Geen akkoord
in Stichting
Vermoeid verdween
Reorganisatie van communistische partij in Rusland?
Ijskoud
KOFFIE
HBE
Wereldnieuws
Van dag tot dag
Rechtszaak over
congresverkiezing
Beroering om
kroonprinselijke
opstelletjes
badedas verfristbadedas verkwikt
€)p de
^Praatótcel
DONDERDAG 19 NOVEMBER 1964
3
NTS Herdenkt Kennedy
in documentaire
na bad en
douche
vanftamol
lift Zwitserland
nooit voelde
u zich
zó tintelend
fris
fn royafo
plastic flacon 5.50
Loonsom 13
A rbeidsrust
Informeel
dexe
man .in de badkamer. Nu kan hij al xingen. Zijn
badedas-bad geeft hem nieuwe energie, badedas
doet veel meer dan de huid reinigen.
badedas voor bad en douche
met extract van wilde kastanjes
maakt het hardste water zacht
laat het bad mooi schoon
ook xo goed voor de huid
Montgomery geopereerd
M. Mok
Spaart hart
en zenuwen
De adjunct-directeur van het Amerikaan
se federale rechercheapparaat, de F.B.I.,
William Sullivan, heeft een mededeling ge
daan die met de beste wil niet opzienba
rend of actueel kan worden genoemd: hij
verkondigde dat tussen de meer dan
200.000 personen die vorig jaar hebben
deelgenomen aan de „mars voor de bur
gerrechten" in Washington zich... 200 com
munisten bevonden hebben. En dat noemt
hij dan een bewijs voor de stelling dat
„de communisten proberen de V.S. van
binnenuit te verzwakken en te verdelen
door de toestand op het front der burger
rechten uit te buiten."
Het is niet bekend hoe de heer Sullivan
aan zijn telling is gekomen, of waarom
hij zo laat pas klaar kwam met die tel
ling. Evenmin is de aanleiding voor de
mededeling duidelijk waarneembaar. Wel
waarneembaar lijkt het, dat de commu
nisten in de Verenigde Staten hun verde
ling en verzwakking van het land met ge
ringe mankracht ondernemen] en zich daar
bij dan ook nog op bijzonder oncommu
nistische manier gedragen. Want de mars
van Washington is door geen wanklank
verstoord en is ook door tegenstanders
van de actie geprezen als „een waardige
en eerlijke manifestatie van Amerikanen"
Dat zich slechts 200 communisten tussen
de manifestanten bevonden, is opzienba
rend genoeg. Het is overigens toch verheu
gend dat de ontrechte en verpauperde
kleurlingen in Amerika zulke verknochte
vaderlanders blijven.
WASHINGTON (Reuter) De Ameri
kaanse vereniging voor de bevordering
van de belangen van de kleurlingen heeft
de verkiezing van 21 congresleden aange
vochten op grond van de stelling dat de
rechten van negerkiezers in acht Ameri
kaanse zuidelijke staten, namelijk in Vir
ginia, Zuid-Carolina, Georgie, Florida, Ala
bama, Mississippi, Louisiana en Texas,
zijn geschonden.
De vereniging heeft hiermee een geding
aanhangig gemaakt bij een districtsge
rechtshof in Washington op grond van de
bepaling in de Amerikaanse grondwet
dat, in geval van aantasting van het stem
recht van een Amerikaans burger kan
worden onderzocht of de aanwijzing van
een congresvertegenwoordiger in overeen
stemming met de wettelijke voorschriften
heeft plaats gevonden.
fgt f- $i n - radc 4 a
Precies een jaar nadat president John
Fitzgerald Kennedy tijdens een bezoek aan
Texas in Dallas werd vermoord, zendt de
N.T.S. zondag 22 november van 15.45
tot 16.45 uur op Nederland I een
documentaire te zijner nagedachtenis
uit. In de documentaire wordt vooral het
accent gelegd op het werk, dat de presi
dent tijdens zijn ambtsperiode in het be
lang van de wereldvrede heeft verricht.
'Advertentie
LONDEN (AFP en AP) Prins Char
les, de Britse kroonprins, heeft onlangs
toen hij wat geld nodig had enige van zijn
opstellen aan een kameraadje van zijn
Schotse kostschool verkocht. Hij kreeg er
dertig shillings vijftien gulden voor.
Dat vriendje verkocht ze door en tenslotte
belandden de pennevruchten van de kroon
prins in de Londense krantenwijk Fleet-
street. Ze werden daar te koop aangebo
den voor een bedrag dat in de tienduizen
den liep. De koper vertrouwde de zaak niet
en ging met de opstellen naar de politie.
Die liet ze onmiddellijk in beslag nemen,
waardoor de echtheid ervan onomstotelijk
werd bewezen. Publikatie was toen niet
meer te voorkomen, omdat er fotokopieën
van de opstellen waren gemaakt., Het
Westduitse blad Der Stern heeft ze aan de
lezers aangeboden. In Groot-Brittannië is
over de hele zaak en de inhoud van de op
stellen nogal wat beroering ontstaan.
Buckingham Paleis heeft meegedeeld „het
hoogst betreurenswaardig" te vinden „dat
opstellen van een schooljongen op deze
wijze zijn gepubliceerd".
(Vervolg pagina één)
Die basis achtte men dus aanwezig,
maar de voorstellen van de werknemers
organisaties werden als onmogelijk afge
wezen: geen 7 percent met extra's, ook
geen 7 percent „inclusief" en zeker geen
verruiming van de ondernemingsgewij
ze differentiatie. De heer Bosma zei hier-
over: „wij willen wel wat verder gaan
dan een 3 percents loonronde, maar het
financiële effect van alle werknemers
verlangens moet in zijn geheel begrensd
worden door een percentage dat in de
stichtings-onderhandelingen moet worden
vastgesteld". Dus een vast overleg, dat de
garantie geeft dat dit en geen hoger ten
slotte de gemiddelde loonsverhoging zal
bepalen. En dat lager dan 7, maar wat
hoger dan 3 percent.
Van werkgeverszijde werd berekend dat
de geëiste 7 percent, plus differentiatie
zou uitdraaien op een loonsverhoging van
13 percent. De aanvankelijke door de
werkgevers vastgehouden 3 percents loon
ronde betekent een loonsomverhoging
(dus inclusief sociale lasten) van 6 per
cent. Werkgevers betogen daarom dat de
vakcentrales nu meer dan het dubbele
eisen van wat zij oorspronkelijk boden.
Uit dit verschil moet men bij het volgen
de gesprek zien te komen. En het is nog
lang niet zeker dat dit zal lukken.
Ir. Bosma zei in dit verband: „ik wil
niet zeggen dat er een grote kans is op
overeenstemming. Maar wij willen alles
doen om eruit te komen. Men heeft ons
als werkgevers ten onrechte verweten dat
wij denken: gooi het maar in de pet van
de regering en kijk maar hoe het gaat.
Wij zijn niet zo gesteld op regeringsmaat
regelen. Wij weten dat er dan moeilijkhe
den kunnen komen voor de arbeidsrust."
De heer Bosma was overigens aange
naam verrast door de percents-gewijze
beperking die de werknemersorganisa
ties zich hadden opgelegd ten aanzien van
de bedrijfstakgewijze onderhandeling. „Ik
had verwacht dat de vakbeweging van
vrije onderhandelingen in de bedrijfstak
ken zo'n zwaar punt zou maken, dat het
voor haar onverteerbaar zou zijn het los te
laten en voor ons het tc aanvaarden."
Over de verdere onderhandelingen zei
hij: „Voordat we weer in de Stichting bij
een komen, willen wij er toch wel meer
over weten hoe de zaak met het prijsbe
leid ligt. Wij hebben de werknemers uitge
nodigd hiervoor mee te gaan naar de re
gering, maar ditmaal niet officieel als
Stichting van de Arbeid, maar voor een in
formeel gesprek: „Dat zal dus voor woens
dag moeten gebeuren. Eén werknemers-
eis is heelhuids door de bespreking heen
gekomen. Er doorheen geslipt, zou men
beter kunnen zeggen, want tegen het voor
stel ondernemings-overeenkomsten over
vermogensaanwasdeling goed te keuren,
hebben de werkgevers geen „neen" ge
zegd. 'Zij 'hebben slechts verwezen naar
een komend rapport over deze zaak van
de vier werkgeversbonden". Maar de heer
Bosma zei dat hij zich los daarvan, moei
lijk zou kunnen verzetten tegen een af
spraak van een ondernemer met zijn
werknemers, deze werknemers een stuk
eigendomsrecht in zijn bedrijf te schenken.
Advertentie
-Hip
E1 <-*.£■
badedas
Verpakkingen van 0,90 2,95 5,90 12,' en 30,'
MOSKOU (Reuter) Waarnemers in
Moskou verwachten een groot aantal mu
taties in de Russische communistische par
tij. Nikolai Podgorny, een van de elf le
den van het partijpresidium, zou zijn be
last met de reorganisatie.
Podgorny is sedert de val van Kroesjt-
sjev opgeklommen tot een positie, waarin
hij belast schijnt met de organisatie van
de partij en de kaderafdeling of waarin
hij de leiding over deze afdeling zou delen
met Brezjnev, de eerste secretaris van de
partij.
De kader-afdeling beslist over de: bevor
deringen en benoemingen. Drie maanden
voor de val van Kroesjtsjev was Brezjnev
belast met de partij organisatie en kader
afdeling.
De waarnemers menen dat de 61-jarige
Podgorny thans in belangrijkheid direct na
Brezjnev komt. Zijn machtspositie bleek
maandag toen hij optrad als rapporteur
voor organisatievraagstukken op een ple
naire bijeenkomst van het centrale partij
comité.
Na het verslag dat Podgorny uitbracht
stemde het comité vóór afschaffing van de
door Kroesjtsjev in 1962 ingestelde afzon
derlijke partij-afdelingen voor de industrie
en de landbouw. In het rapport wordt aan
bevolen de volgende maand nieuwe leiders
te kiezen in 73 belangrijke districten. Er
zou in deze gebieden weer één afdeling
moetep zijn in plaats van industriële èn
agrarische afdelingen. Elk van deze gebie
den heeft thans twee partijsecretarissen,
één voor de industrie en één voor de land
bouw. Na de reorganisatie zou één secre
taris beide afdelingen moeten beheren.
Podgorny dankt zijn carrière aan
Kroesjtsjev. Het feit dat hij zoi zijn belast
met de reorganisatie van de partij zou
hem belangrijker maken dan de partij-filo-
soof Soeslov.
Podgorny trad destijds op als Kroesjt-
sjevs bijzondere vertegenwoordiger in Cu
ba en Roemenië. Vorige week nam hij
deel aan besprekingen met premier Tsjoe
En-Lai van communistisch China.
LONDEN (AP) De Engelse veld
maarschalk lord Montgomery heeft giste
ren in een ziekenhuis een prostaatoperatie
ondergaan. Deoperatie heeft succes ge
had. Zijn toestand is bevredigend.
De 77-jarige Britse militaire leider uit
de Tweede Wereldoorlog ligt in het Lon
dense King Edward VII ziekenhuis.
We leven in een grootse tijd.
Wie het nog niet gemerkt
mocht hebben, behoeft niet
veel anders te doen dan om
zich heen te zien: hij zal tot
de ontdekking komen dat hij,
alleen al door even stil te
staan en om zich heen te
zien, een flink eind achterop
is geraakt.
Dat is een van de dingen
die men zich niet meer kan
veroorloven. Tijd voor een
diepgaande beschouwing van
nieuwe dingen en veranderde
verhoudingen is er niet. Men
kan slechts waarnemen, haas
tig aanvaarden en er meteen
de pas inzetten. En dan nog
marcheert men hijgend ach
teraan, met voor zich uit een
dagelijks groeiend leger van
pioniers en progressieven, dat
blij gezind en zonder aarzelen
de mistige toekomst instormt.
Ik Jan Cremer is, ofschoon
nog druk verkocht wordend,
alweer ouderwetse en saaie
lectuur. De stoppers-pil is een
huismiddeltje van grootmoe
geworden. Het concilie be
spreekt op voortvarende en
moderne toon vraagstukken
die al door de gelovigen zijn
opgelost op eigen houtje. De
ruimtevaart wekt nauwelijks
nog enig opzien. Terwijl het
Nederlandse parlement met
het Nederlandse kabinet bek
vecht over de vraag of wel
licht in de toekomst misschien
heel voorzichtig wel eens een
keertje iets dat op reclame
televisie lijkt zou kunnen wor
den toegestaan, grijnst van het
scherm in de Nederlandse
huiskamers al maanden lang
het gezicht van verrukte jon
gelieden ons tegen, die innig
gelukkig zeggen te zijn met
een of ander smeerboeltje in
hun haar en een of ander
poetsblubbertje voor hun
tanden.
En terwijl die reclamezen
der ferm en stoer illegaal op
een buitengaats eilandje de
wet denkt te overtreden, is
het eilandje al hupsakee
tot Nederlands territoir ge
maakt. Nu de wetsovertreder
en de wetgever elkaar niet
meer kunnen bijhouden, kan
men met recht betogen dat
er vaart in de dingen zit. Als
de illegale zender niet oppast,
is hij legaal voor hij het zelf
weet. Het is met hem zoals
met die zeer vrome collega
van de vroegere Maasbode,
die tijdens een discussie in
journalistieke borrelkring zo
zeer getuigde van zijn liefde
voor de moederkerk, dat een
neutraal geboren vakgenoot
hem ernstig waarschuwde:
„Als jij niet oppast, eindig je
nog eens in de hemel".
Er zijn nog massa's lieden
die menen de snelle vaart der
tijden te kunnen tegenhouden
en koppig tegen de stroom
inroeien. Zo verzette zich on
langs een dienaar van een
enigszins orthodox gerichte
gemeenschap zich tegen het
beginsel van de ruimtevaart,
betogend dat het tegen Gods
wil zou zijn, als de mens zou
proberen zijn planeet te ver
laten. „Waarom", zei deze con
servatieve man, „zijn wij niet
tevreden met de goede, groene
moeder aarde zoals God haar
voor ons geschapen heeft, met
haar bloemen, haar weiden en
haar televisie?"
Daar ligt een diepzinnig ver
borgen kernpunt van proble
matiek en overweging: Waar
toe zijn de planeten en sterren
geschapen, als zij op hoog be
vel onbereikbaar zouden moe
ten blijven? Waartoe is het
atoom gemaakt in splitsbare
samenstelling, indien het niet
gespleten zou mogen worden?
Waartoe zijn alle miljarden
grote en kleine mogelijkheden
in de schepping neergelegd,
indien een willekeurig deel
daarvan taboe zou zijn voor
de speurders en genieën onder
ons?
Waartoe zijn de genieën ge
schapen, als zij niet hun gaven
zouden mogen botvieren op
het materiaal?
Waartoe dient de ruimte an
ders, dan om erin te varen?
Het gaat trouwens niet zo
zeer om tamelijk eenvoudige
en onschuldige liefhebberijen
als ruimtevaart, atoomsplit
sing en het kunstmatig fabri
ceren of voorkomen van
baby's. Er zijn veel interes
santer, ernstiger dingen, waar
mee de wetenschap zich bezig
houdt en waarvan de resul
taten onvermijdelijk vandaag
of morgen of over duizend
jaar zullen blijken.
Een van de griezelige din
gen bij de snelle vooruitgang
van wetenschap en techniek
is de reeds zeer ver gevorder
de poging om de dood te over
winnen. De dood, die grote,
toegewijde super-democraat,
is tot dusver de vrind en toe
verlaat aller mensen geweest.
Maar dat blijft niet zo. Als
we de auteur Robert C. W.
Ettinger beluisteren, vernemen
we dat in diverse wetenschap
pelijke centra overal ter we
reld naarstig gewerkt wordt
aan de voltooiing van een een
voudige en afdoende methode
om de mensen die het wil
len en die het betalen kunnen
in te vriezen op het moment
dat zij neiging vertonen hun
laatste adem uit te blazen.
Invriezen betekent, dat die
laatste adem dan de laatste
niet is, maar dat de bevrorene
op een willekeurig tijdstip in
de toekomst geheel en al on
beschadigd en in uitstekend
humeur kan worden ontdooid.
Waarom, zal men vragen,
een stervend mens enkele
eeuwen te bewaren om hem
dan ontdooid toch nog te laten
sterven? Geenszins is dat de
bedoeling! Men kan hem na
melijk bewaren tot het tijd
stip, waarop intussen de me
dische wetenschap zover ge
vorderd zal zijn dat zij de
kwaal, waaraan hij leed, met
succes zal kunnen bestrijden.
Zoals men ziet is Robert C.
W. Ettinger niet voor één gat
te vangen.
Een ander gat geprobeerd:
als de bevroren mens nu eens
oud en uitgeteerd was toen
hij werd ingevroren? Wie van
ouderdom sterft, lijdt aan een
euvel dat uit eigen aard on
geneeslijk is. Geen kwestie
van, zegt onze optimistische
Robert. Ouderdom is geen
reden om dood te gaan. Het
ouder wordende lichaam wordt
gesloopt door aandoeningen,
die ieder voor zich ziekten of
kwalen zijn. De wetenschap
zal eens in staat zijn, iedere
aandoening te helen. Zij zal
de middelen vinden om de
gedetailleerde slopingen van
het ouder wordende lichaam
een halt toe te roepen en de
mens voorgoed jong en krach
tig te houden.
Afgezien van het feit dat
zulks onze hele A.O.W.-appa-
ratuur, zo moeizaam opge
bouwd, in grote moeilijkheden
zou brengen, opent de diep
vriesmethode uiterst belang
wekkende mogelijkheden. Na
tuurlijk zal de opslagruimte
enige complicatie scheppen,
terwijl de mogelijkheid van
een defect in de ammoniak-
leiding onoverzichtelijke ge
volgen zou kunnen hebben.
Maar als we deze kleinig
heden even vergeten, vouwen
zich perspectieven open, waar
bij de ruimtevaart en de tel
star-organisatie kinderspel lij
ken. Maar Robert C. W. Et
tinger wil bij zijn vriespro-
gramma de bijkomende moge
lijkheden van dat kinderspel
niet uit het oog verliezen. Hij
ziet grote kansen voor een
eenvoudige en doeltreffende
bewaargelegenheid der bevro-
renen op de maan of een der
andere hemellichamen, waar
de temperatuur uiterst ge
schikt zou kunnen zijn voor
een natuurlijke erebevries-
plaats. Het vervoer zal niet
in een-twee-drie zijn op te
lossen, maar aan de andere
kant behoeft men met de ijs
blokken niet voorzichtig om
te springen. Een enkel scherfje
hier en daar betekent niets.
Een bijzondere problematiek
ziet de auteur van deze koude
geschiedenis in de bepaling
van het tijdstip, waarop de
dierbare afgevrorene zal moe
ten worden ontdooid. De ge
conserveerde zelf kan er zich
met vaagheden als „ijs en
weder dienende" van af ma
ken, maar definitiever kan hij
zich moeilijk uiten, aangezien
hij dan de kans loopt te vroeg
te worden gewekt, waarbij
het allerlei moeilijke forma
liteiten zal vereisen om op
nieuw naar de wereld onder
nul te worden vervoerd. Er
zal een systeem moeten wor
den bedacht, waardoor de fa
milie van de Diepfries van
geslacht op geslacht de zaak
in de gaten houdt. Intussen
echter raken tal van andere
familieleden eveneens in de
stijve aggregaatstoestand ver
zeild, zodat het een toer zal
zijn om de tel niet kwijt te
raken. In een breedvoerige
familie kan dat immers in een
eeuw aardig oplopen.
Er zal dan ook wel zoiets
als een IJsfonds voor min
vermogenden moeten komen,
terwijl men bij de gefortu
neerde ijslieden degelijk zal
moeten opletten dat hun ver
mogen niet door hun onbevro
ren nazaten wordt opgesou
peerd. Zou daartegen niet van
hogerhand worden gewaakt,
dan zouden de arme rijkaards
bij hun ontdooiing pas goed
in de kou komen te zitten.
De problemen zijn niet ge
ring, zoals men ziet, maar het
beginsel lijkt aannemelijk. Er
moet echter nadrukkelijk op
worden gewezen dat het be
vriezen geheel vrijwillig ge
beurt. Wie met alle geweld
dood wil, moet dat zelf weten.
Er blijven altijd mensen die
het naadje van de kous willen
vinden en die hun zinnen zet
ten op iets waar de meerder
heid niets voor voelt. Derge
lijke zonderlinge lieden kun
nen uiteraard ernstig onder
handen worden genomen, maar
als zij naar geen rede willen
luisteren moeten zij zelf de
gevolgen maar ondervinden.
En dan zijn er de verstokte
koukleumen, die zelfs midden
in de zomer kippevel hebben
en nooit onder een koude
douche durven. Men kan aan
nemen dat dergelijke bekla-
genswaardigen er zelfs toe
zouden besluiten liever warm
dood te gaan dan koud in
leven te blijven.
En tenslotte zijn er nog de
genen, die men zonder meer
kan opbergen: de mensen die
van hun geboorte af nooit
ontdooid zijn. Ik ken er ver
schillende. Zij komen er goed
koop af.
Prijzen weigeren
Het feit dat de schrijver Sartre onlangs
de Nobelprijs heeft geweigerd, heeft ver
moedelijk meer pennen in beweging ge
bracht dan bij een normale aanvaarding
van deze onderscheiding het geval zou zijn
geweest. Sartre, die zich geen etiket wil
laten opplakken en, naar zijn zeggen,
evenmin van de Leninprijs gediend zou
zijn geweest, heeft niet kunnen beletten
dat hij nu met het etiket Nobelprijswei
geraar rondloopt. Zijn uitgevers zullen
daarvan ongetwijfeld in niet mindere mate
kunnen profiteren dan wanneer er in
plaats van weigeraar gewoon winnaar had
gestaan en de auteur zal een en ander
merken aan de hoogte van de afrekenin
gen die hij in de komende maanden ont
vangt.
Financieel vaart hij er dus zeker niet
slechter bij dan wanneer hij de prijs had
geaccepteerd. Nu zou men de financiële
kant in dit geval als een bijkomstigheid
kunnen beschouwen, maar dat is ze niet.
Sartre's gestegen verkoopwaarde en bank
saldo bewijzen dat wie in het openbaar
optreedt, zich aan zekere consequenties
niet kan onttrekken. Wie zich tot publiek
persoon maakt of dit door zijn aanleg
moet zijn, heeft niet het recht de vrijheid
van het publiek te censureren. Tot deze
vrijheid behoort het goedkeuren of afkeu
ren van wat de in het openbaar werkende
persoonlijkheid presteert. Daartoe behoort
dus ook de vrijheid om bij monde van
commissies of jury's prijzen te verlenen.
Men kan Sartre heeft het gedemon
streerd wel prijzen weigeren, bijvoor
beeld omdat men meent ten onrechte bij
een bepaalde partij of groepering te wor
den ingedeeld, maar men kan door zulk
een weigering de prijstoekenning noch de
indeling ongedaan maken.
Wie zich een dergelijke consequentie van
een openbaar optreden niet wenst te laten
welgevallen, moet niet beslag leggen op
de publieke aandacht of op zijn minst zich
in een strikte anonimiteit hullen. Gezien
de nieuwsgierigheid van pers en publiek is
dit laatste in onze tijd geen kleinigheid,
althans wanneer men iets van belang ver
richt. Mij is wat dit betreft geen ander
succes bekend dan dat van de Duitse
auteur die zich B. Traven noemt en van
wie men zegt dat zelfs zijn uitgever zijn
identiteit niet kent. Via een postbus er
gens in Mexico staan schrijver en uitgever
met elkaar in verbinding, een situatie die
al verscheidene tientallen jaren duurt.
Iemand als Sartre kan deze situatie ech
ter ook niet verlokkelijk voorkomen, want
ze sluit iedere directe bemoeienis met ac
tuele zaken uit. En juist daarop is Sartre
zeer gesteld, getuige de vele politieke en
humanitaire acties waaraan hij zijn naam
heeft geleend en de congressen en andere
bijeenkomsten waarop hij door zijn per
soonlijke aanwezigheid invloed heeft wil
len uitoefenen.
Het weigeren van een prijs door een
duidelijk anti-maatschappelijke figuur zou
men nog als een logische houding kunnen
beschouwen. Bij een man echter wie het
wel en wee van de maatschappij bijzon
der ter harte gaat, is er sprake van een
misverstand omtrent de gevolgen van een
maatschappelijk optreden. Ik geef graag
allen gelijk die voor prijzen, lintjes en wat
dies meer zij hun schouders ophalen.
Maar bij dit schouderophalen moet het
mijns inziens blijven, want wie er tegen
gaat vechten, vecht tegen de bierkaai of
tegen windmolens. Men kieze uit deze twee
mogelijkheden of aanvaarde ze desnoods
allebei.
Advertentie
BroederUefde. In een dorpje in Polen is
een vrouw bevrijd die vijftien jaar lang
in een houten kooi van 140 bij 100 cen
timeter opgesloten heeft gezeten. De
vrouw, die door haar broer werd opge
sloten omdat zij gek zou zijn, was bij
haar bevrijding geheel naakt. Ze kon
alleen maar een soort geblaf voort
brengen.
Beslag. Het gerecht in Düsseldorf heeft,
op verzoek van de Algerijnse regering,
beslag laten leggen op alle bezittingen
in West-Duitsland van de voormalige
F.L.N.-leiders Mohammed Khider en
Achmed Oudhoud.
Diefstal. Uit een villa in de Zuidfranse
stad Cannes zijn bij afwezigheid van de
bewoners antieke meubels, juwelen,
schilderijen en tapijten gestolen voor
een totale waarde van ongeveer 365.000
gulden.
Zeereis. De 13-jarige Robert Mustard uit
Schotland verloor in juli van dit jaar een
grote plastic strandbal die de zee in rol
de. Zijn naam en adres stonden op de
bal. Vandaag kreeg hij een brief uit
Kragero van een vijftienjarige Noorse
jongen: „Ik heb een bal gevonden. Toen
ik goed keek zag ik dat hij van jou
was. Ik schrijf je om te vertellen dat
jouw bal zo'n lange reis heeft gemaakt".
Nalatenschapje. Het Thailandse kabinet
kabinet heeft premier Kittikatsjorn ge-
machtjgd, beslag te laten leggen op een
bedrag van ruim 104 miljoen gulden uit
de naladenschap van wijlen premier Tha-
narat. Volgens een commissie van on
derzoek komt dit geld de staat toe.
Reorganisatie. De Amerikaanse republi
keinse gouverneurs zullen op vier en
vijf december in Denver de reorganisa
tie van de republikeinse partij bespre
ken. Dit is door de gouverneur van Ida
ho, Robert Smylie, bekendgemaakt.
