"Rechter Tie door dr. Robert van Gulik
SHIRLEY
PANDA EN DE MEESTER-BALLONNIST
In de collectie Heim
voert de pantalon
de ondertoon
Vermoeidheid zelden herkend
als oorzaak van ongelukken
Ons vervolgverhaal
door
Charlotte Brontë
15
DONDERDAG 28 JANUARI 1965
-
Speelse noot
Nieuwe schoenen
Nieuwe kapsels
DE OLIEDOEK HEETTE
KONG, EDELACHTEARE
HAAL DIE N,
I'JDEVENTER UIT I'JW
CEL EN DKENG HEM J
V. HIER
HOE HEETTE DE OLIEDOER VV
DIE HIER DE I'JOEVENTER KWAM
V DESCHULDISEN ,TSJIAO TA1 f
Wf DE VOORMAN \j
y HEEFT TN NAAM OPGE'
TEREND, EOELACHTEARE
UK ZAL HEM EVEN GAAN
A7TT7 ■ROEPEN.'^'
50. „Ik begrijp er niets van," zei meneer Dick zenuw
achtig, „alle ballast is weg, dus we moeten omhoog.
Of ligt er misschien nog iets op de bodem?" „Nee," ant
woordde Panda, „de mand is leeg, op ons na!" Nog
ten halve minuut," zei de secretaris. „Als u dan nog
niet bent opgestegen, doet u niet meer mee aan de
wedstrijd." De broertjes Ted en Ed begonnen te juichen.
Hahariepen ze, „weer een deelnemer minder!" Dit
bracht meneer Dick op de gedachte, dat dit onsportieve
tweetal wellicht weer een streek had uitgehaald. Maar.
wat? Koortsachtig dacht hij na en toen ging hem op
eens een licht op. „Natuurlijk!" mompelde hij. „LIJM
onder de mand! Een ouwe truuk!" „Nog tien secon
den zei de secretaris. „Opzij Panda!" riep de
ballonnist. „Houd je vast aan de rand van de mand!"
Tegelijkertijd greep hij zijn mes en sneed de bodem
los. „Tijd!" riep de secretaris. Maar op hetzelfde mo
ment schoot de ballon omhoog. Alleen het vastgeplakte
bodempje bleef achter. „Mislukt mompelden Ted
en Ed teleurgesteld.
De Parijse schoenenmode past zich aan
bij de korte rokken van dit voorjaar. Om
het been minder lang te laten schijnen,
worden de schoenen hoog op de wreef
gesloten met een strik. Het schoentje
met de open hiel, dat vorig jaar zo'n op
gang maakte, blijft populair. Alleen wor
den de smalle bandjes nu over de hiel
gekruist en op de wreef vastgestrikt. Ook
de romeinse sandalen met hun hoogge-
kruiste banden tot net onder de knie ko
men weer terug. De open schoentjes zijn
vrij hoog. Ze reiken tot vijf centimeter.
Daarnaast zijn er veel platte schoentjes,
de „ballerina's". Ze hebben een uitsnij
ding opzij, zijn sterk gewelfd onder de
voet en hebben een „ingebouwd" hakje.
De mode, die een vrij kinderlijke ten
dens heeft dit jaar, heeft de haute
chaussuriers geïnspireerd tot platte
„baby"schoentjes van wit of zwart lak
met een ronde neus en een smal bandje
dat opzij wordt vastgeknoopt. De gewone
Volgens gegevens van het Centraal Bu
reau voor de Statistiek en een aantal bui
tenlandse statistieken zou slechts bij een
gering percentage van de verkeersongeluk
ken vermoeidheid de hoofdoorzaak zijn.
Daaruit zou men de gevolgtrekking kun
nen maken dat vermoeidheid nagenoeg
geen rol speelt bij de verkeersonveiligheid.
Deze gevolgtrekking is echter misleidend,
volgens de „Commissie Vermoeidheid
Chauffeurs" die indertijd is ingesteld door
de minister van Verkeer en Waterstaat. De
commissie varklaart dat vermoeidheid
moeilijk is te constateren, te meer als dit
door niet-deskundigen moet gebeuren, zo
als politieambtenaren die de ongevallen
formulieren opmaken. Op grond daarvan
zal slechts in zeer sprekende gevallen van
vermoeidheid deze als oorzaak van een on
geval worden vermeld. De politieambtena
ren, die de oorzaak van het ongeval moe
ten vastleggen, zijn op medisch-psycholo-
gisch gebied niet deskundig en kunnen
zich niet aan deze materie wagen. Alge»
meen bekend is dat vermoeidheid het con
centratie- en observatievermogen vermin
dert, waardoor verkeersregels overtreden
worden Bij ongevallen wordt echter zel
den vermoeidheid als oorzaak vermeld in
de statistiek.
De commissie heeft nagegaan waardoor
vermoeidheidsverschijnselen bij chauffeurs
kunnen optreden. In het voertuig kunnen
plaatsing en uitvoering van de stoel, da
bedieningsorganen, de mate van uitzicht,
de in- en uitstap, de vering, de geluids
hinder, de ventilatie en de verwarming
daarop van invloed zijn. Ook de toestand
van de weg is van invloed. De commis
sie meent dat er een uniforme wegbeba-
kening moet zijn, dat voor het ontwerpen
van nieuwe wegen advies van specialisten
moet worden ingewonnen en dat 'n onder
zoek naar de goede leesbaarheid van ver-
keersaanduidingen moet worden ingesteld.
119)
Mevrouw Yorke klaagde er dikwijls
over dat haar kinderen opstandig wa
ren. Het was vreemd dat zij met al
haar strengheid, met haar krachtige
geest, hen niet kon overheersen. Een
blik van hun vader had meer invloed
dan een standje van haar kant.
Juffrouw Moore voor wie de po
sitie van getuige bij een woordenwis
seling, waaraan zij geen deel had,
hoogst onaangenaam was, daar het
een onbelangrijke plaats op de twee
de rang was maakte zich nu ge
reed, al haar waardigheid bijeenra
pend, een toespraak te houden om bei
de partijen te bewijzen dat zij onge
lijk hadden en het beide discussian
ten duidelijk te maken dat zj reden
hadden zich te schamen en dat zij
zich nederig aan het wijze oordeel
van haar, die tot hen sprak, moesten
onderwerpen. Het was een gluk voor
haar gehoor, dat zij nog geen tien
minuten bezig was met haar toe
spraak toen het binnenkomen van Sa
ra met het theeblad haar aandacht
vroeg, ten eerste voor het feit, dat
die jonge deern een vergulde kam in
haar haren en een rode ketting om
haar hals had en ten tweede, na een
scherpe vermaning, voor de plicht
om thee te schenken. Na de maaltijd
bracht Rose haar weer in een goed
humeur door haar gitaar aan te ge
ven en haar om een lied te vragen
en daarna door haar aan een intelli
gent en streng kruisverhoor te onder
werpen over gitaar-spelen en muziek
in het algemeen.
Ondertussen richtte Jessy al haar
attenties op Caroline. Op een voeten
bankje bij haar gezeten, praatte zij
eerst met haar over godsdienst en
toen over politiek. Jessy was gewoon
thuis heel wat op te vangen van wat
haar vader over deze onderwerpen zei
en dan later in gezelschap zijn menin
gen, antipatieën en voorkeuren over
te vertellen met meer geestigheid en
vlotheid dan betrouwbaarheid of voor
zichtigheid. Zij las Caroline flink de
les omdat zij lid was van de Staats
kerk en omdat zij een predikant als
oom had. Zij deelde haar mee, dat
zij van de Staat leefde en eerlijk haar
kost moest verdienen in plaats van
een nutteloos leven te leiden en het
brood van de lediggang in de vorm
van tienden te eten. Daarop liet Jes
sy het ministerie, dat nu aan de re
gering was, de revue passeren en
gaf beschouwingen over zijn verdien
sten. Zij vermeldde op een familiaire
manier de namen van Lord Castle-
reagh en de heer Percival. Beide per
sonages dichtte zij een karakter toe
dat of bij Moloch of bij Belial gepast
zou hebben. Zij stelde de oorlog aan
de kaak als moord in het groot en
lord Wellington als een „gehuurde
slager."
Haar toehoorster werd, al luisterend
zeer gesticht. Jessy had veel aanleg
voor humor in haar karakter; het was
onuitsprekelijk grappig om te horen
hoe zij de aantijgingen van haar va
der in haar gespierde, noordelijke dia
lect herhaalde; een zo overtuigde
kleine Jacobijn als maar ooit een
vrije, opstandige geest in een netel
doeks jurkje met een brede ceintuur
verborg. Daar zij van nature niet
boosaardig was, was haar taal niet
zozeer bitter als wel pittig en het ge
zichtje vol uitdrukking gaf iedere zin
een pikanterie, die de aandacht van
een toeschouwer gevangen hield.
Caroline beknorde haar toen zij
lord Wellington uitschold; maar zij
luisterde verrukt naar een tirade die
er op volgde tegen de Prins Regent.
Jessy zag direkt door de glinstering
in de ogen van haar toehoorster en in
de glimlach die om haar lippen speel
de, dat zij eindelijk een onderwerp te
pakken had, dat succes had. Zij had
vele malen gehoojtd hoe de dikke
„Adonis van vijftig jaar" aan de ont
bijttafel van haar vader besproken
werd en zij gaf nu de opmerkingen
van de heer Yorke over dit onder
werp weer precies zoals ze door
zijn Yorkshire lippen gezegd waren.
Maar Jessy, ik wil niet meer over
je schrijven. Dit is een regenachtige
en stormachtige herfstavond. Er is
slechts één wolk in de hemel; maar
deze strekt zich uit van pool tot pool.
De wind kan geen rust vinden; hij
haast zich snikkend over de heuvels
met hun sombere omtrekken, die
kleurloos zijn door de schemering en
de nevel. De regen heeft de ganse
dag op die kerktoren gehamerd; don
ker rijst hij op uit het kerkhof met
zijn stenen omheining; de brandne
tels, het lange gras en de graven drui
pen allemaal van nattigheid. Deze
avond herinnert mij te sterk aan een
andere avond, enige jaren geleden
ook een regenachtige herfstavond met
een loeiende wind toen zij, die op
die dag een pelgrimstocht hadden ge
maakt naar een graf, dat pas gedol
ven was op een kerkhof van ketters,
om een houtvuur zaten in een woning
in den vreemde. Zij waren hartelijk
en gezellig, maar zij wisten ieder
voor zich dat er een leegte in hun
kring was gekomen, die nooit meer
aangevuld zou worden. Zij wisten dat
zij iets verloren hadden, waarvan de
afwezigheid nooit helemaal goedge
maakt zou kunnen worden zo lang zij
leefden; en zij wisten dat de zware
stortregen in de natte garde drong,
die hun verloren lieveling bedekte; en
dat de droevig-huilende orkaan boven
haar begraven hoofd treurde. Het
vuur verwarmde hen, Leven en
Vriendschap zegenden hen nog, maar
Jessy lag daar koud, eenzaam in haar
kist slechts de aardkluiten be
schermden haar tegen de storm.
Mevrouw Yorke vouwde haar brei
werk op, maakte kortaf een einde
aan de muziekles en de lezing over
politiek en brak haar bezoek op de
Cottage af toen het nog vroeg genoeg
was om naar Briarmains terug te
gaan voordat de rode gloed van de
zonsondergang geheel uit de hemel
verdwenen zou zijn, of het pad door
de velden doornat was geworden van
de avonddauw.
Toen de dame en haar dochters
weg waren, voelde Caroline dat zij
ook haar omslagdoek moest nemen,
haar nicht een kus op de wang ge
ven en naar huis gaan. Indien zij
veel langer zou blijven moest Fanny
haar weer komen halen. Het was zo
wel bak- als strijkdag op de pastorie,
herinnerde zij zich; Fanny zou het
druk hebben. Toch kon zij haar plaats
bij het raampje van de zitkamer niet
verlaten. Van geen enkel punt was
het uitzicht op het westen zo liefelijk
als door de ruitjes met de slingers
jasmijn er omheen, waarvan de wit
te sterren en de groene bladeren nu
slechts grijze potlood-omtrekken leken
bevallig van vorm maar kleurloos
van tint tegen het rood geverf
de goud van een zomeravond tegen
het blauw vermengd met rood van
een augustushemel om acht uur 's-
avonds.
Caroline keek naar het hek van de
tuin, met hoge steeneiken er naast;
zij keek naar de dichte heg van li
guster en laurier, die de tuin om
sloot. Haar ogen verlangden iets meer
te zien dan struiken voordat zij haar
blik van dit beperkte uitzicht afwend
de: zij verlangden ernaar een men
sengedaante, van een bepaalde vorm
en lengte, de heg voorbij te zien gaan
en het hek binnen te zien komen. Ten
slotte zag zij een mensengedaante
neen, twee: Frederick Murgatroyd
kwam voorbij met een emmer water;
Joe Scott volgde en liet aan zijn wijs
vinger de sleutels van de weverij ben
gelen. Zij gipgen de weverij en de
stallen afsluiten voor de nacht en dan
zouden zij naar huis gaan.
„Dat moet ik ook," dacht Carolina
terwijl zij half opstond en zuchtte.
„Dit is allemaal dwaasheid
hartbrekende dwaasheid", voegde zij
er aan toe. „In de eerste plaats komt
er niemand, al blijf ik tot het don
ker wordt, omdat ik in mijn hart voel
wat het Noodlot vandaag op de
bladzijde van het eeuwige boek ge
schreven heeft dat ik het genoegen
niet zal smaken waarnaar ik verlang.
In de tweede plaats zou hij, indien
hij op dit ogenblik binnenstapte, mijn
aanwezigheid niet prettig vinden en
het bewustzijn daarvan zou de helft
van mijn bloed tot ijs doen stollen.
Zijn hand zou misschien de mijne een
slappe en koele druk geven; zijn blik
zóu bewolkt zijn indien ik de glans
ervan zou trachten op te vangen. Ik
zou naar hem opkijken in de hoop,
dat ik die gloed in zijn ogen zou ont
waren die ik daar vroeger wel eens
heb gezien wanneer mijn gezicht of
mijn praten of mijn stemming hem
op een gelukkig moment plezier had
den gedaan; ik zou slechts duisternis
ontdekken. Het is beter dat ik naar
huis ga."
(Wordt vervolgd
VVVVWVWVWVMVWWWWWVWWVWVVWWIVVVVVVWWWWWWWWW1IVWWWWWWWWWWWWVWWVWWWWWW
(Van onze moderedactrice)
PARIJS. De derde dag van de Pa
rijse modeshows staat in het teken van
de staking. Er wordt geen post bezorgd,
métro en bus rijden wel maar met ver
traging en de Eiffeltorep staat in het
donker. Een ritje met de métro is van
daag gratis de caissières en contro-
leuses zitten thuis maar betalen doe je
toch voor dat buitenkansje. Met wach
ten, eindeloos wachten op de métro
die wel of niet komen gaat.
Bij de première van Jacques Heim
woensdagmiddag is het publiek er niet
minder talrijk om: de salons en de gan
gen zijn tenminste afgestampt. In de col
lectie van Jacques Heim draait alles de
ze keer om het kindvrouwtje: onschuldig
en toch geraffineerd. De lijn die hij de
ze lente aangeeft is dan ook jong. Eigen
lijk te jong voor de vrouw die haute
couture betalen kan. En wie kan dat voor
haar dertigste?
De pantalon heeft in zijn collectie een
belangrijke, zij het verdekte rol. Overdag
brengt hij veel slanke japonnetjes van
wollen crepe met laag onder de heup ge
plooide rokbroeken. Ze markeren nog
eens duidelijk het slanke silhouet van de
collectie-Heim. Voor het cocktailuur wor
den de kniebroeken verstopt onder flad
derende mousseline jurkjes. Ook 's avonds
zijn er bij Heim pantalons. Hele roman
tische etagebroeken of wijde pantalons
met ruches aan de omslag. En steeds
vergezeld van 7/8 jakken. Ook spelen
de broeken daar verstoppertje onder lan
ge transparante avondjurken. Voor het
strand heeft Heim een combinatie van
pantalon met jakje dat wat heel sexy is.
Het is gemaakt van wijd gemaasde ka
toenen kant waaronder ogenschijnlijk
niets anders zit dan het blote vel. Mis!
Er gaat een strakke mailot onder van
vleeskleurige lastex.
De wollen tailleurs zijn van het kost
schooltype: korte rokken steeds onder de
heup of aan de zoom geplooid of klok
kend met korte jasjes. De manteltjes,
met in de rug een waterval van plooien,
zijn klein en marine en rose van kleur.
Maar steeds geeft dit er een speelse
noot aan. Kragen, halzen en manchetten
zijn met wit afgezet. Soms loopt er een
ovale witte baan over de schouderpas,
die zich dan herhaalt in de jurk eronder.
Wit zijn ook de grappige bretons met
opgeslagen randen, de schoenen en vaak
de kousen.
Net als vorig jaar besteedt Jacques
Hiem weer veel aandacht aan het been.
De nylons zijn steeds in de kleur van
de mantel: zacht rose, blauw of wit. Ze
hebben een werkje, zijn geblokt of heb
ben het sokje in contrasterende kleur,
bijvoorbeeld een blauwe kous met wit
voetje. Voor tieners leek het ons wel een
leuk idee maar voor ouderen echt wel
iets te jolig.
Voor de avond brengt Jacques Heim
veel toiletjes van mousseline met grote
bloemmotieven bedrukt en veel kant.
Carita ontwierp dit jongensachtige
kapsel voor Pierre Cardin. De lok
oiver het voorhoofd is vals.
Het Zeeuwse meisje Aartje Steur,
dat vrijdag haar debuut maakt als
mannequin bij Guy Laroche.
De Parijse kappers schrijven korte
krullenkopjes voor deze lente.
Alexandre tekende voor dit kapsel,
dat hy „Gigolo" doopte.
mm
Deze ballerina van roze geiteleer
heeft een ingebouwd hakje.
Model: Roger Vivier.
Cyclaamgenopt zijden schoentje met
bandje over de voorvoet Model: Dior.
De couturier Jacques Heim
schoenen hebben een heel laag hakje
van maximaal twee centimeter en ze zijn
licht van kleur: beige, wit en rose, heel
veel rose. De open schoentjes zijn vaak
van linnen. De gewone schoentjes van
geiteleer.
De kapsels zijn deze lente kort en ge
kruld a la Gene Harlow. Wie niet van
zo'n druk hoofd houdt, kan hier in Pa
rijs een enkel kort lokje kopen dat van
het hoofd af danst. Er is ook nieuws op
het gebied van de make-up.
Voor het eerst mag het gezicht dit sei
zoen glimmen. Er komt een poeder op
de markt, met een tinteleffect.
Ook de lipstick is daarbij aangepast.
Onder de normale lipstick wordt nu een
olieachtige stift aangebracht, waardoor
de lippen vettig glansen.
De sandalen zijn deze zomer van
stof, hebben dichte tenen en dunne
hakjes. Dit model is van Dior. Het
is van zandkleurig linnen.
Open schoentje van bedrukte zijde
met hooggekruiste banden van Roger
Vivier.
I
