„Theater" maakt iets bijzonders van musical
„Stop the world, I want to get off"
„DE BOUWERS VAN HET RIJK"
TONEEL IN HAARLEM
HET WEEKEINDE
DE PRINS VAN
HET ZUIDEN
MAANDAG 21 SEPTEMBER 1964
4
TV-nabeschouwingen
J. Damshuiza
Margriet de Groot overtreft alle verwachtingen
Macabere mengeling van humor en gruwelijkheid
De radio geeft dinsdag
T elevisie programma's
Verkeerde keuze door Arena
Hans van den Bergh
Ingeborg Uyt den Bogaard en Ad
Noyons als de Schmürz in „De Bou
wers van het Rijk" van Boris Vian.
DE KRO-TV BOOD de oude en jong»
kijkers een gezellig, onderhoudend en
deels leerzaam zaterdagmiddag-program
ma; een opmerkelijk onderdeel hiervan
was het filmverslag, dat de vliegend»
Duitse filmster Hardy Krüger van zijn reil
naar Israël maakte.
Beantwoordde zoals tot en met be
wezen werd de mooi gekuifde mannet
jesputter Ivanhoe tenvolle aan het ridder
ideaal van de jeugd, zijn opvolger in het
vooravondprogramma van de KRO, Sir
Lancelot van de ridders van de Tafel
ronde, mag er ook zijn, temeer daar hij
zoals deze keer aangetoond werd, niet
alleen een goed zwaardvechter, maar ook
een wijze jongeman met gevoel voor hu
mor blijkt geweest te zijn.
Brandpunt-redacteur Neuman voerde een
belangwekkend vraaggesprek met de
nieuwe leider van de Italiaanse commu
nisten, Longo.Tegenover een Belgische
klacht, dat de Nederlandse douane zo
zo moesilijk is, stelde de redactie van de
ze rubriek een reportage, die bewees hoe
zeer het uit Nederland komende goederen
vervoer door de Belgische douane opge
houden wordt. Onze Zuiderburen kregen
er trouwens helemaal van langs, want een
beeldverslag over de moeilijkheden die
het circus Boltini van de zijde der Ant
werpse ambtenarij ondervond, loog er ook
niet om. Boltini's mededeling, dat Bel
gische ambtenaren gevoelig zouden zijn
voor een duit „in het kerkezakje" werd
benut voor het gebruikelijke „uitsmijter-
tje" van dit magazine: Luns' uitlating,
dan zijn collega Spaak waar het een
nieuw Europees plan betreft slechts
hardop gedacht had, gaf namelijk aan
leiding tot de slotvraag, of onze minister
soms ook iets in een Belgisch zakje had
moeten doen. Die nogal insinuerende
vraag leek ons eerder mis dan puntig en
bevestigde, dat de Brandpuntmannen des
noods ten koste van een verslechtering
van bepaalde verhoudingen al te gretig
hun met een t.v.-prijs bekroonde slag
vaardigheid en gedurfdheid willen handha
ven.
Toegejuicht mag worden dat de NTS er
een traditie van maakt, telkenj are het
tweede deel van de „Last Prom" in de
Royal Albert Hall in Londen van de BBC
over te nemen. Met al zijn populaire ele
menten werd het mede dank zij da
eeuwig jonge Sir Malcolm Sargent en de
duizenden, geestdriftige tieners weer
een bruisend en hartveroverend muziek
feest, waarom wij de Britten slechts kun
nen benijden. „Beste Oom Georgie" bleek
een'lange t.v.-Hitchcock te zijn, die de
naam van de grootmeester der thrillers
best waard was; en dat konden wij be
slist niet van alle hele uren met Hitch
cock zeggen.
Zondagavond
DE AMERIKAANSE bonisseur, die gis
teravond een voorlopertje van een nieuwe
Dick van Dyke-show aankondigde, stelde
ons in staat vast te stellen, wat ons vaak
in de presentatie van sommige AVRO-
programma's irriteert. Zijn kermisachtige
toon toch laat de kijker geheel vrij in zijn
beoordeling; de heilige ernst echter waar
mede de AVRO bepaalde uitzendingen
omringt getuigt niet alleen van een zeker
gebrek aan afstand tot eigen werk, maar
wakkert de kijker aan tot Hollands ver
zet tegen wat hem opgedrongen wordt. Al
omringde die sfeer bijvoorbeeld het Corrie
Brokken-showtje en al was zij daarin zelfs
wat doorgedrongen (haar bewondering
voor Josephine Baker kende gewoon geen
grenzen meer) toch konden wij genoem
de gevoelens van verzet onderdrukken en
vaststellen, dat het een zeer goede tele
visie-avond was.
In „Kunstgrepen" legde Janssen op de
stamelende, hakkelende manier, die tot
luisteren dwingt, verantwoording af voor
de werkwijze, die regisseur Timp en hij
volgden, om de kunst dichter tot het
grote publiek te brengen. Daar het vrijwel
zeker is, dat dit t.v.-duo daarin geslaagd
is, mag men zich afvragen waarom deze
rubriek naar een zo laat tijdstip als 10
uur verschoven is.
„De laatste illusie" een nieuwe afleve
ring van „De Verdedigers" eindigde bij
uitzondering nu eens niet als een glashel
dere zaak en dat werkte beslist niet on
bevredigend. De jonge Preston moest de
eerste zijn althans in dit programma
om vrijspraak te verkrijgen voor een
verdachte, die hem in twijfel achterliet.
En dan nog Brokken, nu in de AVRO-
kring overgestapt. Dat zij bijzonder goed
kan zingen, werd door haar met tal van
nummers bewezen; haar voordracht ech
ter was te ingetogen, te eenvormig, om
te kunnen blijven boeien. Wellicht kwam
het ook doordat zelfs deze „exclusieve"
Brokken-club nog te groots van opzet
was, om te verdoezelen dat zij noch een
vamp, noch een echte show-vrouw is. Voor
al onze jeugdige sterretjes Trea Dobbs en
Jerry Rix droegen ertoe bij, dat het toch
een aardig programma werd. Zo aardig
zelfs, dat wij de samenstellers gaarne ver
geven, dat zij Leo Horn een extra zang
nummer lieten vragen voor zijn Deense
collega's, die weliswaar in het beeld aan
wezig waren, maar die al enige dagen ge
leden na de DWS-ramp naar hun
land zijn teruggekeerd.
koor van gewone mensen op de achter
grond, bij wie speciaal Nelly Frijda in een
aantal messcherpe typeringen opviel, waren
vaak alleraardigst-bewegende resultaten
bereikt.
De vertaling van Hans Andreus was, zo
als bij hem gebruikelijk is, gekenmerkt
door grote vindingrijkheid naast het te
vaak kiezen van de gemakkelijkste weg:
kreupelrijmen en Engelse insluipsels.
Gezien onze in de kinderschoenen staan
de show-business, was het sensationele
succes van de Nederlandse voorstelling
veeleer het werk van de uitvoerenden dan
van het sympathieke maar wat magere
Engelse werk.
Hans van den Bergh
In het Vondelparkpaviljoen te
Amsterdam, waar Wim lbo als gast
heer optrad, zijn zaterdagmiddag aa
Rien van Nunen en Piet Rome
vader en zoon Stiefbeen de gou
den Televizier-ringen 1964 overhan
digd en bedragen van f 1000, die het
weekblad van die naam beschikbaar
heeft gesteld voor het meest aan
trekkelijke t.v.-programma. Een zil
veren ring werd uitgereikt aan Jaap
van de Merwe voor zijn vootref-
felijke Nederlandse bewerking van de
teksten van Stiefbeen en Zoon. De
regisseur Max Douwes, aan wie even
eens een zilveren ring was toegekend,
had laten weten de prijs te weigeren.
De auteurs van de oorspronkelijke
Engelse versie van Stiefbeen, Allen
Simpson en Ray Galton, waren over-
gekomeii en hadden de allereerste
t.v.-film van Stiefbeen meegebracht
die de B.B.C. indertijd had uitgezon
den. Willy Walden en Piet Muyselaar
overhandigden de ringen met een
toepasselijk praatje.
DE FRANSE DUIZENDKUNSTENAAR Boris Vian, die in de negenendertig
jaar van zijn leven op zeker een dozijn litteraire, muzikale, dramatische, tech
nologische en nog andere gebieden werkzaam is geweest, liet bij zijn overlijden
in 1959 een toneelstuk na, die hij „Les batisseurs d'empire, ou Le schmürz had
genoemd. Reeds bij de eerste opvoering in Parijs, door Jean Vilar, een half jaar
na Vians dood, stichtte het stuk verwarring onder de toeschouwers zowel als
onder de critici omdat het allerlei vragen doet rijzen waarop het geen antwoord
geeft; en tot de schrijver zelf kon men zich toen dus ook al niet meer om op
heldering wenden. Sedertdien is Vians werk ook elders gespeeld (in 1962 in
Londen) en overal kreeg het publiek „uitleggingen" te kust en te keur. Maar
welke daarvan de juiste is zal wel altijd een open vraag blijven omdat de enige
volstrekt betrouwbare bron daarvoor namelijk het stuk zelf op dit punt in
gebreke blijft.
DE LANG VERBEIDE Nederlandse
première van de Engelse musical „Stop
the world I want to get off (naar
musical-mode onder de oorspronkelijke
titel opgevoerd) heeft dan zaterdag
avond eindelijk op feestelijke wijze
plaats gehad in de nieuwe, formidabel
mooie schouwburg van Nijmegen. Men
heeft er kunnen constateren dat de
muzikale satire van Leslie Bricusse (mu
ziek) en Anthony Newley (tekst) niet in
de eerste plaats oog en oor probeert te
strelen, in tegenstelling tot de meer
orthodoxe musical. In een circusachtige,
luchtige decor construct ie, waarvan de
piste vooruit dan maar het wereld
toneel voorstelt, herbeleeft de clown
Littlechap zijn levensloop, die tevens
symbolisch wordt gesteld voor de car
rière van de gemiddelde (Engelse)
kleine man", een soort moderne
Elckerlyc op muziek dus. Maar het is
juist aan deze pretentie van alomvat
tendheid dat de schrijver zich ietwat
vertild heeft. Daarvoor blijven Little-
chaps belevenissen geld maken, aan
een vrouw blijven hangen, haar met tal
rijke minnaressen bedriegen en tenslotte
een politieke carrière maken te veel
aan de oppervlakte.
OOK ALS men de teksten nauwkeuriger
beluistert dan bij de voorstelling mogelijk
is (en daartoe is de pers bij de première
al de inmiddels vervaardigde langspeel
plaat uitgereikt) wordt het steeds duide
lijker hoe weinig Newley eigenlijk te
zeggen heeft. Zijn symbolen misseh de
trefzekerheid waarmee het wezenlijke van
een ervaring of levensperiode zou kunnen
worden gekarakteriseerd. Op school laat
hij het koor niets anders zingen dan „A B
C D E F G etc.", het huwelijksleven wordt
voornamelijk door „kwek kwek kwek" ge
kenmerkt en het politieke leven denkt de
schepper van Littlechap te kunnen afdoen
met „Hokus Pokus rabarber rabarber".
Daartegenover kan men oog hebben voor
de rijkdom van invallen die aan deze mu
sical zijn gespendeerd. Er zijn vele aardige
vondsten zoals het poëtische symbool voor
bet liefdesspel (een mimische uitbeelding
van een openbloeiende bloem) en het spre
ken van Littlechap met zijn schoonvader
die door niets dan een trombone wordt
voorgesteld. Maar juist die veelheid van
trouvailles heeft ook meer tot een zekere
vaagheid en verwarring aanleiding ge
geven zodat bepaalde passages zonder het
verklarende woord van de regisseuse in
het programma nauwelijks te dulden zou
den zijn.
HET STAAT OOK VAST dat men bij
het maken van deze show knap partij
heeft getrokken van alle mogelijkheden
van het moderne toneel en moderne ballet,
waardoor een handig en fantasierijk zij
het soms wat rammelend schouwspel is
ontstaan.
Hebben schrijver en componist het zich
dus wel eens wat makkelijk gemaakt, het
geen ook moge blijken uit de talloze her
halingen van scènische of melodische mo
tieven, de directie van Theater mag zich
bijzonder gelukkig prijzen met wat er bij
de opvoering, en de voorbereiding daar
van, door de talrijke medewerkenden is
gepresteerd.
MUZIKAAL LEIDER en arrangeur Cor
Lemaire had de orkestpartij versimpeld
tot een zespersoonscombo hetgeen de uit
voering iedere hang naar pompeuze massa
liteit bespaarde en het geheel aan huise
lijkheid en sfeer deed winnen. Op een en
kel hier te lande al bekend wijsje na,
wordt er op het punt van smeltende melo
dieën overigens niet veel geboden en neigt
de rnodernklinkende partituur soms in de
richting van de West Side Story.
De decors en kostuums van Herman
Gordijn zijn, overeenkomstig de opzet,
uiterst sober en elementair, waardoor van
Hans Pauwels, Margriet de Groot,
Tine Crefcoeur en Magreet Blanken
in „Stop the World" bij Theater.
de expressiviteit van spelers en koor eigen
lijk het uiterste gevergd wordt.
IN DAT OPZICHT nu hebben de op
tredenden onder regie van Elise Hoomans
aan de hoogste eisen voldaan. Voorop
moet genoemd worden Margriet de Groot
wier muzikaliteit en veelzijdigheid eigenlijk
de sensatie van de avond waren. Zij stelde
niet alleen de wettelijke Mrs. Littlechap
voor maar tevens haar m'ans Russische,
Duitse en Amerikaanse maitresses en deed
dat met een minimum aan uiterlijke mid
delen op internationaal niveau waarbij
speciaal haar buitengewoon heldere dictie
en welluidend-geschoolde stemmiddelen
bijdroegen tot het grote succes.
HANS PAUWELS in de centrale rol leed
onder het feit dat zijn figuur door de
schrijver geheel op de eigen mogelijkheden
was afgestemd. Newley, een sterk mimisch
talent, heeft de rol zelf lange tijd in Lon
den gespeeld en Pauwels moest de typisch
voor eigen gebruik geschreven, confé-
rence-achtige teksten dus een eigen nieuw
leven geven, hetgeen hem uiteraard niet
steeds lukte. Toch viel ook hij op door
een aangename zangstem, een grote be
weeglijkheid en vooral tegen het slot door
een duidelijke dwingende persoonlijkheid,
nadat in het begin zijn optreden niet steeds
jeugdig en clownesk genoeg geweest was.
Elise Hoomans en Kris van de Velden
(voor de choreografie) hadden door hun
spelleiding bij deze eerste officiële op
voering al een opvallende gaafheid en ge
routineerdheid gekweekt. Vooral met het
DE HOOFDIDEE van „Les batisseurs
d'empire" is voor 't grootste deel wel be
grijpelijk: het gaat om een gezin (duide
lijk „de mensheid" symboliserend) dat
voortdurend op de vlucht is voor een
angstaanjagend en alles-overstemmend
lawaai, waarmee een niet nader gedefi
nieerde dreiging van dood en vernietiging
wordt gesuggereerd. Door die vlucht wordt
het contact tussen mens en mens steeds
kleiner en in hun groeiend isolement valt
het de personen hoe langer hoe moeilij
ker hun egoïstische, onmaatschappelijke
en huichelachtige daden met mooie maar
holle woorden te bemantelen. Als de buur
man verdwenen, het dienstmeisje wegge
lopen, de dochter buitengesloten en de
vrouw door haar doodsbange man aan
haar vreselijk lot overgelaten is, blijft die
man alleen over. alleen met zijn gedach
ten, waaruit hij geen kracht kan putten
en geen richtlijnen voor zijn bestaan kan
halen, Zódtit hem niets rest dan de dood.
DIT ALLES VOLTREKT zich in de aan
wezigheid van „de schmürz", een in be
bloede lappen gehuld zwijgend wezen, dat
het voornaamste raadsel van het stuk
vormt. De „schmürz" wordt voortdurend
getrapt en geslagen door de man en de
vrouw, vooral op momenten waarop hun
huichelachtigheid ten top stijgt, en daar
uit kan met enige hulp van Freud en Jung
natuurlijk wel het een of ander worden
afgeleid. Maar of het hierbij nu om de
verdringing van onlustgevoelens gaat, om
veruiterlijking van negatieve menselijke
reacties, of misschien wel om een zicht-
baarmaking van pijn en doodsdreiging
(waaronder Vian als hartpatiënt lange tijd
zwaar heeft geleden), dat wordt ons geen
ogenblik duidelijk gemaakt en dit leidt er
toe dat het stuk zélf al gauw onlustgevoe
lens en negatieve reacties bij de toeschou
wer opwekt. Hetgeen des te meer te be
treuren is omdat de macabere mengeling
van humor en gruwelijkheid, van ijzig cy
nisme en kostelijke satire, van eenzaam
heidsneurose en oorlogshaat dit alles
gekruid met scheutjes Ionesco en Strind-
berg anders \>eel meer te waarderen zou
zijn geweest. Wel zou ook dan het grote
bezwaar nog zijn gebleven dat Vians per
sonen geen levende mensen met individue
le karakters zijn, maar slechts schemati
sche figuren waarmee de schrijver zijn le
vensbeschouwing illustreert, en dat er dus
eigenlijk geen drama is.
DE TONEELGROEP STUDIO heeft, on
der regie en in decors van Kees van Ier-
sel, een zeer respectabele opvoering van
het stuk gegeven. Frans Vorstman speelde
heel knap de hypocritische, mooi-pratende
en zelfgenoegzame vader, vooral in de
eerste twee bedrijven, en de moeder werd
door Ingeborg Uijt den Bogaard zeer over
tuigend vertolkt. Cocki Boonstra was gees
tig en ad rem als het dienstmeisje, Lies-
beth Struppert gevoelig (maar wel wat te
„volwassen") als de dochter, en Erik
Plooyer harkerig als de oninteressante
buurman. Ad Noyons kon in de rol van de
„schmürz" niets anders dan lijdend voor
werp zijn; maar bij de gratie van de re
gisseur mocht hij na zijn dood herleven,
ter vervanging van de talrijke „schmürzes
die de schrijver aan het slot wilde laten
binnenkomen.
DE VERTALING van Johan van Hoog
straten was maar gedeeltelijk een bewer
king. Het dienstmeisje Cruche was in 't
Hollands Trien geworden; maar de doch
ter was Zenobia blijven heten, een naam
die niemand zal doen geloven dat zij nu
uit Lekkerkerk komt. Overigens heeft
Vian met „Les batisseurs d'empire" be
paald niet „de bouwers van hèt rijk",
maar van „een (namelijk hun eigen) rijk"
bedoeld.
Er waren zaterdagavond in de Haarlem
se Stadsschouwburg maar een honderdtal
mensen. Als die dit stuk hadden kunnen
zien in een miniatuur theatertje, dat zij
dan geheel of grotendeels hadden gevuld,
zou de opvoering ongetwijfeld beter tot
haar recht zijn gekomen. Het is jammer
dat zo'n schouwburgje voor „kleine zaal"-
vertoningen van modern toneel in Haarlem
nog altijd ontbreekt.
Simon Koster
HILVERSUM I. 402 m. 746 kc.s. 7.00-
24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Morgengebed.
7.15 Lichte grammofoonmuziek. 7.55 Over
weging. 8.00 Nieuws. 8.15 Lichte grammo
foonmuziek. 8.50 Voor de huisvrouw. 9.35
Waterstanden. 9.40 Schoolradio. 10.00 Voor
de kleuters. 10.15 Lichtbaken. 10.25 Semi-
Waterstanden. 9.40 Schoolradio. 10.00 Voor
de vrouw. 11.50 Volaan.vooruit, lezing.
12.00 Angelus. 12.04 Licht ensemble. 12.30
Mededelingen t.b.v. land- en tuinbouw.
12.33 Voor de boeren. 12.45 Platennieuws.
12.55 Katholiek nieuws. 13.00 Nieuws. 13.15
Lichte grammofoonmuziek. 14.00 Voor de
plattelandsvrouwen. 14.10 Raaien maar,
muzikaal spelletje, (herhaling van zater
dag jl.). 15.10 Lichte grammofoonmuziek.
15.30 Als de dag van gisteren, klankbeeld.
16.00 Voor de zieken. 16.30 Christen-zijn in
de praktijk, klankbeeld over het vormings
werk in het bisdom Groningen. 17.00 Voor
de jeugd. 17.50 Regeringsuitzending: Cul
turele ontmoetingen in Suriname en de
Nederlandse Antillen, door Rudy Bedacht.
18.00 Lichte grammofoonmuziek voor de
tieners. 18.20 Uitzending van de Katholie
ke Volkspartij: Kaarten op tafel, een uit
zending over Politieke Zaken, die de aan
dacht verdienen. 18.30 Lichte grammo
foonmuziek. 18.50 Van kjanten en wanten
weten, lezing. 19.00 Nieuws. 19.10 Actuali
teiten. 19.35 Lichte grammofoonmuziek.
20.00 Moderne kamermuziek (gr.). 20.30
Witte nachten: Uit de gedenkschriften van
een dromer, hoorspel. 21.45 Moderne or
kestmuziek (gr.). 22.20 Actualiteiten of
grammofoonmuziek. 22.25 Boekbespreking.
22.30 Nieuws. 22.40 Alle landen hebben al
lerhande liedjes. 23.10 Lichte grammo
foonmuziek. 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 1007 kc.s. 7.00
AVRO. 7.50 VPRO. 8.00-24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20, Lichte grammofoonmuziek.
VPRO: 7.50 Dagopening. 8.00 Nieuws.
AVRO: 8.15 Lichte grammofoonmuziek.
9.00 Ochtendgymnastiek. 9.10 De groente
man. 9.15 Klassieke grammofoonmuziek.
9.40 Morgenwijding. 10.00 Arbeidsvitami
nen (gr.). 10.50 Voor de kleuters. 11.00
Nieuws. 11.02 Voor de zieken. 12.00 Licht
instrumentaal kwintet. 12.20 Regeringsuit
zending: Voor de landbouw. 12.30 Medede
lingen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Dans-
orkest en zangsolisten. 13.00 Nieuws. 13.15
Mededelingen, eventueel actueel of gram
mofoonmuziek. 13.25 Beursberichten. 13.30
Instrumentaal ensemble en zangsolisten.
14.00 Levend verleden: Franciscus van
Assisi, lezing. 14.20 Elektronisch orgelspel.
14.40 Schoolradio. 15.00 Stereofonische uit
zending: Sopraan en piano: Moderne lie
deren. 15.20 Markheim, hoorspel. 16.00
Nieuws. 16.02 Stereofonische uitzending:
Pianorecital: klassieke muziek. 16.30 Voor
de jeugd. 17.30 New York calling. 17.35
Lichte grammofoonmuziek voor de jeugd.
18.00 Nieuws. 18.15 Eventueel actueel.
18.20 Lichte orkestmuziek. 18.55 Paris
vous parle: gesproken brief uit Parijs.
19.00 Fragmenten uit de opera: Les pê-
cheurs de perles (gr.). 19.55 Nieuws. 20.00
Nordring, een muzikaal paspoort voor
Noord-Europa: Engeland. 21.00 Adelbrie
ven van de sport, klankbeeld. 21.10 Lich
te grammofoonmuziek. 22.05 Vioolrecital:
klassieke muziek. 22.30 Nieuws. 22.40 Ac
tualiteiten. 23.00 Nieuwe grammofoonpla
ten. 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Grammofoonmuziek.
12.15 Gevarieerde muziek. 12.50 Beursbe
richten. 13.00 Nieuws. 13.20 Kamermuziek.
14.00 Nieuws. 14.03 Tannhauser, opera
(2e bedrijf) (15.00 Nieuws). 15.45 Roman
tische pianomuziek. 16.00 Nieuws. 16.03
Beursberichten. 16.09 Klassieke muziek.
17.00 Nieuws. 17.15 Gevarieerde muziek.
17.45 Volksmuziek. 18.00 Nieuws. 18.03
Voor de soldaten. 17.15 Gevarieerde mu
ziek. 17.45 Volksmuziek. 18.00 Nieuws. 18.03
Voor de soldaten. 18.28 Paardesportbe-
richten. 18.30 Lichte muziek. 18.45 Sport
kroniek. 18.52 Voor de tieners. 19.00 Nws.
en radiokroniek. 19.40 Amusementsmuziek.
19.50 Syndicale kroniek. 20.00 Licht con
cert. 21.00 Kamermuziek. 21.40 Klassieke
muziek. 22.00 Nieuws. 22.15 Amerikaanse
volksmuziek. 22.45 De zeven kunsten. 23.00
Nieuws. 23.05 Kamermuziek. 23.55 Nieuws.
24.00-0.10 Scheepvaartberichten.
VOOR MAANDAG
NEDERLAND I
NTS: 19.30 De geheime agent (The un
dercover man), t.v.-film. 19.45 Openbaar
Kunstbezit. 20.00 Journaal en weerover-
zicht. 20.20 Zendtijd politieke partijen:
Christelijk Historische Unie. 20.30 Kart-
nerland, filmdocumentaire over Oosten
rijk. 21.00 De glorie van het leven (Not
as a stranger) speelfilm (beide keuringen
18 jaar). 23.10-23.15 Journaal.
I
NEDERLAND II
Geen uitzending.
NOORDZEE
18.30 Kinderfilm. 19.00 Gevarieerd program
ma. 19.20 Avonturenfilm.
VOOR DINSDAG
NEDERLAND I
VARA: 19.30 T.V.-Portret. 19.50 Concer
to gymnastico, filmimpressie. NTS: 20.00
Journaal. VARA: 20.20 Achter het nieuws.
20.45 Marcello zoekt een meisje, muziek
en ballet. 21.15 Wel of geen Glynis, T.V.-
film. 22.20 Zangrecital met pianobegelei
ding. NTS: 22.40-22.45 Journaal.
NEDERLAND II
Experimentele uitzendingen op 't tweede
net (kanaal 27). NCRV: 20.20 Licht muzi
kaal programma. 20.45 Slag bij de Mar
co Polo bridge, film. 21.45 Een schip en
zijn gezagvoerder, documentaire. 22.10-
22.20 Tekenfilm.
DE TONEELGROEP voor de jeugd
„Arena", vorige jaren telkens zo bijzonder
goed op dreef, heeft dit keer een minder
gelukkige keuze gedaan met „De Prins
uit het Zuiden", een sprookjesstuk van
Nicolas Stuart Gray, dat naar de inhoud
een wonderlijke en wel vermakelijke ver
menging is van „De Prinses en de Zwij
nenhoeder" van Hans Christian Andersen
en Shakespeare's Getemde Feeks, maar
dat qua vormgeving totaal niet op het kin
derlijk bevattingsvermogen bleek te zijn
afgestemd. De moeilijke woorden waren
niet van de lucht en ook de gehanteerde
begrippen waren veel te gecompliceerd
voor de leeftijdsgroepen waar de voorstel
ling overigens toch kennelijk voor bestemd
is. Op het dramatsich hoogtepunt ver
klaart de prins zelfs dat zolang zijn prin
ses niet van hem houdt „hun huwelijk
niets dan een geschreven overeenkomst
zal zijn." Het bleek moeilijk de strekking
van deze uitspraak aan mijn jeugdige met
gezellin te verklaren! Bovendien viel bij
de eerste voorstelling, die ik bijwoonde in
Diligentia te Den Haag zaterdagmid
dag j.l. te constateren dat de verstaan
baarheid veelal r\og wel wat te wensen
overliet.
VOOR HET PUBLIEK waar men toch
op zou moeten mikken, leek mij de ef-
facerende speelstijl, die regisseur Berend
Boudewijn kennelijk beoogd had, weinig
geëigend. Zonder stompzinnig poppekas-
terig te gaan doen, een gevaar dat men
natuurlijk wilde vermijden, lijkt mij een
wat duidelijker aanzetten van de karak
ters wel op zijn plaats, vooral in dit stuk
waar toch al weinig herkenbare situaties
in aan de orde zijn.
Overigens had de vertoning ook heel
charmante kanten. De decors van Leontien
van Beurden waren smaakvol en handig
en haar kostuums zelfs uitgesproken fraai.
Er werd een grappige maar wat onbe
stemde koning gespeeld door Jan Kore-
vaar, en een uitstekende gemene prins
door Rudolf Damsté. Hans Kemna maak
te van de zuidelijke prins wel iets sym
pathieks maar Mary Wagenaar (een ta
lentvol actricetje) was onaanvaardbaar en
bovendien onverstaanbaar als het feeks
achtige prinsesje. Zo hysterisch en gemeen
kan de schrijver het niet bedoeld hebben
en kunnen kinderen het niet verwerken,
naar mij bleek.
DE SFEERVOLLE buitenlandse prinses
jes aan haar hof maakten weer veel goed
maar Arena heeft naar mijn gevoel wel
eens beter in de roos geschoten. Laten we
hopen dat de première van deze week za
terdag weer op het vertrouwde peil zal
staan.
DICK WENTZEL GAAT EXPOSEREN IN
HET BLOEMENDAALSE OPENLUCHT
THEATER
Van zondag 4 tot en met zondag 25
oktober zal de heer Dick Ph. Wentzel uit
Aerdenhout zijn etswerk van de laatste drie
jaar, een aantal reistekeningen, alsmede
zes olieverfdoeken in het Bloemendaalse
Openluchttheater exposeren.
Deze expositie zal zaterdagmiddag drie
oktober om drie uur door de heer H.
Vogelesang officieel geopend worden.
