Mars door Alabama mijlpaal op
de weg naar gelijkberechtiging
Raketbases
op Cyprus?
Geen uitzicht op regeling van
bloedige oorlog in Vietnam
VS beschouwen strijdtoneel
als een proefterrein voor
„humane" nieuwe wapens
Grote verwarring in Bondsdag
over nieuwe verjaringsdatum
moe van
maagzuur?
Minister Ezvald Bucher biedt
Erhard zijn ontslag aan
Wereldnieuws)
LEG
VOOR HEM
KLAAR
Van dag tot dag
crisis
Apartheid wint veld
in Zuid-Afrika
€)p de
<^raatótoel
Blanke bevolking van Montgomery bleef thuis
Boos
Een vrouw is een vrouw is een vrouw,
ze wil nylons die heel zijns
maar ze heeft welnspeeh
Daarom wil ze n reserves
zelfde Meur, zelfde maat.
En wat wenst ze dus, hoopt ze dus
voordeligverstandig)?
Depraktische drie van
Ten Cate 3! Drie nylons in een verpakking:
één maat—één lengte—één kleur—fl. 2.90
Meer zorgen
Griezelig
neem natuur-grijze
Verwarring
VRIJDAG 26 MAART 1965
3
Ine Wierda
Wees goed voor uzelf en uw maag)
Vier weken geleden zakte het kabinet-
Marijnen in elkaar aan innerlijke twee
dracht. Ogenschijnlijk is er sindsdien niet
erg veel gebeurd. Zowel het lijmwerk van
drs. Schmelzer als het formatiewerk van
mr. Cals was tevoren in grote lijnen te
voorspellen. Het was een logisch proces.
Maar toch zijn er wel een paar kantteke
ningen bij bijzondere gebeurtenissen te
maken.
Er is een duidelijke streep getrokken
tussen de Anti-revolutionairen en de Chris-
telijk-historischen. Als de formatie-Cals
slaagt, zal de unie voor het eerst in de
parlementaire geschiedenis in de oppositie
zijïi zonder de A.R.P. Het is wel eens
andersom geweest: de A.R.P. in de oppo
sitie en de unie in de regering. Maar wat
er nu misschien gaat' gebeuren is nieuw.
De C.H.U. heeft dus gebroken met haar
eigen gouvernementele verleden. Zij heeft
het landsbelang niet zo zwaar laten wegen
als andere belangen. Ook de A.R.P. heeft
met een oude karaktertrek gebroken: die
van ijveraar voor één protestants-christe
lijke partij. Men kan daarvoor talrijke re
denen aanvoeren, zoals wantrouwen en be
dorven sfeer. Een feit blijft, dat de A.R.P.
het landsbelang zwaarder heeft laten we
gen dan andere belangen. Er moet nu een
regering worden gevormd en daarom moe
ten wij nu van ons oude ideaal afstappen
zo ongeveer moet de opinie van de
A.R.-fractie zijn.
Men mag wel aannemen dat de twee an
dere partners aan de formatietafel, de
K.V.P. en de P.v.d.A., deze beslissing zul-
len honoreren. Zij hebben er allebei be
lang bij dat de A.R.P. straks bij de ver
kiezingen van 1967 de juistheid vah haar
beslissing kan bewijzen met goede resul
taten. Beide grote partijen zullen dus wel
wat water in de wijn doen. De A.R.P.
zal als kleine derde niet vermalen moeten
worden tussen de twee groten.
De socialisten, nog steeds bezield van
het oude doorbraakideaal, is er veel aan
gelegen, om met de A.R.P. een vrij lang'
durig verbond te sluiten en zodoende de
C.H.tJ., in veel opzichten behoudender dan
de A.R.P., in het kielzog van de V.V.D
te manoeuvreren. De, K.V.P., waar de ge
dachte aan één confessionele volkspartij
nog altijd sterk leeft, kan nu met de
A.R.P. misschien beginnen aan de verwe
zenlijking van het oude ideaal. Het was de
C.H.U. die er nooit voor voelde. Maar die
heeft zich nu naast de V.V.D. in de op
positie geplaatst. Zo kunnen dus verschil
lende overwegingen tot hetzelfde resultaat
leiden: beloning van de moeilijke beslis
sing, die de A.R.P. gistermiddag heeft ge
nomen. Misschien leidt dit nog wel tot
spectaculaire veranderingen in het minis
ters-team. De Anti-revolutionaire minister
Biesheuvel (Landbouw) heeft de afgelopen
maanden meer dan eens opvallende op
merkingen gemaakt over ons buitenlands
beleid. Het is niet ondenkbaar, dat men
deze capabele bewindsman nu de porte
feuille van Buitenlandse Zaken zal toe
schuiven, vooral omdat minister Luns zo
wel de socialisten als de formateur niet
zo erg goed ligt.
Wie de gang van zaken in deze kabi
netscrisis nog eens nagaat, komt zonder
veel moeite tot de conclusie, dat de niet-
confessionele partijen de minste moeilijk
heden hebben opgeleverd. Zowel mr
Geertsema als dr. Vondeling hebben dui
delijk meegedeeld, hoe hun houding zal
zijn. Met de inwendig verdeelde confes
sionele partijen ging het heel wat moei'
lijker. De K.V.P. heeft een achterban die
liever geen socialisten in de regering ziet,
Bij de A.R.P. is hetzelfde het geval, maar
beide partijen hebben tot nu toe klare
wijn kunnen schenken. De C.H.U. heeft
dit niet gedaan of misschien niet kunnen
doen. De unie, die van oudsher beschouwd
werd als een gezelschap van weinig dog'
matische en nogal positief ingestelde poli'
tici, is verdeeld gebleven en daardoor, hoe
gouvernementeel als zij ook wil zijn, in de
oppositie gewerkt. Voor een groepering,
die behalve haar gouvemementeel-zijn
verder geen duidelijke stempels draagt en
ook niet de beschikking heeft over moder
ne publiciteitsmedia zoals dagbladpers
radio en televisie, is de oppositieplaats
misschien geen gezond milieu.
(Vervolg van pagina 1)
Ditmaal kondigde dominee King af dat
de rassenscheiders voorgoed aan de ver
liezende hand zijn, dat de toestand in Ala
bama nooit meer normaal zou worden
voorzover „normaal" voortzetting van
rassenscheiding, discriminatie en knech
ting betekent. Ditmaal werd gesproken
over vrijheid en gerechtigheid en juichte
geen publiek dat uitsluitend uit blanke ra
cisten bestond, zoals twee jaar geleden,
maar klonk het applaus op uit een 30.000
hoofden tellende menigte, samengesteld
uit alle rassen en gezindten, die de Ameri
kaanse samenleving herbergt.
Nu en dan hoorde ik gisteren ook zingen,
zag ik handen in elkaar leggen die getuig
den van vastberadenheid om de doornige
weg naar rassenintegratie in staten als
Alabama en Mississippi af te leggen.
De voettocht was een historische gebeur
tenis in de worsteling van Amerika's ge
kleurde minderheid voor gelijke rechten
en gelijke kansen. Daarover heerst geen
twijfel. Van de grootste betekenis evenwel
was dat zoveel blanken aan de mars deel
namen en zich geheel identificeerden met
de negeracties. Daardoor is de overtui
gingskracht van die negerleiders die naar
integratie streven en niet een haat predi
ken tegen alles wat blank is, slechts gro
ter geworden.
De voettocht van vijf dagen van een
groep zwarte en blanke idealistische strij
ders, die met volledige steun van de fede
rale regering in Washington demonstreer
den, is van grote morele waarde en wel
licht evenzeer een stimulans voor de bur-
WASHINGTON (AFP) De vroege
re Cyprische minister van Defensie, Os
man Orek, heeft op een persconferentie
in Washington verteld dat op Cyprus Rus
sische raketten zijn geïnstalleerd. Hij
noemde Cyprus het Cuba van de Middel
landse Zee.
Orek beweerde dat Russische luchtdoel-
raketten van het type „Sam", door Egyp
te aan de regering -Makarios geleverd bij
Bogaz aan de noordoost-kust van Cyprus
in stelling zijn gebracht.
Orek zei voorts dat er nog een groot
aantal raketten in Alexandrië ligt opgesla
gen om te worden verscheept naar Cy
prus, waar in de omgeving van de lucht
haven van Nicosia lanceerbases in ge
reedheid worden gebracht.
De gewezen Cyprische minister kon geen
concrete bewijzen voor zijn beweringen
leveren die hij baseert op mededelingen
van de inlichtingendienst van de Turks
Cyprische gemeenschap.
gerrechtenwetgeving als de befaamde de
monstratie in Washington langs het Witte
Huis in 1963.
Dat de blanken in Alabama echter wei
nig hebben begrepen van de hele zaak
bleek gisteren niet alleen uit een boos bin
nenblijven tijdens de optocht in Montgo
mery van bijna de gehele bevolking, waar
door de demonstranten door luguber stille
straten marcheerden, maar ook uit een re
solutie die Alabama's parlement aanvaard
de en waarin de predikanten, die aan de
voettocht meededen werden beticht van
„goddeloosheid, vloeken en ontucht".
De rassendemonstraties in het algemeen
werden meteen maar veroordeeld als
„schadelijk voor het gevestigde geloof
en de orde". De predikanten uit Alabama
zelf werd op het hart gedrukt nimmer deel
te nemen aan „toekomstige goddeloze op
tochten".
JOHANNESBURG (AP) Uit de defi
nitieve uitslag van de in Zuid-Afrika ge
houden verkiezingen voor de provinciale
besturen blijkt, dat deNationale Partij
van premier Verwoerd 120 zetels heeft ver
worven. De Uniepartij kreeg 49 zetels,
de onafhankelijken één.
De uitslag duidt op een jnassale voor
keur van de kiezers voor de apartheids
politiek van de regering en een duidelijke
afwijzing van beide oppositiepartijen.
Advertentie
(Van onze correspondent)
WASHINGTON. - „Wij gaan door
met het uitbreiden van onze militaire
inspanning in Vietnam, omdat de com
munisten dreigen met het zenden van
vrijwilligers naar het strijdtoneel". Dat
verklaarde donderdag een Amerikaanse
regeringswoordvoerder in Washington.
Kort daarna zei president Johnson op
een kabinetsvergadering, dat Nóord-
Vietnam nog geen tekenen van inschik
kelijkheid vertoont, zodat verder moet
worden gegaan met het bombarderen en
ïeschieten van communistische doelen in
Zuid- en Noord-Vietnam.
In kringen van het Amerikaanse minis
terie van Buitenlandse Zaken kan men bo
vendien nog horen, dat men er rekening
mee houdt, dat het nog wel vier tot
Advertentie
zes maanden zal duren, voordat de com
munisten in Vietnam murw zijn en zich
als lammeren naar de Conferentietafel zul
len laten leiden.
Het dreigement van Peking, Chinese vrij
willigers te zullen sturen, als de Viet Cong
daarom vraagt, achten de Amerikanen
voor een groot deel bluf. De Vietnamezen
voelen zelf in de eerste plaats niets voor
een nieuwe Chinese bezetting, zo redeneert
men in Washington, en bovendien houdt
Peking zijn hart vast voor een militaire
confrontatie met de Verenigde Staten op
dit moment.
De mannen van Mao-Tse-Toeng zouden
zich namelijk realiseren, dat zij door het
Chinees-Russische ideologische.conflict niet
meer kunnen rekenen op Moskou's bij
stand in een grote oorlog, waardoor zij
machteloos zouden zijn tegenover Ameri
ka's kernbommen.
Meer zorgen maken de Amerikanen zich
over de mogelijkheid dat Noord-Vietnam
zijn kwart miljoen voortreffelijk getrainde
soldaten naar Zuid-Vietnam zou sturen,
om te land de Zuidvietnamese regerings
troepen en hun 28.000 Amerikaanse hel
pers, te verslaan. In dat geval zouden de
Verenigde Staten onmiddellijk een grote
troepenmacht naar Zuid-Vietnam moeten
overbrengen om de situatie in de hand te
houden.
In Washington liggen de plannen voor
een dergelijke actie al klaar, evenals voor
het in een uiterste noodtoestand bombar
deren van Noordvietnamese doelen met
kernbommen. Uit dit alles blijkt wel, dat
de Amerikaanse regering nog muurzast zit
aan haar politiek van „stoerheid" en dat
naar stemmen, die aandringen op een
vreedzame oplossing, steeds minder ge
luisterd wordt.
President Johnson wordt omgeven door
adviseurs, zoals minister van Defensie,
McNamarra, nationale veiligheidsexpert,
McGeorge Bundy, legercommandant gene
raal Harold K. Johnson en ambassadeur
in Saigon Taylor, die allemaal geloven in
de overtuigingskracht van niets ontziend
militair machtsvertoon, zodat er ook wei
nig uitzicht is, dat er binnenkort iets gaat
veranderen. Bombardementen, elke dag,
vormen nu het hoofdbestanddeel van de
Amerikaanse Vietnam-politiek. In de af
gelopen 48 uur, bijvoorbeeld, bestookte
men maar liefst zeventig doelen in Noord
en Zuid-Vietnam.
Door de internationale opwinding, die
ontstaan is door het gebruik van gas in
de Vietnamese oorlog, is overigens weer
eens de aandacht gevestigd op een grieze
lig aspect van de Amerikaanse inspan
ning, waarover in de Verenigde Staten
vaak met verbijsterende openhartigheid
gesproken wordt: namelijk op de waarde
die oorlogen, zoals de Vietnamese hebben
voor het beproeven van nieuwe gevechts
methodes.
Er is geen twijfel aan, dat in Ameri
kaanse legerkringen de strijd in Vietnam
onder andere beschouwd wordt als een
waardevolle militaire oefening en dat het
gebruik van gas in dat licht moet wor
den gezien.
Om dezelfde reden besprenkelde men in
Korea destijds de tegenstander met een
nieuw soort petroleumbom en is men al
'n tijdje geleden begonnen, Viet Cong-bol-
werken in Zuid-Vietnam met napalm te
bestoken, een gemene, hardnekkig bran
dende stof, die huizen, mensen en bomen
in een onblusbare vuurzee verandert.
Het is verre van uitgesloten, dat men
in de komende maanden door zal gaan
met deze proefnemingen en nog een paar
andere vondsten van Amerikaanse labora
toria in Vietnam zal proberen. Een afde
ling van net Pentagon, die officieel tot
taak heeft zich met „humane oorlogvoe
ring bezig te houden, heeft namelijk nog
heel wat chemische en bacteriologische
bommetjes in voorraad, die naar onschul
dige namen als L.S.D.-en B.Z. luisteren en
in staat zullen zijn tegenstanders voor
een tijdje doof, blind, verlamd, dronken of
met kinderpokken gebrandmerkt te maken.
Of men deze „humane" projectielen zal
gaan gebruiken, weet nog niemand en het
zal ook moeilijk zijn uit te vinden of dit
gebeurt, want de Amerikanen zijn bezig
een censuur -in te stellen op alle berichten
uit Vietnam. Met dit laatste hoopt men te
bereiken het Amerikaanse publiek en de
wereldopinie met niets anders meer te
confronteren, dan met de officiële Ameri
kaanse lezing van w^t er in Vietnam ge
beurt en waardoor deprimerende foto's van
bedelende, dakloze Zuidvietnamese kinde
ren van wie er overigens nu al rond
20.000 volgens schatting, door het land
trekken op zoek naar voedsel en onder
dak de krantenlezers niet langer zullen
aanstaren.
De sjaal
Ze stonden met z'n tweeën in het grote
I warenhuis voor een toonbank waarop een
onvoorstelbaar aantal sjaals lag uitge
stald. Het waren kennelijk broers. De één
een jaar of twaalf, de ander misschien zes.
De oudste van de twee zei overredend:
„Ach jö, ga mee nou! Dat kan toch niet,
I dat is toch veel te duur!" Hij greep zijn
jongere broer bij de hand en trachtte hem,
mee te tronen. Maar de kleine bleef on
wrikbaar op dezelfde plek staan en staarde
gefascineerd naar een met wilde bloem
ranken versierde sjaal die elegant gedra
peerd was om het onwaarschijnlijk ver
draaide hoofd van een plastic pop. „Zui
ver zijde", stond met grote letters gedrukt
op een kaart die boven de plastic juf-
I frouw was aangebracht.
Toe nou, jó," drong de grote broer
I weer. „Die sjaal is van échte zij, die kost
wel honderd gulden. Héb jij soms honderd
I gulden?"
Nee, dat had het jongetje natuurlijk niet
I en dat wist hij ook heel goed. Maar het
liet hem koud. Het liet hem ook koud
dat de sjaal van echte zij was. Hij vond
hem gewoon maar mooi, met al die wilde
bloemen en felle kleuren en hij wilde hem
hebben om er zijn moeder op haar ver
jaardag de grootste verrassing van haar
leven mee te bereiden. Hij prikte met een
eigenwijs vingertje in de richting van de
bloemranken en sprak tot een daar rond
hangende verkoopster: „Ik wil dié!" Hij
zei het met de rustige vastberadenheid
I van iemand die met 's levens problemen
volledig in het reine is gekomen en kloek-
I moedig zijn weg zal gaan.
De grote broer was op de grens van
de vertwijfeling gekomen. Hij rukte ver
woed aan de kleine hand die hij omklemd
hield en siste iets onverstaanbaars. Maar
toen bracht de winkeljuffrouw de tragische
ontknoping. Ze keek op het prijskaartje en
zei op een beslist schuldige toon: „Hij
kost zeventienvijfennegentig hoor!"
De oudste der gebroeders zegevierde.
„Zie je nou," zei hij een beetje bits, „ik
zei het toch al! Ga nou maar mèè!" Het
jochie, totaal verpletterd, liet zich zonder
nog een woord te zeggen willoos meevoe
ren. Bij de hoek van de toonbank geko
men wierp hij echter nog één lange blik
achterom. Als een afscheid van een dier
bare illusie. „Kóm nou!" gelastte zijn be
weer in beweging. Maar jeugd is veer
krachtig. Reeds bij de draaideur van d«
winkel had zijn moedeloze gang zich al
weer hersteld tot een huppelende cadans.
Buiten gekomen staken ze de hoofden bij
een voor een kort zakelijk overleg. Dtt
grootste broer haalde een enorme porte
monnee tevoorschijn en inspecteerde ern
stig de inhoud die bestond uit glimmende
dubbeltjes en kwartjes. Daarna bracht de
kleinste uit de duisternis van zijn broek
zakje een groezelig papiertje aan het licht.
Hij peuterde het omslachtig open en toon
de trots drie kwartjes en twee dubbeltjes,
benevens een koperen stuiver. Toen vond
zijn grote broer het ogenblik gekomen, de
finitief de zaak in eigen hand te nemen.
Hij zamelde alle penningen bijeen in de
portemonnee, nam zijn broertje weer bi)
de hand én zei met grote beslistheid: „We
kopen een plant in een hele mooie pot.
Dat is altijd mooi, zegt mama!" Het
kleinste jongetje keek een ogenblik pein
zend voor zich uit. Toen knikte hij ver
heugd en instemmend en het tweetal ver
dween in gestrekte draf naar de dichtsbij-
zijnde bloemenwinkel.
Advertentie
Stop met slikken van middelen die
geen blijvende verlichting geven. Vraag
de apotheker of drogist NORAC. Niets
anders. NORAC brengt het maagzuur
in gezond evenwicht.
(Van- onze correspondent)
BONN De verjaring van oorlogsmis
daden in West-D' itsland is van acht mei
1945 verschoven naar 1 januari 1950. Tot
deze beslissing kwam de Bondsdag na lan
ge en moeizame discussies achter de
schermen van de fractie-vergaderzalen.
De voltallige vergadering bleek met deze
oplossing te kunnen instemmen: 344 afge
vaardigden waren voor, 96 tegen en vier
onthielden zich van stemming.
De vraag, of de verjaringstermijn ver
lengd zou moeten worden van twintig tot
dertig jaar, of dat deze termijn zelfs ge
heel zou moeten afgeschaft voor moord of
genocede, werd terugverwezen naar de
juridische commissie van de Bondsdag.
Deze commissie zou zich echter eerst na
de algemene parlementsverkiezingen van
negentien september met de kwestie van
de verjaring kunnen gaan bezighouden.
Minister van Justitie, Ewald Bucher,
heeft zijn ontslag aangeboden. De minister
was met de partij waartoe hij behoort, die
der vrije democraten, van mening, dat het
juridisch onmogelijk was op welke wij
ze dan ook aan de fatale dag van acht
mei te ontkomen. Hij grondde deze me
ning op de rechtsregel, die ook in de West-
duitse grondwet voorkomt, dat geen mis
daden kunnen worden bestraft, waarvoor
geen strafmaat bestaat op het moment dat
ze werden gepleegd. Wanneer hij nu nog
zou zijn aangebleven, zou dit voor zijn kie
zers een bizarre indruk hebben gemaakt.
Hij zou dan immers zijn medewerking heb
ben moeten geven aan een procedure, die
naar zijn mening in strijd met de grond
wet is.
Het tweede en laatste debat in de
Bondsdag, dat gisteren de gehele dag in
beslag nam, was ver verwijderd van het
hoge peil, dat het eerste debat te zien
gegeven had, het stond onder de doem
van de opperste verwarring, waarin de
fracties zich bevonden bij het maken van
een keuze uit de vele voorstellen, die kans
van slagen in de algemene vergadering
zouden hebben.
Onzuivere en zwakke argumenten wer
den afgewisseld door niets ter zake doen
de uitwijdingen. De enigen, die standvas
tig bleven waren de vrije democraten, die
stijf en strak bleven volhouden, dat iede
re verandering in de bestaande regeling
moest worden afgewezen. Deze partij telt
waarschijnlijk het grootste aantal leden
vooral in haar uiterste rechter vleu
gel die het meest van een verandering
te vrezen hebben.
De kunstgreep waarmee het oorspronke
lijke voorstel, om de verjaring van twin
tig op dertig jaar te brengen, onder de
tafel geschoven werd, kan weinig waar
dering oogsten. De Bondsdag heeft zich
tot de oplossing van het uiterste mini
mum laten verleiden en dat nog alleen
onder de druk van de steeds sterker wor
dende publieke opinie in het buitenland.
Niet alleen, dat zonder deze druk van
buitenaf aan de verjaringstermijn niets
zou zijn gedaan. Er komt nog bij dat de
centrale voor de opsporing van oorlogs
misdaden in Ludwigsburg nooit uit zijn
gezapige middagslaap zou zijn gewekt,
wanneer het van buitenaf niet tot spoed
zou zijn aangezet. De reizen van ambte
naren van dit instituut naar Polen en
Tsjechoslowakije kwamen pas tot stand
nadat hun uit het buitenland en van West-
duitse socialistische zijde op de noodzaak
van „haast" gewezen was. Evenmin moge
vergeten worden dat de monsterprocessen
die nu in Frankfurt tegen de misdadigers
van Auschwitz en in Düsseldorf tegen de
moordenaars van Treblinka worden gehou
den, eerst na herhaaldelijk aandringen
van Israëlische speurders werden aange-1
vangen.
Er is dan ook nauwelijks reden,om na I
het resultaat van gisteren in de Bondsdag
van een „hersteld vertrouwen in Duits-
lands goede wil" te spreken. Opiniepeilin- I
gen in de Bondsrepubliek hebben boven
dien duidelijk gemaakt, dat de meeste
Westduitsers de verjaring van oorlogsmis
daden op acht mei a.s. hadden willen doen
ingaan. Des te meer reden om aan te ne
men dat het wereldgeweten de met hun
verleden worstelende Duitsers niet uit het
oog mag verliezen, juist na deze beslissing
van gisteren in de Bondsdag niet.
II
Norac is 'n NORIT produkt
Advertentie
KORT NIEUWS
Driejarig kind verdronken. De driejarige
Wim van de Brand uit Oud-Beijerland
is in de Scheermansvliet in zijn woon
plaats gevallen en verdronken.
Dr. Jan Schouten overleden. In zijn wo
ning in Den Haag is de psycholoog-peda
goog dr. Jan Schouten op 83-jarige leef
tijd plotseling overleden.
Botsing. Bij botsingen in Tokio tussen po
litie en Zuidkoreaanse studenten zijn
donderdag negen politiemannen en zes
studenten gewond. Aanleiding tot de
relletjes waren de Japans-Zuidkoreaanse
onderhandelingen tot normalisering van
I de betrekkingen tussen beide landen.
Straatgevecht. Bij een straatgevecht in
New York is woensdag een zestienjarige
negerjongen doodgestoken Een blanks
jongen werd met een steekwond in de
rug in een ziekenhuis opgenomen. Een
zeventienjarige blanke jongen is aange
houden in verband met de dood van de
neger.
Europoint. Een zakenman uit Hamburg is
van plan in Wedel een gebouw van acht
tien verdiepingen te laten zetten waaraan
een hotel, een restaurant, vijf pavil
joens voor tentoonstellingen, een kegel
baan en een miniatuurgolfbaan zijn
verbonden. Hij wil er, onder de naam
„Europoint" een internationaal weten
schappelijk en cultureel centrum van
maken.
Botsing. Bij een botsing tussen twee vlieg
tuigen van de Amerikaanse luchtmacht op
de Philippijnen zijn donderdag zeven in
zittenden omgekomen.
Wervelstorm. Tijdens een wervelstorm,
die vier districten van Oost-Pakistan
heeft getroffen, zijn vijftien mensen om
gekomen en vijfentwintig gewond. Tal
van huizen zijn vernield of beschadigd.
Brand. Bij de Philippijnen is een motor
boot in brand geraakt en gezonken. 26
mensen verdronken, vijftien werden door
vissers gered, nadat zij twaalf uur in
het water hadden gelegen.
