Een kat tussen de
delven
Duizend grijze bestelautootjes
Amerika's rijkdommen
vervoeren
PANDA EN DE DRUMDRUMS
5
a
O
DE DODE BRUID"
'4f
KNOBBELS
PAS HIERVOOR OP!
Neo-SUvikrln
11
Ons vervolgverhaal
Een detectiveverhaal
door Agatha Christie
„Brink's geldtransport"
is de misdadiger bijna
altijd één slag voor
Rokende kleuter
door dr. Robert van Gulik
WOENSDAG 21 APRIL 1965
Dure les
Geen risico nemen
Suikerbonen
Op alles voorbereid
aan de grote teen
Eerst komt roos... dan volgt
haaruitval... daarna verhoornt
de hoofdhuid... en kaalheid is
het eind. Dit kunt u verwach
ten, als u niet bijtijds zorgt
voor „bijvoeding" van de
hoofdhuid.
NEEM NEO-SILVIKRIN!
Silvikrin bevat in de juiste
verhouding alle 18 natuurlijke
opbouwstoffen, die ook uw
haar nodig heeft. Vandaar dat
niets zo helpt tegen roos en
haaruitval als Neo-Silvikrin!
de biologische haarvoeding
99
i)
PROLOOG
Zomersemester
1
Het was de eerste schooldag van
het zomersemester op het Meisjesin
ternaat Meadowbank. De late namid
dagzon goot haar stralen over de met
steenslag geplaveide oprit voor het
gebouw. De voordeur stond uitnodi
gend wijd open en vlak achter de
drempel stond juffrouw Vansittart in
een onberispelijk mantelpak. Ieder
haartje van haar coiffure zat op zijn
plaats.
Enkele ouders, die niet beter wisten,
hadden haar aangezien voor de direc
trice, juffrouw Bulstrode. Zij wisten
niet dat juffrouw Bulstrode gewoon
was zich bij die gelegenheid terug te
trekken in een soort van heilige der
heiligen, waartoe slechts enkele be
voorrechte uitverkorenen toegang kre
gen.
Naast juffrouw Vansittart stond,
enigszins op het tweede plan, juf
frouw Chadwick, volkomen op haar
gemak, op de hoogte van alles. Zij
was zodanig vergroeid met de school
dat men zich Meadowbank zonder
haar eenvoudig niet kon voorstellen.
Trouwens, juffrouw Bulstrode en zij
hadden het internaat samen opge
richt. Juffrouw Chadwick droeg een
pince-nez, was wat hoog in de schou
ders, slordig op haar kleding, bemin
nelijk vaag in haar spreken maar te
gelijk briljant in wiskunde.
Allerlei woorden en zinnetjes van
welkom, die minzaam door juffrouw
Vansittart werden rondgestrooid,
zweefden door het gebouw. „Hoe
maakt u het, mevrouw Arnold? O, Ly-
dia, heb je genoten van je Griekse
reis? Wat een enig buitenkansje voor
je! Heb je nog mooie foto's ge
maakt?"
„O, zeker Lady Garnett, juffrouw
Bulstrode heeft uw brief gekregen
over de lessen in kunstgeschiedenis,
daar is helemaal voor gezorgd."
„Goedemiddag, mevrouw Bird.
Nee, ik denk niet dat juffrouw Bul
strode daarover vandaag met u zal
kunnen praten. Maar juffrouw Rowan
is ergens in de buurt, als u er met
haar over spreken wilt?"
„Trés heureuse de vous voir, ma
dameAh, je regrettemade
moiselle Bulstrode est tellement occu-
pée."
„Goedemiddag, professor. Hebt u
weer belangwekkende opgravingen
gedaan?"
2
In een kamertje op de eerste ver
dieping zat Ann Shapland, de secre
taresse van mejuffrouw Bulstrode, ra
zend vlug maar accuraat te tikken.
Ann was een knappe jonge vrouw van
35, met ravezwart haar, dat als een
satijnen kapje haar hoofd omsloot. Als
ze wilde kon ze charmant zijn, maar
het leven had haar geleerd dat ze
meer bereikte met bekwaamheid en
hard werken en daarmee niet zo licht
in pijnlijke situaties kwam. Op dit
ogenblik stond haar slechts één doel
voor ogen: te zijn wat men van de
secretaresse van de directrice van een
eersteklas meisjesschool mocht ver
wachten. Van tijd tot tijd wanneer ze
een nieuw vel papier in haar machi
ne deed keek ze eens uit het raam
en zag dan wie er allemaal aankwa
men.
„Hemeltje!" zei Ann vol ontzag bij
zichzelf, „ik wist niet dat er in Enge
land nog zoveel particuliere chauf
feurs waren!"
Zij moest onwillekeurig glimlachen,
toen een vorstelijke Rolls Royce weg
reed en een kleine Austin, die lang
geleden betere dagen gekend had, de
oprit binnen pruttelde. Een bezorgd
uitziende vader dook eruit op met een
dochter die er heel wat rustiger uit
zag dan hij.
Toen hij weifelend bleef staan, trad
juffrouw Vansittart napr buiten om de
leiding in handen te nemen. „Majoor
Hargreaves? En is dit Alison? Komt
u toch binnen. Ik zou het prettig vin
den als u zelf Alisons kamer zag
Ann grinnikte en begon weer te
tikken. „Die brave, ouwe Vansittart,
de verheerlijkte plaatsvervangster,"
zei zij bij zichzelf. „Zij imiteert ge
woon alle trucjes van Bulstrode. Ze
is werkelijk volmaakt in haar rol!"
Een enorme en ongelofelijk dure Ca
dillac, in twee kleuren gelakt, fram-
bozerood en hemelsblauw, zwaaide
met moeite (vanwege zijn lengte) de
oprit binnen en kwam achter de an
tieke Austin van majoor Alistair Har
greaves tot staan.
De chauffeur sprong er uit om het
portier open te doen en een donker
kleurige man met een enorme baard
in loshangend oosters gewaad, stapte
uit, gevolgd door een modeprent van
de Parijse haute couture en een slank,
donker meisje.
„Dat is waarschijnlijk prinses Hoe-
heet-ze-ook-weer," dacht Ann. „Kan
me haar niet goed voorstellen in
schooluniform, maar dat wonder zul
len we morgen beleven
Nu verschenen juffrouw Vansittart
en juffrouw Chadwick tegelijkertijd.
„Zij worden tot Hoogstdezelve toege
laten!" wist Ann.
Maar daarna bedacht ze hoe
vreemd het eigenlijk was dat het je
niet gemakkelijk afging grapjes over
juffrouw Bulstrode te maken. Juf
frouw Bulstrode was echt een per
soonlijkheid. „Je zult verstandig doen
met op je tellen te passen, meisje!"
sprak ze tot zichzelf. „Maak die brie
ven maar af, en liefst zonder fou
ten!"
Niet dat Ann ooit gewoon was
knoeiwerk af te leveren. Zij had de
crème de la crème voor het kiezen
gehad. Zij was de rechterhand ge
weest van de president van een pe-
troleummaatschappij, de privé-secre-
taresse van Sir Mervyn Todhunter,
vermaard zowel om zijn geleerdheid
als zijn opvliegend karakter en de
onleesbaarheid van zijn handschrift.
Zij telde onder haar werkgevers twee
ministers en een hoge magistraat.
Over het geheel genomen had zij al
tijd met mannen te maken gehad.
Daarom was zij benieuwd hoe ze het
vinden zou onder vrouwen te zijn be
dolven, zoals ze zelf zei. Enfin, een
ervaring te meerEn zij had toch
altijd nog Dennis! Die trouwe Dennis,
die uit Malakka, uit Birma, en uit al
le mogelijke hoeken van de wereld te
rugkwam, steeds onveranderd, aan
haar verknocht, haar iedere keer weer
ten huwelijk vragendDie goeie
Dennis! Wat vreselijk vervelend zou
het zijn met hem getrouwd te we
zen.
Zij zou anders de eerste tijd het
contact met mannen wel erg missen.
Schooljuffrouwen waren altijd zulke
stijve typesen dan alleen maar
een tuinman van bij de tachtig in de
buurt.
Maar op dat moment wachtte Ann
een verrassing. Ze keek uit het raam
en zag daar iemand de heg snoeien,
vlak aan de overkant van de oprit.
beslist een tuinman, maar een heel
eind van de tachtig! Jong, gebruind,
knap om te zien. Ann zou weieens wil
len weten... Ja, er was sprake ge
weest van een hulpjemaar dit was
volstrekt geen boerenpummel. Och ja,
tegenwoordig nam iedereen de gekste
baantjes aan. Maar dat snoeiwerk
was het werk van een vakman, dat
kon je zien. Vermoedelijk was het
toch wel een echte tuinman!
„Hij ziet er uit," zei Ann bij zich
zelf, „hij ziet er uit alsof hij toch
wel leuk zou kunnen zijn..."
Gelukkig, ze had nog maar één brief
en dan kon ze even een wandelingetje
gaan maken door de tuin
Het hoofd van de huishouding, juf
frouw Johnson, was boven druk bezig
met kamers aan te wijzen, nieuwelin
gen welkom te heten en met oude
leerlingen gezellige praatjes aan te
knopen.
Zij vond het echt prettig dat de
school weer begon. Zij wist in de va
kantie eigenlijk nooit goed raad met
zichzelf. Ze had twee getrouwde zus
ters, bij wie ze om beurten mocht lo
geren, maar die stelden, volkomen be
grijpelijk, meer belang in hun eigen
gezin dan in het schoolleven op Mea
dowbank. En al toonde juffrouw John
son zich altijd hartelijk belangstellend
voor haar zusters, echte toewijzing
bezat zij toch alleen voor Meadow
bank.
Ja, het was fijn dat het semester
weer begonnen was.
„Juffrouw Johnson?"
„Wat is er, Pamela?"
„Moet u kijken, juffrouw, ik geloof
dat er iets in mijn koffertje gebroken
is. Alles lijkt wel doorweekt! Ik denk,
dat het mijn fles lotion is."
(Wordt vervolgd)
Geen schone slaap
ster in een glazen
sprookjeskistje, maar
een zeer wakkere
jongedame uit Chica
go, die zich liet in
sluiten in een glazen
tubus ten dienste van
de wetenschap. Vor
sers van het Illinois
Institute of Techno
logy zijn namelijk
tot de slotsom geko
men dat ieder mens
misschien een speci
fiek eigen „geur"
heeft, die hem onder
scheidt van al zijn
medemensen en die
dus net als vinger
afdrukken zou
kunnen dienen voor
een „waterdichte"
idenficatie. Doris
Ferner, hier afge
beeld, is een der eer
ste proefpersonen,
wier privé „body
odor" in het kader
van dit onderzoek ge
determineerd wordt.
CHICAGO (AP). Er zijn weinig namen, die de zware
jongens in Amerika meer slapeloze nachten bezorgen dan de
naam „Brink's". Men kan veilig zeggen de president-direc
teur van Brink's zegt het zelf dat er wel altijd ergens
iemand is, die in zijn fantasie een duister complot smeedt of
om een kraak te zetten bij Brink's of zich meester te maken
van de inhoud van een dier aardige slagschipgrijze bestel-
wagentjes van de firma met al dat geld erin.
„Als de misdadigers al de energie, die zij verspillen met
tegen ons te complotteren, op eerlijke wijze gebruikten,
zouden ze allemaal president-directeuren van ondernemingen
zijn", zei de president van Brink's, de heer A. S. Genet.
Enkele weinige éliteschurken slagen erin, zich rijkdom
te verschaffen door Brink's wat afhandig te maken. Andere
bandieten vinden de dood in plaats van een schat, omdat de
firma niet gemakkelijk afstand doet van de aan haar toe
vertrouwde gelden. En de rest blijft maar doordromen over
deze onderneming, die elk jaar 300 miljard dollar een som,
gelijk aan de helft van het totale nationale inkomen in de
Verenigde Staten door het land vervoert.
BRINK'S meent, een dubbele roeping te
hebben: zelf geld verdienen en het voor
anderen vervoeren.
Ook als men zijn zaken doet met chè-
ques inplaats van met contanten, kan men
gebruik maken van de diensten van
Brink's, omdat de firma, ofschoon zij de
chèque gemoedelijk „haar grootste vijand
na de gemaskerde bandiet" noemt, toch
een druk vervoer van chèques tussen ver
schillende banken verzorgt.
Gepantserde auto's van Brink's vervoer
den het oorspronkelijke manuscript van
Abraham Lincoln's befaamde „rede van
Gettysburg", een met goud overtrokken
warmwater-reservoir naar een samen
komst van loodgieters en 250.000 dollar in
zilveren munten waarmee een boenwas
concern voor haar jaarvergadering de
vloer van de conferentiezaal liet beleggen.
BRINK'S heeft bij verkiezingen over
stembussen gewaakt, het haalt en brengt
salarissen en verzamelt het geld uit par-
keermeters.
Voor al dit werk heeft de onderneming
ruim 1.000 gepantserde bestelwagens in
dienst, die elke dag in het hele land
40.000 haal- en brengdiensten verrichten,
waarmee gemiddeld een miljard dollar per
dag gemoeid is. Het is heel gewoon, 750
miljoen in goud van Denver naar New
York te brengen onder geleide van een
groep bewakers, gewapend met geweren,
in grote personenauto's.
Zo verdient de firma Brink's haar geld.
Hoe zij het bewaart is een andere kwes
tie.
Een grote geldroof bij Brink's in Bos
ton, het hoofdkantoor van de onderne
ming is opgetekend in het register der
nuttige ervaringen. De onderneming is van
mening, dat de roof van 2.3 miljoen dol
lar in 1950 hun zaken goed heeft gedaan,
maar Brink's kon dan ook de dag na de
roof overal uitbetalen, daarmee het be
wijs leverend, dat de klanten nimmer de
dupe worden van „interne moeilijkhe
den".
Op 28 december van het vorige jaar
werd in Norridge, Illinois, een bestelwa
gen beroofd; de buit bedroeg 223.000 dol
lar. Dit was de vierde van een tiental
aanslagen op Brink's in de laatste twee
jaar.
Om paraat te zijn, piekert Brink's voort
durend over de veiligheidsmaatregelen en
de bouw van de bestelauto's teneinde el
57. Terwijl de Drumdrums door Panda en Pat O'Nozel
naar een rustige slaapplaats werden gebracht, overwoog
ook Joris om van wat onbezorgde rust te gaan genieten.
„Ik heb me danig uitgesloofd voor deze mannekes!"
prevelde de manager, zich naar de brandkast begevend
„Geen moeite was mij teveel om hen een eerlijk boter
hammetje te laten verdienen! En waardeerden zij dat?
Neen! Met gewas en gepoets vernietigen zij hun uiter
lijk en mijn inkomstenbron! Ik overweeg dan ook om
een kleine, belastingvrije schadevergoeding te innen!"
Gesterkt door deze ovenvegingen opende hij de kluis
en staarde in een akelig lege ruimte. „Bij Argus!"
mompelde hij verblekend. „Iemand is mij vóór ge
weest! Ik bedoel: men heeft zich onrechtmatig verrijkt
aan andermans gelden! Zonder medelijden met de ar
me kromgewerkte Drumdrums heeft een gewetenloze
schurk mijn eh ons geld gestolen! Slechts een
waardeloos stuk papier heeft hij grijnslachend achter
gelaten!" Joris streek het kladblaadje glad en las het
prevelend. „We zijn je vóór geweest! De Drumdrums."
stond er geschreven. „Odor pro gratia," riep Joris
kwaad. „Hun dank voor mijn onzelfzuchtig streven
stinkt! Ik dien hier onmiddellijk iets recht te gaan
zetten! Deze tieners moeten op hun broekjes hebben!"
ke zwakke plek in de beveiliging te ont
dekken. Voordat de georganiseerde mis
daad zulks doet. De onderneming heeft
zelfs een brandkastenkraker in dienst om
de safes, die zij aan haar klanten ver
huurt, te beproeven. De arbeidsvoorwaar
den van deze man zijn zodanig, dat iede
re inbreker er graag zijn snijbrander voor
zou geven.
EEN RECENTE vervolmaking van de
veiligheidsmaatregelen is een elektrisch
slot op de wagendeuren, dat maakt dat
deze slechts kunnen worden geopend van
uit de hermetisch gesloten bestuudersca-
bine. Dat werkt prachtig.
Eens had een bewaker zonder erg de
deur dichtgeslagen toen hij uit de wagen
stapte. De bemanning stond er met rode
koppen een tijdje omheen tot een mon
teur uit de werkplaats kon worden ont
boden om hem er weer in te laten.
Sinds de een of ander uit een stomerij
in Chicago 15 politie-uniformen heeft ge
stolen, doet Brink's de deuren van haar
bestelwagens of van haar hoofdkantoor te
Chicago niet meer open voor een onbeken
de politiebeambte. „Als ze ons willen be
keuren, prachtig", zegt Brink's president.
„Maar ze zullen ons naar het politiebu
reau moeten brengen voor we de deur
openmaken".
Om ervoor te zorgen, dat niemand wij
zer wordt dan hij mag zijn, stuurt Brink's
altijd een employé mee om toezicht te
houden als afgedankte auto's worden ge
sloopt en tot schroot verwerkt. Dit om te
voorkomen dat iemand met een oude wa
gen van Brink's zou gaan werken onder
de naam van de onderneming.
„Vooral de ervaring is een goede leer
meester". „Wij leren iets van elk pro
bleem", zegt Genet.
AANGEZIEN Brink's verzegelde geld
zakken niet openmaakt, is daarbij het eni
ge probleem, die zakken veilig van de af
zender naar de ontvanger te brengen. De
bezoeker, een verslaggever van Associated
Press klom in een bestelwagen om dat
eens mee te maken. Hij kreeg visoenen
van suikerbonen.
„Het is een hele sensatie, elke dag geld
rond te slepen," zei de chauffeur." „Het
enige beroerde is, dat het niet van jou is.
Ik heb mezelf daar 25 jaar geleden goed
van doordrongen."
„U bent de eerste, die in al de 106 jaar
van ons bestaan in een van onze wagens
meerijdt ofschoon hij niet tot ons bewa
kingspersoneel behoort," zei de gewapen
de bijrijder. „Als er soms wordt gescho
ten, zak dan op de grond en laat u niet
zien. Want als de politiemannen tijdens
een roofoverval een burger in de wagen
zien, zijn ze in staat je vol lood te pom
pen en pas daarna vragen te stellen.
Er dansten geen suikerbonen meer door
het hoofd van de verslaggever.
De met stalen platen bepantserde be
stelwagen schoot door de deur en voegde
zich in het verkeer.
„ON.$ GROOTSTE probleem?" .vroeg de
chauffeur! „Kinderen, die naar je toeko
men en zeggen: „Dit is een roofover
val", of volwassenen, die je vragen een
kwartje te wisselen."
Dit herinnerde hem aan die keer, toen
een bedrag van 600 miljoen dollar van
een bank in Philadelphia naar een andere
bank werd vervoerd en een bedelaar bij
na een gordijnvuur veroorzaakte door naar
een van de bewakers toe te stappen en
een dubbeltje voor een kop koffie te vra
gen. Hij moest ongetroost weggaan en
mocht van geluk spreken, dat hij niet
doorzeefd was.
De chauffeur stopte achter een rij wa
gens van Brink's bij de Federal Reserve
Bank, die alle stonden te wachten om
miljoenen dollars in chèques in ontvangst
te nemen die ongeldig gemaakt, en dus
onverhandelbaar waren.
Bewakers stonden met getrokken pisto
len met de ruggen tegen het gebouw en
keken in beide richtingen door de lege
straat, terwijl bestellers de zakken naar
de plompe auto's sleepten.
De leiding van Brink's is van mening,
dat de veiligheidsmaatregelen elektri
sche sloten, afwisselende routes en rijtij
den, ventilators tegen gas, voortdurende
oefening van het personeel en kogelvrij
glas voldoende zijn om de bandieten te
ontmoedigen. De problemen van Brink's
vinden dan ook meer hun oorsprong in de
feilbaarheid van de mensen dan in de ge
nialiteit der onderwereld.
„Je moet voortdurend op je quivive
zijn," zei de chauffeur. „We zien b.v. een
wagen met een paar mannen erin gepar
keerd bij een van onze stopplaatsen en
later zien we die wagen weer. Dan roe
pen we het kantoor op (elke wagen heeft
een mobilofoon) en ze sturen een bescher
mingwagen. Als we de zaken niet vertrou
wen leveren wij de „waar" soms niet af
maar keren terug naar de veilige „thuis
haven."
De kust was die dag op alle 21 stop
plaatsen van deze chauffeur veilig.
De wagen stopte bij verscheidene ban
ken. supermarkten, kleine winkels, een
melkinrichting en een fabriek allemaal
zaken, waarvan de eigenaars vinden dat
het de tijd en het risico niet waard is, hun
geld zelf van een bank te halen of erheen
te brengen.
TOEN ER geld moest worden gehaald
bij een kerk, moesten de besteller en de
bewakers zich een weg banen door een
Advertentie
Knobbels of zwellingen aan
de grote teen zijn een zeer
pijnlijke en hinderlijke kwaal.
Gelukkig bestaat er nu een
produkt dat zeer snel ver
lichting brengt. Het is de be-
roemdeDalet Balsum.Dalet
Balsum heeft een drievoudige werking:
(T) verjaagt de pijn;
(i) heft de aandoening op;
(^vermindert de hinderlijke opzwelling.
Neem de proef met Dalet Balsum, haar uit
werking is verrassend. Verkrijgbaar bij
apothekers en drogisten.
Ronald Boshof uit Johannesburg
(Zuid-Afrika) kan het roken maar niet
laten. Daar hebben meer rokers last
van, maar het bijzondere in dit geval
is dat Ronald pas twee jaar is. „Wij
kunnen eenvoudig niet maken dat hij
het laat. Slaag helpt geen zier," ver
telde zijn moeder. Het is begonnen toen
iemand rook in zijn gezicht blies. Ro
nald greep de sigaret en blies rook te
rug. Sindsdien is het onmogelijk ge
weest, hem met roken te doen ophou
den. Wij staan hem tegenwoordig een
sigaret per dag toe voor het slapen
gaan. Dat schijnt hem ervan te weer
houden overdag peukjes op te rapen en
te roken, vertelde zijn vader.
De jongeheer moet niets hebben van
filtersigaretten. Als er bezoek komt,
maakt hij net zo lang kabaal tot hij
een sigaret krijgt.
„We hebben geprobeerd, hem met ro
ken te doen ophouden door het einde
van de sigaret met mosterd te besme
ren, maar dat had hij gauw in de ga
ten. Hij inhaleert niet. Hij heeft zich
al vaak gebrand, maar dat helpt ook
niets," aldus zijn vader. Ronald kan nog
geen sigaret aansteken met een lucifer,
maar wel aan een andere sigaret. „Hij
schijnt erg te genieten van zijn dage
lijkse sigaret en rookt haar achter el
kaar op. We weten niet meer wat we
moeten beginnen. Wie helpt ons?" zeg
gen zijn bezorgde ouders.
Advertentie
Voor dagelijkse haarverzorging is
er Silvikrin Lotion (met of zonder
vet). Houdt het haar gezond en
laat het gemakkelijk kappen.
hele schoolbevolking, die naar huis ging.
Omstuwd door leerlingen liepen zij met
zakken geld in de ene en hun revolver»
in de andere hand naar de auto terug.
De chauffeur was in de wagen achterge
bleven en hield met zijn revolver in de
hand de leerlingen in het oog. Was onder
hen plotseling een rover opgedoken, dan
zou hij door een van de vele schietgaten
in zijn cabine het vuur hebben geopend,
een alarmschei op de wagen in werking
hebben gesteld, zijn weggereden en met
zijn mobilofoon de politie hebben gebeld.
Hij zat gespannen af te wachten of er
iets zou gebeuren, maar er gebeurde
niets.
Aan het einde van de reis had het
goud voor de gast wel iets van zijn glans
verloren. De bestelwagens van Brink's
zijn ongeveer net zo comfortabel als een
ouderwetse dilligence. Als je er een dag
ingezeten hebt, heb je een gevoel alsof
je los wisselgeld bent, dat in iemands
zak door elkaar rammelt.
pers
IK SEN EEN UUR BEZIG GEWEEST 6'JDR.HWA,
HER ALLE BRUILOFTSGASTEN ONDERVRAAGD.
NIEMAND HEEFT EEN ANDER EEN VER
JA, MAAR DR.HwA IS
TOTAAL VAN STREEKIK HECHT
WEINIG WAARDE AAN 6EWE
RINGEN.
VOLHOUDEN DAT
DE MOOR
DENAAR
DACHT GESAAR NAAR ANEMOON'S
THEEKOPJE ZIEN MAKEN.
