SHIRLEY Israels vrouwelijke soldaten PANDA EN DE DRUMDRUMS w L DE DODE BRUID door Charlotte Brontë i VIL LD A mi Meisjes in uniform met rok of broek? Stamboom van dagelijkse dingen Ontvrouwelijking GAUW 9 „Agro-soldaten" Gunstige invloed h 9 8 door dr. Robert van Gulik wmm DONDERDAG 11 MAART 196S m.Ons vervolgverhaal TEL AVIV (AP). Het Israëlische parlementde Knessetheeft zich beziggehouden met de vraag of de vrouwelijke militairen des winters slackslange nauwsluitende broe ken in plaats van rokken mogen dragen. De afgevaardigde Josef Kushnir hield een vurig pleidooi voor de spanbroek, maar de onderminister van Defensie, Perez, wees hem te recht. Hij vond dat het leger ver- zekerd moet zijn van een eenvormig en net uiterlijk van de meisjes-sol daten, waar die zich in het openbaar vertonen. Volgens de instructie mogen de vrouwen en meisjes tijdens hun op leiding, als zij op wacht staan of zware taken moeten verrichten, wel in broek verschijnen, en in sommige gevallen ook op medisch advies of bij speciale toestemming van de comman dante van het vrouwenkorps. Maar de lange broek is taboe in schouw burgen, cafés, bioscopen of andere openbare gelegenheden. de fijne Franse keelpastille ontsmet-verzacht verfrist OK DE CHINEZEN LIETEN ZICH EEUWEN GELEDEN WEKKEN DOOR. EEN VUURVJEKKER. WP IN ONZE DRUKKE I TUD 15 DE VEER- WEKKER NIET MEER UIT HET LEVEN WEG TE DENKEN. DE KRACHT VAN DE OPGEWONDEN VEER WORDT VIA TAND WIELEN OVERGE BRACHT NAAR DE "ONRUST. VANDAAR naarde!wuzers 99 99 156) „Ik heb respekt, bewondering, vriendschap voor u gevoeld," zei zij „ja, alsof u mijn broeder was; en u u wilt met mij speculeren! U wilde mij opofferen aan die weverij uw Moloch!" „Ik was zo verstandig geen enkel woord van verontschuldiging te zeg gen, geen poging te doen om iets te vergoelijken. Ik liet mij maar honen. „Daar ik op dat ogenblik aan de dui vel verkocht was, was ik zeker ver dwaasd. Toen ik iets zei, wat denk je dat het was? „Wat mijn eigen gevoelens ook waren, ik was overtuigd dat u mij liefhad, juffrouw Keeldar." „Mooi hè? Zij was stom verbaasd. „Is dat Robert Moore, die spreekt?" hoorde ik haar mompelen. „Is het een man, of een lager wezen?" „Bedoelt u," vroeg zij hardop „bedoelt u dat u dacht dat ik u lief had zoals wij iemand liefhebben met wie wij willen trouwen?" „Dat was mijn bedoeling, en ik zei het ook. „U hebt een denkbeeld gevormd dat aanstotelijk is voor de gevoelens van een vrouw," was haar antwoord: „u hebt het aangekondigd op een ma nier, die weerzinwekkend is voor de ziel van een vrouw. U wilt te kennen geven dat alle openhartige vriende lijkheid, die ik u bewezen heb, niets anders was dan een ingewikkelde, vrijpostige en onbetamelijke manoeu vre om een echtgenoot aan de haak te slaan. U laat doorschemeren, dat u ten slotte uit medelijden hier bent gekomen om mij uw hand aan te bie den, omdat ik u het hof gemaakt heb. Laat mij u dit zeggen: uw gezichts vermogen is ziek: u hebt verkeerd ge zien; uw geest is verwrongen: u hebt verkeerd gedacht; uw tong verraadt u: u zegt nu verkeerde dingen. Ik heb u nooit liefgehad. Wees daar gerust op. Mijn hart is even vrij van hartstocht voor u als het uwe vrij is van gene genheid voor mij". „Ik hoop dat ik toen mijn antwoord wel had, Yorke? „Ik schijn een blind, afgestompt soort mens te zijn," was mijn op merking. „U liefgehad!" riep zij. „Och, ik ben zo vertrouwelijk tegen u geweest als een zuster ik heb u nooit ont weken ik ben nooit bang voor u ge weest. U kunt mij niet," voegde zij er triomfantelijk aan toe „doen be ven door uw komst, noch mijn bloed sneller klopper onder uw invloed." „Ik voerde aan dat zij dikwijls bloosde wanneer zij tegen mij sprak en dat het horen van mijn naam haar ontroerde. „„Niet om u!" verklaarde zij kort af. Ik drong op een uitleg aan, maar die kreeg ik niet. „„Toen ik naast u zat op het schoolfeest, dacht u dat ik u toen liefhad? Toen ik u aanhield in de Mei doornlaan, dacht u dat ik u toen lief had? Toen ik u een bezoek bracht op het kantoor toen ik met u op het terras wandelde dacht u, dat ik u toen liefhad?" „Zo ondervroeg zij mij; en ik be vestigde het. „Goede hemel! Yorke zij rees op zij werd groot zij ontplooide zich en werd bijna zo zuiver als een vlam; er ging een trilling door haar heen als in gloeiende kolen wanneer het heldere vermiljoenrood op z'n heetst is. „„Dat wil zeggen dat u een zeer slechte mening over mij hebt; dat u mij het bezit ontzegt van alles waar Ik de meeste waarde aan hecht. Dat wil zeggen, dat ik een verraadster ben van al mijn zusters, dat ik mij gedragen heb zoals geen vrouw zich kan gedragen zonder zichzelf en haar sexe te onteren; dat ik mij ingespan nen heb waar de onkreukbaren van mijn soort een inspanning van nature versmaden en verafschuwen". Zij en ik waren vele minuten stil. „Luci fer, Morgenster!" ging zij verder, „gij zijt gevallen, Gij, eens hoog door mij geacht, zijt naar beneden gewor pen; gij, eens mijn vertrouwde vriend, zijt verjaagd. Ga heen!" „Ik ging niet. Ik had haar stem ho ren beven haar lip zien trillen; ik wist dat er weer een tranenvloed ver schijnen zou en dan, geloofde ik, moest er kalmte en wat zonneschijn volgen, daar wilde ik op wachten. „Even snel, maar rustiger dan eerst, stroomde de warme regen neer. Er was een andere klank in haar geween een zachter, smarte lijker geluid. Terwijl ik naar haar keek, wierp zij mij een blik toe, die meer verwijtend dan hoogartig, meer treurig dan boos was. „O, Moore!" zei zij; het was er ger dan „Et tu, Brute!" „Ik trachtte wat opluchting te krij gen door een diepe zucht, maar het werd een gekreun. Een gevoel van een Caïnachtige verlatenheid deed mijn borst pijn. „Ik heb gedwaald in wat ik ge daan heb", zei ik, „en het loon er voor is bitter; ik zal het ver van haar, die het mij gegeven heeft, gaan be- steden". „Ik nam mijn hoed. Ik kon het nog steeds niet verdragen zo weg te gaan en ik dacht, dat zij mij niet zou laten gaan. Dat zou zij ook niet gedaan heb ben, indien ik haar trots niet zulk een dodelijke steek had toegebracht, die haar medelijden onderdrukte en haar liet zwijgen. „Ik moest wel uit eigen beweging omkeren, toen ik bij de deur kwam, haar naderen en zeggen „vergeef mij". „Dat zou ik wel kunnen indien ik niet ook mijzelf moest vergeven", was haar antwoord; „maar om een scherpzinnig man zo te misleiden, moet ik wel verkeerd gedaan heb ben". „Ik barstte plotseling in een luid protest uit, dat ik mij niet herinner, ik weet dat het oprecht was en dat het mijn doel en mijn wens was haar inderdaad vrij te pleiten in haar geval was de zelfbeschuldiging werke lijk een hersenschim. „Eindelijk stak zij haar hand uit. Voor het eerst verlangde ik ernaar haar in mijn armen te nemen en te kussen. Ik kuste haar hand vele ma len. „De een of andere dag zullen wij weer vrienden zijn", zei zij, „wan neer u tijd gehad hebt mijn daden en beweegredenen in het juiste licht te zien en ze niet zo afschuwelijk ver keerd uit te leggen. De tijd geeft u misschien de goede sleutel voor al les, dan begrijpt u mij wellicht en dan zullen wij verzoend zijn!" „Tranen van afscheid rolden lang zaam over haar wangen; zij veegde ze weg. „Het spijt mij wat er gebeurd is het spijt mij heel erg", snikte zij. Zo was het ook met mij, dat weet God! Zo zijn wij van elkaar gegaan". „Een zonderling verhaal!" merkte de heer Yorke op. „Ik zal het niet meer vertellen", verklaarde zijn metgezel: „ik zal nooit meer over een huwelijk praten met een vrouw, tenzij ik liefde voel. Crediet en Handel mogen van nu af aan voor zichzelf zorgen. Het Fail lissement kan komen wanneer het wil. Ik heb afgedaan met die slaafse vrees voor een onheil. Ik ben van plan ijverig te werken, geduldig te wachten, mijn lot standvastig te dra gen. Laat het ergste maar gebeuren. Ik neem een bijl, en een kooi op een emigrantenschip en ga met Louis naar het Westen; dat hebben hij en ik besloten. Er zal nooit meer een vrouw naar mij kijken zoals juffrouw Keeldar heeft gedaan, nooit meer tegenover mij voelen wat juffrouw juffrouw Keeldar heeft gevoeld; nooit zal ik meer in het bijzijn van een vrouw er als zulk een dwaas en te vens als zulk een schurk zulk een bruut en zulk een zotskap uitzien". „Nou, nou!" zei de onverstoorbare Yorke, „je overdrijft het wel een beet je; maar toch moet ik zeggen, dat ik overtroefd ben: ten eerste omdat zij niet van jou hield; en ten tweede om dat jij niet van haar hield. Jullie zijn allebei jong, jullie zijn knap om te zien, jullie hebben allebei genoeg ver stand en zelfs temperament als je goed aangepakt wordt. Wat man keerde er aan, dat jullie het niet eens konden worden?" (Wordt vervolgd) DE VERDEDIGING van de pro-rok kenstroming volgt de duidelijke bedoe ling van het ministerie van Defensie en de generale staf, het vrouwenkorps niet te „ontvrouwelijken". Hoewel de rekru ten dezelfde militaire basis-opleiding krijgen als de mannen, worden zij ge- Gehelmde Israëlische meisjes-solda ten begroeten juichend de dag van hun „afzwaaien" na 'n zware dienst tijd van 20 maanden. Vele van hen sluiten zich vrijwillig aan om nieuwe nederzettingen te helpen stichten in het grensgebied. Jonge vrouwelijke kadetten op het appel in een der kampen voor kader opleiding. Zo te zien hoeft er voor de „ontvrouwelijking" van deze sol daten nog geen vrees te bestaan Advertentie 24. Tevreden stopte meneer Edelstein zijn deel van het geld in de brandkast. „Hiermee is dus de finan ciële kant van de zaak naar genoegen geregeld", sprak hij. „Ieder het zijne, nietwaar?" „En", bromde Jo ris, zijn restant bekijkend. „Gaat dat altijd zo?" En bij zichzelf voegde hij hieraan tie: „Dan kan ik beter ook manager worden. Maar alvorens ik het daarheen leid, moet ik eerst bij meneer Edelstein de kunst af kijken. Er valt veel bij hem te leren". Deze belde inmiddels ijverig enkele kranten op, „De losprijs Is be taald", meldde hij. „Een miljoen... Ja ja, dat heb ik natuurlijk dadelijk gegeven, als ik onze geliefde drumdrums maar terug krijg. Ik hoop nu binnenkort te horen, waar ik ze kan vinden. Vreselijk is dat wachten, die angst, die zorgNee ,niet om het mil joen, maar om het lot van de jongen?,,,. Zeker, u kunt hierheen komen." Hij legde de telefoons op de haak en verklaarde„Er komen enkele persfotografen hier, om mijn angst en zorg te fotograferen. Zoiets doet het altijd. Maar denk erom, dat je niet loslaat waar de drumdrums zijn hoor. Zodra de fotografen ge weest zijn, moeten we een passende plek uitzoeken, waar we met pers, -radio en televisie de drumdrums zul len vinden. Ik denk aan een stille hei of een ruïne of zoiets. Dat heeft sfeer". Op dat ogenblik ging de deur open endaar kwamen de drumdrums slaperig binnenstrompelen. Ze werden gevolgd door Pat O'Nozel, die triomfantelijk verklaarde: „Gevonden! Ik heb hun schuilplaats gededuceerd uit feitens en opmerkingens" „Sufferd!" riep de manager schel. „Je had kunnen deduceren, dat je hiermee onze hele publiciteitsstunt verknoeit!" i specialiseerd voor bepaalde taken om aldus de mannen vrij te maken voor zwaardere dienstvakken. Dit doet niets af aan de belangrijkheid van het werk, dat de vrouwen verrichten bij de ver bindingstroepen op bureau's, als ver pleegsters, magazijnbedienden, para- chute-verpaksters, controleuses van wa pens en instrumenten en dergelijke functies. ER IS ook een belangrijk werkter rein voor de vrouwen buiten het eigen lijke leger. Dit is de praktische hulp die zij verlenen bij de inpassing en het onderricht van nieuwe immigranten uit onderontwikkelde gebieden. Vele meis jes in uniform doen dienst als onderwij zeressen in afgelegen colonies, anderen geven onderwijs in de taal het ivriet aan volwassen immigranten. Ook zijn er meisjes die tot de „Na- hal" toetreden de unieke Israëlische legerformatie welke militaire dienst combineert met landbouwopleiding. De meeste Nahal-meisjes en jongens zijn sabras (in Israel geborenen), die zijn opgegroeid in de kibboetsim. Als hun basisopleiding achter de rug is worden zij als „agro-soldaten" naar grensdor pen gestuurd en aan het einde van hun diensttijd sluiten zij zich gewoonlijk vrijwillig aaneen om nog meer grens- nederzettingen te stichten. Sommige conservatieven hebben ge vreesde dat toetreding tot het leger slechte invloed zou hebben op het zede lijk gedrag van de meisjes. Dit wordt ten sterkste ontkend door het ministe rie van Defensie. Dit wijst erop, dat er altijd op zijn minst vijftien meisjes bij een bepaalde eenheid zijn ingedeeld. Al le taken en opdrachten worden door minimaal twee vrouwen verricht. De vrouwelijke soldaten kunnen alleen be recht en gestraft worden door hun ei gen vrouwelijke officieren. In een circulaire van Defensie wordt voorts geconcludeerd dat de vrouwelij ke soldaten een duidelijke invloed ten goede hebben op het maatschappelijke en culturele leven van hun groep: „de mannen zijn over het algemeen zindelij- ker, zij letten beter op hun taalgebruik en zijn minder geneigd op een zware mars uit te vallen als de meisjes nog meelopen." Israel is een der zeer wei nige landen die dienstplicht voor vrou wen kennen. De diensttijd is 20 "maan den. De meisjes komen op als zij 18 jaar zijn. Vrij van dienstplicht zijn slechts zij die getrouwd zijn of gods dienstige bezwaren hebben. De mannen dienen 26 maanden. Het vrouwenkorps staat onder bevel van brigade-generaal Stella Levi die tij dens de tweede wereldoorlog in het Brit se leger diende. Zij is gehuwd met een ingenieur. Zij ontmoette haar man in 1948 toen beiden luitenant waren in de „irgoen" een van de ondergrondse legers voor de Israëlische staat was ge vestigd. Advertentie RED BAND ROOSENDAAL 1EEDS DE OUDE GRIEKEN KENDEN CA.200v.CHR. DE ZOGENAAMDE "WA TERWEKKER, KRUIT IWIEROOKSTAAF WIJZERPLAAT WATERTANK KOGH- SCHilF AI VLOTTER. Het WATER DAT UIT HET RESERVOIR DRUPPELT, DOET DE VLOTTER STUGEN. WHZER. EN KOGELTROMMEL GAAN LANGZAAM DRAAIEN EN OP HET INGESTELDE UUR VALT DE KOGEL OP DE GONG. TC EN OOK NAARDE OP UUR INSTELBARE WEKSCHUF DIE HET WEK- WERK OP TUD DOET AFLOPEN. ONRUST WEKKER INSTEL- KLOK. Het LANGZAAM BRANDENDE STAAFJS WIEROOK SCHROEIT DE DRAADJES DOOREN DE UURGEWICHTGES VALLEN OP DE GONG. OP HET UUR VAN OPSTAAN- WORDT HET KRUIT ONTSTOKEN EN ,...PAN6f.' OP HET INGESTELDE UUR VALT DE NOK VAN DE RAND ENRRR/V6V SPIRAAL-1 JE] F DE ONRUST IS EEN SOORT SLINGER AET HET WIELTJE ALS GEWICHT. HET SPIRAAL- VEERTJE ZORGT VOORDE HEEN-EN WEER- GAANDE BEWEGING. DE GANG DEELT DE TUD IN SECONDEN. DE MEESTE WEKKER-ONDERDELEN WORDEN OF OPPERSEN GESTANST,OF CP AUTOMATISCHE BANKEN GEDRAAID. ALLES WORDT OP EEN LOPENPEBANP GEMONTEERD. nEL, WENEER HÉ..... WAT HEBBEN WE K HIER? At rtf/rs CZo£2£«IQCi. iff

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1965 | | pagina 17