SHIRLEY
PANDA EN DE DRUMDRUMS
DE STERRENHEMEL IN MAART 196
„DE DODE BRUID" door dr. Robert van Gulik
Monokini is
nu legaal
in Frankrijk
,SCHEIDINGSPLANNEN' VOOR
DE TWEELING VAN TURIJN
$"£-«
Ons vervolgverhaal
t/oor Charlotte Brontë
11
DINSDAG 2 MAART 1965
y o/^
^/gkote/
Ct." MAN<fH
TWEELINGEN I
PROCYOnQT BtTELGLüS
KLEINE HOND 0^\
-5^*^ LAU EN
f WANS HESBEN ALLE
GELEGENHEID, EDELACHTBARE!
ALS IE BALEN ZOUT ONDER DE
R'JST BALEN ZOUDEN MENGEN,
k EN 10 VERSCHEPEN...
PRECIES
TSJIAOTAI... MAAR
HOE BEGINNEN WE WE
KUNNEN TOCH NIET ELKE
BAAL LATEN NA-
k. KUKEN.../ V;
IISuüULIIjULüI
p O O O^^mm
EDDt/42&$ai
EQDr4^H
pao i
PQDL«^fl
i-üDciSggM
IPPD'^v^a
p
ACHTBARE
OE PRE- ^g|
FEKT NOEMDE
GEEN ENKELE NAAM. IK
MOET BEGINNEN MET
S. IEDEREEN TE VER-
\|\s. DENKEN S
EWWWWWMWWWW
148)
De leraar gaf haar een paar minu
ten om tot rust te komen en na te
denken, voordat hij weer tot de aan
val overging. Eén keer bewogen zijn
lippen om iets te zeggen, maar hij
bedacht zich en verlengde de pauze.
Shirley keek naar hem op. Als hij een
onverstandige emotie had laten blij
ken, zou het resultaat misschien een
hardnekkig volhouden van de stilte
zijn geweest; maar hij zag er kalm,
sterk en betrouwbaar uit.
„Ik kan het beter aan u vertellen
dan aan mijn tante," zei zij, „of aan
mijn nichtjes of mijn oom. Zij zou
den allemaal zo'n gedoe maken en
dat is het nu juist waar ik zo bang
voor ben de opschudding, de ge
jaagdheid, het éclat; kortom; ik heb
het nooit prettig gevonden het middel
punt van een kleine huiselijke draai
kolk te zijn. U kunt wel tegen een
stootje hè?"
„Ook tegen een harde, als het no
dig is."
Er bewoog geen spier van 's mans
lichaam en toch klopte zijn grote hart
snel in zijn brede borst. Wat ging zij
hem vertellen? Was er een onherstel
baar kwaad gebeurd?
„Als ik gedacht had dat het juist
was om naar u toe te gaan, zou ik
de zaak geen ogenblik geheim gehou
den hebben," ging zij verder.
„Ik zou het u direkt verteld heb
ben en u om raad hebben gevraagd."
„Waarom was het niet juist om
naar mij toe te komen?"
„Het was misschien wel juist dat
bedoel ik niet; maar ik kon het niet
doen. Het was alsof ik geen recht had
om u lastig te vallen: het ongeval be
trof mij alleen. Ik wilde het voor
mij houden en de mensen vinden dat
niet goed. Ik zeg u, dat ik het ver
schrikkelijk vind het voorwerp van
bezorgde aandacht te zijn of een on
derwerp van dorpspraat. Bovendien
gaat het misschien zonder gevolgen
voorbij God weet het!"
Ofschoon Moore gefolterd werd door
onzekerheid, vroeg hij niet dadelijk
een verklaring; hij verried noch door
een gebaar, noch door een blik of een
woord zijn ongeduld. Zijn kalmte
maakte Shirley ook kalm; zijn ver
trouwen stelde haar gerust.
„Kleine oorzaken kunnen grote ge
volgen hebben," merkte zij op terwijl
zij een armband van haar pols los
maakte; toen knoopte zij haar mouw
los en sloeg deze gedeeltelijk op.
„Kijk eens hier, meneer Moore."
Zij toonde hem een litteken op haar
blanke arm het leek op een diepe,
maar genezen inkerving het had
iets van een brandwond en van een
snee.
„Ik zou dit aan niemand in Briar-
field laten zien behalve aan u, omdat
u het kalm kunt opnemen".
„Er is toch zeker niets in dat klei
ne litteken om geschokt te zijn: de
verklaring zit in zijn geschiedenis".
„Zo klein als het is heeft het mij
toch slapeloosheid bezorgd, mij ze
nuwachtig en mager gemaakt en in
de war gebracht; omdat ik door dat
littekentje rekening moet houden met
een mogelijkheid, die verschrikkelijk
is".
De mouw werd weer naar beneden
gestroopt; de armband weer vastge
maakt.
„Weet u dat u veel van mij vergt?"
zei hij glimlachend. „Ik ben een ge
duldig man, maar mijn pols klopt
steeds sneller".
„Wat er ook gebeurt, u blijft mijn
vriend, meneer Moore. Ik zal baat
vinden bij uw zelfbeheersing en u
zult mij niet aan de genade en onge
nade van zenuwachtige lafaards
overlaten?"
„Ik beloof niets op het ogenblik.
Vertelt u mij wat er gebeurd is en
dan kunt u iedere belofte van mij
vragen, die u maar wilt".
„Het is een heel kort verhaal. Ik
had op een dag een wandeling ge
maakt met Isabella en Gertrude, zo
wat drie weken geleden. Zij waren
eerder thuis dan ik; ik bleef achter
om iets tegen John te zeggen. Nadat
ik hem verlaten had liep ik voor mijn
plezier nog wat in de laan te wande
len, waar alles stil en schaduwrijk
was: ik was moe van het gebabbel
met de meisjes en ik had geen haast
mij weer bij hen te voegen. Terwijl
ik tegen de paal van het hek leunde
en in gelukkige overpeinzingen over
mijn toekomstige leven verdiept was
want die morgen verbeeldde ik
mij, dat de gebeurtenissen een wen
ding namen, die ik allang gewenst
had
„Aha! Nunnely was de vorige avond
bij haar geweest!" dacht Moore on
dertussen.
hoorde ik een hijgend geluid;
een hond kwam de laan oprennen. Ik
ken de meeste honden in deze buurt.
Het was Phoebe, een van de jacht
honden van de heer Sam Wynne. Het
arme dier holde met haar kop naar
beneden en de tong uit haar bek; ze
zag er uit alsof ze kapot geslagen
was. Ik riep haar; ik was van plan
haar mee te lokken naar het huis en
haar daar wat te drinken en te eten
te geven; ik was er zeker van dat ze
mishandeld was: de heer Sam ran
selt zijn honden op een vreselijke ma
nier. Ze was te gejaagd om te weten
wie ik was; en toen ik een poging
deed haar kop te aaien, keerde ze
zich om en hapte naar mijn arm. Ze
beet zó diep, dat er bloed uit kwam en
rende toen hijgend verder. Vlak daar
na kwam de opzichter van de heer
Wyne er aan, die een geweer bij zich
had. Hij vroeg of ik een hond had ge
zien; ik vertelde hem van Phoebe.
„Legt u Tartaar maar vast, juf
frouw" zei hij, „en zeg tegen uw
huisgenoten dat zij beslist binnen moe
ten blijven; ik zit Phoebe achterna
om te trachten haar dood te schieten
en de stalknecht is een andere kant
op gegaan. Ze is dol".
De heer Moore leunde achterover
in zijn stoel en sloeg de armen
over zijn borst. Juffrouw Keeldar nam
weer haar vierkante zijden lapje op
en ging verder met het borduren van
een krans parmezaanse viooltjes.
„En u hebt het aan niemand ver
teld, geen hulp, geen genezing ge
zocht: u wilde niet naar mij komen?"
„Ik ben tot de deur der leerkamer
gekomen; toen had ik geen moed
meer. Ik gaf er de voorkeur aan de
zaak in de doofpot te stoppen."
„Waarom? Wat kan ik meer ver
langen in deze wereld dan u van nut
te zijn?"
„Ik kon er geen aanspraak op ma
ken".
„Afschuwelijk! En u hebt niets ge
daan?"
„Jawel; ik ben regelrecht naar de
bijkeuken gelopen, waar ze het groot
ste deel van de week aan het strij
ken zijn, nu ik zoveel gasten in huis
heb. Terwijl het meisje bezig was
met plooien of stijfselen, nam ik een
italiaans ijzer uit het vuur en hield
de lichtrode gloeiende punt tegen mijn
arm. Ik duwde hem er flink in; daar
door werd het wondje uitgebrand.
Toen ging ik naar boven".
„Ik wed, dat u zelfs niet éénmaal
gekreund hebt?"
„Dat weet ik heus niet. Ik voelde
me erg ongelukkig. Helemaal niet
flink of rustig, geloof ik. Er was geen
kalmte in mijn geest".
„Er was wel kalmte in uw persoon.
Ik herinner mij dat ik aldoor terwijl
wij aan de lunch zaten, heb zitten
luisteren of u bewoog in de kamer
daarboven; alles was stil".
„Ik zat op het voeteneind van het
bed en wenste maar dat Phoebe mij
niet gebeten had".
„En alleen! U houdt van de een
zaamheid".
„Wat bedoelt u?"
„U versmaadt sympathie".
„Is dat zo, meneer Moore?"
„Met uw krachtige geest moet u
zich onafhankelijk voelen van hulp,
raad of gezelschap".
„Het zij zo indien u dat genoegen
doet".
Zij glimlachte. Zij ging zorgvuldig
en vlug door met borduren; maar er
glom iets aan haar wimpers, toen
glinsterde het en daarna viel er een
druppel.
De heer Moore leunde voorover op
de tafel, bewoog zijn stoel, verander
de van houding.
„Als het niet zo is", vroeg hij met
een eigenaardige, zachte verandering
van klank in zijn stem, „hoe is het
dan?"
„Ik weet het niet".
„U weet het wèl, maar u wilt het
niet zeggen: alles moet in uzelf opge
sloten worden".
(Wordt vervolgd)
Eind 1958 bracht een Italiaanse in Turijn
twee meisjes ter wereld die ter hoogte van
't bekken aaneengegroeid waren. Zij werd
operatief verlost en haar Siamese tweelin-
getje was zo zwak dat men ernstig aan hun
levenskansen twijfelde. Toch gelukte hei
artsen, geholpen door een staf van specia
listen, de babies in leven te houden. Lang
zaam, omringd door de liefderijke zorgen
van twee nonnen, die zich alleen met het
tweetal bezighielden, gedijden de kleinen,
Santiana en Giuseppina. Maar het zieken
huis konden ze tot voor kort nimmer ver
laten en de moeder zag de meisjes tijdens
de bezoekuren.
Ondanks hun handicap groeiden de kin
deren voorspoedig. Ze zijn volkomen ge
wend aan de uitzonderlijke tweeëenheid
waarin zij leven. Het zijn opgewekte, le
venslustige kinderen, maar echt onbekom
merd ravotten kunnen zij natuurlijk niet.
Nu zij onlangs zes jaar geworden zijn wil
len de chirurgen proberen, hen te scheiden.
Daartoe zijn al jarenlang voorbereidingen
getroffen, röntgenfoto's gemaakt en confe
renties door een uitgebreid team van spe
cialisten gehouden. Gelukkig staat vast
dat zij geen gemeenschappelijke organen
hebben, zoals bij andere Siamese tweelin
gen wel voorkomt. In dat geval is een
scheiding praktisch uitgesloten. Toch blijft
er ook in hun geval altijd een zeker risico
in verband met mogelijke postoperatieve
complicaties. Desondanks wil men de in
greep wagen, omdat de meisjes die beide
een normaal intelligentiequotiënt hebben -
de kans moeten hebben, zich lichamelijk
en geestelijk in volle vrijheid te ontwik
kelen, anders zijn er in de puberteitsjaren
moeilijkheden te verwachten, zowel tussen
de beide meisjes zelf als in haar contacht
met de normale mensen, om van de huwe
lijksproblematiek voor Siamese tweelingen
nog maar te zwijgen. Vandaar dat men be
sloten heeft, de scheiding nog dit jaar uit
te voeren. De juiste datum moet nog wor
den vastgesteld. Heel Italië en gans de
medische wereld wachten in spanning op
het resultaat van deze zeldzame operatie.
Bij de foto's van boven naar beneden en
v.l.n.r.: weerzien met moeder met een
speelkameraadje een dagje uit met hun
verzorgsters bij de feesttaart op hun
zesde verjaardag en bij de schrijfles: „niet
afkijken!"
De astronomische lente begint op
20 maart te 21 uur. (In 1965 dus niet op
21 maart!). De weerkundige lente begint
per definitie op 1 maart en omvat de drie
maanden maart, april en mei.
Nieuwe Maan 3 maart, te 10.56
Eerste Kwartier 10 maart, te 18.52
Volle Maan 17 maart, te 12.24
Laatste Kwartier 25 maart, te 2.37
Om de kaart te richten moet men haar
boven het hoofd houden, en het noorden
laten samenvallen met de noordelijke hori
zon. De stand van de hemel is die op
15 maart te 21 uur. Voor vroegere tijdstip
pen de kaart draaien in de richting van
de wijzers van een uurwerk, voor latere
waarnemingen in tegenovergestelde rich
ting. De plaats van de maan is voor enkele
avonden aangegeven; de getallen duiden de
dag van de maand aan. De plaats van Jupi
ter (J) is eveneens aangeduid, alsook de
schijnbare loop van Mars (M). De stippel
lijn die door de Voerman gaat duidt de
hartlijn van de Melkweg aan. De andere
gestippelde lijn is de ecliptica (Dierenriem
of Zodiak); de zon, de maan en de voor
naamste planeten bevinden zich steeds in
de nabijheid van deze lijn.
16. Pat en Panda reden met het bestehvagentje heen,
zonder te bemerken, dat de drumdrums met Joris wa
ren achter gebleven. „Nu naar stil hotel?" vroegen de
vermoeide zangertjes. „Nu eindelijk slapen?" „Zeker",
beaamde Joris, „thans zult ge eindelijk van een wel
verdiende rust kunnen genieten. Volg mij maar m'n
baaskes. De auto staat reeds klaar," En hij bracht
ze naar een glanzende wagen, waaruit juist een oude
deftige heer was gestapt. „Vlug", zei hij, met een schui
ne blik naar de wegwandelende eigenaar, „we moeten
weg zijn, voor ge door Uw fans wordt ontdekt. Want
(Van onze correspondent)
PARIJS Het Hof van Appel van de
Zuidfranse stad Grasse heeft onlangs de
monokini het revolutionaire en minimale
damesbadkostuum gerehabiliteerd.
Een Frangaise, die zich afgelopen zomer
met ontblote boezem op een strand had
durven vertonen werd toen terstond gever
baliseerd, op persoonlijk verzoek van de mi
nister van Binnenlandse Zaken. Na dit
proces-verbaal, heeft men in heel Frank
rijk nergens meer een dame in monokini
gesignaleerd.
De rechters van Grasse hebben nu ech
ter uitgemaakt dat deze dracht niet de
minste reden geeft voor een verbaal. Een
ontblote damesboezem is, zo constateerden
zij, allerminst obsceen.
Of door deze uitspraak voor de monoki
ni nu een nieuwe Franse carrière kan
worden geopend zal uiteraard de toekomst
moeten leren. De Franse badpakfabrikan
ten die overigens al weer een nieuw varia
tie hebben uitgebroeid waarvan de kran
ten gisteren de veelbelovende beeltenissen
publiceerden, tonen zich uiteraard opgeto
gen over de liberale opvattingen van het
Hof van Appel in Grasse. Er moeten in
hun magazijnen inderdaad nog vele tien
duizenden gloednieuwe slips-met-schouder
bandjes liggen opgestapeld voor zover de
motten ze intussen met rust hebben gela
ten.
Mercurius is, met het blote oog, waarneembaar van
ongeveer 11 tot 25 maart, 's avonds na zonsondergang
laag boven de westelijke horizon. Om deze planeet goed
te zien moet men eigenlijk buiten de stad gaan, en
moet de hemel helder zijn. v
Venus en Saturnus staan te dicht bij de zon en zijn
dus niet waar te nemen.
Mars is een prachtig roodachtig hemellichaam, gans
de nacht zichtbaar in het sterrenbeeld Leeuw. Op
9 maart staat de planeet „in oppositie"; op die dag
bevindt de aarde zich tussen Mars en de zon. De astro
nomische lengten van zon en Mars (aan de hemel ge
meten) verschillen dan dus precies 180 graden.
Als de banen van de planeten precies cirkelvormig
waren, zou Mars ook op 9 maart het dichtst bij de aarde
staan. In feite zijn de planetenbanen ellipsen; het ge
volg hiervan is dat Mars dit jaar drie dagen na zijn
oppositie (dus op 12 maart) het dichtst bij de aarde zal
staan, namelijk op 100 miljoen kilometer afstand.
Merk op, hoe langzaam Mars zich tussen de sterren
beweegt. Maak een tekening van de enkele sterren die
zich rond Mars bevinden, en ga enkele dagen weer eens
kijken. Het woord „planeet" komt van het Grieks en
betekent „dwaalster".
Jupiter, iets helderder dan Mars, is 's avonds nog
enigszins te zien. Bij het vallen van de duisternis
tamelijk hoog in het zuidwesten, maar later op de
avond dichter bij de westelijke horizon. Jupiter gaat
geleidelijk de zon tegemoet, en zal midden mei 's avonds
niet meer zichtbaar zijn.
Van 5 tot 9 maart is het asgrauwe licht van de
maan 's avonds zichtbaar.
In de avond van 8 maart zal de maan nabij Jupiter
staan. Van dag tot dag zult u kunnen opmerken hoe
de maan zich tussen de sterren verplaatst. Op de avond
van 15 maart zal zij de ster Regulus (sterrenbeeld
Leeuw) gepasseerd zijn en de volgende avond bij Mars
staan.
dan is het voorlopig weer met Uw rust gedaan." Ge
dreven door deze aansporing haastten de drumdrums
zich naar de auto en zetten zich achterin. Maar op
dat ogenblik keek de oude heer juist om en toen hij
zag, wat er met zijn wagen gebeurde, keerde hij luid
roepend op zijn schreden terug. „Wat wil die ouwe?"
vroegen de drumdrums. „Een handtekening van U",
antwoordde Joris. „Maar daar zal ik maar liever niet
op wachten. We moeten weg zijn, voor die bejaarde
fan de algemene aandacht op U vestigt." Met deze
woorden sprong hij achter het stuur en gaf vol gas.
U DENKT TOCH NIET OAT DIE LAU
EN WANG BETROKKEN Z'JN BU DE
IOUT5MOKKEL HIER, EDEL-
