Een kat tussen de
duiven
BLOEMEN VOOR CORNELIA'S GRAF
PANDA EN DE BRON
DE STERRENHEMEL IN MEI 1965
m:
v.
j
DE DODE BRUID"
1
Toertochten voor
automobilisten
Examen doen?
7
Een detectiveverhaal
door Agatha Christie
Al meer dan tweehonderd jaar:
A .N. V. V .-nieuwtje
ATOOMDIAMANTEN
VOOR AMSTERDAM
door dr. Robert van Gulik
MAANDAG 3 MEI 1965
Ons vervQtgverhaai
AFSCHEIDvandeKACHEL
Mijnhardfs Zenuwtabletten
POOLSTER
mcturus
99
kiuwm
EWWW^WUWW
WWWUWWWM»iWUtf
11) Ik geloof vast
dat die gauwdieven iedere boot op
wachten om hun slag te slaan, als er
geagiteerde of nog half zeezieke pas
sagiers met hun spullen aan wal ko
men."
„O, moeder, u haalt zich altijd zulk
soort dingen in uw hoofd," zei Jen
nifer. „U denkt dat iedereen die u
tegenkomt -oneerlijk is."
„De meesten zijn het ook," konk
het bars.
„Engelsen niet!" verzekerde de va
derlandslievende Jennifer.
„Dat is juist zo erg, kind," hield
mevrouw Sutcliffe vol. „Je verwacht
het van Arabieren en andere vreem
delingen, en dan ben je hier niet op
je hoede en daar maken oneerlijke
typen juist misbruik van. Laat ik eens
even tellen. Daar is de grote groene
koffer en daar de zwarte, de twee
kleine bruine en ook mijn reistas, de
golfclubs, de tennisrackets, de linnen
koffer... maar waar is mijn groene
tas? O, gelukkig, daar is-ie. Even
tellen... ja, in orde, veertien stuks bij
elkaar.
„Zullen we nu gaan theedrinken,
mam?" informeerde Jennifer. „Ik
heb erge trek."
„Goed, goed. Kun je niet op je
eentje naar beneden gaan? Ik wil
eerst even gaan rusten. Daarna ga ik
wel uitpakken. Wat vervelend dat je
vader ons nu niet is komen afhalen.
Waarom hij nu precies vandaag die
belangrijke commissarisvergadering
in Newcastle moest hebben begrijp ik
niet. Je zou toch denken dat zijn
vrouw en dochter voorgaan. Vooral nu
hij ze in geen drie maanden heeft
gezien. Denk je dat je het wel alleen
af kunt?"
„Grote genade, mammie!" ant
woordde Jennifer. „Hoe oud denk je
dat ik ben? Maar kan ik wat geld
meekrijgen? Ik heb helemaal geen
Engels geld."
Toen zij met een biljet van tien shil-
lin het vertrek had verlaten, ging de
telefoon bij het bed. Mevrouw Sutclif
fe nam de hoorn op. „Ja, u spreekt
met mevrouw Sutcliffe."
Op hetzelfde moment werd er op
de deur geklopt. Mevrouw Sutcliffe
zei in de microfoon: „Wilt u even
wachten?" en liep naar de deur. Daar
stond een jongeman in blauwe over
all met een gereedschapstas bij zich.
„De electrjcien, mevrouw," kondigde
hij opgewekt aan. „Er mankeert wat
aan de lampen in deze kamers. Ik ben
naar boven gestuurd om ze even na
te kijken."
„Best ga je gang maar." De elec-
tricien stevende met zijn gereedschap
naar de badkamer en mevrouw nam
de telefoon weer op. „Neemt u mij
niet kwalijk dat ik u even moest
laten wachten.Wat zegt u?"
„Mijn naam is Derek O'Connor.
Schikt het u dat ik even bij u kom?
Het gaat over uw broer, mevrouw
Sutcliffe."
„Bob? Heeft u bericht van hem?"
„Over hem, tot mijn spijt."
„Oo, ik begrijp het. Ja, komt
u dan maar boven. Derde verdieping,
kamer 310."
Mevrouw Sutcliffe ging op de rand
van het bed zitten. Ze wist al, dacht
ze, wat dit bericht zou behelzen. Even
later werd er op de deur geklopt. Zij
deed open en liet een jongeman bin
nen, die haar met gepaste ingetogen
heid 'de hand drukte.
„Komt u van buitenlandse zaken?"
„Mijn naam is Derek O'Connor.
Mijn chef heeft mij verzocht naar u
toe te gaan, omdat er blijkbaar nie
mand anders was die u op een min
der gunstige tijding zou kunnen voor
bereiden."
„Zegt u het maar dadelijk, alstu-
blief," drong mevrouw Sutcliffe aan.
„Is hij dood? Is dat het?"
„Ja, zo is het, mevrouw. Hij is met
prins Ali Yusuf op de dag dat de re
volutie is uitgebroken uit Ramat weg
gevlogen, maar hun vliegtuig is in de
bergen neergestort."
„Hoe komt het dat ik dat niet eer
der gehoord heb? Waarom is dat niet
radiografisch aan ons schip geseind?"
„Pas dezer dagen is er definitief be
richt binnengekomen. Het toestel werd
tot dusver slechts vermist. In de ge
geven omstandigheden behoefde dat
geen ongeluk te betekenen. Nu is het
ruststellen te horen dat de dood on
middellijk moet zijn ingetreden."
„Is de prins ook om het leven ge
komen?"
„Ja, mevrouw".
„Het verwondert mij niet," zei me
vrouw Sutcliffe. Haar stem klonk wat
onvast, maar volkomen beheerst. „Ik
heb altijd geweten dat Bob niet oud
zou worden. Hij is altijd zo'n waag
hals geweest, weet u, hij heeft de ge
vaarlijkste dingen uitgehaald, als in-
vlieger en als stuntvlieger. De laat
ste vier .laren heb ik hem nog maar
zelden ontmoet. Och ja, je kunt
iemand nu eenmaal niet veranderen,
niet waar?"
„Neen, dat geloof ik ook niet," be
aamde de bezoeker.
Henry heeft ook altijd gezegd, dat
Bob vroeg of laat nog eens zou dood
vallen." De juistheid van het inzicht
van haar man leek haar enige vol
doening te schenken. Maar er rolde
een traan langs haar wang en zij
zocht haar zakdoekje. „Het is wel een
hele slag voor mij," zei ze.
„Dat begrijp ik. Ik betuig u ook
mijn oprechte deelneming. Uw broer
treft geen schuld. Het was de enige
kans om de prins in veiligheid te bren
gen, maar het bracht grote risico's
mee."
Mevrouw Sutcliffe knikte. „Dat be
grijp ik. Ik dank u dat u dit mij bent
komen vertellen."
„Er is nog iets," hernam O'Connor,
„iets, dat ik u vragen moet. Heeft
uw broer u soms iets toevertrouwd?"
„Iets toevertrouwd?" Hoe bedoelt
u?" vroeg mevrouw Sutcliffe.
„Heeft hij u misschien een pakje
meegegeven.om aan iemand hier
ter hand te stellen?"
Nu schudde zij verbaasd het hoofd.
„Neen, waarom dacht u dat?"
„Er is een pakje geweest, van zeer
groot belang, dat, dachten wij, uw
broer aan iemand kon hebben meege
geven. Op de dag van zijn vertrek
is hij namelijk bij u geweest, in .uw
hotel."
„Ja, dal weet ik. Toen heeft hij een
briefje voor mij achtergelaten. Maar
daar stond niets over indat ging
over een doodonschuldig afspraakje
voor een partijtje tennis of golf voor
de volgende dag. Toen hij dat schreef
wist hij dus niet eens dat hij die mid
dag met prins Ali weg zou vliegen."
„Stond er niets anders in? Hebt u
dat briefje nog, mevrouw?"
„Nee, natuurlijk niet. Het was een
doodgewoon briefje. Waarom zou ik
dat hebben bewaard?"
„Neen, daar was geen reden voor.
Ik wilde het alleen maar graag we
ten," verklaarde O'Connor.
„Wat dacht u dan?" vroeg me
vrouw Sutcliffe op scherpe toon.
„Dat er misschien nog een geheime
mededeling in gestaan had. Er is ook
nog zo iets," zei hij met een lachje,
„als onzichtbare inkt, weet u."
„Onzichtbare inkt!" riep mevrouw
Sutcliffe met onmiskenbare afkeer.
„Bedoelt u zo iets als waarvan je
wel in spionnenverhalen leest?"
„Het spijt me, maar dat bedoelde
ik werkelijk," zei O'Connor op veront
schuldigende toon.
„Wat meer dan dwaas!" riep me
vrouw Sutcliffe uit. „Ik weet zeker dat
Bob zich nooit met zulke dingen zou
inlaten. Hij was zo'n goeie, eerlijke
verstandige jongen." Weer rolde er
een traan over haar wang. „O, waar
is nu m'n tasje? Ik moet een zakdoek
hebben. Misschien in de andere ka
mer."
„Ik haal het wel even voor u," bood
O'Connor aan. Hij opende de verbin
dingsdeur, maar bleef plotseling staan
toen hij een jongmens in blauwe over
all over een valies gebogen zag staan
en zich verschrikt oprichtte.
„De electricien, meneer," zei de
jongen wat zenuwachtig. „Er hapert
hier wat aan het licht."
Prompt draaide O'Connor aan de
schakelaar. „Er mankeert niets aan!"
zei hij vriendelijk.
„Dan heb ik zeker het verkeerde ka-
memummer opgekregen," verklaarde
de electricien.
Hij pakte zijn gereedschapstas op
en glipte vlug de deur uit, naar de
gang.
wrak gevonden. Maar het zal u ge- (Wordt vervolgdi
BIJNA DRIEHONDERD JAAR geleden overleed op
het Amsterdamse Begijnhof een der hofjesvrouwtjes, Cor
nelia Arends geheten. Ze was een der vele naamlozen die
hier in rust en stilte hun laatste levensdagen sleten en zij
had nooit iets bijzonders gedaan om de aandacht op zich
te vestigen. Toch wordt Cornelia's graf nog altijd bedolven
onder de bloemen, ieder jaar opnieuw, op de tweede mei.
Dat dankt zij aan haar vroomheid en bescheidenheid en
vooral dat laatste is een zeldzame eigenschap geworden,
Cornelia was zo bescheiden dat zij een nederige laatste
ZONDAG was het
weer zover. Toen
hebben de honderden
Amsterdammers en
vreemdelingen die
het Begijnhof bin
nengingen om een
ogenblik te ontsnap
pen aan het stads
rumoer en de benzi
nedamp, verwonderd
naar het bloemperkje
op de kleine steentjes
gekeken, want slechts
heel weinigen ken
nen het oude ge
bruik. N Waarom al
die nederigheid? Wel,
Cornelia wilde, ook
na haar dood, „boete
doen" voor enkele
zaken. Ten eerste
behoorde de kapel
niet meer tot de
Katholieke Kerk. Na
de „alteratie van
Amsterdam" in juni
1578 «(toen de r.k.
magistraten werden
vervangen door her-
vormingsgezinden)
was de kerk ge
schonken aan de En
gelse Presbyterianen
die nu nog altijd
hier hun diensten
houden. Bovendien
viel het Cornelia
zwaar dat haar fa
milie ook tot het
nieuwe geloof was
overgegaan.
Toen het in 1645
nog tot „meesteres
der zusters" gekozen
begijntje stierf,
moest men ernstig
over haar laatste
wens begraven te
worden „in de goot"
beraadslagen. Men
besliste dat de vro
me Cornelia zo'n
nederige rustplaats
niet toekwam, waar
om men haar in de
kerk ter ruste legde.
Maar haar ziel, zo
wil de legende, vond
in de kerk geen rust. 's Nachts dwaalde
zij rond door de hof, luide jammerend
en rommelend. De bewoonsters begon
nen te twijfelen aan de wijsheid vön
him besluit en bovendien kregen zij er
spijt van, de laatste wens van hun
de
Daar
rustplaats verkoos boven een eigen graf in de hofkapel,
nederigste die er was: in de goot naast het kerkepad. D
ligt zij nu al drie eeuwen vergeten onder een onopvallende
bïeekroze steen. Maar op 2 mei staat zij in het middelpunt
van de belangstelling. Dan brengen de huidige hofbewoon-
sters potplantfes en bloemen, tuiltjes violen, en een handvol
witte lelies en schikken die met liefderijke handen om de
simpele grafsteen, precies zoals tientallen generaties „be
gijntjes" dat vóór hen gedaan hebben.
MMHM
meesteres niet te hebben vervuld. Na
enige ruggespraak werd alsnog beslo
ten naast het kerkepad een graf te
delven. En aldus geschiedde.
De jaarlijkse bloemengroet dateert
kreeg Cornelia haar eerste meiviooltjes
en zo is het sindsdien gebleven,
ieder jaar opnieuw: een simpele tradi
tie die aantoont dat ook zo'n nietig,
mensje niet voor niets geleefd heeft.
van lang na haar dood; pas in 1732
Qp'O
Om roest te gen te
laan kunt u de kolen-
Laat uw schoorsteen
in de zomer vegen, dan
,heeft de schoorsteen.
met kranten vullen] vege^hetniel zo druk
Controleer de ruitjes, deurtjes en vulklep van
uw kachel. Alleen als ze goed sluiten.temt
u in de komende winter zuinig stoken
Ook oliehaarden moe.
ten regelmatig schoon,
gemaakt worden en
naaezien worden.
Zorg altijd eenvoor_
raad olie in de tank te
hebben, dat voor-
komt het roesten
Als ueen nieuwe kachel wilt kopen. kijk\
dan niet alleen naar het uiterl ijkmaar
vraag ook naardeverwarmingscapaciteit i
inm3 en vergelijk die met deinn.v.uw kamer.;
In de Franse dagbladen verschijnt dezer
dagen een opwekking tot de autotoeristen
om mee te doen aan een nieuwe toer
tocht door de Lage landen die elke auto
mobilist in het komende hoog- en nasei
zoen op eigen houtje kan maken en op
die dag of dagen, die hem zelf het beste
past. Bij die opwekking is een kaartje
afgedrukt van de route van deze „Crois-
sière Automobile" die langs 12 plaatsen
in Belgie en 12 in Nederland voert. De
autotoerist hoeft niet al deze plaatsen aan
te doen. Hij kan bij de V.V.V.-kantoren
ter plaatse een stempeltje halen op zijn
deelname-formulier in de loop van één
jaar. Wie de meeste stempeltjes verza
melt maakt de meeste kans op een prijs.
Er zit dus een soort wedstrijdelement aan
de tocht, maar er wordt ook met andere
factoren rekening gehouden. Wie het verst
komt of de tocht geheel of ten dele in het
naseizoen maakt, krijgt een hogere pun
tenwaardering.
De „Croissière Automobile" een ge
zamenlijke actie van de Belgische V.V.V.'s
en de Nederlandse A.N.V.V. start op
1 juni. De stempelplaatsen zijn verspreid
over het gehele land. Breda is de eerste
pleisterplaats in ons land. Als hoofdprijs
wordt een auto beschikbaar gesteld. Daar
naast zijn weekend-verblijven in diverse
stedén'te winnen. Men wil met deze cam
pagne onder andere bereiken, dat meer
Franse toeristen in voor- en naseizoen ons
land gaan bezoeken.
n
n
Diamanten die zijn gekleurd door ze
bloot te stellen aan atoomstraling zullen
voor de eerste keer tijdens de Britse Week
in Amsterdam (1423 mei) worden ge
toond.
Ze zullen worden tentoongesteld door de
„Worshipful Company of Goldsmiths" uit
de City of London, die een tentoonstelling
inrichten van de beste Britse juwelen en
zilversmeedkunst van heden.
De „atoomdiamanten", die in Amsterdam
te zien zullen zijn zijn verwerkt in ringen
die ontworpen zijn door de 27-jarige Britse
Gilian Packard, die met haar werk reeds
een aantal internationale prijzen heeft ge
wonnen.
Gilian Packard ontleende het procédé om
diamanten met atoomstraling te behande
len aan een wetenschappelijk tijdschrift.
Het resultaat van de bestraling is diep
bruine en doorzichtig groene stenen die
bijna even volmaakt zijn als de mooiste
gekleurde natuurlijke diamanten, maar
veel minder duur.
Advertentie
-•^A3
7. Joris Goedbloed ontwaakte die ochtend reeds
Vroeg. Hij had onrustig geslapen en bovendien voelde
hij zich wat stijf door de hardheid van zijn legerstede.
En daarom is het hem niet kwalijk te nemen dat hij
een slecht humeur had. „Bah!" prevelde hij, zich uit
rekkend. „Terwijl ongeletterden tussen springveren en
zwanendons van hun nachtrust genieten, moet ik genoe
gen nemen met ruw geschaafd eikenhout en een ijze
ren stang als hoofdkussenHet is onrechtvaardig ver
deeld in deze tijd van vooruitgang'. Als men eens
wist, welk een kennis en doorzicht hier in behoeftige
omstandighedenMaar toen viel zijn oog op de
krant van de vorige dag. „Als dat ons Pandake niet
is'" mompelde hij, de foto op de voorpagina bekij
kend. Wat is er nu weer met het makkertje aan de
hand?" En hij begon prevelend het hoofdartikel te
lezen. „Ei, ei!" merkte hij op. „Onze Panda wordt,
ontdekkingsreizigerBron van de Rijkdom.gel
den beschikbaar om gevaar KlapTrap te bezweren.
subsidie.Wel, wel! Dit artikeltje ritselt van de
bankbiljetjes, als ik het zo zie.' Foei! Panda is nog
veel te jong om de Bron van de Rijkdom te gaan
ontdekken. En die ontdekkingsreiziger Drom lijkt me
toch ook niet de juiste persoon om zo'n Bron naar
waarde te schatten. Als het om Rijkdommen gaat, zou
men toch eigenlijk altijd eerst bij een deskundige te
rade moeten gaan! Maar ja ik ben te bescheiden
en daarom vraagt niemand ooit mijn advies! „Minor
olet" riepen de ouden reeds uit. Het wordt tijd dat
ik daar eens wat verandering in aan ga brengen. Het
probleem is alleen: hóe?"
MERCURIUS en Venus staan dicht bij de zon en
zijn bijgevolg niet waarneembaar. Mars blijft een groot
deel van de nacht zichtbaar in het sterrenbeeld Leeuw.
De roodachtige planeet staat 's avonds in het zuiden,
op middelmatige hoogte; zij gaat lang na middernacht
in het westen onder. Mars verwijdert zich thans van
de aarde; zijn helderheid vermindert geleidelijk. Op
21 mei passeert Mars dicht bij de ster Chi van het
sterrenbeeld Leeuw; u kunt dit observeren met een
prisma- of toneelkijker.
In het begin van de maand verdwijnt Jupiter
's avonds in het noordwesten, in de avondschemering.
Conjunctie met de zon op 30 mei.
Saturnus is 's morgens in het zuidoosten zichtbaar,
maar opvallend is de planeet nog niet. Over enkele
maanden staat ze gunstiger voor de waarnemingen.
Van 3 tot 6 mei kunt u 's avonds het „asgrauwe licht"
op de maan zien. Zonlicht, weerkaatst door onze eigen
aarde, is de oorzaak van dit verschijnsel.
Op de avond van 6 mei kunt u met een prismakijker
de planeet Uranus 1 graad ten zuiden van Mars vinden.
Dergelijke samenstanden zijn interessant, want ze laten
toe een zwakke planeet gemakkelijk terug te vinden,
zonder hulp van een sterrenatlas.
Op de avond van 8 mei zal de maan nabij de ster
Regulus staan. Regulus is een witte ster van de eerste
grootte, de hoofdster van het sterrenbeeld de Leeuw.
De volgende avond zal de maan ten noorden van
Mars staan. Als u ook de vorige avond gekeken heeft,
kunt u constateren welke weg de maan in de loop van
één dag ten opzichte van de sterren aflegt.
Op 12 mei circa 22 uur zal de maan zes graden ten
noorden van Spica staan. Spica hoort tot het sterren
beeld Maagd; zij is net als Regulus, wit en van de
eerste grootte.
MAAGD
VERMELDEN WE tenslotte nog de totale
zonsverduistering van 30 mei, die helaas
in Europa niet waarneembaar zal zijn. De
totaliteitsduur zal maximaal 5 minuten en
16 seconden bedragen. De strook waar de
totale eclips zichtbaar zal zijn gaat door
het noorden van Nieuw-Zeeland, loopt door
de gehele Stille Oceaan, en eindigt bij de
Peruviaanse kust, ten noorden van Lima.
Nieuwe Maan 1 mei te 12.56
Eerste Kwartier 8 mei te 7.20
Volle Maan
Laatste Kwartier
15 mei te 12.52
23 mei te 15.40
Nieuwe Maan 30 mei te 22.13
Om de kaart te richten moet men ze
boven het hoofd houden, en het noorden
laten samenvallen met de noordelijke hori
zon. De stand van de hemel is die op 15 mei
te 22 uur. Voor vroegere tijdstippen, de
kaart draaien in de richting van de wijzers
van een uurwerk, voor latere waar
nemingen in tegenovergestelde richting. De
plaats yan de maan is voor enkele avonden
aangegeven; de getallen duiden de dag
van de maand aan. De loop van Mars (M)
is eveneens aangegeven. De stippellijn
door de Zwaan en de Voerman duidt de
hartlijn van de Melkweg aan. De andere
gestippelde lijn is de ecliptica (hartlijn
van de Dierenriem); de zon, de maan en de
voornaamste planeten bevinden zich steeds
in de nabijheid van deze lijn.
WIET J'J 0F EK NTANI
DEZE WJK WOONT
K BESTE WOONT IN DEZELFDE STEMT
A15DK.HWA, ZEGT MEN
NU BEGR'JPIK EK ECHT NIETS
MEEK VAN, EDELACHTBARE! T
WME0M MOET IK DEZE DAT MERK JE
SPEEK MEENEMEN STEAKS.TS JLA0 TAI
IK GELOOF DAT IK NU DE
JUISTE UITLEG VAN Dl
ORAKELSPREUK I
ONTDEI
IN PEZ
HEEFT U
KIESP'JNi EDEL
ACHTBARE
PAK EEN LANGE, SCHE
TJJIAOTAl! WEGMN
TANDAKTS UIT Z'JN BED HALEN
