vivo
0
■filly
Amerikaanse astronauten optimistisch
If
Vermoeide Spaak zou meer dan
genoeg hebben van de politiek
ALMDUDLER... HEERLIJK!
Zondagmorgen
Wereldnieuws
Van dag tot dag
wmmm
j ^Praatótoel
Westduitse hulp
aan Zuid-Afrika?
in Oostenrijk worden ze geplukt
KOSTUUMS
DONDERDAG 3 JUNI 1965
3
Verlies van populariteit duidelijk merkbaar
Speel op de stoep.
Uk/65-speidjes a 10ct.bi|:
levensmiddelen-bedrijven
de geurige Alpenkruiden waarmede
Almdudler wordt bereid.
Almdudler is fris, verkwikkend
apart
Alcoholvrij, maar ook heerlijk om te
mixen voor longdrinks.
Op ele
Cri Stellweg
De uitslag van de verkiezingen in het
Rijnmondgebied heeft weinig opzienba
rends opgeleverd. Men zou kunnen zeggen
dat de sympathie van de kiezers voor en
kele grote partijen enigszins gedaald is,
maar de verliezen van deze partijen
K.V.P., liberalen en A.R.-C.H.U. zijn
toch niet zo schokkend dat men daaraan
meer dan vage conclusies mag verbinden.
De winst van communisten en Boeren
partij wijst erop, dat zich enig onbehagen
heeft meester gemaakt van degenen, die
tot dusver niet ontevreden genoeg waren
om op deze splintergroeperingen te stem
men. Boer Koekoek heeft die wankelmoe-
digen blijkbaar bij de V.V.D. weten weg
te halen, terwijl de communisten waar
schijnlijk enige aanhang hebben verworven
van de pacifisten.
Dit laatste verschijnsel is niet zo vreemd
aangezien het internationale klimaat ge
schikt is Om een reactie naar links te pro
voceren. Dit alles heeft echter niets te
maken met datgene wat de Rijnmonders
verwachten of eisen van hun nieuwgekozen
college. Zowel voor de toekomst van de
Rijnmond als voor de politieke verwach
tingen op nationaal gebied zijn deze ver
kiezingen dus betrekkelijk waardeloos, al
kunnen ze in zeker opzicht als een zwak
ke waarschuwing gelden.
(Van onze correspondent)
BRUSSEL Het is mogelijk dat de
66-jarige socialistische Belgische politicus
Paul-Henri Spaak zich zal terugtrekken
uit het nationale politieke leven. Dat is
de conclusie waartoe vele politieke waar
nemers in Brussel dezer dagen zijn ge
komen.
Spaak heeft bij de verkiezingen met
zijn partij, een grote nederlaag geleden.
Het aantal voorkeurstemmen dat de so
cialistische kiezers op hem hebben uitge
bracht is de helft minder dan bij de vori
ge verkiezingen. Het bleek trouwens reeds
op de bijeenkomsten die de BSP in Brus
sel heeft gehouden en waar Spaak het
woord heeft gevoerd, dat zijn populariteit
aan het dalen was. Telkens werd hij door
aanhangers van de liberale PVV en door
die van de extremistische Volksunie over
schreeuwd. Niet alleen door hen, maar
zelfs door aanhangers en aanhangsters
van zijn eigen BSP. Verscheidene malen
is het hem niet gelukt in het d ebat de
boventoon te voeren. Twee keer heeft hij
zelfs opposanten door de rode „orde
dienst" uit de zaal laten verwijderen.
Spaak is kennelijk vermoeid en de poli
tieke strijd beu. Hij had nog wel verwach
tingen van de jongste verkiezingen. De
katholieke CVP zou wel stemmen ver
liezen, zo dacht hij, maar zich baserend
Advertentie
De ontmoedigende ervaringen in de we
reldpolitiek, die de staatsleider Nasser van
Egypte de laatste jaren te verduren heeft
gekregen, hebben hun hoogtepunt gevon
den in de laatste Arabische conferentie te
Caïro, waar een zo duidelijke onenigheid
in het Arabische kamp aan de dag trad
dat de Egyptische sterke man in een
spontane uitbarsting de heftigste verwijten
in de aangezichten van zijn bondgenoten
slingerde.
Nasser is ontmoedigd in zijn streven
naar een Pan-Arabische militaire bloc-
vorming tegen Israel, een ideaal dat zijn
politiek van bundeling der Arabische
krachten voortdurend heeft geschraagd
Men kan het een negatief doel noemen
een bundeling van krachten ter ver-
nietiting maar in dit deel van de we
reld zijn zulke sterke, ongeordende stro
mingen bezig zich revolutionair een weg
te banen, dat de politieke leiders een
eenvoudig en imponerend doel moeten
kunnen formuleren om hun greep op de
brede lagen van hun volk te behouden.
De revolutionaire stromingen in Egypte
en de andere Arabische landen richten
zich voornamelijk naar sociale hervormin
gen, waarbij eeuwenoude tradities worden
bedreigd en maatschappelijke bouwsels
worden ondergegraven. Nasser heeft die
sociale evolutie weten op te vangen en lei
ding gegeven, en tegelijk een nationalisti
sche binding geschapen door Israel tot
doodsvijand te verklaren. Dat heeft in
Egypte een snelle militair-politieke be
wustwording met zich gebracht, die slechts
kan worden gevoed door telkens weer
nieuwe aankondigingen van de „Glorieu
ze Daad": de vernietiging van Israel
Daartoe heeft Egypte de nabuurlanden no
dig, daartoe behoeft het zelfs een leider
schap, zoals dat in de V.A.R. is uitge
drukt. In de praktijk is die V.A.R. een
bloedarmoedig wezentje gebleven, dat ook
op dit moment nog tot geen „Daad" in
«taat mag worden geacht.
De indolentie en nonactiviteit van een
aantal Arabische landen heeft de voortva
rende, energieke Nasser die meer van
een Duitser dan van een Arabier heeft
tot wanhoop gebracht. Hij heeft zijn eigen
politiestaat Egypte tamelijk snel en kor
daat op orde gekregen. Maar zijn bondge
noten helpen hem voortdurend van de wal
In de sloot en eigenlijk is er maar één
land in dit deel van de wereld dat een
geknipte bondgenoot voor Nasser zou zijn
als men zijn ordening, zijn sociale wel
vaart en zijn moderne opbouw in aanmer
king neemt. Dat land is.Israel.
In Israel beseft men dat ook terdege
al is het denkbeeld van een Israelisch-
Egyptische vriendschap absurd. Een zeke
re mate van verdraagzaamheid echter is
niet uitgesloten, vooral niet wanneer daar
uit een samenwerking op diverse gebieden
van economie en techniek te destilleren
zou zijn. Beide landen zijn hun omgeving
ver vooruit. Een oorlog zou beide ver
nietigen. Wat zou logischer en verstand!
ger zijn, dan dat zij de strijdbijl begroeven
en samen gingen proberen het Nabije Oos
ten op te stuwen naar het Europese peil?
De laatste rede van Nasser in Cairo
heeft vriend en vijand van deze autocraat
verbaasd. Zijn verklaringen waren openhar
tiger en minder snoevend dan men van
hem gewend was. Zijn toon was niet die
van de zegevierende wreker, maar van de
boze, gedesillusioneerde strever die wat
ouder en wijzer is geworden.
Initiatieven van Israëlische zijde tot toe
nadering zijn moeilijk onmiddellijk te
verwachten. Maar er zijn Europese mo
gendheden die, ook uit eigen belang, graag
zullen bemiddelen.
West-Duitsland met name is daartoe min
of meer onwillig in de juiste positie gema
noeuvreerd. Een interessante episode zou
kunnen aanbreken, indien de bijbelse vij
andschap tussen het land der Pharao's en
Kanaan in de twintigste eeuw eindelijk on
bloedig zou eindigen.
op andere verkiezingsuitslagen in Euro
pa, meende hij dat de socialisten vrijwel
gelijk zouden blijven. Hoogstens zou de
linkervleugel van de partij een paar ze
tels kwijtraken.
In ieder geval zo meende Spaak
zou hij nu de man worden om als pre
mier van de nieuwe BSP-CV-regering op
te treden. Van dat alles is niets uitgeko
men. Bovendien schijnt Spaak te begrij
pen dat hij is uitgespeeld en dat eigenlijk
al zijn „plannen" voor een toenadering
tussen Oost- en West-Europa, voor een
Europese integratie, voor een verzoening
tussen het Frankrijk van generaal De
Gaulle en de Verenigde Staten van John
son enz. niet voor verwerkelijking moge
lijk zijn gebleken.
Zijn eigen partij begint zich dat alles
langzamerhand ook te realiseren. Daar
bij wordt uitgespeeld de kleine jaloers
heid van figuren als de ondervoorzitter
van de BSP, Van den Eynde, Van Col-
lard, de voorzitter' en Van Larock, eens
minister van Buitenlandse Zaken van Bel
gië toen Spaak secretaris-generaal van
de NAVO was en die deze post verloor
toen Spaak naar België terugkeerde in
1960.
Spaak heeft een bijzonder gunstig con
tract met het Franse uitgevershuis „Pion"
gesloten voor de publikatie van zijn me
moires. Volgens een gerucht uit Parijs zou
hij, „grote" onthullingen hebben beloofd,
met name over de Belgische koningskwes
tie, over de oorlog in Indo-China en over
de Russische dreiging voor Europa. „Pion"
heeft hem reeds verscheidene malen ge
vraagd met schrijven te beginnen. Dat al
les maakt dat hij wellicht de voorkeur
zal geven aan een rustig schrijversbestaan
in het dorpje Eze met uitzicht op de blau
we baai van Villefranche boven het pro
vinciale geharrewar van de Belgische po
litiek.
De huidige voorzitter van de Raad, de
Nederlander dr. J. G. de Beus, voert
thans overleg over het Russische verzoek,
Advertentie
(tfimdudlec
PER FLES 29 CT GROTE GEZINSFLES 75 CT
Tech wel een stakker
Een van de meest trieste goden uit de
Griekse mythologie is wel de god Pluto.
Om te beginnen werd hij al meteen bij de
geboorte opgeknabbeld door zijn vader
Kronos. Dat was een speciale liefhebberij
van Kronos, dl zijn kinderen at hij op.
Hij beschouwde de kraamkamer zo'n beet
je als snackbar. Dit vreemde gedrag
wordt iets meer aanvaardbaar als we we
ten dat hem voorspeld was zijn macht te
zullen verliezen aan één van zijn eigen
kinderen. Door de listen van zijn vrouw
werd hem echter één zuigeling onthouden.
Dat was Jupiter, die nadat een onderne
mende geit hem had opgefokt van bore-
lingske tot weerbaar man, de voorspel
ling ook werkelijk in vervulling deed gaan.
Zodra Jupiter vader Kronos verslagen had
eiste hij op hoge toon zijn opgegeten
broers en zussen terug. Vader rispte op
en ja, hoor daar kwamen ze. In 't ge
zelschap bevond zich ook Pluto. Hij had,
met als de anderen, een nare tijd achter
de rug, maar voor hem werd het er na
de wedergeboorte niet veel beter op. Broer
Jupiter die de taken verdeelde stelde hem
aan als god over de onderwereld. Een
naargeestige functie, wéér in 't donker en
Pluto werd er beslist niet vrolijker op.
Op een dag rijpte bij hem het verlan
gen te trouwen, om, zoals al zijn broers,
een lieftallige maagd te winnen en haar
naast zich te zetten als koningin van de
Hades. Hij trok er op uit een bruid te
werven. Maar och heden, dat viel niet
mee! Maagden genoeg maar niemand die
er smul in had om bij de sombere Pluto
in te trekken. „Niks hoor" zeiden alle
maagden, ,,'k zal me daar op die duistere
troon gaan zitten, gekerm van de gestraf
te zielen vlak naast me deur en dat ge
jank van de Cerberushond de hele dag
om me heen. Toe nou! Bovendien: zwart
staat me niet". En ze trouwden met een
gezellige watergod of levenslustige faun.
En Pluto liep van de een naar de ander
en stootte overal z'n neus. Na voor de
zoveelste keer bot gevangen te hebben,
kreeg hij er genoeg van. De eerste de
beste maagd die hem voor de voeten
kwam greep hij op en voerde haar ge
vankelijk met zich mee naar de onderwe
reld. Wat hij gelijk had, wachten had geen
zin, op die manier had-ie na eeuwen nóg
alleen gezeten, hij was nu eenmaal géén
partij.
En hij had ook géén veine want de bruid
die hij bloemetjes plukkend uit een wei
had gehaald bleek de vurig beminde doch
ter van godin Ceres, die de afdeling land
bouw onder haar beheer had. Ceres was
zo zielsbedroefd dat m.en haar dochter
ontvoerd had, dat ze het er op een af
schuwelijke manier bij liet liggen. Ze zat
maar te huilen de hele dag, voerde niets
meer uit. Gevolg: de landbouw liep to
taal in 't honderd. De mensen leden dien
tengevolge honger en gebrek. De mensen
gingen uiteindelijk klagen bij Jupiter. Ju
piter, de wijze en daadkrachtige opper
god, wist wel waar het meisje uithing; hij
riep alle betrokkenen bij elkaar en be
sloot:
Proserpina blijft de ene helft van het
jaar bij haar moeder op de aarde, de an
dere bij haar echtgenoot eronder. En ver
der geen gezeur en aan 't werk alle
maal!"
Zo gebeurde. Zes maanden van het jaar
huppelde Proserpina in frisse japonne
tjes, zingend en kransjes vlechtend naast
haar agrarische moeder door akkers en
beemden en de overige zat, ze hevig in
't zwart en zwijgend naast Pluto, in zijn
Hades uit. Wél een oplossing, maar geen
bevredigende voor hem, zo'n gedeelde
vrouw. Kindertjes heeft ze hem tenslotte
ook niet gegeven. Nee, een echte stakker,
Pluto.
KAAP KENNEDY (AP) De man, die
vandaag in de ruimte zal zweven, majoor
Edward White en zijn ruimtegezel James
McDivitt de gezagvoerder van het ruim
teschip zijn vandaag in een opgewekte
stemming begonnen aan de laatste oefe
ningen, die aan de vlucht voorafgaan.
„Wij hebben een goed ruimteschip en het
ziet ernaar uit dat wij onze opdracht
naar behoren zullen uitvoeren. Wij staan
klaar" aldus McDivitt. Het Amerikaanse
bureau voor lucht- en ruimtevaart (NASA)
heeft verklaard dat de ruimtevaarders de
stuwraket misschien tot op een afstand
van zes meter zullen naderen. Maar de
directeur van de missie Christopher Kraft
voegde er aan toe: „de schatting van zes
meter is geen wet van Meden en Perzen".
Wanneer James McDivitt en Edward
White hun ruimtevaartuig binnengaan voor
de vlucht van 62 omwentelingen om de
aardbol, zullen zij het ruimteschip al tal
loze malen hebben betreden. Al die andere
keren waren een inleiding op de climax
van vandaag.
De twee mannen hebben zure ervaringen
achter de rug tijdens hun opleiding; men
heeft hen opgesloten in het ruimteschip en
overboord gegooid in het ruwe water van
de Golf van Mexico. Ze werden door tril-
machines door elkaar geschud als koffie
bonen, met duizelingwekkende snelheden
in de rondte gedraaid en door een snelle
motorboot de lucht ingetrokken om even
later onder aan een parachute hangende
in het ijskoude water neer te plonsen.
De meeste oefeningen werden gedaan in
een nagebootste Gemini, dat een nauwkeu
rig duplicaat van het ruimtevaartuig is.
Men heeft oefeningen gehouden om op al
le mogelijkheden die zich tijdens een
ruimtevlucht zouden kunnen voordoen,
noodtoestanden inbegrepen, voorbereid te
zijn. De twee majoors van de luchtmacht
moeten bovendien elk onderdeel van hun
taak geblinddoekt kunnen uitvoeren.
In Washington heeft luitenant-generaal
Leighton I. Davis van de Amerikaanse
luchtmacht verklaard dat reddingsvliegtui
gen de astronauten binnen zes tot twaalf
uur bereiken kunnen, als ze bijvoor
beeld in de Indische Oceaan of ergens in
de Stille Oceaan terecht mochten komen.
Generaal Davis heeft op een persconferen
tie gezegd dat men via de volgstations en
radioverbindingen met de Gemini-capsule
elk moment zal kunnen bepalen, waar de
capsule zich precies bevindt. „Over 't alge
meen genomen zijn de weersvoorspellingen
voor de dag van de lancering opperbest"
aldus Ernie Amman van de Amerikaanse
meteorologische dienst.
DAR ES SALAAM (AP) De Sovjet-
Unie heeft een onderzoek ter plaatse ge
vraagd naar de beschuldiging dat West
Duitsland in Zuid west-Afrika een raket
station zou hebben gebouwd en dat het
de Zuidafrikaanse regering zou helpen bij
de vervaardiging van strijdgas.
De beschuldiging dat Zuid-Afrika bezig
zou zijn met de ontwikkeling van drie ge
vaarlijke strijdgassen kwam van Jacob
Kuhangua, de secretaris-generaal van de
Volksorganisatie van Zuidwest-Afrika.
De Westduitse regering heeft de beschul
digingen tegengesproken.
De man zat in een lage tuin
stoel naast zijn voordeur. Zijn
voeten rustten tussen rozen
struikjes, die in het voortuin
tje een prille zondagochtend
zon op hun dunne knopjes
vingen. De straat was leeg en
licht en doodstil. Een kerkklok
strooide ergens aan de horizon
wat slordige klanken over de
daken.
De pas begonnen zondag
stond gekleed en smetteloos
gereed om de mensen te ont
vangen. Een straat, een stad in
de zondagmorgen is vervuld
van zilveren stukjes stilte en
muziek, stilte van een ruisen
de eentonigheid en muziekjes
van ontwakende vogels, een
verre autotoeter of een ver
waaide schreeuw van kinderen
op een voetbalveld.
De man zag een stuk papier
voorbijgaan op de warme
wind, als een vluchtende witte
schim. Het dwarrelde dwaas
langs hem heen door de straat
en rustte even uit in een boom,
voordat het de hoek omging.
Met de wind verdween de
vage nevel uit de hoeken van
de huizen en de zon scheen
plotseling feestelijk helder op
de rozenknoppen.
De man hoorde de klanken
van de kerkklok nu duidelij
ker, alsof ze dichterbij gekomen
was. Hij dacht aan de toren en
daarna aan de kerk, aan de
hoge gewelven en aan ijle
orgelmuziek. Hij was tevreden
met deze zondag, vooral om
dat hij nu de geur van vers
gezette koffie opving uit het
openstaande raam achter hem.
Er klonken voetstappen in
de suizelende stilte en vlak
daarop kwamen twee strenge,
donkere figuren de hoek om,
de straat in. Twee jonge, bleke
mannen in zwarte jassen, met
donkerbruine aktentassen aan
de hand. Zij liepen langzaam
maar doelbewust naast elkan
der zonder te spreken. De zon
ging op hun donkere schim
men verloren.
Zij naderden de man in de
tuinstoel en wisselden een
blik. Dat was hun verstand
houding. Hun gezichten wer
den zachter en opgewekter,
maar bleven bleek onder de
zware rand van hun hoed. Een
van hen deed een snelle pas,
zodat hij voor de ander kwam
te lopen, en richtte zich waar
dig en vriendelijk naar de man
in de stoel. De ander bleef
achter hem en het leek alsof
hij plotseling iets kleiner
werd.
„Wij wensen u een goede
morgen", zei de voorste, ter
wijl hij stilstond en zijn tas in
twee handen vóór zich nam.
„Wij hopen dat wij niet
storen".
De man in de tuinstoel open
de zijn ogen, alsof hij hen niet
eerder had gezien. Hij zuchtte
en zei: „Uw hoop is tevergeefs.
U stoort wel degelijk. Maar
dat hindert niet".
„Wij richten ons tot u, om
dat wij ons willen richten tot
goedwillende, verstandige men
sen die het goed menen met
zichzelf en hun dierbaren", zei
de donkere man.
„Als u die koffie ruikt zoals
ik hem ruik, dan weet u dat ik
het bijzonder goed meen met
mijzelf en mijn dierbaren",
merkte de man in de tuinstoel
op, terwijl hij zich behaaglijk
uitrekte. „Ik wil u graag een
kopje aanbieden".
De man met de tas trok een
pijnlijk gezicht, alsof iemand
hem op de kleine teen had ge
trapt.
„Wij drinken nooit koffie",
zei hij, alsof hem een oneer
baar voorstel was gedaan. „Wij
houden ons verre van alle
narcotica en genotmiddelen. U
rookt, zie ik. O, laat u niet
weerhouden. U geniet van het
leven en dat begrijpen wij.
Maar geniet uw ziel ook?"
De man in de stoel knikte
„Ja, mijn ziel geniet ook", zei
hij. „Mijn ziel geniet vooral
van een Amerikaanse, maar
een Virginia kan zij ook wel
waarderen. En zij vindt verse
koffie lekkerder dan thee, spe
ciaal op zondagmorgen".
„Uw ziel zou dat niet be
amen, vrees ik", zei de don
kere man mismoedig, „als u
haar de kans gaf iets te zeg
gen. Geeft u uw ziel de kans
te spreken? Of verdringt u
haar stem door uzelf op aardse
dingen te concentreren?"
„Mijn ziel is zo beleefd haar
mond te houden op een mor
gen als deze, die mij verkwikt
en verheugt tot in het merg",
antwoordde de man in de
stoel. „En dat kan ik van u
niet zeggen".
„Uw ziel", zei de man met
de tas, „hunkert en hongert
naar geestelijk voedsel, naar
bezinning en wijsheid, naar
onthechting en religie. Maar
u hoort haar niet. U kunt van
ons horen wat uw ziel ver
langt. Wij willen u dat ver
tellen".
„U schijnt mijn ziel korte
lings te hebben gesproken",
zei de man in de stoel. „Vertel
op".
De beide plechtige mannen
glimlachten zegevierend, alsof
zij een barricade hadden over
schreden. De voorste opende
zijn tas en haalde een in plas
tic verpakte brochure te voor
schijn.
„Wij zijn van de Broeder
schap der Verwachting van de
Liefde Gods te Elfder Ure",
zei hij zonder haperen. „Wij
hebben van God de opdracht
gekregen u te redden. De we
reld staat voor haar onder
gang. Als u onze Broederschap
omhelst, kan uw ziel niets
meer gebeuren. Dan is zij op
genomen in de Gemeenschap
der Verhevenen en verlost van
alle aardse kwaad. Drievijftig
per kwartaal met tijdschrift
gratis thuisbezorgd".
De man in de stoel richtte
zich op.
„Dat klinkt niet kwaad", zei
hij opgewekt. „Het is een
redelijke prijs voor deze tijd
Maar ik moet er even over
denken. Als de wereld voor
haar ondergang staat, zie ik
geen enkele reden om mij nog
te abonneren. U zult trouwenr
met de bezorging dan ook
moeilijk komen te zitten".
De kleine man, die nog niet'
gezegd had, boog zich naa'
voren en likte zijn lippen, voor
dat hij zei: „U spot, maar ir
uw hart bent u bang. GelooP
u in God? Hebt u wel een
gebeden?"
De man in de stoel werd hee'
ernstig.
„Ja, ik heb eens gebeden"
zei hij peinzend. „Toen ik der
tien jaar was, stierf mijn moe
der. Toen heb ik gebeden om
haar niet te verliezen".
Het was even stil. Alleen een
vogel zei iets en dat sloeg
nergens op.
„Als uw geloof sterk genoeg
was geweest, zou zij behouden
zijn", betoogde de voorste man
met overtuiging.
„Dan zou zij nu honderd
drieëntwintig jaar zijn ge
weest", zei de man in de tuin
stoel langzaam. „Dat lijkt mij
zowel voor mijn moeder als
voor God een bijzonder onbe
vredigende situatie. Ik heb
later begrepen, dat iedereen
sterven moet en dat bidden on
zin is. Mensen bidden om on
zinnige dingen. Zij vragen
dingen waarmee zij geen weg
weten. Hebt u gebeden dat u
mij als slachtoffer zou vin
den?"
De beide mannen keken el
kaar aan en sloegen de ogen
neer. Toen zei de grootste:
„Niet wij, maar u moet gered
worden. Als u in God gelooft,
zal de Here heil aan u doen".
„Wat is dat?", vroeg de man
nieuwsgierig.
Op dat moment verscheen
een vrouw in een wit schort.
Zij droeg een dienblad met
een dampende kop koffie en
een stukje appeltaart.
„Laat maar", zei de man in
de tuinstoel. „Ik begrijp het
al. De Here doet heil aan mij
en stuurt mij deze goede ga
ven. Dat hebt u aardig ge
raden". Hij roerde in zijn kof
fie en snoof de geur op. „Ik
ruik koffie, maar ik ruik ook
de hemel en ik ruik de zondag
en ik ruik alles wat goed en
prettig is op deze wereld. Hier,
ruik maar eens mee". Hij stak
de kop koffie naar hun neuzen
en zij deinsden terug alsof zij
vreesden te zullen stikken. Zij
grepen hun tassen krampach
tig vast en spraken samen in
koor, waardoor het zeer luid
klonk: „Verzaak de werken
des duivels, de narcotica, het
genot, het vlees. Doet boete en
bekeert u, want verderf na-
iert uw deur".
De man in de stoel keek op
naar zijn vrouw, die verbaasd
was blijven staan. Hij zei: „De
heer Piet de Gruyter is een
gelovig katholiek en zijn kof
fie is prima. Ik geloof dat u de
dingen enigszins overdrijft".
De predikers leken te wan
kelen, maar zij hielden stand.
Zij zochten elkanders blik om
nieuwe inspiratie op te doen.
„Is wijn ook een narcoti
cum?", vroeg de man in de
stoel, terwijl hij zijn lege kopje
neerzette.
„Ja", klonk het gedecideerd.
„Het is alcohol, vergif voor
lichaam en ziel".
De man in de stoel greep
achter zich in het gras en nam
een sigaret uit een pakje dat
daar verscholen lag. Hij stak
haar aan en zei: „Ik heb eens
gelezen, ^at Christus op de
bruiloft te Kana water in wijn
veranderde. Waarom maakte
hij er geen Hero Cassis van?"
De twee mannen glimlachten
bleekjes.
„Dat was een andere tijd",
zeiden ze eendrachtig. „Boven
dien staat er niets in de Bijbel
over het alcoholgehalte.
Bovendien was het wonder
bare wijn. Bovendien moet u
alles niet zo letterlijk opvat
ten. Bovendien gebeurde het
maar één keer".
De man in de tuinstoel stond
op. Hij draaide zijn stoel naar
de zon, ging weer zitten en zei
nadrukkelijk: „Deze straat was
leeg, voordat u kwam. Mijn
hoofd was leeg, 'ik voelde de
zondag in me en rondom me
in zijn hele, warme, vredige
zaligheid. Ik hoorde alleen de
vogels nu en dan, en er kwam
een blad papier voorbij dat
haast had. In de verte klepte
een kerkklok. Dit alles bij el
kaar, heren, is mijn gebed.
Mijn gebed voor de zondag,
die bijzonder mooi is voor een
wereld aa" do rand van haar
ondergang. Zó mooi, dat ik
verkies met r'' wereld onder
te gaan. Ik wil met koffie, si
garetten, vogelgezang, wijn,
zondagochtenden en zonlicht
verdoemd worden. En ik wil
nu verder rustig en ongestoord
een dutje doen".
Hij sloot zijn ogen en zijn
vrouw ging na'ar binnen. De
twee mannen haalden de
schouders op en groetten met
een hoofdknik, die echter nie
mand zag.
De man in de stoel richtte
zich nog even op en riep hen
na: „Ga naar mijn buurman,
heren. Hij maakt een bijzonder
afwezige indruk".
Zij draalde-^ verwonderd.
„Hij is namelijk niet thuis"
zei de man voldaan en slier
toen in.
Advertentie
(waarover mén spreekt)
Betere konfektie en herenmode
ZIJLSTRAAT 71 - HAARLEM
(t.o. Alg. Bank Ned.)
Luchtlijn. In Groenland is de grootste uit
sluitend met helikopters onderhouden
luchtlijn ter wereld geopend. Het lucht-
verkeersnet omvat negentien plaatsen
over een afstand van 3600 kilometer.
Wekelijks zullen tien vluchten vice versa
worden gemaakt.
Bezoek. De aartsbisschop van Canterbury,
dr. Michael Ramsey, is woensdag naar
Boekarest vertrokken voor een bezoek
van zes dagen op uitnodiging van de pa
triarch van de Roemeense orthodoxe
I kerk.
Burgervader. Een zoon van wijlen presi
dent Roosevelt van de Verenigde Staten,
Elliott Roosevelt, is tot burgemeester van
Miami gekozen.
Incasteden Duitse en Peruviaanse arche
ologen hebben in de Sihuas-vallei in het
Andes-gebergte op een hoogte van 1950
meter twee uitstekend behouden ver-
sterkte Inca-steden gevonden.
Postduif. Een restaurateur in het Franse
plaatsje Coulommiers vond in zijn woon
kamer een Nederlandse postduif, die zich
geriefelijk in een fauteuil had genesteld,
te vermoeid om de lange vlucht naar
huis voort te zetten. De Franse gendar
merie heeft zich met de zorg voor de
vogel belast, die zijn vrijheid terug zal
krijgen zodra hij sterk genoeg is om de
tocht naar Nederland te volbrengen.
I Muziek. De 48-jarige juffrouw Lil Pavey
uit Londen heeft een schrijfmachine uit
gevonden voor muziekschrift. Juffrouw
Pavey die vijftien jaar aan haar uitvin
ding heeft gewerkt, zei de machine ook
geschikt voor het registreren van ballet
bewegingen te zullen maken.
