IJmuider Courant | 1965 | 9 februari 1965 | pagina 6

A

„JE BLIJFT LACHEN"

IIP

Het Nederlands Danstheater
hedenavond in Haarlem

VERKOUDHEID?/]

„De Rechtvaardigen" van Camus

NEGEN MUZEN

Meer salaris voor
Britse artsen

few

Twee premières

Monaco bekroont film
van Manus van de Kamp

DINSDAG 9 FEBRUARI 1965

6

Studio speelt diepzinnig maar ontoneelmatig drama

Hans van den Bergh

Wetenschapsfilm uit
Utrecht bekroond

Sieto Hovings cabaret Tingel-Tangel in Haarlem

Simon Koster

Nieuwe uitgaven

hoest? keelpijn? C

GROENE KRUIS

HOESTBONBONS

De radio geeft woensdag

T elevisie pro gramma

David Koning

T.V-nabeschouwingen

Trea Dobbs

Ad Interim

b

IN HET GERAFFINEERD gebouwde „en-rond" zaaltje van de nieuwe Eind-
hovense Schouwburg heeft de toneelgroep Studio gisteravond „Les Justes" van
de Franse Nobelprijswinnaar Albert Camus gespeeld. Hoewel Camus in zijn
jeugd heeft meegewerkt aan een experimenteel toneelgroepje in Algiers en in
ander toneelwerk (met name het befaamde „Caligula") heeft blijk gegeven van
een imponerend dramatisch talent, is in het onderhavige stuk de ideeënrijkdom
hem de baas geworden. Die gedachtenwereld is op zichzelf belangwekkend
genoeg. Een aantal revolutionaire terroristen heeft van „de partij" de opdracht
gekregen de grootvorst als symbool van de tirannie in het land, te liquideren.
De idealistisch ingestelde Kaliayev komt daarbij voor de vraag te staan of men
ter bestrijding van een bloeddorstig regime zelf het recht heeft bloed te vergieten.
Het antwoord dat hij in de loop van het stuk vindt, luidt bevestigend, mits men
bewijst een rechtvaardig moordenaar te zijn, die uitsluitend om de idee heeft
gedood, en die iedere mogelijkheid tot persoonlijk voordeel uitsluit door met het
eigen leven voor zijn daad te boeten.

DAAROM SPEELT DE eigenlijke strijd
van Kaliayev zich niet af op het moment
dat hij de bom moet gooien een scène
die men uiteraard niet te zien krijgt
maar in de tweede helft van het stuk, als
hij in de gevangenis in de verleiding wordt
gebracht om gratie te vragen. Hij weigert
die kans om verder te leven echter, om
zuiverder ter wille van de absolute op
stand („la révolte" een kernbegrip in
de ideeënwereld van Camus) te kunnen
sterven.

Dit klinkt allemaal nogal erg theoretisch
en dat is het in Camus' stuk helaas ook
nagenoeg steeds gebleven. De menselijke
verhoudingen worden in „De Rechtvaar
digen" bijna nergens tastbaar en de per
sonages zijn nauwelijks meer dan schema
tische verkondigers van Camusiaanse
denkbeelden over de menselijke conditie.

DE VOORSTELLING onder regie van
Kees van Iersel heeft ook niet veel ge
daan om de concrete fabel van het stuk
zo duidelijk mogelijk te profileren. De re
gisseur heeft de schimmigheid van figu
ren en situaties nog extra onderstreept en
gemeend de dramatiek van het toneelge-
beuren afdoende te hebben gediend door
ln een irreëel grauw decor alle personages
gespannen en eentonig in een enorm tem
po te laten spreken. Hij heeft daarmee
schrijver en spelers geen grote dienst ge
daan. Desalniettemin ontstond door sommi
ge bezielde spelprestaties toch in de beste
momenten nog een wezenlijke dramatische
situatie, waarin een herkenbaar concreet
conflict plotseling een kernprobleem van
de algemeen menselijke situatie bleek te
doorlichten.

ZO WERD HET gesprek in de cel tussen
Kaliayev, gedreven vertolkt door Joop Ad
miraal en de „gewone" moordenaar
Foka (Ad Noyons) plotseling aangrijpend
toneel evenals de daarop volgende scène
met de politiechef, prachtig gedistancieerd
gespeeld door Frans Vorstman.

Overigens bleek ook in deze scènes de
ten onrechte abstraherende benadering
van Van Iersel doordat hij de gevangen
bewaker (die terzijde meeluistert en het
gesprek een paar maal onderbreekt) had
geschrapt.

Aan de wat monotoon-gespannen op
dracht, hun gesteld, voldeden de overige
«pelers redelijk wel en Liesbeth Struppert
zelfs met ontroerende overtuiging.

De vertaling van Anne-Marie Prins leek
op het oor uitermate bevredigend.

Men mag hopen dat Studio na deze
„Rechtvaardigen" er nog eens toe zal
komen Camus' reputatie als toneelschrij
ver te rehabiliteren door een opvoering van
b.v. zijn zoveel indringender drama ,.Le
Malentendu". Er schijnen gelukkig plan
nen in die richting te bestaan.

Chaplin-Sophia Loren. De Italiaanse film
producent Carlo Ponti heeft meegedeeld
dat er nog geen definitieve plannen be
staan voor een film die Charles Chaplin
zou willen maken met Sophia Loren in
de hoofdrol. Ponti zei dat Chaplin het
idee gekregen had nadat hij Sophia Lo
ren gezien had in de film „Gisteren
Vandaag, Morgen". Ponti sprak met
Journalisten op het vliegveld van Rome
voordat hij naar Nice vloog waar hij
zich zal voegen bij Sophia Loren die
daar is voor de opnamen voor de film
„Lady L".

Film van Ivens. De Stichting Filmcentrum
te Hilversum heeft de smalfilmrechten
voor Nederland aangekocht van de jong
ste film van Joris Ivens „A Valparaiso".
De film zal ten behoeve van het vor
mingswerk van de stichting worden ver
toond.

Litteraire Churchill-prijs. Cassels, de uit
gevers van de werken van Sir Winston
Churchill, hebben bekend gemaakt dat
zij de „Winston Spencer Churchill-prijs"
instellen, die de grootste van Engeland
zal zijn. De prijs 5000 pond zal om
het jaar toegekend worden voor 't beste
werk over enig aspect van de geschiede
nis van de Engelssprekende volkeren
aan auteurs beneden de 35 jaar. De prijs
dient om jonge historici aan te moedigen.
luliana-Boudewynprtjs. De Juliana-Bou-
dewijnprijs van de gemeente Heer voor
de beste publicatie op populair-weten-
schappelijk- of journalistiek gebied met
betrekking to Nederlands- of Belgisch
Limburg, is in de raadszaal van Heer
uitgereikt aan dr. L. Roppe, gouverneur
des Konings in Limburg te Hasselt, o.m.
voor zijn publikatie „Een omstreden
Huwelijk" (over de correspondentie van
Willem I en gravin Henriette d'Oultre-
mont, die op 17 februari 1841 met de ko
ning in het huwelijk trad).

Rudi van Dantzig. Rudi van Dantzig,
choreograaf en balletmeester van Het
Nationale Ballet is door het London
Dance Theatre uitgenodigd om zijn bal
let „Jungle" bij dit gezelschap in te stu
deren Het ligt in de bedoeling dat het
werk in het nieuwe seizoen van deze
groep in première zal gaan. De hoofdrol
die in Nederland door Maria Koppers
werd gedanst, zal in Engeland waar
schijnlijk worden overigenomen door de
ook in Nederland bekende ballerina
Belinda Wright.

Reina Prinsen Geerligs-prys. De Stichting
Reina Prinsen Geerligs Fonds heeft weer
haar jaarlijkse litteraire jeugdprijs uit
geschreven: voor auteurs die op 24 no
vember van dit jaar de leeftijd van
20 jaar hebben bereikt en niet ouder
zijn dan 25 jaar. De prijs bedraagt 200
gulden. De jury die de ingezonden wer
ken zal beoordelen, bestaat uit Nel
Noordzij, Willem Brandt, C. Stempels,
Julien Weversbergh en Paul de Wispe-
lare. De inzendingen (naar het secre
tariaat van de stichting: Koninginneweg
weg 121, Amsterdam) moeten vóór 1 juli
worden verstuurd.

t/vwwvwwvwwwwwwvwwvwwwwwww*

Ad van Gessel, Aart Staartjes, Jurg
Molenaar, Joop Admiraal en Liesbeth
Struppert in „De Rechtvaardigen"
van Camus.

De Nederlandse film „Protoplasma-stro-
mingen" heeft op het Internationale Festi
val van de Wetenschappelijke Film, dat
om de twee jaar door de Brusselse Vrije
Universiteit wordt georganiseerd, twee
prijzen gewonnen.

De film, die vervaardigd is door de
Stichting Film en Wetenschap in Utrecht,
verwierf de Prix de la Recherche Scienti-
fique en de prijs voor de beste botanische
film. De makers van de film zijn dr. H. P.
Bottelier en dr. L. Anker, beiden weten
schappelijk medewerker van het Botanisch
Laboratorium van de Rijksuniversiteit in
Utrecht, en de cineast R. Groot.

CURD JÜRGENS IN ZIEKENHUIS
OPGENOMEN

De Duitse acteur Curd Jürgens is maan
dag in een ziekenhuis opgenomen. Hij lijdt
aan geling. Van de zijde van het British-
American Hospital te Nice is verklaard,
dat Jürgens vermoedelijk verscheidene
dagen in het ziekenhuis zal moeten blijven.

i

SIETO HOVINGS cabaretgezelschap Tingel-Tangel heeft voor het eerst
na drie jaar een voorstelling in Haarlem gegeven, en het feit dat de Stads
schouwburg bij die gelegenheid uitverkocht was bewijst wel dat het reeds lang
in Amsterdam gehuisveste troepje ook buiten de hoofdstad een goede reputatie
heeft gekregen. De voorstelling van gisteravond heeft die reputatie grotendeels
wel gehonoreerd.

q<" imriï (Ttct'r

tr(l fï9.TP!

BIJ EEN BEOORDELING van de pres
taties van Hoving en de zijnen dient men
ervan uit te gaan dat hun repertoire en
hun stijl volkomen zijn afgestemd op de
dimensies en de intieme sfeer van hun
Amsterdams miniatuur-theatertje, waar
door zij bij optreden in een schouwburg
van heel ander formaat een aanzienlijke
handicap moeten overwinnen. De af
stand tot het publiek en de toneelruimte
die zij hebben te vullen zijn veel groter
dan waaraan zij gewend zijn en zelfs het
effect van bepaalde teksten kan gemakke
lijk verloren gaan in een minder besloten
omgeving dan waarvoor ze zijn bedoeld.
Dat vele nummers van het programma
Je blijft lachen" ondanks die handicap
ook hier wel insloegen pleit dus zonder
twijfel voor de kwaliteit van verscheidene
teksten en voor de talenten van de uit
voerders.

SIETO HOVING IS, zoals men weet, een
in hoofdzaak sociaal-kritisch cabaretier,
wiens humor dikwijls nogal wrang is. Hij
is zelfs op z'n best niet alleen als tekst
schrijver maar ook als conferencier -r*
wanneer hij op z'n scherpst is; luchtige
grapjes gaan hem veel minder goed af
dan bijtende ironie. Hoving is een spot
ziek waarnemer van het maatschappelijk
leven en daarop weet hij zijn ironische pij
len danook gewoonlijk het raakst af te vu
ren. Zijn spot wordt minder oorspronke
lijk, minder vindingrijk als hij de poli
tiek en de politici tot doelwit neemt; dan
komt hij dikwijls niet verder dan de ge
ijkte grapjasserij die al tot gemeenplaats
is geworden. Maar als hij de hebbelijk
heden en onhebbelijkheden van mensen
in de samenleving of allerlei onzinnige
maatschappelijke verschijnselen op de
korrel neemt, kan hij heel beste resulta
ten bereiken. De kostelijke persiflage op
de schijnheiligheid van cocktail-parties.
„Het zit ons tot hier", en de bijzonder rake
afrekening met moderne reclame-leuzen,
„Nou, en?", zijn daar uitstekende voor
beelden van.

ALS CONFERENCIER was Hoving gis
teravond het best nè de pauze, toen hij
het droeve lot van „belangrijke mensen"
in onze tijd op oerkomische wijze uit
beeldde. Zijn vrouw, Marijke Hoving,
blonk uit in haar ontroerende vertolking
van een onbegrepen meisje in „Zulke

LONDEN (Reuter) De 23.000 huis
artsen van de Britse gezondheidsdienst
krijgen in totaal een salarisverhoging van
ruim 55 miljoen gulden. De voorstellen
daartoe zijn door premier Wilson aan
vaard. Het gemiddelde huisartsensalaris
zal van ruim 27.000 gulden per jaar ver
hoogd worden tot iets meer van 30.000
gulden. Het leeuwedeel van het geld gaat
echter naar die artsen, die hulpkrachten
in dienst hebben en hoge huren moeten
betalen.

De salarisverhoging is over het alge
meen niet gunstig ontvangen door de
artsen. Bij de militante groep van de vijf
duizend leden tellende vereniging van huis
artsen wordt over een stakingsactie gespro
ken.

In een verklaring van de Britse artsen
vereniging wordt gezegd, dat de toestand
bij de huisartsen en de omstandigheden
bij hun werk, die al kritiek waren, nu
alarmerend zijn geworden.

blqemen',' en als boeren,vrouwtje in de
venijnige satire op een zondig dorp. Paul
Deen, die al lang een knap acteur was
voordat hij naar het cabaret overstapte,
was voortreffelijk in het reeds genoemde
nummer „Nou, en?" en in zijn parodie
op Soekarno, ook al moest hij het daarbij
met een nogal matige tekst doen. Het
vierde lid van het troepje, Maria de Booy,
bereikte een komisch hoogtepunt in „Voor
mij hoeft het niet", een persiflage op de
perikelen van een voor het society-leven
opgedirkte burgerjuffrouw. John van der
Puil zorgde aan de piano voor begelei
ding in een niet zo gemakkelijk in 't ge
hoor liggende maar wel frisse moderne
stijl.

Er viel, alles bijeen genomen, inderdaad
heel wat te lachen en dat heeft het tal
rijke publiek danook volop gedaan. Het
zou mij verwonderen als Tingel-Tangel
voor zijn volgende voorstelling in Haarlem
wéér drie jaar zou wachten.

DE MAN DIE NIET WILDE ZWEM
MEN" van Edgar Wallace, vertaald doo

O. Falk (een uitgave van Bruna en Zoon
in de Zwarte Beertjes-reeks).

Wallace op het terrein van de poli
tieke samenzwering. De naam van de
schrijver staat bij voorbaat borg voor
een interessant verhaal en een goede
plot. „De man die niet wilde zwem
men" stelt die verwachting niet teleur.

DE ONTMOETINGdoor Anton Goo
ien, uitgegeven in de Nimmer Dralend
"Reeks van Nijgh en Van Ditmar.

Een jonge boer heeft tijdens de oor
log een ontmoeting met een vrouw. Zij
is een onverschrokken studente, die to
taal anders geaard is als de echtge
note van de boer. Buiten die echtgenote
om voltrekt zich de ontmoeting. De
sentimenten bij de jonge mensen gaan
diep. Het gevolg is een roekeloosheid,
die hen beiden het leven kost. De
vrouw van de boer blijft achtér, on
wetend van het verbond dat tussen de
twee heeft bestaan.

DE VOORSTELLING die het Nederlands Danstheater vanavond 9 februari
in de Haarlemse Stadsschouwburg geeft, omvat twee werken, die als premières
voor Haarlem kunnen worden beschouwd. Het eerste is door Benjamin Harkarvy
in opdracht van het ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen ge
maakt onder de titel Recital voor cello en acht dansers bij de zesde solosuite
voor het genoemde instrument van Johann Sebastian Bach. Het is een bijna te
nadrukkelijk nuchter, maar toch wel heel interessant muziekballet geworden.
Op geen enkele wijze heeft de choreograaf getracht aan de visuele vertolking
een buiten zijn vermogen liggende diepzinnigheid te verbinden. Evenmin heeft
hij zich laten verleiden tot de wel effectieve behaagzucht, die vroegere choreo
grafieën van hem het kenmerk van niet meer dan oppervlakkig amusement ver
schaften. In dit geval echter heeft hij zich strikt gehouden aan de oplossing van
technische vraagstukken. Bij deze objectiviteit mist men bij de melodische pas
sages evenwel de dynamiek van een artistieke persoonlijkheid.

DIT LAATSTE IS temeer opvallend
door het bijna moedwillig ontbreken van
de toch al niet sterke spanningen bij het
nonchalante opkomen en terugtreden van
de dansers, die zich overigens voorbeeldig
kwijten van hun uiteenlopende taken.
Daarentegen is het Harkarvy gelukt Bach
qua stijl aanzienlijk te benaderen bij zul
ke barokke elementen als galanterie en
finesse in expressieve details. Eigenlijk
:ou men dit ballet herhaaldelijk moeten
zien om het ook naar structurele waarde
te kunnen analyseren. Volgens de eerste
indruk heeft Harkarvy met opmerkelijke
beheersing de door de componist gesugge
reerde meerstemmigheid uitgewerkt. Voor
die schijnpolyfonie had Bach maar één
violoncello nodig. Dansers gebruiken dan
wel hun lichamen als instrumenten, doch
zijn tenslotte mensen. Harkarvy heeft
daarom een zeer aanvaardbare kunst
greep toegepast door zijn ensemble te la
ten bestaan uit acht leden, een voor Bach
ê'ymbdft'scH getSï. Dit valt in de opeen
volgende delen, t- er zijn er zeven in
niet altijd direct verklaarbare verhoudin
gen uiteen. Merkwaardig is het bovendien,
dat de balletmeester zoveel meer thema
tisch materiaal en contrasubjecten nodig
heeft gehad dan de toondichter. Nog
merkwaardiger is het, dat Harkarvy
slechts sporadisch en nauwelijks opvallend
het voorbeeld van Bach heeft gevolgd door
gegevens van oude dansvormen te sti
leren. De in het programma genoemde
decors van Daniel Karman blijken in de
praktijk in de letterlijkste zin van het

woord zetstukken te zijn, namelijk stoelen
tegen een horizon.

NIEUW VOOR Haarlem is eveneens
Image met de toevoeging Pop Beat '65
door Job Sanders, gemaakt in opdracht
van het Genootschap voor Reclame en
voor het eerst vertoond op de feestelijke
vooravond van het onlangs gehouden con
gres daarvan. Ook dit werk bestaat cu
rieus genoeg uit zeven taferelen, maar
daarmee houdt dan ook de vergelijking
op. Bij luide klanken op bondige ritmen
wordt telkens een aanloop genomen tot
kennelijk amusant bedoelde persiflages op
moderne idolen, zoals die in het adverten
tiewezen worden gecultiveerd. Even tel
kens echter is de choreograaf overgegaan
tot voornamelijk pantomimische koddig
heid. Dweepzieke tieners, bromnozems en
provo's (zoals men tegenwoordig op
wetenschappelijke gronden moet zeggen)
passeren amechtig de revue, waarbij al
spoedig het bewegingsmateriaal ontoerei
kend blijkt te zijn. Er zijn wel een paar
aardige visuele grappen, doch het geheel
is beneden het mogelijk gewenste cabaret
niveau gebleven bij gebrek aan parodisti
sche scherpte en het nodige cynisme. Hier
wederom niets dan lof voor de uitvoering,
waarin ook minder vooraanstaande krach
ten van het gezelschap dankbare kansen
hebben gekregen.

Behalve de reprise van Repetitie door
Hans van Manen op de Kuhnau-variaties
van Hendrik Andriessen staat nog Opus
twaalf van dezelfde choreograaf op mu
ziek van Béla Bartók op het programma.

Advertentie

helpen probaat en smaken heerlijk! V:

HILVERSUM I. 402 m. 7.00 VARA. 9.40
VPRO. 10.00-24.00 VARA.

VARA: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Socialistisch strijdlied. 7.23
Lichte grammofoonmuziek. (7.30 Van de
voorpagina, praatje). 8.00 Nieuws en socia
listisch strijdlied. 8.15 Lichte grammofoon
muziek en reportages. 8.50 Ochtendgym
nastiek voor de vrouw. 9.00 Kookpraatje.
9.05 Klassieke grammofoonmuziek. 9.35
Waterstanden. VPRO: 9.40 Schoolradio.
VARA: 10.00 Romantische amusementsmu
ziek (gr.) 11.00 Nieuws. 11.02 Voor de
vrouw. 11.40 Pianorecital: moderne mu
ziek. 11.55 Instrumentaal ensemble en
zangsolisten. 12.22 Voor het platteland.
12.27 Mededelingen t.b.v. land- en tuin
bouw. 12.30 Orgelkwartet. 12.55 Actualitei
ten. 13.00 Nieuws. 13.15 Kalender. 13.20
Stereo: Licht instrumentaal sextet. 13.45
Gesproken portret. 14.00 Twee piano's:
moderne muziek. 14.15 Radio kamerorkest
en solisten: klassieke muziek (opn.) 14.50
Kamerpraat. 15.00 Voor de jeugd. (Om
16.00 Nieuws) 16.50 Voor de zieken. 17.20
Promenade-orkest amusementsmuziek
(opn.) 17.50 Overheidsvoorlichting: Geven
en nemen. Tips voor de weggebruikers.
18.00 Nieuws. 18.15 Actualiteiten. 18.20 Uit
zending van de Boeren Partij. Sprekers:
Mej. M. Lukkes en de heer Th. J. de Groo-
te. 18.30 Stereo: Rumba-Tango-orkest en
zangsolisten. 19.00 Voor de kinderen. 1'9.10
Jazzmuziek. 19.30 Artistieke staalkaart.
20.00 Nieuws. 20.05 Stereo: Dansorkest en
zangsolisten. 20.40 Klokken, bellen en trei
nen, hoorspel. 21.40 Lichte orkestmuziek
(gr.) 22.00 Licht orkest. 22.25 -Nieuws van
het Eurosongfestival. 22.30 Nieuws. 22.40
Franse chansons. 22.55 Tussen stilstand
en beweging, lezing. 23.10 Viool en klave
cimbel: klassieke muziek. 23.30 Moderne
kamermuziek (opn.) 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00-24.00 NCRV.

NCRV: 7.00 Dagopening. 7.10 Klassieke
grammofoonmuziek. 7.30 Nieuws en herha
ling SOS-berichten. 7.45 Radiokrant. 7.55
Lichte grammofoonmuziek. 8.15 Gewijde
muziek. 8.30 Nieuws. 8.40 Lichte grammo

foonmuziek. 9.00 Voor de zieken. 9.40 Voor
de vrouw. 10.10 Moderne grammofoonmu
ziek. 10.30 Morgendienst. 11.00 Geestelijke
liederen. 11.30 Lichte grammofoonmuziek.
11.50 Twaalf uurtje: cabaretprogramma.
12.05 Accordeonspel met kwartetbegelei
ding. 12.27 Mededelingen t.b.v. land- en
tuinbouw. 12.30 Nieuws. 12.40 Variant: ra-
dio-snelbuffet. 13.30 Vocaal ensemble en
licht instrumentaal kwartet. 14.00 Boeren
en burgers in Buitenveen, hoorspel, (dl. 18).
14.25 Klassieke kamermuziek (gr.) 14.50
Semi-klassieke orkestmuziek (gr.) 15.50
Bijbelvertelling voor de jeugd. 16.00 Voor
de jeugd. 17.15 Eurojazz. 17.45 Accordeon-
muziek (gr.). 18.00 Vocaal ensemble met
orgelbegeleiding. 18.30 Het spektrum: nws
uit de Protestants-Christelijke organisaties
18.45 Nieuwe grammofoonplaten. 19.00
Nieuws en weerpraatje. 19.10 Radiokrant.
19.45 Op de man af, praatje. 19.50 Rusalka,
opera (gr.). 22.30 Nieuws. 22.40 Avondover
denking. 22.55 Gewijde koormuziek (gr.)
23.10 Leven om te spreken spreken om
te leven, gesprek. 23.35 Lichte grammo
foonmuziek (gr.). 23.55-24.00 Nieuws
BRUSSEL 324 m.

12.00 Nieuws. 12.03 Grammofoonmuziek.
12.15 Gevarieerde muziek (Om 12.25 Weer
bericht en mededelingen voor de scheep
vaart). 12.50 Beursberichten en program
ma-overzicht. 13.00 Nieuws. 13.20 Kamer
muziek. 14.00 Nieuws. 14.03 Schoolradio.
14.20 Jeugd- en kinderkoorzang. 14.30 Voor
de jeugd. 14.50 Jeugd- en kinderkoorzang.
15.00 Nieuws. 15.03 Zuid-Amerikaanse mu
ziek. 15.15 Voor de kinderen. 16.00 Nieuws.
16.03 Beursberichten. 16.09 Engelse les.
16.24 Genremuziek. 16.45 Koorzang. 17.00
Nieuws. 17.15 Programma voor de tieners.
18.00 Nieuws. 18.03 Voor de soldaten. 18.30
Lekenmoraal en -filosofie. 18.40 Sportkro
niek. 18.54 Lichte muziek. 19.00 Nieuws en
radiokroniek. 19.40 Jeugd en muziek. 20.00
Openbaar kunstbezit. 20.15 Amusements
muziek. 21.00 Kamermuziek. 21.30 Volks
dansen. 22.00 Nieuws. 22.15 Jazzmuziek.
22.45 De Zeven Kunsten. 23.00 Nieuws.
23.05 Muziek uit vroeger jaren. 23.30
Amusementsmuziek. 23.55 Nieuws. 24.00-
0.45 Voor de scheepvaart

VOOR DINSDAG
NEDERLAND 1

VARA: 14.05-14.30 Schooltelevisie. NTS:

19.00 Weekjournaal voor Gehoorgestoor
den. 19.30 Engelse les. 20.00 Journaal.
20.20 Nederlands Songfestival. KRO: Ha
zei Dorothy's new cliënt, T.V.-film
21.10 Jan en Alleman, amusementspro
gramma. 21.35 Programma gewijd aan de
schrijver Karl Marx. 22.10 Vanavond in
Nieuwspoort, parlementaire rubriek. NTS:
22.35-22.50 Journaal.

NEDERLAND 2

NTS: 20.00 Nieuws in het kort. AVRO

20.01 Cara Williamsgetrouwd, onge
trouwd, T.V.-film. 20.25 Artistieke ontmoe
tingen. NTS: 21.10 De 5e Colonne, T.V.-
sport, documentaire.

VOOR WOENSDAG

NEDERLAND 1

NTS: 17.00 De Verrekijker Interna
tionaal jeugdjournaal. VARA: 17.10-17.45
Voor de kinderen. NTS: Teleac Inlei
ding door Z. Exc. Minister Mr. Th. H. Bot.
19.05 Teleac Eerste hulp in en om de
woning, televisiecursus. NCRV: 19.30 Ba
rend de Beer. 19.35 Dzjes zien, jazzpro
gramma. NTS: 20.00 Journaal. 20.20 Neder
lands Songfestival 1965. NCRV: 20.45 At
tentie. 21.05 Eén tegen allen, wedstrijd
programma. 22.30 Allen tegen één?, avond
sluiting. NTS: 22.35 Journaal. 22.40-23.10
Teleac Moderne onderwijsmethoden en
didactiek, televisie-cursus.

NEDERLAND 2

NTS: 20.00 Nieuws in het kort. VARA
20.01 Orgelspel en zangsoliste. 20.20 Wat
zegt zo'n naam u nog? 20.45 Sport met
Spaak, Spaak met sport. 21.45 Gesprek in
de nacht, TV-spel.

Jan Wolkers, beeldhouwer-auteur,
is vanavond bij de AVRO-televisie te
gast in „Artistieke ontmoetingen". Hij
wordt geïnterviewd door mr. J. D. M.
van Straten.

In dit ballet, waarvoor Co Westerik een
achterdoek met een vingerwijzing (en in
derdaad: bijna steeds komen de uitvoe
renden van links en gaan naar rechts)
ontwierp, zijn de solistische rollen aan
Alexandra Radius en Jaap Flier toever
trouwd.

Manus van de Kamp, samensteller
regisseur bij de K.R.O. („Ik ontwerp, re
gisseer en monteer mijn films zelf; dat
is de enige oplossing") heeft alweer een
internationale prijs gehad: uit handen van
de Monegaskische minister voor Cultuur
ontving hij dit weekeinde in het Palais
des Beaux Arts te Monte Carlo als prijs
een bronzen duif voor zijn t.v.-documen
taire „De Gave". Zeven jaar werkt
Manus van de Kamp nu al bij de KRO-t.v.
Daarvóór was hij na zijn studie op de to
neelacademie te Maastricht, acht jaar
free-lance toneelspeler.

Zijn bekroonde film „De Gave" ge
maakt met Piet Kaart, werd halverwege
1963 uitgezonden. Het is een impressie
van de reacties bij kinderen en hun
ouders, die een bedevaart naar Lourdes
maken. „We zijn met een trein vol zieke
kinderen mee naar Lourdes gegaan," ver
telt Van de Kamp. We hadden als erva
ring dat het belang van Lourdes in de
eerste plaats is dat mensen, die in een
lichamelijk of geestelijk isolement gelegen
hebben, anderen met dezelfde problemen
ontmoeten. Zoiets relativeert hun eigen
problemen. In de tweede plaats is belang
rijk dat deze confrontatie gebeurt op een
religieus vlak. Ik heb op de heenweg ver
bitterde, eenzame mensen gezien. Ze wa
ren gewoon anderen geworden op de
terugweg. Ze konden ineens afstand ne
men van h.un, eigen problemen. We kun-
nen een nieuw leven beginnen, zeiden
sommiggn.,

De bekroning is tevens een groot com
pliment voor Piet Kaart, die aldus Van
de Kamp meer dan subliem gefilmd
heeft. Zeker is nu al dat België, Duitsland
en Monaco de film binnenkort op het
scherm gaan brengen. Manus van de Kamp
vertrekt woensdag voor een week naar
Curacao samen met cameraman Ad
Braamhorst. Hij gaat een film maken van
wat de marine op dat eiland doet.

Het Eurovisie-songfestival, waar we
door Corry en Teddy zo verknocht aan
zijn geraakt, is al weer aan de voorronden
begonnen. De laatste jaren zijn die natio
nale finales lijdenswegen geweest voor de
organisatoren, maar het ziet er naar uit
dat men voor dit jaar een gelukkige oplos
sing heeft gevonden, die zowel de liedjes
als de zangeressen en zangers recht doet.
Op maandag, dinsdag, woensdag, donder
dag en vrijdag zingen respectievelijk Trea
Dobbs, Ronny Tober, Connie van den
Bosch, Gert Timmerman en Shirley ieder
drie liedjes, waarna drie jury's (een des
kundige jury, een semi-deskundige persju
ry en een ondeskundige jury van het pu
bliek) door stemming uitmaken met welk
van Je drie liedjes de zanger of zangeres
zaterdagavond in de finale zal uitkomen.
In die eerste ronde wint de zanger dus al
tijd, alleen twee van zijn drie liedjes ver
liezen. Dat is al een hele troost. Bovendien
kan de keus was rustiger en evenwichtiger
worden gemaakt, omdat het immers ge
makkelijker is uit drie liedjes gezongen
door dezelfde zangeres een eerste keus te
maken, dan uit zoveel verschillende lied
jes gezongen door zoveel verschillende
zangers te moeten kiezen. Tenslotte is er
nog het voordeel dat men in de loop der
week bij zichzelf heeft kunnen nagaan
welk liedje het best in het geheugen i»
blijven hangen.

Gisteren trad als eerste Trea Dobbs aan.
Zij zong de liedjes „Stad", „Ploem, ploem
Jenka" en „Kijk maar niet om". Aan
haar interpretatie lag het niet dat zowel
„Stad" als „Kijk maar niet om" weinig
opmerkelijks te bieden hadden, niet wat
hun tekst betreft (al deed het deugd dat
die tenminste niet banaal was, alleen
maar weinig oorspronkelijk) maar ook
niet wat hun muziek betreft. Alleen
„Ploem, ploem, Jenka" sprong er zowel
door de tekst als de melodie een beetje
tussen uit, al kon ik er niet kapot van ra
ken, want het was toch wel een èrg licht-
gewichtje. „Ploem, ploem" won dus te
recht, met „Stad" als goede tweede, ter
wijl „Kijk maar niet om" met drie stem
men duidelijk de rode lantaarn droeg. Van
wie de liedjes waren kregen we nog niet
te horen. We kregen toch al niet te veel te
horen nadat de uitslag bekend was, want
terwijl Teddy Scholten als presentatrice
nog iets wilde zeggen zette Dolf van der
Linden al haastig een fanfare in en werd
het beeld weggedraaid, om plaats te ma
ken voor de klok, die schoksgewijs gedul
dig nog ruim een minuut in 't beeld bleef
voordat de hoofdfilm de aandacht opeiste.
Een ietwat soigneuzer slot was wel op zijn
plaats geweest, maar misschien dorst men
het niet aan met de tijdlimiet te spotten
omdat Piet te Nuyl jr, VARA's vadertje

tijd, op de voorste rij zat toe te kijken