweg bewesten
Haarlem gaat maar door, met een geld-
verkwisting die ten hemel schreit. Een
goed, op de toekomst gebaseerd plan had
indertijd goedkoop en efficiënt al die
narigheden ondervangen. Hetzelfde geldt
voor de kruising Kleverlaan-Randweg. De
moeilijkste stadskruising van Nederland!
Getuige het aantal botsingen, die trouwens
iedereen heeft voorspeld toen men aan de
aanleg begon. Ongelijkvloers zal nu de
enige oplossing zijn. Driekwart duurder
dan vier jaar geleden! Stoplichten Orion-
wge-Delftlaan. Aanleg nu gaande. Straks
weer wegverleggingen als de rijbaan wordt
verdubbeld. Aanleg oversteekplaatsen
heeft intussen ook al narigheden veroor
zaakt. Waarom doet men toch niet alles in
één keer goed en met enig inzicht in de
toekomstige eisen? De Randweg werd in
dertijd een „lokale" weg genoemd. Zoals
hij nu worden zal is het de drukste omweg
voor doorgaand verkeer in heel Noord-
Holland. Dat zou inhouden, dat men nu
drastisch doorgaat met vervolmaking en
dus alle drukke kruisingen ongelijk
vloers maakt. Ongeluk of ongelijk, dat is
de leuze van het heden. Zou het niet moge
lijk zijn de autoriteiten daarvan te over
tuigen?
C. LAMMERS, Haarlem.
Naschrift: Neen. Red.
Het volk van Vietnam wil blijkbaar iets
anders dan wat de Amerikanen en Russen
willen. Het wil niet vechten tegen land
genoten, maar wel met elkaar tegen bui
tenlandse doctrines. Zou het niet verstan
diger zijn wanneer West en Oost eens gin
gen praten over een „handen af" van
weerskanten? Als ik mij niet vergis, is
Vietnam een onafhankelijk land.
a. Jagers, santpoort,
Naschrift: U vergist u niet, maar dat
zou heel begrijpelijk zijn. Red.
Ik houd niet van lange brieven. Daarom
kort en krachtig deze vraag: Wanneer
wordt nu eindelijk de drukke overweg
Pijlslaan verdubbeld? Zeven jaar geleden
stelde ik deze vraag ook. Ik zal haar over
zeven jaar opnieuw stellen.
J. VISSER, Haarlem.
Naschrift: En u zult dan wellicht op
nieuw hetzelfde antwoord krijgen: zodra
gemeente en N.S. tot een akkoord over de
kosten zullen komen. Red.
De IJmuider pier, die nog in handen is
van niet-winstmakende eigenaars, is gratis
toegankelijk. Daar ziet men echter op
drukke dagen geen trossen vertierzoekers,
die zich komen ontspannen in de zeewind.
Ik zou zeggen: wie persé naar Schevenin-
gen wil om via de pier ergens aan een
elektrisch trekkastje te trekken of een
kwartje in een jukebox te stoppen, moet
daar maar financieel voor bloeden. De
Nederlandse regering heeft, waar dat
maar mogelijk was, ijverig meegedaan
aan de prijsverhogingen. Spoorwegen,
PTT-tarieven, perronkaarten, enz. En dan
voor dingen die de mensen niet kunnen
ontberen. Laat die pierprijs maar stijgen,
de trekkasttrekkers komen toch wel. Ze
kunnen hun geld niet kwijt op nuttiger
manieren.
M. DE VEER, Haarlem.
In de nieuwe technische hogeschool in
Drienerlo (Twente) heeft deze week on
der meer een veertigtal hoogleraren les
gekregen. Het wetenschappelijk korps
van de hogeschool heeft daar deelgenomen
aan een driedaagse cursus.
Deze curus, die onder leiding stond van
de hoogleraar in de sociale pedagogiek,
prof. dr. B. C. J. Lievegoed, werd nodig
geacht omdat de onderwijstaak op Driener
lo in allerlei opzichten afwijkt van het ge
bruikelijke patroon. De cursus omvatte on
der meer inleidingen over didactische en
methodische vraagstukken en praktischs
oefeningen in het geven van werkcolleges
en het leiden van discussies en studiebege
leiding.
Advertentie
de grootste collectie
o.a. kroon - brink - campman
desso
en ve|e andere
ziet onze etalages
kruisstraat 22 - ged. o. gracht 108 -110
„Van stoom tot stroom" heet de ten
toonstelling, die door de jubilerende Ne
derlandse Spoorwegen volgende maand in
Utrecht wordt gehouden. De expositie geeft
een overzicht van de ontwikkeling van ds
spoorwegen in de afgelopen 125 jaar.
Speciale aandacht wordt besteed aan de
electrificatie van het spoorwegnet, de mo
derne beveiligingsmethoden en de ontwik
keling van het reizigers- en goederenver
voer. De tentoonstelling die 1 september
wordt geopend, duurt tot 27 september.
lijdens de tentoonstelling wordt een
filmpje vertoond waarin een indruk wordt
gegeven van het spoorwegverkeer in Ne
derland gedurende de periode na de twee
de wereldoorlog. Voorts is het werk te zien
van elf Nederlandse kunstschilders, die hun
visie hebben gegeven op het jubilerende
bedrijf. Op een terrein naast de tentoon
stelling krijgen de bezoekers een inzicht in
het onderhoudswerk, dat bij de spoorwe
gen wordt verricht. Zij zullen daar op een
bijzondere manier actief bij worden be
trokken.
ft
