Minderheden hebben het goed
bij Amerikaanse verkiezingen
i
i
Labour's Lagerhuisleden
mogen niet ziek worden
OPEL ADMIRALEEN SNELLE WAGEN
VOOR DE BEDAARDE AUTOMOBILIST
NIEUWE MODELLEN
VAN VAUXHALL
Reserveer
een stukje lente!
Minister Andriessen
naar West-Afrika
Spoedcursussen
in yoga
O
v. DUIVENB0DEN N.Y.
Gevaarlijk speelgoed
Comfortabel rijden over de grote wegen
VRIJDAG 30 OKTOBER 1964
5
Mijn broer gaat winnen omdat wij nu eenmaal Kennedy's zijn"
Springplank
Politieke consumptie
Gekruiste benen
Parapluies
aluminium
}CX jaloezieën
VERTROUWEN
NIET DRIFTIG
n
COMFORT
TECHNISCHE DETAILS
BOEKEN OVER OUDE AUTO'S
(Van onze correspondent)
WASHINGTON „Mijn broer gaat
winnen omdat wij nu eenmaal Kennedy's
zjjn", zei twee maanden geleden mevrouw
Lawford-Kennedy, toen haar gevraagd
werd wat zij dacht van de kansen van
haar broer Bobby om tot senator van de
staat New York gekozen te worden. En
dat antwoord was typerend voor het zelf
vertrouwen en de claim op victorie die de
wonderbaarlijke familie Kennedy eigen
zijn. Maar of ook ditmaal alles van een
leien dakje zal gaan is de vraag. Bobby,
of wel Robert Frances Kennedy, de 39-
jarige broer van de vermoorde president
en zelf oud- minister van Justitie, heeft
het moeilijk in de staat New York, en
een overwinning op de populaire withari
ge 64-jarige advokaat Kenneth Keating
is verre van zeker.
Bobby's grootste hinderpaal om door
New York t.e worden afgevaardigd naar
de Senaat lijkt te zijn dat hij geen echte
New Yorker is. Wel heeft hij als kind
lange jaren in de staat gewoond maar de
naam Kennedy is nu eenmaal met de
staat Massachusetts verbonden en Bob
by's manoeuvre om door de democrati
sche partij in New York benoemd te wor
den tot kandidaat voor een van de beide
senaatszetels wordt door duizenden gezien
als de daad van een ambitieuze jongeman
die kost wat het kost carrière in de poli
tiek wil maken.
NIET LIEFDE voor de staat New York
of belangstelling voor zijn problemen doet
Kennedy kandideren maar alleen zijn am
bitie om een goede springplank te hebben
voor de presidentiële kandidatuur in 1968
of 1972, zo zeggen vele New Yorkers. En
dat betekent in de meeste gevallen dat
zij hun stem zullen uitbrengen op Keating.
Daar komt bij dat Keating die twaalf
Jaar lid van het Huis van Afgevaardigden
Advertentie
I
onen
Minister Andriessen (Economische Za
ken) heeft gisteren in de vergadering van
de vaste commissie voor Economische
Zaken uit de Tweede Kamer meegedeeld,
dat hij binnen afzienbare tijd een bezoek
zal brengen aan enige Frans-sprekende
landen in Afrika, te weten aan Cameroen.
Ivoorkust, Gabon en Togo. „Ik wil zelf
eens gaan kijken", aldus de minister, die
deze reis zal maken om te onderzoeken
of er ter plaatse mogelijkheden zijn voor
een intensivering van het handelsverkeer
tussen deze landen en Nederland.
Robert Kennedy
is geweest en de afgelopen zes jaren se
nator in politiek opzicht weinig met Ken
nedy verschilt. Keating is weliswaar repu
blikein maar hij heeft geweigerd de ultra
conservatieve kandidaat voor het Witte
Huis van zijn partij, Barry Goldwater. te
steunen en hij baseert zijn verkiezings
campagne geheel op zijn uitgesproken
progressieve instelling in de Senaat.
Hij stemde bijvoorbeeld voor de burger-
rechtenwet die negerdiscriminatie onwet
tig maakte, voor belastingverlaging, voor
president Johnsons anti-armoedeprogram
ma, voor medische hulp voor ouden van
dagen. Allemaal zaken waar senator Gold
water tegen stemde. Anders gezegd: in
het grotendeels vooruitstrevende New
York past senator Keating als de deksel
op een doos en in een normaal geval zou
hij zonder twijfel herkozen zijn met een
overweldigende meerderheid.
Maar het is dit keer geen normaal ge
val. Bobby Kennedy, de man die als ver
kiezingscampagneleider zijn broer John
Fitzgerald in 1960 in het Witte Huis
bracht, de man die als minister van Jus
titie meer opkwam voor de rechten van
de negers dan wie ook voor hem, de man
die gedurende het Kennedy-tijdperk „as
sistent-president" werd genoemd, was
door de dood van zijn broer plotseling in
de lucht komen te hangen. De kandidatuur
voor het New Yorkse senatorschap bood
hem .de gelegenheid weer met zijn voe
ten op politieke grond te komen.
DE CAMPAGNESTRIJD tussen beide
kandidaten is op volle gang. Met zeker
heid kan niemand zeggen wie het gaat
winnen. Maar op dit moment is Keating
favoriet volgens de opiniepeilingen en ook
volgens Kennedy die door zijn familiefor
tuin uiteraard in staat wordt gesteld op
eigen houtje alle nodige peilingen te la
ten verrichten. De familie Kennedy be
schik in haar geheel over een lieve 300
miljoen dollar.
Opvallend is intussen de accentverschui
ving, die vooral Kennedys campagne in
de afgelopen weken heeft ondergaan. In het
begin deed hij niet veel anders dan zich
laten zien en handen schudden. Maar na
enige tijd gooide Bobby het over een se
rieuzere boeg. Hij begon meer over poli
tiek te praten, zijn opponent te kritiseren
en een beroep te doen op de kiezers hem
naar de Senaat af te vaardigen, zodat hij
het werk van zijn broer, de president, ten
bate van een moderner, welvarender, so
cialer en menselijker Amerika zou kunnen
voortzetten.
Keating vuurde daarop terug, uitte cri-
tiek op Kennedys werk als minister van
Justitie en op diens inderdaad wat du
bieuze samenwerking met de radikale com
munistenjager Joseph McCarthy in het
midden van de vijftiger jaren. Kortom,
het gevecht om de gunst van de kiezers
laaide op en nam nu en dan zelfs brute
vormen aan, die „typisch Amerikaans" ge
noemd worden maar daardoor nog niet
sympathiek zijn.
WAARSCHIJNLIJK zullen New Yorks
minderheden tenslotte de sleutel hebben
tot het resultaat van de race. Kennedy
lijkt de favoriet van de meeste negers en
Portoricanen in de stad. Keating daaren
tegen heeft vooral de New Yorkers met
joodse en Italiaanse achtergrond op zijn
hand. Mocht één van de kandidaten kans
zien een minderheid van zijn tegenstander
af te snoepen dan zou dat best eens be
slissend kunnen zijn voor de overwinning
In de komende dagen zal men dan ook
wel zien dat beide heren zich daarop con
centreren. Men mag een, sterke opleving
verwachten van politieke bezoeken aan de
negerwijken, zoals Harlem, en aan Porto-
ricaanse buurten. Daarnaast zal wellicht
de politieke consumptie van spaghetti en
ravioli toenemen, zullen synagoges veelvul-
diger betreden worden en zullen beide kan
didaten zich nog eens te meer beijveren
(Keating is daar al jaren geleden mee
begonnen) hun sympathie voor Israël uit
te spreken.
De conclusie van dit alles is: de race
tussen Kennedy en Keating is spannend en:
minderheden hebben het nimmer zo goed
als tijdens verkiezingscampagnes.
(Van onze correspondent
LONDEN. Onlangs zei een nieuwe
Labour-afgevaardigde die ik in het Lager
huis ontmoette: „Ik durf gewoonweg niet
te niezen.
Want Labour's meerderheid hangt in de
eerste plaats van de winterse bacillen af.
Te veel afwezigen door ziekte kan de
nederlaag betekenen.
Het grote probleem voor de Labour-
regering en de socialistische fractieleden is
om lichamelyk en geestelijk zo fit mogelijk
te blijven. In 1950 regeerde Labour met
een meerderheid van zes, bij de gratie van
de ziekenwagens. Bij belangrijke stem
mingen moesten laat in de avond namelijk
de lammen en de zieken op krukken en op
brancards zo goed en zo kwaad als het ging
naar het Lagerhuis worden gesleept.
Het was een hoogst onwaardige situatie,
die ongetwijfeld de dood van een aantal
patiënten heeft verhaast. Het kon niet lang
worden volgehouden maar toen was La
bour ook politiek de uitputting nabij.
Thans daarentegen sprankelt de partij na
dertien jaren rust van energie. Desondanks
wacht de socialisten een herculische taak.
Vandaar dat het voortbestaan van de re
gering thans afhangt van deyoga.
Talrijke leden van de Labour-fractie vol
gen spoedcursussen in deze edele ontspan-
nings- en concentratie-oefeningen. De 59-
jarige socialistische journalist en oud-mi-
nister Edward Mallalieu zal men volgende
week met gekruiste benen op zijn bank
kunnen zien zitten. Hij zei dat het hem
helpt helder te denken.
Elke ochtend en avond doet hij thuis een
kwartier lang ademhalings- en yoga-oefe-
ningen.
Een ander bekend Londens Labour-lid
Hector Huthes, die in de zeventig is, rent
elke ochtend vijver in vijver uit. In de
winter doet hij maar enkele slagen. Elke
ochtend vroeg kan men hem gewapend
met een handdoek en sinaasappels naar de
oever zien gaat. Hij heeft dan al een groot
bord havermout op. Terugkerend eet hij
zijn oranje vruchten.
De 48-jarige John Cronin doet elke och
tend snelle gymnastiekoefeningen in zijn
badkamer.
De 33-jarige mevrouw dr. Shirley Sum-
merskill (dochter van de Labour-veteraan
de arts mevrouw Edith Summerskill, thans
lid van het Hogerhuis) doet dagelijks lange
afstandsmarsen door de eindeloze Lager
huisgangen. En talrijke collega's volgen
haar.
In het Lagerhuis zijn wat variatie van
lichaamshoudingen betreft alleen de leden
van de lange frontbanken (regering en op
positie staren elkaar aan) bevoorrecht. Mi
nisters en oppositieleiders mogen namelijk
hun voeten op de brede tafel leggen, waar
achter de drie bepruikte griffiers zitten.
Maar wanneer een lid zijn benen languit
op de eigen bank zou deponeren, wordt hij
onmiddellijk door de bepruikte en de in
toga gestoken Speaker (de voorzitter) tot
de orde geroepen.
Waarschijnlijk nadat eerst de rest van
het Lagerhuis al een afkeurend gemompel
heeft laten horen. Want niemand kan het
wagen de strikte parlementaire regels te
overtreden.
Ook brieven schrijven, krantenlezen of
slapen, om maar niet te spreken van snur
ken tijdens de zittingen hoe laat zij ook
duren, zijn taboe.
Zo mogen leden van de voorste zijban
ken, in het verlengde van de regerings- en
oppositie-zitplaatsen, wanneer zij het
woord voeren iedereen spreekt in het
Lagerhuis vanaf zijn eigen plaats nooit
of te nimmer over de brede gekleurde
strepen die in het groene tapijt zijn ge
weven, heenstappen. Want deze strepen
zijn de zogenaamde zwaardlijnen. De af
stand tussen de regerings- en oppositielijn
bedraagt die van de lengte van twee
mannenarmen en twee zwaarden.
In de middeleeuwen vervulden de Lager
huisleden namelijk in volle wapenrusting
hun parlementaire plichten.
De lijnen moesten voorkomen dat zij in
het vuur van een betoog naar hun tegen
standers zouden uitschieten.
Hoewel de zwaarden zijn vervangen door
parapluies, die in de vestiaire nog steeds
in symbolische gespen, bestaande uit ge
kleurde lintjes, hangen, blijft het verbod
om de streep te overschrijden tot op de
huidige dag gehandhaafd.
Advertentie
De beste service bij
Ged. Oude Gracht 108 - 110 - Haarlem
Telefoon 17165 - 13608 - 16657
Kruisstraat 22 - Haarlem Tel. 17206
Vraagt prijsopgaaf
Sinds kort is in ons land een imitatie
pistool van Japanse makelij te koop
waarmee erwten snel achterelkaar kunnen
worden weggeschoten. De politie heeft
geconstateerd dat de veer van het speel
goed zeer sterk is en daarom vindt zij dit
speeligo-d gevaarlijk. In Delft zijn reeds
tien pistolen en twee zakken erwten in
beslag genomen. Er zijn al verscheidene
processen-verbaal opgemaakt wegens er
mee gepleegde baldadigheid. Op de win
keiiers zal een beroep worden gedaan het
speelgoed uit de handel te nemen.
Nog tijdens de eerste rit hebben wij de wagen even aan de kant gezet om
nogmaals een blik te slaan op de zij- en achterkant van deze auto. Ja, het stond
er nog steeds: Opel Admiral. Maar wij, die reeds in het Rotterdamse stadsverkeer
met enige verbazing vaststelden hoe deze bijna twee meter brede, en ruim
1300 kilogram zware wagen zich door het verkeer liet loodsen, konden na enige
kilometers voluit te hebben gereden op de rijksweg onze twijfel niet meer
bedwingen.
We reden dus werkelijk in een Europese wagen en niet in een „Amerikaan". Maar
de verschillen die er bestaan tussen de grote wagens uit het land van Henry Ford en
de produkten van de Europese fabrieken, heeft Opel in de Admiral een verder ont
wikkelde versie van de Kapitan tot een minimum teruggebracht.
Hoewel men dus, zodra de benen in het ruime interieur worden gestrekt, de indruk
krijgt in een Amerikaanse auto te hebben plaatsgenomen, blijven er toch vooral
wat. de rij-eigenschappen betreft genoeg punten over die typisch op de Europese
automobilist zijn afgestemd. Een voldoening gevende beweeglijkheid in het stads
verkeer, en reeds bij een kleine draaiing naar links of rechts een directe reactie van
het stuur. Hierbij wordt aangetekend, dat er in bochten
nogal veel moet worden gedraaid aan het grote wiel, waar
bij een tendens naar onderstuur merkbaar wordt. Een na
deel van deze Admiral is dan ook het ontbreken van stuur
bekrachtiging de Diplomat bezit deze wel wat vooral
het parkeren soms moeilijk maakt. Eerste conclusie: een
wagen waarmee men zich zonder voorbehoud in de stad
kan wagen, maar die zich op de autoweg toch duidelijk
in zijn element voelt.
DIT LAATSTE IS NIET ZO verwonderlijk, als we een
blik werpen op de krachtbron. Onder de brede, lage motor
kap schuilt een watergekoelde zes-cilinder, die met zijn
inhoud van 2605 cc en een compressieverhouding van 8,2 1
een vermogen ontwikkelt van 117 Sae-pk bij 4700 t.p.m.
Deze feitelijke technische gegevens zijn niet voldoende om
bovenstaande conclusie te ondersteunen. Het gedrag van
de Admiral op de weg is dit echter wel. Een weldadig geruis
van de motor begeleidt de wagen zelfs bij snelheden om
streeks de 140 kilometer per uur.
De wagen schenkt door zijn rustige ligging dan nog vol
doende vertrouwen aan de chauffeur ook al weet deze, dat
de Admiral een starre achteras bezit (een constructie waar
van de betrouwbaarheid wordt betwijfeld). Maar ondanks
deze klassieke constructie bleef de wegvastheid van de
wagen hoog. Zelfs bij forse regen, toen wij even een hoge
snelheid opzochten, bleek de Admiral correct bestuurbaar,
ook al ontstond er een lichte neiging tot „glijden". Dit is
niet verwonderlijk, als men bedenkt dat er zich bij flinke
regen en veel water op de weg een „waterzak" onder de
wielen vormt, waardoor de banden het contact met het
wegdek dreigen te verliezen.
Een onverwacht obstakel op de weg, verzekerde ons
tevens van het grote remvermogen van deze wagen, die
ondanks een krachtig afremmen niet afweek van de juiste
lijn. We ondervonden toen wel, dat de rempedaal van onze
proefwagen moest worden bijgesteld.
Tweede conclusie: een vorstelijke wegligging die het
rijden aangenaam en comfortabel doet zijn.
HOEWEL HET RIJDEN dus plezierig is, ontstaat er bf]
het schakelen af en toe een frons op het voorhoofd. Het
pookje op de vloer met de vier gesynchroniseerde versnel
lingen laat zich gemakkelijk bedienen, maar de bak zelf
zoals een monteur dat eens opmerkte „vertelt nog wel
eens wat". Vooral de tweede versnelling gaf het gevoel
nogal eens onwillig te zijn en liet dit dan ook zachtjes, maar
duidelijk hoorbaar merken.
De derde versnelling bezit een groot bereik. In de stad
kan men er rustig vijftig mee rijden, en indien noodzakelijk
voerde deze versnelling de wagen naar een snelheid boven
de honderd kilometer, rustig en snel zonder protesten van
de motor.
De acceleratie is pittig en ruim voldoende, maar de be
stuurder moet er rekening mee houden, dat de Admiral zich
beslist niet laat „opjagen" en zoals een sportwagen
op stel en sprong een inhaalmanoeuvre uitvoert.
Vauxhall heeft zijn modellen voor 1965, behalve enige
mechanische veranderingen, een hier en daar sterk ge
wijzigd koetswerk meegegeven. De foto toont de Vaux
hall Victor, die door de gebogen portieren en zijruiten
een groter interieur heeft gekregen, terwijl de af
metingen aan de buitenkant eveneens iets toenamen.
Slechts de hoogte van de nieuwe modellen is enigszins
verminderd. Voorts werd er aandacht besteed aan de
bagageruimte. De nuttige inhoud werd vergroot van
0,312 tot 0,378 kubieke meter. De motor onderging
weinig wijzigingen. De Victor is voorzien van een
1594 cc vier cilinder motor, die een vermogen van 70 pk
levert.
De nieuwe Vauxhall VX 4/90 bezit een opgevoerde
motor met twee carburateurs, die een vermogen ont
wikkelt van 87 pk. Deze laatste wagen bezit schijfrem
men op de voonvielen, terwijl de Victor-modellen nog
zijn uitgerust met trommelremmen. Verwarming en
ventilatie ondergingen enige detailwijzigingen.
y
Derde conclusie: een wagen voor een bedaarde automobi
list, die weliswaar van snelheid houdt, maar niet van
„driftig" rijden.
HET INTERIEUR van een Opel Admiral is zoals men
dat kan verwachten van een wagen die 13.790 kost ruim
en comfortabel. Het dashboard met de bekende horizontale
Opel-snelheidsmeter, is eenvoudig en overzichtelijk, op de
signaalhandel links van het stuur bevindt zich een knop,
waarmee een lichtsignaal kan worden gegeven. Druktoetsen
links en rechts van de stuurkolom, zorgen voor de bedie
ning van de noodzakelijke organen. De verwarming is zowel
voor als achter uitstekend. De wagen bezit een achterruit-
ontdooier. De rugleuningen van de twee zetels voor, kunnen
worden neergeklapt tot op de achterbank, die met een arm-
steun in het midden is uitgerust. Lampjes voor en achter
zorgen voor een goede binnenverlichting, in de armsteunen
achter bevinden zich asbakken. Een drukknop op de grond
stelt de ruitensproeiers in werking, waarna de ruitenwissers
onmiddellijk de ruit droog vegen. Choke en handrem be
zitten waarschuwingslampjes. De laaggebouwde wagen,
bijna 1.45 meter, bezit een sierlijke lijn.
tie de bestuurder dwingt bochten met ingetoomde snelheid
te nemen, iets wat goed beschouwd niet als een nadeel kan
worden aangerekend.
De bagageruimte is ruim bemeten en wordt verlicht door
een klein afgeschermd lampje. In deze ruimte zijn reserve
wiel en gereedschap opgeborgen.
De buitenverlichting is zeer goed, al werden de rijders
in kleinere wagens door het gedimde licht wel eens ver
blind. Mogelijk was de afstelling niet correct.
Hoe het ook zij: de Admiral blijkt een comfortabele, snelle
wagen met goede rij-eigenschappen die door zijn construe-
Motor: Watergekoelde zes-cilinder, viertakt.
Boring 85 mm
Slag 76,5 mm.
Compressieverhouding: 8.2 1.
Vermogen: 117 Sae-pk. bij 4700 t.p.m.
Transmissie: Plaatkoppeling, vier versnellingen voor
uit, alle gesynchroniseerd.
Carrosserie: Zelfdragend, schijfremmen voor, trommel-
remmen achter.
Inhoud benzinetank: Zeventig liter. Verbruik: 1 7,5.
Voor de liefhebbers van oude auto's is er een koste
lijk boek verschenen bij de uitgever C. A. J. van Dis-
hoeck in Bussum. J. Bouman schreef: „Oude auto's en
hun makers" en stelde daarmee alle liefhebbers in
staat nog eens op hun gemak de geschiedenis van de
automobiel en die van de mannen van het eerste uur,
te lezen en te herlezen. Oude foto's en tekeningen ver
duidelijken het geschrevene.
Tenslotte is dan nog verschenen het Kosmos auto
zakboek, samengesteld door N. J. Kollewijn. Een uit
voerige technische gids voor allen die meer dan opper
vlakkig in de techniek van de automobiel zijn ge
ïnteresseerd, informatief geschreven, met tekeningen
en foto's die waar nodig de tekst nog eens in een
duidelijker licht stellen. Uitgegeven door Kosmos in
Amsterdam.
