Joh. Rietbergen uit IJmuiden
bestuurt tram in Melbourne
Nog veel keus op groenteveiling
ondanks seizoenwisseling
Diploma-uitreiking aan
geslaagden van regie
cursus amateurtoneel
Niet belangrijk of burgemeester
een man dan wel een vrouw is
Slechts van
hij of zij he
belang is of
t goed doet
Mevrouw M. van der Wall-Duyvendak, nieuwe
burgemeester van Geldermalsen, meent:
Opgave van rechten
in Nieuw-Guinea
Andijvie gaat
naar fabriek
Slotbijeenkomst in Leiden
Hulp aan Spaanse
vrachtboot
Tram, bus en veren
duurder in
Postzegel-h obby
leidt tot eigen
winkel
Herverdeling van
onderofficieren
over dienstvakken
Amsterdam
ZATERDAG 10 OKTOBER 1964
7
Inventarisatie door
gemengde commissie
Kort
nieuws
Voorstel van B. en W.
Felicitaties
Niet onbekend
Maandag beëdiging
De aanvoeren op de Beverwijkse groen
teveiling worden steeds kleiner; veel
zomerprodukten ztjn „op", terwijl de aan
voer van winter- en najaarsgroenten op
gang komt.
Er waren deze week nog aardbeien van
de koude grond! Er werd rond de gulden
per doosje voor betaald.
Bij de groenten is het nog steeds de
andijvie die ruim vertegenwoordigd is en
tot 16 cent per kilo werd verkocht; er gaan
dagelijks grote partijen naar de fabriek.
Bloemkool lag de hele week tussen de 15
en 50 cent per stuk.
De aanvoer van bospeen loopt terug, de
prijzen lagen tussen de 15 en 30 cent per
bos; de waspeen tussen de 10 en 25 cent
per kilo.
De slaprijzen lagen ook even lager; ook
hier wordt de aanvoer steeds minder; er
werd in het begin van de week nog tot 27
cent per stuk betaald, maar later hoog
stens 20 cent per krop.
Bij de bonen noteerden de kassnijbonen
in het midden van de week tot 2,10 per
kilo, om vrijdag niet hoger dan 1,75 te
gaan. De sperziebonen varieerden van 75
tot f 1,50 per kilo; pronkbonen haalden
in het midden van de week ruim een gul
den per kilo.
Postelein komt ook al minder; er waren
vrijdag 5 kistjes, waarvoor tot 55 cent per
kilo werd betaald.
Spinazie ziet men nog vrij regelmatig
aan de veiling met een prijs tot goed 50
cent per kilo. Komkommers kon men vlot
verkopen tot 42 cent per stuk.
De aanvoer van tomaten gaat eveneens
afnemen; met een kleine prijsdaling in het
midden van de week kon men toch nog
goed op 90 cent per kilo rekenen voor de
eerste kwaliteit.
Er kwam weer meer animo voor prei en
In het jeugdcentrum „De Vliet" in
Leiden zijn gisteren de diploma's uit
gereikt aan de geslaagden van een
drie-jarige regiecursus voor ama
teurtoneel. Hieronder bevonden zich
een viertal dames en heren uit onze
omgeving.
selderieknollen; men gaf tot 27 cent per
kilo en per stuk.
Doordat de aanvoer maar matig was,
noteerde witlof hoge prijzen, tot 1,53 per
kilo. Ook de spruiten gingen vlot weg,
vooral de geschoonde, die tot 1,10 per
kilo opbrachten. Rode- en groenekool
noteerden van 7 tot 18 cent per kilo. De
uien lagen tussen de 10 en 21 cent per kilo.
De aanvoer van aardappelen was matig,
deze gingen tot 14 cent per kilo.
De noteringen: aardbeien 65-101, andij
vie 8-16, bloemkool 14-44, bospeen 12-29,
waspeen 10-24, sperziebonen 85-151, snij
bonen 110-175, pronkbonen 45-98, sla 5-17,
postelein 53, spinazie 28-49, komkommer
16-42, tomaten 28-90, selderieknollen 11-27,
prei 12-27, witlof 105-153, spruiten 65-110,
groenekool 7-18, rodekool 7-16, uien 10-21,
aardappelen IOV2 cent.
Ir. A. H. Ingen Housz. Ir. A. H. Ingen
Housz te Brummen heeft zijn lidmaat
schap van het college van curatoren van
de universiteit van Amsterdam neerge
legd. De thans 76-jarige oud-directeur
van de n.v. Hoogovens en Staalfabrie
ken te IJmuiden maakte sinds 1949 deel
uit van dit college.
De nieuwe burgemeester van Gelder
malsen, mevrouw M. van der Wall-
Duyvendak uit Haarlem, die met in
gang van vrijdag 16 oktober in haar
functie is benoemd.
Vrijdagavond zjjn in het Jeugdcentrum
„De Vliet" in Leiden aan een aantal cur
sisten van een door de Nederlandse Ama-
teurtoneelunie (NATU) en de Werkge
meenschap Kath. Amateurtoneel (WKA) in
samenwerking georganiseerde 3-jarige re
giecursus voor amateurtoneel, de diplo
ma's uitgereikt. De uitreiking geschiedde,
voor wat de deelnemers uit Noord-Holland
betreft, door mr. H. van Ree, consulent
van de culturele raad dezer provincie en
aan de deelnemers uit Leiden en omgeving
door mr. P. C. E. Sprangers, directeur
van de culturele raad voor Zuid-Holland.
Mede aanwezig was de heer Joh. Kortink,
hoofdbestuurder van het W.K.A.
De reden, dat aan deze in Leiden gege
ven cursus ook vier „Noordhollanders"
deelnamen, was gelegen in het feit, dat de
in 1961 begonnen Noord-Hollandse cursus
door verloop van deelnemers slonk tot
slechts vier cursisten. Omdat daardoor de
cursus moest worden afgebroken, brach
ten deze vier, te weten de dames A. Clau-
sen-Elshove (Velsen) en T. v. d. Vis-Rag-
gens (IJmuiden), alsmede de heren J. P.
v. d. Bosch (IJmuiden) en R. Lauer
(Haarlem), de moed op de cursus verder
in Leiden te volgen en af te maken. De
heer v. d. Bosch kon wegens recente ver
huizing naar Groningen zijn diploma niet
persoonlijk in ontvangst nemen. Een van
de cursisten uit Zuid-Holland was de heer
A. C. v. d. Poll uit Lisse.
De bijeenkomst werd geopend door de
heer L. H. van Duren, provinciaal verte
genwoordiger in het hoofdbestuur van de
NATU. Na een korte toespraak reikte mr.
Sprangers de diploma's uit aan de aanwe
zige Zuidhollandse cursisten, mr. van Ree
deed zulks aan de cursisten uit Noord-
Holland. Hij betreurde het, dat de cursus
in zijn provincie niet krachtig genoeg was
gebleken om te blijven voortbestaan. Hij
hoopte echter dat het contact met de
NATU en het WKA en de culturele raad
Noord-Holland weer de positieve kant uit
gaat.
De heer Arend Hauer tenslotte sprak na
mens de docenten woorden van gelukwens
en zegde de geslaagden toe hen zo no
dig altijd met raad en daad te zullen
bijstaan.
Een Nederlandse kustvaarder, de 497 ton
metende „Tubal", is vrijdagmiddag een
Spaanse vrachtboot, de 1.370 ton metende
„Vicente Suarez", te hulp gekomen, die bij
het eiland Batz, voor de noordwestkust van
Bretagne, in nood verkeerde. Het Spaanse
schip, afkomstig uit Vigo, verzocht om as
sistentie nadat het in een storm met wind
stoten van 150 km per uur slagzij ging
maken door werking van de lading graan.
De „Tubal", de Westduitse tankfaoot „Es-
so Bremen", de Franse sleepboot „Bayard"
en de Britse sleepboot „Brittonia" kwamen
op de S.O.S.-seinen af.
Pas in de loop van de avond konden de
twintig opvarenden van het Spaanse schip
19 mannen en één vrouw worden ge
red door de 31.690 ton metende tankboot,
die vervolgens het gehavende vaartuig op
sleeptouw nam. De „Esso Bremen" meldde
dat getracht zou worden de „Vicente Sua
rez" naar Brest te brengen.
Het ministerie van Buitenlandse Zaken
zal dezer dagen Nederlanders en Neder
landse rechtspersonen met rechten op on
roerend goed in Nieuw Guinea verzoeken
gegevens te verstrekken over deze rech
ten. Deze gegevens zullen door de desbe
treffende gemengde Nederlands-Indonesi
sche commissie worden gebruikt voor een
inventarisatie van die rechten.
De gemengde commissie is op 10 juni
Nederlands-Indonesische overeenkomst
van 15 augustus 1962 over Nieuw-Guinea.
van 15augustus 1962 over Nieuw-Guinea.
In die overeenkomst wordt bepaald dat na
overneming van het bestuur over Nieuw-
Guinea Indonesië die verplichtingen ter
zake van concessie- en eigendomsrechten
zal eerbiedigen die niet onverenigbaar
zijn met de belangen en de economische
ontwikkeling van de bevolking van het be
trokken gebied.
De twee Nederlandse leden van de com
missie zijn jhr. mr. E. O. van Suchtelen,
ambassaderaad in Djakarta, en de heer
H. Philipse, tweede ambassadesecretaris
in de Indonesische hoofdstad. De commis
sie heeft onlangs een bezoek aan Nieuw-
Guinea gebracht.
(Van een onzer verslaggevers)
„Ik vind het natuurlijk helemaal niet
gek, dat een vrouw het ambt van burge
meester bekleedt. In feite doet het wei
nig ter zake of de burgemeester een
man dan wel een vrouw is. Als hij of zij
het maar goed doet". Deze woorden
kan men beschouwen als de basis, waar
op mevrouw M. van der Wall—Duyven-
dak uit Haarlem een van de drie
vrouwelijke burgemeesters van ons land
haar taak als eerste burger van de
Betuwse plaats Geldermalsen gaat be
kleden. Alhoewel de benoeming niet ge-
Tal van functies heeft mevrouw Van der
Wall-Duyvendak in Haarlem vervuld. Ver
scheidene ervan vervult ze thans nog, al
hoewel ze uiteraard gedwongen is zich van
deze verplichtingen los te maken. Sinds 1
september 1959 is ze uitvoerend secreta
ris-directeur van de Stichting voor Bijzon
dere Sociale Zorg en Maatschappelijk
Buurtwerk in Haarlem. Ze maakte bij
haar benoeming al vijf jaar deel uit van
het bestuur van deze stichting, die ver
schillende levensbeschouwelijke instellin
gen coördineert.
Het sociaal-maatschappelijk werk in
Haarlem zal door het vertrek van me
vrouw Van der Wall-Duyvendak een en
thousiast werkster verliezen. Voor haar
benoeming tot uitvoerend secretaris-direc
teur van de stichting was ze namelijk
werkzaam bij de stichting Noord-Holland
voor Maatschappelijk Werk. Toen ze on
geveer twee jaar in een half-time job een
groot deel van haar krachten aan dit werk
had gegeven, werd ze in 1956 geheel op
genomen door de zorg voor de Hongaar
se vluchtelingen, die toen in ons land om
hulp kwamen vragen.
Inmiddels had ze zich voor een groot
deel al vrij weten te maken uit verschil
lende landelijke besturen. In 1954 was me
vrouw Van der Wall-Duyvendak namelijk
gaan studeren aan de Gemeente Universi
teit in Amsterdam, sectie C. der politieke
en sociale wetenschappen. De studie heeft
ze echter om tweeërlei reden niet kunnen
afmaken. In de eerste plaats vroeg haar
gezin met drie schoolgaande kinderen te
veel aandacht „als je een tentamen
moest doen was plotseling een van de kin
deren weer ziek" en anderzijds bracht
de financiële positie van het gezin de be
hoefte aan een geld leverende baan voort.
Het gesprek, dat tot dan toe een vlot
verloop had gehad, moest nu af en toe on
derbroken worden. De korte nieuwsuitzen
ding van vier uur had de benoeming van
de nieuwe burgemeester wereldkundig ge
maakt en vrienden en kennissen wilden
mevrouw Van der Wall-Duyvendak met
haar aanstelling feliciteren. Toch kon ze
ons nog toevertrouwen, dat ze voorlopig
nog wel even in Haarlem blijft wonen.
Er staat weliswaar een ambtswoning in
Geldermalsen gereed, maar wellicht zal
daar nog een en ander aan moeten wor
den opgeknapt. Tot zo lang rijdt de nieu
we burgemeester met haar auto tussen
Haarlem en Geldermalsen heen en weer.
De 17-jarige dochter Mieke, assistent-kleu
terleidster, zal haar moeder inmiddels hel
pen bij het voorbereiden van de verhui
zing. Ook zullen er in Haarlem nog heel
wat werkzaamheden overgedragen moeten
worden.
(Van onze correspondent)
Of de heer Johan Rietbergen ooit ge
dacht had nogeens in Melbourne trambe
stuurder te zijn
„Ach neen, (Jat beslist niet, maar als
emigrant weet je nooit waar je toe komt",
zo constateert hij. Hetgeen allerminst moet
worden uitgelegd, dat de heer Rietbergen
niet „happy" zou zijn om door Melbourne
te trammen.
Maar hij heeft andere plannen, waarbij
zijn hobby hem een baan gaat bezorgen.
Het echtpaar Rietbergen woonde voor de
emigratie in Santpoort aan de Westlaan,
doch daarvoor woonde de heer Rietbergen
aan de De Noostraat in IJmuiden.
„Voor de kinderen dachten we dat
Australië meer ruimte en toekomstmoge
lijkheden had te bieden", zo motiveert de
heer Rietbergen het besluit om naar het
andere einde der wereld te trekken.
Er zijn nu vijf kinderen in het gezin,
variërend in leeftijd van anderhalf tot 7
Jaar: Maria, Tony, Heidi, Robert en Sylvia.
De heer Rietbergen had eerst allerlei
andere baantjes, voordat hij dan in Mel
bourne een „trammy" werd, zoals de
populaire aanduiding voor zijn beroep is.
Uiteraard ontving hij eerst een gedegen
opleiding, voordat hij als trambestuurder
door het hart van de miljoenenstad Mel
bourne ging rijden.
„Geen ongezellige baan", zo luidt de
opinie van de heer Rietbergen, zij het dan
ook, dat trambestuurder in Melbourne
nogal verschilt van een dergelijke baan in
Amsterdam bijvoorbeeld.
Het Melboumse publiek is eveneens ge
moedelijk en heeft waardering voor zijn
„trammy".
Het trammaterieel is in het algemeen
niet het modernste, doch daar moppert
men niet over.
In Sydney nemen de ondergrondse trei
nen voor een belangrijk deel het werk van
de trams over; in Melbourne neemt de
tram nog steeds een belangrijke plaats in.
Hoe dan ook, de heer Rietbergen vindt
het prima op zijn tramwagen en het kli
maat met veel zonneschijn, maakt 't leven
er te aangenamer op.
Dus tot dusver geen enkele klacht.
Goed, de huisvesting heeft in het begin
nogal problemen gegeven, maar sinds aan
de Hunter Street in Malvem, een voorstad
van Melbourne, een moderne woning werd
betrokken, heeft vooral mevrouw Riet
bergen het best naar haar zin.
Reeds in Holland had de heer Rietber
gen het verzamelen van postzegels als
hobby.
In Australië moest hij ook op dat terrein
nog zijn weg vinden. Ook hier zijn tal van
filatelisten.
Zo kreeg de heer Rietbergen zijn con
tacten in dit land.
Hij had ook zijn contacten in IJmuiden
en Santpoort niet verwaarloosd en dit
leidde tot een „Holland-Australië Post
zegelbureau". Door middel van adverten
ties kreeg hij steeds meer relaties.
Ook met de Nederlandse PTT bleef hij
contact onderhouden en daardoor ontvangt
hij tijdig alle mogelijke informaties over
nieuwe uitgaven. Dit heeft hem bekend
heid bezorgd in Melbourne.
Tot dusver besteedt hij aan de uitge
breide correspondentie veel vrije uren.
Maar bovendien is zijn verzameling zó
uitgebreid geworden, dat zijn woonruimte
•r bij gaat inschieten.
Nu hoopt de heer Rietbergen binnen
kort in Melbourne een winkel te gaan
Mevrouw Van der Wall-Duyvendak blijk
toch wel blij te zijn dat ze in Geldermal
sen is benoemd. „Ik ken de ongeveer 7000
inwoners tellende gemeente nog nauwe
lijks," merkt ze op, „maar toch ben ik
in de streek ook niet geheel onbekend."
Enthousiast vertelt ze, dat haar moeders
familie in de Betuwe woont en dat ze er
vooral als kind vaak heeft gelogeerd.
Ook nu nog heeft ze kennissen in haar
nieuwe woonplaats, namelijk de plaatselij
ke notaris, die haar enkele weken geleden,
toen ze hem van haar sollicitatie op de
hoogte bracht, een en ander van de ge
meente heeft verteld. Een zoon van de
notaris heeft haar en haar dochter toen
rondgereden door het dorp.
De nieuwe burgemeester van Gelder
malsen blijkt al lang interesse in het be
stuurlijke werk te hebben. Het is ook niet
geheel nieuw voor haar. Van 1953 tot 1962
maakte ze voor de P.v.d.A. deel uit van
de Haarlemse gemeenteraad. De eerste
belangstelling voor de politiek had ze ech
ter gekregen door het werk van haar man,
mr. Sake C. van der Wall, die van 1945
tot zijn overlijden in 1949 wethouder van
de gemeente Haarlem was.
Alle beroepsonderofficieren van de land
macht hebben een brief gekregen van da
opperofficier personeel waarin wordt uit
eengezet welke consequenties de per 1
juli bij de landmacht doorgevoerde reor
ganisatie heeft voor het beroepskader, en
welke maatregelen de legerleiding van
zins is te nemen om het overcompleet aan
beroepskader bij sommige wapens en
dienstvakken dienstbaar te maken aan het
wegwerken van tekorten van dit perso
neel bij andere wapens en dienstvakken
De maatregelen komen in hoofdzaak
hier op neer dat men 200 opperwacht
meesters en wachtmeesters der eerste
klasse, die bij de luchtdoelartillerie over
compleet zijn geworden, wil herverdelen
over andere wapens en dienstvakken. Aan
bepaalde categorieën onderofficieren ig
een formulier toegezonden waarop zij ken
baar kunnen maken of ze wensen te wor
den overgeplaatst en zo ja naar welk wa
pen of dienstvak. Voor omscholing zal
worden gezorgd. Als de herverdeling van
onderofficieren over de wapens en dienst
vakken verloopt zoals de legerleiding wen
selijk acht zal ook het grootste deel van
nu met reorganisatieverlof naar huis ge
stuurde onderofficieren weer in een func
tie geplaatst kunnen worden.
heel onverwacht kwam, stond de in
Haarlem bekende nieuwe burgemeester
toch wel even verwonderd, toen de com
missaris van de koningin in de provincie
Gelderland haar vrijdagmiddag om half
twee meedeelde dat zij tot burgemeester
van Geldermalsen was benoemd.
Over deze eerste schrik zo er van
schrik sprake is geweest was mevrouw
Van der Wall-Duyvendak echter al lang
heen, toen ze ons enkele uren na haar be
noeming vriendelijk ontving in haar ge
zellige flat aan de Laurens Reaellaan in
Haarlem. Haar 17-jarige dochter Mieke
ging welwillend met de thee rond en ge
zellig gezeten in een van de gemakkelijke
stoelen beantwoordde de kersverse burge
meester spontaan en vriendelijk de aan
haar gestelde vragen.
Ja, waarom had ze eigenlijk gesollici
teerd naar die functie in Geldermalsen.
Och, ze had geen speciale voorkeur voor
die plaats. Ze had ook gedongen naar de
vacante functie in Lochem, maar toch
toonde ze zich verheugd, dat Geldermal
sen haar standplaats zou worden. Het sol
liciteren, zo vertelde ze, was eigenlijk ge
beurd op aandringen van het Kamerlid J.
H. Scheps, die haar enkele maanden ge
leden had opgebeld met de mededeling,
dat in Geldermalsen de burgemeesters
functie vakant was. Ook het hoofdbestuur
van de Vrouwengroep in de P.v.d.A. had
bij haar aangedrongen om te dingen naar
een burgemeestersplaats.
Voor hobby's blijkt de nieuwe burge
meester geen of bijna geen tijd te hebben.
Haar gezin vraagt nog veel belangstelling.
Alhoewel beide zoons 20 en 18 jaar oud
buiten de stad studeren, hebben ze de
gewoonte elk weekeinde naar Haarlem te
komen. De enige hobby is in feite dan ook
de zorg voor de kinderen, waarmee ze nu
al vier achtereenvolgende jaren naar de
wintersport is geweest. Ook voor komende
winter zijn de plannen al klaar. De zomer
vakantie brengt ieder lid van het gezin op
zijn eigen manier door.
Maandag 12 oktober zal mevrouw Van
der Wall-Duyvendak door de commissaris
van de koningin in Gelderland worden be
ëdigd. In de middaguren zal ze kennis
maken met de loco-burgemeester, de wet
houders en de gemeentesecretaris van
Geldermalsen, waarna ze een eerste in
druk van de nieuwe gemeente kan opdoen.
Op vrijdag 16 oktober gaat haar ambt of
ficieel in. Dan zal Geldermalsens nieuwe
burgemeester op 16 september 1922 in
Nijmegen geboren, maar nu ongeveer 30
jaar in Haarlem woonachtig, lidmaat van
de Nederlands Hervormde Kerk en lid van
de Partij van de Arbeid met haar
werkzaamheden beginnen.
Ze ziet er niet tegen op. Ze beschouwt
het werk als vanzelfsprekend. Of een
man of een vrouw burgemeester is doet
er volgens mevrouw Van der Wall-Duyven
dak niet toe, als hij of zij het maar goed
doet.
Joh. Rietbergen uit IJmuiden en
Santpoort bestuurt een tram in Mel
bourne tot zijn postzegel-winkel
klaar is.
openen met een speciale beurs voor post
zegelverzamelaars. „Dat is wel een snelle
ontwikkeling in drie jaar tijd, maar het is
mede een resultaat van onze emigratie.
Want, je ondervindt hier maar weinig of
geen moeilijkheden wanneer je iets derge
lijks wilt beginnen. Je krijgt eerder alle
medewerking die je maar nodig hebt".
Het klinkt dus allemaal erg tevreden.
Het hoeft geen betoog, dat ook heel wat
Nederlandse emigranten met een post
zegel-hobby hun weg naar de woning van
het echtpaar Rietbergen weten te vinden.
Binnenkort gaat de uniform terug naar
de „Metropolitan Tramways Board" in
Melbourne.
B. en W. van Amsterdam hebben de ge
meenteraad voorgesteld de tarieven van
het gemeentevervoerbedrij te verhagen.
Als de raad het voorstel aanvaardt gaat
een enkele rit-kaart 0,40 0,35) kosten
en een vierrittenkaart 1,25 1,10), een
weekkaart 1,85 1,60) en een netabonne-
ment per maand 17,50 15,-).
De ponttarieven willen B. en W. voor één
voertuig van 1,- op 1,25 brengen en het
jaarabonnement van 20,- op 25,-.
De voorgestelde tariefsverhoging zal
rond 3.700.000,- moeten opbrengen.
De financiële gevolgen van de salaris
verhoging per 1 januari 1964 voor het ge
meentevervoerbedrijf worden geraamd op
6 miljoen per jaar. Het nadelig saldo
over 1963 van de trams en autobussen be
droeg 14.200.000 en van de veren
4.400.000 tezamen 18.600.000.
