SHIRLEY
Bosbaas Breman strijdt voor
Amsterdam
een groener
PANDA EN DE MEESTER*BALLONNIST
m
Puzzel nummer 2
Rechter Tie
door Charlotte Brontë
Amsterdams
x
x Allerlei
x
Stamboom van dagelijkse dingen
Ons vervolgverhaal
- v
Het vernuft dient
de taxichauffeur
VRIJDAG 15 JANUARI 1965
9
Lido's toekomst onzeker
Het bos groeit
80.000 bomen
Haven-naamborden
k ®I1e romeinen beschikten
H>as
•moioGie:
HORA,
HORE, I
HORLE/N,
ÖRLEIN,
ÜHRLE/N.
EJERLEHv.
/Vet HENLEIN'S
EERSTE.GEHEEL UZEREN
UURWERKEN KON MEN OOK
IN HET DONKER OP DE TAST
DE TUD VASTSTELLEN.
ALS ÉCHAPPEMENT
0? REM W/EL HADDEN
DEZE HORLOGESNOGDEi
WEINIG NAUWKEURIGE
ÓP/LLEGANG
Het
'X
'vif-
V'
door dr. Robert van Gulik
'v
-
*munui#wiiiifiiui#uui*»
108) Ik be
grijp niet dat mensen niet onpartijdi
ger over elkaar en over zichzelf kun
nen oordelen. Wanneer ik de heren
Malone en Donne hoor kletsen over
de autoriteit van de Kerk, de waar
digheid en de eisen van het priester
schap, de eerbied die hen als gees
telijken toekomt; wanneer ik de uit
barstingen van hun kleinzielige wrok
tegen de Afgescheiden hoor, wanneer
ik getuige ben van hun bekrompen,
dwaze jaloezie en hun aanmatigin
gen; wanneer hun gewauwel over vor
men en tradities en bijgelovigheden
in mijn oren klinken; wanneer ik zie
hoe onbeschoft zij tegenover arme
mensen en dikwijls walgelijk onder
danig tegenover rijken optreden, vind
ik dat de Staatskerk er slecht aan toe
is en dat zij zowel als haar zonen
zeer noodzakelijk hervormd moeten
worden. Wanneer ik mij bedroefd af
wend van kloosterkerk en dorpskerkje
ja waarlijk zo bedroefd als een
kerkvoogd, die voelt dat er gewit
moet worden maar het geld niet heeft
om de kalk te kopen denk ik aan
uw zinneloze sarcastische opmerkin
gen over de „dikke bisschoppen", de
„verwende dominees", de „oude moe
derkerk", enz. Ik herinner mij uw
kritiek op iedereen, die anders denkt
dan u, de radikale veroordeling van
klassen en individuen, zonder dat u
enigszins rekening houdt met omstan
digheden of verzoekingen; en, me
neer Yorke, dan wordt mijn hart be
klemd door twijfel of er veel mannen
bestaan, die zo goedertieren, redelijk
en rechtvaardig zijn zodat men de
taak van de hervorming aan hen toe
kan vertrouwen. Ik geloof niet, dat u
daarbij hoort."
„U hebt een slechte mening over
mij, juffrouw Shirley. U hebt mij nog
nooit zo openhartig gezegd waar het
op stond."
„Ik heb er nooit de kans toe gehad;
maar ik heb vele avonden op het
krukje gezeten naast uw stoel in de
achterkamer van Briarmains en ik
heb opgewonden naar uw woorden ge
luisterd, half met bewondering voor
wat u zei en half met verzet. Ik vind
u een fijne, oude burger van Yorkshi
re, mijnheer: ik ben er trots op dat
ik in hetzelfde graafschap en dezelf
de gemeente ben geboren als u
u bent waarheidslievend, oprecht, on
afhankelijk, als een rots die zijn fun
dament onder zee heeft; maar u bent
ook hard, onbeleefd, bekrompen en
meedogenloos."
„Niet tegen de armen, meisje en
ook niet tegen de zachtmoedigen op
aarde alleen tegenover trotse en
hoogmoedige mensen."
„En wat geeft u het recht, mijn
heer om zulke onderscheidingen te
maken? Een trotser een hoogmoe
diger man dan u bestaat niet. U vindt
het gemakkelijk om gemoedelijk te
gen uw minderen te praten u bent
te hooghartig, te eerzuchtig, te na
ijverig om beleefd te zijn tegen hen,
die boven u staan. Maar u bent allen
gelijk. Helstone is ook trots en be
vooroordeeld. Ofschoon Moore recht
vaardiger is en meer rekening houdt
met anderen dan u of de predikant, is
hij ook hoogmoedig, bars en, in alge
mene zin, zelfzuchtig. Het is maar
goed dat er hier en daar zulke mensen
als de heer Hall te vinden zijn
mensen met een groot en warm hart,
die hun gehele ras kunnen liefhebben,
die anderen kunnen vergeven dat zij
rijker zijn, dat zij meer voorspoed ge
nieten of machtiger zijn dan zijzelf.
Zulke mensen zijn misschien minder
oorspronkelijk, zij hebben minder ka
raktervastheid dan u, maar zij zijn be
tere vrienden van de mensheid."
„En wanneer zal het zijn?" zei de
heer Yorke, die nu opstond.
„Zal wat zijn?"
„De bruiloft."
„Welke bruiloft?"
„Alleen maar die van Robert Gé-
rard Moore, Esq. van Hollow's Cot
tage met juffrouw Keeldar, dochter en
erfgename van wijlen Charles Cave
Keeldar van Fieldhead Hall."
Met een stijgende blos keek Shirley
de vrager aan; maar het licht in haar
ogen verminderde niet: het bleef schij
nen ja het brandde vurig.
„Dat is uw wraakneming," zei zij
langzaam; toen voegde zij er aan toe:
„Zou het een slechte verbintenis zijn,
de vertegenwoordigster van wijlen
Charles Cave Keeldar onwaardig?"
„Beste meid, Moore is een heer;
zijn afstamming is even zuiver en
eerwaardig als die van mij of van u."
„En wij hechten ook waarde aan
een oud geslacht? Wij hebben onze fa
milietrots al is tenminste één van ons
een Republikein?"
York boog terwijl hij voor haar
stond. Hij zei niets maar zijn ogen be
kenden wat hem ten laste werd ge
legd. Ja, hij had familietrots: men
zag het in heel zijn houding.
„Moore is een heer," herhaalde
Shirley terwijl zij met een blijde gra
tie haar hoofd ophief.
Zij hield zichzelf in. De woorden
schenen zich op haar tong te verdrin
gen; zij wilde er geen uiting aan
geven; maar haar blik was veelzeg
gend op dat ogenblik: wat York
trachtte het te lezen, maar slaagde
er niet in. De woorden stonden daar
zichtbaar maar onvertaalbaar
een gedicht, een gloeiende lyriek, een
onbekende taal. Het was echter geen
eenvoudig verhaal geen simpele ge
voelsuiting, geen gewone liefdesbeken
tenis dat was duidelijk; 't was iets
anders, iets dat dieper en ingewikkel
der was dan hij kon raden. Hij voelde
dat zijn wraak geen doel getroffen had
hij voelde dat Shirley triomfeerde. Zij
maakte dat hij zich schuldig, verward,
beteuterd voelde; zij genoot van dit
ogenblik, niet hij.
„En indien Moore een heer is, kunt
u alleen maar een dame zijn. dus
„Dus zou er geen ongelijkheid in on
ze verbintenis zijn?"
„Geen enkele."
„Dank u voor uw goedkeuring. Wilt
u de plaats van mijn vader innemen
wanneer ik de naam Keeldar voor die
van Moore verwissel?" In plaats van
haar te antwoorden keek de heer Yor
ke haar hoogst verbaasd aan. Hij kon
niet gissen wat haar blik betekende,
of zij in ernst of schertsen sprak. Er
was een uitdrukking van doelbewust
heid en gevoel, plagerij en spot, die
met elkaar op haar beweeglijke trek
ken speelden.
„Ik begrijp je niet", zei hij terwijl
hij zich afwendde.
Zij lachte. „Vat moed, meneer; u
staat niet alleen in uw onwetendheid.
Maar ik vermoed dat, als Moore mij
begrijpt, dat wel voldoende is, niet
waar?"
„Moore mag voortaan wat mij be
treft, zijn eigen zaakjes opknappen. Ik
zal mij er niet meer mee bemoei
en."
Er kwam een nieuw benkbeeld bij
haar op. Haar uiterlijk veranderde als
bij toverslag. Met een plotselinge don
kere glans in haar ogen en een stren
ge uitdrukking op haar gezicht, vroeg
zij: „Heeft men u verzocht te bemid
delen? Ondervraagt u mij als gemach
tigde van een ander?"
„De Here beware mij! Wie het ook
is, die met je trouwt, moet goed uit
kijken! Hou al je vragen maar voor
Robert; ik beantwoord er geen enke
le meer. Goeiendag, meisje!"
Daar het mooi weer was of althans
tamelijk mooi want er hingen zach
te wolken als een gordijn voor de zon
en een vage, maar niet kille of nat
te nevel gaf een blauwe kleur aan de
heuvels had Caroline mevrouw
Pryor overgehaald, terwijl Shirley
met haar bezoekers bezig was, haar
hoed op te zetten, haar zomerdoek
om te slaan en met haar naar het
smalle einde van de Hollow te wande
len.
Hier vormden de tegenovergestelde
zijden van het dal die elkaar nader
den en met kreupelhout en lage eike
bomen bedekt waren, een bebost ravij
waardoorheen de molenbeek stroom
de, in een gebroken, onrustige vaart,
worstelend met veel rotsstenen, schu
rend tegen de oneffen oevers, knagend
aan knoestige boomwortels, schui
mend, gorgelend, vechtend in zijn
loop. Wanneer men een halve kilome
ter van de weverij af was, vond men
hier een sfeer van diepe eenzaamheid;
men vond die in de schaduw van de
onbesnoeide bomen, in de zang van
veel vogels, voor wie deze schaduw
hun thuis was. Dit was geen platge
treden pad; de frisheid van de bos-
bloemen bewees dat een mensenvoet
zelden op hen drukte; overvloedige
wilde rozen zagen er uit alsof zij in
knop kwamen, openbloeiden en ver
welkten, bewaakt door de eenzaam
heid als in de harem van een Sultan.
(Wordt vervolgd)
v\ *-1 r- ïpi
'imisïs-■m;i
.-O:.
Taxichauffeur Pierre Alidière uit
Parijs, 73 jaar oud, is een vernuftig
man. En omdat hij ook een lekkerbek
is heeft hij er iets op gevonden om in
zijn taxi comfortabel een warme
maaltijd te gebruiken. Op een groot
blad, dat hij om zijn hals hangt, zet
hij een spiritusbrander, waarop hij
zijn maal kan verwarmen. Vooraf eet
hij een zachtgekookt ei en met een
fïlterkoffie besluit hij de maaltijd.
Alidière is in zijn lange loopbaan -
hij heeft meer dan twee miljoen kilo
meters door de Parijse straten af
gelegd - zeven maal overvallen.
„Wie niet sterk is moet slim zijn",
dacht Pierre, en hij construeerde een
aantal ingenieuze apparaten, die hem
voortaan moeten beschermen. Het
zijn een schijnwerper en een sterke
sirene, beide met een geheime be
dieningsknop. De schijnwerper, op de
foto bij Pierre's rechterhand, zet de
taxi ogenblikkelijk in een zee van
verblindend licht.
(Van onze correspondent)
ZWOLSMAN is gekomen en Zwolsman
is gegaan, maar het Lido aan het Am
sterdamse Leidseplein is onveranderd ge
bleven. De juffrouw van de vestiaire, al
jaren lang dezelfde, heeft haar vriendelijke
glimlach geconserveerd. En aan de voor
treffelijke rijsttafel of de gezellige stem
ming in de bar is nooit te merken ge
weest dat het bedrijf in korte tijd twee
maal in andere handen is overgegaan.
Het Lido bestaat nog, op mooie zomer
avonden is zijn terras aan het water
stampvol en de honderden lampjes aan
de gevel, die in de Singelgracht weerspie
gelen,, geven een feestelijk karakter aan
het Leidseplein. Het Lido is niet meer weg
te denken uit Amsterdam.
Toch zou het ons niet verbazen als er
eens een tijd komt dat het Lido niet meer
bestaat in zijn huidige vorm. Het gerucht,
dat het paviljoen te zijner tijd zal wor
den opgenomen in het hotel dat op de
plaats van het huidige Huis van Bewa
ring is ontworpen, klinkt alleszins aanne-
melijk. Dan wordt het Lido een vleugel
van het moderne hotel, met strakke ge
vellijnen en glazen deuren. Maar als het
gerucht waar is, zal toch eerst het hotel
moeten worden gebouwd en dat kan niet
eerder of er moet eerst een nieuwe ge
vangenis aan de rand van de stad zijn ver
rezen. En zo zullen wij waarschijnlijk nog
lang door het Lido kunnen worden bekoord,
Amsterdammers en niet-Amsterdammers,
iedereen die van tijd tot tijd recreatie
zoekt op en om het Leidseplein.
Het bos groeit
ER ZIJN tienduizenden Amsterdamse
gezinnen voor wie de vakantie gewoon
thuisblijven betekent. Als het weer mee
werkt worden er dagtripjes gemaakt naar
Artis, naar Schiphol, naar bos en heide
in Het Gooi, naar het Zandvoortse strand
en onveranderlijk ook naar het Amster
damse Bos. Dat bos heeft zo langzamer
hand internationale vermaardheid gekre
gen, want van heinde en verre komen des
kundigen naar Nederland om te zien hoe
Amsterdam uit een moerassig polderland
een prachtig recreatiegebied van 900 hec
tare natuurschoon heeft opgebouwd. Op
mooie zondagen kan men hier een kleine
1000.000 verpozing zoekende Amsterdam
mers bijeen vinden.
Zulke dagen zijn een feest voor de heer
Breman. Hij woont in een bungalowtje aan
de rand van het bos en op drukke dagen
wandelt hij naar buiten om te zien hoe
het publiek zich amuseert. Want het is zijn
bos. In 1936 werd hij als jong beplantings
expert aangesteld bij de aanleg van het
bos, dat toen in werkverschaffingsverband
geschiedde. Hij heeft zijn bos naar de vol
wassenheid zien groeien en is er tenslotte
ook de baas geworden, want sinds enkele
39. Op bevel van generaal Amezolos werd de ballon
nu vlug hersteld. „Met dit luchtvoertuig zullen de hel
dendaden worden verricht!" riep de krijgsman opgeto
gen. „Onze vrienden zullen zich ermee boven het fort
wagen, om hamawajos te tarten!" Hij wendde zich tot de
ballonnist en vervolgde bewogen: „Ach, vrienden en broe
der, hoe kan ik je bedanken voor je ijver en toewijding
aan onze grootse zaak?!" „Jaja, 't is goed!' 'zei me
neer Dick, haastig achteruit stappend. „Maar al is de
ballon genaaid en gestopt, we kunnen er nog niet mee
vliegen. Er moet eerst gas in, weet u?" „Ook daarvoor
wordt gezorgd," sprak de generaal glunder. „We gaan
naar het hikveld!"Toen Panda en de ballonnist op
dat hikveld aankwamen, begrepen ze, waarom het die
naam had gekregen. De grond schokte voortdurend en
daarbij spoot, met een hikkend geluid, gas uit diverse
gaten. „Hikgas," verklaarde Amezolos. „Daar vullen
we de ballon mee. Het zal wel schokkerig vliegen wor
den, want als het gas pas uit de grond komt, blijft het
nog lang ongedurig. Maar vervolgde hij, zich stralend
tot de ballonnist wendend, „voor jou, mijn broeder, is
geen gevaar te groot, wanneer je mij kunt helpen!" En
voor de ballonist kon ontsnappen moest hij opnieuw een
omhelzing ondergaan.
jaren is hij directeur van de afdeling be
plantingen van de gemeente Amsterdam.
Hij heeft het bos verrijkt met diverse at
tracties: men kan er paard- en ponyrijden,
vissen, zeilen, zwemmen en sinds kort ook
kano's huren.
MISSCHIEN is minister Toxopeus die
de Bijlmermeer niet aan Amsterdam wil
geven omdat de stad nog zoveel ruimte
zou hebben om er te bouwen het er
helemaal niet mee eens, maar Amsterdam
wil naast zijn 900 ha bos ook zijn 600 ha
openbaar plantsoen handhaven en zelfs
nog uitbreiden. Het heeft er tien miljoen
gulden per jaar voor over.
Directeur Breman vecht dag en nacht
voor een groen Amsterdam. Hij heeft al
aardige resultaten geboekt, want in 15 jaar
tijd is de oppervlakte van de plantsoenen
verdrievoudigd en terwijl er voor de oor
log 30.000 bomen in Amsterdam stonden,
zijn er nu 80.000. Ieder jaar bloeien er in
de hoofdstad een miljoen bloembollen,
waarvan honderdduizend op het Museum
plein. Het publiek waardeert het werk van
Breman en zijn 500 tuinlieden, want on
danks het feit dat de afgelopen jaren vrij
wel alle hekken van de plantsoenen zijn
verwijderd, zijn de baldadigheid en ver
nieling niet toegenomen
De volgende stap in de stoffering van
Amsterdam zal zijn het scheppen van
groene parkeerterreinen. Na lang experi
menteren is men erin geslaagd, een pla
veisel te maken van poreus beton waarin
gras kan groeien.
Hiermee kan bijvoorbeeld worden be
reikt dat de uitgestrekte parkeerterrei-
Een zestal mensen bieden u hierbij hun visitekaartje aan. In dat visitekaartje zitten
hun respectieve beroepen verborgen. Hoe luiden deze beroepen?
CH. SLIK
Edam
A. BEUK
Lemmer
B. A. KASTE
Alkmaar
1.1. A. DE NACHAAN
Haarlem-N.
I. VAN DE PEUL
Haarlem
E. KRENE
te Alkmaar
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart, dienen voor woensdag a.s. in ons bezit
te zijn.
OPLOSSING PUZZEL NUMMER 1:
Horizontaal: 1. barbeel; 6. ukelele;
12. oord; 14. grot; 15. ahoy; 17. r.v.a.;
19. Bert; 21. nat; 22. bui; 24. N.V.V.;
27. ruw; 28. cl.; 29. berkenbos; 32. na;
33. ovaal; 34. Aga; 35. ginds; 36. sen;
38. bek; 39. si; 40. neg; 41. jol; 42. ar;
43. at; 44. Ede; 46. Ase; 48. h.g.; 50. kunne;
51. K.M.A.; 53. prooi; 54. ei; 55. eng
hartig; 58. rt; 59. L.V.V.; 61. dra; 62. aan;
63. b.z.a.; 64. Iers; 66. nok; 68. heer;
69. gretig; 72. snelle; 74. kandij; 75. Joost.
Verticaal: 1. blanco; 2. root; 3. Boy;
4. er; 5. e.d.; 7. kg; 8. er; 9. lob; 10. eter;
11. entwas; 13. v.v.; 16. halvestuiver;
17. Rika; 18. Anna; 20. runderhorzel;
22. belendend; 23. Ur; 25. vb.; 26. vogel
spin; 29. bas; 30. ego; 31. sik; 37. nee;
38. boa; 43. akelige; 44. ene; 45. oma;
47. erg; 49. gitaren 51. Khan; 52. arak;
56. gr.; §7. ta; 60. vrek; 63. belt; 65. sta;
67. op; 68. hes; 70. in; 71. gd; 72. s.o.;
73. n.o.
PRIJSWINNAARS PUZZEL NO. 1:
7,50: mej. A. Telkamp, Prins Bern-
hardstraat 12, Hillegom; ƒ5,mevr.
D. Klut, Pleiadenplantsoen 146, IJmui-
den; ƒ2,50: mevr. A. J. v. d. HaveBlaak
Marsstraat 36, Haarlem.
nen rond het R.A.I.-gebouw tevens fraaie
grasgazons worden.
Rotterdammers zullen er wei om glim
lachen, maar de Amsterdamse haven is
door de uitbreidingen van de laatste ja
ren zo groot geworden, dat binnenschip
pers er dreigen te verdwalen. Het ge
meentebestuur heeft nu besloten, naam
borden te plaatsen bij de toegangen van
de verschillende havenbekkens. Het wor
den grote borden, die 's nachts en bij
mist door t.l.-buizen zullen worden ver
licht. Ook de toegang tot het Amsterdam-
Rijnkanaal zal duidelijk worden aangege
ven, opdat geen schipper meer per abuis
het IJsselmeer opvaart als hij naar de
Rijn wil. Tenslotte zal de havenverlichting
in het algemeen belangrijk worden verbe
terd.
Jj REEDS OVER TUNICA ZAK-
ZONNEWUZERS, NI ET GROTER.
DAN EEN VESTZAKRORLOGë
T|E VEER ALS KRACHTBRON
U VOOR.UUR.WERKEN WERD
CA. 1350 UITGEVONDEN.
PETER. HENLE/N, EEN
SLEUTEL5MIDTE NEUREN
BERG,TASTE DEZE IN 1500
VOOR HOR
LOGES
toe./
(P»<L
- Nfr -
|1T W/VAT/?-HORLOGE VAN
HENLE/N MET "PILLENDOOS:
KAST VAN BEWERKT BRONS
MET TASTKNOPSES,\S>
IN HET BEZIT VAN
éDEeaj(iM
v.Chr..
IN DE 16E EEUW WERD€N
DE EERSTE KLOKJES
AAN KETTINGEN OA DE
HALS OF AAN DEKLEDING,
GEHANGEN. MARy.
QUEEN OF SCOTS, HAD
EEN/VEMENTOMOR/-
KLOKOE IN DE VORM i
VAN EEN DOODSKOP.'
±6 CM IN DOORSNEE.^
FRAAI GEËMAIL
LEERDE "NEUREN-
BERGSE C! WAS AL
UITGERUST MET SLAG
WERK EN
WEKKER.
DE FAMILIE
MORGAN TE
NEW VORK
JJ0RL06ES
A i BLEVEN PLOMP,ZWAAR EN
ONNAUWKEURIG TOT CPR.HUHGENS
J IN 1675" DE ONRUST MT SPIRAAL
W UITVOND.
OORAL IN 1
ENGELAND HIELD MEN VEEL"5
VAN MINIATUUR-HORLOGES I
BV. IN OORHANGERS EN RINGEN
MAAR.OOK ELDERS. VAN
BARBAR/NA CAMPAN/ (ITALIË)
WORDT BERICHT,DAT
21) WEL VHF VAN DIE S
H0RL06ES DRD63.'«i
3£N ONRUST T\KT
-»18000 X IN EEN UR
157.Ë80.OCO x R JAAR SN LEGT
DAARBIJ P. DAS 18,8 KM AF.
IK HEB LO PING'S KAMERTJE
GRONDIG DOORZOCHTEDELACHT
GARE GEEN ROOIE CENT TE VINDEN
LAAT STAAN TWINTIG GOUDSTUKKEN!
IN LENTEWOLK'5 KAMER 00K NIETS
TJAHET IS VERGAZEND JAMMER
DAT IK DIE SOENG NOOIT ONTMOET HEG.
HET ONDERZOEK IS ZOVEEL GEMAKKELIJKER
WANNEER MEN HET SLACHTOFFER KENT.
WAT WE NU OVER HEM HOREN
ISZOTEGENSTR'JDIG.DATWU
MOETEN TRACHTEN IETS MEER
OVER HEM TE WETEN TE KOMEN
VOOR WE VERDER GAAN. LATEN
WE DUS EERST EENS HET BE
VOLKINGSREGISTER RAAD
PLEGEN
BEHALVE WAT KOPERGELD ONDER
HAARKUSSEN.
