Indrukwekkend modern toneel
3
Ui
m
DE ROSSE BIETSER"
aulette nylons
TONÈEL IN HAARLEM
vZL
ww4
HÉÉL LANG
LANG HÉÉL
Reserveer
een stukje lente!
Voortreffelijke uitvoering door
de C.O.V. van Handels Samson
De von(dst) van Caraguly
Concert in Huis
met de Sleutels
NEGEN MUZEN
W-J*
O
Wie,r
v. DUIVENBODEN N.Y.
VRIJDAG 6 NOVEMBER 1964
17
Studio speelt eenacters van Genet en Beckett
Uitvoering door Koor
Katholiek Haarlem
Simon Koster
7
rmm
lelke goede zaak heeft ze!
ook naadloos gg
in plain en micio I.
De radio geeft zaterdag
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 VARA. 9.40
VPRO. 10.00-24.00 VARA.
aluminium
jaloezieën
T elevisieprogramma
VOOR ZATERDAG
NEDERLAND I
Hans van den Bergh
„Elektra" van Euripides
bij Gentrum in studie
Jos de Klerk
Het duo Yaltah Menuhin-
Paul Doktor
De operaliquidatie
Kunstenaarsbonden
contra staatssecretaris
T.V.-nabeschouwingen
„Oompjes Droom"
Damshuizer
i
DE TONEELGROEP STUDIO, eigenlijk het enige Nederlandse avant-garde-
gezelschap (want het enige dat consequent de allermodernste uitingen van de
toneelschrijfkunst brengt) speelt vrij zelden in Haarlem. Daarom is het jammer
dat de belangstelling gisteravond hoewel de schouwburg redelijk goed was
gevuld niet nog veel groter was. Want ook al kan men niet altijd instemmen
met de repertoire-keuze van Studio en al zijn de gekozen stukken wel eens
moeilijk te verteren, de opvoeringen onder regie van Kees van Iersel zijn vrijwel
altijd zeer goed verzorgd en de merendeels jeugdige spelers van het gezelschaj
zijn dikwijls bezield van een heilig vuur zoals het elders in onze toneelwereL
lang niet altijd aanwezig is.
OVER DE BETEKENIS en de waarde
van het gisteravond getoonde programma
„Cel" („Haute surveillance") van Jean
Genet en „Spel" („Play") van Samuel
Beckett zullen misschien geen twee
toeschouwers het in alle opzichten met
elkaar eens zijn geweest. Want beide één-
akters staan wijd open voor verschillende
interpretaties, voor wanbegrip en voor on
begrip. Zij eisen veel van de toeschouwer;
en de allereerste eis daarbij is, dat men
afstand doet van de geijkte vormen en
normen van de toneelkunst en bovendien,
bij Genet, van die der maatschappelijke
moraal.
Jean Genet, die door zijn negativisti-
sche houding inzake de bases van de
menselijke samenleving tot hoge priester
van de misdaad als bron van artistieke
inspiratie is geworden, heeft in „Cel" alle
zedelijke normen in hun tegendeel veran
derd. In de zo ontstane wereld is een
gruwelijke misdaad een benijdenswaardi
ge prestatie, de beroepsinbreker een on
interessant burgermannetje, maar de
„dood God, misschien ook door Satan
geïnspireerde" moordenaar pas de ware
held, de geboren leider.
DE DRIE MANNEN, die in Genets een
akter in één cel bij elkaar zijn opgeslo
ten, zijn dus prototypen van de leden dezer
op haar kop gezette maatschappij, die
haar eigen ritueel, haar eigen maatstaven
en leefregels heeft. Eén van de drie,
Groenoog, is de volgens deze maatstaven
„ideale" misdadiger, want hij heeft uit
Advertentie
Oliën
Het Koor Katholiek Haarlem geeft op
dinsdag 24 november in het Concertge
bouw te Haarlem een concert onder lei
ding van Albert de Klerk.
Uitgevoerd worden het Requiem van Ga-
briël Fauré, de Cantate 68 van Bach „Al
so hat Gott die Welt geliebt" en de Can
tate 140 „Wachet auf, ruft uns die Stim-
me." Solisten zijn de sopraan Nelly Groe
nevelt, de bas David Hollestelle, de orga
nist Kees Bomewasser. Het N.Ph.O. ver-
sorgt de begeleiding.
„inspiratie" een moord begaan; de Inbre
ker Jules daarentegen zondigt tegen die
maatschappelijke regels, want hij ver
moordt de derde gevangene, Maurice, uit
eerzucht, uit een onbedwingbare behoefte
om in die omgekeerde wereld „hoger-op"
te komen. Maar in heel deze schijnbare
verheerlijking van het kwaad moet men,
naar ik meen, toch niet een doel in zich
zelf zien maar eerder een aanklacht te
gen onze samenleving als broedplaats van
de misdaad en van wat Groenoog noemt
„le malheur" (samenvatting van alle in
nerlijke ellende en beproevingen van de
misdadiger).
Kees van Iersel heeft dit korte stuk zeer
fascinerend geregisseerd en een vertoning
tot stand gebracht waarin een bijkans
dichterlijke droomsfeer de in wezen af
schuwelijke tekst ver boven het platvloer
se niveau van zijn eigenlijke betekenis
uithief. Joop Admiraal gaf als Groenoog
heel knap en suggestief spel te zien en
Aart Staartjes was verrassend goed als de
treiteraar Maurice. Erik Plooyer was niet
helemaal overtuigend in de rol van de
moordenaar-uit-eerzucht. De nuchtere we
reld buiten de cel (die in dit geval de
vorm van een kooi had gekregen) werd
vertegenwoordigd door Frans Vorstman
als bewaker.
NA „CEL" KWAM „SPEL", de éénak-
ter van Beckett waarin althans zoals ik
het zie) de gezichten van drie overledenen
uit hun crematie-urnen te voorschijn ko
men om, onder de dwang van een genade
loze lichtstraal die een Hoger Licht voor
stelt, verantwoording af te leggen omtrent
hun voormalige driehoeksverhouding
respectievelijk, aan die verantwoording
pogen te ontkomen. Beckett heeft hiermee
de laatste stap gedaan op zijn drama
turgische weg naar een toneel zonder han
deling, zonder plaatsaanduiding, zelfs zon
der levende personen; en opnieuw is hij
er dankzij zijn buitengewoon talent in ge
slaagd, met dit uiteindelijke experiment
indrukwekkende effecten te bereiken en
de menselijke geest ergens op een nieuw
plekje aan te roeren.
OOK MET DE REGIE van deze korte
maar bijzonder moeilijk te realiseren één-
akter heeft Kees van Iersel voortreffelijke
resultaten bereikt. Hij moet daarbij wel
de meest toegewijde medewerking hebben
gekregen van de drie tekstzeggers, Lies-
beth Struppert, Cocki Boonstra en Frans
Vorstman, en niet minder van de licht-
technicus Piet Bruyn, want zonder die
toewijding zou er geen sprake zijn ge
weest van het vrijwel volmaakte precisie
werk, dat nu is bereikt. In een tijd waarin
de spreektechniek op ons toneel maar al te
dikwijls schromelijk wordt verwaarloosd,
is het bovendien een vreugde, nu eens te
kunnen constateren dat deze drie tekst
zeggers het instrument van hun stem op
bewonderenswaardige wijze en daar
bij uiterst gedisciplineerd beheersten
en bespeelden. Velen van hun meer voor
aanstaande collega's zouden daar een
voorbeeld aan kunnen nemen.
Het publiek in de Haarlemse schouw
burg stond, zoals te verwachten was, wat
onwennig tegenover dit avant-garde to
neel. Maar het applaus klonk niettemin
bemoedigend.
ïv'4'
yy. - y
■-
X
j.
i
In het Haarlemse Concertgebouw had donderdagavond een uitvoering plaats
van het bijbels oratorium „Samson" van Handel, uitgevoerd door de Heemsteedse
Christelijke Oratorium-Vereniging met medewerking van solisten, orkest en
orgel, onder leiding van Jan Pqsveer. Men zong de originele Engelse tekst. Wie
de „Samson" met de nodige fantasie beluistert, kan het werk beleven als een
dramatische opera; de grens tussen oratorium en opera is bij Handel nauwelijks
te bepalen en vooral niet in het onderhavige werk vol van spannende dialogen,
begeleide recitatieven en massale contrastwerkingen van de koorgroepen. Zelfs
een stukje als de zeer bekende „marcia funebre" voor de onder het puin van
de tempel van Dagon verpletterde Samson, wat op zichzelf een vrij onbeduidend
muziekje is, krijgt zijn spannend dramatische werking, gezien en gehoordzoals
Handel het zag en in klank bracht als massa-actie op de toneelruimte die hij
zich verbeeldde.
GELUKKIG KWAM de uitvoering rijke
lijk tegemoet aan dit begrip van drama
tische actie om het publiek in die sfeer
te doen meeleven. Het waren nu eens niet
de lyrische rustpunten die het in hoofd
zaak moesten doen, zoals dit bij uitvoerin
gen van dergelijk werk maar al te vaak
het geval is, maar wel de recitatieven, dus
de actie-stuwende momenten. Max van
Egmond zorgde in de vertolking van de
Manoak-rol voor het sublieme hoogtepunt
van de avond, uiteraard ook in de aan
grijpende lyrische aria „How willing my
paternal love", maar vooral met de over
tuigende voordracht van de recitatieven,
die het niet alleen deden door dictie maar
tevens, en wel op verrassende wijze, door
de kleurgeving van een uiterst lenig bas-
baritontimbre. Zo heb ik ook Messchaert
nog horen zingen!
De overige solisten vormden met Van
Egmond een prachtig team, dat kennelijk
onder doelbewuste leiding tot eenheid van
inzicht gebracht was. Dit waren dan de
briljante sopraan Annette de la Bije, de
fraai getinte alt Martha van Kerkhoff, de
tenor Jean van Ree, die weliswaar wat
licht van timbre is voor de heldenpartij
van Samson, maar met een intelligente
Marielle Fiolet en Jules Hamel in
Don Leavy's „De Rosse Bietser".
De dirigent van het Gelders Orkest Carl
Caraguly verbindt voor- en achternaam
sinds kort met „Von". De manier waarop
de ex-Hongaar aan deze toevoeging is ge
komen is curieus. Hij vond in mei van dit
jaar tijdens een bezoek aan Boedapest een
op 4 juli 1627 gedateerd en in het Latijn
gesteld decreet van de groothertog van
Siebensbürgen. Dit epistel trof Caraguly
aan in een bibliotheek, die hij gedurende
een concertreis in zijn geboorteland, be
zocht.
Het was voor hem een grote verrassing
om te bemerken, dat hij tot een zeer adel
lijke Hongaarse familie behoort. De beves
tiging van deze ontdekking vond hij in een
brief van keizer Josef II van Oostenrijk-
Hongarije. Men is op het ogenblik naarstig
bezig de raambiljetten die de concerten
annonceren, alsmede de programmaboek
jes aan te passen. De eerste program
maatjes met de aanvulling „von" zijn de
ze week de deur al uitgegaan. Het Gelders
Orkest blijft gewoon het Gelders Orkest.
VOOR DE TWEEDE MAAL in dit toch nog prille seizoen is er een stuk van
de hand van de jonge Amerikaan-met-Europese-ervaring J. P. Donleavy op
gevoerd. Het betreft ditmaal zijn eigen toneelbewerking van zijn roman „The
ginger man", die door de toneelgroep Studio op het repertoire is genomen en
gisteravond in Theater „de Brakke Grond" haar première beleefde. Evenmin
als bij de opvoering van zijn „Sprookjes van New York" komt Donleavy uit dit
werkstuk als een belangrijk toneelsschrijver naar voren. „The Ginger Man' was
ook in romanvorm al niets dan het relaas van een van kwaad tot erger verval
lende Amerikaanse jongen in Ierland die onder het mom van studeren, zich uit
slooft om zo immoreel mogelijk op de zak van anderen te leven. Het geheel
zou het karakter van een moderne schelmenroman kunnen hebben als Donleavy
niet veel serieuzer pijlen op zijn boog had en wel degelijk een soort twintigste-
eeuwse Weltschmerz in zijn titel-„held" had willen incarneren, maar deze Ameri
kaanse pendant van Sartre's „Nausée" wordt toch ook tenminste in de toneel
bewerking weer nergens aannemelijk of ook maar in het minst innemend
gemaakt.
DAARVOOR IS de hoofdpersoon Sebas
tian Dangerfield teveel de egoïstische ver
wende jongen die ten koste van alles en
iedereen zijn enig doel wil bereiken: een
gemakkelijk rijk leventje. Daarbij is de
manier waarop hij zijn vrouw en kind, en
later een zielige oude vrijster behandelt,
Advertentie
Paillette"*"
SAADtOOS
HILVERSUM I. 402 m. 7.00-24.00 KRO.
KRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Het levende
woord. 7.15 Klassieke grammofoonmuziek.
7.45 Geestelijke liederen. 7.55 De kerk zijt
gij, lezing. 8.00 Nieuws. 8.15 Voor de
jeugd. 8.20 Djinn: gevarieerd programma.
(Om 11.00 Nieuws). 12.00 Angelus. 12.04
Katholiek nieuws. 12.10 Liedjes over
het Verre Westen. 12.30 Mededelin
gen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.33 Instru
mentaal kwartet en zangsoliste. 12.50 Re
geringsuitzending: Voor de landbouw. 13.00
Nieuws. 13.15 Marktberichten. 13.18 Voor
de jeugd. 14.10 Musicerende dilettanten:
Mannenkoor. 14.30 Voor de kleuters. 14.40
Franse les. 15.00 Lichte orkestmuziek en
zangsolisten. 15.30 Brussel in de Neder
landse letteren, klankbeeld. 15.55 Karakte
ristiek: muzikaal programma. 16.30 Sport-
periscoop. 16.40 Jazzmuziek. 17.00 Lichte
orkestmuziek. 17.30 Kunstkroniek. 18.00
Licht instrumentaal ensemble. 18.20 Jazz
muziek met commentaar. 18.50 Lichtbaken,
praatje. 19.00 Nieuws. 19.10 Actualiteiten.
19.35 Radiokamerorkest en bariton: klas
sieke muziek. 20.30 Rieleksenamuse
mentsprogramma. 21.35 Instrumentaal en
semble en zangsolisten: Liedjes uit Vlaan
deren en Nederland. 22.00 Roulette: muzi
kaal spelletje. 22.15 Wereldoorlog I, docu
mentaire. 22.30 Nieuws. 22.40 Epiloog. 22.45
Kruispunt, religieus gesprek. 23.15 Nieuwe
klassieke grammofoonplaten met commen
taar. 23.55-24.00 Nieuws.
VARA' 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Socialistisch strijdlied. 7.23
Lichte grammofoonmuziek. (om ca. 7.30
Van de voorpagina). 8.00 Nieuws en so
cialistisch strijdlied. 8.18 Operamuziek
(gr.). 8.40 Orgelspel: lichte Nederlandse
muziek. 9.00 Loon naar werken, lezing.
9.10 Stereofonische uitzending: Oude en
klassieke muziek (gr.). VPRO: 9.40 Richt
lijnen, lezing. 9.55 Kunstzinnige vorming
van de jeugd (I), lezing. VARA: 10.00 Bui
tenlands weekoverzicht. 10.15 Z.O. 135, ge
varieerd programma. (Om 11.00 Nieuws).
12.30 Mededelingen t.b.v. land- en tuin
bouw. 12.33 Sportnieuws. 12.55 VARA-Va-
ria. 13.00 Nieuws. 13.15 Stereofonische uit
zending: Licht orkest met licht vocaal en
semble en zangsolisten. 13.40 Voor de
jeugd. 14.15 Radio Jazzclub. 14.45 Mo
rele buitelingen op fiscaal terrein, lezing.
15.00 Operamuziek (gr.). 16.00 Nieuws.
16.02 Boekenwijsheid. 16.20 Stereofonische
uitzending: Licht orkest. 16.45 Stereofoni
sche uitzending: Licht instrumentaal kwin
tet. 17.05 Stereofonische uitzending: Salon
orkest en zangsoliste. 17.30 Actualiteiten.
18.00 Nieuws en commentaar. 18.20 Voor
de jeugd. 19.10 Je neemt er wat van
meeveertiendaagse hobbyquiz. 20.00
Nieuws. 20.05 Trammelant in Loeren aan
de Hor, licht programma. 21.00 Socialis
tisch commentaar. 21.15 Stereofonische uit
zending: Metropole orkest en solisten. 21.45
Als de klok dertien slaat: De ballade van
Bliksem Billy, hoorspel. 22.15 Lichte gram
mofoonmuziek. 22.30 Nieuws. 22.40 Te waar
om mooi te zijn, cabaretprogramma. 23.10
Even naplaten: lichte grammofoonmuziek.
23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Lichte muziek. 12.25
Weerbericht. 12.30 Hallo, met Henk! 12.55
Programma-overzicht. 13.00 Nieuws. 13.20
Muziek voor de jeugd. 14.00 Nieuws. 14.03
Operettefragmenten. 15.00 Nieuws. 15.03
Radioweek I, II en III. 15.15 Het zwarte
pak, hoorspel. 16.24 Lichte muziek. 17.00
Nieuws. 17.15 Koorzang. 17.30 Orgelreoital.
18.00 Nieuws. 18.03 Voor de soldaten. 18.28
Paardesportberichten. 18.30 Liedjespro
gramma. 18.45 Sportkroniek. 18.52 Jazzmu
ziek. 19.00 Nieuws en radiokroniek. 19.40
Jazzmuziek. 19.55 Toespraak ter gelegen
heid van de 2de Wereld Radio-Week. 20.00
Lichte muziek. 21.30 Lichte muziek. 22.00
Nieuws. 22.15 Beierse muziek.
Advertentie
De beste service bij
Ged. Oude Gracht 108 - 110 - Haarlem
Telefoon 17165 - 13608 - 16657
Kruisstraat 22 - Haarlem Tel. 17206
Vraagt prijsopgaaf
VOOR VRIJDAG
NEDERLAND I
NCRV: 19.30 Barend de Beer. 19.35 De
Beverly Hillbillies: Jed lost de ruzie op,
TV-film. NTS: 20.00 Journaal. NCRV: 20.20
Pa Pinkelman en Tante Pollewop, beeld
verhaal. 20.25 Attentie. 20.50 Stiefbeen en
zoon, TV-spel. 21.25 Ooggetuige: reisre
portage over Suriname. NTS: 22.20 Opsig-
noorke: muzikaal programma. NCRV:
22.35 Dagsluiting. NTS: 22.40-22.45 Jour
naal.
NEDERLAND H
NTS: 20.00 Nieuws in het kort. VARA:
20.01 Iedereen houdt van Sweeney, TV-
film uit de Dick-Powell-serie. NTS: 20.50
In vertrouwde handen, medisch program
ma. VARA: 21.20 The Gospeltrain: gos
pels, blues en spirituals. 21.45 Achter het
nieuws.
NOORDZEE
18.30 Mijn drie zonen; 18.59 Mr. Magoo;
19.07 Jazz Noordzee (Jimmy Smith, ham
mondorgel); 19.31 Hollywood Star Play
house; 22.00 Boekaniers der zeven zeeën.
NTS: 15.00 Weekjoumaal. VPRO: 15.25
Zet 'm op George, film. 17.00-17.45 Voor de
kinderen. NTS: 19.30 54Antwoordt!,
politiefilm. 20.00 Journaal en weerbericht.
VPRO: 20.20 Actualiteiten. 20.30 Bonjour
Paris: zang en ballet. 21.05 Muzikaal pro
gramma. 21.25 Sjootijm, cabaret. 22.00
Mensen kijken: interviews. NTS: 22.40-
22.45 Journaal.
NEDERLAND II
NTS: 20.00 Nieuws in het kort. KRO:
Een Tiroler Bruiloft: muzikaal amuse
mentsprogramma. 20.45 Vrouwenlevens:
Water en zeep, voordracht. 21.10 The Al
fred Hitchcock Hour: Death of a cop (De
dood van een politie-agent), Hitchcockfilm.
22.00-22.10 Epiloog.
NOORDZEE
18.30 Rin tin tin. 19.00 Popey. 19.08 Las
tige gevallen. 19.22 De onzichtbare man.
22.00 „Gekooide meisjes" (film met Juliette
Greco).
in wezen zo humorloos en lafhartig, dat
men zoals het stuk voor ons ligt, onmoge
lijk enig medegevoel voor deze onvolwas
sen en op een gemene manier onverant
woordelijke jongen kan opbrengen.
Het is waar dat de zaken in de roman
enigszins anders liggen omdat men daar
door kijkjes in Sebastians gedachtenleven
ook iets gaat voelen van zijn betere im
pulsen, maar Donleavy die deze rechtlijni
ge uitsnede uit het boek zelf heeft vervaar
digd is dus ten volle verantwoordelijk voor
het volmaakt brute en cynische personage
waarmee we nu geconfronteerd worden.
De maatschappelijke ondergang in poëti
sche fantasieën mag dan een typisch Ierse
aangelegenheid zijn, dat houdt nog geen
vrijbrief in voor een Amerikaans schrijver
om onze welwillende aandacht te vragen
voor misdragingen van zijn landgenoten
ter plaatse.
NU ZOU ER NOG WEL een mogelijk
heid geweest zijn en het schijnt dat de
Londense opvoering iets dergelijks laat
zien om het geheel als een volkomen on
serieus „spelen met gevoelens" op te vat
ten en de voorstelling, tegen de strekking
van de tekst in, als een soort persiflage op
werkelijke geestelijke onmacht en maat
schappij angst te brengen.
Maar dit is in de overigens zeer ver
dienstelijk gespeelde en uiterst bekwaam
voorbereide voorstelling van Studio niet
gebeurd. Alleen Peter Oosthoek als Sebas
tians vriend O'Keefe Met iets zien van de
mogelijke volkomen-^, jvaze spelopvatting
en was daarin bijzonder succesvol.
De loodzware vertaling van L. Th. Leh-
mann die voortdurend vasthield aan een
gedragen stadhuistaal maakte een luchtige
speeltrant trouwens nagenoeg onmogelijk
en regisseur Jurg Molenaar had dan ook
wellicht tegen beter weten in op een
diep-peilend psychologisch realisme ge
mikt.
Dat de voorstelling dan ook geen onver
deeld succes werd, was bepaald alleen aan
Donleavy zelf te wijten, wiens kennelijke
minachting voor de vrouw (ook uit het
vorige stuk blijkend) al bijzonder onsym
pathiek is en aan de bovendien vol angli
cismen en fouten stekende vertaling, en
niet aan het bezeten en soms ook wel gees
tige spel van Jules Hamel in de veel
eisende hoofdrol, aan de misschien iets te
felle maar treffende uitbeelding van Sebas
tians vrouw door de debuterende Marielle
Fiolet en al evenmin aan de prachtig vol
gehouden blauwkousrol van Dore Smit.
Voorlopig lijkt het, hebben we in Neder
land nu wel genoeg van Donleavy gehoord
en gezien. Jammer van de kennelijke in
spanningen van studio en van regisseur
Jurg Molenaar, en de handige, mooi con
trasterende decors van Lou Steenbergen.
De Toneelgroep Centrum heeft in studie
genomen de „Elektra" van Euripides. De
vertaling is door Theo Kling verzorgd en
bewerkt naar bestaande versies, in over
leg met een classicus. The Kling heeft
eveneens de regie.
De voornaamste rollen worden vertolkt
door Henny Orri (Elektra), Elisabeth
Andersen (Klitaemnestra), Carol Linssen
(Orestes), André van den Heuvel (bode),
John Koch (landman), Ben Hulsman
(Pylades); het koor bestaat uit Yolande
Bertsch, Nell Knoop, Ina van der Molen,
Els van Rooden en Ellen de Thouars. De
decors en kostuums worden ontworpen
door Roger Chailloux; de muziek is van
Reinbert de Leeuw.
voordracht dit meestal deed vergeten, en
ten slotte de sonore bas Guus Hoekman,
die met zijn stem en markante dictie een
gedroomde reus Harapha uitbeeldde.
DE PRESTATIES van het koor waren
niet minder verrassend. De altvleugel mag
dan nog wat zwak zijn, maar als geheel
is het ensemble zeer vaardig getraind,
trefzeker en vlot reagerend op een direc
tie die het op dynamisch musiceren voor
zien heeft. Zeer effectrijk klonk het zes
stemmige Israelieten-koor, het dubbelkoor
met solisten, maar bijzonder opvallend van
klankwerking het „Hear us, our God!" van
de Philistijnen.
En als ik hierbij nog vertel, dat het or
kest (het N.Ph.O.) kennelijk met overgave
musiceerde onder de vaardige leiding van
Jan Pasveer, dat het clavecimbelspel van
Jaap Spigt hieraan vaak een delicate tint
gaf en dat het orgel, bespeeld door Albert
de Klerk, klankschoon als obligaat tot zijn
recht kwam en een majestatische steun
was in de grote ensembles dan moet
de slotsom luiden, dat de Heemsteedse
C.O.V. een voortreffelijke uitvoering gege
ven heeft.
In het Huis met de Sleutels (Bronstee-
weg 76) treedt zondagavond 8 november,
aanvang 8 uur, het duo Paul Doktor-
Yaltah Menuhin (altviool-piano) op met
werken van Tartini, Hummel, Walker en
Brahms.
De avond, die kosteloos toegankelijk is,
is een onderdeel van de serie huisconcer
ten in het Huis met de Sleutels. Yaltah
Menuhin is een jongere zuster van
Yehudi. Paul Doktor is van geboorte Oos
tenrijker, maar tot Amerikaan genatura
liseerd.
„Met stijgende verbazing leiden wij uit
uw recente uiteenzettingen aan de pers af,
dat met diverse orkesten besprekingen
worden gevoerd, dan wel zullen worden
geopend die ten doel hebben zich te ver
zekeren van medewerking aan de produk-
ties van de in oprichting zijnde Neder
landse Operastichting, in een stadium
waarin ten aanzien van de positie van de
leden van het Opera-orkest van de Neder
landse Opera in liquidatie nog geen con
crete voorzieningen zijn getroffen".
Dit schrijven de samenwerkende Bonden
van Kunstenaars in een brief aan ds
staatssecretaris van O., K. en W„ drs. L.
J. M. van de Laar. De bonden achten het
onjuist in dit stadium medewerking te ver
langen van collega's van de orkestleden
van de Nederlandse Opera.
De bonden hebben verder alle orkest
musici in Nederland een brief gezonden,
waarin gevraagd wordt zich voorlopig aan
medewerking aan deze zaken te onthou
den totdat in een vergadering van de Fe
deratie de te volgen gedragslijn zal zijn
vastgesteld.
Toneelonderscheidingen. Toneelcritici heb
ben de „Barcelona Trofee" toegekend
aan het Théatre de Poche van Brussel
voor de opvoering van „Le Roi se Meurt"
van Ionescu, tijdens het festival van het
Latijnse Theater dat in september heeft
plaatsgevonden. Prijzen aan vooraan
staande acteurs werden toegekend aan
Laurent Terzief en Pascala de Boisson,
beiden Frankrijk; Robert Puntec, Brus
sel, werd de beste regisseur genoemd.
De toneel- en televisiebewerking van
„Oompjes Droom" van Dostojewski (gis
teravond op Nederland 1) was, met al
haar op het beeldscherm hardop denkende
mensen zeker amusant geweest, als Loudl
Nijhoff in de hoofdrol van Marja Moska-
lewa niet zo ongenietbaar dik had gespeeld.
Deze satire uit de vorige eeuw, waarin de
ambities van de niet-adellijke Russische
rijkaards gehekeld worden, mag, dunkt ons
zeker in de trant van de aloude komedian
ten gespeeld worden en verdraagt dus wel
een dosis charge. De wijze echter, waarop
genoemde actrice de figuur van de giftige,
geslepen en eerzuchtige vrouw van een
nieuwe rijkaard neerzette, leek ons zelfs
al overdreven voor een theatervoorstelling.
Aan regisseur Frits Butselaar moet ver
weten worden, dat hij wel bekend met
de eisen en beperkingen van het medium
mevrouw Nijhoff niet heeft gebracht tot
een typering, die in de huiskamer te ver
dragen was. Het feit, dat de verdere rol
bezetting nogal wat te wensen overliet
(Maxim Hamel bijvoorbeeld was zeker
niet overtuigend als de wat sullige, maar
ook sluwe Pawel Alexandrowitsj) werd
vergoelijkt door de sublieme manier, waar
op Jan Teulings de dankbare rol van de
oude, seniele prins vertolkte en door de
wijze, waarop Shireen Strooker (ook in let
terlijke zin) gestalte gaf aan de figuur
van de ingetogen huwbare dochter Zina,
de enige zuivere ziel in dit milieu.
Aan deze uitzending ging o.a. een af
levering vooraf van „Brandpunt", die een
zeer menselijke reportage over de in
Nederland aangekomen spijtoptanten be
vatte, alsmede interessante uitlatingen van
ir. Mansholt over de toestand en het pers
pectief van de E.E.G.
t
i
i,
A
