Een kat tussen de
duiven
Chinees
„kmphuisje
in Londen
Het wordt duur wonen straks
in de Tuinstad Bijlmermeer
Super de luxe hoogbouwflats, parkeer
garages en een revolutionair wegennet
PANDA EN DE BRON
Amsterdams
x
x
9
Ons vervolgverhaal
Een detectiveverhaal
door Agatha Christie
i *i
A'li
«M I
Nieuwe „Weesper"
Allerlei
Pleinplan
Schipholbrug
Rechter Tie en de antieke dolk door drRobert van Gulik
WOENSDAG 19 MEI 1965
Wü Wm
WÊÊmÊÊÊÈÊmmMm®.
AMSTERDAM. Enorme opgespoten weilanden geven
in de Bijlmermeer de plaats aan waar binnen enkele jaren
de meest moderne stad van ons land zal verrijzen. De tuinstad
Bijlmermeer wordt een woongebied van 30.000 woningen
voor 120.000 inwoners en de afdeling stadsontwikkeling van
de gemeente Amsterdam heeft alle zeilen bijgezet om er een
modelstad van te maken. Het komt er eigenlijk op neer dat
men gebruik maakt van de ervaringen van de tuinsteden die
na de oorlog zijn gebouwd. Het zijn enorme wijken geworden
met min of meer redelijke woningen, maar zij missen sfeer.
Die Bijlmermeer zal eindelijk breken met de Amsterdamse
gewoonte om in het algemeen maar tot drie of vier woon
lagen te bouwen. Hier worden hoofdzakelijk zeer hoge flat
gebouwen geplaatst.
lij
X
gevluchte kerels de aanvallers
WAREN EN CAT MUN TWEE
KOELIES DE VROUW TE
HULP KWAMEN?,..
24)
„Nee, dat ook weer niet." Eileen
dacht even na. „Zij sloop niet op de
tenen rond of zo. Maar als er iets
gebeurde waarmee ze het niet eens
was, dan rustte zij niet voor ze dat
grondig had uitgezocht. En ze kwam
erachter, al zou de onderste steen bo
ven moeten komen!"
„Juist, ik begrijp het." Hij wacht
te even. „U was niet erg op haar
gesteld, niet waar?"
„Och, daarover heb ik nooit nage
dacht. Zij was de sportlerares maar.
O, wat afschuwelijk is dat eigenlijk,
wanneer je zo over iemand spreekt.
Alleen maar dit of alleen maar
dat! Maar heus, zo dacht ze zelf over
haar eigen vak. Wel stelde ze er een
eer in haar werk goed te doen. Maar
het schonk haar nooit diepe vreugde.
Zij raakte niet opgetogen wanneer
een meisje nu eens echt uitblonk met
tennis of een bepaald soort atletiek.
Ze genoot er niet van en ze was er
niet trots op."
Kelsey keek haar met bijzondere
belangstelling aan. „Wat een merk
waardige vrouw," dacht hij. „U hebt
blijkbaar zo uw eigen opvattingen
over de meeste dingen," zei hij.
„Ja, och ja, dat geloof ik wel."
„Hoe lang bent u al op Meadow
bank?"
„Ruim anderhalf jaar."
„Hebben zich nooit eerder moeilijk
heden voorgedaan?"
„Op Meadowbank? O nee, alles is
prachtig geweest, tot het begin van
deze cursus."
Daar schoot Kelsey op af. „Wat ha
perde er dan deze keer aan?"
„U doelt niet op de moord, hè? U
bedoelt iets anders? Ik nee." Zij
zweeg. „Ja misschien toch wel
maar het is allemaal erg vaag."
„Gaat u gerust door!"
„Juffrouw Bulstrode voelt zich de
laatste tijd wat onzeker, betoogde juf
frouw Rich. „Dat staat vast. Maar ik
geloof niet dat het nog iemand anders
is opgevallen. Mij wel. En zij is niet
de enige die zich minder gelukkig
voelt. Maar dit betreft uitsluitend per
soonlijke gevoelens. Zulke dingen
krijg je nu eenmaal, wanneer er zo
veel mensen op een kluitje bij elkaar
zitten. Maar u bedoelt of er misschien
juist in deze cursus iets niet in de
haak is, als ik u goed begrijp?"
„Juist!" viel Kelsey haar bij, ter
wijl hij haar benieuwd aankeek. „Hoe
is 't met deze cursus gesteld?"
„Er hapert wat," gaf Eileen Rich
voorzichtig ten antwoord. „Het is net
alsof we iemand in ons midden heb
ben die hier niet thuishoort." Zij zag
hem daarbij een beetje lachend aan
en vervolgde: „Er zit een kat tussen
de duiven! Dèt gevoel heb ik. Wij al
lemaal zijn de duifjes. En er is een
kat tussen geslopen. Maar we weten
helemaal nog niet wie de kat is!"
„Dat blijft allemaal erg vaag, juf
frouw Rich."
,.Ja, het klinkt allemaal ook vrij
zot. Dat vind ik zelf ook. Wat ik
eigenlijk bedoel is, dat ik iets heb
opgemerkt zonder precies te weten
wat!"
„Omtrent een bepaald persoon?"
„Neen, dat is 't hem juist. Ik zou
niet weten wie. De enige manier
waarop ik het kan aanduiden is, dat
hier iemand aanwezig moet zijn die
op de een of andere manier niet
deugt. Die iemand bezorgt me een on
behaaglijk gevoel. Niet wanneer ik
naar haar kijk, maar wanneer zij
naar mij kijkt, omdat ze zich dan
toont in haar ware gedaante. O, ik
word hoe langer hoe onduidelijker.
Het is ook niet meer dan een gevoel
van me. En dat is niet iets waarmee
u krrnt opschieten. U verlangt be
wijzen."
„Neen, een bewijs is dit niet," viel
Kesley in, „tenminste nog niet. Maar
het is in ieder geval belangwekkend
en wanneer uw gevoelens vastere
vorm hebben gekregen, hoor ik graag
nader van u, juffrouw Rich."
Zij knikte toestemmend. „Ja, ik
voel het ook als iets ernstigs. Ik be
doel, er is een mens gedoodwe
weten niet waaromde dader kan
mijlen ver weg zijn, maar zich net zo
goed nog in ons midden bevinden. En
als dit zo is, is het vuurwapen hier
ook nog bij de hand. En dat is een
ontstellende gedachte, vindt u ook
niet?"
Zij verliet, na een knikje, het ver
trek. Brigadier Bond plaatste de op
merking: „Getikt.of vindt u van
niet soms?"
„Nee, getikt is ze niet!" verzekerde
Kelsey. „Men noemt dat hyper-sensi
tief. Je hebt zulke mensen, die bij
voorbeeld al weten dat er een poes in
de kamer is, voordat ze het beest heb
ben gezien. Bij de negers in Afrika
wordt zo iemand medicijnvrouw."
„Ze ruiken om zo te zeggen dat er
onheil in de lucht zit," opperde de
brigadier.
„Precies zo is het, Percy," be
vestigde Kelsey. „En doordat ik to
taal geen bewijs in handen krijg, doe
ik eigenlijk niet veel anders. Laat nu
die Frangaise maar eens binnenko
men."
HOOFSTUK X
EEN ONWAARSCHIJNLIJK
VERHAAL
Mademoiselle Angèle Blanche was
vijf en dertig, om zo te zien. Ze
maakte zich niet op, haar donker
bruin haar zat keurig, maar stond
haar niet erg. Zij droeg een stijf man
telpak.
Dit was het eerste semester dat zij
op Meadowbank werkzaam was, ver
klaarde zij. Maar ze was het nog niet
met zichzelf eens of ze wel blijven
zou. „Het is hoogst onaangenaam aan
een school te zijn verbonden waar
moorden worden gepleegd," gaf zij
afkeurend te kennen. Er was ook
geen alarmsysteem tegen inbrekers
dat vond zij maar eng.
„Er bevindt zich hier niets van bij
zondere waarde dat inbrekers zou
kunnen trekken, mademoiselle."
Angèle Blanche trok haar schou
ders eens op. „Hoe weet u dat? De
meisjes hier hebben rijke vaders. Zij
kunnen best iets bij zich hebben van
grote waarde. Als een inbreker daar
van weet, komt hij juist hier, omdat
je hier heel gemakkelijk kunt binnen
dringen."
„Maar gesteld al dat zo'n meisje
kostbaarheden bij zich heeft, dan be
waart ze die toch niet in het gymlo
kaal?"
„Hoe weet u dat?" vroeg mademoi
selle. „De meisjes hebben daar toch
ieder een eigen kastje?"
„Alleen om hun gympakjes en zo
op te bergen.
Maar zo'n meisje kan van alles
in de punt van haar gymschoentjes
hebben verstopt of hebben gewikkeld
in een oude trui of sjaal."
„Aan welke voorwerpen denkt u,
mademoiselle?" Maar daarover had
zij -zich geen denkbeeld gevormd.
„Zelfs de meest royale vader zal
zijn dochter toch wel geen diamanten
naar school meegeven," opperde de
inspecteur.
Andermaal trok Angèle Blanche
haar schouders op. „Misschien is het
wel een kostbare scarabee of iets an
ders waarvoor een verzamelaar veel
geld over zou hebben. Een van de
meisjes heeft een vader die archeo
loog is."
„Hebt u ook op andere Engelse
Engelse scholen lesgegeven?" infor
meerde Kelsey.
„Een in het noorden, maar dat is
al 'n tijdje geleden. Meestal had ik
scholen in Zwitserland en Frankrijk.
Ook in Duitsland. Maar ik wilde nu
eens beter Engels leren. Hier heb ik
ook een vriendin wonen. Toen die
ziek werd, heeft zij gevraagd of ik
haar baan wilde overnemen, omdat
juffrouw Bulstrode op korte termijn
een invalster zocht. Zo ben ik hier ge
komen. Maar het bevalt me hier niet."
„Waarom niet, als ik vragen mag?"
drong Kelsey aan.
„Ik houd ten eerste niet van schiet
partijen, maar bovendien, de kinde
ren kennen geen respect.
„Maar het zijn toch ook eigenlijk
geen kinderen meer?"
„Sommigen stellen zich als kleine
kinderen aan, anderen doen alsof ze
vijfentwintig zijn. Je hebt ze hier in
alle soorten. Ze genieten te grote vrij
heid. Ik geef de voorkeur aan een in
ternaat met meer vaste regels."
(Wordt vervolgd)
OOK OVER Engeland is de „sinomanie"
(rage voor alles wat Chinees is) losge
barsten. In Londen moest men tot voor
enkele jaren de Chinese eethuisjes nog
met een lantaarntje zoeken (behalve in de
vreemdelingenwijk." Soho), maar van
daag de dag rijzen ze als paddestoelen uit
het plaveisel van de Britse hoofdstad, tot
in het deftige West End toe. Er zijn zelfs
al Chinese koffiebars waar men Italiaanse
espresso en Frans 'gebak verkoopt, maar
waar entourage en achtergrondmuziek dan
toch een oriëntale stijl of wat daar
voor doorgaat bezitten. Daarbij komt
dan nog een steeds groeiend aantal van
curiositeitenwinkeltjes, waar men zilver
werk, jade en zijden gewaden uit het He
melse Rijk in casu Hongkong te
koop aanbiedt: en ook dit soort bric brac
vindt tegenwoordig grif zijn weg naar dui
zenden Engelse huiskamers.
SINDS KORT is daar nu een authentieke
Chinese kapperswinkel bijgekomen een
nieuwtje dat zo is ingeslagen dat nauwe
lijks twee weken na de opening al een
wachtlijst moest worden aangelegd. De
klanten uitsluitend van het manlijk ge
slacht moeten nu van tevoren een af
spraak maken, net zoals dat al sinds jaar
en dag in de dameskapperij het geval is.
En de queues van wachtenden voor de
deur, die de Londense politie een doom in
het oog waren, behoren daarmee tot het
verleden.
Achter die deur, in de kapsalon zelf,
hangen Chinese lantaarns met vergulde
draken en de spiegels zijn gevat in lijsten
van bamboe. Een bandrecorder verspreidt
zachte exotische muziek van Chinese zang
en snaarinstrumenten. Vier jonge meisjes
uit Hongkong, allen in smetteloos-witte jas
sen, hanteren hier schaar en borstel en
alle vier zijn zij ervaren herenkapsters.
Het „haarwerk" schijnt de Chinezen in het
bloed te zitten, zij hebben er een speciaal
talent voor. En dit viertal Wai Shui
Poy, Fong Ngaw Ling, Chan Poy Ling en
Wong Kwoen Dig geheten! heeft in een
der beste „Europese" zaken in Hongkong
een grondige opleiding gehad. Geen won
der dus dat de klanten toestromen; in Lon
den woonachtige Chinezen in de eerste
plaats. Maar al gauw, dankzij de mondre-
clame, ook geboren en getogen Londe-
naars, waaronder diverse zeer prominente
namen.
Een van deze laatsten, een rossige jon
geman uit „de beste kringen", laat zich
zelfs dagelijks het kroezige hoofdhaar en
de enorme sportknevel (hier „fietsstuur'
geheten) fatsoeneren door de lieftallige
Fong: „Dat zij de beste kapster is die
mij ooit geknipt en geschoren heeft, is nog
tot daar", zegt hij. „Een minstens even
zeldzame kwaliteit is dat zij maar een
De tarieven in Chinese karakters
en in het Engels hangen voor het
raam. Een der posten luidt: „Oren
ontharen3 shilling".
paar woorden Engels kent, zodat haar con
versatie zich beperkt tot „Dag meneel,
mooi weel vandaag!" Kom daar maar
eens om bij willekeurig welke Britse he
renkapper
DE EIGENAAR van de Hong Kong Bar
ber Shop is de heer Stanley Young, ook
geboortig uit de Britse Kroonkolonie maar
al sinds zijn jongensjaren in Londen woon
achtig. Hij is een vriendelijk-glimlachend,
druk handenwrijvend mannetje met pien
tere oogjes en een scherp zakeninstinct.
De kapperswinkel was zijn eigen idee, de
vier kapstertjes heeft hij voor eigen reke
ning uit Hongkong laten overvliegen en
binnenkort hoopt hij versterkingen te laten
aanrukken, om ook elders in Londen echt-
Chinese kapperswinkels te gaan vestigen
voordat andere Londense Chinezen echt
of onecht op zijn succesvolle initiatief
gaan kapitaliseren.
Fong en Wong bezien met 'n glimlach
van voldoening een voltooid werk
stuk. Vele Chinezen schijnen een na
tuurlijke aanleg te hebben voor het
kappersvak.
«*yxr-
,TVVVVWVVVWVVVWVVVVVVVVVWVVWVVVWVVl^nWyVVWVVVVWIMVWVWWVVVWVWWVVVWWVVWVVVVVVWVWWWVVVV
(Van onze correspondent)
HET MEEST opvallende in de Bijlmer
meer wordt het wegennet. Er komen pri
maire wegen voor de interlokale verbin
dingen, secondaire wegen voor het gemo
toriseerde verkeer in de stad zelf en ten
slotte wegen waar alleen wandelaars en
wielrijders mogen komen.
Het parkeren van de auto's der bewo
ners zal goeddeels gebeuren in parkeer-
gebouwen die langs de secondaire wegen
worden gebouwd. Het forensenverkeer van
en naar Amsterdam hoopt men voor een
groot deel per trein te verwerken. Hiertoe
zal aan de lijn AmsterdamUtrecht een
20. Zolang zij door de kloof voeren, regende het wa
pens op hen neer, zonder dat zij een glimp van hun
aanvallers te zien kregen. Allen waren dan ook opge
lucht, toen het bootje eindelijk uit die akelige kloof
kwam en een vredig meertje opvoer. „Huu, dat was
een nare ontvangst!" merkte Panda op. „Ik hoop maar,
dat we niet nog meer van onvriendelijke inboorlingen
zullen merken". „Dat hoop ik juist wel", wierp Drom
tegen. „We zijn hier, om land en volk te leren kennen.
Deze eerste ervaring is heel interessant. Zie eens, hoe
ruw en primitief die stenen speren en bijlen zijn; het
is duidelijk, dat dit volk nog in het stenen tijdperk
leeft. Heel belangwekkend! Ik popel van verlangen om
ze nader te leren kennen!" Onder het spreken meerde
hij het bootje aan de oever en verwijderde enkele spe
ren, zodat zij konden uitstappen. „De heer Drom heeft
gelijk", sprak Joris. „Ook ik popel van ontdekkings-
lust. Ik stel voor, dat we beginnen met het land en in
het bijzonder de Bron van Rijkdom!" „Geen sprake
van" antwoordde de meester-ontdekkingsreiziger. „Die
bron is de hoofdzaak niet. Dit is een wetenschappelijke
expeditie, meneer Goedbloed! We zijn geen avontu
riers, op zoek naar buit!"
station worden gebouwd. Later zullen in
de noordelijke helft van het stadsdeel nog
twee stations verrijzen. Voorts mag wor
den aangenomen dat als Amsterdam een
ondergrondse spoorweg bouwt, de eerste
metro-lijn naar de Bijlmermeer zal lopen.
De woningen van de Bijlmermeer zullen
groter en luxueuzer worden dan tot dusver
over het algemeen in ons land gebruike
lijk is. Zij zullen ook duurder zijn. Be
langrijk is dat de tuinstad een eigen cen
trum zal krijgen met hotels en cafés, een
winkelcentrum, een schouwburg, biosco
pen en diverse andere gebouwen, zoals
een politiebureau, een brandweerkazerne
e.d. Het aarzelen van oud-minister Toxo-
peus om de Bijlmer door Amsterdam te
doen bebouwen, heeft veel tijdverlies ver
oorzaakt. Het voordeel hiervan is in ieder
geval geweest dat de stadsontwikkelaars
de gelegenheid kregen, een fantastisch
stadsplan te maken.
OP ZATERDAG 22 mei zal de Weesper-
straat worden geopend. Het zal zonder
feest gebeuren. Waarom zal men ook fees
ten? Want dat er een nieuwe Weesper-
straat is gekomen is het gevolg van een
zeer trieste periode, waarin de joodse be
volking van deze buurt werd weggesleept
en uitgemoord. De gezellige joodse winkel
tjes van weleer werden dichtgespijkerd en
de huizen werden in de hongerwinter ont
daan van het hout dat in noodkacheltjes
werd opgestokt. De Weesperstraat ging
tegen de grond en wat er voor in de
plaats is gekomen, herinnert in niets
aan het verleden. Een strakke boulevard
met zielloze gebouwen die nog tot leven
moeten komen. Vooralsnog zal de nieuwe
straat geen belangrijke verkeersfunctie
hebben. Maar dat verandert binnen enke
le jaren als de IJtunnel in gebruik wordt
genomen. Het verkeer uit de richtingen
Utrecht en Het Gooi zal die Weesper'
straat als toegangsweg tot tunnel kiezen
en dan zal hier een brede verkeersstrook
komen. De politie heeft hierin reeds voor
zien door een plan op te stellen voor stop'
verboden en verkeerslichten. Onaange
naam gevolg van het heropenen van d*
straat zal zijn het toenemen van het ver
keer op het toch al overbelaste kruispunt
bij het Weesperplein. Maar ook hier wordt
aan een oplossing gedokterd.
DE AMSTERDAMSE nachtclubeigenaar
W. Staats heeft zich geschaard in de rij
gegadigden die in de hoofdstedelijke bin
nenstad een parkeergarage willen bouwen.
Hij wil nu eens geen torengarage maar
een ondergrondse parkeerruimte en hij
heeft hiervoor het Rembrandtplein en het
Thorbeckeplein uitgekozen. Zijn plan voor
ziet voorts in een ring van 35 kleine win
keltjes op het Rembrandtplein die half on
der het straatniveau liggen en via trapjes
te bereiken zijn. Boven de winkeltjes zal
een fraai plantsoen kunnen worden aange
legd met in het midden weer het beeld van
Rembrandt. Ook het Thorbeckeplein dat
nu geheel schuilgaat onder geparkeerde
auto's, zal aldus een fraai plantsoen kun
nen worden. De heer Staats heeft zijn
plan een jaar geleden aan de gemeente
aangeboden. Het heeft een plaats in het
archief gekregen
ER IS een nieuwe weg Amsterdam-
Schiphol. Eigenlijk bestond die weg al,
maar er is een brugverbinding gemaakt
die deze weg aansluiting geeft met de
luchthaven. Wij zijn dikwijls het slachtof
fer van de enorme verkeersopstoppingen
die zich met name tijdens de spitsuren
voordoen op de voornaamste toegangsweg
naar Schiphol, de weg AmstelveelHaar
lem. De brug over de Ringvaart van de
Haarlemmermeer ligt precies tegenover
de ingang van de luchthaven. Wie van
Schiphol af over deze brug rijdt, komt op
de autoweg die door het Amsterdamse
Bos loopt. Linksaf geeft deze weg een snel
le verbinding via de Bosbaan naar Am
sterdam-Zuid, rechtsaf leidt hij naar het
zuidelijk deel van Amstelveen en naar
Aalsmeer met aansluiting op de belang
rijke weg HilversumHaarlem. De nieu
we verbinding betekent een enorme aan
winst en was trouwens hoogst noodzake
lijk omdat wegens geldgebrek de verbre
ding van de weg AmstelveenHaarlem
nog enige tijd op zich zal laten wachten.
f NOU, STEL CAT DE TWEE
NOOIT GEZIEN...0NBESR1JPEIUK
BENT U ER ZEKER VAN CAT ZE HET
OP DIE VROUW GEMUNT
HADDEN...?
HOE BEDOELT U CAT,
MIJNHEER WANS?
