Britse socialistenleider Harold
Wilson: man van groot kaliber
Nieuwe discussie over
Bundeswehr-bewapening
Pisani geeft geen krimp
in verlopende melkoorlog
Tot strak
bij
luipaard
schoot
VAN NELLE'S
WERELDNIEUWS
J
Van dag tot dag
e reis
ENGELS VERKIEZINGSPANORAMA IV
V riend jespolitiek
van „Eton boys"
bestrijden
Brand in de Britse
ambassade in Moskou
V S-ruimtevoertuig
spoedig naar Mars
Spionnen-echtpaar
moet VS verlaten
Premier Home onder
politiegeleide na
massavergadering
^^raatótcel
JEl/
ZATERDAG 10 OKTOBE
R 1964
3
Intelligent
Invoer beperken
Recht
„Verkeerde divisies hebben verkeerde wapens
Critiek
Rekenspelletje
Maatregelen
&p de
geniet dubbel
met
3G.
brandvers gemalen
vacuum verpakt
Preston Cobb is weer in het nieuws ver
schenen. Reeds drie jaar lang is deze jon
gen, die als vijftienjarige ter dood veroor
deeld werd, levend begraven in de doden
cel van de gevangenis van Reidsville in
Georgia, V.S. Er zijn destijds overal ter
wereld en niet het minst in Nederland
acties gevoerd voor begenadiging van
deze jongen, die door een jury van enkel
blanken ter dood veroordeeld werd. Zijn
huid is zwart, maar dat is in de gehele
rechtsprocedure geen factor geweest. Want
in Georgia is iedereen gelijk voor de wet.
Die wet stelde ten tijde van Cobbs ver
oordeling de leeftijd voor doodstraffen op
minimum vijftien jaar. Intussen is die wet
veranderd en de leeftijd voor doodstraffen
op achttien jaar gebracht. Maar spitsvon
dige juristen hebben uitgedokterd, dat de
ze wijziging niet voor Cobb geldt.
De misdaad van Cobb is niet overtui
gend bewezen. Een mysterie van angst, in
timidatie, maatschappelijke achteruitstel
ling en rassentegenstellingen ligt achter
zijn bekentenis verborgen. Hij doodde een
blanke boer, bij wie zijn familie in dienst
was, maar later rees twijfel over de vraag
of hij niet door een ander met de schuld
was belast onder bedreiging van wraak op
zijn zusjes en broertjes. Dat is allemaal
bedekt onder een vloed van juridische ter
men en drie jaar lang vechten zijn advo
caten voor verandering van het doodvon
nis in levenslange gevangenisstraf. Zelfs
dat is nu opnieuw onmogelijk gebleken.
Opnieuw is een revisie van zijn proces af
gewezen. Opnieuw moet de gehele moei
zame procedure van beroep op het hof
worden begonnen. En de vijftienjarige
jongen is nu achttien. „Hij was een mo
delgevangene," verklaarde de onderdi
recteur van de gevangenis, „maar nu be
gint hij een beetje nors te worden en hij
heeft een gevangenisdokter onheus beje
gend door bijstand te weigeren".
Dat is voor de blanke buitenwereld in
Georgia wellicht al voldoende om Cobb
nog eens te veroordelen. „Hij deugt niet,"
zal de blanke burger in Georgia consta
teren, om zijn eigen blanke geweten smet
teloos te houden.
Een kind in een dodencel, drie jaar lang
opgesloten met ieder uur de dreiging van
de dood boven zijn hoofd, begint een
beetje nors te worden. Dat is het nieuws
van vandaag over Preston Cobb.
President Johnson gaat vrijwel onmid
dellijk een Europese reis maken, indien
hij drie november door de meerderheid
van de Amerikaanse kiezers opnieuw met
de leiding van 's lands zaken wordt be
last. Die aankondiging heeft een diepere
betekenis dan zo op het eerste gezicht
lijkt.
De Amerikaanse president is er in ge
slaagd de binnenlandse zaken van zijn land
prima te leiden, nadat hij plotseling de
plaats van de vermoorde Kennedy moest
innemen. Maar hij is eigenlijk op het ge
bied van de buitenlandse politiek een nog
vrijwel onbeschreven blad. Dat heeft in
de verhouding tussen zijn landen de mees
te van de Europese bondgenoten van de
Verenigde Staten een gevaarlijk vacuum
doen ontstaan. Kennedy had een stijl en
een inzicht die het de Amerikaanse bond
genoten niet moeilijk maakten begrip te
hebben voor zijn buitenlandse politiek, ook
al stonden zij daar niet altijd zonder
meer achter. Bovendien had de jonge pre
sident zich verzekerd van de medewerking
van de knapste koppen uit zijn land die
met hem meedachten en die hem advi
seerden. Die zijn zo langzamerhand alle
maal uit de omgeving van de man die
hem moest opvolgen verdwenen. Zij schra
gen zijn gezag niet langer door hun aan
wezigheid.
Het onzekere manoeuvreren van de
Amerikanen in Vietnam heeft ongetwij
feld het vertrouwen in Johnsons buiten
landse beleid aanzienlijk geschokt. Kort
om, Johnson heeft zich ontpopt als een fi
guur die zeker niet wordt gezien als een
internationaal leider aan wie men het wel
en wee van de wereld durft toevertrou
wen en die men met een gerust hart kan
volgen. Integendeel, zijn optreden in inter
nationale zaken heeft bij de bondgenoten
van de Verenigde Staten grote onzeker
heid veroorzaakt.
Hij schijnt nu begrepen te hebben dat
het hoog tijd wordt het beeld dat die
bondgenoten zich van hem en van zijn
buitenlandse beleid hebben gevormd, een
duidelijker perspectief te geven. Hij heeft
reeds min of meer te kennen gegeven op
die voorgenomen Europese reis ook met
De Gaulle te zullen gaan praten. Hij wil
dus ook pogen de verhouding tussen Pa
rijs en Washington te verbeteren. Een
moeilijke opgave!
Maar praten alleen is beslist niet vol
doende. De Amerikaanse president zal de
bondgenoten van zijn land ook iets te ver
tellen moeten hebben dat hun duidelijk
maakt dat zijn land een weloverwogen
koers wenst te volgen in de buitenlandse
politiek. Slechts als hij dat vermag te ver
tellen, bestaat de kans dat het geschokte
vertrouwen wordt hersteld en dat langza
merhand de slechte indruk wordt wegge
nomen die het paniekerige gedoe van Wash
ington in de Vietnam-crisis bij vriend
(en vijand) heeft gewekt. Dan ook zal
na dit bondgenootschappelijke overleg
een mogelijke ontmoeting met Nikita
Kroesjtsjev door de nieuwe Amerikaanse
president kunnen worden overwogen.
(Van onze correspondent)
LONDEN Toen Harold Wilson nog
een kleine jongen was, liet hij zich door
zijn vader fotograferen voor de bekende
zwarte deur van Downingstreet 10. Het
lijkt profetisch. Misschien was de aanlei
ding wel, dat de schoolinspecteur de in
telligente Harold over zijn krullenbol had
gestreken en tegen hem had gezegd:
„misschien word jij nog weieens pre
mier."
Harold Wilson is de man, waarover nu
het meest wordt gesproken in Engeland.
Begin vorig jaar kreeg hij door Hugh
Gaitskell plotselinge dood diens erfenis in
de schoot geworpen. Die was niet gering:
want Gaitskell was er na een felle wor
steling met de voorstanders van eenzijdi
ge nucleaire ontwapening in geslaagd een
heid te brengen in de jarenlang door in
wendige tegenstellingen verscheurde so
cialistische partij.
Voor een van rechts komend man als
Gaitskell was dat moeilijk genoeg. Links
juichte om Wilsons verkiezing als nieu
we partijleider, omdat hij lang tegen de
opstandige Bevan-groep had aangeleund
zonder er in werkelijkheid toe te behoren.
Wilson heeft altijd vertrouwen opgewekt,
omdat men met hem nooit precies wist
waar men aan toe was. Toen Gaitskell op
het partijcongres in Scarborough van 1960
moest zwichten voor de linkervleugel,
maar zwoor deze te vuur en te zwaard te
zullen blijven bestrijden, trok Wilson aan
zijn onafscheidelijke pijp. en zweeg.
Dit „verraad" is hem hoogst kwalijk
genomen. Maar het wordt uitgelegd als een
poging om zichzelf in reserve te houden
en de partij te redden, ingeval Gaitskell
de beslissende ronde niet zou winnen.
WILSON IS IEMAND, die zich van zijn
prille jeugd af niet gemakkelijk bloot heeft
gegeven. Hij heeft een zeer hoge intelli
gentie. Zijn sarcasme is bijtend. Thuis had
hij al vroeg geleerd persoonlijke sentimen
ten te onderdrukken. Hij heeft weinig
vrienden, maar niemand ontkent, dat hij
een man is van buitengewoon kaliber.
Harold Wilson dient zich in de eerste
plaats aan als de politieke exponent van
het wetenschappelijk-technologische tijd
perk dat thans is begonnen. Hij is de man,
die het benarde Engeland weer groot wil
maken door economische kracht. De To
ries, die ook de Britse grootheid in hun
wapens voeren, lieten' zich hoewel veel
te laat toen de zaken dreigden vast
te lopen, door MacMillan bekeren tot aan
sluiting bij de E.E.G.
Volgens Wilson was dit plan vooral een
nationale en internationale tegen Labour
gerichte conservatieve samenspanning, of
in elk geval een onverantwoorde capitu
latie door de radeloze Tories. Wilson ziet
hierin een kans voor zijn filosofie van cen
trale economische planning zoals over
heidshulp aan bepaalde bedrijven en de
oprichting van de met de particuliere in
dustrie concurrerende fabrieken.
Ook bepleit Wilson de grootst mogelijke
mate van wetenschappelijk onderzoek in
de industrie. De staat zal zich moeten be
moeien met de komende revolutie van de
automatisering, die volgens Wilson niet
aan de grillen van de particulieren mag
worden overgelaten.
Wilson heeft beloofd niet doctrinair te
zullen zijn over de eigendomsvorm van
nieuwe industrieën, waarbij de staat al of
niet als partner zal kunnen optreden.
EEN BEDENKELIJK plan is volgens
ons de „onnodige" Britse invoer tegen te
gaan, door Engeland bepaalde produkten,
die het uit het buitenland betrekt, zelf te
laten maken. Nederland en Engeland bij
voorbeeld leveren elkaar allerlei gespecia
liseerde technische produkten. Het feit, dat
de Hoogovens de Britse automobielindus
trie van beter en goedkoper materiaal
voorzien dan de Engelse staalfabrieken, is
een van Wilsons argumenten voor de her
nationalisering van de Britse staalnijver-
heid.
Wat Wilson wil is zoveel mogelijk Brit
se economische autarkie (zelfvoorziening)
en dat op een ogenblik dat de welvaart
overal steeds meer afhankelijk wordt van
grotere geografische ruimten. Daarom
schermt Wilson met het Gemenebest.
Maar dit is nauwelijks een surrogaat voor
Europa, want het welvarende deel ervan
is dun bevolkt en produceert zelf steeds
meer dingen, die het vroeger uit Engeland
betrok en de rest is nog te arm om veel
gewicht in de schaal te werpen. Bovendien
is het Gemenebest nooit een economische
eenheid geweest en oriënteren belangrijke
delen ervan zich op de Verenigde Staten
en Japan.
Wilsons antwoord op de E.E.G. is to
tale mobilisering met behulp van de we
tenschap van Engelands produktieve
krachten en opdoeken van alle amateu
risme op economisch gebied.
Wilson is consequent, dat hij terwille
van Engelands onafhankelijkheid Europa
economisch en de Verenigde Staten op nu
cleair gebied schuwt. Inplaats van de eigen
H-bom, die overigens van Amerikaans fa
brikaat is, zal volgens Wilson ook verster
king van de conventionele wapens Enge
land weer groot moeten maken.
Destijds waarschuwde de linkse Bevan
een onthutst Labour-congres, dat Kroesj
tsjev wilde dat Engeland de H-bom niet
eenzijdig zou opgeven. „Wij kunnen niet
naakt in de conferentiekamer verschij
nen" riep Bevan uit. De Russen stelden
de Britse diplomatieke invloed aan de top
destijds als tegenwicht tegen Dulles op
prijs.
WILSON ZEGT, dat Engeland geen H-
bom als visitekaartje meer nodig heeft.
Het heeft het recht om aan een topcon
ferentie deel te nemen als een van de over
winnaars uit de oorlog. De Britten luiste
ren na de chronische economische inzin
king en de trage vooruitgang zeker naar
Wilsons schone droom van een econo
misch bloeiend „new Britain", maar zijn
de kiezers wel bereid om Wilson te aan
vaarden, afgezien nog van de vraag of
men het zal aandurven met Wilson's gro
tendeels onbekende team. Want Labours
(Van onze correspondent)
BONN (GPD) De Bundeswehr is weer
eens het kind van de rekening. Terwijl op
het eerste politieke congres van de C.D.U.
uitvoerig over het Westduitse leger wordt
gediscussieerd, grijpt een nieuwe Heye als
legerhervormer in. Het is ditmaal het lid
van de vrije democratische partij en oud-
Wehrmachtoberst Reinhold Kreitmeyer die
een golf van onrust heeft verwekt. „De
verkeerde divisies zjjn met de verkeerde
wapens uitgerust", verklaarde Kreitmeyer
in het in München verschijnende ge-
illustreerde weekblad Revue.
MOSKOU (Reuter)Een brand heeft
vrijdag in Moskou een gedeelte van de
Britse ambassade ernstig beschadigd. Het
Russische persbureau Tass maakte mel
ding van een explosie. Ambassadefunctio
narissen hebben meegedeeld, dat onge
veer twintig Russische brandweerlieden op
het dak van de oostelijke vleugel van de
ambassade zijn geklommen.
Enkele uren nadat Russische schild
wachten voor de ambassade uit een raam
op de bovenverdieping rook hadden zien
kringelen was .de brand geblust. Er heb
ben zich geen persoonlijke ongelukken
voorgedaan, maar de schade aan de oos
telijke vleugel, waarin de consulaire en fi
nanciële afdelingen en de Britse Club zijn
ondergebracht, is aanzienlijk. Het ambas
sadepersoneel haalde direct na het brand
alarm de schrijfmachines en paperassen
uit de bedreigde vleugel, daarbij geholpen
door mariniers van de Amerikaanse am
bassade.
Volgens het persbureau Tass woedde de
brand al bijna twee uur, toen Russische
brandweerlieden het gebouw tenslotte
mochten binnengaan. Pas toen het dak
van het gebouw vlam vatte kon de brand
weer de ambassadefunctionarissen ervan
overtuigen, dat snel ingrijpen vereist was,
wilden niet de naburige gebouwen even
eens door het vuur aangetast worden.
Zelfs toen nog mochten slechts zes brand
weerlieden naar binnen. De anderen, on
geveer honderd man, moesten geruime
tijd werkeloos toezien.
De bondsdagafgevaardigde is hiermee
niet alleen de mode getrouw dat men
tegenwoordig in een geïllustreerd sensatie
blad zijn politieke gal lucht, maar ook als
F.D.P.-lid dat hij zich bij voorkeur lijn
recht tegen de regeringspolitiek richt, ter
wijl de F.D.P. coalitiepartner in diezelfde
regering is.
In zijn artikel verklaart Kreitmeyer, die
al jaren lid van de bondsdagcommissie voor
verdediging is: „Wij zouden met een defen
sief leger dat afstand doet van wapens
waarop kernkoppen worden gemonteerd
de Sovjet-Unie een belangrijk propa-
gandawapen uit de hand slaan en zijn be
reidheid tot ontspanning kunnen eisen.
De Verenigde Staten moeten voortgaa
met de ontwikkeling van hun moderne
wapens. Omdat het potentieel aan kern
wapenen in de V.S. ruimschoots voldoende
is, moet de Bondsrepubliek zijn vertrou
wen in de conventionele wapens stellen.
„De nu bestaande divisies zijn alleen in
geval van een grote atomaire oorlog bruik
baar", gaat Kreitmeyer verder, „en deze
oorlog komt nooit, omdat hij zowel poli
tiek als militair zinloos geworden is. Door
al de aandacht op het programma voor de
raketten te concentreren wordt de bouw
van instructielokalen en kazernes ver
waarloosd."
De critiek op het artikel van Kreitmeyer
liet niet op zich wachten. Minister van
Verdediging Von Hassel reageerde op het
C.D.U.-congres met te zeggen: „Als de
plannen van Kreitmeyer zouden doorgaan
wordt de Bundeswehr gereduceerd tot een
soort vrijwililge brandweer. Bovendien
zouden de doelstellingen van het NAVO-
bondgenootschap in gevaar komen. De
regeringswoordvoerder Von Hase ver
klaarde dat de Bundeswehr niet binnen de
NAVO tot ontwikkeling van een eigen
conceptie voor de verdediging kon over
gaan. De woordvoerder sprak, evenals
minister Von Hassel, de hoop uit dat nog
dit jaar een verdrag zal worden onder
tekend over de al in schema bestaande
NAVO-kernstrijdmacht. „Zoveel mogelijk
leden van de NAVO moeten tot deze kern
strijdmacht toetreden", verklaarde de rege
ringswoordvoerder Von Hase nog.
tragiek is, dat het door ouderdom en dood
de laatste jaren bijna al zijn kopstukken
heeft verloren.
Als Labour het wint, betekent Wilson als
premier een doorbraak naar de gewone
man. Velen zijn het beu, dat Groot-Brit-
tannië nog steeds wordt geregaard door
een kleine groep bevoorrechte vroegere
Eton boys, ten dele familieleden van
MacMillan of Churchill.
Wilson vertegenwoordigt de grammar
school (h.b.s.)-jongens, die praktisch geen
kans krijgen het land te leiden, of ze moe
ten het heel ver schoppen. Weliswaar
blonk Wilson altijd uit en kreeg hij een
beurs voor Oxford, waar hij al op z'n
21-ste jaar college gaf. Maar Wilson ver
wijt terecht dat praktisch alle topbanen in
de Britse regering en industrie in handen
zijn van degenen, die op de beroemde
dure kostschool zijn geweest. De kleur van
de schooldas, die ze hun hele leven blijven
dragen is inderdaad in Engeland vaak be
langrijker dan kennis van zaken.
„Weg met het „old boy network"
(vriendjespolitiek) en de weg open voor
iedereen die
vurig uit.
bekwaam is!" roept Wilson
WILSON KOMT uit wat in Engeland de
lagere middenklasse wordt genoemd. Zijn
vader was fabriekschemicus in Yorkshire,
waar de jonge Harold de werkloosheid aan
den lijve ondervond en veel armoede om
zich heen zag, zoals kinderen die barre
voets naar school liepen. Hij volgde de
familietraditie en werd liberaal. Zijn va
der had in 1908 propaganda gemaakt voor
de plaatselijke liberale kandidaat Winston
Churchill, die toen fel anti-Tory was. In
Oxford was Wilson zelfs penningmeester
van de liberale studentenclub. In de oor
log ging hij over naar de Socialistische
Harold Wilson en zijn onafschei
delijke pijp.
partij. Hij was toen als economisch advi
seur aan Churchills staf verbonden.
In zijn ouderlijk huis stond de Bijbel in
het middelpunt en door hun religieuze
overtuiging gaven zijn ouders het voor
beeld door het verrichten van sociaal
werk. Ook cultureel waren zij bijzonder
actief. De zeer eigen sfeer thuis had grote
invloed op Harolds ontwikkeling en levens
houding. Zijn vader was een briljant ma
thematicus en van hem erfde Harold zijn
fabelachtige fotografische geheugen.
Hij weet bijvoorbeeld uit het hoofd op
welke datum hij bepaalde parlementaire
speeches heeft gehouden en op welke blad
zijde in de handelingen deze staan afge
drukt. Als spelletje maakte hij vroeger
met zijn vader rekensommen, door de
autonummers, die zij op straat tegenkwa
men, met elkaar te vermenigvuldigen.
Als 10-jarige knaap nam zijn moeder
hem mee naar zijn oom in Australië, die
later voorzitter van het Australische par
lement werd. Teruggekeerd, hield Harold,
geïllustreerd met soevenirs, voor alle
klassen van zijn school lezingen over zijn
ervaringen.
PARIJS De Franse minister van
Landbouw, Pisani, heeft in de Nationale
Vergadering verklaard, dat de regering
voorlopig niet van plan is de melkprijs te
verhogen. Voor hem werd door de melk-
staking, die overigens in een derde deel
van Frankrijk weer zo goed als beëndigd
lijkt, vooral wel aangetoond, dat op het
distributiesysteem nog bijzonder veel is
af te dingen.
Hij gaf toe dat de Franse boeren de
laagste melkprijs in de Euromarkt ont
vangen Maar hij wees er ook op, dat in
de Franse steden de melk, de boter en de
kaas veel hoger betaald moeten worden
dan in de vijf andere E.E.G.-landen.
Schuld van de misère droeg, volgens Pi
sani, dan ook niet de regering, maar de
tussenhandel en de directeuren van coöpe
raties en boter- en kaasfabrieken.
Tegen hen stelde de minister, in ver
bloemde termen, dan ook maatregelen in
het verschiet. Hij wekte de boeren echter
op die hij kennelijk niet al te hard
handig voor het hoofd wilde stoten ver
trouwen te hebben in de regering, die
door hem binnen enkele dagen de kwestie
van de melkprijzen in Brussel in Europees
verband aan de orde zal laten stellen.
Terwijl Pisani zich dus gisteren moeite
gaf op het parlementaire front een nieuw
offensief in de richting van de Europese
bondgenoten en vooral van de Franse tus
senhandelaars te openen, lijkt de melkoor
log in de steden zichzelf te overleven.
Van de ruim 150 steden met meer dan
30.000 inwoners werd, ook volgens de boe-
renfederatie, in een vijftigtal gisteren de
melk weer vrij, tegen verhoogde of nor
male prijs, verkocht.
De regering hoopt dan ook, althans in
dit stadium van de strijd, tegenover de
boeren wel aan het langste eind te zullen
kunnen trekken. En ook over de repercus-
WASHINGTON (AFP). De Amerikaanse
organisatie voor lucht- en ruimtevaart, de
NASA, wil in november, met tien dagen
tussenruimte, twee mariner-ruimtevoer-
tuigen naar Mars sturen.
De „Mariners", die elk 250 kilogram zul
len wegen, worden uitgerust met speciale
camera's, waarmede het mogelijk zal zijn
een twintigtal televisie-opnamen van de
planeet te maken, die onmiddellijk naar de
aarde zullen worden doorgezonden.
Met deze camera's hoopt men ook ver
schillende wetenschappelijke gegevens be
treffende de dampkring van de planeet te
krijgen. Dit kan overigens eerst geschieden
wanneer de Mariners Mars na een reis van
bijna negen maanden, waarin zij 560 mil
joen kilometer zullen hebben afgelegd, tot
op twintigduizend kilometer zijn genaderd.
De twee ruimtevoertuigen hebben, wan
neer hun „vleugels" met zonnecellen wor
den ontplooid, een vleugelwijdte van 6,60
meter.
In gezaghebbende Amerikaanse kringen
meent men dat de Sovjet-Unie, ongeveer
op hetzelfde tijdstip als de Verenigde Sta
ten, eveneens een ruimtevoertuig naar
Mars wil sturen.
NEW YORK (AP) Twee Russen, het
echtpaar Sokolov, wier berechting op be
schuldiging van spionage door de Ameri
kaanse regering is afgelast, zullen in op
dracht van de Amerikaanse dienst voor
Immigratie en Naturalisatie naar Tsjecho-
slowakije worden gedeporteerd.
sies in het parlement hoeft premier Pom
pidou, die de debatten gisteren zelf bij
woonde, zich weinig kopzorgen te maken.
Want die debatten zullen niet door een
stemming pro of contra het regeringsbe
leid worden bekroond.
(Van onze correspondent)
LONDEN In Groot-Brittannië woedt
de verkiezingskoorts. Premier Douglas-
Home kon zich op een massavergadering
in Birmingham van tienduizend mensen
nauwelijks verstaanbaar maken, doordat
jongelui telkens spreekkoren en langgerekt
boe-geroep aanhieven.
De voorzitter van de vergadering noem
de dit optreden in hoge mate „on-Engels".
De premier en zijn vrouw vertrokken on
der sterk politie-geleide. Later verklaarde
Sir Alec sportief dat hij het ondanks alles
„leuk had gevonden".
Tijdens zijn speech zei hij: „Ik zie dat
er op een bepaald niveau nog wat opvoe
ding nodig is". Maar toen het al te dol
werd verklaarde hij: „Trek uw eigen con
clusie over de Labour-partij en de vrede,
als deze lieden niet anders weten te doen
dan te brullen". Aan het eind van de ver
gadering zongen zijn aanhangers het En
gelse equivalent van „Dat hij een toffe
jongen is". Onmiddellijk doorkruist door
het spreekkoor: „Home, go home to your
grousefields" („Home, ga naar huis naar
je jachtvelden)".
In Londen werd Quintin Hogg, de wilde
man uit het kabinet, ook onder vuur ge
nomen. Een menigte van duizend opge
wonden mensen omringden dreigend zijn
auto. Door het hele land klinkt nog steeds
de echo van Hogg's bedekte aantijging dat
„er ook Profumo's op de Labour-banken
zitten".
Hogg's explosie kwam toen hij door een
jonge man over Profumo werd geïnter
rumpeerd. In plaats van hem op waardige
manier te antwoorden, had Hogg gezegd.
„Je hebt pas recht van spreken als je me
kunt vertellen dat er geen Profumo's op
de Labour-frontbank zitten".
In het conservatieve hoofdkwartier wist
men geen raad met Hogg's uitval. Men
zei dat de conservatieve partij Labour
helemaal nergens van beschuldigt.
Van A naar B
Hebt u het ook zo druk met uw huis
werk? Gewoon ouderwets huiswerk, tien
delige breuken, staartdelingen, mannen
die van A naar B fietsen, u weet wel.
Redeneer sommen ze doen me nog steeds
de das om, net als vroeger. Gebogen over
het rekenboek, de balpen in de hand, be
kruipt me precies hetzelfde hulpeloze ge
voel, dat ik als lagere schoolkind maar al
te goed kende, de treurige gedachte:
„Waarom doen ze dat? Waarom bewegen
al deze personen zich op de wonderlijk
ste manier van A naar B? Als ze het niet
deden, hoeveel eenvoudiger zou het leven
zijn!"
Cijfersommen, breuken, bepalen van
K.G.V. en G.G.D., dat levert geen moei
lijkheden op. Je leert even de manier
waarop en dan kan je elk vraagstuk op
lossen. De verhouding van twee getallen
is zoveel, hun som is zoveel, nou, dan
reken je die twee getallen gewoon even
uit. Je neemt de som van de verhoudings
getallen „waarom?" vraagt mijn zoon.
Ik ben verstomd. Waarom? Dat heb ik
me nog nooit afgevraagd, je doet het ge
woon zo en dan doe je het goed, dat blijkt
uit je rapportcijfers. Waarom, ja waarom,
het is gewoon een maniertje.
„Maar er moet toch een reden voor zijn,
dat je het zo doet," houdt mijn zoon vol.
Hij zoekt logische, verbanden, hij is een
man.
Ik word ineens weer het kind aan de
huiskamertafel met het pluche kleed en
ik hoor mijn onbeschrijfelijk geduldige va
der naast mij vragen: „Begrijp je nu,
waarom het zo moet?"
„Ja vader", zei ik dan maar gauw, om
er van af te zijn. Hij vroeg het bij de re-
deneersommen en later bij algebra, bij go
niometrie, bij beschrijvende meetkunde,
hij bouwde van karton prisma's en kegels
om me de geheimen van de stereometrie
duidelijk te maken, jarenlang heb ik die
rustige stem naast me gehoord: „Begrijp
je nu, waarom het zo moet?"
Zijn ogen zouden wel een beetje lachen,
als hij me hier zag zitten met deze jongen
van mij, die weten wil waarom. Hij zou
zijn hoofd schudden als hij me het ant
woord schuldig zag blijven en met zijn
bril op het papier tikken en zeggen:
„Denk eens aan..."
Jammer, dat ik hem niet meer kan ver
staan.
N. van der Kolk-Werkema
Advertentie
SUPRA
koffie
Spoorlijn. De regeringsleiders van Noord-
Rhodesië, Kenia, Oeganda en de ver
enigde republiek Tanganjika-Zanzibar
zullen eind volgende week in Dar-es-Sa-
laam, de hoofdstad van Tanganjika, bij
eenkomen. Er zal onder meer gespro
ken worden over de aanleg van een
spoorlijn tussen Noord-Rhodesië en Tan
ganjika.
Grapje. Een twee meter lange python, die
woensdag uit het huis van een Londense
arts verdween, is opgerold in zijn kooi
teruggevonden. Men neemt aan dat een
grappenmaker het dier had weggehaald.
De politie kwam er aan te pas maar de
ze kon niets vinden. De communicatie
met de arts werd bemoeilijkt door het
feit dat hij had gezworen nooit meer op
woensdag te spreken uit protest tegen
de Britse kernmacht.
Busongeval. Bij Igrata in de Braziliaanse
provincie Sao Paulo is een bus met 25
volwassenen en 25 kinderen in een ri
vier gestort. Minstens vier kinderen zijn
verdronken.
Tien branden. Een 34-jarige brandweer
man heeft na hardnekkig ontkennen
toch toegegeven dat hij in Völkingen bij
Saarbrücken tien branden heeft gesticht.
De schade wordt op 100.000 mark ge
schat. (DPA).
Audiëntie. Paus Paulus VI zal maandag
twaalf oktober president Soekarno van
Indonesië in een officiële audiëntie ont
vangen.
Staking. Italiaanse havenarbeiders die zijn
aangesloten bij de door de communisten
beheerste vakbond, zijn voor twee dagen
in staking gegaan uit protest dat grote
ondernemingen eigen mensen gebruiken
voor het laden en lossen van schepen.
Noodlot. In Parijs is een vrouw die met
haar auto op een tegenligger botste
zwaar gewond in een ziekenhuis opge
nomen. De tegenligger werd bestuurd
door haar echtgenoot, die bij de botsing
om het leven kwam.
Griep. De Westduitse minister van Bui
tenlandse Zaken, Schroder, die aan
griep lijdt, moet op medisch advies drie
tot vier weken rust houden.
