Een kat tussen de
duiven
Koningen zonder vaderland
yj
PANDA EN DE DRUMDRUMS
m
PUZZEL NUMMER
1
1
1
P
P
1
Zeg het
met
bloemen
AS*
Ons vervolgverhaal
Een detectiveverhaal
door Agatha Christie
Pt6
Zeehengelwedstrijd
in Zeeland
DE DODE BRUID door dr. Robert van Gulik
VRIJDAG 23 APRIL 1965
19
it
,8
E R R E S
CENTRIFUGES v.a. 159.-
HARTENDORP
99
3)
„Het spijt me, maar dat is onmo
gelijk," gaf juffrouw Bulstrode mon
ter en met een charmant lachje ten
antwoord, als verleende zij een gunst
in plaats van er een te weigeren.
„O, maar..." Het slappe, zeurderi
ge gezicht van mevrouw Hope aarzel
de of het ook boos zou kijken. „Heus,
daar moet ik op aandringen. Per slot
van rekening is het mijn kind."
„Inderdaad. Maar het is mijn
school," luidde het antwoord van juf
frouw Bulstrode.
„Maar ik kan toch zeker het kind
van school nemen op ieder gewenst
ogenblik?"
„O, zeker," bevestigde juffrouw
Bulstrode. „Dat kan. Natuurlijk kunt
u dat. Maar ik neem haar dan niet
meer terug."
Nu werd mevrouw Hope toch echt
boos. „Wanneer ik het schoolgeld,
dat ik hier betaal, in aanmerking
neem..."
„Precies," sprak juffrouw Bulstro
de. „U vond mijn school voor uw
dochter gewenst, nietwaar? Maar u
dient de school te nemen zoals zij is,
of anders niet. Net zoals bijvoorbeeld
dat verrukkelijke model van Balen-
ciaga, nietwaar? Het is zo prettig
een vrouw te ontmoeten met smaak
voor kleding."
Haar hand drukte die van mevrouw
Hope, die daarmee ongemerkt naar
de deur werd geleid. „Maakt u zich
niet bezorgd. Ah, daar staat Henriet
ta al op u te wachten." (Zij keek
daarbij goedkeurend naar Henrietta,
een aardig, evenwichtig en intelligent
kind, zoalr je er geen beter zou kun
nen wensen, maar die een betere moe
der verdiende te hebben). „Margaret,
wil je Henrietta Hope naar juffrouw
Johnson brengen?"
Juffrouw Bulstrode verdween in
haar kamer en converseerde enkele
ogenblikken later in het Frans. „O,
zeker, Excellentie, uw nichtje kan
hier op dansles alle moderne dansen
leren. Dat is in het gezelschapsleven
zeer belangrijk. En talen eveneens,
die zijn absoluut noodzakelijk."
Het bezoek dat daarna bij haar werd
binnengelaten bracht zo'n wolk van
dure parfum mede dat juffrouw Bul
strode bijna achteruit deinsde. „Die
stort zeker iedere dag een hele fles
van dat spul over zich uit," dacht zij,
toen zij een chic geklede vrouw met
donkere huidkleur welkom heette.
„Enchantée, madame."
Madame giechelde erg liefjes. De
grote, gebaarde man in oosterse kle
dij boog zich over juffrouw Bulstro-
des hand en zei in voortreffelijk En
gels: „Ik heb de eer prinses Shaista
bij u te brengen".
Juffrouw Bulstrode wist alles van
haar nieuwe leerlinge, die pas van
een school in Zwitserland was geko
men, maar weifelde met betrek
king tot haar escorte. Het was niet
de emir in hoogst eigen persoon, be
sloot ze, waarschijnlijk de gezant of
de chargé d'affaires. Zoals gewoonlijk
in geval van twijfel, bediende zij
zich van de gemakkelijke titel „Excel
lence" en gaf hem de verzekering
dat aan prinses Shaista de uiterste
zorg zou worden besteed.
Shaista glimlachte beleefd. Ook zij
was modieus gekleed en sterk ge
parfumeerd. Zij was vijftien jaar oud,
wist juffrouw Bulstrode, maar zoals
zovele oosterse meisjes leek ze veel
ouder geheel volwassen. Juffrouw
Julia had een vrij alledaags gezicht
je, veel sproetjes, maar een intelligent
voorhoofd en klaarblijkelijk een pret
tig humeur.
De inleidende besprekingen hadden
er vlug toe geleid Julia via Margaret
naar juffrouw Johnson te sturen. Bij
't afscheid zei ze nog opgewekt: „Tot
kijk, mam. Doe vooral voorzichtig met
het gasgeisertje, nu ik er niet ben om
het aan te steken!"
Juffrouw Bulstrode wendde zich
glimlachend tot mevrouw Upjohn,
doch bood haar geen stoel aan. De
mogelijkheid was aanwezig, dat ook
deze moeder een litanie zou aanheffen
over de gevoeligheid van haar doch
tertje. „Wilt u mij misschien nog
enige bijzonderheden omtrent Julia
mededelen?" vroeg zij.
Opgewekt klonk het antwoord: „O,
nee, dat is geloof ik niet nodig. Julia
is een heel gewoon meisje. Volmaakt
gezond en zo. Ik geloof dat ze een
heel helder hoofd heeft, maar dat zul
len alle moeders wel van hun kinde
ren zeggen, of niet?"
„Je hebt allerlei soorten moeders!"
luidde het ietwat strenge antwoord.
„Het is heerlijk voor haar hier te
mogen zijn" ging mevrouw Upjohn
voort. „Een tante van mij betaalt het.
Zelf zou ik het mij niet hebben kun
nen veroorloven. Maar ik ben er vre
selijk blij om. En Julia zelf ook". Zij
liep naar het raam en riep een beetje
afgunstig: „Wat een pracht van een
tuin hebt u! En zo keurig onderhou
den. U moet wel over een heleboel
tuinlui beschikken".
„We hadden er drie" vertelde juf
frouw Bulstrode, „maar op het ogen
blik zitten we wat onthand. Er zijn
maar enkele plaatselijke werkkrach
ten".
„Ja, wat zich tegenwoordig als tuin
man aandient is lang niet altijd een
echte tuinman, maar bijvoorbeeld een
melkboer die er in zijn vrije tijd wat
bij wil verdienen of een oude baas
van tachtig. Ik denk soms... Hé!"
viel mevrouw Upjohn, die nog steeds
uit het raam keek, zichzelf in de re
de. „Dat is wel heel merkwaardig!"
Juffrouw Bulstrode schonk aan de
ze onverwachte uitroep minder aan
dacht dan ze eigenlijk had moeten
doen. Maar zij keek op dat ogenblik
uit het andere raam naar het hoge
rododendronbosje, waar zij een hoogst
onwelkome bezoekster ontwaarde, nie
mand minder dan Lady Veronica
Carlton-Sandways, die langs het voet
pad kwam aanwaggelen. Zij droeg
een grote zwartfluwelen hoed op één
oor, mompelde in zichzelf en had 'm
klaarblijkelijk behoorlijk om.
Lady Veronica was hier geen onbe
kend gevaar. Zij was een charmante
vrouw, bijzonder gehecht aan haar
tweelingdochters, een aardig mens ook
wanneer ze „zichzelf" was, zoals zij
het uitdrukte. Maar helaas, zij was op
onberekenbare momenten niet zichzelf
Haar man, majoor Carlton-Sandways,
wist dit vrij goed op te vangen. Zij
hadden een nicht in huis genomen,
die in de regel een oogje in het zeil
hield en Lady Veronica, zo nodig,
tegen zichzelf beschermde.
Bij de school wedstrijden verscheen
Lady Veronica zowel met majoor
Carlton-Sanways als met haar nicht,
bij wijze van gevolg. Dan was zij vol
komen nuchter, modieus gekleed en
bepaald een modelmoeder. Maar er
waren ook ogenblikken dat Lady Vero-
Bulstrode sprak met haar over de - ni_ca_d®genen die het zo goed1 met haar
voor haar gekozen studievakken en
merkte tot haar opluchting dat zij vlot
antwoordde in uitstekend Engels en
zonder gegiechel. Feitelijk staken
haar manieren gunstig af bij de on
handigheid van vele Engelse school
meisjes van vijftien. Maar toen het
hoge bezoek vertrokken was, wierp
juffrouw Bulstrode de ramen wijd
open, om de bedwelmende geuren zo
gauw mogelijk weer kwijt te raken.
De volgende bezoeksters waren me
vrouw Upjohn en haar dochtertje Ju
lia. Mevrouw Upjohn was een zeer le
vendige jonge vrouw, achter in de der
tig, met lichtblond haar, zomersproe
ten en een weinig flatteuze hoed, die
ze blijkbaar voor deze officiële gele
genheid had opgezet. Zij hoorde ken
nelijk tot het type, dat gewoonlijk zon-
voor hadden wist te ontglippen. Dan
bedronk ze ziclTflink en stevende op
haar dochters af om hun een blijk van
haar moederlijke genegenheid te ge
ven. De tweelingen waren pas die och
tend met de trein gekomen, zodat nie
mand Lady Veronica vandaag reeds
had verwacht.
Mevrouw Upjohn praatte maar aan
één stuk door, doch juffrouw Bulstro
de lette daar niet op. Zij overlegde in
gedachten wat de beste methode zou
zijn om Lady Veronica aan te pakken,
want het leek wel of die in een krib
bige stemming verkeerde.
Maar toen zag zij gelukkig, juf
frouw Chadwick te voorschijn schie
ten. „Die trouwe Chaddy," dacht
Bulstrode vertederd.
(Wordt vervolgd)
der hoed loopt.
GEDURENDE DE JAREN die ik in Estoril, de „voi stenbadplaats" op 26 km
van Lissabon, woonde, had ik veel gelegenheid de verbannen of uitgeweken
koningen, kroonpretendenten en staatshoofden te leren kennen. In het begin
van hun verbanning was er een zekere terughoudendheid, maar hoe meer hun
kans verbleekte om ooit weer terug te komen in hun functie als hoofd van de
staat, hoe plooibaarder ze werden en gretig namen ze de uitnodigingen aan
van prominente Portugezen en vreemdelingen.
Ex-koning Carol en prinses Elena
schonken hun buurman-bridgevriend in
Estoril, schrijver dezes, hun gesigneerde
portretten. De handtekeningen zijn he
laas geheel verbleekt.
Een van de geschikste en pretttig-
ste mensen om mee om te gaan was
ex-koning Carol van Roemenië. Hij
kwam met zijn echtgenote, prinses Ele
na (de vroegere madame Lupescu) ge
regeld op mijn bridgeparties en ik werd
dikwijls vereerd met een uitnodiging,
het avondmaal in hun mooie villa (Mar
y Sol) te komen gebruiken. Hij was al
tijd beleefd, eenvoudig en onderhou
dend. Hetzelfde kon niet gezegd wor
den van zijn vrouw. Hoewel de sporen
van haar buitengewone schoonheid nog
duidelijk te zien waren, had de tand
des tijds niet alleen haar voorkomen,
maar ook haar humeur aangetast en
zij was dikwijls kregelig en moeilijk
in de omgang.
DE AIDE-DE-CAMP van de koning,
monsieur Udriani (voor korte tijd die
tator van Roemenië tot de val van Ca
rol's regime) was een agressief, onaan
genaam man, die in het koninklijk ge
zin de baas probeerde te spelen en
maar niet kon vergeten dat hij een
jaar of wat tevoren zonder vorm van
proces over leven en dood in een ko
ninkrijk kon beschikken. Wat waar
schijnlijk ook hielp zijn humeur te be
derven, was dat hij reeds niet door de
natuur met manlijke schoonheid be
deeld, een onooglijke huidziekte in het
gelaat had. Kortom: een onplezierig in
dividu. Hij had een Engelse vrouw,
meer dan 18 jaar jonger dan hij was,
aardig om te zien, maar een kleine intri
gante. Nee, de beste van de hele groep
was zeker Carol zelf.
TOEN wij op een avond een partij
bridge bij mij thuis beëindigd hadden,
vond ik hem in de salon naast zijn
vrouw zittende, hand in hand. Hij zei:
„Ja Peter, ik heb de ware liefde 20
jaar gekend". Het waren de laatste
woorden die ik van hem hoorde en die
ik nooit vergeten zal. De volgende dag,
Goede Vrijdag 1953, werd ik zeer vroeg
uit Lissabon door een vriend opgebeld,
„Weet je dat koning Carol gisteren
avond laat gestorven is?"
HOEWEL ik drie minuten lopen van
hem vandaan woonde, moest ik uit Lis
sabon vernemen dat de koning was
overleden twee uur nadat hij mijn
huis had verlaten. Op 59-jarige leeftijd
was hij aan een hartaanval gestorven.
De Portugese regering stemde erin toe
dat zijn stoffelijk overschot werd bijge
zet in de kerk in Lissabon waar de ko
ningen van Portugal rusten. Hij kreeg
een staatsbegrafenis die zeer indruk
wekkend was.
Ex-koning Umberto van Italië is een
prettige, joviale man, wien het gedwon
gen afstand doen van de Italiaanse
troon ogenschijnlijk niet erg heeft aan
getast. Hij woont in Cascaïs, enige ki-
Umberto: toonbeeld van eenvoud.
lometers van Estoril en liet daar een
jaar of tien geleden een mooie villa
bouwen. In het begin van zijn balling
schap had hij het niet breed en woon
de toen zeer eenvoudig. Maar in 1950
kreeg hij de beschikking over een mil-
„Dank voor uw
deelneming in mijn
grote smart" een
kaart met een per
soonlijke opdracht
van ex-koning Um
berto aan zijn
„waarde Loopuyt".
iièó unctif-5
ximt
êiïtcêMtot* 496Z
joen pond sterling die, na zeer inge
wikkelde testamentaire verwikkelingen
door de Bank van Engeland aan hem
werden toegewezen. Het geld was daar
in 1922 door koning Victor Emanuel,
zijn vader, gedeponeerd.
ZIJN ECHTGENOTE prinses Marie-
José, enige dochter van koning Albert
van België, leeft al vele jaren geschei
den van Umberto en woont in Lausanne.
Er zijn drie kinderen uit hun huwelijk
geboren, een jongen en twee meisjes.
Ik had de eer op de bruiloft van hun
dochter Maria-Pia met prins Alexander
van Servië uitgenodigd te worden, ont
moette daar voor de eerste maal de
ex-koningin, die voor die speciale ge
legenheid naar Portugal was gekomen.
Zij is nog een knappe vrouw zeer ge
reserveerd, chic en statig, in tegenstel
ling tot de koning die het toonbeeld van
eenvoud is. Toen ik een keer voor de
lunch genodigd was, nog in het oude
huis zonder centrale verwarming, gooi
de hij zelf de houtblokken op het open
vuur; hiervoor zijn bediende te roepen
vond hij niet nodig. Het kan in Portu
gal soms behoorlijk koud zijn, al klinkt
dat vreemd voor Nederlandse begrip
pen.
OP DE LUNCH waarvan ik sprak
waren ook de heer en mevrouw Van
Kleffens aanwezig, de Nederlandse ge
zant in Portugal. Ik heb vaak aan Por
tugese vrienden moeten uitleggen, hoe
de positie van deze zeer gedistingeerde
landgenoot was. Men wist n.l. dat hij
gedurende de oorlogsjaren bij de Ne
derlandse regering in ballingschap te
Londen, minister van Buitenlandse Za
ken was geweest. Ook wist men, dat
hij de post van ambassadeur in Wash
ington had bekleed. Inderdaad, hij
kwam daar juist vandaan, en dan nu
gewoon gezant in Portugal? Wat een de
gradatie! Allerminst! De reden hier
voor was dat mevrouw Van Kleffens
het klimaat van Washington niet kon
verdragen. De enige beschikbare diplo
matieke post was op het ogenblik die
van gezant in Portugal.
OM OP ex-koning Umberto terug te
komen: ik heb uit vele gesprekken met
Advertentie
enbestel tijdig!
59. Nu de Drumdrums naar de Noorderzon waren
vertrokken, begreep Joris Goedbloed, dat het zaken
doen afgelopen was. Bovendien had Pat O'Nozel een
andere baan aangenomen. „Bij de Notenbalkers!" ver
klaarde laatstgenoemde. „Die maken top-hittens en heb
ben dus bescherming nodig van een meester-speurder'."
„De Notenbalkers prevelde Joris. „Ach ja
Eens heb ik die uit de goot gevist en ze de manager
Edelstein in handen gegeven. Maar komaan we slui
ten het verleden en dit kantoor af, Pandake! Als ge
wilt, kan ik u een getuigschrift geven maar ik ben
bang dat uw verdiensten verder niet in geld kunnen
worden uitgedrukt: het kasgeld is op!" „Dat is niet
erg, hoor!" zei Panda troostend. „Misschien kan je nog
wel een baantje als manager krijgen, ergens anders!"
„Neen, baaske!" sprak Joris. „Zelfs de handel in dit
soort verwaaiende muzikale klanken voor tienertjes
vraagt ervaring en kennis van wat „In" en „Uit" zal
zijn! Maar bij de armenzorg kan ik De rest van
zijn woorden ging verloren in het gepiep van remmen,
en de bestuurder van een grote wagen boog zich uit het
raampje. „Hedaar, Goedbloed, jongen!" riep hij. „Her
ken je me niet meer? Edelstein je weet wel! Ik han
del in de Notenbalkers, tegenwoordig!"
Horizontaal: 1.
deel van het ge
laat, 4. mak, 7.
twijg, 9. soort ta
pijt, 10. gewicht
(afk.), 12. verdriet,
14. zangwijs, 15.
luitenant (afk.), 17.
plechtige gelofte,
19. gevaar, 21.
huisdieren, 22.
jongensnaam, 24.
voegwoord, 25.
zwak, 26. draai
kolk, 28. voorzet
sel. 29. eet men
van, 30. bodem, 32.
pasgang van een
paard, 34. soort
van hert, 35. sta
len rasp, 36. gist-
middel, 38. zuid
vrucht, 40. En
gelsman, 41. vaar
wel, 43. zoon van
Seth, 45. hemel
lichaam, 46. plat
vis, 48. teken dat
in de psalmen
voorkomt, 50.
voedsel om te lok
ken, 51. gemeente
in Limburg, 53.
muzieknoot, 54. scheikundig element (afk.),
55. interval van negen tonen, 56. teug, 58.
geheel de uwe (Lat. afk.), 59. Nederlands
dichter, 60. gemeente in Overijssel, 62.
voorzetsel, 63. buitenhaven.
Verticaal: 1. karaat (afk.), 2. niet dicht
opeen staande, 3. kneep, 4. keukengerei, 5.
vogel, 6. motorschip (afk.), 8. ontkenning,
9. lol, 10. klap, 11. niet een, 13. ineen ge-
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
13
14
15
16
17
,9
20
m
21
22
23
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
57
58
59
60
61
62
63
hem de indruk gekregen dat hij geen
illusies heeft omtrent een eventuele
terugkeer naar Rome. Ook voor zijn
zoon schijnt hij geen hoop in die rich
ting te koesteren. Het trotse, oude Huis
van Savoie schijnt te hebben afgedaan.
DE GRAAF VAN Parijs, pretendent
tot de troon van Frankrijk woonde ook
vele jaren in Estoril, maar heeft
sinds enige tijd van de regering te Pa
rijs permissie gekregen in Frankrijk
te wonen. Dat is natuurlijk voor zijn
kansen om nog ooit als koning van
Frankrijk te worden uitgeroepen, fa
taal: men denkt er in Frankrijk niet
De monarchie is daar kennelijk volko
men dood en men heeft er daarom
niets op tegen dat de graaf van Parijs
weer naar zijn land is teruggekeerd.
HIJ IS in ballingschap vlak bij Brus
sel op de Avenue de Tervureren gebo
ren als de zoon van de toenmalige pre
tendent, de hertog De Guise. Deze is in
ballingschap gestorven.
De graaf van Parijs is getrouwd met
de prinses van Braganza-Orléans, doch
ter van de reeds lang overleden preten
dent tot de Braziliaanse keizerstroon.
Zij is een lieve, beminnelijke vrouw en
niets aan haar verschijning verraadt
dat er uit dit huwelijk elf kinderen zijn
geboren. Een van haar zoons, de acht
tienjarige Louis, sneuvelde voor enige
jaren in Franse militaire dienst in
Marokko.
DE GRAAF is geen bijzonder intelli
gente man en volgens intieme vrienden
gelooft hij werkelijk dat zijn kansen op
de troon in het geheel niet verkeken
zijn. Van al de ex-koningen en preten
denten in Estoril en omgeving kende
ik hem het minst. Hij had er een grote
boerderij en al de snobs in het district
betrokken boter, kaas en eieren van
hem. Indien het lot voor hem het ko
ningschap niet heeft weggelegd, is hij
in ieder geval als hereboer geslaagd.
P. Loojpuyt
Op 2 mei wordt in IJzendijke op Zeeuws-
Vlaanderen weer de jaarlijkse internatio
nale zeehengelwedstrijd gehouden waar
voor reeds vele honderden sportvissers uit
Nederland, België, Luxemburg en Frank
rijk hebben ingeschreven. Men verwacht
dit jaar een record-deelname, dus is het
voor de liefhebbers zaak, zich vroegtijdig
aan te melden. Er is voor 3000 gulden
aan prijzen beschikbaar, onder andere een
aantal draagbare radio's met groot volu
me. Wat een zeehandelaar annex stilte
minnaar daarmee moet aanvangen is niet
recht duidelijk, maar allez: men kan het
ding altijd verkopen. Gekoppeld aan het
visplezier wordt een loterij om de kosten
te dekken; alweer met transistorradio'»
als hoofdprijzen. Wie nadere informatie
omtrent verbindingen, vistijden en feeste
lijke nevenevenementen wenst, kan zich
wenden tot de secretaris van het wed
strijdcomité, telefoon 01176-314.
drilde vezels, 14. doornachtige plant, 15.
verdriet, 16. voorzetsel, 18. gekneed meel,
20. meisjesnaam, 21. gemeente in Zeeland,
23. stuk grond, 25. Nederlands volksdich
ter, 27. uitslag op metalen, 29. verheugd;
31. ontkenning (spreekt.), 33. morsdoekje,
36. bezinksel, 37. witte rand langs brieven,
38. ten dele, 39. meisjesnaam, 40. papier-
maat, 42. aanwijzend voornaamwoord, 44.
kasteel, 45. dof, 46. stad in België, 47. af
Advertentie
Gen. Cronjéstr. 43, Haarlem - Tel. 52760
stammeling, 49. zangstem. 51. klank, 52.
Europeaan, 55. Bijb. fig., 57. rund, 59. oud»
inhoudsmaat (afk.), 61. muzieknoot.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen voor woensdag a.s. in ons bezit t»
zfln.
MMWjmi!
DIE MAK LINKS IS
PANG, APOTHEKER
WHY'S BOEKHOU-
WA7 HEEFT JE
ONDERZOEK AAN DE
KADE OPGELEVERD?
RJ5THANDELAAR
WANG'S WERKBAAS HEEFT
DEZE TWEE HERKEND; HET
Z'JN KOELIES DIE R'JST
IADEN OP DE KADE
DER ANDERE
