As Peking - Djakarta in de maak:
Soekarno's optreden brengt VS en
Sovjet-Unie dichter bij elkaar
President De Gaulle is tegen
Erhard weer wat vriendelijker
en
I
WERELDNIEUWS
r
Dominee Schimmelpfennig
het gehate hakenkruis
Van dag tot dag
Reder Onassis slaat
nachtclub in puin
Ruby's verdediger
doet „ontdekking"
f <:Praatótcel j
Oe Thant wil een
VN-rampenfonds
Op de.
ZATERDAG 9 JANUARI 1965
3
'cOümasfrus
P E RSIA
Mefeka
ABËSS."-'
Chinese stad
Gangmaker
Duits Europaplan schijnt een kans te maken
BOEKEN
De spanning in Jemen tussen de Egyp
tische troepen die er in opdracht van pre
sident Nasser de revolutie heten te be
schermen en de republikeins gezinde Je-
menieten is zo hoog gestegen dat een uit
barsting nabij lijkt. De positie van de pro-
Egyptische president Sallal, die in 1960
Imam Moehammad Al Badr wegjoeg en
zichzelf op de troon plaatste, is vrijwel
onhoudbaar geworden.
Bencide
Cairo ziet dat blijkbaar duidelijk in en
toont bereidheid de Imam te laten vallen,
in een vertwijfelde poging de strategische
positie ten oosten van de Rode Zee vlak
bij Aden voor Egypte te behouden. Egyp
tische troepen zijn naar de Jemenitische
hoofdstad Sana gedirigeerd. Nasser kan
zichzelf in zijn Jemenitische avontuur
geen échec veroorloven. Zijn inmenging
in Jemen is uitgelopen op een mensen- en
geldverslindende strijd in de bergen in en
om Jemen, die geen uitzicht op een de
finitieve overwinning biedt. Nasser kan
nog enige hoop koesteren er zijn invloed
niet geheel te verliezen, indien hij besluit
zijn belangen te verbinden aan het lot van
een actieve groep jongere republikeinen,
die zich van het regime-Sallal hebben af
gekeerd. De groep heeft een afvaardiging
onder leiding van Ibrahim ibn Ali Alwazir
naar enkele hoofdsteden van Arabische
landen gestuurd om steun te krijgen. Via
het door de aanhangers van de verjaagde
Imam beheerste gebied reisde het gezel
schap eerst naar Saoedi-Arabië. Het schijnt
dat koning Feisal, de tegenspeler van Nas
ser, met veel begrip hun relaas heeft aan
gehoord. Alleen reeds dit feit is voor Nas
ser een zo goed als onverteerbare pil.
De groep is daarna naar Beiroet ge
reisd en haar leider heeft gezegd dat zij
van plan is in Cairo haar opwachting bij
het Egyptische staatshoofd te gaan ma
ken. Nasser zal dus heel snel moeten be
sluiten op welk paard hij in Jemen wil
gaan spelen.
Maar de concessies die de jonge repu
blikeinen vragen van Nasser zijn van dien
aard dat zij practisch eisen dat Egypte
zijn steunpunt in Jemen opgeeft. De Egyp
tische troepen hebben zich in dat land zo
gehaat gemaakt dat hun terugtrekking
wordt geëist. Of Nasser die pil kan slik
ken, is een vraag die hij snel onder ogen
dient te zien. Als hij ertoe besluit kan hij
voor Egypte misschien de bondgenoot Je
men behouden. Als hij dat niet kan op
brengen, blijft de oorlog in dat land voor
Egypte een ondraaglijke belasting die
geen uitzicht op een overwinning biedt.
[Van een speciale medewerker)
Indonesië heeft zijn politiek tegenover Maleisië altijd voorgesteld als gericht
op de vorming van een Zuidoost-Aziatische veiligheidsgordel ter beteugeling
van het communisme. Dit cordon zou slechts levensvatbaar kunnen zijn indien
het was opgebouwd uit volmaakt zelfstandige elementen zonder vreemde (Britse)
invloed. Zo ongeveer was de visie die door de Indonesische diplomatie werd
uitgedragen. Indonesië was naar aard en historie anti-Chinees en zou zich der
halve nooit voor de Chinese kar laten spannen, als bewijs werd het optreden
tegen de Chinezen in Indonesië zelf aangevoerd. Sinds medio 1962 is deze visie
echter steeds meer van de werkelijkheid gaan verschillen.
Buiten het Chinese vasteland wonen
in Zuidoost-Azië een slordige vijftien
miljoen Chinezen. Tijdens drie eeuwen
koloniaal bewind zijn zij de steunpilaren
geworden van het Britse, Nederlandse,
Portugese en Franse imperialisme. Nu
zijn zij de welkome aanknopingspunten
voor een „China irredenta". Van de vijf
tien miljoen wonen er in de Maleise
federatie 4,8 miljoen. Zij vormen de
grootste ethnische groepering in het
merkwaardige conglomeraat van Abdul
Rahman, dat in totaal niet meer dan
10,5 miljoen inwoners telt.
IN MALAKKA, het voornaamste bestand
deel van de federatie, zijn zij in getals
sterkte vrijwel even sterk als de niet-
Chinezen. Singapore kan zelfs de grootste
Chinese stad buiten China worden ge
noemd.
Chinezen buiten China zijn niet allemaal
rode Chinezen, velen van hen zelfs hele
maal niet, maar door een intelligente en
vasthoudende propaganda van Peking zou
den zij toch wel eens de speerpunt kun
nen worden van 'n Chinees imperialisme.
Maleisië werd dus behalve een anti-com
munistische ook een anti-Chinese mogend
heid althans een mogendheid die er op
gericht was om de Chinezen binnen eigen
grenzen zo lang mogelijk in de minder
heid te houden.
Er werd een uitgebreide „de-Chinesa-
tie" op touw gezet. Op de Chinese scho
len werd het Chinees als leervak onder
geschikt gemaakt aan het Maleis en het
Engels.
Toen in 1962 na de door Indonesië ge-
inspireerde mislukte coup van Azahari in
Brunei ook bepaalde „verdachte" Chine
zen werden aangepakt kwam er daadwer
kelijk verzet. Honderden jonge Chinezen
weken over de grens naar Indonesisch Bor
neo waar zij zich samen met de leden van
de nationale bevrijdingsbeweging voor
Noord-Borneo met steun van de Partai
Kommunis Indonesia de indonesische
communistische partij lieten trainen
voor de jungleguerrilla. Zo werd het eerste
contact gelegd tussen Chinezen en Indo
nesiërs.
De P-K.I. werd de grote voorvechster
van de Chinese belangen, en trad op als
zaakwaarnemer van Peking. De partij vond
in haar acties tegen de Maleisische Fede
ratie en de steun aan de uitgewerkte
rebellen een welkom vervolg op de anti-
Nederlandse campagne om West-Irian.
DE P.K.I. bleek op te treden als gang
maker voor de officiële politiek. Door het
wankele evenwicht waarop het Indonesië
van Soekarno is gebaseerd kon in 1962 na
de overdracht van West-Irian niet het ein
de worden verwacht van het Indonesi
sche expansionisme.
ijs tussen Bonn en Parijs nu dus aan een
zekere dooi onderhevig lijkt te zijn, kan
generaal De Gaulle zijn wantrouwen tegen
de politiek en zelfs de persoon van profes
sor Erhard toch nog niet helemaal be
dwingen.
Uiteraard is hij zich bewust dat West-
Duitsland de Franse standpunten ten aan
zien van Amerika en een „Europees Euro
pa" allerminst deelt. En veelzeggend is
daarom, dat de generaal na zijn komende
ontmoeting met de kanselier nog twee we
ken wil wachten alvorens publiekelijk tij
dens een nieuwe persconferentie zijn con
clusies te trekken en eventueel zijn ver
dere bedoelingen te onthullen.
De Franse president, die zich niet graag
knollen voor citroenen laat verkopen, heeft
zichzelf dus een vrij ruime observatieter
mijn toegemeten om vast te kunnen stel
len of zijn Duitse gesprekspartner zijn
eventuele afspraken en beloften ook met
terdaad waar zal willen maken.
PARIJS —De brief die het Franse
staatshoofd, generaal De Gaulle, dezer da
gen naar kanselier Erhard zond om hem,
in het kader van het Frans-Duitse vriend
schapsverdrag, voor negentien januari tot
een halfjaarlijkse bespreking in Parijs uit
te nodigen, zou in ongewoon hartelijke be
woordingen zijn gesteld. De Franse presi
dent zou bovendien in zijn schrijven dui
delijke toespelingen hebben g emaakt op
Erhards plan voor een Europese rélance,
dat de kanselier na aan het hart ligt, maar
waarover de buitenwacht de laatste maan
den opvallend weinig meer hoorde.
Het plan voorzag in een voorzichtige po
ging de politieke eenwording van West-Eu
ropa weer op gang te brengen, zonder De
Gaulle's instinctieve afkeer jegens supra-
nationaliteit en integratie al te openlijk te
prikkelen. Het project van de kanselier,
dat ongeveer dezelfde gedachten volgde die
al eerder door de Belgische minister van
buitenlandse zaken, Paul-Henri Spaak, wa
ren vertolkt, mocht aanvankelijk in Parijs
naar weinig sympathie en belangstelling
ontmoeten. In de ogen van De Gaulle was
enig streven in Europese richting nu een
maal niet te rijmen met de verlangens de
militaire verdediging van ons werelddeel
aan de Amerikanen toe te vertrouwen.
Nu de plannen voor een multilaterale
kernmacht, de MLF, waarvoor eigenlijk
alleen Amerika en West-Duitsland zich be
ijverden, van de baan zijn, is voor Pa
rijs het zwaarste obstakel overwonnen
waardoor de weg naar Bonn tot voor kort
werd gebarricadeerd.
Dat van zijn kant professor Erhard de
nieuwe neiging van De Gaulle wel toe
juicht, concludeert men uit het feit, dat
de Westduitse kanselier eerst het Franse
staatshoofd en dan pas de Britse premier
Wilson zal ontmoeten. Erhard heeft in dat
verband de adviezen van zijn eigen minis
ter van Buitenlandse Zaken, Schroder,
niet opgevolgd.
Dr. Schroder, die in Parijs bijna als een
diplomatieke „persona non grata" be
schouwd wordt, had liever gezien, dat de
Bondsrepubliek eerst zou trachten een
compromis met Engeland te vinden op ba
sis van Harold Wilsons inzichten over de
Europese kemverdediging. Wanneer het
De persoonlijke papieren van de huidige
kanselier worden in het Elysée nog al
tijd aanzienlijk lager aangeslagen dan die
van zijn voorganger dr. Konrad Adenauer.
Generaal De Gaulle is nog niet vergeten
dat Erhard in zijn eigen land graag met
een gummibeer wordt vergeleken. En de
kneedbaarheid van rubber is nu juist een
eigenschap waarop De Gaulle het niet zo
bijzonder heeft begrepen.
ATHENE (AP) De Griekse scheeps-
magnaat Onassis heeft zich vrijdag in een
nachtclub in Athene als een wildeman ge
dragen. Hij en de Griekse filmster Meli-
na Mercouri, het meisje uit „Nooit op zon
dag" vernielden voor honderden dollars
aan porselein in de nachtclub.
Het was een orgie van drie uur waar
mee andere klanten zich vermaakten en
waarbij zelfs de eigenaar van de club ge
amuseerd toekeek. Onassis betaalde hem
650 dollar voor eten, drank en gebroken
porselein.
Sinds jaar en dag handhaaft de Indone
sische president zijn positie door het even
wicht te bewaren tussen de twee grootste
machten in het land: de communistische
partij, met haar meer dan twee mil
joen leden een van de grootste communis
tische partijen buiten het rode blok, en de
strijdkrachten. Soekarno zelf weet zich ge
steund door de P.N.I., de partij waarvan
hij zelf voorzitter is en die zijn leden
vooral telt onder de steeds naar uitdijen
de bureaucratie.
Economische sanering in het Indone
sië van Soekarno zou immers onder meer
betekenen: stroomlijning van het ambte
lijk apparaat, inkrimping van de strijd
krachten en modernisering van de belas
tingheffing. Van al deze maatregelen zul
len direct of indirect de werknemers, de
militairen en de ambtenaren de dupe zijn.
Doorvoering van deze maatregelen bete
kent het oproepen van weerstand en ver
breking van het evenwicht met alle fa
tale gevolgen van dien voor de positie
van de president.
Handhaving van de huidige binnenland
se situatie is het enige recept voor het
behoud van de binnenlandse rust in In
donesië. Alleen een nieuw object in de
buitenlandse politiek een project waar
zowel de P.K.I. als het leger zijn goed
keuring aan zou kunnen geven zou
dit recept kunnen verschaffen.
Welk object zou beter zijn dan een „con-
frontatië" met het naast de deur gelegen
Maleisidat reeds direct bij de vorming
tekenen van innerlijke zwakte bleek te
vertonen?
LANGZAAM NAM HET Indonesische
schip van staat zijn nieuw koers. Aidit, de
leider van de P.K.I.diende als loods. Hij
kende het vaorwater. De periodieke anti-
Chinese relletjes in Indonesië werden af
gedaan als terreurdaden van contra-revo
lutionaire elementen, zoals de Indonesi
sche Socialistische Partij en Masjumi. Op
vele buitenlandse congressen bleken Chi
nese en Indonesische afgevaardigden
steeds meer één lijn te trekken. Soekarno
verwierp zijn theorie van de „new emer
ging forces" de nieuw opkomende
machten en vond steun bij Peking,
afgevaardigden steeds meer één lijn te
trekken. Soekarno verwierp zijn theorie
van de „new emerging forces" de
nieuw opkomende machten en vond
steun bij Peking.
In Djakarta werden de spelen van de
„new, emerging forces" gehouden, de
Ganefo-spelen, in november 1963.
In december 1963 kondigde Soekarno
de Conefo aan, de conferentie van de
„new emerging forces".
Eind 1964 sprak Soekarno voor het
eerst over uittreding uit de Verenigde
Naties.
In Indonesië mogen weer Chinese dag
bladen verschijnen. Zelfs de propa
ganda van Peking, die overal elders in
Zuid-Oost Azië op de politieke index
staat, is in Djakarta min of meer open
lijk verkrijgbaar.
Het zou voor de ideologie en het prestige
van Peking een eclatant succes zijn als
zij, over de hoofden van de Amerikanen in
(Van onze correspondent)
BONN Terwijl onlangs de stoffelijke
resten van Frau Hunderdmark in het
Westduitse St.-Margarethen, aan de aarde
werden toevertrouwd, sprak dominee
Schimmelpfennig. Zijn gedachten waren
echter niet bij de ontslapene. Onophoude
lijk gleden zijn ogen over de grafsteen
die terzijde van Frau Hunderdmarks laat
ste rustplaats was opgesteld. Met de groot
ste moeite kon de dominee zijn zelfbeheer
sing bewaren bij de aanblik van het twin
tig centimeter grote hakenkruis dat op de
ze belendende steen stond afgebeeld. Het
laatste eerbewijs aan de in 1942 overleden
koopman Johannes Priiss, die bovendien
de laatste ss-en van zijn naam in de vorm
van het runeteken der SS had laten uit
beitelen.
De mensen die bij de begrafenis van
Frau Hunderdmark aanwezig waren had
den het kerkhof nog niet verlaten, of do
minee Schimmelpfennig ging aan het
werk. Met hamer en beitel trok hij tegen
de grafsteen van koopman Prüss van
leer, net zolang tot de gehate symbolen
onder zijn steenhouwersarbeid waren ge
vallen.
Een aantal nieuwsgierigen sloeg het
schouwspel vanuit de verte gade, maar
toch vermeldde de politie later in haar
proces-verbaal over het verdwenen ha
kenkruis, „dat de dader tot nu toe op het
kerkhof lag". Ook de kranten uit de om
geving van het dorpje St.-Margarethen,
waar dominee Schimmelpfennig zieleher-
der is, schreven dat de dader onbekend
wes gebleven.
KORT NADAT de dominee in 1961 in
St.-Margarethen beroepen was, had hij
zich al aan het graf van koopman Prüss
geërgerd. Schimmelpfennig was lid ge
weest van de Duitse verzetsbeweging te
gen Hitier. Zelf had hij ook met de ges-
tapo-terreur kennis gemaakt. De pogin
gen die hij deed om het hakenkruis ver
wijderd te krijgen liepen steeds weer op
niets uit. De familie van koopman Prüss
bleef daarbij onvindbaar, wat de zaak niet
vereenvoudigde.
„Maar", zo argumenteerde de dominee,
„Hoe kan ik onder zo'n embleem tot God
bidden?" De situatie leidde tot een uit
barsting toen de dominee letterlijk oog in
oog met het hakenkruis kwam te staan,
bij de begrafenis van Frau Hunderdmark.
Bovendien werd hij nog gehinderd door de
op de steen uitgebeitelde spreuk van de ul
trarechtse zogenaamde Ludendorfgroep
„In Deutscher Gotteserkenntnis".
Tenslotte vonden politie en kerkelijke
overheid toch dat zij moesten ingrijpen.
DALLAS (AP) Joc Tonahill een
van de verdedigers in het proces tegen
Jack Ruby heeft gisteren gezegd
„schokkende t egenstrijdigheden" te heb
ben ontdekt tussen de getuigenverklarin
gen, van tjjdens het proces en die welke
tegenover de commissie Warren werden
afgelegd.
Tonahill zei tot deze conclusie te zijn
gekomen na een grondige bestudering van
de 26 delen van de getuigenverklaringen
die door de commissie-Warren werden ge
publiceerd.
Ruby is ter dood veroordeeld wegens
moord op Lee Harvey Oswald, de ver
moedelijke moordenaar van wijlen presi
dent John Kennedy. Hij heeft hoger be
roep aangetekend. De eerste verhoren
worden begin van het voorjaar verwacht.
Tonahill weigerde in te gaan op zijn
„ontdekkingen", men zei dat hij de ver
klaringen bedoelt van sommige getuigen,
die zich op 24 november 1963 in het stad
huis van Dallas bevonden, toen Ruby Os
wald neerschoot.
Hoewel men voorzag dat door deze maat
regel St.-Margarethen voorlopig geen nieu
we voorganger zou hebben, (Van de ruim
1200 plaatsen in de kerk waren er overi
gens nooit meer dan 50 bezet) werd het
gedrag van de dominee als „onverdraag
zaam" veroordeeld.
De kerkelijke superieuren van Schim
melpfennig hadden dit commentaar: „Ha
kenkruisen of zonnerunen zijn zowel van
openbaar als van kerkelijk standpunt ge
zien aanstootgevend. De verwijdering er
van dient daarom te worden doorgevoerd,
zij het dan op een manier die niet in
strijd is met de eerbied voor de overle
dene,"
President Soekarno
Vietnam heen, er in zouden slagen samen
met Indonesië de Maleisische constructie
omver te werpen.
ZAL INDONESIË de dupe worden van
het nieuwe partnership met rood-China?
Men moet de risico's voor Djakarta zeker
niet overschatten.
Belangrijk is dat China Indonesië, behal
ve steun in de Maleisische campagne wei
nig te bieden heeft: geen economische
hulp, geen militaire hulp. De meeste hulp
ontvangt Indonesië nog steeds uit de
Sovjet-Unie.
Tijdens het bezoek van Mikojan aan
Djakarta medio 1964 werd de overeen
komst gesloten voor een nieuw econo
misch en militair hulpprogramma, waar
onder de leverantie van een onbekend
aantal transportvliegtuigen, helikopters en
luchtdoelartillerie. Mikojan onderschreef
toen de Indonesische „Verpletter-Malei-
sië"-campagne, maar de Russische posi
tie wekt herinneringen op aan die van de
Amerikanen. Evenals de Verenigde Sta
ten indertijd is het nu de Sovjet-Unie mo
gelijk door de kraan dicht te draaien de
Indonesische politiek te laten struikelen.
Maar evenals indertijd in Washington
vraagt men zich nu in Moskou ongetwij
feld af wat erger is: het middel of de
kwaal chaos in Indonesië of een ster
ke as PekingDjakarta. Uit de Rus
sische veroordeling van de Indonesische
terugtrekking uit de Verenigde Naties
blijkt wel dat in het Kremlin dezelfde re
serves leven als voorheen in het Witte
Huis.
Soekarno heeft nieuwe krachten in het
veld gebracht. Achter zijn uitspraken
staat de macht van zeshonderd miljoen
Chinezen en van honderd miljoen In
donesiërs. Hun samengaan zal een toe
nadering tussen de Sovjet-Unie en de
Verenigde Staten in de hand werken.
Een „renversement des alliances", zal er
wellicht door worden verhaast.
Drukwerk
Al die kloeke zakenmannen, die al die
drukwerken in mijn bus stoppen, zullen
wel weten wat ze doen, maar toch vraag
ik mij, als ontvanger van al die dik
wijls fraai gekleurde verleidingsstof
wel eens af of ze het werkelijk wel we
ten en of zij met al dat papier ook niet
een hoop centjes wegsmijten.
Misschien ben ik wel een zonderlinge uit
zonderlijkheid, maar mij irriteert al die
gedrukte praat alleen maar dat wil zeg
gen: zonder dat ik er kennis van neem,
want ik gooi de boel onmiddellijk in de
prullemand.
Een heel enkele maal ga ik alles be
kijken om mijzelf te bewijzen dat ik ge
lijk heb met die prullemand. Mij wordt
van alles aangeboden, van Russisch lezen
en spreken in een week of wat, tot lectuur
verspreid door een pappenheimerskenner
uit Rotterdam, schuilgaand in een post
box: allemaal boeken met broeise titels.
Die Rotterdamse grapjas is vol zorg voor
de kindertjes, want hij zet met nadruk op
zijn lekkers-offerte, dat zijn snoepgoed al
leen voor meerderjarigen bestemd is. Ove
rigens word ik, via de brievenbus, uitge
nodigd allerlei spul-uit-blik te gaan eten,
mijn dierbaar meubilair door rotan te ver
vangen, zelf te gaan verven wat er te
verven is, een Zonnereis naar de Canari-
sche Eilanden en een droomdito naar Ma
jorca te maken; klokken, sokken en arti
sjokken te kopen; nog meer boeken bij de
te mijnent berustende stapel nog-steeds
ongelezen lec- en litteratuur te voegenf
eens diep te overwegen of ik geen venti
lator, zonnescherm of wekker nodig heb en
dat kastanjepuree, schijven ananas en een
nieuwe paraplu onontbeerlijk zijn voor
mijn behaaglijk geluk.
Wanneer in alle brievenbussen des lands
evenveel papier als in de mijne wordt ge
stopt, dan moeten daar miljoenen guldens
mee gemoeid zijn en als dan maar een
kwart van die bushouders met mij daar
door geïrriteerd wordt en de hele rataplan
ongezien weggooit, dan gaat een kwart
van die miljoenen renteloos naar de
blixum. Maakt het resultaat van de rest
dat verlies goed?
Ik wilde dat al die papierverspreiders
wisten, dat ik éénmaal een maand op de
Canarische Eilanden geweest ben en 't
'r stomvervelend vond; dat ik reeds jaren
lang overtuigd ben van het tragische le
ven van blanke slavinnen; dat ik niet van
gehaktballen-uit-blik houdt; dat ik geen
Russisch wil leren; voor tachtig jaar zeep
in huis heb en diezelfde tachtig jaar zal
nodig hebben om alle boeken die ik voor
later gekocht heb, te lezen.
Maar het zal wel niet helpen.
Het enige dat ik nog gebruiken kan is
een grotere prullemand.
Elkis
De stijgende spanning tussen Indo
nesië en de federatie Maleisië heeft
er in eerstgenoemd land toe geleid
dat jonge vrouwen een militaire op
leiding krijgen. Hier geeft een groep
meisjes een demonstratie. Op de
achtergrond een enorm portret van
president Soekarno.
(Telefoto)
NEW YORK (Reuter) Secretaris-ge
neraal Oe Thant heeft de Algemene Ver
gadering van de Verenigde Naties ge
vraagd jaarlijks 350.000 gulden te mogen
uittrekken voor snelle hulpverlening aan
door natuurrampen getroffen landen.
In een verslag dat gisteren is gepubli
ceerd zegt Oe Thant dat aan een land dat
door een natuurramp is getroffen voor
maximaal 70.000 dollar hulp zou moeten
worden verleend. Hij dringt er bij de re
geringen op aan het ontwerpen van maat
regelen bij rampen te versnellen. „In vele
gevallen is hulp bedroevend onvoldoende"
aldus Thant.
AARDRIJKSKUNDIG VADEMECUM
VOOR DE BENELUX door G. A. Ear-
sen van Neerland. (Uitg. Van Goor
Zonen).
Een handige uitgave die vooral in vele
bedrijven haar weg zal vinden. Het boek
dat ruim tweehonderd bladzijden telt,
geeft alfabetisch de namen van de ge
meenten, steden, dorpen, provincies en
streken, alsmede die van de belangrijk
ste wateren. Deze gegevens zijn aange
vuld met bijzonderheden, zoals het in
wonertal, de historie, de industrievesti
gingen en de bezienswaardigheden. In
370 kolommen heeft de auteur, op wiens
naam de bekende Alfabetische Plaats
namenlijst van Nederland staat, een
schat aan gegevens verzameld. Daar
door is het vademecum een nuttig en
overzichtelijk naslagwerk geworden
voor allen die, op welke manier dan
ook, de Benelux als hun werkterrein
hebben.
J. W. L.
J
Blootgesteld. Dé voorzitter van de wet
gevende vergadering van de Australi
sche staat Nieuw-Zuidwales, Ray Ma-
her, is door een typiste aangeklaagd
wegens exhibitionisme.
Hulpbetoon. De Braziliaanse staat Goias
heeft maarschalk Emilio Rodrigues Ri-
bas gekozen als gouverneur. Hij volgt
Mauro Borges op die is afgezet omdat
hij communisten zou hebben geholpen.
Apart. De Congrespartij die in Malawi,
het voormalige Nyassaland, aan de
macht is, heeft bepaald dat het lid
maatschap van de partij niet openstaat
voor blanken en Aziaten. „Morele steun"
van deze zijde wil de partij wel aan
vaarden.
Tweemaal. De Amerikaanse luchtvaart
maatschappij „Pan American Airways"
zal met ingang van volgende week in-
plaats van één keer tweemaal per week
de route San FranciscoDjakarta vlie
gen.
Luipaard. Een luipaard van ruim twee
meter lengte is doodgeschoten nadat het
een bankgebouw in de stad Okha, in
Noordwest-India, was binnengedrongen
en drie bankbedienden verwondingen
had toegebracht-
Vrijheidsstrijders. De bevrijdingsbeweging
Frelimo op Mozambique heeft meege
deeld dat haar „vrijheidsstrijders" op
kerstavond 113 Portugese militairen in
een dorp in Mozambique hebben gedood.
„Glenn". Zich uitgevend voor ruimtevaar
der John Glenn, heeft een vloeiend En
gels sprekende Fin enkele dagen gratis
in een groot Stockholms hotel gewoond.
Hij kreeg zonder moeite een kamer toen
hij zich hoogst verbaasd toonde dat de
Amerikaanse ambassade nog geen ka
mer voor hem had gereserveerd.
Beter leven. De Pravda heeft opnieuw een
artikel gewijd aan wat nu wel vraag
stuk nr. één is geworden in de Russi
sche economie: de verbetering van de
kwaliteit van en het brengen van meer
verscheidenheid in de consumptiegoede
ren die de Russische fabrieken produce-
Bibliotheek. De Amerikaanse ambassade
in Cairo heeft een aanbod aanvaard van
Egypte, de John F. Kennedy-bibliotheek
onder te brengen in een kosteloos ter
beschikking gesteld gebouw tot een par-
manent onderkomen is gevonden. Het
gebouw waarin de bibliotheek was ge
vestigd werd in november door brand
verwoest tijdens relletjes bij betogingen
tegen de Amerikaans-Belgische actie in
Kongo. Ongeveer 27.000 boeken, waarvan
vele onvervangbaar, gingen verloren.
Geen schram. Een zesjarig jongetje is op
het traject MünchenBerchtesgaden uit
een sneltrein gevallen die met een snel
heid van ruim 115 kilometer per uur
reed. Zijn moeder trok aan de noodrem
waarna de trein tot stilstand kwam en
men naar het jongetje ging zoeken. Men
zag het rustig langs de rails lopen. Hij
had geen schrammetje opgelopen, door
dat hij op een dikke laag sneeuw terecht
was gekomen.
Vermisten. In West-Duitsland zijn tot dus
ver 738.513 vermisten uit de tweede we
reldoorlog als overleden geregistreerd.
In 1964 kwamen er in het speciale re
gister 26.862 namen bij. Er zijn echter
nog ruim één miljoen vermisten, die nog
niet officieel als overleden zijn ingeschre
ven. Van de ingeschrevenen zijn tot dus
ver slechts 5.955 mensen komen opdagen.
