SHIRLEY
Monorail voor Essen
Elke
slikt de mensheid
zo?n vijf ton aspirientjes
PANDA EN DE MEESTER-LEERLING
WWWW
AEG
Visitekaartjes voor
de politie
4
Ons vervolgverhaal
door Charlotte Brontë
Coude-record voor
zuidpoolexpeditie
15
Eerherstel voor
oud huismiddel
f 48,-
Strijken kan nog
gemakkelijker
stoom
Atü strijkijzer
DONDERDAG 22 OKTOBER 1964
Ingebeelde zieken
Méér dan pijnstiller
Nieuw aspirientje
HmHHAIIIWWKWW^W*
38)
„Prachtige morgen, Moore: hoe
maak je het, mijn jongen? Ha! Wie
hebben we daar?" (zich tot de per
soon met de staf wendend) „Sugden!
Wat! ga je meteen aan de gang? Ik
moet zeggen dat je er geen gras over
laat groeien: maar ik kom uitleg vra
gen: je boodschap heb ik gekregen;
weet je wel zeker, dat je op het goe
de spoor bent? Hoe ben je van plan
de zaak te regelen? Heb je een bevel
tot inhechtenisneming?"
„Dat heeft Sugden."
„Ga je hem nu opzoeken? Dan ga
ik met je mee."
„Die moeite kunt u zich besparen,
hij komt mij opzoeken. Ik zit op het
ogenblik officieel op zijn komst te
wachten."
„En wie is het? Een van mijn pa
rochianen?"
Joe Scott was ongemerkt binnenge
komen; als een onheilspellende geest
verschijning stond hij tegen het bureau
geleund, de helft van zijn persoon in
het allerdonkerste blauw geverfd. Het
antwoord van zijn meester op de
vraag van de predikant was een glim
lach; Joe nam het woord; met een
rustige maar slimme blik zei hij
,,'t Is een vriend van u, mijnheer
Helstone; een heer waar u dikwijls
over spreekt".
„Zo? Hoe heet hij, Joe Je ziet
er goed uit vanmorgen."
,,'t Is alleen maar dominee Mozes
Baraclough: u noemt hem soms de
straatprediker, geloof ik."
„Zo!" zei de 'predikant terwijl hij
zijn snuifdoos te voorschijn haalde en
een flinke prise nam „Zo! dat zou
ik niet gedacht hebben. Zeg Moore, die
vrome man is toch nooit arbeider bij
jou geweest? Hij is kleermaker van
zijn vak."
„En daarom neem ik het hem des
te meer kwalijk, dat hij zich met mijn
zaken bemoeit en de mannen, die ik
ontslggen heb, tegen mij opzet."
„Eii is Mozes werkelijk bij dat ge
vecht op de hei van Stilbro' geweest?
Is hij daar naartoe gegaan met zijn
houten been nogal?"
„Ja meneer," zei Joe; „hij is er te
paard heen gegaan dat ze niet op zijn
been zouden letten; hij was de aan
voerder en hij droeg een masker; de
rest had alleen maar z'n gezicht zwart
gemaakt."
„En hoe hebben ze hem herkend?"
„Dat zal ik u vertellen, meneer,"
zei Joe: „de baas houdt niet zo van
praten; ik heb er geen bezwaar tegen.
Hij wou met Sara vrijen, de dienst
bode van meneer Moore en zij moest
zeker niks van hem hebben; ze vond
dat houten been niet zo prettig of ze
had er een idee van dat hij een hui
chelaar was. 't Kan ook (want vrou
wen zijn rare wezens dat magge
we wel zegge zo onder mekaar als
d'r geen een in de buurt is) dat ze
'm aangemoedigd heeft, al had ie dat
been en al was ie 'n huichelaar
zo maar voor een verzetje; dat heb
ik wel es meer zien doen en dan wa
ren het nog niet de lelijkste en de
domste o nee! Ik heb keurige,
goed-verzorgde jonge meissies gezien,
die d'r uitzagen als fijne, lieve ma
deliefjes en na een poos kwam je er
achter, dat ze niks as stekende, gif
tige brandnetels waren."
„Joe is een verstandige vent," on
der brak de heer Helstone hem.
„Maar hoe 't ook zij, Sara had nog
een andere pijl op haar boog: Fred
Murgatroyd, een van onze jongens,
loopt haar achterna, en zoals vrou
wen de mannen naar hun gezicht be
oordelen en Fred heeft een gewoon
gezicht, terwijl Mozes nou niet be
paald knap is zoals we allemaal we
ten ging het meisje met Fred.
Twee, drie maanden geleden op een
zondagavond ontmoetten Murgatroyd
en Mozes elkaar bij toeval; ze waren
allebei hier op het terrein aan het
loeren of ze Sara er niet toe konden
krijgen een endje mee te gaan wan
delen; ze kregen ruzie, begonnen te
bakkeleien en Fred moest het afleg
gen; want hij is jong en klein en al
heeft Barraclough maar één been, hij
is bijna zo sterk als Sugden hier;
waarachtig, iedereen die hem hoort
brullen op een réveil of op een brui
loftsfeest, kan er zeker van zijn, dat
hij geen zwakkeling is."
„Joe, je bent onuitstaanbaar," viel
de heer Moore nu in. „Je zeurt maar
door over Mozes net zoals hij door
zeurt in zijn preken. Kort en goed,
Murgatroyd was jaloers op Barra
clough; en gisteravond toen hij en
zijn vriend in een schuur schuilden
voor de regen, hoorden en zagen zij
Mozes daarbinnen met een paar me
deplichtigen overleggen. Uit hun ge
sprek was duidelijk opt te maken dat
hij de leider was geweest, niet alleen
op de Stilbro' hei, maar ook bij de
aanval op het gebouw van Sykes; bo
vendien maakten zij het plan van
morgen een deputatie naar mij te stu
ren met de kleermaker aan het hoofd,
die er in de meest godsdienstige en
vreedzame geest op aan moet drin
gen het vervloekte ding uit mijn tent
te zetten. Ik ben vanmorgen naar
Whinbury gereden, kreeg een politie
agent en een bevel tot inhechtenisne
ming en nu zit ik te wachten om
mijn vriend de ontvangst te bezorgen,
die hij verdient; ondertussen, daar
komt Sykes; meneer Helstone,
spreekt u hem wat moed in; hij
schrikt terug voor het denkbeeld van
een gerechtelijke vervolging."
Men hoorde een sjees de binnen
plaats op rijden; de heer Sykes kwam
binnen; een lange, zwaarlijvige man
van zowat vijftig jaar, met knappe,
maar ongezonde gelaatstrekken; hij
keek bezorgd.
„Zijn ze er al geweest? Zijn ze weg?
Heb je hem te pakken gekregen? Is
het afgelopen'" vroeg hij.
„Nog niet," antwoordde Moore be
daard. „Wij zitten op hen te wach
ten."
„Ze komen vast niet; het is bijna
twaalf uur. Geef het maar liever op.
Het zal kwaad bloed zetten onrust
verwekken misschien fatale gevol
gen hebben."
„U hoeft niet te verschijnen," zei
Moore. ,flk ga wel naar hen toe op
de binnenplaats, als zij komen; u kunt
hier blijven."
„Maar mijn naam moet toch ge
noemd worden in het proces; een
vrouw en kinderen, meneer Moore
een vrouw en kinderen maken iemand
voorzichtig."
Moore keek alsof hij er van walgde.
„Geef het maar op, indien u dat wilt,"
zei hij; „laat mij maar voor mijzelf
zorgen. Ik heb er geen bezwaar tegen
om alleen op te treden: maar wees
er zeker van, dat u geen veiligheid
zult vinden door u te onderwerpen.
Uw deelgenoot, Pearson, heeft alles
toegegeven en verdragen, met alles in
gestemd. Nu, dat heeft hun niet belet
een aanslag op zijn leven te doen in
zijn eigen huis."
„Mijn waarde heer, neem wat wijn
en water," raadde de heer Helstone
hem. De wijn met'" water was Hol
landse jenever met water, zoals de
heer Sykes ontdekte toen hij de drank
had samengesteld en er een boorde
vol glas van opgedronken had; hij was
in twee minuten een ander mens, de
kleur kwam weer op zijn gezicht en
hij was in elk geval dapper met woor
den.
Hij kondigde nu aan, dat hij er bo
ven verheven hoopte te zijn, door het
lagere volk vertrapt te worden; hij
was vastbesloten de onbeschoftheid
van de arbeidersklasse niet meer te
verdragen. Hij had er over nagedacht
en was tot de slotsom gekomen, dat
hij tot het uiterste zou gaan; indien
geld en geestkracht deze oproerlingen
konden bedwingen, zouden ze bedwon
gen worden; de heer Moore kon doen
wat hij verkoos, maar hij Christie
Sykes zou zijn laatste cent aan de
justitie besteden voordat hij er zich
bij zou neerleggen; hij zou hen wel
krijgen, daar zou hij wel voor zorgen.
„Neem nog een glas," zei de heer
Moore.
Daar had de heer Sykes geen be
zwaar tegen; het was koud vanmor
gen (Sugden had het warm gevon
den); in deze tijd van het jaar moest
men voorzichtig zijn het was goed
om iets te drinken tegen de vochtig
heid; hij hoestte al een beetje (hier
kuchte hij als bewijs), dit soort goedje
(hij hief de zwarte fles omhoog) was
uitstekend bij wijze van medicijn (hij
schonk de medicijn in zijn waterglas)
het was anders zijn gewoonte niet om
's morgens sterkedrank tot zich te ne
men, maar bij gelegenheid was het
werkelijk verstandig om voorzorgen
te nemen.
(Wordt vervolgd)
Zandvoorts burgemeester mr. Van F enema zal
wel met enige spijt naar deze foto kijken. Niet
Zijn gemeente, maar de Westduitse industrie
stad Essen heeft namelijk de primeur van de
monorailverbinding in West-Europa: een
Alweg-baan welker treinstellen (foto) op
4,5 meter boven de straat honderd passagiers
met een snelheid van 80 km per uur kunnen
vervoeren. Om de achthonderd meter zijn er
in- en uitstaphaltes „op hoog niveau". De
Alweg-trein werd in opdracht van de licentie
houder, de Zweedse industrieel Wenner Gren,
door Westduitse ingenieurs ontwikkeld. In
1957 werd het eerste prototype op een proef-
traject nabij Keiden getest. De Essense mono
rail is een verbeterde versie van dit eerste
model. Andere Alwegtrajecten zijn er momen
teel in Disneyland bij Los Angeles, op het
terrein van de wereldtentoonstelling 1963 in
Seattle (V.S.), in Turijn en in twee Japanse
recreatieparken. De nieuwste en langste
(13,3 km) monorail werd onlangs in Tokio in
gebruik genomen. Zij verbindt het stadscen
trum met het vliegveld van de Japanse hoofd
stad. Voordeel van de monorail: zij ontlast het
massaverkeer zonder het straatverkeer te hin
deren. Als de monorail in Essen „opneemt",
wil men ook in andere Westduitse steden zulke
hoogbanen'gaan exploiteren.
'Advertentie
Enige tijd geleden is een diepgaand onderzoek begonnen naar de werking
van het meest gebruikte pijnstillende middel ter wereld: aspirine. Elke dag glijdt
zo'n vijf ton van dit goedje door de kelen ter bestrijding van hoofdpijnen, ver
koudheden of reumatische pijnen. Overigens is het wel vreemd, dat in deze tijd
van antibiotica en allerlei nieuwe pijnstillende middelen, een huismiddeltje,
dat meer dan zeventig jaar oud is, nog steeds het meest verkocht wordt. De
intensiteit van de pijn hangt af van de sterkte van de impulsen waarmee het
zenuwstelsel de hulp inroept van de hersenen. En afhankelijk van de manier
waarop de hersenen deze signalen uitleggen, kan men pijn voelen, variërend van
houdbaar tot onuitstaanbaar. Er zijn twee manieren om die pijn te bedwingen.
Het blokkeren van de „signalen" van het zenuwstelsel öf de hersenen laten
beslissen, dat het allemaal niet zo erg is als het wel lijkt.
Narcotica zijn machtige pijnstillers
maar zij zijn vaak gevaarlijk-, want het
gevoel van algemeen welzijn dat zij ver
oorzaken, werkt verslaving in de hand. Dit
gevoel van algemeen welzijn moet men
zien als een soort wolf in schaapskleren.
Het scheikundig systeem in het lichaam
gaat .wennen" aan de pijnstillende mid
delen en kan er op het laatst niet meer
buiten. Als de middelen niet meer worden
ingenomen, komt het hele systeem „in op
stand" met luchtige lichamelijke en gees
telijke reacties.
Morphine en van morphine gemaakte
middelen werken op het geheel van de
hersenen en de pijnstillende werking is
bijzonder groot. Men neemt aan, dat deze
uitwerking ontstaat door verdoving van de
zinnen.
De tweede manier, dus te hersenen te
laten „geloven", dat de pijn niet zo erg
is, gaat via onschadelijke, niet-medische
producten, die het publiek vaak met vele
pretenties worden aangeboden.
Injecties met water of onschadelijke sui-
kerpillen zijn vaak dankzij het autosugges-
tieve effect evenveel succes toegedaan als
dure geneesmiddelen. Als men de patiënt
eenmaal zover heeft dat hij vertrouwen
stelt in een bepaald medicijn, dan werkt
dit meestal prima. Doktoren krijgen vaak
patiënten, wier ziekten net zo imaginair
zijn als de pijnstillende waarde van de me
dicijnen, die hen voorgeschreven worden..
De pijnstillende middelen die men bij
de drogist kan kopen, zijn licht verdo
vend. Zij werken alleen op dat gedeelte
van de hersenen waar de pijnsignalen
ontvangen worden.
Enige tientallen jaren geleden, toen
„wondermiddelen" als penicilline e.d.
voor het eerst op de markt kwamen, werd
aspirine duidelijk minder populair. Deze
middelen bleken effectiever en werden
zelfs tegen mogelijke complicaties bij
„eenvoudige" ziekten als verkoudheid en
griep voorgeschreven. Onderzoekingen in
Amerika en Engeland wezen evenwel uit,
dat patiënten sneller herstelden van ver
koudheid en griep als zij aspirine gebruik
ten in plaats van één van de nieuwe me
dicijnen. Bovendien werden de met ver
koudheid en griep gepaard gaande pijnen
veel beter bedwongen door aspirine.
Specialisten, jicht-research en reuma
onderzoekers, hielden zich diepgaand be
zig met de vergelijking van de werking
van aspirine en de nieuwe wondermedicij-
nen. Het eerste rapport werd in 1960 ge
publiceerd door drs. Frank Hart en E. G.
Bywaters op een internationaal reuma
congres. Uit het rapport bleek, dat de be
handeling op lange termijn van reuma
sche jicht met aspirine net zo effectief is
als met een antibioticum als cortisone,
terwijl voorts minder allergische en an
dere reacties ontstaan.
Bij een recent congres over de reuma-
in Leningrad, lieten Russische specialisten
zich enthousiast uit over de werking van
aspirine. Men zei ontdekt te hebben dat
aspirine veel meer deed dan pijn verdo
ven en ongemak verminderen. Aspirine
werkt volgens hen mee tot het verminde
ren van concentraties van plasma-vezel
stoffen in het bloed. Deze vezelstoffen,
een belangrijke substantie, die zich in
het bloed bevindt, zijn de belangrijkste
veroorzakers van bloedstollingen.
Patiënten met reumatische koorts heb
ben een abnormaal kwantum van deze sub-
Ui
COP. TOONDER STUDIO'S
56. Nadat Joliepop was weggegaan richtte Wondril de
Witte zijn doordringende blik op Panda. „Laat Donga-
dil niets weten van dit gesprek", zei hij. „Het gaat
over de meester steen". „De meestersteen?"herhaalde
Panda. „Ja, in mijn droom zei U, dat ik er een op
mijn kussen zou vinden. Ik bedoel: ik dachtdat ik het
gedroomd had, want er was geen steen". „Er was er
wèl een", vervolgde de grijsaard. „Maar, helaas, hij
werd gestolen. En dat betekent een dubbel gevaar.
Want niet alleen zul je, zonder de hulp van die steen,
Dongadil niet lang meer in toom kunnen houden, doch
bovendien kan een onbetrouwbare duisterling er groot
kwaad mee doen. Rep je dus, om de steen weer in
handen te krijgen". „O..., eh.ja, meneer", zei
Panda. „Maar waar moet ik hem zoeken? Waar is de
dief?" „De dief heeft hem niet langer in handen", zei
Wondril. „Daar heb ik persoonlijk voor gezorgd. Zijn
buit is hem afgenomen en naar een juwelier gebracht.
Nu is het je kans, om hem terug te krijgen, want buiten
de dief kent niemand de waarde van de steen.
„Nu is het mijn kans om de steen terug te krijgen",
mompelde Joris, die op dat moment de juwelierszaak
naderde. „Ik mag aannemen, dat mijn kostbaar kleinood
tezamen met de buit, aan de juwelier is afgeleverd.
En zolang hij er de waarde niet van kent, zal het
niet moeilijk zijn de meestersteen weer uit zijn han
den te krijgen".
stantie in hun bloed. Bij vele patiënten
werden concentraties van plasma-vezel
stoffen minder indien hen aspirine werd
toegediend. Indien men de aspirine niet
gaf, namen de concentraties weer toe en
dit ging gepaard met nieuwe pijnen en on
gemak. Bij hernieuwe toediening van as
pirine werd weer verbetering gevoeld.
Klinische onderzoekingen aan de Har
vard Universiteit in Amerika hebben aan
getoond, dat aspirine grote verlichting gaf
bij de behandeling van jicht, trichinose
een ernstige ziekte veroorzaakt door een
parasiet in varkensvlees -en sommige
huisirritaties.
Er zijn mensen die van aspirine maag
pijn krijgen. Maar er is een nieuwe soort
in de maak, die deze onprettige nevenef
fecten niet heeft. Aspirine doet koorts af
nemen en vermindert pijn. Maar hoe en
waarom, dat zijn vragen, die de medische
wetenschap nog steeds bezighouden.
Allergische reacties in de vorm van huid
irritaties en jeuk tengevolge van aspirine-
gebruik zijn bijzonder zeldzaam. Schade
lijk kan aspirine hoogstens zijn als men
teveel tabletten achtereen inneemt. Een
sterke maag, die dat kan verdragen!
Een zeer bijzondere gevel krijgt de
in aanbouw zijnde nieuwe universi
teitsbibliotheek in Keulen. Geen archi
tectonisch spelletje, maar zuivere doel
matigheidsoverwegingen liggen ten
grondslag aan de honingraatstructuur
van deze gevel. De „cellen", elk 65 cm
diep, 1,10 meter hoog en 1,30 meter br
zijn zo geprofileerd dat er op geen en
kel moment direct zonlicht in de biblio
theekruimte kan doordringen, waar
door de kostbare boeken en folianten
beschermd zijn tegen vergeling en ver
val. Het acht verdiepingen hoge bouw
sel, ontworpen door de architect prof.
Gutbrod uit Karlsruhe, zal eind 1965 in
gebruik genomen worden. Het zal dan
plaatsen bieden aan de befaamde boe-
kenrij van de Keulse universiteit, die
thans 1,5 miljoen banden omvat.
De Belgisch-Nederlandse Zuidpoolexpe
ditie heeft dezer dagen een koude-recofd
beleefd, aldus blijkt uit in Brussel ontvan
gen radioberichten. Het kwik daalde tot
41 graden onder nul. In september woed
den er gedurende 24 dagen sneeuwstormen.
De dikke sneeuwlaag is echter begin ok
tober verdwenen bij stormen, die een uur
snelheid van 170 km bereikten. De Belgi
sche en Nederlandse onderzoekers moeten
thans hun van spijkers voorziene laarzen
dragen om zich op de ijsvlakten te kun
nen voortbewegen. Aan de zuidpool is het
nu 16 tot 17 uur per etmaal daglicht. Tot
eind november, wanneer het helemaal
niet meer donker wordt, zal de duur van
het daglicht steeds toenemen. De expedi
tie kan tot dusver het wetenschappelijke
programma normaal uitvoeren. De radio-
telefonische verbinding met België werkt
echter niet zo goed als tussen 1958 en
1960. In Brussel wordt inmiddels hard ge
werkt aan de voorbereidingen voor de
nieuwe Belgisch-Nederlandse expeditie,
waarvan de overwinteringsploeg uit 16,
de zomerploeg uit ongeveer 20 leden zal
bestaan.
Advertentie
WATERDICHTE
BADKAMERKACHEL
f43.50
MÜNCHEN (DK) De politie in
West-Duitsland wordt in opdracht
beleefder. In verschillende steden heeft
men een maatregel ingevoerd, die volgens
deskundigen veel effect sorteert. Politie
agenten overhandigen aan overtreders
van de wet, indien zij deze uiteraard
op heterdaad betrappen, hun visite
kaartje waarop hun naam en rang ver
meld staat. Vooral de verkeerspolitie
heeft de afgelopen maanden langs de
autosnelwegen bij verkeersopstoppin
gen, kettingbotsingen en talloze onge
vallen handenvol visitekaartjes uitge
reikt. Aanvankelijk werd overwogen,
de mannen van het politiekorps naar
Amerikaans en Engels voorbeeld een
nummer te geven. Vele burgers die hun
beklag wilden doen over een naar hun
mening onheuse behandeling van de
kant van de politie, maar niet aan de
weet kwamen hoe de betrokkene heet
te, eisten dat de agenten een nummer
op duidelijk zichtbare plaats zouden
dragen. De hoofdcommissarissen van
vele Duitse steden en ook de politie-
vakbond voelden hier niet voor. Ze
noemden het nummeren discriminatie
en nog veel meer. Tenslotte kwam men
tot de voor alle betrokkenen aanvaard
bare oplossing der visitekaartjes. Aan
De anonimiteit van de politieman in
Duitsland is een einde gekomen. Vooral
in de zuidelijke deelstaten van de
Bondsrepubliek is men over deze op
lossing zeer te spreken.
Of nu binnenkort op het witte doek
de politiemannen na een spannende
jacht op misdadigers hun pistool weg
stoppen en hun visitekaartje tevoor
schijn halen om dit beleefd buigend
aan de booswichten te overhandigen?
