Een kat tussen de
duiven
Sovjet-
luchtreus
kan de
passage-
prijzen
met rond
veertig
percent
doen
zakken
wonnen de „Imehtsla
van Juni
op Le Bourget
PANDA EN DE BRON
Aspirin helpt elke dag
overal ter wereld fCL pS?,
mensen vlug en feilloos van hun pijn af.
Waarom zou dan gaan experimenteren
met allerlei andere middelen.
ASPIRIN et-BAYER
Om een kist als deze AN-22 zat de
hele burgerluchtvaart te springen
Gevoelige klap voor
Westerse industrie
11
On s rvnfg ve rhaci
Een detectiveverhaal
door Agatha Christie
Rechter Tie en de antieke dolk door dr. Robert van Gulik
DINSDAG 22 JUNI 1965
Aap uit de mouw
Tickets goedkoper!
DE BRIEVEN VAN EUROPA
tBEl
Hoofdpijn Verkouden Kiespijn
Neem snel Aspirin.
Daar knapt u van op
DAAR STAAT
ACHTER
IK ZOU SRAM WAT MEER HOREN
OVER WANS EN LAL!DOKTOR HWA
KUNNEN WE ERGENS GAAN ZITTEN
INTUSSEN LOOPT TSJIAO TM OPDENAOE.
SEK...IKZAGDUIDELIJK
IEMAND DEZE LOODS BINNEN
GAAN.MAAR ER LIGGEN DAAR
K. ALLEEN MAAR WAT i
V, BALEN...
„Niets is gevaarlijker", sprak Her-
cule Poirot met stemverheffing, „dan
te proberen chantage te plegen op
iemand die misschien reeds twee
moorden op zijn geweten heeft! Het
is mogelijk dat mademoiselle Blanche
nog enige voorzorgsmaatregelen had
getroffen, maar zij zijn onvoldoende
gebleken. Zij heeft een afspraak met
de moordenaar gemaakt en dat is
haar noodlottig geworden. Ook zij is
gedood."
Wederom wachtte hij even. „Zie
hier dus," sprak hij, de kring rond
kijkende, „de toedracht van de hele
zaak."
Allen zaten hem met grote ogen
aan te kijken. Alle gezichten hadden
aanvankelijk grote spanning verraden
en opgewondenheid. Nu leken zij star
en bevroren. Het was alsof zij bang
waren enige bewogenheid te verra
den. Hercule Poirot knikte hen toe.
„Ja, ik begrijp wat er in u om
gaat," sprak hij. „Het is alles erg
dicht nabij gekomen. U begrijpt dat
daarom inspecteur Kelsey, de heer
Adam Goodman en ik het onderzoek
in handen hebben gehouden. Wij moe
ten te weten komen, zoals u begrijpen
zult, of de kat zich nog steeds onder
de duiven bevindt. U begrijpt wat ik
hiermee bedoel? De vraag is of zich
onder ons nog steeds iemand bevindt
die vaart onder valse vlag."
Er voer een lichte beweging door
allen die naar hem zaten te luisteren.
Het was alsof allen tersluiks naar el
kaar keken, omdat ze het niet openlijk
durfden doen.
„Het doet mij genoegen u te kun
nen verzekeren," vervolgde Poirot,
„dat allen die hier op 't ogenblik bij
een zijn ook werkelijk zijn die zij zeg
gen te zijn. Juffrouw Chadwick bij
voorbeeld is niemand anders dan juf
frouw Chadwick die hier al is zo
lang ^Meadowbank bestaat. Juffrouw
Johnson, dat lijdt geen twijfel, is juf
frouw Johnson. Juffrouw Rich is ook
juffrouw Rich. Juffrouw Shapland is
juffrouw Shapland. De dames Rowan
en Blake zijn inderdaad de dames
Rowan en Blake. Als we zo verder
gaan," vervolgde Poirot, het hoofd af
wendende, „is Adam Goodman, die
hier als tuinman werkzaam is, zoal
niet Adam Goodman, dan toch in elk
geval degene die in zijn getuigschrif
ten is genoemd. Wij dienen dus niet
te zoeken naar iemand die in een of
andere vermomming optreedt, maar
naar iemand die in eigen persoon een
moordenaar is."
Het was nu doodstil geworden in
het vertrek. Er hing een onheilspel
lende dreiging in de lucht.
Poirot ging voort. „In de eerste
plaats dient het iemand te zijn die
drie maanden geleden in Ramat is
geweest! De wetenschap dat de schat
verborgen zat in een tennisracket kan
slechts op één wijze zijn verkregen.
Iemand moet hebben gezien dat Rob
Rawlinson de schat in het racket heeft
verstopt. Eenvoudiger kan het al niet.
Wie van u allen is dus, drie maanden
geleden, in Ramat geweest? De da
mes Chadwick en Johnson waren hier
op Meadowbank." Zijn ogen keerden
zich naar de jongste twee leraressen.
„De dames Rowan en Blake waren
eveneens hier aanwezig."
Hij wees nu met zijn vinger naar
juffrouw Rich. „Maar u, juffrouw
Rich, u bent de vorige cursus niet
hier geweest!"
„Ik, neen... Ik ben ziek geweest."
Zij sprak gejaagd. „Ik heb een semes
ter overgeslagen."
„Dat is iets dat wij niet hebben
geweten," vervolgde Hercule Poirot,
„totdat iemand het ons enkele dagen
geleden toevallig heeft verteld. Toen
u oorspronkelijk door de politie bent
ondervraagd, hebt u alleen maar ge
zegd dat u reeds anderhalf jaar op
Meadowbank was. Dat is inderdaad
juist. Maar het' hele vorige semester
bent u afwezig geweest. U zou dus
in Ramat kunnen zijn geweest... ik
geloof zelfs dat u in Ramat geweest
bent. Wees voorzichtig. Het kan wor
den geverifieerd, weet u, aan uw pas
poort."
Er viel een stilte. Toen sloeg Eileen
Rich haar ogen op. „Ja," gaf zij rus
tig ten antwoord. „Ik bén in Ramat
geweest. Waarom niet?"
„Waarom bent u daarheen gegaan,
juffrouw Rich?"
„Dat weet u al. Ik was ziek ge
weest. Er was mij een rustperiode
aangeraden... liefst in het buitenland.
Ik heb toen aan juffrouw Bulstrode
geschreven dat ik een semester
moest overslaan. Zij had daar alle
begrip voor."
„Dat is juist," verklaarde juffrouw
Bulstrode. „Er was een doktersver
klaring bijgevoegd, luidende dat juf
frouw Rich er verstandig aan zou
doen haar werkzaamheden niet voor
de volgende cursus te hervatten."
„En toen... bent u naar Ramat ge
gaan?" vroeg Hercule Poirot.
„Waarom zou ik niet naar Ramat
zijn gegaan?" riep Eileen Rich, met
lichtelijk trillende stem. „Voor leer
krachten bestaan er gereduceerde ta
rieven. Ik had rust nodig. En zonne
schijn. Ik ben toen naar Ramat ge
gaan en heb daar twee maanden ge
logeerd. Waarom niet? Waarom niet,
vraag ik?"
„U hebt nooit verteld dat u in Ra
mat bent geweest ten tijde van de
omwenteling."
„Waarom zou ik ook? Wat had dit
te maken met iemand hier? Ik heb
geen mens gedood, zeg ik u. Ik heb
niemand gedood!"
„Iemand heeft u herkend, moet u
weten," vervolgde Hercule Poirot,
„Niet nadrukkelijk, weliswaar, maar
toch wel in voldoende mate. Het meis
je Jennifer heeft zich weinig positief
uitgedrukt. Ze vermoedde dat ze u in
Ramat gezien had, alleen, degene die
zij gezien had was veel en veel dik
ker geweest, terwijl u juist mager
bent." Hij boog zich naar haar toe
en zag haar doordringend aan. „Wat
hebt u daarop te zeggen, juffrouw
Rich?"
Zij draaide zich om. „Ik begrijp
best wat uw bedoeling is!" riep zij
uit. „U probeert aan te tonen dat het
geen geheime agent of zo iemand ge
weest is' die de moorden heeft ge
pleegd. Maar dat het iemand geweest
moet zijn die toevallig in Ramat ge
zien heeft hoe de schat in een tennis
racket is verstopt. Iemand die gewe
ten heeft dat het meisje naar Mea
dowbank zou komen en iemand die
daar dan de gelegenheid zou krijgen
zich die schat toe te eigenen. Maar
ik verzeker u: dat is niet waar!"
„En toch geloof ik dat het zo is ge
gaan. Ja," hield Poirot vol, „iemand
heeft gezien dat de juwelen in het
racket werden verstopt... iemand
heeft toen alle zedelijke plichten en
maatstaven vergeten uit begeerte om
die edelgesteenten in bezit te krij
gen!"
„Dat is niet waar, zeg ik u! Ik
heb niets gezien..."
Poirot draaide zich om en zei: „In
specteur Kelsey!"
Kelsey knikte... liep naar de deur
en deed deze open. Mevrouw Upjohn
trad het lokaal binnen.
2
„Dag, juffrouw Bulstrode, hoe
maakt u het?" vroeg mevrouw Up
john, die er een beetje gegeneerd uit
zag. „Het spijt me dat ik er zo slordig
uitzie, maar gisteren was ik nog in
de buurt van Ankara en ik ben per
vliegtuig aangekomen. Ik ben ver
schrikkelijk verreisd en heb nog hele
maal geen gelegenheid gehad me wat
op te knappen of ook maar iets te
doen."
„Dat hindert volstrekt niet," sprak
Hercule Poirot. „Wij hebben u laten
komen om u een vraag te stellen."
„Mevrouw Upjohn," nam Kelsey
nu het woord, „toen u, op de eerste
dag van de cursus, uw dochter hier
hebt gebracht en in de kamer van
juffrouw Bulstrode voor het raam
stond... het raam aan de voorkant dat
uitzicht biedt op de oprit... hebt u een
uitroep van verwondering geslaakt,
omdat u bij die gelegenheid iemand
heeft herkend die u in de tuin zag
lopen. Dat is toch zo, nietwaar?"
Mevrouw Upjohn keek de inspec
teur met grote ogen aan. „Toen ik
in de kamer van juffrouw Bulstrode
voor het raam stond? Toen keek ik...
o, ja, natuurlijk. Zeker, toen heb ik
iemand herkend."
„Iemand die u niet verwacht had
hier te zullen aantreffen?"
„Och, ik was enigszins... Ziet u, het
was zoveel jaren geleden."
„U doelt op de periode toen u werk
zaam was bij de Inlichtingendienst,
op het eind van de oorlog?"
(Wordt vervolgd)
DE LUCHTVAARTSHOW 1965 op Le Bourget Is ten
einde. Bijna een miljoen kijkers, leken zowel als experts,
hebben kennis genomen van de nieuwste voortbrengselen der
aërodynamische industrieën die hier den volke getoond
werden onder het motto „Steeds groter, steeds sneller en
steeds duurder". Maar de Russen „stalen de show" met de
AN-22, alias de „Vliegende Kathèdraal", over wélks fenome
nale afmetingen en prestaties wij vorige week uitvoerig be
richt hebben. De Sovjet-machthebbers houden van gigan
tische afmetingen, teneinde op die manier „de superioriteit
van het communistische stelsel" aan te tonen. Was ook de
presentatie van die Russische luchtreus een prestigestunt
om het Westen en de onderontwikkelde landen in Azië en
Afrika te etateren en aldus politieke winst te boeken?
Of waren er ditmaal andere, commerciëler oogmerken dan
een succès d'estime?
WIJ HOUDEN het op dit laatste. De
Russen zijn er duidelijk op uit, een plaats
te veroveren op de Westerse luchtvaart
markt.
Een zestal jaren geleden werden daar
toe reeds de eerste, toen nog zeer schuch
tere pogingen aangewend. De Sovjet-Unie
deed aan een aantal luchtvaartmaatschap
pijen toen zeer aanlokkelijke voorstel
len. Men kan niet zeggen dat zij daar
veel resultaat mee geooogst heeft. Maar
de Russen hebben hun les geleerd, zoals
bleek uit de massale aanwezigheid in Pa
rijs van civiele toestellen: een zweef
vliegtuig, drie hefschroefvliegtuigen en
zes transportkisten. Ondanks de allesbe
halve schitterende toestand waarin de
westerse luchtvaartindustrie en vooral de
Europese zich op dit ogenblik bevinden
was de schrik voor dit Russisch offensief
niet bijzonder groot. Wanneer men deze
toestellen van dichtbij bekijkt, is er wei
nig bij dat niet onmiddellijk aan een of
meer Westerse toestellen doet denken.
Bij de Iljoesjin 11-62 is dat zelfs zeer
treffend. Dit straalverkeersvliegtuig her
innert sterk aan de Britse B.A.C.- V.C.-
10: het lijkt wel een letterlijke copie.
Maar ook de technische gegevens gelij
ken verrassend veel op elkaar:
VC-10
IL-62
span
wijdte
42,72 m
43 m
lengte
48,36 m
51,50 m
max.
startgew.
141.500 kg
148.000 kg
kruis
snelheid
915 km/u
900 km/u
aantal
passag.
151
186
actie
radius
10.000 km
10.000 km
De Daily Mail sprak trouwens van de
Concordski!"
Tot zover kon men nog vrij sceptisch
blijven over het succes dat deze Russi
sche toestellen in het Westen te wachten
lijkt. De kameraden „Aviaexport" uit
Moskou mogen hun toestellen een heel
stuk goedkoper aanbieden, daarom zullen
nog niet onmiddellijk bestellingen geboekt
worden. Bij de aankoop van een toestel
wil men immers ook zekerheid hebben
over de service. En er zijn wel enkele
jaren nodig om zo'n technisch-commer-
tiële organisatie op te bouwen.
INMIDDELS legden de Russische lucht-
vaartspecialisten op Le Bourget (van
wie het aantal geschat wordt op 150 a
250) ijverig contacten. Dat wees erop dat
het hun ernst is met de opbouw van hun
verkoops- en serviceapparaat in het Wes
ten. Deze bijzonder deskundige Russen,
die worden aangevoerd door de Russische
minister van burgerluchtvaart en de voor
naamste vliegtuigbouwers uit de Sovjet-
Unie, Iljoetsjin, Tupolev en Antonov, heb
ben natuurlijk ook nog andere bedoelin
gen. Zij zijn trouwens na het Salon nog
enkele dagen gebleven om de voornaam
ste Franse vliegtuigfabrieken en zo te be
zoeken!
WIE EVENWEL begon na te denken,
na de kennismaking met de Russische in
zending op Le Bourget, had de indruk dat
de Sovjets indien zij werkelijk de be-
DAARBIJ zijn beide toestellen uitgerust
met 4 analoge straalmotoren die respec
tievelijk 9.525 kg. en 9.500 kg. stuwkracht
ontwikkelen. Om de verkoop te stimule
ren, zo redeneerde men op Le Bourget
heeft Rusland blijkbaar courante toestel
len willen aanbieden, di evenwel een stuk
goedkoper zouden zijn dan hun Westerse
pendanten.
De maquette van de Tupolev 144 op Le
Bourget leek deze stelling nogmaals te
bevestigen. Wie deze maquette ziet denkt
aan de „Concorde", het fameuze Frans-
Duitse „mach-2" - transportvliegtuig
waarover reeds zoveel te doen is geweest.
doeling hadden om te verkopen blijk
gaven van een grote naïeviteit.
MAAR MET de komst op dinsdag 15 ju
ni, van de Antonov 22 was alles duidelijk.
Om dit éne toestel was alles begonnen. Al
de andere moesten dienen om dit voor te
bereiden (en meteen een massa rode tech
nici op Le Bourget te kunnen loslaten).
En welk toestel komt men met de AN-22
aanbieden? Precies datgene waar allen
die weten dat de toekomst van de lucht
vaart niet ligt in snellere vliegtuigen
maar in toestellen, die het vliegen veel
goedkoper kunnen maken, om zaten te
smeken: En op welk ogenblik? Juist op
het moment dat een bepaalde Ameri
kaanse firma er onmiskenbaar op aan
stuurt om te komen tot een monopolie
van de luchttransporttoestellen. Het pro
ject van de Concorde was deze heren niet
welkom en meteen werd dan ook maar
weer een papieren „mach-3" monster ge
lanceerd, die een nutteloze luxe is, maar
die beter in de Boeing-kraam paste dan
het bouwen van een vliegtuigtype waar
mee veel meer mensen veel goedkoper
van het ene continent naar het andere
kunnen vliegen.
IS HET NIET opvallend dat onlangs
helemaal onverwacht, de C-5A op stapel
is gezet, die een analoge Amerikaanse reu-
zenkist moet worden. Wanneer wij even
terugdenken aan de bekendmaking van dit
nieuws lijkt 't waarschijnlijk dat de Ame
rikaanse inlichtingendiensten enige maam
den geleden van het bestaan van de AN-22
op de hoogte kwamen en dat deze weten
schap de vrij plotselinge beslissing i.v.m.
de C-5A heeft uitgelokt, natuurlijk zonder
dat de ware reden daarvan werd bekend
gemaakt.
HOE DAN ook: de Russen hebben vól
gens de insiders met de AN-22 plotseling
een voorsprong van ongeveer 4 jaar op de
Yankee's. Zij presenteren een vliegtuig
dat 720 personen ineens (geplaatst over 3
dekken) met de zeer behoorlijke snelheid
van plm. 700 km. heel kunnen vervoeren
voor een prijs die nog een heel stuk la
ger zal kunnen zijn, dan die welke thans
toegepast worden bij vakantie-charter-
vluchten. De prijzen van de gewone vlieg
tuigplaatsen in de toeristenklasse zouden
in AN-22 luchtreuzen nog slechts 60 pet
bedragen van wat men er thans voor moet
betalen. De luchtvaartmaatschappijen zul
len zich ongetwijfeld onmiddellijk moeten
beramen over de totaal nieuwe en onver-
wachtte situatie, die heel wat interessan
ter perspectieven biedt dan de supersnel
le, maar ook superdure mach-3 kisten die
men haar wilde opdringen.
Een Europese expert van grote reputa
tie (die zijn naam in dit verband niet ge
noemd wilde zien) formuleerde de situatie
voor ons als volgt:
„15 juni 1965 zal een historische datum
blijven in de geschiedenis van de lucht
vaart. Le Bourget beleefde op die dag een
even belangrijk luchtvaartevenement als
toen Charles Lindberg hier in een uitge
laten massa landde na zijn sensationele
non-stopvlucht New-York-Parijs op 21
mei 1927!
Jan de Groeve
Vergelijking v.h. porlo voor brieven( 1
gewichhstrap) in teibinnenlands verkeer
Z1(in eenl-en)
Finland
Grieken!.
Zweden
Noorwegen
Frankrijk
België/lux.
Oostenrijk
Turkije
Denemark.
Iralie
Engeland
Ierland
Zwihserl.
Porruga!
Spanje
W-Dui island
Neder lahd
(1-6-'65)
volgens de bij PTT taarsibekende gegeven»
Advertentie
Het is fijn weer te leven zonder pijn!
20% voordeel bij aankoop van gezinsverpakking van 100 tabletten.
47. Juichend snelden de dwergen de kloof uit. „Hoi!
Hoi!" riepen zij. „Grote Boemboem dicht! Nooit meer
boze geesten binnen! Nooit meer Boemboem! Nooit
meer hoofdpijn!" Panda en de meester ontdekkingsrei
ziger, die de opgewonden dwergen voorbij zagen snel
len, bleven verbaasd staan. „Wel", zei meneer Drom,
nadat hij aandachtig naar hun kreten had geluisterd,
„het schijnt, dat de Klaptrap voorgoed gesloten is".
„Hoe weet u dat?" vroeg Panda. „Ze hebben toch
niets over de Klaptrap gezegd?" „Nee, maar wel over
de grote Boemboem en dat is dezelfde", antwoordde
meneer Drom. „Die is dicht en daar zijn ze blij
om, want dat gebons bezorgde hen hoofdpijn". „O....
Maar wat nou?" vroeg Panda bedrukt. „Als de Klap
trap dicht is, kunnen we er niet meer uit!" Daar
lijkt het op" gaf de ontdekkingsreiziger toe. „Maar
ja, als men op ontdekkingsreis gaat, moet men er al
tijd rekening mee houden, dat men misschien niet meer
kan terugkeren. Laat het ons een troost zijn, dat we
in elk geval goed met de plaatselijke bevolking over
weg kunnen". „Hoi!" klonk het plots tussen de rotsen.
Pak boze vreew,delingen!" En tegelijkertijd suisden
er lasso's door de lucht waarin Panda en de ontdek
kingsreiziger werden gevangen. „Hm", hernam meneer
Drom. „Het schijnt, dat de bevolking ons niet meer zo
goed gezind is
