Yiiete'
S0
ELEZERSSCHR
ELEZERSSCHR
m
SI
ffOk&TS
Benelux-taptoe in
Middelburg
Marine-taptoe in
Amsterdam
Uniforme gemeentelijke
bouwverordeningen
*Tre« WPond* .Prtw»
Carlisten weer op
Montejurra bijeen
Fregat „Nigeria"
tewatergelaten
néén amen*
erlkaan, maar
wer
•keWlk
roe? ie
exclusieve
*Vo\
Echt aParl1
k en töch zacht. g
sm ,n hèèt ftjn. dat
mon
dstuk -
Vurens1
VRIJDAG 30 APRIL 1965
11
nm
een
zot
n\euw®
van
stijNOÜ® verP3 reae««® °P °^8n9®
GOUDEN'f^XubeWen.
ooaesa x
pure,
N.B. GFF 13 nu praktisch overal verkrijgbaar.
Aan het
ministerie van Defensie
te 's-Gravenhage
Arme Nederlander
Verbetering
Ontzetting 2
Grietje Grapendaal 3
Grietje Grapendaal 4
Woningnood
Gemeentelijke
ziekenhuisverzekering
Op 9 en 10 juli zal voor de eerste keer
een Benelux-taptoe op de markt in Mid
delburg worden gehouden. Aan dit evene
ment zullen medewerken de muziekkapel
van de eerste divisie en de muziekkapel
van de Belgische zeemacht, de Koninklij
ke Militaire Kapel en de Koninklijke
Luchtmachtkapel, en een Luxemburgs mu
ziekkorps uit Diekirch. Het geheel staat
onder leiding van luitenant-kolonel R. van
Yperen. In de pauze zal het bekende
„spookpeloton" vdn de Koninklijke Lucht
macht optreden. Het totaal aantal mede
werkers aan de taptoe bedraagt ongeveer
450 man.
Andere gebeurtenissen tijdens de Zeeuw-
te Benelux-manifestatie zijn: een Benelux-
tentoonstelling in het stadhuis te Middel
burg van 17 juni tot 22 augustus, een
toneelvoorstelling vari het Nederlands Ka
mertoneel uit Antwerpen in de Middel
burgse schouwburg op 17 juni en een land
bouwtentoonstelling van de Zeeuwse Land-
bouwmaatschappij in Axel op 1, 2 en 3
juli. Verder zijn er Benelux-vlootdagen in
de tweede helft van juni en Benelux-zeil-
wedstrijden op het Veerse Meer in de
tweede helft van augustus.
Onder grote belangstelling hebben de
drumband van het marine-etablissement in
Amsterdam en de matrozenkapel „Wil
lemsoord" uit Den Helder gisteravond
voor het koninklijk paleis op de Dam te
Amsterdam een taptoe gegeven.
Het is de eerste maal dat deze korpsen
de avond voor koninginnedag de taptoe
hebben verzorgd, maar het ligt in de be
doeling dat dit een jaarlijks terugkerend
evenement wordt.
Bij de Vereniging van Nederlandse Ge
meenten is in druk verschenen de mo
del-bouwverordening van haar adviescom
missie voor de eenmaking en de toepas
sing van gemeentelijke bouwverordenin
gen. In deze publikatie zijn de voorstel
len van de adviescommissie tot de mo
dernisering en unificatie van gemeentelij
ke bouwvoorschriften neergelegd in een
model voor een gemeentelijke bouwveror
dening, hetgeen van belang is nu op
grond van de nieuwe Woningwet alle ge
meenten hun bouwverordeningen zullen
moeten herzien.
Aanvaarding van de model-bouwveror
dening door alle gemeentebesturen is naar
de mening van de vereniging van groot
belang, niet alleen voor de gemeenten,
maar ook voor architecten, aannemers,
fabrikanten en leveranciers. Zowel in de
bouwtechnische, in de woontechnische en
in de administratief-juridische bepalingen
van het model, dat is aangepast bij de
nieuwste inzichten op het gebied van het
doelmatige en verantwoord bouwen, is ge
streefd naar landelijk aanvaardbare mi
nima, evenwel zonder het minimum-woon-
peil op dat niveau te fixeren.
Advertentie
a
FlClj? N
ndere
filtersiga
ret
SC
Onze nog minderjarige zoon is op 5
augustus 1964 zijn militaire dienstplicht
gaan vervullen. Kort voordien was hij ge
slaagd voor het examen eerste banketbak-
kersbediende vakbekwaamheid, waardoor
hij het „leerlingstelsel" kon verlaten en,
blijkens diverse aanbiedingen tenminste
150 netto per week had kunnen verdie
nen, plus vakantiegeld, plus aandeel in de
winst. Weliswaar is ons kostwinnersvergoe
ding toegekend, maar deze 40,60 bruto
per week 36,68 netto staan in geen
verhouding tot de loonderving. Volgens
mijn berekening komt zijn militaire dienst
plicht ons gezin op ongeveer tienduizend
gulden te staan, in welke schade de kost
winnersvergoeding is verdisconteerd. Bui
ten beschouwing is gebleven, dat een sol
daat van zijn soldij op geen stukken na
kan rondkomen (daar moet dik geld bij)
en ook, dat zijn persoonlijke verplichtin
gen, die hij in zijn burgerstatus zélf vol
deed, nadien door zijn ouders moesten
worden betaald. Militaire Zaken wenste
daarmee niet de minste rekening te hou
den. Wanneer ik alles in aanmerking zou
nemen, wat wij sedert 5 augustus 1964
ten behoeve van onze zoon al hebben uit
gegeven en nog vérder zullen moeten uit
geven, dan is het bedrag, dat ons gezin
gedwongen is aan de militaire dienstplicht
ten koste te leggen, wellicht niet onbelang
rijk hóger dan tienduizend gulden. Een
paar honderd gulden meer of minder komt
er trouwens niet zo op aan, voor óns niet
tenminste, voor de afdeling Militaire Za
ken te Haarlem blijkbaar wél, want deze
weigerde iedere tegemoetkoming, hoezeer
dit ook was gemotiveerd, en haalt af wat
er te halen valt. Immers:
Onlangs zijn de lonen en de sociale uit
keringen verhoogd en daar ik uitkering
heb ingevolge de „interim regeling invali-
diteitsrentetrekkers", is deze verhoogd
met 25 bruto per maand. Dit lijkt mis
schien heel wat, maar in werkelijkheid is
het niet meer dan een schone schijn, want
voor belasting en (verhoogde) premie
A.O.W.-A.W.W. wordt van deze 25 inge
houden 13,48 per maand, zodat de netto
verhoging 11,52 per maand bedraagt
f 2,66 per week. Dat is niet veel, het is
zelfs weinig, maar het is toch altijd „wat".
Dat hadden we tenminste gedroomd. Want
Militaire Zaken heeft in deze nettoverho
ging van f 2,66 per week aanleiding gevon
den om de kostwinnersvergoeding te ver
minderen met netto 2,85 per week. Zodat
van de „verhoogde" invaliditeitsuitkering
niet alleen niets, helemaal niets overblijft,
maar ons inkomen zelfs nog lager is dan
vóór de verhoging! (19 cent per week,
maar de grootte van het be'drag doet niet
terzake). Het was hier iets in de geest
van: met de ene hand een stuiver geven
en met de andere zes centen terughalen.
Dat lijkt toch nergens naar. Ik heb bij de
afdeling Militaire Zaken te Haarlem ge
protesteerd. Men antwoordde: dat het in
Zoudt u mij en uw lezers kunnen ver
klaren waarom een luchtpostbrief tot 10
gram door een rijke Amerikaan iedere
week naar Nederland gezonden deze
Amerikaan 0,15 of f 0,54 kost terwijl de
arme Nederlander in de omgekeerde rich
ting maar dezelfde afstand 0,80 moet
betalen? Uit eigen ervaring weet ik dat
Amerika in vele opzichten goedkoper is
dan Nederland, maar dat het met de
posttarieven ook zo is, vind ik wel wat
raar.
J. H. SEIJLHOUWER, Bloemendaal.
Naschrift: Helaas kunnen wij u
geen verklaring geven, omdat de tarieven
van de verschillende landen zeer uiteen
lopen. PTT geeft u het advies: gebruik
een luchtpostblad, dat kost maar 40 cent.
Een klacht van een Engelse lezer zou kun
nen luiden: waarom moet ik 3 d. betalen
voor een drukwerk binnenland en 21/t d.
voor een drukwerk naar Canada? Redactie.
Dr. A. C. Groeneveldt schreef in zijn
stuk Militaire Willemsorde 2 (vrijdag 23
april) dat in 1903 de secretaris-tolk van
het Nederlandse gezantschap in Peking,
de heer Oudendijk, na de Bokseropstand
werd benoemd tot ridder vierde klasse
M.W.O. Men maakt ons er op attent dat
niet de heer Oudendijk, maar de waarne
mend secretaris-tolk, de heer W. J. van
Duysberg, deze onderscheiding ontving.
mijn geval toevallig zo uitkwam. Dergelij
ke toevalligheden zijn in onze rechtsstaat
onaanvaardbaar. En nu mag men zich
misschien kunnen beroepen op departe
mentale bepalingen, verordeningen of be
schikkingen, wanneer deze leiden tot ab
surditeiten mogen ze niet worden toege
past.
De vorenvermelde verhoging van lonen
en sociale uitkeringen is geschied als com
pensatie voor het gestegen prijspeil en als
aandeel in de toegenomen welvaart; die
verhoging is een recht, een wettelijk recht!
En nu stel ik de vraag: waar blijft ónze
compensatie en óns aandeel?? Militaire Za
ken is niet gerechtigd van die verhoging
iets af te nemen, laat staan dus er zo veel
van af te nemen dat er voor ons geen cènt
overblijft en wij er zelfs nog geld bij moe
ten leggen, onder het „motief", dat het
toevallig zo uitkwam.
Tenzij kan worden aangetoond, dat de
compensatie voor het gestegen prijspeil
enz. óns werd toegekend met de bedoeling
het aan Militaire Zaken ten goede te laten
komen, acht ik de handelwijze van Mili
taire Zaken in strijd met het recht en in
strijd met de wet. Het zij mij vergund
u beleefd maar dringend te verzoeken een
e«s ander op korte termijn te willen her
zien. Uw antwoord met belangstelling te-
gemoetziende, verzonden 15 april 1965.
NB Tot heden 28 april 1965 is van
het ministerie nog geen antwoord ingeko
men.
R. A. BOTTINGA, Haarlem.
Ik ben het natuurlijk eens met wat me
vrouw Lindeman Davies Ars op 17 april
in uw rubriek schrijft onder het hoofd ont
zetting. Zouden de professoren van de uni
versiteiten, de officier van justitie, en de
politie het ontgroenen niet dadelijk willen
afschaffen, voordat er nog meer ongeluk
ken gebeuren? Hoe denkt u over die
ouders die hun lieve jongen op die ma
nier moeten missen?
E. MANDEMAKER-DE VRIES IJmuiden.
Bah, wat een schrijvers. Wij in IJmui
den en Beverwijk zitten „opgescheept"
met zeer veel import en zijn blij als
„eigen volk" terug mag komen. In de oor
log was er ook heel wat geheul nodig om
te mogen blijven! Ook de gewezen NSB-
ers zijn allang weer in ons midden! Nu
nog is het voor vroegere Beverwijkers en
Velsenaren moeilijk terug te komen. We
hebben Hongaren, Duitsers, Belgen, Ita
lianen enzovoort gekregen om te huisves
ten. Wat hebben inwoners van andere ge
meenten hiermee te maken?
H. SERVAAS, IJmuiden.
Ik ben blij voor Grietje Grapendaal en
haar gezin dat zij terugkomt bij haar fa
milie en onderdak krijgt in Beverwijk. Er
moet mij naar aanleiding van dit geval
evenwel toch iets van het hart. Mijn zoon
is op negentienjarige leeftijd naar Indië
gestuurd om de kolonie te verdedigen en
heeft dat drie jaar gedaan. Toen hij een
maal in de tropen was geweest kon hij
hier niet meer wennen en na een paar
jaar ging hij met zijn vrouw en kinderen
naar Nieuw-Guinea. Hij verwierf zich
daar een best bestaan, maar moest dat
land weer verlaten om politieke redenen.
Hem, en nog vele anderen, was beloofd
dat er zou worden gezorgd voor huizen en
werk in Nederland. Na ongeveer acht
maanden te hebben gewacht had hij nog
geen werk. Hij is toen zelf maar op zoek
gegaan en heeft een goede betrekking ge
vonden, in rijksdienst zelfs. Na twee jaar
wachten had hij echter nog geen huis. Hij
werkte bij de Marine in Oegstgeest, maar
noch in de omgeving noch in Leiden kon
een huis worden gevonden, ook niet met
hulp van marine-instanties. Eindelijk
kreeg hij een woning aangeboden in Hel
mond, maar daarvoor moest hij zijn be
trekking opgeven en zijn handen ophouden
bij de overheid.
U kunt dan ook wel begrijpen wat wij
ouders voelen als we verhalen lezen als
die over Grietje Grapendaal. Het blijkt
dat hier te lande ongezonde toestanden
heersen. Het is mij bekend dat er in Arn
hem en omgeving nog vele repatrianten
met zes en zeven kinderen onder ver
schrikkelijke omstandigheden wonen. Dat
mag toch niet voorkomen in deze zoge
naamde welvaartstaat.
W. OORTHUYZEN, IJmuiden.
In deze rubriek worden eenmaal per
week brieven opgenomen, die met uit
drukkelijk verzoek tot publikatie aan de
redactie worden toegezonden; voorwaar
den tot publikatie zijn:
Het onderwerp dient van genoegzaam
algemeen belang te zijn en uit het oog
punt van dat algemeen belang te zijn
beschouwd.
De Inzender moet de brief met zijn
volle naam en adres ondertekenen en
Instemmen met de vermelding van zijn
naam en woonplaats. (Dus geen pseudo
niem of Initialen).
De brief moet gesteld zijn ln behoorlijk
Nederlands en ln begrijpelijke, beknopte
vorm.
De redactie behoudt zich het recht voor
de brief ter publikatie te bekorten op
niet essentiële punten, of opneming te
weigeren.
Opneming van een bepaalde brief be
tekent allerminst, dat de redactie het
eens ls met daarin vervatte meningen of
argumenten.
Misschien verliezen wij door deze brief
de kans ooit een grotere woning te krijgen.
Toch wil ik onze ervaring bekend maken.
Als jonggehuwden waren wij enorm ge
lukkig een vrij beneden huisje te kunnen
betrekken, bestaande uit: kleine kamer,
kleine slaapkamer, keuken. Binnen het
jaar echter kregen wij een baby. De huis
kamer werd zeer klein door plaatsing van
een box en de baby-uitzet. Tevens heeft
mijn man wegens zijn werkzaamheden
een tekentafel in de kamer moeten plaat
sen. In de gang lopen wij gebukt om de
dagelijkse luierwas te ontwijken. In de
slaapkamer hebben wij net een doorgang
tussen bed en kinderledikantje. Daar wij
over een jaar toch weer gezinsuitbreiding
willen hebben besloten wij een huis te ko
pen. Nu was het mogelijk een huis met
drie slaapkamers tegen een redelijke prijs
over te nemen. We maakten al enorme
plannen.
Heel dom achteraf. Het voorlopig koop
contract, met het verzoek de woning in ge
bruik te mogen nemen, werd aan de „Huis
vesting" doorgegeven. We komen er wel
in dachten wij: 1. Wij kopen het huis. 2.
Wij zijn uit het tegenwoordige huis ge
groeid. 3. Wij laten een vrije woning ach
ter. De woning kregen wij niet. Wij had
den ofwel een slaapkamer te veel ofwel
een kind te weinig. Inderdaad! In ons klei
ne huisje is geen plaats voor ons eerste
kind, laat staan voor een tweede. Het zou
op die manier een asociale toestand wor
den. Nu vragen wij ons af: a. Had mijn
man ambtenaar of onderwijzer moeten
zijn? b. Hadden wij soms een „kruiwa
gen" bij bepaalde instanties moeten heb
ben? Dit schijnt ook wel te helpen, zegt
men. c. Werd ons verzoek ontvangen op
een dag waarop bijvoorbeeld alle aanvra
gen nul op request kregen? d. Komen de
schriftelijke verzoeken soms niet verder
dan het loket Proveniershof, zoals 90 per
cent persoonlijk niet verder komt dan dat
loket. En daarmee schiet men niets op we
ten alle woningzoekenden.
Toch zijn wij niet van plan een huis
In uw Haarlemse editie van enkele we
ken geleden las ik een artikel: „B. en
W. van Haarlem: Opheffen van ziekenhuis
verzekering niet concreet van plan".
Het slot van dit artikel luidt: „Ten op
zichte van een mogelijke opheffing deelt
het college mee dat deze niet concreet in
het voornemen ligt, alhoewel de verzeke
ring thans niet meer in die klemmende
behoefte voorziet die voor de oorlog aan
wezig was."
Dit laatste mag waar zijn omdat ieder
een tegenwoordig verplicht of particulier
verzekerd is, maar ik zou de nadruk er
op willen leggen dat het een tweede klas
verzekering betreft, die een uitkomst is
voor mensen die lange tijd in een zieken
huis verpleegd worden en dringend behoef
te aan rust hebben.
Dit is met mij, door gewrichtsreumatiek,
tot drie keer toe het geval geweest. Ik
was vroeger in Eykengaarde en de laatste
twee malen in het St. Elisabeths Gasthuis
en Sole Mio in Noordwijk zo dankbaar dat
mij deze gelegenheid tot rust geboden
werd!
Ik heb ook in een barakzaal in Eyken
gaarde gelegen (acht personen), een wa
re verschrikking, voor mij althans, en toen
na zes weken een éénpersoons kamer(tje)
in het St. Elisabeths Gasthuis vrijkwam,
heb ik enige weken nodig gehad om bij
te komen.
Dit moest mij even van het hart. Er
wordt wel eens niet gerealiseerd hoeveel
kanten er aan een kwestie zijn.
MEJ. D. L. DE BEER, Haarlem.
voor drie personen te kopen. Over een
jaar zijn wij daar waarschijnlijk weer uit
gegroeid. En een huis koopt men tegen
woordig niet voor een appel en een ei.
En wie kan ons verzekeren, dat wij, met
twee kinderen weer een huis tegen rede
lijke prijs kunnen kopen?
Wanneer wij in dat reeds maanden leeg
staande huis waren gekomen, hadden wij
weer een vrij huurhuisje achtergelaten.
In deze maatschappij worden de jonge
echtparen aan een kant geprest een kin
derloos huwelijk te hebben; aan de andere
kant dwingt men tot snelle gezinsuitbrei
ding! Met meer kinderen immers, kunt u
pas een van die honderd of meer leeg
staande woningen in Haarlem kopen. Of
liggen de koopprijzen ook wat aan de ho
ge kant? Wie geeft ons „Goede" raad?
Wanneer gemeentefaadgevingen uitkomst
brengen, nemen wij die ook gaarne ter
harte.
Jonggehuwden en woningzoekenden, uit
mijn naam wens ik u sterkte in menig
asociaal woningnoodgeval. Wij varen in het
zelfde schuitje!
Mevr. A. E. M. HECK BOERSEMA,
Haarlem.
MADRID (Reuter) Tienduizenden
Spaanse Carlisten komen zondag bijeen
op de Montejurra bij Pamplona, zij ho
pen prins Hugo en prinses Irène te kunnen
bejubelen.
Een secretaris van prins Hugo heeft ge
zegd, dat pas kort voor de bijeenkomst be
kend zal worden of het prinselijk paar dit
jaar aanwezig zal zijn.
Vorig jaar bekortten de prins en prinseg
hun huwelijksreis om zich naar de Mon
tejurra te begeven. Zij kwamen niet ver
der dan Madrid nadat zij naar wordt
aangenomen een waarschuwing van het
Spaanse staatshoofd, generaal Franco,
hadden gekregen niet naar de bijeen
komst te gaan. Ook nu zal hun aanwe
zigheid afhangen van de toestemming van
de generaal, die zich de laatste tijd weer
danig geërgerd zou hebben aan de carlis-
tische activiteit. De carlistische bijeen
komst is dit jaar gewijd aan prinses Irène.
Advertentie
RED BAND ROOSENDAAL
Mevrouw Flora Azikiwe, echtgenote van
de president van Nigeria, heeft de kroon
op haar bezoek van ruim een week aan
Nederland gezet door op de werf van Wil-
ton-Feijenoord in Schiedam het casco van
het voor Nigeria in aanbouw zijnde fre
gat „Nigeria" te dopen en te water tg
laten. Dit fregat, 2000 ton, zal een begin
zijn van de marine van deze jonge Afri
kaanse staat en tevens het vlaggeschip,
geschikt voor bezoeken van Nigeriaanse
autoriteiten aan andere landen.
