album sigaren
Een kat tussen de
GAST IN HET „ALEXANDROM"
PANDA EN DE BRON
HEKSERIJ El
KUNST IN
v| ZWARTE
PORTUGAL
door
Garcia de
Leon
Ons vervolgverhaal
van duiven boden n.v.
6
t| Een detectiveverhaal
Cl UI V©31 door Agatha Christie
53DE DODE BRUID" door dr. Robert van Gulik
Bloemen voor geest
van duiven boden n.v.
Winstgevend bedrijf
MAANDAG 10 MEI 1965
de permanente
meubelshow
EENEIN6SLANS,
/^STEEK HEM N,
0000.7SJM07AI»
±VLUG f
Advertentie
met prachtige sigarenbandjes
ROZEN - PADDESTOELEN
(TULPEN - ZEILJACHTEN
Maitre Alexandre (l.) lacht vol
daan; zijn affaire marcheert naar
wens en ook zijn boutique voor
heren, waarvan de glazen entree
versierd is met een vergulde A als
deurknop (foto rechts) verheugt
zich in een drukke klandizie.
Twee polychrome moortjes flan
keren de ingang, de paraplubalc
bestaat uit hertengeweien.
AL DERGELIJKE dingen zijn in strijd
met de Portugese wet, maar de traditie
heeft een taai leven en menige lichtgelo
vige man of vrouw heeft een heel fortuin
verloren aan de amateur-tovenaar of tove-
hebben, pakt hij met beide handen
mijn hoofd en probeert dat van de
romp te trekken. Het lukt (nog) niet.
Hij toont zich niet in het minst teleur
gesteld en herhaalt de poging draaiend,
eerst naar links, dan naar rechts. Geen
resultaat, het hoofd zit nog behoorlijk
stevig bevestigd. Onverstoorbaar kneedt
hij nogmaals schouders en bovenar
men, waarna hij met een lange roffel
eindigt. Ik heb het doorstaan en Tojo
verwijdert zich met een buiging.
„IK LAAT het elke zaterdagavond
doen," vertrouwt monsieur Pauser me
toe, „dan voel ik me de hele zondag
fit." Ja, ik ben inderdaad geneigd mijn
schouders terug te trekken en mijn
borst naar voren te gooien.
NU MAG monsieur Pierre. Met de
perschef is hij van meming dat er niet
geknipt hoeft te worden, dus zet hij het
droogapparaat in werking en gaat aan
het opkammen. Deze operatie blijkt
slechts zeer in de verte te maken te
hebben met wat voor mij tot dusverre
de kam door de haren halen is geweest.
Een kam komt er nog wel aan te pas,
maar onder de bedrijven door laat hij
met volmaakte vakbekwaamheid een
spuit het meeste werk doen. Na vijf mi
nuten acht hij zich content over zijn
cheatie mijn haren zullen de hele
verdere dag onberispelijk zitten.
De dame van de receptie neemt mijn
jas en band weer in ontvangst en mon
sieur Pauser gooit een deur open die
toegang geeft tot een lange gang. Voor
het eerste kamertje links blijft hij staan
en zegt met een dramatisch gebaar:
„De koninklijke cabine".
Zelfs in het Alexandrom mag men
niet de illusie koesteren naast een ge
kroond hoofd behandeld te worden. De
ze wat achteraf gelegen cabine, uitge
voerd in rood lakwerk en bamboe en
met Japanse prenten aan de wand. is
gereserveerd voor figuren als koning
Hoessein van Jordanië en de koning
Phoemibol van Thailand.
Terwijl we verder drentelen werp ik
een blik in elke spiegel en kijk soms
wat onrustig naar mijn opgepoetste vin
gernagels. Ik informeer naar de maitre.
„Hij is momenteel in Beiroet, waar hij
pas een salon heeft geopend. Contrac
tueel heeft hij zich verbonden er elk
jaar een paar weken te werken".
ALEXANDRE, tweeënveertig jaar
geleden geboren als zoon van een vis
ser in St.-Tropez heeft een fabelachtige
carrière gemaakt. Op zijn vijftiende
jaar kwam hij bij Antoine in Cannes,
specialiseerde zich in eishampoo-behan-
delingen en werd twee jaar later tot
„Eishampoo Koning" uitgeroepen. De
hertogin van Windsor bracht hem de
overtuiging bij dat zijn succes in Parijs
zou liggen. Ze heeft gelijk gehad. In
het pand aan de Faubourg St.-Honoré,
waarin het schoonheidsinstituut van
Harriet Hubbard Ayer is gevestigd,
geeft hij de richting aan in de moder
ne haute coiffure. Zijn nieuwe kapsels
komen altijd tegelijk met de haute cou-
ture-collecties uit.
MONSIEUR PAUSER voert me in
tussen naar de sauna („er is een ge
diplomeerd masseur aan verbonden
voor medische behandelingen") en de
„relax"-cabines waar specialisten zich
drie kwartier lang bezighouden met het
oppeppen van vermoeide zakenlieden,
aan welke bewerkingen speciaal voor
mannen gecreëerde produkten van Ayer
te pas komen. Wil de klant niet de on
prettige gedachte krijgen, zijn tijd te
verlummelen, dan kan hij een gerouti
neerde secretaresse aan zijn zijde krij
gen om zijn brieven op te nemen. Te
lefoontoestellen staan bij elke kapstoel.
In de haarkliniek, bestaande uit vier
cabines van groen marmer met licht
grijze wanden, worden alle mogelijke
methoden van haar- en huidzorg toege
past. Menig grijs mannenhoofd wordt
hier geverfd, menige stugge lok geper
manent.
„En tenslotte" monsieur Pauser
glimlacht fijntjes „hebben we hier
de snackbar". Ik kan me levendig voor
stellen hoe de patiënt na al dat gefrun-
nik aan zijn lijf op voedsel aanvalt.
„Zelfs mensen die op dieet zijn kunnen
hier terecht," zegt hij.
12. Aarzelend telde de meesterontdekkingsreiziger de
gevraagde duizend florijnen uit. „Ik dacht, dat u die
uitvinding gratis ter beschikking stelde", zei hij ont
goocheld. „Ik wil niet op toezeggingen terugkomen,
maar..eh.als u aan deze expeditie wilt deelne
men. „Ik kom evenmin op een toezegging terug" ver
klaarde Joris. „De uitvinding stel ik belangeloos ter be
schikking, doch de uitvinder moet betaald worden, niet
waar?" „Dat begrijp ik niet" merkte Panda op. „Als je
als uitvinder betaald wilt worden, is die uitvinding toch
niet belangeloos?" „Oho, maar dat is dan een misver
stand" zei Joris. „Ge moet weten, dat ik de uitvinder
niet ben. Ik ben slechts een belangeloos tussenpersoon,
die het geld aan de rechthebbende doorgeeft". „Oh" zei
Panda. Het klonk niet overtuigd. „Welaan" hernam Jo
ris. „Ik zal de uitvinder thans meteen melden, dat ik
hem zijn geld kom brengen". Hij ging naar de telefoon
en draaide het weerbericht. „Zwakke tot matige wind.
neuzelde een stem. „Ja, meneer Jansen, u spreekt met
Goedbloed" sprak Joris zonder verder te luisteren. „Uw
uitvinding zal worden gebruikt door het Genootschap
van Ontdekkingsreizigers. U ontvangt duizend florij
nen. „Verspreide buien", vervolgde de stem. „Kans
op opklaringen". „Inderdaad" zei Joris. „Het is niet
veel, maar u moet bedenken, dat de wetenschap ermee
gediend wordt. Juist ja. Ik zal u nu dadelijk het be
dragje brengen". Hij gooide de telefoon op de haak en
begaf zich haastig naar de deur. „Ik weet het niet" mom
pelde Panda. „Maar ik krijg het gevoel, dat Joris ons
weer te pakken neemt".
DE BEFAAMDSTE, of liever de meest besproken kapper van Parijs is
momenteel Alexandre. Hij heeft een salon voor dames in de Rue du
Faubourg St. Honoré en een voor heren, het Alexandrom, in de Rue
Marbeuf. In beide instituten wordt de haute coiffure bedreven, wat betekent
dat slechts lieden met vette bankrekeningen er zich een behandeling kunnen
veroorloven.
IK DUW tegen een grotè A van glas,
de deurknop, en sta in de boutique voor
heren. Achter de toonbank houdt zich
een blonde schoonheid op. Nee, ik kom
niet voor een vicuna sjaal, een van de
Ayefschoonheidsprodukten of een aan
vulling van mijn golfuitrusting, ik wil
alleen maar monsieur Pauser, de pu-
bliciteitschef, spreken. Met betoverende
glimlach wijst de schoonheid naar een
trap die in een sierlijke boog naar bo
ven leidt. Aarzelend beweeg ik me over
het tapijt dat mijn schoenen bijna over
spoelt.
Monsieur Pauser is jong, vriendelijk
en goed gekleed. Zijn haren zijn ge
knipt in de coupe a l'Anglaise, maar
dat word ik pas gewaar als ik me wat
beter thuis voel en naar de thans en
vogue zijnde haarstijl informeer. Na
tuurlijk kan ik het Alexandrom.bekij
ken, zegt hij met de jovialiteit die
perschefs eigen is „en u zult ons een
genoegen doen en passant kennis te ne
men van onze behandelingen".
„Niet knippen", weer ik verschrikt
af. „ik ben pas geweest!" Hij kijkt bij
zonder kritisch en knikt dan. „Uitste
kend gedaan," prijst hij. „U hebt een
goede kapper." (Ik maak de mentale
notitie het complimentje aan mijn
Haarlemse haarkunstenaar over te
brengen). „Maar wat denkt u van
haarwassen, opkammen en spuiten,
manicure, massage?"
Weigeren is onmogelijk. Een dame
van de receptie helpt me in een soort
judomantel en slaat er (toe maar) een
zwarte band om. Ik neem intussen
mijn omgeving op. Er hangt de sfeer
van een Engelse club: roodlederen
wandbekleding, prenten, leren fauteuils
met antilopenhoorns als poten. Naast
de receptie is de grote salon, uitgevoerd
in mahonie en bruine buckskin. Er lo
pen meisjes rond in halflange blauwe
jassen en kuitbroeken „een creatie
van Jacques Heim," fluistert monsieur
Pauser mij in. Vijf haarstylisten be
moeien er zich met voor het merendeel
oudere (rijke) zakenlieden, die in een
wanhopige concurrentiestrijd leven met
de jongere vrienden van hun jongere
vrouwen. Mij wordt monsieur Pierre
toegewezen. Hij wenkt een van de
meisjes (fonkelende donkere ogen) die
me teder in een enorme kapstoel duwt.
Er komt een mechaniek in werking en
ik lig. Warm water loopt over mijn ha
ren. haar handen glijden liefkozend over
mijn schedel.
ONDERWIJL grijpt een blondje rhet
een bol kapsel en lange wimpers mijn
rechterhand en begint de nagels ervan
te bewerken. De stoel wordt een halve
slag gedraaid en opgevijzeld, zodat ik
mezelf weer in de spiegel kan zien.
Achter me staat een Japanner. Hij is
onhoorbaar komen aansluipen, glim
lacht vluchtig als om me gerust te
stellen en start een massage van een
kwartier. Roffelend bewegen de zijkan
ten van zijn handen zich over mijn rug-
gegraat naar boven. Als hij mijn ach
terhoofd bereikt verlies ik mezelf uit
het oog, maar ik weet dat mijn natte
haren kwabberende wangen en klappe
rende tanden weinig overlaten van de
judoster met zwarte band. Deskundig
zoeken zijn vingers de spieren van
schouders, hals en hoofd op en kneden
die. Dan volgt er weer een lange roffel.
Wanneer hij denkt me met de toege
paste Amma Shiatsu-methode murw te
LISSABON (AP). Er zijn nog altijd
„heksen" in Portugal, beroeps- en semi-
profheksen, wel te verstaan. Haar kwa
lijke bedrijf bestaat hier in vele vormen,
niet alleen als dorps-„tovenares"tot wie
ongeletterde boeren zich wenden om
wonderdranken tegen lichamelijke en
geestelijke kwalen, maar ook in het hart
van de steden, waar de zusters ondanks
de waakzaamheid van de politie nijver
in haar heksenketels roeren.
Er bestaat een nijpend gebrek aan
doktoren, verpleegsters en controleurs
van de volksgezondheid in Portugal. Hun
plaats wordt dikwijls ingenomen door
kruidenvrouwtjes, handoplegsters of
wonder genezer s"
Men wendt zich tot haar niet alleen
om genezing te zoeken voor kwetsuren
en ziekten, maar ook als liefdesaffaires
zijn misgelopen, als er onder verwanten
ruzie ontstaan is over erfenissen, of als
men zich op een buur wil wreken.
Er bestaat een remedie voor alles en
er is altijd wel iemand om van een si
tuatie te profiteren door middel van een
bezwering en een beetje hocus pocus.
nares. Velen van hen zijn zigeuners die
in elk geval weten hoe zij het geld uit de
zakken van de mensen mc»*:".i;-ian toveren.
Het begint vaak met de vraag: „Toe
komst voorspellen, mevrouw?" De oude zi
geunerin gaat op het platteland van deur
tot deur, maar in de steden bestaan chi
que salons, waar de handlijnenkijker rijke
klanten ontvangt.
De politie laat dit simpele gedoe in de
regel oogluikend toe, maar zij is minder
gemakkelijk voor die mannen en vrouwen,
die zich verrijken aan de lichtgelovigheid
van meisjes, die romantiek zoeken of ten
koste van arme vrouwen, die aan ziekten
lijden welke alleen door doktoren genezen
kunnen worden.
Van tijd tot tijd wordt een van derge
lijke gevallen in de pers uit de doeken
gedaan nadat een rechercheur zich heeft
gemengd onder de klanten in de wachtka
mer van de „curandeiro" (genezer).
Men vindt in alle steden en dorpen
kruidkundigen, die voor „vertrouwde klan
ten" vreemdsoortige dranken bereiden. Het
advies van de genezers is vaak heel zon
derling. Een moeder gaf haar baby een af
treksel van slangehuid om het kind van
kinkhoest te genezen. Een dame uit de Lis-
sabonse society beweerde voor de rechter
een abces te zijn kwijtgeraakt door een
kluwen garen, waarover een oude toverkol
een magische formule had gemompeld, te
doorboren met een naald. Een levende pad
in de mond is blijkbaar een patent mid
del om iemand van roddelen te genezen,
hetgeen nauwelijks een wonder mag heten.
Wilt gij iemand ziek maken, strooit dan
aarde van een begraafplaats op de drem
pel van zijn woning. Met ruw zout schijnt
het ook te gaan. Om zich te wreken op
'n ontrouwe minnaar doorsteekt het Portu
gese boerenmeisje zijn portret met een
mes. Sommige ingewandsziekten worden
„genezen" door het eten van een bepaal
de, in boter gesmoorde gele spin. Bloed
armoede kan worden gecureerd door het
eten van belegen eieren van een zwarte
kip. Het bloed van een zwarte kat ge
neest longontsteking en de huid van een
zwart schaap onder uw hoofdkussen ver
lost u van oorpijn.
MIDDEN OP het Campo Santana in het
hart van Lissabon staat het standbeeld
van een beroemd geneesheer, wijlen doktèr
Sousa Martins, die vele jaren geleden na
een leven van goede werken onder de ar
men van de stad is overleden. Maar vol
gens een wijd verbreid volksgeloof waart
zijn ziel nog altijd genezende rond. De
mensen stromen naar zijn standbeeld als
naar een heiligdom en elke dag leggen
mensen verse bloemen aan zijn voeten.
Men zegt dat hij aan bepaalde mediums
verschijnt en haar de geneesmiddelen voor
haar zieke klanten voorschrijft. De bloe
men zouden afkomstig te zijn van dank
bare patiënten. Op hetzelfde plein is een
hoek waar men op het kruispunt van en
kele paden vaak sporen ziet, die erop wij
zen dat iemand met een mes in de grond
heeft gestoken. Dit is ter plaatse de ma
nier om de" dood uit te nodigen, de een of
andere vijand te komen weghalen.
16)
„Ja, dat doen jullie meisjes tegen
woordig veel, zo van de hak op de tak.
telkens een andere baan." Het klonk
wat misprijzend.
„Er is voor mij een oorzaak waar
door ik qooit lang achter elkaar het
zelfde kan doen. Mijn moeder is hulp
behoevend. Zij is soms hoe zal ik
zeggen erg lastig. En dan moet ik
weer naar huis, om daar het heft in
handen te nemen."
„O, juist."
„Maar toch, ik geloof dat ik anders
ook wel telkens een ander baantje
zou zoeken. Anders wordt het leven
zo vervelend."
„Vervelend... Ook al," zei juffrouw
Bulstrode zachtjes, toen dat noodlot
tige woord andermaal opdook.
Ann zag haar verwonderd aan.
„O, let er maar niet op," zei juf
frouw Bulstrode, „maar soms is het
net alsof een bepaald woord telkens
in je gedachten opduikt. Hoe zou je
het hebben gevonden lerares te wor
den?" vroeg zij met enige nieuwsgie
righeid.
„Dat zou ik, geloof ik, vreselijk
hebben gevonden!" bekende Ann eer
lijk.
„Waarom?"
„O, het lijkt me zo ontzettend ver
velend... O, neem me niet kwalijk!"
Zij hield verschrikt haar mond.
„Lesgeven is volstrekt niet verve
lend!" antwoordde juffrouw Bulstro
de vol vuur. „Het kan het stimule-
rendste werk ter wereld zijn. Ik zal
het ontzettend missen als ik hier weg
ga."
„Maar u gaat toch zeker..." Ann
keek haar met grote ogen aan. „Denkt
u er heus over ermee uit te schei
den?"
„Dat staat vast, ja. O, ik ben van
het jaar nog niet weg... misschien
pas over twee jaar."
„Maar waarom doet u het?"
„Omdat ik de school het beste ge
geven heb wat ik geven kon... en
daarvoor in ruil ook het beste heb
ontvangen. Ik neem geen genoegen
met op één na 't beste!"
„Wordt de school voortgezet?"
„O ja. Ik heb een goede opvol
ster."
„Juffrouw Vansittart zeker?"
„Kom je automatisch op haar te
recht?" juffrouw Bulstrode keek haar
doordringend aan. „Dat vind ik in
teressant."
„Het spijt me, maar ik heb er he
lemaal niet over nagedacht Ik was
er toevallig bij toen de staf erover
sprak. Ik zou me kunnen voorstellen
dat zij de school precies zo zou voort
zetten... naar uw tradities. En zij
heeft haar voorkomen mee, zif is
knap en een persoonlijkheid. Ik ver
onderstel dat dat toch ook zeer be
langrijk is."
„Jazeker, dat is het. Ja, ik ben
overtuigd dat Eleanor Vansittart de
aangewezen persoon is."
„Zij gaat eenvoudig door waar u
gebleven bent," besloot Ann, haar
papieren bijelkaar zoekende.
„Maar wens ik dat eigenlijk wel?"
vroeg juffrouw Bulstrode zich af, toen
Ann de deur uitging. „Gewoon voort
gaan waar ik ben gebleven? Dat is
nu net wat Eleanor doen zal. Geen
nieuwigheden, geen totaal andere din
gen. Dat is niet de manier geweest
waarop Meadowbank geworden is wat
't op het ogenblik is. Ik heb risico's
genomen. Ik heb hoopjes mensen voor
't hoofd gestoten en nooit precies wil
len doen wat andere scholen deden.
Ik zou iemand willen hebben die de
school nieuw leven inblies. Een dyna
mische figuur... iemand als., ja...
Eileen Rich."
Maar Eileen was nog te jong, had
nog te weinig ervaring. Maar toch
ging er ontzaglijk veel van haar uit,
zij kon lesgeven! Zij had ideeën. Ver
velend was ze allerminst... Onzin, dat
woord moest ze zien kwijt te raken.
Eleanor Vansittart was niet verve
lend...
Zij keek op, toen juffrouw Chad-
wick binnenkwam. „Ah, Chaddy", zei
ze, „wat ben ik blij dat ik je zie!"
Juffrouw Chadwick keek wat ver
wonderd. „Waarom? Is er wat mis?"
„Ik ben zelf wat mis. Ik weet niet
wat me bezielt."
„Dat is niets voor jou, Honoria."
„Nee, vind je ook niet? Hoe is dit
semester begonnen, Chaddy?"
„Alles uitstekend, zou ik zeggen."
Toch klonk er iets van onzekerheid
uit haar woorden.
Juffrouw Bulstrode schoot daarop
af. „Biecht eens op, zonder slag om
de arm te houden. Wat makeert er
aan?"
„Niets, Honoria. Heus, niets. Het is
alleen..." juffrouw Chadwick trok zo
veel rimpels in haar voorhoofd dat ze
wel een verbaasd kijkende buldog ge
leek, „...een onbestemd gevoel. Niet
iets wat ik precies onder woorden kan
brengen. De nieuwelingen lijken me
een aardig stel. Mademoiselle Blan
che vind ik minder geslaagd. Maar ik
was ook niet bepaald op Geneviève
Depuy gesteld. Een stiekeme!"
Juffrouw Bulstrode trok zich niet
veel aan van deze kritiek, omdat
Chaddy 'iedere Franse lerares wan
trouwig bekeek.
„Ze kan niet les geven," was juf
frouw Bulstrode van oordeel. „Dat
verbaast me wel. Ze had goede ge
tuigschriften."
„Franqaises kunnen niet lesgeven.
Ze kunnen geen orde houden," verze
kerde juffrouw Chadwick. „Maar juf
frouw Springer geeft een beetje te
veel van het goede! Ze bemoeit zich
letterlijk overal mee. Ze doet haar
naam eer aan: ze springt overal
rond..."
„Zij is goed in haar vak."
„O, ja, prima!"
„Nieuwe leerkrachten zetten altijd
de boel op stelten," verklaarde juf
frouw Bulstrode.
„Zo is het," viel juffrouw Chadwick
haar gretig bij. „Dat zal 't 'm zijn.
Apropos, wat is die nieuwe tuinman
nog jong! Heel ongewoon, tegenwoor
dig. Het is ook jammer dat het zo'n
bijzonder knappe jongen is. We zullen
wel drommels goed moeten opletten".
Beide dames knikten eensgezind.
Geen mens wist beter dan zij welke
onheilen een knappe jongeman in de
harten van jonge meisjes kan aan
richten
HOOFDSTUK VII
Enkele aanwijzingen
1
„Da's niet gek gedaan, jongen."
bromde de ouwe Briggs, da's heel
niet gek!"
Daarmede gaf hij zijn hoogste lof
te kennen over de manier waarop de
nieuwe knecht een stuk grond had
omgespit. Het zou, naar zijn mening,
verkeerd zijn geweest uitbundig te
dpen tegenover de jongen.
„Kijk, je hoeft er nocrtt''haast ach
ter te zetten," ging hij voort.
„Kalmpjes aan, dan breekt het lijntje
niet. Een snel tempo houd je toch
niet vol, op de duur."
De jongeman begreep dat zijn pres
taties die van de ouwe baas niet in
de schaduw mochten stellen.
„Nou, kijk hier," vervolgde Briggs,
„daar zullen we wat mooie herfstas-
ters uitzetten. Zij houdt wel niet van
asters... maar daar trek ik me niks
van aan. Vrouwen hebben kuren, maar
als je je er maar niks van aantrekt
waaien ze, tien tegen één, over. Hoe
wel, zij heeft anders 'n paar ogen
in d'r hoofd! Je zou zo denken dat
ze anders al genoeg an d'r hoofd had,
met zo'n school!"
Adam begreep dat de „zij", die zo
veelvuldig in een gesprek met Briggs
opdook, niemand anders kon zijn dan
juffrouw Bulstrode.
„Maar met wie stond jij daarnet te
kletsen?" vroeg Briggs wat argwa
nend, „toen je naar het schuurtje ging
om tonkinstokken te halen?"
„O, dat was een van de jongeda
mes," antwoordde Adam.
„Ja, ik geloof zelfs een van die twee
hoogheden. Daar moet je geducht mee
oppassen, jongen. Daar moet je je
niet mee inlaten, dat heb ik in de
eerste wereldoorlog geleerd. Als ik
toen geweten had wat ik nou weet,
dan was ik voorzichtiger geweest, snap
je?"
„O, 't kon anders helemaal geen
kwaad," gaf Adam een beetje wreve
lig ten antwoord. „Ze begon een praat
je en heeft me de namen van een
paar bloemen gevraagd."
(Wordt vervolgd)
Advertentie
spaarne 11 damstraat en
teylermuseum
MUSTERRING
official dealer
international
artifort - bovenkamp - leolux - tessi -
gelderland zitmeubelen
wandmeubelen
fristo - formule
mah. yongg
pastoe
royal systeem
deco k.l.m.
ged. oude gracht 108-110 - spaarne 11
kruisstraat 22 - afd. woningtextiel
katalogus op aanvraag.
UIT BEN SPUIT MOE DUOS, K
VEBMOLMOE Z0Lt>EPSALK...y
