Meer aandacht voor vaders
van buitenechtelijke kinderen
Schoonheidsinstituten
zijn géén luxe meer
Het wonder der
zelfvernieuwing"
Luxueus
EXOTISCHE LUCHTGASTVROUWEN
-met name- de Nederlandse vrouwen
„Duur"
Regeneratie
Wijdverbreid misverstand onder
Sexueie lustzoeker
Gevoelsbetrekkingen
Kind de dupe
Celwoekering
ZATERDAG 6 FEBRUARI 1965
}f Erbij W
PAGINA VIJF
„Glamour"
„ALS WIJ MEER OOG leren krijgen voor de angsten
van de natuurlijke vader, als wij bereid zijn om het onjuiste
beeld dat van deze vader bestaat te laten vallen en zijn
rechten aanvaarden naast zijn plichten, zullen we merken
dat deze man in de eerste plaats deskundige hulp nodig
heeft. Te weinig wordt er rekening mee gehouden dat ook
de man het recht en de plicht heeft, mee te werken aan het
vinden van een oplossing. Teveel wordt alleen gekeken
naar de financiële bepalingen van het burgerlijk wetboek,
waardoor het er een beetje op lijkt of de man slechts als
betaalmeester kan optreden".
19
STEVIG HOUDEN van spieren, sti
muleren van bloedvaten, grondig reini
gen, zijn enkele belangrijke handelin
gen van de specialiste. Een bezoek aan
haar is niet alleen een of twee uur ont
spannen. Of zo u wüt: het luxueuze ge
voel te hebben vertroeteld te worden
met heerlijk koude en ontspannende
maskertjes, door de soepele handen van
de specialiste die spierenzachtaardig
Op het vliegveld van Nice vielen
deze week tien spectaculaire Ja
panse stewardessen uit de lucht.
Ze waren gekleed'in prachtige ki-
mono's Iedereen op de beroemde
Promenade des Analais keek de
meisjes na. En dat wil wat zeggen.
Want in het verwende Nice zijn ze
toch écht wel wat gewend.
NIET IEDERE VROUW is mooi. Mooi-zijn zou wel iedere vrouw willen.
Mooi-worden kan iedere vrouw. Maar tot op zekere hoogte. Plastische chirurgie,
face-lifting, zijn een middel, maar kosten een kapitaal. Bovendien: wil men de
oorspronkelijkheid van het gezicht behouden, dan is dat ook niet nodig. We
kunnen zelf veel aan onze schoonheid doen door regelmatige bezoeken aan de
schoonheidsspecialiste. Zij kan ons mooier, en dan niet in de zin van „glamou
rous", maken. Zij kan een grote correctie toepassen op een gezicht dat aan
„mooier maken" toe is. Haar mening: iedere vrouw boven de 25 heeft een
geregelde behandeling nodig. Hoe vaak? Dat hangt van de huid af, maar
meestal eenmaal per maand. Zij stelt de huiddiagnose en zal u vertellen hoe
vaak u terug moet komen om uw huid in conditie te houden. In conditie! Daar
trekt u later profijt van.
MET HAAR SPRAKEN we over de
drempelvrees voor schoonheidsinstitu
ten. „Behandelingen schrikken de vrou
wen meestal af. Er zijn zoveel dingen
in het gezin die voorgaan. Maar ook al
kunnen ze het doen, dan hebben ze nog
vaak drempelvrees. Mijn klanten be
staan voornamelijk uit werkende vrou
wen, maar ik heb ook „dure" klanten.
Vrouwen die het heel goed kunnen doen
die niet op kleedgeld of wat ook hoe
ven te kijken. Maar ook zij vinde nhet
nog vaak een uitgave om naar de spe
cialiste te gaan. Ze hebben het name
lijk niet voor zichzelf over. Het resul
taat valt op het moment niet zo
op als een nieuw jurkje of een nieuw
kapsel," is de praktijkervaring van me
vrouw De Korte.
IN HET onderbewustzijn van de (Ne
derlandse) vrouw leeft nog de veron
derstelling dat deskundige verzorging
van de huid een ondergeschikte factor
is. „Niet onmiddellijk, maar pas na vrij
lange tijd zijn de resultaten van de
schoonheidsspecialiste zichtbaar. Het
criterium dat wij kunnen aanleggen is,
twee dames te vergelijken van wie de
een wel naar de schoonheidsspecialiste
ging en de ander niet. De huid van de
vrouw die wel ging is op dezelfde leef
tijd veel gezonder omdat de spieren ste
vig gehouden zijn."
Bij de regeneratie bijvoorbeeld van
lever- of spierweefsels, nemen de hoog-
gedifferentieerde cellen de taak op zich
die bij de wisselweefsels door de indif-
ferentie-zones wordt vervuld. Zij ont
doen zich daarbij van hun differenti
ërend vermogen, omdat, zoals hierboven
betoogd is, alleen weinig-gedifferenti
eerde cellen in staat zijn zich te delen.
Hun inwendige structuur wordt daarbij
in hoge mate afgebroken. Daarna deelt
de cel zich en wel in twee gelijksoortige
dochtercellen, die zich door wederop
bouw der ontbonden structuren op
nieuw differentiëren, dat wil dus zeg
gen: echte lever- of spiercellen worden.
Dr. Oehlert vermoedt, dat de differen
tiëring op de een of andere wijze de
DNS-synthese blokkeert, die nodig is
voor de celdeling.
Onze weefsels hebben nog een tweede
regeneratie-mechanisme paraat. Zij be
zitten een aantal „polypioïde" cellen
met een dubbele of meervoudige chro
mosomen-reeks. Deze cellen zijn nog
uit de groeiperiode in de jeugd in het
organisme overgebleven en zijn onvol
tooide delingen, die nu snel weer op
gang komen.
SLECHTS EEN celsoort bezit niet
zo'n reserve en is niet in staat tot dif
ferentiatie: de ganglioncellen van het
centrale zenuwstelsel. Deze cellen zijn
niet bij machte zichzelf te regenereren.
Zij kunnen geen DNS vormen en zich
evenmin delen. Het brein is dus niet bij
machte zich te vernieuwen. De gang
lioncellen leven even lang als hun eige
naar.
Dit zijn enkele opmerkingen die dr.
J. A. M. Mullink van het instituut voor
sociale geneeskunde te Nijmegen maak
te op de algemene ledenvergadering
van de FIOM. Op deze vergadering
werd ditmaal aandacht besteed aan de
ongehuwde moeder als wel aan de va
ders van de buitenechtelijke kinderen.
Over deze vaders is zo goed als niets
bekend. Dr. Mullink heeft over hen bij
voorbeeld geen enkel Nederlands on
derzoek kunnen vinden.
De schattingen van het percentage
mannen en vrouwen dat aan buiten
echtelijk geslachtsverkeer deelneemt,
lopen sterk uiteen. Er bestaat echter
weinig twijfel over, dat dit percentage
hier en daar wordt wel gesproken
van vijftig percent hoog is, dat bui
tenechtelijke concepties waarbij onge-
huwden zijn betrokken, meer voorkomen
dan de voldragen buitenechtelijke zwan
gerschappen doen vermoeden. Uit recen
te cijfers van het C.B.S. valt af te leiden
dat een-vijfde van alle wettig geboren
eerste kinderen voor de huwelijksslui
ting is verwekt, hetgeen neerkomt op
een kleine 18.000 gevallen per jaar.
Ongeveer de helft van de hierbij be
trokken moeders is nog geen twintig
jaar. Van alle illegitieme zwanger
schappen wordt in Nederland naar
schatting ongeveer 90 percent door een
huwelijk gewettigd. Volgens dr. Mullink
HET NAAR DE schoonheidsspecialis
te gaan wordt nog te vaak gezien als
een luxe. Het is te duur en je moet
maar afwachten wat het resultaat is.
Zo wordt in het algemeen geredeneerd-
En dan meestal door vrouwen die hele
maal niet op de hoogte zijn van de prij
zen en de soorten behandelingen. Deze
categorie ook, die toch wel iets aan
huidverzorging wil doen, zoekt advies
in dc damesbladen. Dat kost niets, den
ken ze dan. Niet wetend of die behan
delingen, die voorgeschreven masker
tjes en crèmes wél door de huid wor
den verdragen. Het is een kleine moei
te om zelf de huid te ruïneren. En
wie knapt de brokken (de rimpels, de
uitslag, de puistjes) op?
„WE HEBBEN DE naam duur gekre
gen omdat we als luxe werden be
schouwd en omdat men dacht dat we
bestemd waren voor de demi-mondai
ne", zegt mevrou wRia de Korte uit
Amsterdam. Zij is sinds 1937 eigenares
se van een van de oudst gevestigde
schoonheidsinstituten in ons land. Na
haar instituut voor heilgymnastiek,
massage en fysiotherapie richtte ze een
schoonheidssalon op. Nee, ze combi
neerde een en ander niet. „Je kan
maar één ding tegelijk goed doen." Me
vrouw De Korte is voorzitster van de
Algemene Nederlandse Bond von
Schoonheidsinstituten (ANBOS).
Vakkundige handen epileren. (Deze
foto werd genomen in schoonheids
salon Yvonne in Haarlem).
zouden we tot een redelijker gemiddel
de komen. Je houdt natuurlijk de cate
gorie die uit snobisme het duurste
koopt. Maar dat is voor hun rekening."
De verkoop van de huidverzorgings
artikelen houdt de bona-fide schoon
heidsspecialiste het liefst in eigen hand.
„kneden", de verademende werking
van het vapozone-apparaat, de vakkun
dige hand die de juiste make up ten
slotte weer aanbrengt.
Nee, het is ook een noodzaak voor
de huid die dagelijks blootstaat aan
luchtverontreiniging, klimatologische
verschillen, onderhevig is aan psychi
sche invloeden. Factoren waarop voor
al de gezichtshuid scherp reageert.
„Iedere vrouw moet naar de schoon
heidsspecialiste. Zoals een gebit steeds
weer moet worden onderhouden, zo
moet de vrouw regelmatig(er) naar de
specialiste voor een huidbehandeling."
EEN DEEL VAN de drempelvrees n
de schuld van de schoonheidsindustrie,
doordat er teveel verkeerde reclame ge
maakt wordt. Teveel op glamour ge
richt," zegt mevrouw De Korte. En
over de produkten: „Voor de leek te
het vaak moeilijk kiezen. Er zijn big
voorbeeld crèmes van f3 en f7. Het
kopen bij de specialiste is een kwestie
van vertrouwen. In een parfumeriezaak
een kwestie vcrn verkoopmethode. Als
de schoonheidsspecialistes en het pu
bliek wat reëler zouden zijn om het
minder dure proéukt te proberen, dan
Ze heeft meestal een of meer merken
voor de verkoop aan haar klanten. „I^fa
de huiddiagnose verkoopt zij die artike
len die geschikt zijn voor de huid. Zij
zal nooit iets aansmeren", zegt me
vrouw De Korte. „Het streven van de
georganiseerde schoonheidsspecialistes
is vooral het vertrouwen te winnen en
geven door de behandeling. Iedereen
kan bij ons binnenlopen. Zonder enige
verplichting Zoals men een gewone
winkel binnengaat. Dan staan wij ook
wat reëler tegenover het publiek."
H ermy $ehottie
zijn er enige aanwijzingen, dat thans
vooral bij de jongeren meer tot een hu
welijk wordt overgegaan dan vroeger.
Een relatief gering aantal buitenech
telijke zwangerschappen eindigt dus
met de geboorte van een onwettig kind.
Het onwettigheidspercentage vertoont
echter een stijgende tendens: in de eer
ste helft van 1964 was het 1,76.
Van de ongehuwde moeders komt een
vrij klein deel terecht bij een hulpver
lenende instantie. Dr. Mullink legde er
dan ook de nadruk op, dat er heel wat
geselecteerd is voordat er contact met
deze vrouwen tot stand komt en dat
bijna alle publikaties over dit probleem
dientengevolge berusten op een uiter
mate geselecteerde categorie ongehuw
de moeders. Hij meent, dat dit leidt tot
een onjuiste generalisering van „de"
ongehuwde moeder: jong, dom, onerva
ren, afkomstig nit een zwak-sociaal en
belast gezin waarin zij zeker affektief
is verwaarloosd, nogal eens geestelijk
gestoord, enzovoorts. Over de verwek
ker bestaat de mening, dat hij een
sexnele lustzoeker is, die zich na zijn
lage daad niet meer om de aanstaande
moeder en haar kind bekommert.
Deze generalisering noemde dr. Mul
link een voorbeeld van onzindelijk den
ken, als men weet dat bij slechts een
minderheid van de vrouwen die aan
buitenechtelijk geslachtsverkeer deelne
men buitenechtelijke zwangerschap
volgt, dat van hen slechts ongeveer 10
percent een buitenechtelijk kind krijgt
en dat van deze ongehuwde moeders
nog maar een minderheid om hulp
vraagt. De onderzoekingen, aldus dr.
Mullink, zeggen weinig over de onge
huwde moeder maar veel over onge
huwde zwangere vrouwen die om hulp
vragen.
Volgens hem wordt ook te weinig aan
dacht besteed aan datgene waaruit dit
alles voorkomt, de buitenechtelijke con
ceptie. In 1959 heeft men bij een Ameri
kaans onderzoek de aard van de rela
tie tussen de ongehuwde moeder en de
vader van haar kind nagegaan. Daarbij
bleek, dat in ruim 33 percent van de
gevallen tussen man en vrouw een lief
desrelatie van enige duur bestond, bij
24 percent een vriendschappelijke en
bij eveneens 24 percent een vluchtige
verhouding.
Onder de vermeende vaders zijn veel
mannen die niet in gezinsverband le
ven (scholieren, studenten, militairen)
en mannen die niet in de gelegenheid
zijn om met hun sexuele partner te
trouwen, omdat ze gehuwd zijn. Hieruit
blijkt, volgens dr. Mullink, dat het on
gehuwd blijven van de aanstaande moe
der meer een selectie lijkt naar de ver
wekker dan naar de vrouw.
Over het verschijnsel van de concu-
binaten is niet veel bekend, maar toch
is een kwart tot een derde van de on
wettige kinderen uit een concubinaat
afkomstig. Een dergelijke verhouding
ziet dr. Mullink vooral als een poging
om te komen tot een gezinsverband,
tot een normaal thuis voor een man en
een vrouw die door al bestaand huwe
lijk niet met elkaar kunnen trouwen of
die 'n huwelijk met al zijn verplichtin
gen niet aan durven. De vrouw en even
tuele kinderen verkeren hier natuurlijk
in een relatief nadelige positie.
Het algemeen gangbare ongunstige
beeld van de vader van het onwettige
kind (ouder, uit een hogere maatschap
pelijke laag dan de moeder van zijn
kind, genegenheid en liefde voorwen
dend en cadeautjes kopend, alles als
middel voor sex) noemde dr. Mullink
onjuist. Volgens hem komen leeftijd en
milieu van de vader en de moeder van
het kind in het algemeen overeen en is
er wel sprake van gevoelsbetrekkingen
tussen hen. Hij acht het zelfs niet uit
gesloten, dat deze gevoelens juist bij
hen meer voorkomen dan bij partners
wier buitenechtelijke relatie geen con
ceptie tot gevolg heeft
Dr. Mullink meent, dat de problema
tiek bij man en vrouw in grote lijnen
gelijk ligt. Het zal vanzelfsprekend meer
moeite kosten om contact te leggen met
de vader dan met de moeder en meer
malen zal „de vlucht" voorkomen.
Daar artsen de zwangerschap meestal
vroegtijdig constateren, ligt hier vol
gens dr. Mullink voor hen de taak, man
en vrouw rijp te maken voor het aan
vaarden van hulp in een vroeg stadium.
Naar zijn oordeel kan juist een instel
ling als de FIOM zich zeer wel bezin
nen over de wenselijkheid, hulp aan de
man te gaan bieden al zal zij dan
misschien haar naam moeten verande
ren.
Dr. Mullink voegde hier aan toe, dat
deze hulpverlening in 'n vroeg stadium
van de zwangerschap moet beginnen en
dat als het om jonge mensen gaat
ook de ouders moeten worden ingescha
keld. Het zal van de omstandigheden
afhangen, of ook de echtgenote van een
gehuwde verwekker erbij moet worden
betrokken. Dr. Mullink heeft wel de in
druk, dat het dikwijls niet de beste hu
welijken zijn waarvan de man misstap
pen begaat.
Als de hulp slaagt, is het volgens
hem mogelijk, dat er nog minder vrij
negatieve vaderschapsakties behoeven
te worden gevoerd dan thans. Hij sug
gereerde, bij de dan nog noodzakelijke
civiele procedures meer de persoon
van de aanstaande vader en de om
standigheden waaraan het vaderschap
zijn bestaan ontleent, mee te laten spre
ken. In dit verband vestigde hij de
aandacht op het strafrecht, waarin
ook terdege rekening wordt gehouden
met de omstandigheden waaronder het
delict is gepleegd.
Dr. Mullink merkte op, dat de hulp
steeds individueel zal moeten zijn en
aangepast aan de gevonden omstandig
heden. Soms zal een echtscheiding die
een huwelijk mogelijk maakt de oplos
sing bieden, soms zal het beter zijn,
de bestaande relatie te verbreken. Uit
een onderzoek naar situatie, herkomst,
angst en problemen van de vader, zo
zei hij tenslotte, zullen wellicht betere
perspektieven groeien voor de toekomst
van het onwettige kind dat nogal eens
de rekening gepresenteerd krijgt, een
rekening, die niet met geld is te vol
doen. (ANP).
Iffllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllll
(Vervolg van pagina 1)
de kortlevende binnen bepaalde gren
zen houdt.
Bij een verwonding, bijvoorbeeld
wanneer men zich in zijn vinger snijdt,
verdwijnen de bovenste, langlevende
cellen. Daardoor vermindert ook de
remmende stof. De cellen in de lagere
indifferentie-zone delen zich dienten
gevolge sneller, dat wil zeggen, dat de
regeneratie van het verwonde weefsel
vlug op gang komt. Is het geregene
reerd, zijn er dus weer voldoende bo
venste cellen aanwezig, dan heeft ook
de produktie van de remmende stof
weer het oude peil bereikt en zet de in
differentie-zone de overproduktie stop.
Dit is een eenvoudig, maar zinvol me
chanisme.
HET KAN echter ook gebeuren dat
de remmende stof vermindert, ofschoon
in het aantal der bovenste cellen geen
verandering komt. Dan kan verande
ring in de stofwisseling van de cel d«
differentie van de bovenste cellen ver-
hindrd hebben, zodat zij niet voldoende
remmende stof produceren. Het gevolg
is dan, dat het weefsel van onderen af
gaat woekeren; een verschijnsel, dat
men o.a. bij k»-ker ziet.
Dr. Oehlert leidt uit het feit dat be
paalde stoffen huidkanker kunnen ver
wekken af, dat zij de differentiëring en
de vorming van remmende stof in de
bovenste cellen storen. Kenmerkend
voor kankercellen is, dat zij weinig ge
differentieerd zijn. Ook de onaangena
me en hardnekkige, zij het niet kanker
achtige huidkwaal psoriasis schijnt op
dergelijke wijze te ontstaan.
i
